ตอนที่ 47 ไม้แดงเช้าวันถัดมา…..อวี้ซิน กับ พ่อจง รวมทั้งพี่ชายของนาง ก็ได้ขึ้นไปบนเขาและเริ่มที่จะตัดไม้แดงต้นใหญ่หลายต้น“โอ้วววว ต้นใหญ่จริงด้วย”เฉินอวี้ซินแหงนหน้าขึ้นมองตามความสูงของต้นไม้แดงไม้แดงมีลักษณะลำต้นสูงใหญ่ มีใบอยู่ด้านบนปลายยอดสีเขียว แต่ใบไม่ได้หนาแน่นมาก ลำต้นของไม้แดงค่อนข้างใหญ่และกว้างมาก เนื้อของไม้แดงก็แดงสมกับชื่อของมันพ่อจงบอกว่าตรงแถบนี้มีไม้แดงมากที่สุดแล้ว ซึ่งพอนับรวมๆ กันมันก็เพียงพอที่จะทำคานไม้ได้มากกว่าสองหลัง“งั้นข้าเริ่มตัดเลยนะเจ้าคะ”อวี้ซินลากขวานขนาดใหญ่ที่ทั้งหนักและหนาขึ้นมาปัก ปัก ปัก เสียงขวานในมือของอวี้ซินฟันเข้าที่โคลนต้นไม้ที่มีความสูงมากกว่ายี่สิบเมตรโคล่มมมม!!! ผ่านไปเพียงห้านาทีต้นไม้ขนาดใหญ่ก็ล้มลงสู่พื้นดินจนเกิดเสียงดังลั่นไปทั่วทั้งผืนป่า“ตัดได้แล้ว? ….เร็วขนาดนี้เลยเหรอ”ตงห่าวที่คิดว่าน้องสาวของตนจะใช้เวลานานในการตัดมากกว่านี้ จึงไปเดินดูรอบๆ ป่า เผื่อว่าเขาจะเจอเห็ดโคนเข้าสักกลุ่ม เมื่อได้ยินเสียงของต้นไม้ล้ม เขาก็เกิดความประหลาดใจเล็กน้อยถึงแม้จะคิดเอาไว้แล้วว่านางต้องตัดต้นไม้ลงมาได้ แต่มันก็เกินความคาดเดาของเขาไปหลา
ตอนที่ 48 สร้างบ้านหลังจากวันที่อวี้ซินขนย้ายไม้แดงออกไปกลางดึก เรื่องการรับงานตอนกลางคืนนั้นก็มีเหตุผลให้คนกล่าวถึงบ้างก็ว่าทำงานตอนกลางคืนอากาศดีบ้างก็ว่าทำงานตอนกลางคืนนั้นเงียบสงบแต่ก็มีอีกหลายเสียงกล่าวเป็นนัยๆ ว่า ถึงทำงานตอนกลางคืนจะดีแค่ไหนก็ตาม การเดินทางในช่วงมืดค่ำก็ยังคงเป็นปัญหาอยู่ อีกทั้งความปลอดภัยยังน้อยกว่าตอนที่มีแสงสว่างทั่วถึงแต่แล้วมันจะอย่างไรล่ะ? ในเมื่อไม้แดงก็ถูกขนย้ายไปอย่างปลอดภัย แถมพวกเขายังทำงานได้อย่างเงียบเชียบไม่รบกวนใครในยามค่ำคืนเลยแม้แต่นิดอวี้ซิน ตงห่าว และจงเหวินเทียนนั่งอ้าปากหาวเป็นพักๆเมื่อหรูซีเห็นดังนั้น นางก็ไล่ให้ทั้งสามไปนอนพักผ่อน“อีกหนึ่งวันเราก็ต้องไปคุยเรื่องก่อสร้าง ไม่รู้ว่าเงินที่ข้าเก็บไว้จะเพียงพอไหม”หรูซีเป็นกังวลจนไม่เป็นอันทำงานวันต่อมาหรูซีกับครอบครัวก็ได้กลับมายังหมู่บ้านซุน อวี้ซินเป็นคนบอกรายละเอียดงาน นางต้องการบ้านที่มีสามห้องนอน ถึงแม้จะทำห้องน้ำได้แค่ห้องเดียว แต่นางก็ร้องขอส่วนอื่นๆ มาเพิ่มแทน“ห้องแต่ล่ะห้องข้าต้องการความกว้างความยาวอยู่ที่แปดคูณแปด”“แปดคูณแปดคืออะไร?”ชายคนงานคนหนึ่งกล่าวขึ้นทำให้ทุกคนสง
