Mabilis na lumapit si Luke at mahigpit na hinawakan ang kanyang kamay. Ramdam ni Belle ang panginginig nito—hindi dahil sa takot, kundi dahil sa matinding emosyon.Bago pa siya makasagot, biglang bumukas ang pinto."Luke, patawad."Si Hector, ang private investigator na hinire ni Ana, ang pumasok. Kita sa kanyang mukha ang kaba at panghihinayang."Hindi pa namin alam kung sino ang may pakana ng mga ito," aniya. Ngunit sa ilalim ng kanyang malamlam na tingin, naroon ang isang malakas na hinala.Si Shiela.Ngunit wala pa siyang matibay na ebidensiya.Napapikit si Luke. Napabuntong-hininga. Parang sa isang iglap, bumagsak lahat ng bigat sa kanyang mga balikat.Tapos na ba talaga? O simula pa lang ito ng panibagong laban?"Hahanapin ko kung sino ang may gawa nito, Ana," bulong niya, mariing hinigpitan ang hawak sa kamay ni Belle. "Babawi ako sa'yo. Pangako."Sa sulok ng emergency room, hindi nakaligtas kay Shiela ang eksenang iyon. Nanlilisik ang kanyang mga mata, mahigpit na nakakuyom an
Mabilis na lumapit si Luke at hinawakan ang kanyang kamay. "Ano ‘yon, mahal?""Pakiramdam ko... hindi pa tayo ligtas."Bahagyang kumunot ang noo ni Luke. "Huwag mong isipin ‘yan. May mga sundalo tayong nagbabantay sa labas. Walang makakalapit sa’yo nang hindi ko nalalaman."Pero kahit sinabi iyon ni Luke, hindi mapakali si Ana. Hindi niya maintindihan kung bakit, pero ramdam niyang may nagmamasid sa kanila.At tama siya.Sa madilim na sulok ng ospital, may dalawang lalaki na nakatayo at nagmamasid. Pareho silang naka-hoodie, tahimik ngunit alerto. Isa sa kanila ang bumunot ng cellphone at nag-send ng mensahe. Tauhan: Boss, andito na kami. Hinihintay na lang namin ang signal mo.Makalipas ang ilang segundo, nag-vibrate ang phone niya.Shiela: Gumawa kayo ng paraan para mapalabas si Luke sa kwarto. Gawin niyo na ang kailangan niyo habang wala siya.Habang papalapit ang dalawang lalaki sa kwarto ni Ana, isang malamig na aura ng panganib ang bumalot sa ospital. Tahimik nilang sinilip ang
Napanganga si Sara habang nakatingin kay Adrian na may bitbit na pagkain."Anong ginagawa mo rito?!" sigaw niya, hindi alintana na nag-uumpukan na ang mga kapitbahay nila sa paligid.Ngumiti si Adrian, ang tipikal niyang ngiting nakakaloko. "Sabi ko naman sa’yo, magkikita pa tayo, hindi ba?""Oo nga, pero hindi ko in-expect na isasabay mo pa ang pagkain!" sagot ni Sara, pilit na pinapanatili ang composure niya kahit na naririnig na niya ang bulungan ng mga usisero sa paligid."Aba, may pa-dinner na ngayon si Sir Adrian, ha!" bulong ni Aling Laura habang tinatapik si Aling Glenda. "Baka ligawan na ang inaanak mo!""Huy! Tumigil nga kayo," asik ni Sara sa kanila, pero ang pula ng pisngi niya ay hindi na maitago."Ano, papapasukin mo ba ako o dito na lang tayo magda-date sa harap ng buong barangay?" nakangising tanong ni Adrian."Ha?! DATE?!" sabay-sabay na sigaw ng mga tsismosa sa paligid.Nanlaki ang mata ni Sara. "Hoy! Anong date ang pinagsasasabi mo?!""Ewan ko, ikaw ang may sabi niy
