ใช้เวลาอยู่ไม่นานสำหรับการนั่งพักก่อนจะเดินย้อนกลับไปยังทางเดินที่มีไฟประดับตกแต่ง ชายหนุ่มคิดจะแอบถ่ายรูปคนตัวเล็กจากทางด้านหลัง เป็นจังหวะที่เธอหันหน้ามาหาเขาพอดี และมันมาพร้อมกับรอยยิ้ม เลยได้ภาพที่ไม่คิดว่ามันจะสวยได้ขนาดนี้ออกมา คนสวย ไฟสวย ภาพก็สวย จนชายหนุ่มเองก็เผลอพูดออกมา จนคนตัวเล็กต้องเดินเข้ามาดู และภาพที่มันออกมาก็สวยจริง ๆ “ภาพสวยมากเลยพี่พีท ไฟสวยมากตรงนั้น ถ่ายรูปเก่งจัง” หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มพร้อมกับชมอย่างดีใจก่อนจะมองหน้าคนตัวสูง“คนสวยไฟก็สวย แต่พี่ว่าคนสวยกว่า” เขามองหญิงสาวที่กำลังกอดแขนและสบตาเขาอยู่“กะ… ก็หนูสวยนี่นา มันก็ต้องแน่อยู่แล้วที่ภาพจะสวยไปด้วย” คนตัวเล็กเริ่มพูดติดขัดด้วยความเขินอายเพราะเขาดันมาชมต่อหน้าแบบนี้ใครจะไปตั้งตัวทันกัน ขยันทำตัวน่ารักแบบนี้ได้อย่างไรกัน ถ้าวันหนึ่งรับความน่ารักแบบนี้ไม่ไหวจะหัวใจวายเข้าสักวัน ทุกวันนี้ก็แทบเป็นโรคเสพติดพี่พีทเข้าไปทุกวันอยู่แล้ว“โอเคครับ สวย สวยมาก” ชายหนุ่มแอบขำเล็กน้อยและชมเธอ เขาชอบที่เวลาเธอเขิน มันน่ารักดี เห็นแบบแล้วอยากแกล้งระหว่างที่กำลังจะถึงทางที่เดินเข้ามาในบริเวณจัดงาน ก็เจอเข้ากับกลุ่มเพื
ตั้งแต่วันที่ได้ไปเที่ยวกับชายหนุ่มในวันนั้น ทุกอย่างมันก็ดีมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นการไปมาหาสู่กันในแต่ละครั้ง การไปรับไปส่ง การไปกินข้าว เขาดูแลเธอดีจนเกินคาด มันทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กสาวนั้นฟูฟ่องราวกับก้อนเมฆลอยอยู่ท่ามกลางท้องฟ้า เหมือนจะไม่ใช่เรื่องจริงแต่มันคือเรื่องจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้น ไม่อยากจะปล่อยให้เขาได้หลุดมือไปเป็นของใครเลย มันดีไปหมดทุกอย่าง แต่ช่วงสองอาทิตย์หลังมานี้ คนตัวเล็กไม่ค่อยได้เจอชายหนุ่มและก็ติดต่อไม่ได้ เขาก็ไม่ได้มารับส่งเธอ พอไปถามกับที่ร้าน พนักงานบอกว่าพี่เขามีธุระเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ หญิงสาวส่งข้อความไปหาเขาก็ยังไม่ตอบกลับเธอแม้แต่ข้อความเดียว และเขาเพิ่งจะมาตอบเธอเมื่อคืนนี้ วันนี้เธอก็บอกกับเขาว่าจะมาหาเขาที่ร้าน แต่เมื่อมาถึงเขากลับไม่อยู่ที่ร้าน ทั้งที่บอกว่าจะมาหาแท้ ๆ “พี่เขตคะ วันนี้พี่พีทก็ไม่เข้าร้านเหรอคะ” หญิงสาวเดินเข้าไปภายในร้านก่อนจะพบกับรุ่นพี่ที่เคยเจอกันไม่กี่ครั้งในสถานการณ์ต่าง ๆ แต่เขาก็น่ารักกับเธอเสมอ “อะ... เอ่อ… พี่พีทเหรอ เห็นว่าออกไปทำธุระนะครับ ออกไปได้สักพักแล้ว” ชายหนุ่มตอบได้ไม่เต็มปากนั
สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคนตัวเล็กเป็นสิ่งที่เธออยากเห็นกับตา ใบหน้าของเธอเมื่อเห็นภาพเหล่านั้นมันชาวาบไปหมด ภาพที่ชายหนุ่มและหญิงสาวคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกัน โอบเอวซบกัน พี่เอิงดูมีความสุขมากในรูปนั้น และภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือภาพที่ทั้งสองคนนั้นจูบกัน ใจดวงน้อย ๆ นั้นร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม“แล้วนี่จ้ะ หลักฐานยืนยันอีกชิ้น” เอิงโยนเครื่องอัดเสียงลงที่พื้นพีทรักเอิงมากไม่ใช่เหรอ พีทไปยุ่งกับเด็กนั่นเพราะอยากให้เอิงออกไปจากชีวิตพีทใช่ไหมใช่ เพราะฉันอยากเริ่มต้นใหม่เดี๋ยวพีทก็เบื่อมัน เชื่อเอิงสิ เพราะยังไงเอิงก็ให้พีทที่หนึ่งเสมออยู่แล้ว เรื่องตอนนั้นเอิงขอโทษที่นอกใจพีทนะ เรากลับมาคบกันนะ เอิงเลิกยุ่งกับนาได้แล้วหวงมันนักหรือไง เอิงก็หวงพีทเป็นนะ บอกให้เลิกยุ่งไงก็ได้ เอิงจะไม่ยุ่ง แต่เรากลับมาคบกันนะ เสียงของบทสนทนาถูกตัดไปทั้งแบบนั้น และนี่ก็เหมือนเป็นสิ่งที่ตอกย้ำว่าอาจจะใช่เรื่องจริง แบบนี้เธอก็โดนเขาหลอกใช้มาตลอดเหรอ น้ำตาที่อยู่ ๆ มันก็ไหลออกมาเป็นสายอย่างห้ามไม่อยู่พร้อมกับเสียงสะอื้นที่เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ “ฉันจะยังไม่เชื่อเธอ จนกว่าจะได้ยินจากปากพี่พีทเอง” คนตัวเล็กพูดออกมาด้วยน
หลังจากวันนั้นมาหญิงสาวไม่ได้ไปร้านของชายหนุ่มอีกเลย แม้แต่จะเดินผ่านเธอก็ไม่คิดจะเดินไปด้วยซ้ำ ทุกอย่างมันสับสนปนเปไปหมด ตอนนี้เธอไม่ได้อยากเจอเขาเลยแม้แต่นิดเดียว เพื่อน ๆ หลายคนก็แปลกใจเพราะเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนทั้งเธอและเขานั้นยังดูมีความสุขกันดี และพอมาช่วงอาทิตย์นี้ เพื่อนสาวตัวเล็กกลับดูซึมและไม่ค่อยร่าเริงเท่าไร แถมตามเนื้อตัวหญิงสาวก็มีรอยช้ำอยู่บ้างประปราย เพื่อน ๆ ของเธอเองก็ไม่มีใครกล้าถามอะไรออกมาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คนที่รู้เรื่องนี้ก็คงไม่พ้นเพื่อนสาวคนสนิทอย่างส้มโอ เพื่อน ๆ คนอื่นเองก็คงได้แค่ส่งกำลังใจผ่านความห่วงใยในเรื่องเล็ก ๆ ได้ในตอนนี้คนตัวเล็กนั้นหลบหน้าชายหนุ่มตลอดเวลาไม่ว่าจะเดินไปไหน และบอกกับส้มโอว่าถ้าเจอเขาก็บอกว่าเธอไปไหนก็ได้ และไม่ต้องให้เขารอ หญิงสาวเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้กับส้มโอฟัง เพื่อนสาวถึงกับอุทานเสียงดังและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับโอบกอดเธอ “แกน่าจะบอกฉันบ้างนะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก” เพื่อนสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือปนเห็นใจ “ขอโทษนะส้มโอที่มาบอกเอาทีหลัง ฉันก็อยากบอกแกนั่นแหละ แต่ฉันแค่ไม่กล้าเล่า” คนตัวเล็กกอดเพื
