ตอนที่ 62 ตอนพิเศษวันแห่งความสุขผ่านพ้นไปแขกเหรื่อที่ยังไม่ได้กลับก็ค้างที่บ้านเฉิน บ้านโม่ รวมทั้งบ้านจงจวบจนวันถัดมา เมื่อรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแขกคนที่เหลือจึงได้บอกลาและแยกย้ายกันจากไปอวี้ซินกับโม่เฟิงโบกมือลาม่านหรง ฟงตี้และคนอื่นๆ พอเห็นพวกเขาจากไปไกลแล้วทั้งสองจึงมองหน้ากันและเดินกลับเข้าบ้านพักไปโม่เฟิงเดินไปส่งเมียรักให้นอนพัก เพราะเมื่อคืนเขาเล่นแรงกับนางไปหน่อย พอส่งนางกลับบ้านที่แยกออกไปเขาก็ไปหาครอบครัวเพื่อปรึกษาหารือกัน“ท่านพ่ออวี้ซินบอกให้พวกเราปลูกผักขอรับ ผักที่ปลูกทางบ้านของเมียข้าจะรับซื้อมันทั้งหมด”โม่เฟิงบอกทางบ้านด้วยรอยยิ้ม“แม่ก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ที่หลังบ้านเราก็ซื้อมาตั้งห้าหมู่ หากเราปลูกผักก็เท่ากับช่วยส่งเสริมบ้านเมียของเจ้า แบบนี้ก็ไม่เลวว่าไหมเจ้าคะท่านพี่”โม่อีอีหันไปทางสามี“ท่านพ่อท่านแม่คิดว่าอย่างไรขอรับ”โม่หนานกงเอ่ยถามพ่อกับแม่ของเขา“มีงานให้ทำก็ดีข้าจะได้ไม่เบื่อ”โม่ว่านถิงพยักหน้าเห็นด้วย“เช่นนั้นข้าจะไปบอกอวี้ซินก่อนนะขอรับ”โม่เฟิงยิ้มกว้างแล้วรีบกลับบ้านของตัวเองไป“ท่านพี่ดูสิเจ้าคะ พอโม่เฟิงแต่งเมียเสร็จก็ติดนางงอมแงมเชียว
ตอนที่ 1 ข้ามภพ“อวี้ซินลูกแม่… เจ้าเป็นอันใดไปกันแน่ถึงได้หลับไปนานเช่นนี้”เฉินหรูซีมารดาของเฉินอวี้ซิน ใช้มืออันหยาบกร้านลูบหัวน้อยๆ ของบุตรสาว ที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงเพราะพิษไข้“ท่านแม่ขอรับ… เป็นข้าเองที่ดูแลน้องได้ไม่ดี น้องเลยตกน้ำตกท่าในวันนั้น”เฉินตงห่าวบุตรชายวัยสิบเอ็ดปีที่นั่งอยู่ข้างผู้เป็นมารดาเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผิด“เจ้าไม่ผิดหรอกนะตงห่าว อย่าได้โทษตนเองไปเลย วันนั้นฝนตก พื้นดินลื่น น้องของเจ้าไม่ทันระวังจึงได้พลัดตกไปเอง”หรูซีโอบไหล่ตงห่าว“แต่น้ำตรงบริเวณนั้นก็ไม่ได้สูง ถึงขนาดที่จะทำให้นางจมได้ มันคงเป็นคราวเคาะของนางกระมัง”เฉินหรูซีปลอบใจบุตรชาย แล้วดึงเขาเข้ามากอดไว้แน่น“น้องจะไม่จากเราไปเหมือนท่านพ่อใช่หรือไม่ขอรับ”เฉินตงห่าวที่อยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่เงยหน้าขึ้นพร้อมกับเอ่ยถามอย่างมีความหวัง“แน่นอนสิจ๊ะ น้องแค่พลัดตกน้ำแล้วเป็นไข้ อีกไม่นานน้องสาวของเจ้าก็จะตื่นขึ้นมาเอง”เฉินหรูซีขานตอบบุตรชาย“ท่านแม่ขอรับ เราไปขอให้ท่านปู่เรียกท่านหมอมารักษาน้องได้หรือไม่ขอรับ ข้าอยากให้น้องหายเร็วๆ”เฉินตงห่าวที่อยากเห็นน้องสาวตื่นขึ้นมาโดยไว แสดงความคิดเห็นของตนออ
