แชร์

ตอนที่ 2 ยอยก

ผู้เขียน: อันเข่อซิง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-17 12:43:28

ตอนที่ 2 ยอยก

หลังจากอวี้ซินขุดหน้าดินไปได้พอสมควร

ท่านแม่กับพี่ชายของนางก็กลับมาถึงบ้าน

สองแม่ลูกทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้ ที่เห็นว่าอวี้ซินฟื้นขึ้นมาแล้ว

พวกเขาพากันดึงตัวของนางที่กำลังพลิกหน้าดินอย่างเอาจริงเอาจังเข้าบ้านไป

“ลูกแม่เจ้าฟื้นขึ้นมาแล้วเหตุใดไม่พักผ่อน ไยเจ้าถึงได้ไปขุดพรวนดินอยู่เช่นนั้น”

เฉินหรูซีเอ่ยถามบุตรสาวและนั่งลงข้างๆ นางอย่างห่วงใย

“ข้าจะปลูกข้าวเจ้าค่ะ”

เฉินอวี้ซินที่รู้แล้วว่าสองคนนี้เป็นใคร เพราะระบบได้ทำการแจ้งเตือนขึ้นมา

นางจึงยิ้มอ่อนหวานให้ท่านแม่และพี่ชายไป

“ปลูกข้าว? เราไม่มีเมล็ดพันธุ์ข้าวด้วยซ้ำ เจ้าจะเอาอะไรมาปลูกได้”

พอตงห่าวพูดจบ มือน้อยๆ ของอวี้ซินก็ชี้ไปที่ด้านหลังของพี่ชายที่มีกระสอบป่านถุงใหญ่วางอยู่

“นั่นข้าวหรือ?”

ตงห่าวถึงกลับตาโต

“ลูกแม่ ข้าวเปลือกกระสอบนี้เจ้าได้มาจากที่ใด”

หรูซีเอ่ยถามบุตรสาวด้วยความสงสัย

บ้านของพวกนางก็อยู่รอบนอกถนนเส้นหลัก และชาวบ้านที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงก็มีความเป็นอยู่ที่ไม่ได้แตกต่างจากนางมากเท่าไหร่

นางคงไม่ได้ไปขโมยข้าวใครมาใช่ไหม?

ติ๊ง!

[คำเตือน! โฮสต์ไม่ควรบอกถึงการมีอยู่ของระบบ เพราะมันจะนำเรื่องเดือดร้อน มาให้กับโฮสต์ในภายหลัง…]

“ข้าฝันว่ามีท่านเทพใจดีมอบข้าวนี้ให้ข้า และให้ข้านำมันไปปลูกเจ้าค่ะ”

อวี้ซินที่อยู่ในร่างของเด็กสาวมองตาท่านแม่ไม่กะพริบแล้วตอบไป

ถึงอย่างไรมันก็ไม่สมเหตุสมผลอยู่ดี! ที่ข้าจะบอกว่าข้าวเปลือกนี่ผุดออกมาจากกลางอากาศ

อวี้ซินจึงบอกไปด้วยสีหน้าจริงใจ ถึงนางจะต้องโกหกก็ตาม

“จริงหรืออวี้ซิน แล้วเจ้าเห็นหรือเปล่าว่าเป็นเทพองค์ใดที่มอบข้าวนี้ให้กับเจ้า”

เฉินตงห่าวเอ่ยถามน้องสาวอย่างตื่นเต้นดีใจ

“ข้าไม่รู้เจ้าค่ะ รู้เพียงแค่ว่าข้าวนี้กินไม่ได้ เพราะท่านให้นำมาปลูกเพื่อแจกจ่ายทุกคน”

“เสียดายจังที่กินไม่ได้ ข้าวเยอะเพียงนี้หากเอามาหุงคงจะอิ่มท้องไปหลายวันแท้ๆ”

ตงห่าวทำหน้าเศร้าออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“เอาล่ะๆ เจ้าก็เลิกถามน้องสาวของเจ้าได้แล้ว ว่าแต่ร่างกายของลูกไม่เป็นอะไรแล้วใช่หรือไม่ เจ้าหลับไปตั้งสามวันเต็มๆ เจ้าหิวบ้างหรือเปล่า”

พอเฉินหรูซีพูดถึงเรื่องของกิน ท้องของอวี้ซินก็ร้องเสียงดังออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

พี่ชายของนางและท่านแม่หัวเราะชอบใจออกมา อวี้ซินเขินอายจนใบหน้าเปลี่ยนสี

“เดี๋ยวแม่ไปต้มผักป่ามาให้เจ้ากินนะ หรือเจ้าอยากกินมันเผาด้วย แม่จะได้ทำให้เจ้ากินพร้อมกันไปเลย”

เฉินหรูซีถามบุตรสาว

“ข้าเอามันเผาด้วยขอรับ”

ตงห่าวยกมือบอกมารดา

“ได้ๆ แม่จะทำเผื่อเจ้าด้วย”

เฉินหรูซีพูดจบ ก็ลุกขึ้นจากระเบียงหน้าบ้าน แล้วเดินไปข้างๆ บ้านก่อนจะเริ่มก่อไฟและต้มผักสดๆ ที่พึ่งเก็บมาได้

หรูซีเอาหัวมันหวานใส่เข้าไปในเตาไฟ กลบด้วยขี้เถ้า เพื่อให้มันหวานสุกพร้อมกันกับต้มผัก

“มีแต่ผักเหรอเจ้าคะ”

อวี้ซินเอ่ยถามพี่ชายที่นั่งข้างๆ ที่กำลังเอาผ้าเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้า

“ก็ใช่น่ะสิ นอกจากผักแล้วยังจะมีอย่างอื่นได้เช่นไร”

เฉินตงห่าวขำขันน้องสาว

“ไม่มีเนื้อบ้างหรือเจ้าคะ”

อวี้ซินเอ่ยถามพี่ชายอีกครั้ง

“เนื้อนั้นหายาก หากโชคดีไปเจอไก่ป่าแล้วจับมันได้ เราถึงจะมีเนื้อกิน”

ตงห่าวบอกอวี้ซินไป และนึกในใจว่าน้องสาวของเขาคงอยากจะกินเนื้อ

ครั้งหน้าหากเขาขึ้นเขาไปอีก และเจอไก่ป่าสักตัวเขาจะต้องจับมันให้จงได้ เพื่อที่จะให้น้องสาวที่กำลังทำหน้าบึ้งตึงยิ้มออกมาอย่างสุขใจ

“ปลาก็ไม่มีหรือเจ้าคะ”

อวี้ซินเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง

หากไม่มีเนื้อ อย่างน้อยๆ ปลาในแม่น้ำก็น่าจะมีบ้าง

“ปลารึ? บนภูเขามีลำธารอยู่สายหนึ่ง แต่ถึงอย่างนั้นพวกปลามันก็ว่ายน้ำเร็วมาก จนเราตามจับมันไม่ทัน”

ติ๊ง!

[โฮสต์สามารถสร้างที่จับปลาได้…]

เสียงแจ้งจากระบบดังขึ้นมาในหัวของอวี้ซิน

“แล้วข้าต้องทำอย่างไร?”

อวี้ซินพูดกับระบบออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ

“น้องพี่… ถึงเจ้าอยากจะกินมันมากแค่ไหน แต่สุดท้ายเจ้าก็ต้องล้มเลิกความตั้งใจนั้นไปอยู่ดี เพราะไม่สามารถที่จะจับปลาพวกนั้นได้”

ตงห่าวคิดว่าน้องคุยกับเขาถึงได้ขานตอบไป

ติ๊ง!