"Bakit parang kinikilig ako?! Hindi pwede!" mariing bulong ni Sara sa sarili habang mahigpit na hinawakan ang kanyang dibdib, pilit na pinapakalma ang sariling puso na parang may sariling isip at walang habas sa pagtalon."Hindi, hindi! Baka gutom lang ‘to!"Agad niyang kinuha ang isang piraso ng pritong isda mula sa lamesa at isinubo iyon, pilit na binabaling ang isip sa pagkain kaysa sa gwapong mukha ni Adrian na tila ba naka-imprinta na sa kanyang utak.Pero kahit anong pilit niya...NAAALALA PA RIN NIYA ANG NGITI NITO!"Sara! Ano yang ginagawa mo?!" sigaw ni Mama Glenda nang maabutan siyang mistulang nasasakal sa sobrang laki ng isinubong isda."A-akala ko lang po kasi gutom ako," namumulang sagot ni Sara matapos uminom ng tubig."At bakit mo naman naisip ‘yon bigla?" nakataas ang kilay ni Glenda, halatang may hinala. "Hmm, may kinalaman ba diyan si Adrian?""HA?! WALA! Wala akong sinasabi, Mama!""HMP! Talaga lang, ha?" singit naman ni Aling Laura na biglang sumulpot mula sa kung
Namumulang inayos ni Sara ang sarili. "A-akyat na po ako sa tricycle!"Habang bumibiyahe papunta sa resort, pilit niyang iwinaksi sa isip ang isang partikular na tao…Pero hindi niya maiwasan.Adrian Jasendo."Ano ba ‘tong nangyayari sa akin? Hindi ako pwedeng magkagusto sa kanya! Una sa lahat, suplado siya! Pangalawa, mayaman siya! Pangatlo… wala siyang ginawa kundi asarin ako!"Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong-hininga."Wala ‘to. Nadedeliryo lang ako sa init ng araw."Sa Crystal Clear J ResortPagdating niya sa resort, agad siyang sinalubong ng isang staff."Nandito na po ba si Sir Adrian?" tanong niya habang binababa ang mga kahon ng seafood."Nasa opisina pa po siya, ma’am. Gusto niyo po ba siyang hintayin?""Naku, hindi na! Hindi ko naman siya kailangan makita. Ipapadala ko lang ‘tong seafood, tapos uuwi na ako agad!""Sigurado ka ba diyan?"Napapitlag si Sara nang marinig ang pamilyar na boses.Paglingon niya, nandoon si Adrian—nakapamulsa, nakasuot ng puting polo, a
Sa isang madilim na silid, ang mata ni Shiela ay nagsisilbing pagninilay sa kanyang tagumpay. Sa bawat salitang lumalabas sa kanyang bibig, tila nararamdaman niyang siya ay isang hari sa kanyang kaharian—at ang mga tao sa paligid niya ay mga pawns lamang sa kanyang laro. Nakangiti siya, ang kanyang mga mata ay puno ng galak, ngunit sa ilalim ng kanyang ngiti ay isang matinding galit. "Hindi niyo ako matatalo," ang bulong niya sa sarili. Wala siyang takot, walang alinlangan. Ang mundo ay para sa kanya, at siya ay walang kahinaan.Habang ang mga araw ay lumilipas, ang kanyang mga susunod na hakbang ay nagiging mas mapanlinlang. "Wala nang makakapigil sa akin," ang kanyang isip na patuloy na umuukit ng mga plano upang tiyakin na magtatagumpay siya sa kanyang mga layunin. Alam niyang ang pagkatalo ni Ana ay malapit nang mangyari, at ito ay isang patunay ng kanyang pagiging makapangyarihan.Samantala, si Luke, kahit na puno ng pagdududa, ay patuloy na naghahanap ng ebidensya. Wala siyang i
Nais nilang humarap at magsalita, ngunit hindi nila kayang itanggi ang katotohanan na ang kanilang buhay ay isang alokasyon sa pagnanasa ni Shiela.Sa kabilang banda, si Shiela ay nagpatuloy sa kanyang malupit na plano upang tuluyang mapahamak si Ana. Patuloy siyang gumagawa ng hakbang upang gawing mas madilim ang mga susunod na araw para kay Ana. Isang mahigpit na plano ang nabuo sa kanyang isipan: upang matiyak na si Ana ay mawala sa kanyang landas at magdusa, maghihirap habang nananatili siya sa ospital.Shiela ay naniniwala na ang kaligtasan ni Ana ay isang alamat lamang, isang kwento na wala nang makikinabang. Si Ana, na patuloy na lumalaban sa mga sugat ng nakaraan, ay magiging isang alaala na lamang. Wala siyang makakalaban sa mas malupit na kamay ni Shiela, at patuloy na maghihirap siya nang hindi ito nalalaman. Ang plano ay magiging huling patunay ng kapangyarihan ni Shiela—ang kanyang pagiging isang mabagsik na tagapangasiwa ng kanyang mga alituntunin at laro.Habang ang mg
