All Chapters of ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 31 สูญเสียความทรงจำ 1“ท่านแม่เจ้าขา”เสียงเล็กๆ ของบุตรสาวของตานหยงดังขึ้นจากนั้นประตูบานเล็กก็ถูกเปิดออก“ว่าอย่างไรจ๊ะลูกแม่”อิงตานหยงย่อตัวลงพร้อมกับอ้าแขนรับบุตรสาวที่วิ่งมาทางตนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ข้าคิดถึงท่านตา ข้าอยากกลับบ้านแล้วเจ้าค่ะ”เฉินเมิ่งอีร้องบอกผู้เป็นมารดา“แล้วพี่ชายเจ้าล่ะ เขาก็อยากกลับเช่นกันรึ”อิงตานหยงเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล“ข้าคิดถึงท่านยายแล้วขอรับ”เฉินอ้ายหงบอกท่านแม่ของเขา“ก็ได้จ้ะ เช่นนั้นเจ้าก็ไปบอกท่านปู่ด้านในก่อนว่าเราจะกลับแล้ว อย่าลืมปลุกท่านพ่อของเจ้าที่นอนพักอยู่ด้านในด้วยล่ะ”อิงตานหยงบอกลูกๆ ของนางเด็กๆ ทั้งสองมองหน้ากันและพยักหน้าก่อนจะวิ่งเข้าไปด้านในตัวบ้านอีกครั้ง“เจ้าจะกลับแล้วหรือ ไม่อยู่กินมื้อค่ำด้วยกันก่อนเล่า”เฉินจางจางจับมือของลูกสะใภ้มากุมไว้อย่างรัก และเอ็นดู“ท่านแม่เอาไว้หากข้ากับท่านพี่ตู้หมิงว่างงานอีก ข้าจะแวะมาหาท่านแม่นะเจ้าคะ”อิงตานหยงบอกแม่สามีไปตามจริงและยิ้มอย่างอ่อนโยน“ดีจริงๆ ที่ตู้หมิงได้เจ้ามาเป็นเมีย เจ้าทั้งอ่อนหวาน นิสัยดี ร่าเริง แถมยังยิ้มง่ายอีก แม่จะบอกตู้หมิงให้เขาดีกับเจ้ามากๆ นะตานหยง”ดีจริงๆ

ตอนที่ 33 สูญเสียความทรงจำ 3“ลมอะไรพัดเจ้ามาที่นี่กันล่ะตู้หมิง”เมื่อเดินเข้าไปในร้านก๋วยเตี๋ยว เฉินฮ่าวตี้ก็เอ่ยทักน้องชายร่างท้วมด้วยสายตาที่ไม่อยากต้อนรับนัก“ท่านพี่ยังจำเฉินหรูซีได้หรือไม่ขอรับ”เฉินตู้หมิงไม่อยากรีรออะไรไปมากกว่านี้แล้วจึงโพล่งถามออกไปตรงๆ“ทำไม? อย่าบอกนะว่าเจ้าจำเมียที่เจ้าทิ้งไปไม่ได้หน่ะ”เฉินฮ่าวตี้แสดงท่าทีสงสัยเล็กน้อยและสังเกตเห็นว่าเขามีอาการตกใจ“ท่านว่าอย่างไรนะขอรับ ‘เมีย’ ของข้ารึ!”เฉินตู้หมิงเน้นย้ำคำช่วงท้ายๆ สีหน้าของเขาซีดลงอย่างเห็นได้ชัด“ก็เออหน่ะสิ! เฉินหรูซี เมียของเจ้า แล้วก็หลานๆ ของข้าตงห่าวกับอวี้ซิน…”“ถึงเจ้าจะทิ้งพวกเขาไปเพียงเพราะทำตามคำสั่งของท่านแม่ก็เถอะ แต่เจ้าหน่ะ มันเลวยิ่งกว่าสุนัขเสียอีกที่ตัดใจทิ้งขว้างลูกเมียของตัวเองได้ลงคอ เพียงเพราะต้องการหน้าที่การงานที่ดี! เพราะแบบนี้อย่างไรล่ะข้าถึงได้ไม่กลับบ้านไปอีกเลย ถึงแม้นข้าจะส่งเงินกลับไปบ้านบ้างก็ตาม แต่ข้าอับอายนักจนไม่กล้าที่จะหวนคืนไปเหยียบที่นั่นได้อีก”เฉินฮ่าวตี้ตะคอกเสียงดังใส่น้องชายเฉินตู้หมิงชาไปทั้งตัว ดวงตาของเขามีความสับสนอยู่ไม่น้อย เขาได้แต่ยืนฟังพี่ชายที่