[ขั้นตอนการทำกับดักปลา…

หนึ่ง ใช้เชือกสานกันเป็นตาข่ายให้ได้ขนาดที่ต้องการ

สอง นำไม้ไผ่ขนาดเล็กสองลำมาวางไขว้กัน

มัดยึดแต่ล่ะมุมเอาไว้เป็นรูปสี่เหลี่ยม และผูกติดกับตาข่าย

สุดท้าย หาไม่ไผ่ที่ทนและแข็งแรง ขนาดพอดีมือ มามัดเป็นที่จับ…]

“ข้าเข้าใจแล้ว”

อวี้ซินที่ได้รับข้อมูลมาตอบกลับระบบไป

“เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว เช่นนั้นเจ้าก็กินพวกมันหวาน และ ผัก ไปเถอะนะ หรือหากเจ้าหิวมาก ก็แบ่งข้าวให้ข้าสักหน่อย เดี๋ยวข้าจะเอาไปต้มโจ๊กให้เจ้ากิน”

เฉินตงห่าวมองไปที่กระสอบข้าวเปลือกด้านหลัง แล้วกลืนน้ำลายลงคอ

เกือบปีแล้ว ที่เขากินข้าวไม่เคยอิ่มท้องเสียที พอเห็นข้าวเปลือกเต็มกระสอบเขาก็อดไม่ได้ที่จะอยากกินมันอีกครั้ง

“อันที่จริงข้าก็หิวข้าวเช่นกัน แต่หากข้าทำเช่นนั้นข้าก็จะถูกท่านเทพลงโทษ”

อวี้ซินแสดงออกทางสีหน้าว่านางก็หิวไม่แพ้กันกับพี่ชาย

ทว่าเจ้าระบบนี่ก็เอาแต่สั่งห้ามไม่ให้นางนำข้าวไปทำเป็นอาหาร แถมยังเน้นย้ำให้นางปลูกข้าวให้สำเร็จอีกด้วย

“พี่ชาย บ้านของเราพอจะมีตาข่ายบ้างหรือไม่เจ้าคะ”

อวี้ซินคิดถึงเรื่องยอยกปลาที่ระบบบอก นางจึงถามพี่ชายออกไป

“ก็มีอยู่นะเจ้าจะเอาไปทำอันใดหรือ”

ตงห่าวเอ่ยถามน้องสาว

“ข้าจะทำที่ดักปลาเจ้าค่ะ ไปกันเถอะพี่ชายข้าอยากกินปลาจะแย่อยู่แล้วเนี่ย”

อวี้ซินดึงมือพี่ชายที่ตัวสูงกว่านางหนึ่งคืบให้ลุกขึ้นไปทำกับดักปลา

พอเห็นว่าทุกอย่างมีพร้อมแล้ว นางกับพี่ชายจึงร่วมมือกันทำยอยกปลาออกมา

แม้ตงห่าวจะไม่ค่อยเข้าใจที่นางบอกเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ให้ความร่วมมือกับน้องสาวเป็นอย่างดี จนกระทั่งผู้เป็นแม่เรียกให้ไปกินมันเผาและผักต้มเกลือ พวกเขาถึงได้พากันหยุดพัก และกลับมาทำต่ออีกครั้งจนถึงช่วงบ่าย

อวี้ซินอ้อนวอนมารดาให้พานางขึ้นเขาไป และบอกว่าจะลองจับปลาจากสิ่งนี้

“ก็ได้ๆ ในเมื่อพวกเจ้าตั้งใจทำมันออกมาแล้ว เช่นนั้นแม่ก็จะพาพวกเจ้าไปลองใช้งานมันดู”

เฉินหรูซีเห็นว่าบุตรสาวมีความกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก อีกทั้งตอนนี้แดดร่มลมตก ไม่ได้ร้อนอย่างช่วงเที่ยงวัน นางจึงช่วยลูกๆ ถือยอยกขนาดพอดีมือขึ้นเขาไป

“เจ้าเอาเสียมไม้มาด้วยเพราะอันใด”

ระหว่างทางตงห่าวก็อดไม่ได้จึงได้ถามน้องสาวออกไป

“สิ่งนี้จำเป็นต้องใช้เจ้าค่ะ”

อวี้ซินเพียงแค่ตอบไป นางไม่ได้อธิบายอันใดต่อ แล้วยิ้มออกมาอย่างมีความหวัง

ติ๊ง!

[ระบบตรวจพบมันฝรั่งจำนวนหนึ่ง อยู่ห่างจากโฮสต์ออกไปไม่ไกล โฮสต์โปรดตรงไปตามเส้นทางนี้…]

“มันฝรั่งหรือ ว้าว! มีมันฝรั่งด้วย”

อวี้ซินยิ้มกว้างออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ทั้งๆ ที่นางก็ไม่รู้ว่ามันฝรั่งคืออะไรแต่ความรู้สึกของนางกลับบอกว่ามันเป็นของที่นางรู้จักเป็นอย่างดี และช่วยทำให้อิ่มท้อง

“อวี้ซินนั่นเจ้าจะไปไหน ลำธารอยู่ทางด้านโน้นเลยนะ”

ตงห่าวที่เห็นน้องสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกนอกเส้นทางไป เขาก็ตะโกนตามหลังน้องสาวทันที

“อวี้ซิน!!”

หรูซีได้ยินเสียงบุตรชายร้องทัก นางก็หันหลังกลับแล้ววางยอยกลงข้างทางก่อนจะรีบวิ่งตามบุตรสาวไปทันที

“ตงห่าวตามแม่มา บนป่าเขามันอาจทำให้น้องของเจ้าหลงทางได้ เร็วเข้า! ตามแม่มาเร็วๆ”

หรูซีรีบเดินนำไปก่อน และบอกให้บุตรชายตามนางไปยังเส้นทางที่อวี้ซินเดินไป

“มันฝรั่งล่ะ ข้าเจอมันฝรั่งกลุ่มใหญ่ด้วย”

เฉินอวี้ซินย่อตัวลง แล้วจับใบมันฝรั่งอย่างคุ้นเคย เหมือนกับว่าต้น และใบแบบนี้ นางเคยพบเห็นมันมาก่อน

“อวี้ซิน!!!”

เสียงร้องตามหลังมาของมารดา ทำให้อวี้ซินหลุดจากความคิดที่ว่า นางรู้จักมันฝรั่งเหล่านี้เป็นอย่างดีไป

“ท่านแม่ข้าพบมันฝรั่งเจ้าค่ะ”

อวี้ซินหันไปส่งยิ้มให้กับมารดา

กลับกันหรูซีกับวิ่งเข้ามากอดบุตรสาวอย่างตกใจ

“จู่ๆ เจ้าก็เดินดุ่มๆ ออกนอกเส้นทาง แม่ตกใจมากเลยนะรู้ไหม”

หรูซีแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ หากบุตรสาวของนางหลงป่าขึ้นมาไม่รู้ว่านางจะเป็นเช่นไร

“อวี้ซินเจ้าวิ่งเร็วมากเลย พี่กับท่านแม่ตามหลังเจ้าแทบไม่ทันแน่ะ”

ตงห่าวเอามือปาดเหงื่อบนหน้าผากออกแล้วพูดออกไป

“ข้าขอโทษที่ทำให้ท่านแม่กับพี่ชายเป็นห่วงเจ้าค่ะ ครั้งหน้าหากข้าจะทำอะไรข้าจะบอกพวกท่านก่อน”

อวี้ซินเห็นว่าท่านแม่ของนางเป็นห่วงนางจริงๆ เพราะท่านแม่กอดนางเอาไว้แน่นมาก

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

หรูซีลูบหัวน้อยๆ ของบุตรสาว

“เมื่อครู่เจ้าบอกว่าเจอมันงั้นหรือ แล้วมันอยู่ที่ไหนล่ะ”

ตงห่าวหันซ้ายหันขวาไม่เห็นต้นมันเลยสักต้นจึงเอ่ยถาม

“นี่ไงเจ้าค่ะ มันฝรั่งเยอะมากกก”

อวี้ซินชี้ไปที่พุ่มต้นไม้เล็กๆ ที่ไม่สูงนัก ก่อนนางจะผละออกจากอ้อมกอดท่านแม่แล้วใช้เสียมในมือขุดพื้นดินเบาๆ