ตอนที่ 49 เก็บเป็นความลับ“ท่านตา อวี้ซินของเราเก่งมากเลยนะขอรับ หากข้าไปกับนางก็รั้งแต่จะสร้างปัญหาให้นางเสียมากกว่า”ตงห่าวเดินไปหยิบกระบอกน้ำแล้วส่งให้ท่านตาจั่ว“ไม่สู้พวกเรารอนางอยู่ที่นี่ยังจะดีเสียกว่า”ตงห่าวพูดต่อ“มันเกิดอะไรขึ้นกับอวี้ซินหรือ?”จั่วหานตงอดไม่ได้จึงถามออกไป“ท่านตารับปากท่านแม่แล้วหนิขอรับ”ตงห่าวไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้“เห้อออ นั่นสินะข้าไม่ควรถาม อย่ากังวลไปอวี้ซินก็เป็นเลือดเนื้อของข้า ข้าไม่บอกใครหรอก”“ให้มันเป็นแบบนั้นนั่นแหละขอรับ หากมีคนรู้มากขึ้นข้ากลัวว่าน้องสาวของข้าจะไม่ปลอดภัย”ตงห่าวทำสีหน้าจริงจัง“หากท่านไม่ใช่ตาของพวกเรา พวกเราก็ไม่อยากเปิดเผยเรื่องนี้ แต่อวี้ซินนางกล่าวว่า อย่างไรเสียท่านตาก็เป็นคนที่น่าเชื่อถือนางจึงยอมให้ท่านมาด้วย”ตงห่าวเดินเล่นแล้วบิดเอวไปซ้ายทีขวาที“เด็กนั่นพูดแบบนั้นสินะ”จั่วหานตงยิ้มบางๆ ออกมา“ท่านตาอยากลงมาบิดขี้เกียจหน่อยไหมขอรับ ขากลับเราต้องนั่งด้านบนหากไม่เอาเวลามาผ่อนคลายท่านตาจะแย่เอานะขอรับ”ตงห่าวส่งสายตาเจ้าเล่ห์มองท่านตา“อืมม ลงไปเดินเล่นสักหน่อยก็ดี”ถึงจะไม่เข้าใจว่านั่งด้านบนคืออะไร แต่จั่วหานตงเ
ตอนที่ 50 ขึ้นบ้านใหม่หนึ่งเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหกบ้านทั้งสองหลังที่ถูกสร้างด้วยอิฐแดง หลังคามุงกระเบื้องได้ปรากฏขึ้นอย่างสง่างาม รอบๆ ข้างมีแต่ท้องทุ่งพูนสุขบ้านหลังใหญ่กับหลังเล็กที่เคียงกันถูกล้อมรอบด้วยกำแพงหนาอย่างดีอวี้ซินเดินดูรอบๆ ว่ามีจุดไหนที่นางอยากเพิ่มหรือแก้ไขหรือเปล่าพอเห็นทุกอย่างเรียบร้อยดีไม่มีปัญหา นางจึงให้ท่านแม่จ่ายค่าจ้างงวดสุดท้ายไป“ขอบคุณๆ หากพวกท่านอยากสร้างอะไร หรือตรงไหนเพิ่มเติมอีก สามารถเรียกใช้ข้าได้เต็มที่เลยนะขอรับ”ผู้รับเหมากล่าวด้วยรอยยิ้มปีติยินดี“เจ้าค่ะ หากข้าจะสร้างอะไรเพิ่มเติมข้าจะคิดถึงท่านเป็นอันดับแรก”หรูซียิ้มกว้าง“เช่นนั้นขอให้พวกท่านมีความสุข เจริญรุ่งเรืองนะขอรับ”ผู้รับเหมากล่าวลาจะไม่ให้เขายิ้มได้อย่างไร ก็นายจ้างครั้งนี้มอบเงินค่าเหนื่อยเพิ่มให้คนงานทุกคนแถมยังเปิดทางให้พวกเราทำงานอย่างราบรื่น หากเป็นบางเจ้า คงจะเจ้าจี้เจ้าการทำงานออกมาดีแค่ไหนก็ตำหนินายจ้างแบบนี้หาได้ยากยิ่งกว่าอะไรหากวันข้างหน้าได้มีโอกาสรับงานของบ้านจั่วอีก เขาบอกกับตัวเองในใจเลยว่าจะทำงานอย่างขยันขันแข็งอย่างแน่นอน“โห พี่ตงห่าวดูสิขอรับ บ้านของพวกท่
ตอนที่ 51 บ้านใหม่ตลอดช่วงเช้า คนงานของขบวนขนส่งก็ได้ช่วยกันยกของหนัก ของเบา ขึ้นไปวางบนเกวียนลากเกวียนลากที่นำมาทั้งสองเกวียนเต็มไปด้วยของใช้ที่สองปู่ย่าคู่นี้สะสมมาทั้งชีวิต แม้แต่หม้อใบเก่าที่แทบจะใช้งานไม่ได้ก็ยังถูกจับโยนขึ้นไปบนรถลากด้วยจงหมิงห่าวกับภรรยาใช้เวลาที่เหลืออยู่น้อยนิดไปล่ำลาคนบ้านใกล้เรือนเคียง และไม่ลืมที่จะไปบอกกล่าวบ้านของท่านผู้นำชุมชนเฉินตงห่าวเดินไปบ้านเพื่อนสนิทอย่างโม่เฟิงกับกวนฟงตี้เป็นอันดับแรก