บททั้งหมดของ ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ: บทที่ 51 - บทที่ 60

ตอนที่ 51 บ้านใหม่ตลอดช่วงเช้า คนงานของขบวนขนส่งก็ได้ช่วยกันยกของหนัก ของเบา ขึ้นไปวางบนเกวียนลากเกวียนลากที่นำมาทั้งสองเกวียนเต็มไปด้วยของใช้ที่สองปู่ย่าคู่นี้สะสมมาทั้งชีวิต แม้แต่หม้อใบเก่าที่แทบจะใช้งานไม่ได้ก็ยังถูกจับโยนขึ้นไปบนรถลากด้วยจงหมิงห่าวกับภรรยาใช้เวลาที่เหลืออยู่น้อยนิดไปล่ำลาคนบ้านใกล้เรือนเคียง และไม่ลืมที่จะไปบอกกล่าวบ้านของท่านผู้นำชุมชนเฉินตงห่าวเดินไปบ้านเพื่อนสนิทอย่างโม่เฟิงกับกวนฟงตี้เป็นอันดับแรก เขาบอกลาเพื่อนสนิท และบอกว่าหากวันหน้าได้ผ่านมาทางนี้จะแวะมาเที่ยวหา“เสียดายที่โม่เฟิงไม่อยู่ ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องขอติดตามขบวนขนส่งไปด้วยอย่างแน่นอน”กวนฟงตี้กล่าวขึ้นพร้อมกับถอนหายใจ“ไม่เป็นไรหรอก ข้าเข้าใจว่าเขายังคงยุ่งอยู่กับการงานของเขา”ตงห่าวยิ้มแห้งๆ“พอเจ้าไม่อยู่แล้วอีกไม่นานข้าก็ต้องเริ่มหางานทำเช่นกัน”กวนฟงตี้เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย“ข้าไปอยู่หมู่บ้านข้างๆ ก็เท่านั้น อีกอย่างหากเจ้าคิดถึงก็ไปเยี่ยมข้าได้ทุกเมื่อ”ตงห่าวยิ้มแย้มแถมยังชวนฟงตี้ไปงานขึ้นบ้านใหม่ของตน และสัญญาว่าขากลับจะมาส่งแต่ฟงตี้บอกว่าเขายังต้องไปช่วยท่านพ่อทำงานไม่สามารถติดต

ตอนที่ 53 ภารกิจใหม่สองเดือนต่อมาหิมะที่ขาวโพลนยาวสุดลูกหูลูกตา มองไปทางไหนก็มีแต่สีขาว ต้นไม้ ดอกไม้ และภูเขาลูกใหญ่ถูกปกคลุมไว้ด้านล่างเหมือนกับว่าถูกหิมะกลืนกินไปจนหมด“พี่ชายเร่งมือหน่อยสิเจ้าคะ พอตักหิมะออกจากหลังคาบ้านเราเสร็จ ท่านยังต้องไปตักหิมะบ้านท่านปู่อีกนะ”อวี้ซินที่สวมใส่เสื้อผ้าหลายชิ้นตะโกนบอกพี่ชายที่อยู่บนหลังคา“เจ้าพูดหน่ะมันง่าย ข้างบนนี่ลื่นมาก หากข้าเดินไม่ระวังหิมะที่ข้างบนอยู่ก็ดันข้าตกหลังคาน่ะสิ”เฉินตงห่าวที่ต้องขึ้นไปตักหิมะออกบนหลังคาทุกวันบ่นให้น้องสาว มือที่สวมถุงมือหนาก็เอาแต่บ่นให้กับนางที่คอยมากวนสมาธิของเขาอยู่ร่ำไป“ให้ข้าขึ้นไปทำแทนไหมล่ะ”อวี้ซินยิ้มกว้างออกมา“พอเลยๆ เจ้าอยู่ตรงนั้นแหละ ขืนเจ้าปีนขึ้นมาบนหลังคาท่านแม่ได้หัวใจวายก่อนพอดี”เฉินตงห่าวหยุดมือแล้วหันไปห้ามน้องสาวครั้งก่อนนางขึ้นมากวาดหิมะบนหลังคา ไม่ทันระวังก็ลื่นไถลลงไปกองกับพื้นดิน พอท่านแม่เห็นเข้า จากนั้นมา นางก็ถูกสั่งห้ามไม่ให้ขึ้นไปบนหลังคาอีก แม้นจะรู้ว่านางไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรงเพียงแค่ถลอกเล็กน้อย แต่ท่านแม่ก็สั่งนางแล้วสั่งนางอีกว่าห้ามปีนขึ้นไป“ก็ข้าไม่รู้จะทำอะไรแล้