“มาเถอะเดี๋ยวแม่ขุดให้ ดินบนภูเขามันค่อนข้างแข็ง เดี๋ยวเจ้าจะเจ็บมือเอาได้”

หรูซีเห็นบุตรสาวมั่นใจมาก นางจึงอาสาขุดดินให้

พอขุดลงไปได้ไม่นาน หัวมันฝรั่งสีเนื้ออ่อนก็โผล่พ้นพื้นดินขึ้นมาให้ทุกคนได้ยลโฉม

“นี่หน่ะหรือมันฝรั่งที่เจ้าว่า”

หรูซีดึงเอาก้อนกลมๆ ที่นางใช้เสียมสับโดยไม่ตั้งใจออกมาให้บุตรสาวดู

“เจ้าค่ะ นี่แหละเจ้าค่ะมันฝรั่ง ข้าจะเอาไปต้ม เอาไปเผา เอาไปผัดมันต้องอร่อยมากแน่ๆ เลยเจ้าค่ะ”

อวี้ซินเผลอพูดคำติดปากออกมาพร้อมกับรอยยิ้มอันสดใส

เอ๊ะ! ทำไมข้าถึงรู้สึกเหมือนกับว่ารู้จักมันฝรั่งนี่เป็นอย่างดี แถมยังรู้วิธีทำอาหารอีก

อวี้ซินแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้พูดมันออกมา

“หากมันนี่กินได้ พี่จะช่วยเจ้าขุดอีกแรง”

ตงห่าวฉีกยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าของสิ่งนี้กินได้ เขาก็ไม่รีรอที่จะลงมือใช้มีดพร้าในมือขุดมันขึ้นมา

ผ่านไปหนึ่ก้านธูป…

อวี้ซินก็ได้มันฝรั่งมาครึ่งตะกร้า ทั้งสามแม่ลูกจึงได้วางมือจากการขุดที่ดุเดือดลง ทั้งยังกลัวว่าผู้อื่นจะมาพบมันฝรั่งเข้า ทั้งสามแม่ลูกจึงหาอะไรมาปกปิดพื้นดินเอาไว้

หากนำกลับไปแล้วมันฝรั่งนี่กินได้จริงๆ ทั้งสามแม่ลูกก็จะมีสิ่งประทังชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งอย่าง

“ท่านแม่แล้วยอยกปลาของข้าล่ะเจ้าคะ”

เมื่อนั่งพักจนหายเหนื่อย อวี้ซินที่ไม่เห็นท่านแม่ถือตาข่ายดักปลาของนางมาด้วยจึงเอ่ยถาม

“ตอนนั้นท่านแม่รีบมากจึงทิ้งมันไว้ข้างทางหน่ะ แต่เจ้าไม่ต้องห่วงไปนะ ของสิ่งนั้นไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร ดังนั้นมันจะถูกวางไว้เช่นเดิมอย่างแน่นอน”

ตงห่าวรีบตอบน้องสาวแทนท่านแม่ไป

“เช่นนั้นเรารีบไปจับปลากันเถอะเจ้าค่ะ กลับไปเราจะได้ทำน้ำแกงปลาใส่มันฝรั่ง มันต้องอร่อยเข้ากันอย่างแน่นอนเลยเจ้าค่ะ”

อวี้ซินลุกขึ้นปัดเศษดินที่ติดเสื้อผ้าออกแล้วเดินนำทางกลับไปตามเส้นทางเดิม

“ลูกแม่เจ้าจำทางกลับมาได้อย่างไร”

หรูซีที่สะพายตะกร้ามันฝรั่งเดินตามหลังบุตรสาวมาถึงกลับเกิดความสงสัย

“อ่อ นั่นไงเจ้าคะ ตอนที่ลูกเดินเข้าไปในป่าลูกได้หักกิ่งไม้ทำเป็นสัญลักษณ์เอาไว้ ขากลับลูกก็เลยไม่หลงทาง”

อวี้ซินชี้ไปที่กิ่งไม้ที่นางทำเครื่องหมายเอาไว้

“แบบนี้นี่เอง เอาล่ะจากนี้ไปแม่จะเดินนำทางเอง ส่วนเจ้าจะไปไหนมาไหนก็ให้บอกแม่ก่อนรู้ไหม”

เมื่อเดินออกมาถึงถนนสายหลัก ที่ผู้คนใช้เดินทางเป็นประจำ หรูซีก็บอกบุตรสาวให้เดินตามนางไปและจะทำอันใดก็ให้บอกนางก่อน

“ท่านแม่ท่านหนักหรือไม่ ให้ข้าเป็นคนแบกมันฝรั่งเถอะ”

ตงห่าวเอ่ยถามมารดาเพราะเขาอยากแบ่งเบาภาระของผู้เป็นแม่

“ข้างหน้าก็จะถึงลำธารแล้วล่ะ ตามแม่มาเร็วเข้า”

หรูซีพูดบ่ายเบี่ยงบุตรชาย แล้วเดินถือยอยกขนาดพอดีมือนำทางไปจนถึงลำธาร

ในลำธารมีน้ำขังอยู่มาก น้ำในลำธารแห่งนี้ก็ใสสะอาดจนสามารถมองเห็นตัวของปลาได้อย่างชัดเจน

ติ๊ง!

[หย่อนตาข่ายลงน้ำแล้วเฝ้ารอ

หากมีปลาเข้ามาในตาข่ายให้รีบยกขึ้น…]

“ท่านแม่ ข้าช่วยเองขอรับ”

ตงห่าวเห็นท่านแม่จะย่อตัวลงเขาก็รีบไปช่วยรับเอาตะกร้าไว้ทันที

“ขอบใจนะตงห่าว”

หรูซีส่งยิ้มให้กับบุตรชาย แล้วถามว่าให้ทำเช่นไรกับตาข่ายในมือของนาง

พออวี้ซินบอกวิธีใช้ให้กับท่านแม่แล้ว หรูซีก็ทำตามที่ลูกสาวบอก

จากนั้นรอคอยไม่นาน พวกปลาที่ขี้สงสัยกลุ่มหนึ่งก็แหวกว่ายเข้ามาในยอยก

อวี้ซินยกนิ้วนับหนึ่ง สอง สาม ก่อนจะบอกให้ท่านแม่ยกตาข่ายขึ้นจากน้ำด้วยความเร็ว

“ปลาตัวอ้วนขอรับท่านแม่”

ตงห่าวโห่ร้องไชโยเสียงดัง ก่อนจะจับปลาใส่ตะกร้าของตนที่ว่างอยู่ แล้วเอามีดพร้ากับกระบอกน้ำไปวางใส่ตะกร้าของท่านแม่แทน

“ได้สามตัวเลยหรือนี่”

อวี้ซินถึงกับงงที่ได้เห็นปลาตัวใหญ่สดๆ ดิ้นไปมา

ดูเหมือนว่าปลาพวกนี้จะไม่ฉลาดเอาเสียเลย อวี้ซินกระตุกริมฝีปากขวาขึ้น

“เนื้อของมันต้องหวานนุ่มชุ่มคออย่างแน่นอน ข้าจะไม่กินน้ำแกงปลาแล้ว ข้าจะต้มเนื้อปลาแน่นๆ ใส่กับมันฝรั่งแทน”

อวีซินพูดออกมาพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ

“ท่านแม่เดี๋ยวข้าเอายอยกนี่ไปวางเองขอรับ”

ตงห่าวรีบอาสาเอายอยกนี่ไปวางลงน้ำอีกครั้ง

“ท่านแม่เราทำแบบนี้อีกรอบ แล้วค่อยกลับบ้านนะขอรับ อย่างไรเสียพรุ่งนี้ปลาก็คงไม่เน่า เอาไปมากหน่อยก็ไม่น่าจะเป็นไร”