เขาบอกลาเพื่อนสนิท และบอกว่าหากวันหน้าได้ผ่านมาทางนี้จะแวะมาเที่ยวหา“เสียดายที่โม่เฟิงไม่อยู่ ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องขอติดตามขบวนขนส่งไปด้วยอย่างแน่นอน”กวนฟงตี้กล่าวขึ้นพร้อมกับถอนหายใจ“ไม่เป็นไรหรอก ข้าเข้าใจว่าเขายังคงยุ่งอยู่กับการงานของเขา”ตงห่าวยิ้มแห้งๆ“พอเจ้าไม่อยู่แล้วอีกไม่นานข้าก็ต้องเริ่มหางานทำเช่นกัน”กวนฟงตี้เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย“ข้าไปอยู่หมู่บ้านข้างๆ ก็เท่านั้น อีกอย่างหากเจ้าคิดถึงก็ไปเยี่ยมข้าได้ทุกเมื่อ”ตงห่าวยิ้มแย้มแถมยังชวนฟงตี้ไปงานขึ้นบ้านใหม่ของตน และสัญญาว่าขากลับจะมาส่งแต่ฟงตี้บอกว่าเขายังต้องไปช่วยท่านพ่อทำงานไม่สามารถติดต
ตอนที่ 52 หิมะโปรยปรายงานเลี้ยงฉลองเป็นไปอย่างราบรื่นแขกที่มาในงานกินอิ่มและยังได้ห่ออาหารกลับบ้านไปด้วยเจ้าภาพอย่างท่านตาจั่วและท่านปู่จงก็ยิ้มจนแก้มปริหน้าบานบ้านจั่วทุกคนก็มาร่วมงานด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม โดยเฉพาะจั่วเฟิงอี้ที่ได้รับเงินตำลึงทองมาก็ถึงกับน้ำตาแตกในช่วงเช้าของวันนี้ ท่านพ่อได้ยื่นถุงผ้าให้กับจั่วเฟิงอี้ บอกว่านี่คือค่าตอบแทนที่เขาทำงานหนักมาตลอดหลายวันเฟิงอี้เปิดดูด้านในพอเห็นว่านั่นคือเงินก้อนโตที่เขาหาทั้งชาติยังไม่ได้มันมาครอบครองก็ถึงกับร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหลย้อย ยิ่งได้รู้ว่าท่านพ่อของเขาก็ได้เงินก้อนนี้มาเช่นกันเขาก็ยิ่งตื้นตันใจ กระทั่งเขากล้าออกปากมาว่าต่อไปเขาจะคอยช่วยงานน้องสาวอย่างดีแต่ใครจะรู้ว่าเงินทุกบาดล้วนได้มาจากหยาดเหงื่อของอวี้ซิน ซึ่งเป็นหลานสาวที่ได้มาครองหัวใจของท่านตาและโอบอุ้มครอบครัวไว้ด้วยความมั่นคง“อวี้ซินฝีมือของเจ้านี่ยอดเยี่ยมเหลือเกิน”จั่วเหวินรุ่ยกล่าวชมอวี้ซินไม่หยุดปาก“นั่นสิๆ แม่ยังไม่เคยกินอาหารที่อร่อยแบบนี้มาก่อนเลย”จั่วเหมยหรันมารดาของจั่วเหวินรุ่ยยิ้มกว้างในขณะช่วยล้างจานช่วงเย็น“ขอบคุณเจ้าค่ะ พวกท่านชอบข้าก็ดีใจ”อวี้ซิน
ตอนที่ 53 ภารกิจใหม่สองเดือนต่อมาหิมะที่ขาวโพลนยาวสุดลูกหูลูกตา มองไปทางไหนก็มีแต่สีขาว ต้นไม้ ดอกไม้ และภูเขาลูกใหญ่ถูกปกคลุมไว้ด้านล่างเหมือนกับว่าถูกหิมะกลืนกินไปจนหมด“พี่ชายเร่งมือหน่อยสิเจ้าคะ พอตักหิมะออกจากหลังคาบ้านเราเสร็จ ท่านยังต้องไปตักหิมะบ้านท่านปู่อีกนะ”อวี้ซินที่สวมใส่เสื้อผ้าหลายชิ้นตะโกนบอกพี่ชายที่อยู่บนหลังคา“เจ้าพูดหน่ะมันง่าย ข้างบนนี่ลื่นมาก หากข้าเดินไม่ระวังหิมะที่ข้างบนอยู่ก็ดันข้าตกหลังคาน่ะสิ”เฉินตงห่าวที่ต้องขึ้นไปตักหิมะออกบนหลังคาทุกวันบ่นให้น้องสาว