Ang oras ay tila tumigil sa mga sandaling iyon. Si Belinda at Romeo, mga magulang ni Ana, ay hindi maitatagong pag-aalala. Ang kanilang mga mata ay puno ng kabiguan at takot. Hindi pa rin nila matanggap ang nangyari kay Ana. Nakaupo silang tahimik, ngunit ang pagkabahala ay nakikita sa kanilang mga mata. Si Belinda ay hindi na nakapagpigil, kaya’t nagsalita siya ng may kalakip na pangungulila."Anak, may naisip ka ba kung sino ang may gawa nito sa iyo?" Tanong ni Belinda, ang boses ay nanginginig. "Nag-aalala kami, anak. Sana mahuli kung sino ang may gawa sa'yo nito. Ayaw ko na maulit pa na mawala ka sa amin sa pangalawang pagkakataon," dagdag pa niya habang pinapahid ang luha na hindi makontrol.Si Romeo, ang tatay ni Ana, ay tahimik lamang ngunit kitang-kita ang galit at panghihinayang sa kanyang mga mata. "Luke, ano na ang balita sa imbestigasyon?" galit na tanong ni Romeo. "Sino ang person of interest na gumawa nito sa anak namin?" Pinipigilan ni Romeo ang sarili na mag-alburoto,
Napahigpit ang hawak ni Shiela sa bote. Alam niyang kapag nakita ni Luke ito, tapos na ang lahat."Bakit mo hinihingi?" pilit niyang tawa. "Ano ka ba, Luke? Wala lang ‘to—"Mabilis na kinuha ni Luke ang kamay ni Shiela at marahas na inagaw ang bote."Luke, ano ba?! Bitawan mo ‘yan!" sigaw ni Shiela, pero huli na ang lahat.Tiningnan ni Luke ang bote. Walang label. Walang kahit anong palatandaan kung ano ito."Ano 'to, Shiela?" malamig niyang tanong."Wala nga! Isa lang ‘yang herbal supplement!"Napatingin si Luke sa pinto nang marinig ang mahinang pagkatok. Nang bumukas ito, pumasok ang kanyang ina na si Nenita, kasama ang isang doktor. Bakas sa mukha ni Nenita ang pag-aalala, habang ang doktor naman ay seryoso ang ekspresyon."Luke, anak, anong nangyari kay Ana?" agad na tanong ni Nenita habang lumapit sa kanya. Nakatingin siya sa mahina at nakahigang si Ana sa kama. "Ma, pakitawag ang security," utos ni Luke."Ha? Bakit?""Ma, huwag ka maniwala kay Luke, nagbibiruan lang kami.""Dah
Isang gabing tahimik at puno ng kasinungalingan, si Shiela ay muling nagbalak ng isang mas masahol na plano. Alam niyang habang si Ana ay nasa ospital pa, may pagkakataon pa siyang tapusin ang kanyang misyon. Hindi siya maaaring mabigo sa pagkakataong ito. Kailangan niyang tiyakin na si Ana ay hindi na muling gigising.Sa madilim na silid ng kanyang apartment, kinuha niya ang kanyang cellphone at tumawag sa isang lumang kontak—isang tao mula sa ilalim ng mundo, isang negosyante sa black market na kilala sa pagbibigay ng mga hindi matutunton na kemikal at gamot.Sa kabilang linya, isang malamig at paos na boses ang sumagot."Matagal kitang hindi narinig, Miss Shiela. Ano’ng kailangan mo?"Tumigil saglit si Shiela, tinitiyak na walang nakikinig sa kanya. Huminga siya nang malalim bago bumulong ng may panginginig sa kanyang boses."Kailangan ko ng gamot… isang bagay na kayang pumatay nang hindi napapansin sa autopsy. Isang lason na kayang magmukhang natural ang kamatayan."May ilang segu