ตอนที่ 2 ยอยกหลังจากอวี้ซินขุดหน้าดินไปได้พอสมควรท่านแม่กับพี่ชายของนางก็กลับมาถึงบ้านสองแม่ลูกทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้ ที่เห็นว่าอวี้ซินฟื้นขึ้นมาแล้วพวกเขาพากันดึงตัวของนางที่กำลังพลิกหน้าดินอย่างเอาจริงเอาจังเข้าบ้านไป“ลูกแม่เจ้าฟื้นขึ้นมาแล้วเหตุใดไม่พักผ่อน ไยเจ้าถึงได้ไปขุดพรวนดินอยู่เช่นนั้น”เฉินหรูซีเอ่ยถามบุตรสาวและนั่งลงข้างๆ นางอย่างห่วงใย“ข้าจะปลูกข้าวเจ้าค่ะ”เฉินอวี้ซินที่รู้แล้วว่าสองคนนี้เป็นใคร เพราะระบบได้ทำการแจ้งเตือนขึ้นมานางจึงยิ้มอ่อนหวานให้ท่านแม่และพี่ชายไป“ปลูกข้าว? เราไม่มีเมล็ดพันธุ์ข้าวด้วยซ้ำ เจ้าจะเอาอะไรมาปลูกได้”พอตงห่าวพูดจบ มือน้อยๆ ของอวี้ซินก็ชี้ไปที่ด้านหลังของพี่ชายที่มีกระสอบป่านถุงใหญ่วางอยู่“นั่นข้าวหรือ?”ตงห่าวถึงกลับตาโต“ลูกแม่ ข้าวเปลือกกระสอบนี้เจ้าได้มาจากที่ใด”หรูซีเอ่ยถามบุตรสาวด้วยความสงสัยบ้านของพวกนางก็อยู่รอบนอกถนนเส้นหลัก และชาวบ้านที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงก็มีความเป็นอยู่ที่ไม่ได้แตกต่างจากนางมากเท่าไหร่นางคงไม่ได้ไปขโมยข้าวใครมาใช่ไหม?ติ๊ง![คำเตือน! โฮสต์ไม่ควรบอกถึงการมีอยู่ของระบบ เพราะมันจะนำเรื่องเดือดร้อน ม
ตอนที่ 3 พลิกหน้าดิน 1นอกจากสามแม่ลูกจะได้ปลาตัวอวบอ้วน ยังมีมันฝรั่งครึ่งตะกร้าระหว่างทางกลับอวี้ซินยังได้ขุดขิง เก็บต้นหอมป่าติดตะกร้ามาด้วยซึ่งนั่นทำให้ผู้เป็นแม่ยิ้มออกมาอย่างยินดี เพราะปกติขิงและต้นหอมป่าในช่วงที่แห้งแล้งแบบนี้หาได้ยากมาก“ท่านแม่นั่นใช่ซวงไถ่ใช่หรือไม่เจ้าคะ”อวี้ซินชี้ไปที่ก่อไม้ไม่ใหญ่นักที่เป็นพุ่มกำลังงาม“อวี้ซินอย่าบอกพี่นะว่าเจ้าจะเก็บซวงไถ่ไปด้วยหน่ะ”ตงห่าวหันไปทางน้องสาวที่ยิ้มร่าเขาถอนหายใจอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาซวงไถ่นั้นมีลำต้นสีแดงและยอดคล้ายกับผักบุ้ง แต่รสชาติของมันนอกจากเปรี้ยวแล้วก็ไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลยแม้แต่นิด“ก็อากาศมันร้อนนี่เจ้าคะ กินเปรี้ยวสักหน่อยจะได้ชื่นใจ”อวี้ซินไม่พูดเปล่า นางเดินไปเก็บเอายอดอ่อนที่เป็นสีแดงของต้นซวงไถ่มาจำนวนหนึ่ง นางหันไปบอกท่านแม่ว่านางชอบที่มันกรอบและเปรี้ยวดีหรูซีเห็นลูกสาวดูจะชอบมันจริงๆ นางจึงอาสาช่วยบุตรสาวเก็บอีกแรง สุดท้ายตงห่าวทนเห็นสองแม่ลูกทำงานงกๆ ไม่ไหว เขาจึงวางตะกร้าสะพายหลังลงแล้วช่วยเก็บยอดอ่อนอวบๆ พวกนั้นอีกแรงก่อนทางลงเขา ระบบที่ผูกติดกับอวี้ซินตรวจพบไข่ไก่จำนวนหนึ่งอวี้ซินดีใจมากจึงแ