มือที่สวมถุงมือหนาก็เอาแต่บ่นให้กับนางที่คอยมากวนสมาธิของเขาอยู่ร่ำไป“ให้ข้าขึ้นไปทำแทนไหมล่ะ”อวี้ซินยิ้มกว้างออกมา“พอเลยๆ เจ้าอยู่ตรงนั้นแหละ ขืนเจ้าปีนขึ้นมาบนหลังคาท่านแม่ได้หัวใจวายก่อนพอดี”เฉินตงห่าวหยุดมือแล้วหันไปห้ามน้องสาวครั้งก่อนนางขึ้นมากวาดหิมะบนหลังคา ไม่ทันระวังก็ลื่นไถลลงไปกองกับพื้นดิน พอท่านแม่เห็นเข้า จากนั้นมา นางก็ถูกสั่งห้ามไม่ให้ขึ้นไปบนหลังคาอีก แม้นจะรู้ว่านางไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรงเพียงแค่ถลอกเล็กน้อย แต่ท่านแม่ก็สั่งนางแล้วสั่งนางอีกว่าห้ามปีนขึ้นไป“ก็ข้าไม่รู้จะทำอะไรแล้
ตอนที่ 54 สำรวจป่าเฉินอวี้ซินวิ่งออกจากบ้านไม่นานก็มาถึงเชิงเขานานแล้วที่นางไม่ได้ขึ้นเขามาเพราะอากาศและเส้นทางไม่เอื้ออำนวย[ไปทางนั้นขอรับ]เจ้ามะเขือเทศตาเป็นประกายทันทีที่อวี้ซินมาถึงภูเขา มันสัมผัสได้ถึงพลังที่ล้นเหลือจนแทบจะทะลักออกมาหากวันนี้เป็นไปตามแผนที่วางไว้การสำรวจผืนป่าคงจะเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังต้องกระตุ้นให้โฮสต์ปลูกผักต่อไป เพื่อที่จะทำอีกภารกิจให้สำเร็จสมบูรณ์ในเร็ววันสำรวจภูเขาครบแล้ว ก็เหลือแต่ปลูกพืชพันธุ์ เพียงเท่านี้อีกไม่นานมันก็จะตัดขาดการเชื่อมต่อกับอวี้ซินได้ และไม่สลายหายไปแม้ว่าจะอยู่ห่างจากอวี้ซินมากแค่ไหนก็ตาม“ทางนั้นหรือ”อวี้ซินมองทางขึ้นที่สูงชัน“ไปทางอื่นไม่ได้หรือไง”[หากโฮสต์ต้องการอ้อมขึ้นไป ก็ไปทางเดิมที่ขึ้นครั้งก่อนได้ขอรับ]“ทางนี้ใกล้กว่างั้นสินะ”เมื่อคิดว่าทางเส้นนี้จะขึ้นไปได้เร็วกว่า อวี้ซินก็ตัดสินใจไปตามทางที่ระบบบอก[เป็นการตัดสินใจที่ดีขอรับ]เจ้ามะเขือยิ้มกว้างออกมาไม่นานหลังจากอวี้ซินขึ้นเขาไป นางก็เริ่มเดินไปรอบๆ ภูเขาให้เจ้ามะเขือเทศบันทึกข้อมูลเข้าระบบผ่านไปครึ่งวันข้อมูลของระบบก็เสร็จสมบูรณ์“รวบรวมข้
ตอนที่ 62 ตอนพิเศษวันแห่งความสุขผ่านพ้นไปแขกเหรื่อที่ยังไม่ได้กลับก็ค้างที่บ้านเฉิน บ้านโม่ รวมทั้งบ้านจงจวบจนวันถัดมา เมื่อรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแขกคนที่เหลือจึงได้บอกลาและแยกย้ายกันจากไปอวี้ซินกับโม่เฟิงโบกมือลาม่านหรง ฟงตี้และคนอื่นๆ พอเห็นพวกเขาจากไปไกลแล้วทั้งสองจึงมองหน้ากันและเดินกลับเข้าบ้านพักไปโม่เฟิงเดินไปส่งเมียรักให้นอนพัก เพราะเมื่อคืนเขาเล่นแรงกับนางไปหน่อย พอส่งนางกลับบ้านที่แยกออกไปเขาก็ไปหาครอบครัวเพื่อปรึกษาหารือกัน“ท่านพ่ออวี้ซินบอกให้พวกเราปลูกผักขอรับ ผักที่ปลูกทางบ้านของเมียข้าจะรับซื้อมันทั้งหมด”โม่เฟิงบอกทางบ้านด้วยรอยยิ้ม“แม่ก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ที่หลังบ้านเราก็ซื้อมาตั้งห้าหมู่ หากเราปลูกผักก็เท่ากับช่วยส่งเสริมบ้านเมียของเจ้า แบบนี้ก็ไม่เลวว่าไหมเจ้าคะท่านพี่”โม่อีอีหันไปทางสามี“ท่านพ่อท่านแม่คิดว่าอย่างไรขอรับ”โม่หนานกงเอ่ยถามพ่อกับแม่ของเขา“มีงานให้ทำก็ดีข้าจะได้ไม่เบื่อ”โม่ว่านถิงพยักหน้าเห็นด้วย“เช่นนั้นข้าจะไปบอกอวี้ซินก่อนนะขอรับ”โม่เฟิงยิ้มกว้างแล้วรีบกลับบ้านของตัวเองไป“ท่านพี่ดูสิเจ้าคะ พอโม่เฟิงแต่งเมียเสร็จก็ติดนางงอมแงมเชียว
ตอนที่ 61 งานมงคล n cมื้อเช้าของวันใหม่เป็นไปอย่างราบเรียบมีเพียงแค่อวี้ซินที่ไม่ได้ออกมาจากห้องนอนเพราะไข้ขึ้นเฉินหรูซีมองโม่เฟิงบนโต๊ะอาหารแล้วถอนหายใจออกมาเมื่อคืนเขาเผด็จศึกบุตรสาวของนางอย่างหนัก แถมตอนเช้ายังมิวายล่อลวงนางอีกครั้งหรูซีมองสามีที่อมยิ้มอย่างสบายตัวแล้วได้แต่ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอเบาๆ“เมื่อคืนเจ้าไปไหนมา”หลังจากมื้อเช้าจบลงเฉินตงห่าวรีบเดินเข้าหาเพื่อนสนิท คำถามของตงห่าวทำให้โม่เฟิงอ้ำอึ้งอยู่ไม่น้อยยัง เขาเพียงแค่เดินหนีพี่เขยที่ตามตอแยไม่เลิก แล้วเข้าไปดูอวี้ซินที่นอนซมจากพิษไข้“หรือว่าเจ้ามาเฝ้าไข้อวี้ซินตั้งแต่แรกแล้ว มิน่าล่ะข้าถึงหาเจ้าไม่เจอเลย”ตงห่าวเดินเข้ามาในห้องน้องสาวแล้วตีหน้าขาเหมือนกับว่าเขารู้ทันเพื่อนสนิท“เจ้าเปลี่ยนที่นอนใหม่หรือแล้วเหตุใดถึงไม่ไปเปลี่ยนชุดเครื่องนอนของพี่ด้วย”ตงห่าวนั่งลงข้างน้องสาวที่นอนกะพริบตาปริบๆ“ห้องท่านมีคนอื่นอยู่ด้วยข้าจึงไม่สะดวกที่จะเปลี่ยนให้”อวี้ซินส่งยิ้มอ่อนให้กับพี่ชายใบหน้าของคนอื่นที่อวี้ซินกล่าวถึง “….”เมื่อคืนจวบจนถึงเช้าข้ายังนอนกกกับนางอยู่เลย แต่พอตงห่าวถามขึ้นข้าก็กลายเป็นคนอื่นไปแล้วงั้นหรือ
ตอนที่ 60 อีกครั้ง n cโม่เฟิงนอนฟุบลงที่อกของอวี้ซิน เหงื่อที่ชุ่มไปทั้งตัวของทั้งสองคน ทำให้เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ฝันไป“ขอบคุณที่อดทนเพื่อข้านะ”โม่เฟิงหอมแก้มอวี้ซินอย่างรักใคร่“อืออออ”อวี้ซินเขินอายเล็กน้อยแต่ก็กอดรัดกับโม่เฟิงไว้แน่นเมื่อครู่ข้าคิดว่ามันต้องฉีกแล้วแน่ๆ ความคับแน่นขนาดนี้ข้าอยากเห็นมันชัดๆ ว่าตอนนี้มันจะใหญ่สักแค่ไหนกันเชียว อวี้ซินแอบคิดพิเรนทร์ในใจ“เหนื่อยไหม”โม่เฟิงถามอวี้ซินและเอาผมทัดหูให้นาง พอเห็นอวี้ซินส่ายหัวน้อยๆ จนผมยุ่งไปหมดโม่เฟิงจึงก้มลงไปจูบกับนางอีกครั้ง“ข้าอยากได้อีก”โม่เฟิงกัดริมฝีปากของอวี้ซินเบาๆ และเริ่มมอบความรู้สึกวาบหวิวให้นางอีกครั้งทั้งสองเบียดเสียดกันไปมาและเริ่มค่ำคืนที่ไม่อยากหยุดลงปึก! ปึก!!!!!ร่างบางที่อยู่ในท่าอุ้มแตงเงยหน้าขึ้นด้วยความเสียวสุดขีด แต่ร่างใหญ่ที่จับเอวนางไว้แน่นยังคงตอกอัดจนเกิดเสียงสยิวไปทั่วทั้งห้อง“อะ อ๊ะๆ ๆ ๆ ๆ”เสียงแห่งความสุขดังแว่วขึ้นมาเป็นพักๆ“อืมมม อย่าทำสิข้าจะนอน”เฉินหรูซีที่นอนอยู่ดีๆ ก็ถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมด นางรู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาจึงดึงผ้าขึ้นมาห่มจงเหวินเทียนลูบไล้ร่างบางที่อยู่ในผ้าห่ม