ตงห่าวหันไปพูดกับแม่ของตน

“เอาแบบนั้นก็ได้ เช่นนั้นวันนี้บ้านเราก็กินปลากับมันฝรั่งนี่ก็แล้วกัน”

หรูซียิ้มอ่อนให้บุตรชาย ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้อวี้ซินที่คิดค้นวิธีจับปลาง่ายๆ นี้ขึ้นมา

ด้วยสิ่งนี้จะทำให้พวกเขาอิ่มท้องไปอีกมื้อ ไม่สิ! หากยังจับปลาได้อยู่ต่อไปละก็… บ้านของพวกเขาก็จะไม่หิวโหยอีกต่อไป

หรูซียิ้มไม่หุบเมื่อมองไปเห็นใบหน้าเล็กๆ ที่ลุ้นว่าปลาจะเข้ายอยกหรือไม่

โชคดีจริงๆ ที่เจ้าฟื้นขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย ในเมื่อท่านเทพให้เจ้าปลูกข้าว แม่ก็จะช่วยเจ้าปลูกข้าวเอง

หรูซีเผยรอยยิ้มที่ผ่อนคลายออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในรอบสามปี

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 3 พลิกหน้าดิน 1

    ตอนที่ 3 พลิกหน้าดิน 1นอกจากสามแม่ลูกจะได้ปลาตัวอวบอ้วน ยังมีมันฝรั่งครึ่งตะกร้าระหว่างทางกลับอวี้ซินยังได้ขุดขิง เก็บต้นหอมป่าติดตะกร้ามาด้วยซึ่งนั่นทำให้ผู้เป็นแม่ยิ้มออกมาอย่างยินดี เพราะปกติขิงและต้นหอมป่าในช่วงที่แห้งแล้งแบบนี้หาได้ยากมาก“ท่านแม่นั่นใช่ซวงไถ่ใช่หรือไม่เจ้าคะ”อวี้ซินชี้ไปที่ก่อไม้ไม่ใหญ่นักที่เป็นพุ่มกำลังงาม“อวี้ซินอย่าบอกพี่นะว่าเจ้าจะเก็บซวงไถ่ไปด้วยหน่ะ”ตงห่าวหันไปทางน้องสาวที่ยิ้มร่าเขาถอนหายใจอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาซวงไถ่นั้นมีลำต้นสีแดงและยอดคล้ายกับผักบุ้ง แต่รสชาติของมันนอกจากเปรี้ยวแล้วก็ไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลยแม้แต่นิด“ก็อากาศมันร้อนนี่เจ้าคะ กินเปรี้ยวสักหน่อยจะได้ชื่นใจ”อวี้ซินไม่พูดเปล่า นางเดินไปเก็บเอายอดอ่อนที่เป็นสีแดงของต้นซวงไถ่มาจำนวนหนึ่ง นางหันไปบอกท่านแม่ว่านางชอบที่มันกรอบและเปรี้ยวดีหรูซีเห็นลูกสาวดูจะชอบมันจริงๆ นางจึงอาสาช่วยบุตรสาวเก็บอีกแรง สุดท้ายตงห่าวทนเห็นสองแม่ลูกทำงานงกๆ ไม่ไหว เขาจึงวางตะกร้าสะพายหลังลงแล้วช่วยเก็บยอดอ่อนอวบๆ พวกนั้นอีกแรงก่อนทางลงเขา ระบบที่ผูกติดกับอวี้ซินตรวจพบไข่ไก่จำนวนหนึ่งอวี้ซินดีใจมากจึงแ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 4 พลิกหน้าดิน 2

    ตอนที่ 4 พลิกหน้าดิน 2“เช่นนั้นท่านลุงจางช่วยรอข้าสักประเดี๋ยวนะเจ้าคะ ข้าจะไปนำปลาย่างเกลือมาให้เจ้าค่ะ”เฉินอวี้ซินยิ้มอ่อน ก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปที่ห้องครัวขนาดเล็ก แล้วหยิบเอาปลามาให้ท่านลุงจาง“ขอบใจๆ พอข้ากินมื้อเช้าเสร็จข้าจะมาเริ่มงานในทันที”เฒ่าจางรับเอาปลาย่างตัวโตมาแล้วกล่าวขอบคุณเฉินอวี้ซินอย่างดีอกดีใจ เขาไม่คิดว่าเขาจะได้รับปลามาด้วยวิธีที่ง่ายดายถึงเพียงนี้“เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอไปเข้าครัวต่อนะเจ้าคะ”“ได้เลยๆ เชิญเจ้าตามสบาย ข้าขอลา”เฒ่าจางยิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้วรีบหันหลังจากไป“แค่ปลาย่างตัวเดียว ข้าไม่ยักรู้มาก่อนว่ามันจะทำให้ชาวบ้านตาดำๆ มีความสุขได้ขนาดนี้”เฉินอวี้ซินยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องครัวติ๊ง![เนื่องจากหมู่บ้านไป๋ซานประสบภัยแล้งมามากกว่าสองปี ทั้งอาหาร และ น้ำดื่ม ทุกอย่างล้วนขัดสน และมีข้อกำหนดที่แน่ชัด ดังนั้นแล้วการได้กินเนื้อสักมื้อ หรือข้าวเต็มถ้วย นั่นถือว่าได้รับพรจากเทพเจ้า…]“ระบบ เจ้าจะบอกข้าว่าข้าโชคดีที่มีเจ้าคอยช่วยเหลือสินะ”เฉินอวี้ซินพูดกับระบบพร้อมกับหยิบไข่สามฟองออกมาแล้วนำไปต้มในเมื่อปลาเหลือเพียงหนึ่งตัว เ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 5 สำรวจพืชผัก

    ตอนที่ 5 สำรวจพืชผักเฉินตงห่าวเดินนำหน้าน้องสาวขึ้นเขาไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ด้านหลังของเขาสะพายตะกร้าใบใหญ่ที่ใส่กระบอกน้ำและมีดพร้า แถมในมือของเขาก็ถือยอยกที่จะนำไปจับปลาวันนี้อวี้ซินพอจะเข้าใจสภาพแวดล้อมขึ้นมาบ้างแล้ว นางจึงสะพายตะกร้าขนาดกลางที่ว่างเปล่าเดินตามหลังของพี่ชายไปอย่างเงียบๆ“นั่นไม่ใช่พี่ตงห่าวกับอวี้ซินหรอกหรือ”กวนม่านหรงหันไปถามพี่ชายข้างบ้านนามว่าโม่เฟิง“เห็นจะเป็นเช่นนั้น”โม่เฟิงเพื่อนสนิทของตงห่าวยิ้มออกมา แล้วเดินนำหน้ากวนม่านหรงไป“ตงห่าว!!”เสียงทุ้มเสียงหนึ่งร้องทักตงห่าวมาจากด้านหลัง เขาจึงหันกลับไปมอง“นั่นโม่เฟิงกับม่านหรงนี่ วันนี้พวกเขาก็ขึ้นมาเก็บผักป่าเหมือนกันสินะ”ตงห่าวเห็นเพื่อนสนิทเดินมากับเพื่อนบ้านจึงพูดกับน้องสาว“พี่ชายข้าขอเดินนำไปก่อนได้หรือไม่ พอดีข้ามีบางอย่างที่ต้องไปทำ”อวี้ซินใช้ถ้อยคำออดอ้อนพี่ชาย“ได้สิ แต่เจ้าต้องห้ามหลงทางนะ แล้วไปเจอกันที่ลำธารด้านบนเข้าใจหรือไม่”ตงห่าวรู้ว่านางมีท่านเทพคอยช่วยอยู่อย่างไรเสียวันนี้ที่ขึ้นเขามานางคงอยากมาสำรวจผืนป่า เช่นนั้นก็ปล่อยให้นางเดินนำไปสักหน่อยก็แล้วกัน“พี่ชายอย่ากังวลไป ข้าไม่มีทางหลง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 6 เริ่มเพาะปลูก

    ตอนที่ 6 เริ่มเพาะปลูก“ขอบใจเจ้ามากนะตงห่าว ที่ทั้งบอกทางไปเก็บขิงและต้นหอม แถมยังมอบปลากับไข่ให้ข้าอีก ข้าไม่รู้ว่าควรจะตอบแทนเจ้าอย่างไรดี”โม่เฟิงหันไปทางตงห่าวที่ยืนส่งยิ้มมาทางตน“หากท่านอยากช่วยช่วงบ่ายมาที่บ้านข้าสิเจ้าคะ ข้ากำลังพลิกหน้าดินอยู่พอดี”อวี้ซินกล่าว“น้องพี่เจ้าจะให้โม่เฟิงไปช่วยเจ้า…”“เจ้าค่ะ ก็พี่โม่อยากตอบแทนไม่ใช่หรือ เช่นนั้นก็เหมาะสมแล้ว”อวี้ซินอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปขยิบตาให้โม่เฟิงที่ยิ้มตอบกลับมา“เช่นนั้นข้าก็จะไปช่วยเจ้าอีกแรง เพราะข้าก็รับของมาจากเจ้าไม่น้อยเช่นกัน”กวนม่านหรงฝืนยิ้มแล้วมองไปทางเฉินอวี้ซิน“เจ้าจะทำไหวรึ! มันเป็นงานที่ต้องใช้แรงมากเลยนะ”ตงห่าวรีบคัดค้านนางทันที“เช่นนั้นข้าจะให้พี่ชายของข้ามาช่วยทำแทนเจ้าค่ะ”ม่านหรงบอกไปพร้อมกับบอกว่าให้เอาตามนี้ ก่อนที่นางจะเดินลิ่วไปทางกลางหมู่บ้านหมู่บ้านไป๋ซาน เป็นหมู่บ้านที่มีประชากรมากกว่าห้าสิบครัวเรือน โดยมีถนนเส้นหลักพาดกลางหมู่บ้าน สองฝั่งข้างทางยังมีซอยเล็กๆ ล้อมรอบเป็นวงรี และยังมีเส้นทางยิบย่อยแตกแยกออกไปอีกหลายสายบ้านของเฉินอวี้ซินนั้นอยู่ทางซ้ายมือของถนนเส้นหลัก แต่อยู่รอบนอกด้านห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18
  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 7 เก็บผลไม้ป่า

    ตอนที่ 7 เก็บผลไม้ป่า“ทางนั้นมีอะไรอยู่กันแน่ ทั้งรก และทางลาดชันเช่นนี้จะไม่อันตรายแน่หรือ”เฉินตงห่าวเดินนำหน้าน้องสาว เขาใช้มีดพร้าเปิดทางให้นางพร้อมกับบ่นไปด้วย“เดี๋ยวไปถึงท่านก็รู้เองนั่นแหละเจ้าค่ะ”อวี้ซินไม่ได้บอกอันใดพี่ชาย นางเพียงแค่บอกให้เขาเดินไปตามเส้นทางที่นางบอก จนเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยาม (สองชั่วโมง) จึงได้ไปถึงจุดหมาย และพบว่าที่แห่งนี้เต็มไปด้วยลูกพลับที่กำลังเริ่มสุกมากมาย บางต้นผลก็เริ่มเป็นสีส้มแซมกับสีเขียว“นี่มันลูกพลับหนิ!”ตงห่าวกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วยิ้มอย่างกับคนบ้าสองปีก่อนไม่รู้ว่าเป็นเพราะอันใดต้นพลับที่ชาวบ้านพากันปลูกไว้ก็ได้ล้มตายไปจนหมด จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นเป็นต้นมาเขาก็ไม่ได้กินลูกพลับอีกเลยเขาไม่คาดคิดว่าท่านเทพจะทรงใจดีกับอวี้ซินมากขนาดนี้ หากเขากับน้องสาวเก็บลูกพลับเหล่านี้กลับไปตากแห้งคงขายได้ราคางามแถมลูกพลับพวกนี้ยังเก็บไว้กินได้เป็นปีๆตงห่าวไม่รู้ว่าจะบรรยายกับสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าว่าอะไรดี โชคหล่นทับ? หรือปีนเขาเจอขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่?ตงห่าวได้แตวิ่งฝ่าทุ่งหญ้าเข้าไปด้วยความตื้นตัน ทั้งยังหัวเราะลั่นอย่างกับคนบ้า“พี่ชาย…”อวี้ซินเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18
  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 8 แอบทำเรื่องไม่ดี nc1

    ตอนที่ 8 แอบทำเรื่องไม่ดี n c 1หลังจากที่เฉินหรูซีได้นั่งพักจนหายเหนื่อยแล้ว นางก็มาจัดแจงข้าวของในตะกร้าแบ่งเป็นสามส่วนตามที่บุตรสาวบอกตะกร้าใบใหญ่ใส่ผักหนามไว้ครึ่งตะกร้า และแขวนปลาไว้ห้าตัวตะกร้าอีกใบขนาดกลางใส่ผักป่าจนเต็มและอีกใบใส่กระบอกน้ำไว้สามกระบอกพร้อมกับมีดพร้า ซึ่งอวี้ซินได้สะพายตะกร้าที่มีกระบอกน้ำเล็กๆ นั่นหลังจากเดินทางมุ่งไปทางทิศตะวันออกตามถนนสายหลักได้พักใหญ่ สามแม่ลูกก็ได้มาถึงตัวเมืองเฉิงอันในช่วงพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำหรูซีรีบพาลูกเดินเร่ขายผักแต่ไม่ทันที่นางจะได้เดินไปร้านอื่น เจ้าของร้านขายของชำร้านแรกก็ได้เหมาของที่พวกนางนำมาขายทั้งหมดอวี้ซินขอให้มารดาซื้อเนื้อหมูหนึ่งชิ้น น้ำมันหมูหนึ่งไห พร้อมกับข้าวสารอีกหนึ่งกิโลเมื่อได้ทุกอย่างที่ต้องการแล้ว ทั้งสามแม่ลูกก็รีบเร่งเดินทางกลับบ้านอย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะมืดค่ำจนมองไม่เห็นทางเมื่อกลับมาถึงบ้าน สามแม่ลูกก็จุดคบไฟหน้าบ้านเพิ่มแสงสว่าง และเริ่มหุงหาอาหารทันที“โชคดีจริงๆ ที่เรากลับมาถึงก่อนตะวันตกดิน ไม่เช่นนั้นเราคงได้งมเส้นทางที่มืดมิดกลับบ้านอย่างแน่นอน”ตงห่าวพูดขึ้นในขณะที่กำลังให้อาหารไก่“วันหลัง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18
  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 9 แอบทำเรื่องไม่ดี nc2

    ตอนที่ 9 แอบทำเรื่องไม่ดี n c 2“ซี๊ดดด… ข้าไม่ไหวแล้วชิงหมิง”เหยาอันเหลียนกลืนน้ำลายเสียงดัง แล้วเอามืออีกข้างเชยใบหน้านางให้ออกจากท่อนล่างของตน ก่อนที่เขาจะอดทนต่อไปไม่ไหวเขาขบเม้มริมฝีปากหนาไว้แน่นเพราะกลัวจะหลุดครางเสียงดังออกมา“ข้าทำไม่ถูกใจท่านหรือเจ้าคะ”จางชิงหมิงส่งยิ้มหวานพร้อมกับใช้น้ำเสียงออดอ้อนประจบเอาใจคนตรงหน้า“เจ้าก็น่าจะรู้ ว่าข้าไม่ได้หมายความว่าเช่นนั้น เร็วเข้าเถอะรีบมากินข้าเสียที วันนี้ข้าจะให้เจ้าเป็นคนเริ่มก่อน”เหยาอันเหลียนรีบพยุงร่างบางให้ลุกขึ้น เขาถกกระโปรงนางขึ้นมากองไว้ตรงเอวบาง ก่อนจะให้นางมานั่งทับส่วนที่ปวดหนึบของเขาจนแทบจะทนรอไม่ไหว“ทำแบบนี้ท่านรู้สึกดีหรือไม่เจ้าคะ”ชิงหมิงที่นั่งทับบนแก่นกายชายหนุ่ม ใช้กลีบกุหลาบของตนรูดชักท่อนเอ็นที่แข็งตั้งชันและพร้อมออกรบของฝ่ายตรงข้ามขึ้นลงพร้อมกับใช้แขนคล้องคออีกฝ่ายอย่างหยั่งเชิง“แบบนี้มันไม่ค่อยรู้สึกดีเท่าไหร่ เจ้าลองสอดใส่ให้เราผสานกันก่อน แบบนั้นถึงจะดี”เหยาอันเหลียนพูดออกมาด้วยเสียงอันแหบห้าวและแฝงไปด้วยความต้องการอย่างท่วมท้น“เช่นนั้นท่านก็ต้องทำให้ข้าสมหวังสักหนึ่งชั่วยามแล้วล่ะ”ชิงหมิงกล่าวห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18
  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 10 หว่านข้าว

    ตอนที่ 10 หว่านข้าวเหวินเทียนเขาเลือกที่จะหลีกทางให้เจ้า และไม่ขวางทางรักของเจ้ากับเหยาอันเหลียนเฒ่าจางพูดจบก็ถอนหายใจออกมาจางชิงหมิงได้ฟังเช่นนั้น ก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้น นางตัวสั่นเทา แล้วร้องไห้ออกมานางกล่าวขอโทษสามีว่าตนเองนั้นทำผิดไปแล้ว แต่จงเหวินเทียนก็ไม่ได้พูดตอบโต้อันใดเลยจางหลินบุตรสาวของพวกเขา เหวินเทียนก็ยกให้นางเลี้ยงดูเอง ซึ่งชิงหมิงก็ไม่ขัดข้องอันใดเพราะนางก็ไม่อยากแยกจากลูกสาวเหวินเทียนจึงขอมาหาหลินหลินบ้างเป็นบางครั้ง บางคราว เพราะอย่างไรเสียจางหลินก็เป็นบุตรสาวของเขาเช่นกันเมื่อทั้งสองตกลงกันได้เหวินเทียนจึงไปเก็บเสื้อผ้าแล้วเดินออกจากบ้านจางไปอย่างไม่คิดจะหวนคืน“เจ้าพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้แล้วใช่หรือไม่”เฒ่าจางเอ่ยถามบุตรสาวที่นั่งร้องไห้อยู่กับพื้น โดยมีมารดามาปลอบใจ“ข้าไม่ได้ต้องการให้มันเป็นเช่นนี้เลย”ชิงหมิงสะอื้นไห้จนตัวสั่น แท้จริงแล้วนางพึ่งจะมารู้ว่าการสูญเสียมันทรมานเหลือเกิน และนางเองก็ยังห่วงหาอาลัยกับจงเหวินเทียนอยู่ไม่น้อย“ไม่อยากให้เป็นงั้นหรือ เจ้าเป็นตัวต้นตัวเหตุ แต่กลับกล้าใช้คำพูดเช่นนี้ออกมานี่นะ”เฒ่าจางตบโต๊ะไม้เสียงดัง จนชิงหม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18

บทล่าสุด

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 62 ตอนพิเศษ จบ

    ตอนที่ 62 ตอนพิเศษวันแห่งความสุขผ่านพ้นไปแขกเหรื่อที่ยังไม่ได้กลับก็ค้างที่บ้านเฉิน บ้านโม่ รวมทั้งบ้านจงจวบจนวันถัดมา เมื่อรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแขกคนที่เหลือจึงได้บอกลาและแยกย้ายกันจากไปอวี้ซินกับโม่เฟิงโบกมือลาม่านหรง ฟงตี้และคนอื่นๆ พอเห็นพวกเขาจากไปไกลแล้วทั้งสองจึงมองหน้ากันและเดินกลับเข้าบ้านพักไปโม่เฟิงเดินไปส่งเมียรักให้นอนพัก เพราะเมื่อคืนเขาเล่นแรงกับนางไปหน่อย พอส่งนางกลับบ้านที่แยกออกไปเขาก็ไปหาครอบครัวเพื่อปรึกษาหารือกัน“ท่านพ่ออวี้ซินบอกให้พวกเราปลูกผักขอรับ ผักที่ปลูกทางบ้านของเมียข้าจะรับซื้อมันทั้งหมด”โม่เฟิงบอกทางบ้านด้วยรอยยิ้ม“แม่ก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ที่หลังบ้านเราก็ซื้อมาตั้งห้าหมู่ หากเราปลูกผักก็เท่ากับช่วยส่งเสริมบ้านเมียของเจ้า แบบนี้ก็ไม่เลวว่าไหมเจ้าคะท่านพี่”โม่อีอีหันไปทางสามี“ท่านพ่อท่านแม่คิดว่าอย่างไรขอรับ”โม่หนานกงเอ่ยถามพ่อกับแม่ของเขา“มีงานให้ทำก็ดีข้าจะได้ไม่เบื่อ”โม่ว่านถิงพยักหน้าเห็นด้วย“เช่นนั้นข้าจะไปบอกอวี้ซินก่อนนะขอรับ”โม่เฟิงยิ้มกว้างแล้วรีบกลับบ้านของตัวเองไป“ท่านพี่ดูสิเจ้าคะ พอโม่เฟิงแต่งเมียเสร็จก็ติดนางงอมแงมเชียว

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 61 งานมงคล nc

    ตอนที่ 61 งานมงคล n cมื้อเช้าของวันใหม่เป็นไปอย่างราบเรียบมีเพียงแค่อวี้ซินที่ไม่ได้ออกมาจากห้องนอนเพราะไข้ขึ้นเฉินหรูซีมองโม่เฟิงบนโต๊ะอาหารแล้วถอนหายใจออกมาเมื่อคืนเขาเผด็จศึกบุตรสาวของนางอย่างหนัก แถมตอนเช้ายังมิวายล่อลวงนางอีกครั้งหรูซีมองสามีที่อมยิ้มอย่างสบายตัวแล้วได้แต่ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอเบาๆ“เมื่อคืนเจ้าไปไหนมา”หลังจากมื้อเช้าจบลงเฉินตงห่าวรีบเดินเข้าหาเพื่อนสนิท คำถามของตงห่าวทำให้โม่เฟิงอ้ำอึ้งอยู่ไม่น้อยยัง เขาเพียงแค่เดินหนีพี่เขยที่ตามตอแยไม่เลิก แล้วเข้าไปดูอวี้ซินที่นอนซมจากพิษไข้“หรือว่าเจ้ามาเฝ้าไข้อวี้ซินตั้งแต่แรกแล้ว มิน่าล่ะข้าถึงหาเจ้าไม่เจอเลย”ตงห่าวเดินเข้ามาในห้องน้องสาวแล้วตีหน้าขาเหมือนกับว่าเขารู้ทันเพื่อนสนิท“เจ้าเปลี่ยนที่นอนใหม่หรือแล้วเหตุใดถึงไม่ไปเปลี่ยนชุดเครื่องนอนของพี่ด้วย”ตงห่าวนั่งลงข้างน้องสาวที่นอนกะพริบตาปริบๆ“ห้องท่านมีคนอื่นอยู่ด้วยข้าจึงไม่สะดวกที่จะเปลี่ยนให้”อวี้ซินส่งยิ้มอ่อนให้กับพี่ชายใบหน้าของคนอื่นที่อวี้ซินกล่าวถึง “….”เมื่อคืนจวบจนถึงเช้าข้ายังนอนกกกับนางอยู่เลย แต่พอตงห่าวถามขึ้นข้าก็กลายเป็นคนอื่นไปแล้วงั้นหรือ