ตอนที่ 4 พลิกหน้าดิน 2“เช่นนั้นท่านลุงจางช่วยรอข้าสักประเดี๋ยวนะเจ้าคะ ข้าจะไปนำปลาย่างเกลือมาให้เจ้าค่ะ”เฉินอวี้ซินยิ้มอ่อน ก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปที่ห้องครัวขนาดเล็ก แล้วหยิบเอาปลามาให้ท่านลุงจาง“ขอบใจๆ พอข้ากินมื้อเช้าเสร็จข้าจะมาเริ่มงานในทันที”เฒ่าจางรับเอาปลาย่างตัวโตมาแล้วกล่าวขอบคุณเฉินอวี้ซินอย่างดีอกดีใจ เขาไม่คิดว่าเขาจะได้รับปลามาด้วยวิธีที่ง่ายดายถึงเพียงนี้“เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอไปเข้าครัวต่อนะเจ้าคะ”“ได้เลยๆ เชิญเจ้าตามสบาย ข้าขอลา”เฒ่าจางยิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้วรีบหันหลังจากไป“แค่ปลาย่างตัวเดียว ข้าไม่ยักรู้มาก่อนว่ามันจะทำให้ชาวบ้านตาดำๆ มีความสุขได้ขนาดนี้”เฉินอวี้ซินยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องครัวติ๊ง![เนื่องจากหมู่บ้านไป๋ซานประสบภัยแล้งมามากกว่าสองปี ทั้งอาหาร และ น้ำดื่ม ทุกอย่างล้วนขัดสน และมีข้อกำหนดที่แน่ชัด ดังนั้นแล้วการได้กินเนื้อสักมื้อ หรือข้าวเต็มถ้วย นั่นถือว่าได้รับพรจากเทพเจ้า…]“ระบบ เจ้าจะบอกข้าว่าข้าโชคดีที่มีเจ้าคอยช่วยเหลือสินะ”เฉินอวี้ซินพูดกับระบบพร้อมกับหยิบไข่สามฟองออกมาแล้วนำไปต้มในเมื่อปลาเหลือเพียงหนึ่งตัว เ
ตอนที่ 5 สำรวจพืชผักเฉินตงห่าวเดินนำหน้าน้องสาวขึ้นเขาไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ด้านหลังของเขาสะพายตะกร้าใบใหญ่ที่ใส่กระบอกน้ำและมีดพร้า แถมในมือของเขาก็ถือยอยกที่จะนำไปจับปลาวันนี้อวี้ซินพอจะเข้าใจสภาพแวดล้อมขึ้นมาบ้างแล้ว นางจึงสะพายตะกร้าขนาดกลางที่ว่างเปล่าเดินตามหลังของพี่ชายไปอย่างเงียบๆ“นั่นไม่ใช่พี่ตงห่าวกับอวี้ซินหรอกหรือ”กวนม่านหรงหันไปถามพี่ชายข้างบ้านนามว่าโม่เฟิง“เห็นจะเป็นเช่นนั้น”โม่เฟิงเพื่อนสนิทของตงห่าวยิ้มออกมา แล้วเดินนำหน้ากวนม่านหรงไป“ตงห่าว!!”เสียงทุ้มเสียงหนึ่งร้องทักตงห่าวมาจากด้านหลัง เขาจึงหันกลับไปมอง“นั่นโม่เฟิงกับม่านหรงนี่ วันนี้พวกเขาก็ขึ้นมาเก็บผักป่าเหมือนกันสินะ”ตงห่าวเห็นเพื่อนสนิทเดินมากับเพื่อนบ้านจึงพูดกับน้องสาว“พี่ชายข้าขอเดินนำไปก่อนได้หรือไม่ พอดีข้ามีบางอย่างที่ต้องไปทำ”อวี้ซินใช้ถ้อยคำออดอ้อนพี่ชาย“ได้สิ แต่เจ้าต้องห้ามหลงทางนะ แล้วไปเจอกันที่ลำธารด้านบนเข้าใจหรือไม่”ตงห่าวรู้ว่านางมีท่านเทพคอยช่วยอยู่อย่างไรเสียวันนี้ที่ขึ้นเขามานางคงอยากมาสำรวจผืนป่า เช่นนั้นก็ปล่อยให้นางเดินนำไปสักหน่อยก็แล้วกัน“พี่ชายอย่ากังวลไป ข้าไม่มีทางหลง
ตอนที่ 6 เริ่มเพาะปลูก“ขอบใจเจ้ามากนะตงห่าว ที่ทั้งบอกทางไปเก็บขิงและต้นหอม แถมยังมอบปลากับไข่ให้ข้าอีก ข้าไม่รู้ว่าควรจะตอบแทนเจ้าอย่างไรดี”โม่เฟิงหันไปทางตงห่าวที่ยืนส่งยิ้มมาทางตน“หากท่านอยากช่วยช่วงบ่ายมาที่บ้านข้าสิเจ้าคะ ข้ากำลังพลิกหน้าดินอยู่พอดี”อวี้ซินกล่าว“น้องพี่เจ้าจะให้โม่เฟิงไปช่วยเจ้า…”“เจ้าค่ะ ก็พี่โม่อยากตอบแทนไม่ใช่หรือ เช่นนั้นก็เหมาะสมแล้ว”อวี้ซินอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปขยิบตาให้โม่เฟิงที่ยิ้มตอบกลับมา“เช่นนั้นข้าก็จะไปช่วยเจ้าอีกแรง