ตอนที่ 59 คู่ควร n cหลังจากผ่านการคัดกรองจากบ้านอวี้ซินแล้ว โม่เฟิงจึงได้รีบเดินทางกลับบ้านไป เพื่อที่จะมาขอนางเป็นคู่หมั้นอย่างถูกต้องหรูซีกับอวี้ซินจับเข่าคุยกันอยู่นานกว่านางจะยอมรับโม่เฟิง ตงห่าวเห็นท่านแม่เกิดข้อกังขาจึงเล่าเรื่องราวตั้งแต่อวี้ซินยังไม่ป่วยให้ท่านได้ฟัง ว่า สองคนนี้มีความรู้สึกดีๆ ให้กันมานานแล้ว พอท่านแม่เข้าใจจึงยอมเปิดใจให้ทั้งคู่ท่านย่าจงพอได้รู้ว่าโม่เฟิงจะมาเป็นหลานเขยก็ดีใจจนออกนอกหน้ามีแต่ท่านตาจั่วที่คัดค้านหลังชนฝาว่าไม่ยอมให้อวี้ซินแต่งออกไปโม่เฟิงรู้ว่าทุกคนรักอวี้ซินมากเขาจึงรับปากว่าจะย้ายมาอยู่ใกล้ๆ เพื่อให้ทุกคนได้ไปมาหาสู่กันง่ายขึ้น ท่านตาจั่วจึงค่อยอ่อนลงหลังจากโม่เฟิงจากไป ทั้งบ้านก็มาประชุมกันอย่างลับๆ โดยที่อวี้ซินไม่รับรู้ตงห่าวเป็นคนที่ถูกถามจนต้องตอบคำถามจนคอแห้ง พอได้ฟังจากตงห่าวอีกครั้งก็สรุปว่าพวกเขาคู่กัน ทางฐานะก็ไม่ได้แย่ เหมาะสม ลงตัว“การที่จะรักใครสักคนเหตุใดถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้”ตงห่าวที่ถูกตั้งคำถามได้แต่นั่งบ่นให้พ่อจงฟังหลังจากถูกปล่อยตัวออกมา“หากเป็นคนอื่น ก็คงจะง่ายกว่านี้ แต่อวี้ซินนางเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ แถมยัง
ตอนที่ 58 เขินอายเมื่ออาบน้ำเสร็จตงห่าวเดินเข้าห้องของตนเองไป แล้วบอกให้โม่เฟิงไปใช้ห้องของน้องสาวก่อนเพราะเห็นว่านางเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว“พี่โม่ใช้ห้องของข้าเถอะเจ้าค่ะ”อวี้ซินบอกโม่เฟิงที่ยืนงงๆ อยู่กลางตัวบ้านตอนแรกเขาลังเลเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าตงห่าวไม่สนใจเขาเลย เขาจึงบากหน้าเข้าไปในห้องของสตรีที่เขาชื่นชอบโม่เฟิงปิดประตูแต่ไม่ได้ลงกลอน เขาเปลื้องผ้าออกเตรียมจะเปลี่ยนชุด แต่ลืมไปว่าเขาไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้ามาด้วย พอดีกับอวี้ซินเปิดประตูเข้ามาแล้วถือห่อผ้านั้นไว้ในมือดวงตาของอวี้ซินมองไปยังจุดเด่นหรากลางกายของโม่เฟิงอย่างไม่รู้ตัวโม่เฟิงตกใจจนตาค้าง เขาขาดสติไปชั่วขณะจนไม่กล้าขยับร่างกายอวี้ซินเงยหน้าขึ้นทั้งสองจึงสบตากันอวี้ซินรีบเอามือปิดหน้าแล้วโยนห่อผ้าให้โม่เฟิง ก่อนจะปิดประตูดังปึ้ง แล้ววิ่งไปที่ห้องครัวด้วยใบหน้าร้อนผ่าวใหญ่!!! มันใหญ่มากกกไม่สิ! ข้าไม่ควรพูดถึงสิ่งนั้นโถ่เอ๊ย! ข้าน่าจะเคาะประตูก่อนไม่คิดว่าเขาจะถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแบบนั้น แถมยังไม่ล็อกห้องอีกแต่ว่าหุ่นเขาน่าจับมาทำพันธุ์มากเลยไม่นะ… ตาข้าจะเป็นกุ้งยิงไหมเนี่ยยยยยโม่เฟิงยืนตัวแข็งทื่อ เรื่องอับอา
