ตอนที่ 37 ยอมรับอาหารทุกอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะถูกตักออกจนเกลี้ยงจานข้าวที่อวี้ซินหุงมากกว่าสองหม้อ ก็หมดลง เหมือนกับเททิ้งไปอย่างรวดเร็วเฉินตู้หมิงบอกลาภรรยารักและเดินไปโอบไหล่เฉินอวี้ซินที่เป็นบุตรสาว“เดี๋ยวข้ากลับมานะ”ตู้หมิงหันไปบอกหรูซี“เหอะ!”เฉินตงห่าวส่งเสียงไม่พอใจออกมา“พ่อจะรีบกลับมานะ”ตู้หมิงได้ยินเสียงขัดใจมาจากทางบุตรชาย เขาจึงเดินเข้าไปกอดตงห่าวทันที“ข้าจะรอนะเจ้าคะ”เสียงของหรูซีสั่นเล็กน้อยในแววตาของนางมีความลังเลและสับสน“อย่าห่วงไปเลย ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี”เฉินตู้หมิงหันไปบอกภรรยา“ไปกันเถอะ จนกว่าจะไปอธิบายให้บ้านนั้นฟังเสร็จ ข้ายังต้องไปเตรียมของไว้ขายในวันพรุ่งนี้อีก”เฉินฮ่าวตี้เรียกน้องชายและหันไปบอกลาน้องสะใภ้“พี่ตงห่าวข้าไปก่อนนะขอรับ อาหารวันนี้อร่อยมาก หากเป็นไปได้ข้าก็อยากกลับมาหาท่านอีก เสียดายที่ท่านพ่อของข้ายุ่งมาก”เฉินฟงหานพูดเป็นต่อยหอยทั้งยังทำหน้าเศร้าเหมือนกับว่าเขาไม่อยากจากไป“ฟงหานชอบที่นี่มากหรือลูก”เหวินซีหนิงถามบุตรชาย“อือ ที่นี่ข้าจะเดินไปไหนก็ได้ แถมพี่ตงห่าวก็ดีกับข้า อยู่ที่บ้านข้าทำได้แค่ต้องเล่นเงียบๆ อยู่กับพี่สาว ข้า
ตอนที่ 38 ความไม่พอใจของตงห่าว“พอเดินก้าวขาเข้ามาในเขตเมืองไม่ทันเท่าไหร่ พวกป้าๆ ที่จำเราได้ก็พากันเหมาซื้อลูกเขียวไปหมด ไม่เห็นจะสนุกตรงไหนเลย”ตงห่าวบ่นกระท่อนกระแท่นออกมา“มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ แบบนี้เราจะได้กลับบ้านเร็วขึ้น”หรูซีหันไปส่งยิ้มให้บุตรชาย“ขอรับ”ตงห่าวตอบท่านแม่ไปแบบส่งๆ“ท่านเป็นอะไรไปหรือ”ระหว่างที่ท่านแม่ยืนเลือกซื้อเนื้อ หมูอวี้ซินที่เห็นว่าพี่ชายดูแปลกไปตั้งแต่เมื่อวานจึงถามไถ่“ข้าไม่อยากให้ท่านแม่ใช้พ่อร่วมกับคนอื่น”ตงห่าวถอนหายใจออกมาก่อนจะบอกน้องสาว“ทำไมล่ะเจ้าคะ ข้าได้ยินว่าพวกคนมีฐานะในเมืองก็มีเมียเป็นกะตั้กอยู่เหมือนกัน”อวี้ซินบอกไป อีกอย่างท่านแม่ก็ดูจะไม่ถือสาอะไรมาก“เจ้าจะไปรู้อะไร ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง มีใครบ้างที่อยากใช้สามีร่วมกันกับคนอื่น หรือว่าเจ้าอยากล่ะ”ตงห่าวย้อนถามน้องสาว“ไม่อ่ะ! ข้าไม่มีวันยอมโดยเด็ดขาด!! แต่เรื่องนี้มันไม่สมเหตุสมผลมาตั้งแต่แรก จะให้ยกไปเปรียบเทียบก็ไม่เข้าท่า”“แต่พี่ไม่อยากให้ท่านแม่เสียใจในภายหลัง”“พี่ชาย ท่านหมายความว่าเช่นไร?”อวี้ซินที่พอเข้าใจอยู่แล้วแสร้งถามต่อ“เจ้าไม่เห็นหรือ ว่าท่านแม่ดีใจขนาดไหนที่รู้ว่