เพราะข้าก็รับของมาจากเจ้าไม่น้อยเช่นกัน”กวนม่านหรงฝืนยิ้มแล้วมองไปทางเฉินอวี้ซิน“เจ้าจะทำไหวรึ! มันเป็นงานที่ต้องใช้แรงมากเลยนะ”ตงห่าวรีบคัดค้านนางทันที“เช่นนั้นข้าจะให้พี่ชายของข้ามาช่วยทำแทนเจ้าค่ะ”ม่านหรงบอกไปพร้อมกับบอกว่าให้เอาตามนี้ ก่อนที่นางจะเดินลิ่วไปทางกลางหมู่บ้านหมู่บ้านไป๋ซาน เป็นหมู่บ้านที่มีประชากรมากกว่าห้าสิบครัวเรือน โดยมีถนนเส้นหลักพาดกลางหมู่บ้าน สองฝั่งข้างทางยังมีซอยเล็กๆ ล้อมรอบเป็นวงรี และยังมีเส้นทางยิบย่อยแตกแยกออกไปอีกหลายสายบ้านของเฉินอวี้ซินนั้นอยู่ทางซ้ายมือของถนนเส้นหลัก แต่อยู่รอบนอกด้านห
ตอนที่ 7 เก็บผลไม้ป่า“ทางนั้นมีอะไรอยู่กันแน่ ทั้งรก และทางลาดชันเช่นนี้จะไม่อันตรายแน่หรือ”เฉินตงห่าวเดินนำหน้าน้องสาว เขาใช้มีดพร้าเปิดทางให้นางพร้อมกับบ่นไปด้วย“เดี๋ยวไปถึงท่านก็รู้เองนั่นแหละเจ้าค่ะ”อวี้ซินไม่ได้บอกอันใดพี่ชาย นางเพียงแค่บอกให้เขาเดินไปตามเส้นทางที่นางบอก จนเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยาม (สองชั่วโมง) จึงได้ไปถึงจุดหมาย และพบว่าที่แห่งนี้เต็มไปด้วยลูกพลับที่กำลังเริ่มสุกมากมาย บางต้นผลก็เริ่มเป็นสีส้มแซมกับสีเขียว“นี่มันลูกพลับหนิ!”ตงห่าวกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วยิ้มอย่างกับคนบ้าสองปีก่อนไม่รู้ว่าเป็นเพราะอันใดต้นพลับที่ชาวบ้านพากันปลูกไว้ก็ได้ล้มตายไปจนหมด จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นเป็นต้นมาเขาก็ไม่ได้กินลูกพลับอีกเลยเขาไม่คาดคิดว่าท่านเทพจะทรงใจดีกับอวี้ซินมากขนาดนี้ หากเขากับน้องสาวเก็บลูกพลับเหล่านี้กลับไปตากแห้งคงขายได้ราคางามแถมลูกพลับพวกนี้ยังเก็บไว้กินได้เป็นปีๆตงห่าวไม่รู้ว่าจะบรรยายกับสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าว่าอะไรดี โชคหล่นทับ? หรือปีนเขาเจอขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่?ตงห่าวได้แตวิ่งฝ่าทุ่งหญ้าเข้าไปด้วยความตื้นตัน ทั้งยังหัวเราะลั่นอย่างกับคนบ้า“พี่ชาย…”อวี้ซินเ
ตอนที่ 62 ตอนพิเศษวันแห่งความสุขผ่านพ้นไปแขกเหรื่อที่ยังไม่ได้กลับก็ค้างที่บ้านเฉิน บ้านโม่ รวมทั้งบ้านจงจวบจนวันถัดมา เมื่อรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแขกคนที่เหลือจึงได้บอกลาและแยกย้ายกันจากไปอวี้ซินกับโม่เฟิงโบกมือลาม่านหรง ฟงตี้และคนอื่นๆ พอเห็นพวกเขาจากไปไกลแล้วทั้งสองจึงมองหน้ากันและเดินกลับเข้าบ้านพักไปโม่เฟิงเดินไปส่งเมียรักให้นอนพัก เพราะเมื่อคืนเขาเล่นแรงกับนางไปหน่อย พอส่งนางกลับบ้านที่แยกออกไปเขาก็ไปหาครอบครัวเพื่อปรึกษาหารือกัน“ท่านพ่ออวี้ซินบอกให้พวกเราปลูกผักขอรับ ผักที่ปลูกทางบ้านของเมียข้าจะรับซื้อมันทั้งหมด”โม่เฟิงบอกทางบ้านด้วยรอยยิ้ม“แม่ก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ที่หลังบ้านเราก็ซื้อมาตั้งห้าหมู่ หากเราปลูกผักก็เท่ากับช่วยส่งเสริมบ้านเมียของเจ้า แบบนี้ก็ไม่เลวว่าไหมเจ้าคะท่านพี่”โม่อีอีหันไปทางสามี“ท่านพ่อท่านแม่คิดว่าอย่างไรขอรับ”โม่หนานกงเอ่ยถามพ่อกับแม่ของเขา“มีงานให้ทำก็ดีข้าจะได้ไม่เบื่อ”โม่ว่านถิงพยักหน้าเห็นด้วย“เช่นนั้นข้าจะไปบอกอวี้ซินก่อนนะขอรับ”โม่เฟิงยิ้มกว้างแล้วรีบกลับบ้านของตัวเองไป“ท่านพี่ดูสิเจ้าคะ พอโม่เฟิงแต่งเมียเสร็จก็ติดนางงอมแงมเชียว
ตอนที่ 61 งานมงคล n cมื้อเช้าของวันใหม่เป็นไปอย่างราบเรียบมีเพียงแค่อวี้ซินที่ไม่ได้ออกมาจากห้องนอนเพราะไข้ขึ้นเฉินหรูซีมองโม่เฟิงบนโต๊ะอาหารแล้วถอนหายใจออกมาเมื่อคืนเขาเผด็จศึกบุตรสาวของนางอย่างหนัก แถมตอนเช้ายังมิวายล่อลวงนางอีกครั้งหรูซีมองสามีที่อมยิ้มอย่างสบายตัวแล้วได้แต่ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอเบาๆ“เมื่อคืนเจ้าไปไหนมา”หลังจากมื้อเช้าจบลงเฉินตงห่าวรีบเดินเข้าหาเพื่อนสนิท คำถามของตงห่าวทำให้โม่เฟิงอ้ำอึ้งอยู่ไม่น้อยยัง เขาเพียงแค่เดินหนีพี่เขยที่ตามตอแยไม่เลิก แล้วเข้าไปดูอวี้ซินที่นอนซมจากพิษไข้“หรือว่าเจ้ามาเฝ้าไข้อวี้ซินตั้งแต่แรกแล้ว มิน่าล่ะข้าถึงหาเจ้าไม่เจอเลย”ตงห่าวเดินเข้ามาในห้องน้องสาวแล้วตีหน้าขาเหมือนกับว่าเขารู้ทันเพื่อนสนิท“เจ้าเปลี่ยนที่นอนใหม่หรือแล้วเหตุใดถึงไม่ไปเปลี่ยนชุดเครื่องนอนของพี่ด้วย”ตงห่าวนั่งลงข้างน้องสาวที่นอนกะพริบตาปริบๆ“ห้องท่านมีคนอื่นอยู่ด้วยข้าจึงไม่สะดวกที่จะเปลี่ยนให้”อวี้ซินส่งยิ้มอ่อนให้กับพี่ชายใบหน้าของคนอื่นที่อวี้ซินกล่าวถึง “….”เมื่อคืนจวบจนถึงเช้าข้ายังนอนกกกับนางอยู่เลย แต่พอตงห่าวถามขึ้นข้าก็กลายเป็นคนอื่นไปแล้วงั้นหรือ
ตอนที่ 60 อีกครั้ง n cโม่เฟิงนอนฟุบลงที่อกของอวี้ซิน เหงื่อที่ชุ่มไปทั้งตัวของทั้งสองคน ทำให้เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ฝันไป“ขอบคุณที่อดทนเพื่อข้านะ”โม่เฟิงหอมแก้มอวี้ซินอย่างรักใคร่“อืออออ”อวี้ซินเขินอายเล็กน้อยแต่ก็กอดรัดกับโม่เฟิงไว้แน่นเมื่อครู่ข้าคิดว่ามันต้องฉีกแล้วแน่ๆ ความคับแน่นขนาดนี้ข้าอยากเห็นมันชัดๆ ว่าตอนนี้มันจะใหญ่สักแค่ไหนกันเชียว อวี้ซินแอบคิดพิเรนทร์ในใจ“เหนื่อยไหม”โม่เฟิงถามอวี้ซินและเอาผมทัดหูให้นาง พอเห็นอวี้ซินส่ายหัวน้อยๆ จนผมยุ่งไปหมดโม่เฟิงจึงก้มลงไปจูบกับนางอีกครั้ง“ข้าอยากได้อีก”โม่เฟิงกัดริมฝีปากของอวี้ซินเบาๆ และเริ่มมอบความรู้สึกวาบหวิวให้นางอีกครั้งทั้งสองเบียดเสียดกันไปมาและเริ่มค่ำคืนที่ไม่อยากหยุดลงปึก! ปึก!!!!!