ตอนที่ 57 ขออยู่ด้วย“ม้าตัวโตแถมวิ่งเร็วมากเลย มิน่าล่ะพี่ตงห่าวถึงไปกลับได้ว่องไวนัก”กวนม่านหรงมองตามหลังม้าที่ห่างออกไปเรื่อยๆ“ท่านป้าโม่ นั่นคือของฝากที่ตงห่าวนำมาให้ขอรับ”กวนฟงตี้ชี้ไปที่กล่องไม้ขนาดกลาง ก่อนจะลากลับไปโม่อีอีเปิดดูกล่องไม้นางถึงกลับแปลกใจ ด้านในมีผลไม้แห้ง ผักดองหนึ่งขวดโหล และยังมีผลไม้แดงที่ขายกันในเมืองเฉิงอันในราคาที่แสนแพงอีกด้วย“ของฝากที่ข้าจะมอบให้กลายเป็นว่าไม่คู่ควรเลยสักนิด ไม่ได้การแล้วข้าจะต้องไปบอกท่านพี่ให้เตรียมสินสอดที่เหมาะสมกับบ้านเฉินมากกว่านี้”เมื่อคิดได้ดังนั้นโม่อีอีก็นำของฝากเข้าบ้านไปเก็บอย่างดี และรอคอยสามีกลับบ้านมาหนึ่งชั่วยามผ่านไป….ตงห่าวกับโม่เฟิงก็ได้มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่สุด ตงห่าวกับโม่เฟิงลงจากม้าแล้วจูงสายจูงไปผูกกับรั้วบ้านฮี่ ฮี่ ฮี่ เสียงม้าร้องดังขึ้น เฉินหรูซีจึงออกมาดู“กลับมาแล้วหรือ แล้วนั่น….”หรูซีชี้ไปทางโม่เฟิงที่ร่างกายสูงกว่าตงห่าวหนึ่งช่วงศอก ทว่าบนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับเอาไว้“ท่านป้าข้าโม่เฟิงเองขอรับ”โม่เฟิงแนะนำตนเองด้วยท่าทางนอบน้อม“โม่เฟิงเองหรือ? พระเจ้า! เหตุใดเจ้าดูดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีกล่ะเนี่ย”
ตอนที่ 56 โม่เฟิงมาแล้ว“บร๊ะ! คุณชายเหออะไรนั่นกล้าดีอย่างไรมาทำให้อวี้ซินของข้าเสียใจ”เมื่อโม่เฟิงได้ฟังเรื่องราวจากตงห่าว เขาก็ตบหน้าขาตนเองอย่างแรงด้วยความเกรี้ยวโกรธ“ตอนนี้อวี้ซินดูไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย นางคงจะเสียใจมากเป็นแน่”ตงห่าวที่คิดถึงความรู้สึกของน้องสาวมาก่อนสิ่งใดถึงกับแสดงใบหน้าห่อเหี่ยวใจออกมา“คุณชายบ้าบอนั่น มาหลอกให้อวี้ซินรัก แล้วล่อลวงให้นางไปเป็นอนุภรรยา เขาไปกินดีหมีหัวใจเสือมาจากไหนกัน ถึงได้กล้าคิดว่าแผนกลลวงแบบนี้มันจะได้ผล”กวนม่านหรงนั่งเบ้ปากแล้วบ่นยาวเหยียดถึงจะไม่รู้ว่าอวี้ซินนางคิดอะไร แต่ม่านหลงก็ยอมรับว่าที่อวี้ซินตัดสินใจแบบนี้เป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้วเกิดเป็นสตรี หากได้สามีมากรัก มีหรือที่จะไม่ทำให้ตนเองทุกข์ใจในภายหลัง ถือว่าอวี้ซินทำได้ดี“ทีเจ้ายังแอบทอดสะพานให้พ่อหนุ่มร่างบึกบึนคนนั้นเลย รู้หรือเปล่าว่าเขาดีหรือร้าย”กวนฟงตี้เขกหัวน้องสาวทีเรื่องของตนเองทำเป็นเหนียมอาย เรื่องของคนอื่นกับรู้ไปเสียทุกสิ่ง“ฟงตี้เจ้าพี่บ้า! ท่านตีข้าทำไม หากหัวข้าบวมเหมือนหมูขึ้นมาชายที่ไหนจะเอาข้าทำเมีย”คำพูดของกวนม่านหรงทำให้ผู้เป็นพี่กลั้นขำแทบไม่ไห
