All Chapters of TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART: Chapter 161 - Chapter 170

“But what if Luke finds out the truth? What if one day, he realizes that you are not Ana?” tanong ni Mom, puno ng pag-aalala.Pumikit ako nang mariin. “Then I will deal with it when the time comes. But for now… I just want to hold on to this happiness.”Mahabang katahimikan ang bumalot sa amin. Alam kong hindi sila sang-ayon sa ginagawa ko, pero alam din nilang wala silang magagawa para pigilan ako.Napahigpit ang hawak ko sa cellphone habang ang boses ni Dad ay patuloy na naglalaro sa aking isipan.“Belle, anak… kahit anong mangyari, we will always be here for you. But please, be prepared for the consequences of your actions. At ngayon, buntis ka… I don’t know what to say and what your mom will say about this.”Sa likod ng kanyang mahinahong tinig, ramdam ko ang bigat ng kanyang nadarama—pag-aalala, takot, at pangamba sa hinaharap na kahihinatnan ng kasinungalingang ito.Napakagat ako sa labi, pinipigilan ang mga luhang gustong kumawala. “Dad, I know this is wrong, but I can’t turn b

“Basta.”Muling nagtagpo ang mga mata nila. At sa unang pagkakataon, walang biruan, walang pang-aasar.Tanging katotohanan lang.“Sara, hindi kita mamadaliin. Hindi kita pipilitin.” Hinawakan niya ang kamay nito. “Pero gusto kong malaman mo, hindi ako titigil hangga’t hindi kita napapatunayan na ako ang tamang tao para sa’yo.”Saglit na natahimik si Sara. “Paano kung hindi kita maalala?”“Eh ‘di pasasayahin na lang kita ngayon, para kapag dumating ang oras na ‘yon, hindi mo na kailangang balikan ang nakaraan—dahil sapat na ang kasalukuyan.”Halos maduwal si Sara sa sobrang cheesy ng sinabi nito, pero hindi niya maitatanggi…Masarap sa pakiramdam ang iniwan nitong pangako.Kinabukasan.Maaga pa lang ay abala na si Sara sa pagtulong sa palengke. Nakaayos na ang mga paninda nila ni Nanay Glenda, at tulad ng dati, maingay at masigla ang paligid. Ang amoy ng sariwang gulay at isda ay humahalo sa tunog ng mga taong tumatawad, naghahanap ng pinakamurang bilihin.Pero hindi pa man nag-iinit a

"Weh?""Oo, Sara. At kung hindi man ngayon… okay lang. Hindi ako nagmamadali." Tumikhim si Adrian at inilahad ang kamay sa kanya. "Pero pwede bang simulan natin bilang magkaibigan ulit?"Napatitig si Sara sa kamay ni Adrian. Simpleng kilos lang, pero parang ang bigat ng ibig sabihin.Magkaibigan.Pwede namang walang ligawan. Walang expectations. Walang pressure.Pero handa na ba siyang tanggapin iyon?Maya-maya, narinig niya ang boses ni Tatay Romero mula sa likuran nila. "Ano, Sara? Abutin mo na ‘yan bago pa magdilim."Nagtinginan ang mga tindera at sabay-sabay na nag-cheer. "Sige na, Sara! Para matapos na ‘tong teleserye sa palengke!"Napahinga nang malalim si Sara. Tinapunan niya ng masamang tingin ang mga chismosang tindera, pero sa loob-loob niya… natatawa na rin siya.At sa dulo, wala naman sigurong mawawala kung ipagkakaloob niya kay Adrian ang isang bagay.Hindi muna pag-ibig.Pero isang pagkakataon.Kaya dahan-dahan niyang inabot ang kamay ni Adrian."Sige. Magkaibigan muna."

Muling bumigat ang dibdib ni Sara. Tumayo siya nang mariin ang pagtapak sa sahig. “Hindi ko alam,” sagot niya bago lumabas ng bahay.Naiwan sina Nanay Glenda at Tatay Romero na nagkakatinginan. Napangiti si Nanay Glenda. “Mukhang may nahulog na talaga.”Sa Crystal Clear J ResortNapapaligiran si Adrian ng naggagandahang babae pero ni isa sa kanila, hindi niya magawang pagtuunan ng pansin.Lumapit sa kanya si Jas, ang matalik niyang kaibigan at kasosyo sa resort. “Boss, sigurado ka bang hindi ka pupunta kay Sara ngayon? Parang ang bigat ng loob mo.”Umiling siya. “Busy tayo ngayon, ‘di ba? Tsaka hindi naman ako pwedeng mawala sa event na ‘to.”Ngumiti si Jasendo at palihim na tinapik ang balikat niya. “O baka naman gusto mong marinig na hinanap ka niya?”Mabilis siyang tumingin sa kaibigan. “Hayup ka talaga, Jasendo.”Napatawa ito. “Aba, kita mo? Ikaw na nga ang nagsabi.”Pumikit si Adrian at marahang bumuntong-hininga. Kahapon lang, hawak niya ang kamay ni Sara, tila may pag-asa siyan

KinabukasanMaagang nagising si Sara, pero hindi niya alam kung bakit. Parang may kung anong bumabagabag sa kanya. Habang nag-aayos ng mesa, napansin niya si Nanay Glenda na nakamasid sa kanya, nakangiti."Ano, hija? Magpapaganda ka na ba para sa bisita mo?" tanong ni Nanay Glenda habang pinipigil ang ngiti.Napataas ang kilay ni Sara. "Ano pong bisita?""Aba eh, sino pa? E ‘di ‘yung masugid mong manliligaw!" sagot ni Tatay Romero na nagkakape sa tabi.Napaawang ang bibig ni Sara. "Tay! Wala akong bisita!""Hmp! Sige ka, baka may beauty queen na ang kasama niya ngayon!" sabat ni Nanay Glenda habang abala sa pagtutupi ng mga damit.Napakunot ang noo ni Sara. "Edi mabuti! Kung may gusto siyang beauty queen, wala akong pakialam!"Tumingin si Tatay Romero sa kanya nang makahulugan. "Aba, parang ang taas ng boses mo, hija. Parang—""Parang ano?" mabilis na putol ni Sara, sabay tingin sa kanyang ama."Parang nagseselos!" sagot ni Nanay Glenda na parang may tuksong ngiti."Nay naman! Hindi a