บททั้งหมดของ ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ: บทที่ 41 - บทที่ 50

ตอนที่ 42 งานแต่งที่เรียบง่ายหลังจากกลับมาถึงบ้านแล้ว ในตอนแรกสองพี่น้องว่าจะไปตกปลาเพื่อที่จะได้นำปลามาแปรรูปแต่จงเหวินเทียนอยากทำเรื่องนี้ให้ชัดเจนเพื่อความสบายใจของตัวเขาเองเขาจึงได้กลับไปที่บ้าแล้วบอกพ่อแม่ให้มาพูดคุยกับพี่สาวเฉินอย่างเป็นทางการพี่สาวเฉินบอกว่าครอบครัวของนางอยู่ที่หมู่บ้านซุนซึ่งหากจะเดินทางไปหาอย่างน้อยก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร ดังนั้นงานแต่งครั้งที่สองของแม่หม้ายเฉินจึงถูกจัดขึ้นภายในเย็นของวันนั้นอย่างเรียบง่ายอวี้ซินนำเนื้อหมูออกมารับแขก โดยที่มีชาวบ้านที่รู้ข่าวหลายคนมาร่วมงานนี้ รวมทั้งท่านผู้นำชุมชน แต่งานนี้ไร้ซึ่งคนในครอบครัวสามีเก่า แม้แต่เฉินเฉิงชวนและเฉินจางจางก็ไม่ได้ถูกเชิญมาเนื่องจากการแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างรีบร้อน ทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ซุบซิบไปทั่ว ว่าเรื่องเมื่อคราวนั้นที่จางชิงหมิงว่าไว้นั่นอาจจะเป็นจริงดังนางว่าจงเหวินเทียนได้ยินข่าวเข้าเขาจึงรีบออกมาพูดเกี่ยวกับสิ่งนี้ ว่าเป็นเขาเองที่ตามตอแยพี่สาวเฉินจนนางเห็นใจและตกลงที่จะเป็นดองกันอย่างที่ทุกคนได้เห็น“โอ้ววว เช่นนั้นหมายความว่าเป็นเหวินเทียนเองสินะที่หลังจากถูกเขี่ยทิ้งแล้วมาตามว

ตอนที่ 44 ท่านไม่ใช่ย่าของข้าแล้วอวี้ซินจ้องมองการกระทำของท่านย่าผู้นี้แล้วส่ายหน้าก่อนหน้านี้อวี้ซินเห็นว่าท่านแม่เอามือกุมใบหน้าไว้ตลอดดูเหมือนว่าในตอนที่นางกับพี่ชายไม่อยู่ ท่านย่าผู้นี้บุกเข้ามาในตัวบ้าน และตบตีท่านแม่ของนางพอท่านแม่ไม่ยอมมอบหมูให้ ท่านย่าก็ยิ่งโกรธและลงมือกับท่านแม่จนแก้มของท่านแม่บวมแดงเช่นนั้นอวี้ซินยืนฟังท่านย่าก่นด่าตนและท่านแม่อย่างมีน้ำโหพอเห็นว่านางเหนื่อยแล้ว อวี้ซินจึงได้เอ่ยถามท่านย่าไปหนึ่งประโยคมันเป็นคำถามที่เรียบง่ายมาก ทว่า คำถามนั้นกลับทำให้ผู้เป็นย่าตะคอกออกมาเสียงดังเฉินจางจางจ้องมองอวี้ซินอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ“ท่านย่า ตั้งแต่ที่ท่านแม่แต่งเข้าสกุลเฉิน ท่านเคยมอบสิ่งไหนให้ท่านแม่ของข้าหรือไม่ ท่านเคยเอาใจใส่ท่านแม่ของข้าในยามป่วยไข้หรือเปล่า ท่านเคยยื่นมือเข้ามาช่วยในยามที่นางสูญเสียสามี และต้องกัดฟันฮึดสู้ในยามไม่มีจะกินหรือไม่ ท่านเคยทำสักข้อที่ข้ากล่าวมาบ้างไหมล่ะเจ้าคะ”“ทำไมข้าจะไม่เคย เป็นเพราะความใจดีของข้า แม่ของเจ้าจึงได้แต่งเข้าบ้านข้า แถมข้ายังยกที่แปลงนี้ให้กับพวกเจ้า ไม่สิ! มันยังคงเป็นของลูกชายข้า หากไม่ใช่เพราะข้าเห็

ตอนที่ 46 ไม่แพงเลยตงห่าวและพ่อจง ยกตะกร้าผลไม้สองตะกร้ามอบให้บ้านจั่ว ก่อนจะพูดคุยถามไถ่เรื่องทั่วไป“เจ้าอยากได้ที่แปลงนั้นหรือ”จั่วหานตงถามหรูซี“เจ้าค่ะท่านพ่อ ข้าอยากที่จะสร้างบ้านและทำสวน”หรูซีหันไปทางบุตรสาวที่ยืนส่งยิ้มให้เป็นช่วงๆ“ที่ตรงนั้นห่างไกลจากชุมชน หากเจ้าอยากซื้อที่ดินก็ซื้อแปลงที่ติดกับหมู่บ้านหน่อยจะไม่ดีกว่าหรือ”หานตงเลิกคิ้วเขาไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวของเขาถึงอยากอยู่ห่างจากตัวหมู่บ้านขนาดนั้น“ท่านตาหลานไม่ชอบอยู่ใกล้บ้านคนอื่นเจ้าค่ะ อีกอย่างที่เราคิดจะย้ายมาอยู่ที่นี่ก็เพราะเหตุนั้นเช่นกัน”อวี้ซินเห็นว่าท่านตากำลังล่อลวงให้ท่านแม่ซื้อที่ติดกับเขตหมู่บ้านนางจึงออกปากพูดเอง“แต่ตาว่าอยู่ใกล้บ้านเรือนผู้คนจะดีกว่านะ หากมีอะไรก็ขอความช่วยเหลือได้ง่าย”“ไม่เจ้าค่ะ หลานชอบชีวิตเรียบง่ายมากกว่า”อวี้ซินอ้าปากพูดตัดช่องทางการชี้นำของจั่วหานตงไปโดยสิ้นเชิงนางมีจุดหมายที่ไม่อยากให้ใครมาก่อกวนจึงคัดค้านเสียงแข็ง“ท่านพ่อ ข้ากับลูกๆ ตกลงกันแล้วว่าจะซื้อที่ตรงนั้น ท่านพ่ออย่าได้ขัดใจพวกเราเลย อีกอย่างเมื่อข้าย้ายมาอยู่ยังที่แห่งนี้แล้ว ข้าก็ยังสามารถมาหาท่านพ่อได้บ่อ

ตอนที่ 48 สร้างบ้านหลังจากวันที่อวี้ซินขนย้ายไม้แดงออกไปกลางดึก เรื่องการรับงานตอนกลางคืนนั้นก็มีเหตุผลให้คนกล่าวถึงบ้างก็ว่าทำงานตอนกลางคืนอากาศดีบ้างก็ว่าทำงานตอนกลางคืนนั้นเงียบสงบแต่ก็มีอีกหลายเสียงกล่าวเป็นนัยๆ ว่า ถึงทำงานตอนกลางคืนจะดีแค่ไหนก็ตาม การเดินทางในช่วงมืดค่ำก็ยังคงเป็นปัญหาอยู่ อีกทั้งความปลอดภัยยังน้อยกว่าตอนที่มีแสงสว่างทั่วถึงแต่แล้วมันจะอย่างไรล่ะ? ในเมื่อไม้แดงก็ถูกขนย้ายไปอย่างปลอดภัย แถมพวกเขายังทำงานได้อย่างเงียบเชียบไม่รบกวนใครในยามค่ำคืนเลยแม้แต่นิดอวี้ซิน ตงห่าว และจงเหวินเทียนนั่งอ้าปากหาวเป็นพักๆเมื่อหรูซีเห็นดังนั้น นางก็ไล่ให้ทั้งสามไปนอนพักผ่อน“อีกหนึ่งวันเราก็ต้องไปคุยเรื่องก่อสร้าง ไม่รู้ว่าเงินที่ข้าเก็บไว้จะเพียงพอไหม”หรูซีเป็นกังวลจนไม่เป็นอันทำงานวันต่อมาหรูซีกับครอบครัวก็ได้กลับมายังหมู่บ้านซุน อวี้ซินเป็นคนบอกรายละเอียดงาน นางต้องการบ้านที่มีสามห้องนอน ถึงแม้จะทำห้องน้ำได้แค่ห้องเดียว แต่นางก็ร้องขอส่วนอื่นๆ มาเพิ่มแทน“ห้องแต่ล่ะห้องข้าต้องการความกว้างความยาวอยู่ที่แปดคูณแปด”“แปดคูณแปดคืออะไร?”ชายคนงานคนหนึ่งกล่าวขึ้นทำให้ทุกคนสง

ตอนที่ 50 ขึ้นบ้านใหม่หนึ่งเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหกบ้านทั้งสองหลังที่ถูกสร้างด้วยอิฐแดง หลังคามุงกระเบื้องได้ปรากฏขึ้นอย่างสง่างาม รอบๆ ข้างมีแต่ท้องทุ่งพูนสุขบ้านหลังใหญ่กับหลังเล็กที่เคียงกันถูกล้อมรอบด้วยกำแพงหนาอย่างดีอวี้ซินเดินดูรอบๆ ว่ามีจุดไหนที่นางอยากเพิ่มหรือแก้ไขหรือเปล่าพอเห็นทุกอย่างเรียบร้อยดีไม่มีปัญหา นางจึงให้ท่านแม่จ่ายค่าจ้างงวดสุดท้ายไป“ขอบคุณๆ หากพวกท่านอยากสร้างอะไร หรือตรงไหนเพิ่มเติมอีก สามารถเรียกใช้ข้าได้เต็มที่เลยนะขอรับ”ผู้รับเหมากล่าวด้วยรอยยิ้มปีติยินดี“เจ้าค่ะ หากข้าจะสร้างอะไรเพิ่มเติมข้าจะคิดถึงท่านเป็นอันดับแรก”หรูซียิ้มกว้าง“เช่นนั้นขอให้พวกท่านมีความสุข เจริญรุ่งเรืองนะขอรับ”ผู้รับเหมากล่าวลาจะไม่ให้เขายิ้มได้อย่างไร ก็นายจ้างครั้งนี้มอบเงินค่าเหนื่อยเพิ่มให้คนงานทุกคนแถมยังเปิดทางให้พวกเราทำงานอย่างราบรื่น หากเป็นบางเจ้า คงจะเจ้าจี้เจ้าการทำงานออกมาดีแค่ไหนก็ตำหนินายจ้างแบบนี้หาได้ยากยิ่งกว่าอะไรหากวันข้างหน้าได้มีโอกาสรับงานของบ้านจั่วอีก เขาบอกกับตัวเองในใจเลยว่าจะทำงานอย่างขยันขันแข็งอย่างแน่นอน“โห พี่ตงห่าวดูสิขอรับ บ้านของพวกท่