ตอนที่ 55 ทำผักดองหนึ่งอาทิตย์ต่อมา…..เฉินอวี้ซินได้ปรับสูตรผักดองจนทุกอย่างลงตัว แม้ว่าจะไม่มีระบบอยู่กับนางแล้ว แต่การทำผักดองก็ไม่ได้ยาก เพียงแต่ต้องควบคุมปริมาณเครื่องปรุงให้พอเหมาะ“รอบนี้ได้แน่นะ”เฉินตงห่าวปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก“ครั้งนี้ไม่ได้ครั้งหน้าก็ต้องได้”อวี้ซินกัดฟันตอบอย่างไรเสียในชีวิตก่อนนางก็เคยทำมันออกมาได้ดี แต่พอลองทำอีกทีเหมือนกับว่านางจะฝีมือตกลงไปมากเมื่อก่อนจะทำอะไรเพียงแค่กดหาในคลิปแล้วทำตามสูตร แต่ยุคนี้ไม่มีสูตรอาหาร ไม่มีอะไรรับประกันว่าทำออกมาแล้วจะรสชาติดีดังนั้นอวี้ซินจึงทุ่มเทสุดกำลัง เพราะนางรู้อยู่แล้วว่าผักดองจะขายดีเป็นอย่างมากน่าเสียดายที่ระบบไม่ได้ทิ้งสูตรอาหารอย่างอื่นไว้ให้ หากระบบทิ้งข้อมูลไว้ให้นางบ้างนางคงไม่ต้องมางมสูตรผักดองจนหัวหมุนเช่นนี้“ให้พี่ไปตัดผักกาดขาวมาอีกสักหัวดีไหม”ตงห่าวยิ้มแห้งๆ เพราะรู้สึกว่ามันจะต้องใช้ผักกาดอีกจำนวนหนึ่งตั้งแต่ที่น้องสาวเริ่มต้นทำผักดอง ตงห่าวก็มีหน้าที่ตัดหัวผักกาด แบ่งครึ่งเป็นสี่ส่วน เอาไปแขวนตากให้มันเฉา จากนั้นก็เอามาคั้นกับเกลือจนมันคายน้ำ เขาทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา จนชิน และพอเห็นว่าน้องสาวข
ตอนที่ 54 สำรวจป่าเฉินอวี้ซินวิ่งออกจากบ้านไม่นานก็มาถึงเชิงเขานานแล้วที่นางไม่ได้ขึ้นเขามาเพราะอากาศและเส้นทางไม่เอื้ออำนวย[ไปทางนั้นขอรับ]เจ้ามะเขือเทศตาเป็นประกายทันทีที่อวี้ซินมาถึงภูเขา มันสัมผัสได้ถึงพลังที่ล้นเหลือจนแทบจะทะลักออกมาหากวันนี้เป็นไปตามแผนที่วางไว้การสำรวจผืนป่าคงจะเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังต้องกระตุ้นให้โฮสต์ปลูกผักต่อไป เพื่อที่จะทำอีกภารกิจให้สำเร็จสมบูรณ์ในเร็ววันสำรวจภูเขาครบแล้ว ก็เหลือแต่ปลูกพืชพันธุ์ เพียงเท่านี้อีกไม่นานมันก็จะตัดขาดการเชื่อมต่อกับอวี้ซินได้ และไม่สลายหายไปแม้ว่าจะอยู่ห่างจากอวี้ซินมากแค่ไหนก็ตาม“ทางนั้นหรือ”อวี้ซินมองทางขึ้นที่สูงชัน“ไปทางอื่นไม่ได้หรือไง”[หากโฮสต์ต้องการอ้อมขึ้นไป ก็ไปทางเดิมที่ขึ้นครั้งก่อนได้ขอรับ]“ทางนี้ใกล้กว่างั้นสินะ”เมื่อคิดว่าทางเส้นนี้จะขึ้นไปได้เร็วกว่า อวี้ซินก็ตัดสินใจไปตามทางที่ระบบบอก[เป็นการตัดสินใจที่ดีขอรับ]เจ้ามะเขือยิ้มกว้างออกมาไม่นานหลังจากอวี้ซินขึ้นเขาไป นางก็เริ่มเดินไปรอบๆ ภูเขาให้เจ้ามะเขือเทศบันทึกข้อมูลเข้าระบบผ่านไปครึ่งวันข้อมูลของระบบก็เสร็จสมบูรณ์“รวบรวมข้