ร่างบางที่อยู่ในท่าอุ้มแตงเงยหน้าขึ้นด้วยความเสียวสุดขีด แต่ร่างใหญ่ที่จับเอวนางไว้แน่นยังคงตอกอัดจนเกิดเสียงสยิวไปทั่วทั้งห้อง“อะ อ๊ะๆ ๆ ๆ ๆ”เสียงแห่งความสุขดังแว่วขึ้นมาเป็นพักๆ“อืมมม อย่าทำสิข้าจะนอน”เฉินหรูซีที่นอนอยู่ดีๆ ก็ถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมด นางรู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาจึงดึงผ้าขึ้นมาห่มจงเหวินเทียนลูบไล้ร่างบางที่อยู่ในผ้าห่ม
ตอนที่ 59 คู่ควร n cหลังจากผ่านการคัดกรองจากบ้านอวี้ซินแล้ว โม่เฟิงจึงได้รีบเดินทางกลับบ้านไป เพื่อที่จะมาขอนางเป็นคู่หมั้นอย่างถูกต้องหรูซีกับอวี้ซินจับเข่าคุยกันอยู่นานกว่านางจะยอมรับโม่เฟิง ตงห่าวเห็นท่านแม่เกิดข้อกังขาจึงเล่าเรื่องราวตั้งแต่อวี้ซินยังไม่ป่วยให้ท่านได้ฟัง ว่า สองคนนี้มีความรู้สึกดีๆ ให้กันมานานแล้ว พอท่านแม่เข้าใจจึงยอมเปิดใจให้ทั้งคู่ท่านย่าจงพอได้รู้ว่าโม่เฟิงจะมาเป็นหลานเขยก็ดีใจจนออกนอกหน้ามีแต่ท่านตาจั่วที่คัดค้านหลังชนฝาว่าไม่ยอมให้อวี้ซินแต่งออกไปโม่เฟิงรู้ว่าทุกคนรักอวี้ซินมากเขาจึงรับปากว่าจะย้ายมาอยู่ใกล้ๆ เพื่อให้ทุกคนได้ไปมาหาสู่กันง่ายขึ้น ท่านตาจั่วจึงค่อยอ่อนลงหลังจากโม่เฟิงจากไป ทั้งบ้านก็มาประชุมกันอย่างลับๆ โดยที่อวี้ซินไม่รับรู้ตงห่าวเป็นคนที่ถูกถามจนต้องตอบคำถามจนคอแห้ง พอได้ฟังจากตงห่าวอีกครั้งก็สรุปว่าพวกเขาคู่กัน ทางฐานะก็ไม่ได้แย่ เหมาะสม ลงตัว“การที่จะรักใครสักคนเหตุใดถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้”ตงห่าวที่ถูกตั้งคำถามได้แต่นั่งบ่นให้พ่อจงฟังหลังจากถูกปล่อยตัวออกมา“หากเป็นคนอื่น ก็คงจะง่ายกว่านี้ แต่อวี้ซินนางเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ แถมยัง
ตอนที่ 58 เขินอายเมื่ออาบน้ำเสร็จตงห่าวเดินเข้าห้องของตนเองไป แล้วบอกให้โม่เฟิงไปใช้ห้องของน้องสาวก่อนเพราะเห็นว่านางเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว“พี่โม่ใช้ห้องของข้าเถอะเจ้าค่ะ”อวี้ซินบอกโม่เฟิงที่ยืนงงๆ อยู่กลางตัวบ้านตอนแรกเขาลังเลเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าตงห่าวไม่สนใจเขาเลย เขาจึงบากหน้าเข้าไปในห้องของสตรีที่เขาชื่นชอบโม่เฟิงปิดประตูแต่ไม่ได้ลงกลอน เขาเปลื้องผ้าออกเตรียมจะเปลี่ยนชุด แต่ลืมไปว่าเขาไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้ามาด้วย พอดีกับอวี้ซินเปิดประตูเข้ามาแล้วถือห่อผ้านั้นไว้ในมือดวงตาของอวี้ซินมองไปยังจุดเด่นหรากลางกายของโม่เฟิงอย่างไม่รู้ตัวโม่เฟิงตกใจจนตาค้าง เขาขาดสติไปชั่วขณะจนไม่กล้าขยับร่างกายอวี้ซินเงยหน้าขึ้นทั้งสองจึงสบตากันอวี้ซินรีบเอามือปิดหน้าแล้วโยนห่อผ้าให้โม่เฟิง ก่อนจะปิดประตูดังปึ้ง แล้ววิ่งไปที่ห้องครัวด้วยใบหน้าร้อนผ่าวใหญ่!!! มันใหญ่มากกกไม่สิ! ข้าไม่ควรพูดถึงสิ่งนั้นโถ่เอ๊ย! ข้าน่าจะเคาะประตูก่อนไม่คิดว่าเขาจะถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแบบนั้น แถมยังไม่ล็อกห้องอีกแต่ว่าหุ่นเขาน่าจับมาทำพันธุ์มากเลยไม่นะ… ตาข้าจะเป็นกุ้งยิงไหมเนี่ยยยยยโม่เฟิงยืนตัวแข็งทื่อ เรื่องอับอา
