All Chapters of TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART: Chapter 141 - Chapter 150

Tahimik na nagpalitan ng tingin sina Luke at Belle habang nakatayo sa may pintuan ng kwarto ni Anabella. Pareho nilang naramdaman ang kilabot na tila may isang aninong muling gumagapang palapit sa kanila.Biglang kumatok ang yaya, bakas sa tinig nito ang matinding pag-aalala.“Sir, Ma’am Ana! Si Anabella po, kanina pa iyak nang iyak. Parang may sinat siya.”Napamulagat si Belle sa narinig. Hindi siya nagdalawang-isip na patakbong lumapit sa pinto at binuksan ito. Kitang-kita niya ang namumugtong mata ng yaya na halatang nag-aalala.“Nasaan siya?” tanong ni Luke na agad ding sumunod.“Nasa kwarto po, hinahanap kayo,” sagot ng yaya na halos hindi na makapagsalita sa pag-aalala.Mabilis silang naglakad papunta sa silid ng bata. Bumilis ang tibok ng puso ni Belle. Hindi niya alam kung dahil ba sa takot para kay Anabella o dahil sa bigat ng lihim na patuloy niyang itinatago.Pagbukas ng pinto, bumungad sa kanila si Anabella na nakahiga sa kama. Namumula ang kanyang mukha, pawis na pawis, a

Matapos ang ilang minuto ng katahimikan, unti-unting humupa ang sakit sa ulo ni Sara. Ngunit naiwan ang isang matinding takot sa kanyang dibdib—parang may isang bahagi ng kanyang nakaraan na pilit na gustong lumabas.Pinunasan niya ang luha sa kanyang pisngi at huminga nang malalim bago tumingin kay Glenda at Romero."Paano… paano niyo nalaman na may kinalaman si Shiela Villa sa pagkawala ko?" mahina niyang tanong, ngunit bakas sa kanyang tinig ang pangangailangan ng kasagutan.Napabuntong-hininga si Glenda. "Noong una, akala namin wala kang pamilya, na isa ka lang biktima ng aksidente… pero may mga bagay na hindi tugma sa kwento ng mga pulis noon."Nagpatuloy siya, hawak ang kamay ni Sara. "Ngunit nang marinig ko ang pangalan ni Shiela Villa, may kung anong bumalik sa isip ko. Siya ay isang babae na matagal nang pinaghahanap ng batas dahil sa iba't ibang kaso ng panloloko, pagnanakaw… at pagkakasangkot sa isang insidente ng pagkawala ng isang babae ilang taon na ang nakakalipas.""A

Nanatiling nakaluhod si Shiela, pilit hinahabol ang hininga sa pagitan ng kanyang hikbi. Ramdam niya ang panlalamig ng kanyang katawan, hindi dahil sa kulungan kundi dahil sa bigat ng katotohanang isinampal sa kanya—wala na siyang matatakbuhan."Papa… huwag mo akong iwan…" mahina niyang bulong, ngunit alam niyang wala nang makakarinig.Ipinikit niya ang kanyang mga mata, pinipilit pigilan ang bumabahang luha. Kailan siya nagsimulang magkulang? Kailan siya nagsimulang mawala sa tamang landas? Alam niyang may kasalanan siya—alam niyang nagkamali siya—pero hindi ba niya kayang itama ito?Dahan-dahan siyang bumangon, pilit na isiniksik sa isip na hindi pa tapos ang laban."Hindi pa ito ang katapusan…"Pero sino ang kanyang aasa-han? Sino pa ang maniniwala sa kanya?Napapikit siya nang mariin at saka napakagat-labi. "Hindi ako puwedeng manatili rito. Kailangan kong lumaya. Kahit ano pang paraan…"Sa kabilang dako naman, tahimik na nakahiga si Belle sa kama habang mahimbing na natutulog sa

Nakaupo si Belle sa sofa, marahang inuugoy si Anabella sa kanyang mga bisig. Sa wakas, tumigil na rin ang bata sa pag-iyak at mahimbing nang natutulog laban sa kanyang dibdib. Napabuntong-hininga siya at hinalikan ang noo ng bata.Biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Dahan-dahan niyang inabot ito, nag-iingat na huwag magising si Anabella. Nang makita niya ang pangalan sa screen, bumigat ang kanyang pakiramdam.Clyde & Sophia SmithAng kanyang adoptive parents.Saglit siyang nag-alinlangan bago tuluyang sinagot ang tawag."Mom? Dad?" Mahina ang kanyang boses, halos pabulong."Oh, sweetheart! Finally, you picked up!" Lumabas ang malalim na buntong-hininga ni Sophia. "We’ve been so worried about you. How are you? How’s everything?"Napakagat-labi si Belle, mahigpit na hinawakan ang cellphone."I… I’m fine, Mom. Everything’s fine.""You don’t sound fine," singit ni Clyde. "Are you sure you’re okay, Belle?"Pumikit si Belle at huminga nang malalim."I am," pagsisinungaling niya. "I jus

Bago pa niya ito matanong, biglang may lumapit sa kanila.“Sara.”Napalingon silang dalawa. Si Romero. Galing ito sa pangingisda, may dalang basket ng sariwang huli. Mukhang seryoso ang mukha nito habang nakatitig kay Adrian.“Romero?” Nagulat si Sara. “Anong ginagawa mo rito?”Hindi sumagot si Romero. Sa halip, dumiretso ito kay Adrian."Pwede ba tayong mag-usap?" tanong nito, malamig ang tono.Tumingin si Adrian kay Sara, na halatang nag-aalala, pero tumango ito. "Sige."Naglakad sila ng kaunti palayo kay Sara bago nagsalita si Romero."Adrian, gusto ko lang malaman..." Tumigil ito sandali, bago seryosong tumitig sa kanya. "Seryoso ka ba talaga kay Sara?"Napasinghap si Adrian. "Ano bang klaseng tanong 'yan?""Seryoso akong tanungin ka." Lumalim ang boses ni Romero. "Hindi mo ba naiisip na mahirap ang sitwasyon niya ngayon? Wala siyang maalala, hindi niya alam kung sino siya. Paano kung isang araw, bumalik ang alaala niya at malaman niyang may mahal siyang iba noon?"Napatingin si A