เมื่อขึ้นมายังห้องพักของเพื่อนตัวเล็กก็จัดการแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว คนตัวเล็กหยิบเสื้อผ้าที่เพื่อนสาวของตัวเองนั้นพอจะใส่ได้มาวางไว้ให้ ก่อนที่จะเดินไปที่ระเบียงพลางนึกถึงภาพที่เธอเห็นเมื่อช่วงเย็น น้ำตาก็พลันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว“นาแกร้องไห้ทำไม” ส้มโอที่จัดการธุระส่วนตัวของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เดินออกมาก็ไม่พบกับเพื่อนตัวเล็ก พลางเดินหาไปทั่วห้องก่อนจะมาพบที่ระเบียงของคอนโดมิเนียม แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเธอยืนร้องไห้อยู่“ฮึก… ส้มโอ ฉันไม่รู้มันไหลออกมาเอง” หญิงสาวหันไปกอดเพื่อนพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น“วันนี้ฉันเห็นแกเหม่อบ่อยมาก เล่ามาเลยนะว่าเกิดอะไรขึ้น” เพื่อนสาวเค้นความจริงจากคนตรงหน้าและพาเดินกลับเข้ามาในห้องแล้วนั่งคุยกันอย่างจริงจัง“ก็ได้… วันนี้ฉันเห็นพี่เอิงอยู่หน้าร้านพี่พีท แกว่าเขาจะกลับมาคบกันจริงไหม” คนตัวเล็กก้มลงมองมือของตัวเองที่ตอนนี้บีบเข้าหากันจนเป็นรอยแดง “ฉันว่าแล้ว แกอย่าเพิ่งตีโพยตีพาย แกอยากรู้เรื่องจากพี่พีทเองแต่แกก็ต้องการพักทำใจไม่ใช่เหรอ แล้วการที่แกเห็นภาพเหล่านั้นแกก็ปักใจเชื่อไปแล้วว่าเขากลับมาคบกันจริงอย่างนั้นเหรอ” ส้มโอร่ายยาวเหยียดเพื่อเรีย
วันนี้เป็นอีกวันที่ชายหนุ่มกระวนกระวายเพราะคนตัวเล็กนั้นไม่ตอบข้อความเขาสักข้อความเดียว และก็ไม่ได้แวะมาที่ร้านของเขาเลย หรือเธอจะเข้าใจผิดว่าที่เขาไม่ตอบแชตนั้นเป็นการไม่สนใจเธอ เธอเลยไม่สนใจเขาบ้าง แต่มันก็ผิดที่เขาเองเพราะการที่เขาหายไปนั้น เนื่องจากเอิงเข้ามาพัวพันกับเขาในช่วงนี้บ่อยครั้ง เขาเลยอยากจัดการให้เรียบร้อยแบบจริงจัง แต่ดูท่าแล้วเอิงคงไม่ยอมรามือง่าย ๆ และก็ยังมาหาเขาที่ร้านบ่อย ๆ กลัวเหลือเกินว่าคนตัวเล็กนั้นจะมาเห็นแล้วเข้าใจผิดได้ “เขต ช่วงนี้เห็นนาแวะมาบ้างไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถามน้องชายคนสนิทแต่ก็ได้คำตอบกลับมาเพียงส่ายหน้า ทำเอาเขานั้นถึงกับแอบเศร้าไปเหมือนกัน“เห็นมาหาพี่ครั้งสุดท้ายก็เมื่อไม่กี่วันก่อน วันที่พี่ไปกับพี่เอิงนั่นแหละ แล้วน้องก็ไม่มาอีกเลย” เขตแดนบอกกับพี่ชายที่ในวันนั้นเขากำชับนักหนาว่าอย่าบอกน้องนาว่าเขาไปไหน อยากจะสมน้ำหน้าแต่ก็สงสาร“ทำไมแกไม่บอกพี่ให้เร็วกว่านี้วะ” ชายหนุ่มหงุดหงิดเล็กน้อยที่คนเป็นน้องไม่ยอมบอกเขา“ผมก็ลืมเป็นนะพี่ อีกอย่างพี่บอกผมเองว่าอย่าบอกน้องว่าพี่ไปไหน มาถามเอากับผมตอนนี้ก็ช่วยไม่ได้นะ ถ้าพี่ไม่ไปตามหาเขาก็ไม่เจอกันสักที”
สองวันถัดมาขบวนรถยนต์สีดำสามคันได้เดินทางมาที่คอนโดมิเนียมของคนตัวเล็ก ร่างหนาที่เดินลงมาพร้อมกับน้องสาวของเขา เมื่อเดินเข้ามายังตัวอาคารด้านใน บรรดาเหล่าลูกน้องก็เดินออกมาเพื่อไปอยู่ตามจุดต่าง ๆ ของด้านล่างคอนโดมิเนียมเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง ระหว่างที่เดินทางมา เธอบอกกับพี่ชายตัวเองว่าไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้ ให้ลูกน้องไปทำอย่างอื่นยังดีกว่ามาตามดูแลเธอ คนพี่ได้แต่ปฏิเสธคำขอก่อนจะพากันมาถึงคอนโดมิเนียม “พี่ลี เล่นใหญ่ขนาดนี้ นาอายคนอื่นเขานะเนี่ย เดี๋ยวเขาก็หาว่านาเป็นลูกมาเฟียหรอก” คนตัวเล็กเอ็ดพี่ชายขณะที่เดินเข้ามาในลิฟต์“พูดมากน่า ไม่เห็นเล่นใหญ่เลยสักนิด” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่ซีเรียสเพราะเขาทำเพื่อน้องสาวตัวเองล้วน ๆ เลยต้องทำถึงขนาดนี้เพื่อความปลอดภัย“พี่ลีก็นะ ทำแบบนี้นาอึดอัดแย่เลย” หญิงสาวพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะเดินออกจากลิฟต์ไปเมื่อถึงที่หมายจากที่อยู่ด้วยกันมาไม่กี่วันคนเป็นพี่คอยสังเกตน้องอยู่ตลอดว่าเธอนั้นเป็นอย่างไรบ้าง เธอยังคงมีอาการซึม ๆ เหมือนน้อยใจตัวเอง ไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไร บางทีก็เหม่อลอย บางทีก็หายตัวไปแบบเงียบ ๆ เพื่อไปอยู่ในมุมของตัวเอง คนเป็นพี่ก็ท
เมื่ออาหารมาส่งลูกน้องของเขาก็จัดการเอาของขึ้นมาให้พร้อมกับรายงานว่าจับตัวคนชื่อเอิงได้แล้ว เขาเลยสั่งให้เอาผู้หญิงคนนั้นไปที่โกดังริมแม่น้ำที่เอาไว้เค้นความจริงกับพวกคู่ค้ามีการโกง แต่เขาไม่ใช่พวกมาเฟียแต่อย่างใด เขาแค่ต้องทำเพื่อความถูกต้องก็เท่านั้น“เอาไปไว้ที่โกดัง ถึงแล้วก็บอกด้วย เดี๋ยวฉันไปส่งนาก่อน” ชายหนุ่มรับของมาจากลูกน้องก่อนจะกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ก็พบกับน้องสาวที่นอนฟุบอยู่ที่โซฟา“นาอาหารมาแล้ว ลุกมากินก่อน เดี๋ยวพี่ไปส่งที่คอนโดฯ แล้วพี่จะไปทำธุระต่อ” เขาจัดการเตรียมของกินให้น้องสาวและนั่งกินอาหารกันจนเสร็จเรียบร้อย พร้อมกับส่งน้องสาวที่คอนโดมิเนียมเสียงน้ำที่กระทบกับผนังโกดังพร้อมกับเสียงเรือขนส่งที่แล่นไปมาริมแม่น้ำ ทำให้สาวร่างสูงรู้สึกตัวขึ้น หลังจากที่เธอโดนชายชุดดำนั้นตามจับตัวได้ในตอนที่เธอกำลังจะจัดการยายเด็กนั้นอีกครั้ง แต่ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายพวกนี้เป็นคนของยายเด็กนั่น ดูท่าไม่ใช่คนทั่วไปน่าจะรวยพอสมควร เธอลืมตาขึ้นมามองรอบ ๆ ก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กมองมาที่เธอด้วยสายตาดุดัน“แกเป็นใคร อย่าคิดว่าฉันจะกลัว” หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่าง
ชายหนุ่มยืนมองเธอจนพนักงานในร้านนั้นต้องสะกิดเขาให้กลับร้าน และนั่นคือครั้งแรกที่เขาเจอเธอ แล้วก็มาเจอเธออีกครั้งตอนที่ชนกันที่หน้าร้าน ความน่ารักที่เขาได้เห็นอย่างใกล้ชิดทำหัวใจของเขานั้นเต้นแรงเหมือนกลองรัว แต่ก็ต้องผละออกจากเธอเพราะแถวนั้นคนเยอะและเขาเองนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว เขาเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากมองเธออยู่ห่าง ๆ และพยายามทำตัวไม่สนิทสนมกับเธอในตอนที่เธอนั้นมาที่ร้านของเขาบ่อย ๆ “พี่เจอหนูตอนที่หนูเต้น ๆ อยู่เหรอคะ น่าอายจริง ๆ แล้วพี่เขินหนูไหมตอนที่หนูแซวพี่ครั้งแรก” คนตัวเล็กซุกอกเขาอย่างเขินอายก่อนจะเงยหน้ามองเขา“ตอนนั้นพี่ทำตัวไม่ถูกอยู่นะ เพราะไม่เคยมีสาวคนไหนกล้าแซวพี่ ถึงเขาจะมาที่ร้านพี่แบบหนูทุกวัน” ในตอนนั้นเขาเห็นเธอมาร้านเขาทุกวัน พยายามมองหาเขา ในขณะที่เขาพยายามหลบเธอ มันน่าตลกดีเหมือนกัน ในใจเขาก็คิดว่าเธอคนนี้พยายามมากในการมาหาเขา แต่ก็ผิดที่เขาเองไม่ได้บอกเธอว่าเขามีแฟนแล้ว“ก็หนูชอบพี่มาก ๆ เลยนี่คะ ถึงหน้าพี่จะดูโหดแต่มันหล่อมากในสายตาหนู” คนตัวเล็กเงยหน้ามองแฟนหนุ่มพร้อมกับเบ้ปากด้วยหน้าตาน่าเอ็นดู พร้อมกับหอมแก้มชายหนุ่มอีกครั้งเป็นการให้รางวัลกับความหล่อ“พี
การกินอาหารในช่วงบ่ายจบลงพร้อมกับภาพที่บันทึกบรรยากาศรวมทั้งรูปคู่ของทั้งสองคน เมื่อกินเสร็จก็พากันเดินลงมาถ่ายภาพที่สวนด้านล่าง มันตกแต่งไปด้วยไม้ประดับรูปทรงต่าง ๆ และมีบ่อน้ำพุตั้งอยู่ที่กลางสวน อากาศที่ไม่ได้ร้อนมากเหมาะกับถ่ายภาพ ในตอนนี้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็มองไปที่คู่รักที่ยืนอยู่ที่ลานน้ำพุด้วยรอยยิ้มที่ชื่นชมและอิจฉา“พี่พีทคะ ขอสวย ๆ เลยนะ จะเอาไปอวดคุณแม่” หญิงสาวเดินนำแฟนหนุ่มมาที่น้ำพุพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายอีกครั้ง “โอเคครับ” สายตาของชายหนุ่มมองเธอด้วยความสุขใจ ใบหน้าหวานและรอยยิ้มที่เขานั้นจะได้มองมันนับจากนี้และจะเป็นความสุขของเขาตลอดไป“ไปถ่ายตรงนั้นไหมคะ เขามีของตกแต่งให้เราถ่ายรูปด้วย” คนตัวเล็กเดินไปที่โต๊ะตัวหนึ่งที่ทางร้านจัดไว้และมีของน่ารักเต็มโต๊ะไปหมด มันเป็นอุปกรณ์เสริมสำหรับการถ่ายภาพ เธอหยิบส้มปลอมขึ้นมาพร้อมกับแนบที่แก้มของตัวเองทั้งสองข้างพร้อมกับยิ้มไปที่กล้องที่แฟนหนุ่มนั้นถือรออยู่เพื่อถ่ายภาพบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความสุขและความสนุกของทั้งสองตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนในบริเวณนั้น ทำให้หญิงสาวเริ่มเขินอายขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะบางรูปที่ถ่ายคู่กับแฟน
ทั้งคู่จัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับกินของว่างที่พ่อบ้านเตรียมไว้ให้ และเดินทางออกมาเพื่อเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ สถานที่แรกที่จะไปคือชมไร่องุ่นที่ห่างจากบ้านชายหนุ่มไปไม่ไกล ได้เข้าไปดูการหมักไวน์ และกิจกรรมที่ทางไร่องุ่นจัดขึ้น ทั้งสองคนทำกิจกรรมร่วมกัน พร้อมกับแวะถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน คนตัวเล็กเดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งพร้อมกับเรียกชายหนุ่มที่เดินจูงจักรยานตามมาอย่างช้า ๆ ก่อนจะมาจอดอยู่ด้านหน้าของเธอโดยที่ตัวของเธอนั้นพิงกับต้นไม้อยู่“พี่พีทจะทำอะไรคะ นาออกไปไม่ได้” คนตัวเล็กถามด้วยความสงสัย“พี่เหนื่อยครับ อยากได้พลัง” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปหาหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมา พร้อมกับมองไปที่ดวงตาสวยอย่างทะเล้น“ก็นึกว่าอะไร” คนตัวเล็กโน้มหน้าไปจุ๊บริมฝีปากหนาเพื่อให้รางวัลและเติมพลัง ก่อนจะยิ้มหวานให้เขาทั้งคู่ออกเดินทางจากไร่องุ่นพร้อมกับไปที่โรงงานขนมหวานแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลกันมากนัก ร่างเล็กเดินไปยังตู้ขนมหวานที่มีขนมวางเรียงรายอย่างน่ากิน เธอเดินไปดูตามตู้ต่าง ๆ ที่ตั้งอยู่มากมายโดยมีชายหนุ่มนั้นเดินตามหลังมาติด ๆ เพราะมีสายตาจากหนุ่ม ๆ ภายในร้านนั้นมองเธอไม่วางตา“พี่พ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาหญิงสาวมีความสุขมากที่ได้มีแฟนหนุ่มคอยเคียงข้าง ไม่ว่าเธอจะทำอะไร หรือไปที่ไหนก็มีเขาไปด้วยทุกที่ และไม่ว่าเธอนั้นต้องการอะไรเขาก็หามาให้หมดทุกอย่างแบบไม่มีขัด ถ้าถามเรื่องของการทะเลาะกันไม่ใช่ว่าไม่มี ก็มีบ้างที่เป็นเธอเองที่งอแงใส่แฟนหนุ่ม แต่เขาก็มักจะใจเย็นกับเธอเสมอ อย่างเช่น ในวันนี้หลังจากที่เธอนั้นสอบปลายภาคเรียนจบแล้วเขาก็พาเธอมาเที่ยวเพื่อพักผ่อน เขาให้เหตุผลว่าเธอนั้นต้องการสิ่งที่เยียวยาจิตใจในตอนนี้เพราะเธอทั้งเรียนหนักและงานเยอะ ทำให้เธอเกิดอาการเครียดจนแฟนหนุ่มสังเกตได้ “พี่พีทคะตอนนี้เราจะไปไหนกันคะ” คนตัวเล็กถามขึ้นเมื่อเห็นว่าทางที่กำลังมุ่งหน้าไปทั้งสองข้างทางนั้นมีแต่ต้นไม้และภูเขาเต็มไปหมด “ไปบ้านของพี่กันค่ะ” ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะขับรถและเปิดเพลงเพื่อสร้างบรรยากาศ โชคดีที่ตอนนี้อากาศไม่ได้ร้อนมากเพราะมันใกล้จะเย็นแล้ว กว่าจะออกจากบ้านมาได้ก็บ่ายแก่ ๆ “พี่มีบ้านกี่หลังกันคะ หนูชักจะสงสัยแล้วนะคะว่าพี่ทำงานถูกกฎหมายไหม พี่ไม่ได้โกหกอยู่ใช่ไหม” หญิงสาวถามอย่างสงสัยพร้อมกับหรี่ตามองเขาเชิงแกล้ง “คิดไปถึ
หลังจากที่ได้ไปพบครอบครัวของชายหนุ่มเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน เธอนั้นรู้สึกดีใจและอบอุ่นใจมากที่ได้เจอกับครอบครัวของเขา และเพราะได้การต้อนรับอย่างดี วันนี้เธอจึงจะพาเขามาพบกับครอบครัวของเธอบ้าง เธอก็หวังว่าเขาจะสบายใจและไม่อึดอัดกับบ้านของเธอ “พี่พีทตื่นเต้นเหรอคะ” เธอหันไปมองชายหนุ่มที่กำลังขับรถด้วยท่าเกร็ง ๆ และมีสีหน้าที่กังวลเล็กน้อย จนเธอเองก็อดอมยิ้มไม่ได้เพราะเขาก็ไม่ได้ต่างจากเธอที่ไปพบที่บ้านเขาในวันนั้น แต่วันนี้แตกต่างตรงที่ว่าเราไม่ได้ค้างที่บ้านก็เท่านั้น “ก็นิดหน่อยครับ” ชายหนุ่มตอบเพียงสั้น ๆ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้านของเธอที่มีบรรดาสาวใช้ยืนรออยู่แล้วไม่ต่างจากบ้านของเขาสักเท่าไร แต่บริเวณบ้านนั้นดูอบอุ่นและน่าอยู่มาก ๆ หญิงสาวเดินเข้ามาในตัวบ้านพร้อมกับป้าภาแม่นมที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็กที่ยืนรออยู่ เธอเดินเข้าไปโอบกอดพร้อมกับแนะนำชายหนุ่มให้ได้รู้จัก ป้าภาดูชอบพี่พีทมากและเอ่ยชมความหล่อของร่างสูงไม่หยุด และไม่นานนักผู้เป็นประมุขของบ้านทั้งสองก็เดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน “คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวรีบเดินเข้าไปหาท่านทั
ทางด้านของพ่อลูกที่นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ดูจากสีหน้าพ่อแล้วชายหนุ่มก็รู้ว่าพ่อพอใจมากแค่ไหนกับแฟนคนนี้ของเขา แค่นี้ก็สบายใจแล้ว เขามองไปที่พ่อเหมือนท่านจะพูดอะไรบางอย่าง จนเป็นเขาเองที่พูดขึ้นมา“พ่อมีอะไรอยากคุยกับผมหรือเปล่าครับ” เขามองไปที่พ่อที่กำลังยิ้มมาให้“แค่รู้สึกว่ารอบนี้แกตัดสินใจได้ดี เธอน่ารักน่าเอ็นดู ดูจากที่แม่แกดีใจจนออกนอกหน้า คงไม่มีเรื่องอะไรอีกแล้วนะ” คนพ่อพูดด้วยความดีใจและเป็นห่วง“รอบนี้ผมมั่นใจมากครับพ่อ เธอเป็นคนดีและน่ารักกับผมเสมอ” ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม“แล้วใครจีบใครก่อนล่ะ ดูแกมีความสุขมาก ดูหลงเขาแบบนี้พ่อก็พลอยดีใจไปด้วย” พ่อพูดด้วยความดีใจที่ได้เห็นลูกชายของเขานั้นกลับมามีความสุขอีกครั้งในรอบปี“ผมไม่บอกพ่อหรอก” เขาพูดก่อนจะเมินคำพูดของพ่อ มีหวังได้โดนล้อแน่นอน เขตแดนยิ่งแล้วใหญ่ พอรู้เรื่องของนาก็ล้อทันทีที่มีคนมาจีบเขาก่อนสองพ่อลูกนั่งมองหน้ากันอย่างรู้ทัน ชายหนุ่มมองพ่อของตัวเองที่กำลังทำอะไรบางอย่างในโทรศัพท์มือถือ พร้อมกับเสียงข้อความแจ้งเตือนธนาคารของตนที่ดังขึ้นเมื่อพ่อของเขานั้นเงยหน้าขึ้นมาพอดี เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูท
เมื่อถึงเวลามื้อเย็นทุกคนต่างมารวมตัวกันที่ห้องอาหาร และคนตัวเล็กที่มีอาการงอน ๆ เขาอยู่ก็ดูดีขึ้น เพราะเขานั้นบอกเธอไปคร่าว ๆ บ้างแล้ว แต่ก็ยังต้องกลับไปคุยกันอย่างจริงจังอีกที พ่อและแม่ของชายหนุ่มมานั่งรออยู่แล้ว เขาเดินมาเลื่อนเก้าอี้ให้เธอและไปนั่งประจำที่ของตัวเอง การเจอครอบครัวของเขาครั้งแรกทำเธอตื่นเต้นไม่น้อย แต่พออยู่ไปได้สักพักครอบครัวของเขาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก และเขาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านการเลี้ยงดูมันเลยออกมาดีแบบนี้ “เขตทำไมแกไม่กลับบ้านตัวเองไปสักที มาที่นี่ทำไมบ่อย ๆ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง “ผมแค่ยังไม่อยากกลับ” ชายหนุ่มตักข้าวเข้าปากพร้อมกับทำหน้ายียวน “อย่ามาหาไถเงินกับพี่กับแม่พี่เชียวนะ ไม่งั้นจะหักออกจากค่าพาร์ตไทม์” เขาพูดขึ้นอย่างกวน ๆ เช่นกัน “ก็ให้น้องมันอยู่ไปนั่นแหละ รอพ่อกับแม่เขากลับมา” พ่อพูดแทรกขึ้นอย่างเอาใจเขตแดน ทำเอาคนเป็นลูกถึงกับกลอกตามองบน หญิงสาวนั่งมองคนในบ้านและฟังบทสนทนาอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะยิ้มออกมากับท่าทางของแฟนหนุ่มจนเธอต้องห้ามปรามโดยการแตะมือไปที่ขาของเข
