All Chapters of TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART: Chapter 131 - Chapter 140

Pagkarating nila sa bahay, agad silang sinalubong ni baby Anabella na magdadalawang taon na, kasunod ang yaya na nag-aalaga sa kanya. Masaya itong tumakbo patungo kay Belle, iniwan ang hawak-hawak na laruan.“Mommy!” Masayang sigaw ng bata habang nakangiti nang malapad.Mabilis na pinunasan ni Belle ang kanyang mga mata bago siya lumuhod upang yakapin ang bata. Dapat akong maging masaya… pinilit niyang sabihin sa sarili.“Baby…” mahina niyang bulong habang mahigpit na niyakap ang anak ni Ana.Niyakap siya ni Anabella nang mahigpit, parang takot na mawala siya. “Miss na miss na kita, Mommy. Huwag ka nang aalis, ha?”Muling kumirot ang puso ni Belle. Paano kung isang araw, kailangan ko talagang umalis?Narinig niya ang mahinang tikhim ni Luke sa tabi nila. “Baby, dito na lang si Mommy. At may good news kami sa iyo.”Napatingin si Anabella kay Luke. “Anong good news, Daddy?” bulol nitong sabi.Hinaplos ni Luke ang buhok ng anak. “Magiging ate ka na!”Nanlaki ang mga mata ng bata at saka

Samantala sa kabilang dako..Nagising si Belle sa tunog ng mga tinig mula sa sala. Bumangon siya nang dahan-dahan at lumakad papunta sa hagdan. Pagtingin niya sa ibaba, naroon sina Nenita at Philipp, ang mga magulang ni Luke—masaya silang nakangiti habang kausap ang kanilang anak."Buntis na si Ana!" masayang balita ni Luke sa kanila.Halos manlambot ang tuhod ni Belle."Talaga, anak?" Halos lumundag sa tuwa si Nenita, ang ina ni Luke. "Magkakaapo ulit kami!"Niyakap siya nito nang mahigpit pagkalapit niya sa kanila. Napatingin siya kay Philipp, na kahit seryoso ang mukha ay hindi maitago ang ningning sa mata."Napakagandang balita nito," sabi ni Philipp. "Anabella will have a little sibling soon."Napakagat-labi si Belle. Lahat sila, masaya. Lahat sila, naniniwala na siya si Ana.At siya? Isang kasinungalingan.Sa hapunan, hindi mapigilan ni Nenita ang mapangiti habang sinasandukan ng pagkain si Belle."Kailangan mong kumain ng mabuti, Ana. Kailangan ni baby ng sapat na nutrisyon," a

Natahimik si Sara. Pakiramdam niya, bumaligtad ang mundo niya sa narinig."May taong gustong burahin ang alaala ko?" mahina niyang ulit, nanginginig ang boses. "Ibig sabihin… hindi ito aksidente? May gumawa nito sa akin… sinadya nila?"Halos hindi siya makahinga sa bigat ng rebelasyong iyon.Lumapit si Adrian at marahang hinawakan ang kanyang mga kamay. "Sara, alam kong mahirap tanggapin, pero… may posibilidad na may gustong gumawa ng masama sa'yo. Baka delikado kung ipagpipilitan mong hanapin ang sagot ngayon."Tumayo si Sara, pilit nilalabanan ang takot. "Pero paano ako mabubuhay nang hindi ko alam ang buong katotohanan? Hindi ko matanggap na may mga alaala akong hindi ko maalala, Adrian. At ngayon, nalaman ko pang may taong gustong gawin ito sa akin?"Napayuko si Adrian. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa kanya na mas mahalaga ngayon ang kaligtasan niya kaysa sa katotohanan.Biglang nag-ring ang cellphone ni Adrian. Glenda.Agad niyang sinagot ang tawag. "Glenda, ano pa ang

DETENTION CELL"Siguraduhin ninyong hindi na makakatakas pa ang babaeng 'yan! Bantayan n’yo nang maigi!" Matigas ang tinig ng hepe habang nakatitig nang matalim kay Shiela. Nakaupo ito sa loob ng selda, nakagapos ang kamay at bahagyang nakangisi na parang hindi natatakot sa sitwasyon niya."Opo, Chief! Sisiguraduhin naming walang lusot 'to!" sagot ng isang guwardiya habang maingat na pinagmamasdan ang bilanggo.Ngumisi si Shiela nang mapait. Umiling siya at inihilig ang ulo sa rehas. "Ang babaw n’yo. Akala n’yo ba puwede n’yo akong ikulong nang basta-basta? Ang hindi n’yo alam… may alas ako."Tumikhim ang hepe at lumapit sa selda. "Ano’ng pinagsasasabi mo?"Mahinang tumawa si Shiela, puno ng pangungutya ang boses. "Kung ako sa inyo, Chief, maghanda kayo. Dahil kapag lumabas ang totoo, baka kayo pa ang mapahiya."Napatingin ang isa sa mga guwardiya sa hepe. "Sir, ano po bang gagawin natin?"Humugot ng malalim na hininga ang hepe bago sumagot. "Simulan na ang imbestigasyon. Gusto kong m

Maagang gumising si Sara, pero tila hindi pa rin siya makapagpahinga nang maayos. Ang mga alaala mula kagabi—ang balita tungkol kay Sheila Villa, ang rebelasyong si Sheila ang dahilan ng pagkawala ng kanyang alaala, at ang matinding takot na bumalot sa kanya—ay patuloy na bumabagabag sa kanyang isipan.Bumaba siya sa kusina, kung saan nadatnan niya si Glenda na nag-aayos ng mesa para sa almusal."Anak, ayos ka lang ba?" tanong ni Glenda, halatang nag-aalala.Bahagyang ngumiti si Sara, kahit pilit. "Oo naman, Ma. Pasensya na, hindi lang ako masyadong nakatulog.""Natural lang na maguluhan ka," sabi ni Glenda habang hinahaplos ang kamay ng anak. "Pero tandaan mo, hindi ka nag-iisa. Narito kami ni Romero para sa’yo."Ngumiti si Sara, pero bago pa siya makasagot, isang malakas na katok ang pumuno sa katahimikan ng bahay.TOK. TOK. TOK.Nagkatinginan sila ni Glenda."Sino naman kaya ‘yan nang ganitong oras?" bulong ni Glenda bago tinungo ang pinto.Nang bumukas ang pinto, bumungad si Adria