ตอนที่ 39 ขอความช่วยเหลือบ่ายวันถัดมา ตงห่าวได้แอบย่องไปทางชุมชนทางทิศตะวันออก แล้วด้อมๆ มองๆ บ้านของลุงจงเหวินเทียนอย่างลับๆ ล่อๆ เหมือนโจรย่องเบาไม่ว่าจงเหวินเทียนจะเดินไปทางไหน หรือทำอะไร ก็จะมีเงาของตงห่าวคอยเฝ้ามองในที่ลับจนกระทั่งผ่านไปหนึ่งก้านธูป ตงห่าวจึงได้ตัดสินใจเดินเข้าไปหาท่านลุงเหวินเทียนแล้วบอกเล่าว่าตนมีความประสงค์อะไรออกไปอย่างไม่ปกปิด“เจ้าอยากให้ข้าไปรับบทเป็นคนรักของพี่สาวเฉินอย่างนั้นหรือ?”จงเหวินเทียนดวงตาเปล่งประกาย แต่ก็สงวนท่าทีเอาไว้“ใช่ขอรับ ข้ากับน้องสาวเห็นพ้องต้องกันว่า ไม่อยากที่จะให้ท่านแม่เสียใจในภายหลัง การที่ท่านพ่อ… ต้องวิ่งไปวิ่งมา และยังต้องสร้างความสัมพันธ์ทั้งสองฝ่ายมันดูจะใจร้ายเกินไปสำหรับท่านแม่ของข้า อีกอย่างหากวันหนึ่งฝ่ายนั้นมาราวี ท่านแม่ที่ไม่สู้คน แถมยังใจอ่อนจะทำอะไรได้”เฉินตงห่าวบอกกล่าวพร้อมกับระบายความทุกข์ใจ“ดังนั้นแล้วเจ้าเลยมาหาข้า?”จงเหวินเทียนยกคิ้วขึ้นมาหนึ่งข้าง“อืม ท่านเป็นตัวเลือกที่ดี ท่านเคยแต่งงานมีลูก ท่านแม่ของข้าเองก็เช่นกัน เอาจริงๆ ข้าก็ไม่ได้รังเกียจหากได้ท่านมาเป็นพ่อ”ตงห่าวกล่าวอย่างตรงไปตรงมา“เจ้าคาด
ตอนที่ 40 หมูสามตัว[เห็นแบบนี้แล้ว ข้าเห็นใจโฮสต์จริงๆ นะขอรับ]เจ้ามะเขือเทศลูกสีแดงกล่าวขึ้น ในขณะที่นอนบนบ่าอวี้ซิน แล้วกระดิกเท้าอย่างสบายอารมณ์[ดูสิขอรับ พวกเขานั่งบนรถเข็นหน้าสลอน แต่กลับกันโฮสต์ของข้าต้องลากพวกเขาขึ้นเขาไปด้วย]เจ้ามะเขือหน้าตายผสานมือสองข้างของตนยกขึ้นไปหนุนท้ายทอยแล้วบ่นต่อ[ถึงโฮสต์จะแรงเยอะ แต่ก็อย่าเปิดเผยกับคนนอกไปทั่วสิขอรับ]เจ้ามะเขือเทศที่นอนแหมะอยู่บนไหล่ยังคงพ่นคำพูดไม่ดีออกมาแต่อวี้ซินก็ไม่ได้โต้ตอบ ขืนนางพูดขึ้นมา ลุงจงคงมองว่านางกลายพันธุ์ไปแล้วจริงๆ“เร็วขนาดนี้เชียว”หรูซีเบิกตามองค้างเมื่อลูกสาวใช้เวลาไม่นานก็มาถึงยอดเขาแล้วเริ่มวิ่งลงทางลาดชันด้วยความเร็วที่ไม่แผ่วลงเลยแม้แต่น้อยจนกระทั่งมาถึงจุดหมายในเวลาเพียงหนึ่งชั่วยาม (สองชั่วโมง)“นั่นไงขอรับต้นของลูกเขียว”ตงห่าวกระโจนลงจากรถเข็น ที่ปูด้วยกระสอบป่านมาอย่างดี พร้อมกับที่กันด้านหน้า หลัง เพื่อป้องกันไม่ให้ผลไม้หลุดหล่นตามทางหรูซีค่อยๆ ก้าวลงรถเข็นอย่างระมัดระวัง เหวินเทียนที่ได้สติคืนมารีบก้าวขาลงรถแล้วพยุงพี่สาวเฉินเมื่อครู่ด้วยความเร็วของทางลาดชัน หัวใจของเขาแทบจะหลุดออกมา มันเต้
ตอนที่ 41 รถเข็นคันเก่งของอวี้ซินอวี้ซินเดินกลับไปที่รถ เทแอปเปิลลงไปอย่างเบามือเพราะกลัวลูกบางๆ ของมันจะฟกช้ำ นางพักดื่มน้ำกับท่านแม่ครู่หนึ่งก่อนจะกลับไปเก็บแอปเปิลอีกครั้ง และอีกครั้ง จนแอปเปิลหมดทุกต้น นางถึงได้วางมือลงจากการทำงาน“โอ้โห รถเข็นคันนี้ใส่ของไปมากมาย แต่เหมือนกับว่ามันยังเหลือพื้นที่ให้ใส่ได้อีกอยู่เลย”ตงห่าวอ้าปากค้าง“แน่นอนสิ ของที่ได้มาจากท่านเทพมีหรือจะธรรมดา”อวี้ซินยิ้มกว้าง“นั่นสินะ ข้าว่าแล้วมันต้องเป็นของดี”ตงห่าวอะแฮ่มทีหนึ่งก่อนจะพูดไป“ท่านเทพ?”