ตอนที่ 35 ความจริงเปิดเผย“ข้าจะไปหาท่านแม่”ตู้หมิงที่เริ่มปรับอารมณ์ได้แล้วใช้แขนเช็ดน้ำตาและขี้มูกที่ไหลเยิ้มออกมา“ได้สิ พี่จะพาเจ้าไปตอนนี้เลย”ฮ่าวตี้เข้าใจว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่สองผัวเมียจะมาปรับความเข้าใจกัน เขาจึงลุกขึ้นแล้วเดินไปรอตู้หมิงทางเข้าหน้าบ้านแทน“เดี๋ยวข้ามานะ”เฉินตู้หมิงหันไปบอกคนรักหรูซีพยักหน้าเบาๆ ส่วนตงห่าวกับอวี้ซินไม่ได้พูดอะไรตู้หมิงเข้าใจว่าลูกๆ ทั้งสองคงโกรธเขามากที่จู่ๆ ก็โผล่มาแล้วรู้ว่าพ่อของตนเองที่ตายไปแล้วกลับกลายไปเป็นพ่อของคนอื่นตู้หมิงถอนหายใจออกมา ในใจของเขาเจ็บปวดเกินกว่าภรรยาและลูกๆ ของเขาเสียอีก“ข้าควรทำเช่นไรดี”เมื่อตู้หมิงก้าวขาขึ้นมานั่งบนรถม้าป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาหันไปถามพี่ชายที่นั่งอยู่ข้างๆเฉินฮ่าวตี้ส่ายหน้าเขาก็ไม่เคยพบเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เขาไม่สามารถพูดออกมาได้เต็มปากว่าน้องชายของเขาควรเลือกเส้นทางไหนไม่ว่าจะเป็นครอบครัวอิง หรือหรูซี สุดท้ายแล้วตอนนี้ทุกอย่างมันอลหม่านพันกันจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร“ไปกันเถอะ อย่างน้อยๆ เราควรไปหาสาเหตุที่ต้นตอ”เฉินฮ่าวตี้บอกให้คนขับเดินทางต่อไปตามเส้นทางที่เขาบอก“หยุดดดด!!!”เม

ตอนที่ 37 ยอมรับอาหารทุกอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะถูกตักออกจนเกลี้ยงจานข้าวที่อวี้ซินหุงมากกว่าสองหม้อ ก็หมดลง เหมือนกับเททิ้งไปอย่างรวดเร็วเฉินตู้หมิงบอกลาภรรยารักและเดินไปโอบไหล่เฉินอวี้ซินที่เป็นบุตรสาว“เดี๋ยวข้ากลับมานะ”ตู้หมิงหันไปบอกหรูซี“เหอะ!”เฉินตงห่าวส่งเสียงไม่พอใจออกมา“พ่อจะรีบกลับมานะ”ตู้หมิงได้ยินเสียงขัดใจมาจากทางบุตรชาย เขาจึงเดินเข้าไปกอดตงห่าวทันที“ข้าจะรอนะเจ้าคะ”เสียงของหรูซีสั่นเล็กน้อยในแววตาของนางมีความลังเลและสับสน“อย่าห่วงไปเลย ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี”เฉินตู้หมิงหันไปบอกภรรยา“ไปกันเถอะ จนกว่าจะไปอธิบายให้บ้านนั้นฟังเสร็จ ข้ายังต้องไปเตรียมของไว้ขายในวันพรุ่งนี้อีก”เฉินฮ่าวตี้เรียกน้องชายและหันไปบอกลาน้องสะใภ้“พี่ตงห่าวข้าไปก่อนนะขอรับ อาหารวันนี้อร่อยมาก หากเป็นไปได้ข้าก็อยากกลับมาหาท่านอีก เสียดายที่ท่านพ่อของข้ายุ่งมาก”เฉินฟงหานพูดเป็นต่อยหอยทั้งยังทำหน้าเศร้าเหมือนกับว่าเขาไม่อยากจากไป“ฟงหานชอบที่นี่มากหรือลูก”เหวินซีหนิงถามบุตรชาย“อือ ที่นี่ข้าจะเดินไปไหนก็ได้ แถมพี่ตงห่าวก็ดีกับข้า อยู่ที่บ้านข้าทำได้แค่ต้องเล่นเงียบๆ อยู่กับพี่สาว ข้า

ตอนที่ 39 ขอความช่วยเหลือบ่ายวันถัดมา ตงห่าวได้แอบย่องไปทางชุมชนทางทิศตะวันออก แล้วด้อมๆ มองๆ บ้านของลุงจงเหวินเทียนอย่างลับๆ ล่อๆ เหมือนโจรย่องเบาไม่ว่าจงเหวินเทียนจะเดินไปทางไหน หรือทำอะไร ก็จะมีเงาของตงห่าวคอยเฝ้ามองในที่ลับจนกระทั่งผ่านไปหนึ่งก้านธูป ตงห่าวจึงได้ตัดสินใจเดินเข้าไปหาท่านลุงเหวินเทียนแล้วบอกเล่าว่าตนมีความประสงค์อะไรออกไปอย่างไม่ปกปิด“เจ้าอยากให้ข้าไปรับบทเป็นคนรักของพี่สาวเฉินอย่างนั้นหรือ?”จงเหวินเทียนดวงตาเปล่งประกาย แต่ก็สงวนท่าทีเอาไว้“ใช่ขอรับ ข้ากับน้องสาวเห็นพ้องต้องกันว่า ไม่อยากที่จะให้ท่านแม่เสียใจในภายหลัง การที่ท่านพ่อ… ต้องวิ่งไปวิ่งมา และยังต้องสร้างความสัมพันธ์ทั้งสองฝ่ายมันดูจะใจร้ายเกินไปสำหรับท่านแม่ของข้า อีกอย่างหากวันหนึ่งฝ่ายนั้นมาราวี ท่านแม่ที่ไม่สู้คน แถมยังใจอ่อนจะทำอะไรได้”เฉินตงห่าวบอกกล่าวพร้อมกับระบายความทุกข์ใจ“ดังนั้นแล้วเจ้าเลยมาหาข้า?”จงเหวินเทียนยกคิ้วขึ้นมาหนึ่งข้าง“อืม ท่านเป็นตัวเลือกที่ดี ท่านเคยแต่งงานมีลูก ท่านแม่ของข้าเองก็เช่นกัน เอาจริงๆ ข้าก็ไม่ได้รังเกียจหากได้ท่านมาเป็นพ่อ”ตงห่าวกล่าวอย่างตรงไปตรงมา“เจ้าคาด