All Chapters of TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART: Chapter 101 - Chapter 110

Nang mga sandaling iyon, nagsimula na siyang makaramdam ng kakaibang pagkahilo.Makalipas ang ilang minuto, habang nagpapatuloy ang pagsisiyasat ng mga sundalo sa mga sumalakay, biglang nanghina si Ana."Luke... parang nahihilo ako..."Mabilis siyang sinalo ni Luke at dinala sa lilim."Ana, anong nararamdaman mo?""Para akong hinihila pababa... ang dibdib ko, ang bilis ng tibok..."Sa isang sulok, nanatiling kalmado si Shiela, ngunit sa loob-loob niya, umaapaw ang tuwa. Alam niyang unti-unti nang gumagana ang lason."Dapat sa loob ng isang oras, tuluyan ka nang mawawala, Ana," bulong niya sa sarili.Ngunit hindi niya inasahan ang sunod na nangyari.Isa sa mga sundalo ang lumapit at nag-inspeksyon sa sugat ni Ana. Tiningnan niya ito nang mabuti, saka mabilis na bumaling kay Luke."Sir, mukhang may tumusok sa kanya... posible itong isang lason."Nanlaki ang mga mata ni Luke."Anong ibig mong sabihin?!""Kailangan nating madala siya sa ospital agad! Kung anuman ito, hindi natin alam kung

Mabilis na lumapit si Luke at hinawakan ang kanyang kamay. "Ano ‘yon, mahal?""Pakiramdam ko... hindi pa tayo ligtas."Bahagyang kumunot ang noo ni Luke. "Huwag mong isipin ‘yan. May mga sundalo tayong nagbabantay sa labas. Walang makakalapit sa’yo nang hindi ko nalalaman."Pero kahit sinabi iyon ni Luke, hindi mapakali si Ana. Hindi niya maintindihan kung bakit, pero ramdam niyang may nagmamasid sa kanila.At tama siya.Sa madilim na sulok ng ospital, may dalawang lalaki na nakatayo at nagmamasid. Pareho silang naka-hoodie, tahimik ngunit alerto. Isa sa kanila ang bumunot ng cellphone at nag-send ng mensahe. Tauhan: Boss, andito na kami. Hinihintay na lang namin ang signal mo.Makalipas ang ilang segundo, nag-vibrate ang phone niya.Shiela: Gumawa kayo ng paraan para mapalabas si Luke sa kwarto. Gawin niyo na ang kailangan niyo habang wala siya.Habang papalapit ang dalawang lalaki sa kwarto ni Ana, isang malamig na aura ng panganib ang bumalot sa ospital. Tahimik nilang sinilip ang

"Bakit parang kinikilig ako?! Hindi pwede!" mariing bulong ni Sara sa sarili habang mahigpit na hinawakan ang kanyang dibdib, pilit na pinapakalma ang sariling puso na parang may sariling isip at walang habas sa pagtalon."Hindi, hindi! Baka gutom lang ‘to!"Agad niyang kinuha ang isang piraso ng pritong isda mula sa lamesa at isinubo iyon, pilit na binabaling ang isip sa pagkain kaysa sa gwapong mukha ni Adrian na tila ba naka-imprinta na sa kanyang utak.Pero kahit anong pilit niya...NAAALALA PA RIN NIYA ANG NGITI NITO!"Sara! Ano yang ginagawa mo?!" sigaw ni Mama Glenda nang maabutan siyang mistulang nasasakal sa sobrang laki ng isinubong isda."A-akala ko lang po kasi gutom ako," namumulang sagot ni Sara matapos uminom ng tubig."At bakit mo naman naisip ‘yon bigla?" nakataas ang kilay ni Glenda, halatang may hinala. "Hmm, may kinalaman ba diyan si Adrian?""HA?! WALA! Wala akong sinasabi, Mama!""HMP! Talaga lang, ha?" singit naman ni Aling Laura na biglang sumulpot mula sa kung

Sa isang madilim na silid, ang mata ni Shiela ay nagsisilbing pagninilay sa kanyang tagumpay. Sa bawat salitang lumalabas sa kanyang bibig, tila nararamdaman niyang siya ay isang hari sa kanyang kaharian—at ang mga tao sa paligid niya ay mga pawns lamang sa kanyang laro. Nakangiti siya, ang kanyang mga mata ay puno ng galak, ngunit sa ilalim ng kanyang ngiti ay isang matinding galit. "Hindi niyo ako matatalo," ang bulong niya sa sarili. Wala siyang takot, walang alinlangan. Ang mundo ay para sa kanya, at siya ay walang kahinaan.Habang ang mga araw ay lumilipas, ang kanyang mga susunod na hakbang ay nagiging mas mapanlinlang. "Wala nang makakapigil sa akin," ang kanyang isip na patuloy na umuukit ng mga plano upang tiyakin na magtatagumpay siya sa kanyang mga layunin. Alam niyang ang pagkatalo ni Ana ay malapit nang mangyari, at ito ay isang patunay ng kanyang pagiging makapangyarihan.Samantala, si Luke, kahit na puno ng pagdududa, ay patuloy na naghahanap ng ebidensya. Wala siyang i

Ang oras ay tila tumigil sa mga sandaling iyon. Si Belinda at Romeo, mga magulang ni Ana, ay hindi maitatagong pag-aalala. Ang kanilang mga mata ay puno ng kabiguan at takot. Hindi pa rin nila matanggap ang nangyari kay Ana. Nakaupo silang tahimik, ngunit ang pagkabahala ay nakikita sa kanilang mga mata. Si Belinda ay hindi na nakapagpigil, kaya’t nagsalita siya ng may kalakip na pangungulila."Anak, may naisip ka ba kung sino ang may gawa nito sa iyo?" Tanong ni Belinda, ang boses ay nanginginig. "Nag-aalala kami, anak. Sana mahuli kung sino ang may gawa sa'yo nito. Ayaw ko na maulit pa na mawala ka sa amin sa pangalawang pagkakataon," dagdag pa niya habang pinapahid ang luha na hindi makontrol.Si Romeo, ang tatay ni Ana, ay tahimik lamang ngunit kitang-kita ang galit at panghihinayang sa kanyang mga mata. "Luke, ano na ang balita sa imbestigasyon?" galit na tanong ni Romeo. "Sino ang person of interest na gumawa nito sa anak namin?" Pinipigilan ni Romeo ang sarili na mag-alburoto,