ตอนที่ 55 ทำผักดองหนึ่งอาทิตย์ต่อมา…..เฉินอวี้ซินได้ปรับสูตรผักดองจนทุกอย่างลงตัว แม้ว่าจะไม่มีระบบอยู่กับนางแล้ว แต่การทำผักดองก็ไม่ได้ยาก เพียงแต่ต้องควบคุมปริมาณเครื่องปรุงให้พอเหมาะ“รอบนี้ได้แน่นะ”เฉินตงห่าวปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก“ครั้งนี้ไม่ได้ครั้งหน้าก็ต้องได้”อวี้ซินกัดฟันตอบอย่างไรเสียในชีวิตก่อนนางก็เคยทำมันออกมาได้ดี แต่พอลองทำอีกทีเหมือนกับว่านางจะฝีมือตกลงไปมากเมื่อก่อนจะทำอะไรเพียงแค่กดหาในคลิปแล้วทำตามสูตร แต่ยุคนี้ไม่มีสูตรอาหาร ไม่มีอะไรรับประกันว่าทำออกมาแล้วจะรสชาติดีดังนั้นอวี้ซินจึงทุ่มเทสุดกำลัง เพราะนางรู้อยู่แล้วว่าผักดองจะขายดีเป็นอย่างมากน่าเสียดายที่ระบบไม่ได้ทิ้งสูตรอาหารอย่างอื่นไว้ให้ หากระบบทิ้งข้อมูลไว้ให้นางบ้างนางคงไม่ต้องมางมสูตรผักดองจนหัวหมุนเช่นนี้“ให้พี่ไปตัดผักกาดขาวมาอีกสักหัวดีไหม”ตงห่าวยิ้มแห้งๆ เพราะรู้สึกว่ามันจะต้องใช้ผักกาดอีกจำนวนหนึ่งตั้งแต่ที่น้องสาวเริ่มต้นทำผักดอง ตงห่าวก็มีหน้าที่ตัดหัวผักกาด แบ่งครึ่งเป็นสี่ส่วน เอาไปแขวนตากให้มันเฉา จากนั้นก็เอามาคั้นกับเกลือจนมันคายน้ำ เขาทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา จนชิน และพอเห็นว่าน้องสาวข

ตอนที่ 57 ขออยู่ด้วย“ม้าตัวโตแถมวิ่งเร็วมากเลย มิน่าล่ะพี่ตงห่าวถึงไปกลับได้ว่องไวนัก”กวนม่านหรงมองตามหลังม้าที่ห่างออกไปเรื่อยๆ“ท่านป้าโม่ นั่นคือของฝากที่ตงห่าวนำมาให้ขอรับ”กวนฟงตี้ชี้ไปที่กล่องไม้ขนาดกลาง ก่อนจะลากลับไปโม่อีอีเปิดดูกล่องไม้นางถึงกลับแปลกใจ ด้านในมีผลไม้แห้ง ผักดองหนึ่งขวดโหล และยังมีผลไม้แดงที่ขายกันในเมืองเฉิงอันในราคาที่แสนแพงอีกด้วย“ของฝากที่ข้าจะมอบให้กลายเป็นว่าไม่คู่ควรเลยสักนิด ไม่ได้การแล้วข้าจะต้องไปบอกท่านพี่ให้เตรียมสินสอดที่เหมาะสมกับบ้านเฉินมากกว่านี้”เมื่อคิดได้ดังนั้นโม่อีอีก็นำของฝากเข้าบ้านไปเก็บอย่างดี และรอคอยสามีกลับบ้านมาหนึ่งชั่วยามผ่านไป….ตงห่าวกับโม่เฟิงก็ได้มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่สุด ตงห่าวกับโม่เฟิงลงจากม้าแล้วจูงสายจูงไปผูกกับรั้วบ้านฮี่ ฮี่ ฮี่ เสียงม้าร้องดังขึ้น เฉินหรูซีจึงออกมาดู“กลับมาแล้วหรือ แล้วนั่น….”หรูซีชี้ไปทางโม่เฟิงที่ร่างกายสูงกว่าตงห่าวหนึ่งช่วงศอก ทว่าบนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับเอาไว้“ท่านป้าข้าโม่เฟิงเองขอรับ”โม่เฟิงแนะนำตนเองด้วยท่าทางนอบน้อม“โม่เฟิงเองหรือ? พระเจ้า! เหตุใดเจ้าดูดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีกล่ะเนี่ย”

ตอนที่ 59 คู่ควร n cหลังจากผ่านการคัดกรองจากบ้านอวี้ซินแล้ว โม่เฟิงจึงได้รีบเดินทางกลับบ้านไป เพื่อที่จะมาขอนางเป็นคู่หมั้นอย่างถูกต้องหรูซีกับอวี้ซินจับเข่าคุยกันอยู่นานกว่านางจะยอมรับโม่เฟิง ตงห่าวเห็นท่านแม่เกิดข้อกังขาจึงเล่าเรื่องราวตั้งแต่อวี้ซินยังไม่ป่วยให้ท่านได้ฟัง ว่า สองคนนี้มีความรู้สึกดีๆ ให้กันมานานแล้ว พอท่านแม่เข้าใจจึงยอมเปิดใจให้ทั้งคู่ท่านย่าจงพอได้รู้ว่าโม่เฟิงจะมาเป็นหลานเขยก็ดีใจจนออกนอกหน้ามีแต่ท่านตาจั่วที่คัดค้านหลังชนฝาว่าไม่ยอมให้อวี้ซินแต่งออกไปโม่เฟิงรู้ว่าทุกคนรักอวี้ซินมากเขาจึงรับปากว่าจะย้ายมาอยู่ใกล้ๆ เพื่อให้ทุกคนได้ไปมาหาสู่กันง่ายขึ้น ท่านตาจั่วจึงค่อยอ่อนลงหลังจากโม่เฟิงจากไป ทั้งบ้านก็มาประชุมกันอย่างลับๆ โดยที่อวี้ซินไม่รับรู้ตงห่าวเป็นคนที่ถูกถามจนต้องตอบคำถามจนคอแห้ง พอได้ฟังจากตงห่าวอีกครั้งก็สรุปว่าพวกเขาคู่กัน ทางฐานะก็ไม่ได้แย่ เหมาะสม ลงตัว“การที่จะรักใครสักคนเหตุใดถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้”ตงห่าวที่ถูกตั้งคำถามได้แต่นั่งบ่นให้พ่อจงฟังหลังจากถูกปล่อยตัวออกมา“หากเป็นคนอื่น ก็คงจะง่ายกว่านี้ แต่อวี้ซินนางเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ แถมยัง