Tumingin ito sa kanya, seryoso. "Mahirap, kasi mukhang nagiging paborito ko nang palabas ang buhay mo."Nanlaki ang mata ni Sara. "Anong ibig mong sabihin?!"Ngumiti ito. "Wala naman. Basta, magkikita pa tayo ulit.""Hoy, Adrian!" sigaw ni Sara, pero nakalayo na ito bago pa siya makapagsalita pa ng kung ano. "Ano bang problema ng lalaking ‘yon?!"Napatakip ng bibig si Aling Laura, pigil ang kilig. "Ay naku, Sara, hindi mo ba nakikita? Mukhang interesado sa’yo ‘yang si Sir Adrian!""Interesado sa gulo! Wala akong panahon sa kanya!" reklamo ni Sara habang mabilis na inayos ang mga paninda. Pero kahit anong gawin niya, hindi niya maalis sa isip ang itsura ni Adrian—ang nakakalokong ngiti, ang titig na parang may gustong ipaalala sa kanya."Aba, eh kung ayaw mo, pwede ba akong pumila?" biro ni Mercy, isa sa mga tindera sa palengke. "Ang gwapo, mayaman, at willing mag-ayos ng isda? Diyos ko, Sara, jackpot ‘yan!""Hoy! Hindi ako interesado! At saka baka nga may asawa ‘yon sa Amerika!" sagot
Samantala, sa ibang dako, sa tunay na Ana, hindi pa rin maalis sa isipan ni Sara ang mga sinabi ni Adrian. "Hindi pwede," bulong niya sa sarili, pilit nilalabanan ang kakaibang damdaming unti-unting bumabalot sa kanya.Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya maalis sa isip ang sinabi ni Adrian."Baka may dahilan kung bakit tayo nagkita ulit."Napalunok siyang muli at lumayo ng bahagya. “H-Hindi kita maintindihan, Adrian. Wala akong maalala. Hindi ko rin alam kung dapat ba kitang pagkatiwalaan.”Ngumisi si Adrian, pero sa likod ng ngiting iyon, may seryosong titig sa kanyang mga mata. “Fair enough. Pero paano kung ako ang makatulong sa’yo para maalala ang lahat?”Napaisip si Sara. Tama nga naman. Walang ibang nagbibigay ng ganoong interes sa kanya. Si Mama Glenda at Papa Romero, mahal siya bilang isang anak, pero hindi sila interesado sa kanyang nakaraan. Sa kanila, sapat nang buhay siya at kasama nila.Pero si Adrian…Bakit parang desperado itong malaman kung sino siya?"Sara!" siga
Ang oras ay tila tumigil sa mga sandaling iyon. Si Belinda at Romeo, mga magulang ni Ana, ay hindi maitatagong pag-aalala. Ang kanilang mga mata ay puno ng kabiguan at takot. Hindi pa rin nila matanggap ang nangyari kay Ana. Nakaupo silang tahimik, ngunit ang pagkabahala ay nakikita sa kanilang mga mata. Si Belinda ay hindi na nakapagpigil, kaya’t nagsalita siya ng may kalakip na pangungulila."Anak, may naisip ka ba kung sino ang may gawa nito sa iyo?" Tanong ni Belinda, ang boses ay nanginginig. "Nag-aalala kami, anak. Sana mahuli kung sino ang may gawa sa'yo nito. Ayaw ko na maulit pa na mawala ka sa amin sa pangalawang pagkakataon," dagdag pa niya habang pinapahid ang luha na hindi makontrol.Si Romeo, ang tatay ni Ana, ay tahimik lamang ngunit kitang-kita ang galit at panghihinayang sa kanyang mga mata. "Luke, ano na ang balita sa imbestigasyon?" galit na tanong ni Romeo. "Sino ang person of interest na gumawa nito sa anak namin?" Pinipigilan ni Romeo ang sarili na mag-alburoto,
Nais nilang humarap at magsalita, ngunit hindi nila kayang itanggi ang katotohanan na ang kanilang buhay ay isang alokasyon sa pagnanasa ni Shiela.Sa kabilang banda, si Shiela ay nagpatuloy sa kanyang malupit na plano upang tuluyang mapahamak si Ana. Patuloy siyang gumagawa ng hakbang upang gawing mas madilim ang mga susunod na araw para kay Ana. Isang mahigpit na plano ang nabuo sa kanyang isipan: upang matiyak na si Ana ay mawala sa kanyang landas at magdusa, maghihirap habang nananatili siya sa ospital.Shiela ay naniniwala na ang kaligtasan ni Ana ay isang alamat lamang, isang kwento na wala nang makikinabang. Si Ana, na patuloy na lumalaban sa mga sugat ng nakaraan, ay magiging isang alaala na lamang. Wala siyang makakalaban sa mas malupit na kamay ni Shiela, at patuloy na maghihirap siya nang hindi ito nalalaman. Ang plano ay magiging huling patunay ng kapangyarihan ni Shiela—ang kanyang pagiging isang mabagsik na tagapangasiwa ng kanyang mga alituntunin at laro.Habang ang mg