ตอนที่ 57 ขออยู่ด้วย“ม้าตัวโตแถมวิ่งเร็วมากเลย มิน่าล่ะพี่ตงห่าวถึงไปกลับได้ว่องไวนัก”กวนม่านหรงมองตามหลังม้าที่ห่างออกไปเรื่อยๆ“ท่านป้าโม่ นั่นคือของฝากที่ตงห่าวนำมาให้ขอรับ”กวนฟงตี้ชี้ไปที่กล่องไม้ขนาดกลาง ก่อนจะลากลับไปโม่อีอีเปิดดูกล่องไม้นางถึงกลับแปลกใจ ด้านในมีผลไม้แห้ง ผักดองหนึ่งขวดโหล และยังมีผลไม้แดงที่ขายกันในเมืองเฉิงอันในราคาที่แสนแพงอีกด้วย“ของฝากที่ข้าจะมอบให้กลายเป็นว่าไม่คู่ควรเลยสักนิด ไม่ได้การแล้วข้าจะต้องไปบอกท่านพี่ให้เตรียมสินสอดที่เหมาะสมกับบ้านเฉินมากกว่านี้”เมื่อคิดได้ดังนั้นโม่อีอีก็นำของฝากเข้าบ้านไปเก็บอย่างดี และรอคอยสามีกลับบ้านมาหนึ่งชั่วยามผ่านไป….ตงห่าวกับโม่เฟิงก็ได้มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่สุด ตงห่าวกับโม่เฟิงลงจากม้าแล้วจูงสายจูงไปผูกกับรั้วบ้านฮี่ ฮี่ ฮี่ เสียงม้าร้องดังขึ้น เฉินหรูซีจึงออกมาดู“กลับมาแล้วหรือ แล้วนั่น….”หรูซีชี้ไปทางโม่เฟิงที่ร่างกายสูงกว่าตงห่าวหนึ่งช่วงศอก ทว่าบนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับเอาไว้“ท่านป้าข้าโม่เฟิงเองขอรับ”โม่เฟิงแนะนำตนเองด้วยท่าทางนอบน้อม“โม่เฟิงเองหรือ? พระเจ้า! เหตุใดเจ้าดูดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีกล่ะเนี่ย”
ตอนที่ 56 โม่เฟิงมาแล้ว“บร๊ะ! คุณชายเหออะไรนั่นกล้าดีอย่างไรมาทำให้อวี้ซินของข้าเสียใจ”เมื่อโม่เฟิงได้ฟังเรื่องราวจากตงห่าว เขาก็ตบหน้าขาตนเองอย่างแรงด้วยความเกรี้ยวโกรธ“ตอนนี้อวี้ซินดูไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย นางคงจะเสียใจมากเป็นแน่”ตงห่าวที่คิดถึงความรู้สึกของน้องสาวมาก่อนสิ่งใดถึงกับแสดงใบหน้าห่อเหี่ยวใจออกมา“คุณชายบ้าบอนั่น มาหลอกให้อวี้ซินรัก แล้วล่อลวงให้นางไปเป็นอนุภรรยา เขาไปกินดีหมีหัวใจเสือมาจากไหนกัน ถึงได้กล้าคิดว่าแผนกลลวงแบบนี้มันจะได้ผล”กวนม่านหรงนั่งเบ้ปากแล้วบ่นยาวเหยียดถึงจะไม่รู้ว่าอวี้ซินนางคิดอะไร แต่ม่านหลงก็ยอมรับว่าที่อวี้ซินตัดสินใจแบบนี้เป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้วเกิดเป็นสตรี หากได้สามีมากรัก มีหรือที่จะไม่ทำให้ตนเองทุกข์ใจในภายหลัง ถือว่าอวี้ซินทำได้ดี“ทีเจ้ายังแอบทอดสะพานให้พ่อหนุ่มร่างบึกบึนคนนั้นเลย รู้หรือเปล่าว่าเขาดีหรือร้าย”กวนฟงตี้เขกหัวน้องสาวทีเรื่องของตนเองทำเป็นเหนียมอาย เรื่องของคนอื่นกับรู้ไปเสียทุกสิ่ง“ฟงตี้เจ้าพี่บ้า! ท่านตีข้าทำไม หากหัวข้าบวมเหมือนหมูขึ้นมาชายที่ไหนจะเอาข้าทำเมีย”คำพูดของกวนม่านหรงทำให้ผู้เป็นพี่กลั้นขำแทบไม่ไห