จากที่ขับรถเข้ามาบริเวณบ้านคนตัวเล็กก็ตกตะลึงกับบ้านของชายหนุ่มที่ใหญ่โตอย่างกับคฤหาสน์ ทุกอย่างถูกแบ่งเป็นส่วน ๆ ดูร่มรื่นสะอาดตา เมื่อเดินเข้ามายังตัวบ้านมีบรรดาแม่บ้านมากมายที่ยืนทำหน้าที่ของตัวเอง และมีบางส่วนที่ยืนรอต้อนรับผู้เป็นเจ้าของบ้าน แม่บ้านรีบเข้ามาถือของที่ชายหนุ่มกำลังถืออยู่และนำไปวางไว้ให้ที่ห้องรับแขก ชายหนุ่มหันมามองคนตัวเล็กที่กำลังตกตะลึงด้วยสีหน้าที่น่าเอ็นดูจนทำเขายิ้มออกมา“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ” ชายหนุ่มเขี่ยไปที่ปลายจมูกมนของหญิงสาวอย่างหยอกล้อ“ทำไมบ้านพี่ถึงใหญ่ขนาดนี้คะ หนูแทบช็อกเลยนะ” หญิงสาวแหวขึ้นพร้อมกับทำหน้างอง้ำพอได้รู้ถึงฐานะของเขา“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงสร้างบ้านใหญ่ขนาดนี้” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ก่อนจะพาคนตัวเล็กมาที่ห้องนั่งเล่นหลังจากที่พาแวะดูนั่นนี่ภายในบ้านท่ามกลางห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ตอนนี้มีบุคคลที่ไม่คุ้นหน้านั่งอยู่ และมีหนึ่งคนที่คุ้นหน้ากำลังส่งยิ้มมาให้หญิงสาวด้วยท่าทางร่าเริง เธอได้แต่เก็บความสงสัยไว้และเดินไปยังกลางห้องนั่งเล่นกับชายหนุ่ม ชายวัยกลางคนส่งยิ้มมาให้ เธอคาดว่าน่าจะเป็นพ่อของชายหนุ่ม แล
สงครามการสอบจบลงอย่างสวยงาม วันสุดท้ายของการสอบหญิงสาวนั้นมีสอบแค่ช่วงเช้าก่อนจะให้ชายหนุ่มมารับเธอที่คณะเพื่อกลับไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดมิเนียม และออกไปกินข้าวกับเพื่อน ๆ หลังสอบเสร็จและได้ไปผ่อนคลาย ในช่วงค่ำชายหนุ่มนั้นบอกกับเธอว่าจะพาไปพบกับครอบครัว เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับทำตัวไม่ถูกและรู้สึกเกร็งขึ้นมาทันที “เดี๋ยววันนี้นาจะรีบกลับนะคะ นาอาจจะไปแค่กินข้าวกับเพื่อน พี่พีทมารับหนูหน่อยแล้วเราไปซื้อของกัน จะเอาไปให้พ่อกับแม่ของพี่” หญิงสาวหันไปบอกชายหนุ่มที่ขับรถอยู่ “ให้พี่ไปรับกี่โมงก็ส่งข้อความมาบอกพี่นะคะ” ชายหนุ่มหันมาบอกก่อนจะหันไปขับรถเพื่อมุ่งหน้าไปคอนโดมิเนียมเพื่อพาคนตัวเล็กไปเปลี่ยนชุด ใช้เวลาไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงคอนโดมิเนียม หญิงสาวเดินเข้าไปเปลี่ยนชุด ก่อนจะออกมาพร้อมกับชุดเดรสสีขาวสะอาดตา มันทำให้เธอดูเด็กลงอย่างมากราวกับเด็กอายุสิบแปด ชายหนุ่มที่นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นหันมามองเธออย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เธอสวยมากในสายตาเขา ในตอนนี้อยากเก็บเธอไว้ไม่ให้ออกไปไหนไม่ให้ใครเห็น “พี่พีทคะ นาแต่งตัวเสร็จแล้วค่ะ” คนตัวเล็กส่งเสียงเ