Sa isang madilim na silid, ang mata ni Shiela ay nagsisilbing pagninilay sa kanyang tagumpay. Sa bawat salitang lumalabas sa kanyang bibig, tila nararamdaman niyang siya ay isang hari sa kanyang kaharian—at ang mga tao sa paligid niya ay mga pawns lamang sa kanyang laro. Nakangiti siya, ang kanyang mga mata ay puno ng galak, ngunit sa ilalim ng kanyang ngiti ay isang matinding galit. "Hindi niyo ako matatalo," ang bulong niya sa sarili. Wala siyang takot, walang alinlangan. Ang mundo ay para sa kanya, at siya ay walang kahinaan.Habang ang mga araw ay lumilipas, ang kanyang mga susunod na hakbang ay nagiging mas mapanlinlang. "Wala nang makakapigil sa akin," ang kanyang isip na patuloy na umuukit ng mga plano upang tiyakin na magtatagumpay siya sa kanyang mga layunin. Alam niyang ang pagkatalo ni Ana ay malapit nang mangyari, at ito ay isang patunay ng kanyang pagiging makapangyarihan.Samantala, si Luke, kahit na puno ng pagdududa, ay patuloy na naghahanap ng ebidensya. Wala siyang i
Namumulang inayos ni Sara ang sarili. "A-akyat na po ako sa tricycle!"Habang bumibiyahe papunta sa resort, pilit niyang iwinaksi sa isip ang isang partikular na tao…Pero hindi niya maiwasan.Adrian Jasendo."Ano ba ‘tong nangyayari sa akin? Hindi ako pwedeng magkagusto sa kanya! Una sa lahat, suplado siya! Pangalawa, mayaman siya! Pangatlo… wala siyang ginawa kundi asarin ako!"Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong-hininga."Wala ‘to. Nadedeliryo lang ako sa init ng araw."Sa Crystal Clear J ResortPagdating niya sa resort, agad siyang sinalubong ng isang staff."Nandito na po ba si Sir Adrian?" tanong niya habang binababa ang mga kahon ng seafood."Nasa opisina pa po siya, ma’am. Gusto niyo po ba siyang hintayin?""Naku, hindi na! Hindi ko naman siya kailangan makita. Ipapadala ko lang ‘tong seafood, tapos uuwi na ako agad!""Sigurado ka ba diyan?"Napapitlag si Sara nang marinig ang pamilyar na boses.Paglingon niya, nandoon si Adrian—nakapamulsa, nakasuot ng puting polo, a
"Bakit parang kinikilig ako?! Hindi pwede!" mariing bulong ni Sara sa sarili habang mahigpit na hinawakan ang kanyang dibdib, pilit na pinapakalma ang sariling puso na parang may sariling isip at walang habas sa pagtalon."Hindi, hindi! Baka gutom lang ‘to!"Agad niyang kinuha ang isang piraso ng pritong isda mula sa lamesa at isinubo iyon, pilit na binabaling ang isip sa pagkain kaysa sa gwapong mukha ni Adrian na tila ba naka-imprinta na sa kanyang utak.Pero kahit anong pilit niya...NAAALALA PA RIN NIYA ANG NGITI NITO!"Sara! Ano yang ginagawa mo?!" sigaw ni Mama Glenda nang maabutan siyang mistulang nasasakal sa sobrang laki ng isinubong isda."A-akala ko lang po kasi gutom ako," namumulang sagot ni Sara matapos uminom ng tubig."At bakit mo naman naisip ‘yon bigla?" nakataas ang kilay ni Glenda, halatang may hinala. "Hmm, may kinalaman ba diyan si Adrian?""HA?! WALA! Wala akong sinasabi, Mama!""HMP! Talaga lang, ha?" singit naman ni Aling Laura na biglang sumulpot mula sa kung