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 60 อีกครั้ง nc

    ตอนที่ 60 อีกครั้ง n cโม่เฟิงนอนฟุบลงที่อกของอวี้ซิน เหงื่อที่ชุ่มไปทั้งตัวของทั้งสองคน ทำให้เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ฝันไป“ขอบคุณที่อดทนเพื่อข้านะ”โม่เฟิงหอมแก้มอวี้ซินอย่างรักใคร่“อืออออ”อวี้ซินเขินอายเล็กน้อยแต่ก็กอดรัดกับโม่เฟิงไว้แน่นเมื่อครู่ข้าคิดว่ามันต้องฉีกแล้วแน่ๆ ความคับแน่นขนาดนี้ข้าอยากเห็นมันชัดๆ ว่าตอนนี้มันจะใหญ่สักแค่ไหนกันเชียว อวี้ซินแอบคิดพิเรนทร์ในใจ“เหนื่อยไหม”โม่เฟิงถามอวี้ซินและเอาผมทัดหูให้นาง พอเห็นอวี้ซินส่ายหัวน้อยๆ จนผมยุ่งไปหมดโม่เฟิงจึงก้มลงไปจูบกับนางอีกครั้ง“ข้าอยากได้อีก”โม่เฟิงกัดริมฝีปากของอวี้ซินเบาๆ และเริ่มมอบความรู้สึกวาบหวิวให้นางอีกครั้งทั้งสองเบียดเสียดกันไปมาและเริ่มค่ำคืนที่ไม่อยากหยุดลงปึก! ปึก!!!!!ร่างบางที่อยู่ในท่าอุ้มแตงเงยหน้าขึ้นด้วยความเสียวสุดขีด แต่ร่างใหญ่ที่จับเอวนางไว้แน่นยังคงตอกอัดจนเกิดเสียงสยิวไปทั่วทั้งห้อง“อะ อ๊ะๆ ๆ ๆ ๆ”เสียงแห่งความสุขดังแว่วขึ้นมาเป็นพักๆ“อืมมม อย่าทำสิข้าจะนอน”เฉินหรูซีที่นอนอยู่ดีๆ ก็ถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมด นางรู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาจึงดึงผ้าขึ้นมาห่มจงเหวินเทียนลูบไล้ร่างบางที่อยู่ในผ้าห่ม

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 59 คู่ควร nc

    ตอนที่ 59 คู่ควร n cหลังจากผ่านการคัดกรองจากบ้านอวี้ซินแล้ว โม่เฟิงจึงได้รีบเดินทางกลับบ้านไป เพื่อที่จะมาขอนางเป็นคู่หมั้นอย่างถูกต้องหรูซีกับอวี้ซินจับเข่าคุยกันอยู่นานกว่านางจะยอมรับโม่เฟิง ตงห่าวเห็นท่านแม่เกิดข้อกังขาจึงเล่าเรื่องราวตั้งแต่อวี้ซินยังไม่ป่วยให้ท่านได้ฟัง ว่า สองคนนี้มีความรู้สึกดีๆ ให้กันมานานแล้ว พอท่านแม่เข้าใจจึงยอมเปิดใจให้ทั้งคู่ท่านย่าจงพอได้รู้ว่าโม่เฟิงจะมาเป็นหลานเขยก็ดีใจจนออกนอกหน้ามีแต่ท่านตาจั่วที่คัดค้านหลังชนฝาว่าไม่ยอมให้อวี้ซินแต่งออกไปโม่เฟิงรู้ว่าทุกคนรักอวี้ซินมากเขาจึงรับปากว่าจะย้ายมาอยู่ใกล้ๆ เพื่อให้ทุกคนได้ไปมาหาสู่กันง่ายขึ้น ท่านตาจั่วจึงค่อยอ่อนลงหลังจากโม่เฟิงจากไป ทั้งบ้านก็มาประชุมกันอย่างลับๆ โดยที่อวี้ซินไม่รับรู้ตงห่าวเป็นคนที่ถูกถามจนต้องตอบคำถามจนคอแห้ง พอได้ฟังจากตงห่าวอีกครั้งก็สรุปว่าพวกเขาคู่กัน ทางฐานะก็ไม่ได้แย่ เหมาะสม ลงตัว“การที่จะรักใครสักคนเหตุใดถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้”ตงห่าวที่ถูกตั้งคำถามได้แต่นั่งบ่นให้พ่อจงฟังหลังจากถูกปล่อยตัวออกมา“หากเป็นคนอื่น ก็คงจะง่ายกว่านี้ แต่อวี้ซินนางเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ แถมยัง

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 58 เขินอาย

    ตอนที่ 58 เขินอายเมื่ออาบน้ำเสร็จตงห่าวเดินเข้าห้องของตนเองไป แล้วบอกให้โม่เฟิงไปใช้ห้องของน้องสาวก่อนเพราะเห็นว่านางเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว“พี่โม่ใช้ห้องของข้าเถอะเจ้าค่ะ”อวี้ซินบอกโม่เฟิงที่ยืนงงๆ อยู่กลางตัวบ้านตอนแรกเขาลังเลเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าตงห่าวไม่สนใจเขาเลย เขาจึงบากหน้าเข้าไปในห้องของสตรีที่เขาชื่นชอบโม่เฟิงปิดประตูแต่ไม่ได้ลงกลอน เขาเปลื้องผ้าออกเตรียมจะเปลี่ยนชุด แต่ลืมไปว่าเขาไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้ามาด้วย พอดีกับอวี้ซินเปิดประตูเข้ามาแล้วถือห่อผ้านั้นไว้ในมือดวงตาของอวี้ซินมองไปยังจุดเด่นหรากลางกายของโม่เฟิงอย่างไม่รู้ตัวโม่เฟิงตกใจจนตาค้าง เขาขาดสติไปชั่วขณะจนไม่กล้าขยับร่างกายอวี้ซินเงยหน้าขึ้นทั้งสองจึงสบตากันอวี้ซินรีบเอามือปิดหน้าแล้วโยนห่อผ้าให้โม่เฟิง ก่อนจะปิดประตูดังปึ้ง แล้ววิ่งไปที่ห้องครัวด้วยใบหน้าร้อนผ่าวใหญ่!!! มันใหญ่มากกกไม่สิ! ข้าไม่ควรพูดถึงสิ่งนั้นโถ่เอ๊ย! ข้าน่าจะเคาะประตูก่อนไม่คิดว่าเขาจะถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแบบนั้น แถมยังไม่ล็อกห้องอีกแต่ว่าหุ่นเขาน่าจับมาทำพันธุ์มากเลยไม่นะ… ตาข้าจะเป็นกุ้งยิงไหมเนี่ยยยยยโม่เฟิงยืนตัวแข็งทื่อ เรื่องอับอา