ตอนที่ 55 ทำผักดองหนึ่งอาทิตย์ต่อมา…..เฉินอวี้ซินได้ปรับสูตรผักดองจนทุกอย่างลงตัว แม้ว่าจะไม่มีระบบอยู่กับนางแล้ว แต่การทำผักดองก็ไม่ได้ยาก เพียงแต่ต้องควบคุมปริมาณเครื่องปรุงให้พอเหมาะ“รอบนี้ได้แน่นะ”เฉินตงห่าวปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก“ครั้งนี้ไม่ได้ครั้งหน้าก็ต้องได้”อวี้ซินกัดฟันตอบอย่างไรเสียในชีวิตก่อนนางก็เคยทำมันออกมาได้ดี แต่พอลองทำอีกทีเหมือนกับว่านางจะฝีมือตกลงไปมากเมื่อก่อนจะทำอะไรเพียงแค่กดหาในคลิปแล้วทำตามสูตร แต่ยุคนี้ไม่มีสูตรอาหาร ไม่มีอะไรรับประกันว่าทำออกมาแล้วจะรสชาติดีดังนั้นอวี้ซินจึงทุ่มเทสุดกำลัง เพราะนางรู้อยู่แล้วว่าผักดองจะขายดีเป็นอย่างมากน่าเสียดายที่ระบบไม่ได้ทิ้งสูตรอาหารอย่างอื่นไว้ให้ หากระบบทิ้งข้อมูลไว้ให้นางบ้างนางคงไม่ต้องมางมสูตรผักดองจนหัวหมุนเช่นนี้“ให้พี่ไปตัดผักกาดขาวมาอีกสักหัวดีไหม”ตงห่าวยิ้มแห้งๆ เพราะรู้สึกว่ามันจะต้องใช้ผักกาดอีกจำนวนหนึ่งตั้งแต่ที่น้องสาวเริ่มต้นทำผักดอง ตงห่าวก็มีหน้าที่ตัดหัวผักกาด แบ่งครึ่งเป็นสี่ส่วน เอาไปแขวนตากให้มันเฉา จากนั้นก็เอามาคั้นกับเกลือจนมันคายน้ำ เขาทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา จนชิน และพอเห็นว่าน้องสาวข
ตอนที่ 54 สำรวจป่าเฉินอวี้ซินวิ่งออกจากบ้านไม่นานก็มาถึงเชิงเขานานแล้วที่นางไม่ได้ขึ้นเขามาเพราะอากาศและเส้นทางไม่เอื้ออำนวย[ไปทางนั้นขอรับ]เจ้ามะเขือเทศตาเป็นประกายทันทีที่อวี้ซินมาถึงภูเขา มันสัมผัสได้ถึงพลังที่ล้นเหลือจนแทบจะทะลักออกมาหากวันนี้เป็นไปตามแผนที่วางไว้การสำรวจผืนป่าคงจะเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังต้องกระตุ้นให้โฮสต์ปลูกผักต่อไป เพื่อที่จะทำอีกภารกิจให้สำเร็จสมบูรณ์ในเร็ววันสำรวจภูเขาครบแล้ว ก็เหลือแต่ปลูกพืชพันธุ์ เพียงเท่านี้อีกไม่นานมันก็จะตัดขาดการเชื่อมต่อกับอวี้ซินได้ และไม่สลายหายไปแม้ว่าจะอยู่ห่างจากอวี้ซินมากแค่ไหนก็ตาม“ทางนั้นหรือ”อวี้ซินมองทางขึ้นที่สูงชัน“ไปทางอื่นไม่ได้หรือไง”[หากโฮสต์ต้องการอ้อมขึ้นไป ก็ไปทางเดิมที่ขึ้นครั้งก่อนได้ขอรับ]“ทางนี้ใกล้กว่างั้นสินะ”เมื่อคิดว่าทางเส้นนี้จะขึ้นไปได้เร็วกว่า อวี้ซินก็ตัดสินใจไปตามทางที่ระบบบอก[เป็นการตัดสินใจที่ดีขอรับ]เจ้ามะเขือยิ้มกว้างออกมาไม่นานหลังจากอวี้ซินขึ้นเขาไป นางก็เริ่มเดินไปรอบๆ ภูเขาให้เจ้ามะเขือเทศบันทึกข้อมูลเข้าระบบผ่านไปครึ่งวันข้อมูลของระบบก็เสร็จสมบูรณ์“รวบรวมข้