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 57 ขออยู่ด้วย

    ตอนที่ 57 ขออยู่ด้วย“ม้าตัวโตแถมวิ่งเร็วมากเลย มิน่าล่ะพี่ตงห่าวถึงไปกลับได้ว่องไวนัก”กวนม่านหรงมองตามหลังม้าที่ห่างออกไปเรื่อยๆ“ท่านป้าโม่ นั่นคือของฝากที่ตงห่าวนำมาให้ขอรับ”กวนฟงตี้ชี้ไปที่กล่องไม้ขนาดกลาง ก่อนจะลากลับไปโม่อีอีเปิดดูกล่องไม้นางถึงกลับแปลกใจ ด้านในมีผลไม้แห้ง ผักดองหนึ่งขวดโหล และยังมีผลไม้แดงที่ขายกันในเมืองเฉิงอันในราคาที่แสนแพงอีกด้วย“ของฝากที่ข้าจะมอบให้กลายเป็นว่าไม่คู่ควรเลยสักนิด ไม่ได้การแล้วข้าจะต้องไปบอกท่านพี่ให้เตรียมสินสอดที่เหมาะสมกับบ้านเฉินมากกว่านี้”เมื่อคิดได้ดังนั้นโม่อีอีก็นำของฝากเข้าบ้านไปเก็บอย่างดี และรอคอยสามีกลับบ้านมาหนึ่งชั่วยามผ่านไป….ตงห่าวกับโม่เฟิงก็ได้มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่สุด ตงห่าวกับโม่เฟิงลงจากม้าแล้วจูงสายจูงไปผูกกับรั้วบ้านฮี่ ฮี่ ฮี่ เสียงม้าร้องดังขึ้น เฉินหรูซีจึงออกมาดู“กลับมาแล้วหรือ แล้วนั่น….”หรูซีชี้ไปทางโม่เฟิงที่ร่างกายสูงกว่าตงห่าวหนึ่งช่วงศอก ทว่าบนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับเอาไว้“ท่านป้าข้าโม่เฟิงเองขอรับ”โม่เฟิงแนะนำตนเองด้วยท่าทางนอบน้อม“โม่เฟิงเองหรือ? พระเจ้า! เหตุใดเจ้าดูดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีกล่ะเนี่ย”

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 56 โม่เฟิงมาแล้ว

    ตอนที่ 56 โม่เฟิงมาแล้ว“บร๊ะ! คุณชายเหออะไรนั่นกล้าดีอย่างไรมาทำให้อวี้ซินของข้าเสียใจ”เมื่อโม่เฟิงได้ฟังเรื่องราวจากตงห่าว เขาก็ตบหน้าขาตนเองอย่างแรงด้วยความเกรี้ยวโกรธ“ตอนนี้อวี้ซินดูไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย นางคงจะเสียใจมากเป็นแน่”ตงห่าวที่คิดถึงความรู้สึกของน้องสาวมาก่อนสิ่งใดถึงกับแสดงใบหน้าห่อเหี่ยวใจออกมา“คุณชายบ้าบอนั่น มาหลอกให้อวี้ซินรัก แล้วล่อลวงให้นางไปเป็นอนุภรรยา เขาไปกินดีหมีหัวใจเสือมาจากไหนกัน ถึงได้กล้าคิดว่าแผนกลลวงแบบนี้มันจะได้ผล”กวนม่านหรงนั่งเบ้ปากแล้วบ่นยาวเหยียดถึงจะไม่รู้ว่าอวี้ซินนางคิดอะไร แต่ม่านหลงก็ยอมรับว่าที่อวี้ซินตัดสินใจแบบนี้เป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้วเกิดเป็นสตรี หากได้สามีมากรัก มีหรือที่จะไม่ทำให้ตนเองทุกข์ใจในภายหลัง ถือว่าอวี้ซินทำได้ดี“ทีเจ้ายังแอบทอดสะพานให้พ่อหนุ่มร่างบึกบึนคนนั้นเลย รู้หรือเปล่าว่าเขาดีหรือร้าย”กวนฟงตี้เขกหัวน้องสาวทีเรื่องของตนเองทำเป็นเหนียมอาย เรื่องของคนอื่นกับรู้ไปเสียทุกสิ่ง“ฟงตี้เจ้าพี่บ้า! ท่านตีข้าทำไม หากหัวข้าบวมเหมือนหมูขึ้นมาชายที่ไหนจะเอาข้าทำเมีย”คำพูดของกวนม่านหรงทำให้ผู้เป็นพี่กลั้นขำแทบไม่ไห

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 55 ทำผักดอง

    ตอนที่ 55 ทำผักดองหนึ่งอาทิตย์ต่อมา…..เฉินอวี้ซินได้ปรับสูตรผักดองจนทุกอย่างลงตัว แม้ว่าจะไม่มีระบบอยู่กับนางแล้ว แต่การทำผักดองก็ไม่ได้ยาก เพียงแต่ต้องควบคุมปริมาณเครื่องปรุงให้พอเหมาะ“รอบนี้ได้แน่นะ”เฉินตงห่าวปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก“ครั้งนี้ไม่ได้ครั้งหน้าก็ต้องได้”อวี้ซินกัดฟันตอบอย่างไรเสียในชีวิตก่อนนางก็เคยทำมันออกมาได้ดี แต่พอลองทำอีกทีเหมือนกับว่านางจะฝีมือตกลงไปมากเมื่อก่อนจะทำอะไรเพียงแค่กดหาในคลิปแล้วทำตามสูตร แต่ยุคนี้ไม่มีสูตรอาหาร ไม่มีอะไรรับประกันว่าทำออกมาแล้วจะรสชาติดีดังนั้นอวี้ซินจึงทุ่มเทสุดกำลัง เพราะนางรู้อยู่แล้วว่าผักดองจะขายดีเป็นอย่างมากน่าเสียดายที่ระบบไม่ได้ทิ้งสูตรอาหารอย่างอื่นไว้ให้ หากระบบทิ้งข้อมูลไว้ให้นางบ้างนางคงไม่ต้องมางมสูตรผักดองจนหัวหมุนเช่นนี้“ให้พี่ไปตัดผักกาดขาวมาอีกสักหัวดีไหม”ตงห่าวยิ้มแห้งๆ เพราะรู้สึกว่ามันจะต้องใช้ผักกาดอีกจำนวนหนึ่งตั้งแต่ที่น้องสาวเริ่มต้นทำผักดอง ตงห่าวก็มีหน้าที่ตัดหัวผักกาด แบ่งครึ่งเป็นสี่ส่วน เอาไปแขวนตากให้มันเฉา จากนั้นก็เอามาคั้นกับเกลือจนมันคายน้ำ เขาทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา จนชิน และพอเห็นว่าน้องสาวข

  • ข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ   ตอนที่ 54 สำรวจป่า

    ตอนที่ 54 สำรวจป่าเฉินอวี้ซินวิ่งออกจากบ้านไม่นานก็มาถึงเชิงเขานานแล้วที่นางไม่ได้ขึ้นเขามาเพราะอากาศและเส้นทางไม่เอื้ออำนวย[ไปทางนั้นขอรับ]เจ้ามะเขือเทศตาเป็นประกายทันทีที่อวี้ซินมาถึงภูเขา มันสัมผัสได้ถึงพลังที่ล้นเหลือจนแทบจะทะลักออกมาหากวันนี้เป็นไปตามแผนที่วางไว้การสำรวจผืนป่าคงจะเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังต้องกระตุ้นให้โฮสต์ปลูกผักต่อไป เพื่อที่จะทำอีกภารกิจให้สำเร็จสมบูรณ์ในเร็ววันสำรวจภูเขาครบแล้ว ก็เหลือแต่ปลูกพืชพันธุ์ เพียงเท่านี้อีกไม่นานมันก็จะตัดขาดการเชื่อมต่อกับอวี้ซินได้ และไม่สลายหายไปแม้ว่าจะอยู่ห่างจากอวี้ซินมากแค่ไหนก็ตาม“ทางนั้นหรือ”อวี้ซินมองทางขึ้นที่สูงชัน“ไปทางอื่นไม่ได้หรือไง”[หากโฮสต์ต้องการอ้อมขึ้นไป ก็ไปทางเดิมที่ขึ้นครั้งก่อนได้ขอรับ]“ทางนี้ใกล้กว่างั้นสินะ”เมื่อคิดว่าทางเส้นนี้จะขึ้นไปได้เร็วกว่า อวี้ซินก็ตัดสินใจไปตามทางที่ระบบบอก[เป็นการตัดสินใจที่ดีขอรับ]เจ้ามะเขือยิ้มกว้างออกมาไม่นานหลังจากอวี้ซินขึ้นเขาไป นางก็เริ่มเดินไปรอบๆ ภูเขาให้เจ้ามะเขือเทศบันทึกข้อมูลเข้าระบบผ่านไปครึ่งวันข้อมูลของระบบก็เสร็จสมบูรณ์“รวบรวมข้

DMCA.com Protection Status