จงเหวินเทียนเลิกคิ้วถามอย่างตกใจ“พ่อจงยังไม่รู้สินะ อวี้ซินนะเป็นคนสนิทของท่านเทพแห่งผืนป่า ก่อนหน้านี้ของที่เราได้รับมาล้วนมาจากท่านเทพทั้งนั้น เอาเถอะอยู่ๆ ไปเดี๋ยวท่านก็รู้เอง”ตงห่าวไม่อยากพูดมากจึงบอกเกริ่นๆ พ่อจงไปเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไม่สับสน“เรียกพ่อจงซะเต็มปากเลยนะพี่ชาย”อวี้ซินเอ่ยแซว“ทำไม? หรือเจ้าอิจฉาข้าล่ะ ในเมื่อเขาจะมาเป็นพ่อเรา ข้าฝึกเรียกไว้ก็ไม่เสียหายหนิ”ตงห่าวพูดขึ้นอย่างได้ใจ“ท่านแม่สรุปแล้วท่านมีสามีใหม่แล้วใช่ไหมเจ้าคะ ข้าจะได้เรียกให้ถูก ไม่งั้นคนแถวนี้จะหาว่าข้าอิจฉาตาร้อน”อวี้ซ
ตอนที่ 42 งานแต่งที่เรียบง่ายหลังจากกลับมาถึงบ้านแล้ว ในตอนแรกสองพี่น้องว่าจะไปตกปลาเพื่อที่จะได้นำปลามาแปรรูปแต่จงเหวินเทียนอยากทำเรื่องนี้ให้ชัดเจนเพื่อความสบายใจของตัวเขาเองเขาจึงได้กลับไปที่บ้าแล้วบอกพ่อแม่ให้มาพูดคุยกับพี่สาวเฉินอย่างเป็นทางการพี่สาวเฉินบอกว่าครอบครัวของนางอยู่ที่หมู่บ้านซุนซึ่งหากจะเดินทางไปหาอย่างน้อยก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร ดังนั้นงานแต่งครั้งที่สองของแม่หม้ายเฉินจึงถูกจัดขึ้นภายในเย็นของวันนั้นอย่างเรียบง่ายอวี้ซินนำเนื้อหมูออกมารับแขก โดยที่มีชาวบ้านที่รู้ข่าวหลายคนมาร่วมงานนี้ รวมทั้งท่านผู้นำชุมชน แต่งานนี้ไร้ซึ่งคนในครอบครัวสามีเก่า แม้แต่เฉินเฉิงชวนและเฉินจางจางก็ไม่ได้ถูกเชิญมาเนื่องจากการแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างรีบร้อน ทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ซุบซิบไปทั่ว ว่าเรื่องเมื่อคราวนั้นที่จางชิงหมิงว่าไว้นั่นอาจจะเป็นจริงดังนางว่าจงเหวินเทียนได้ยินข่าวเข้าเขาจึงรีบออกมาพูดเกี่ยวกับสิ่งนี้ ว่าเป็นเขาเองที่ตามตอแยพี่สาวเฉินจนนางเห็นใจและตกลงที่จะเป็นดองกันอย่างที่ทุกคนได้เห็น“โอ้ววว เช่นนั้นหมายความว่าเป็นเหวินเทียนเองสินะที่หลังจากถูกเขี่ยทิ้งแล้วมาตามว
ตอนที่ 43 โดนต่อว่าจงเหวินเทียนนั่งทานมื้อเช้ากับครอบครัวใหม่ เขากับตงห่าวเข้ากันได้เร็วมากเหมือนกับว่าสนิทกันมาตั้งแต่ลืมตามาดูโลกเหวินเทียนบอกว่าหากพ่อกับแม่ที่บ้านได้ทานมื้ออาหารดีๆ แบบนี้บ้างก็คงจะดีไม่น้อยอวี้ซินจึงบอกว่านางทำเผื่อบ้านท่านปู่จงไว้แล้วหนึ่งชุด พอทานอาหารเสร็จพ่อจงค่อยเอาอาหารไปส่งบ้านนั้นจงเหวินเทียนซาบซึ้งจนน้ำตาแทบไหล เขาดีใจมากที่อวี้ซินเรียกพ่อของตนว่าท่านปู่“ข้าเอาอาหารไปฝากท่านพ่อก่อนนะเดี๋ยวข้าจะรีบกลับมา”เหวินเทียนกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับไปบ้านพอเดินผ่านหน้าบ้านจางเขาก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมาที่บุตรสาวของบ้านนี้หลอกใช้งานเขาจากความรักมาหลายปี“ดีใจด้วยนะเหวินทียนที่เจ้าได้ร่วมเตียงเคียงหมอนกับแม่หม้ายเฉิน นางเป็นคนดี ไม่เหมือนกับชิงหมิงที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจ ดังนั้นเจ้าจงรักษานางไว้ให้ดีล่ะ”ชายชราจางที่เดินออกมายืดแขนขาหน้าบ้านกล่าวขึ้น“ขอรับท่านพ่อตา”“ยังจะเรียกข้าว่าพ่อตาอีก เรียกข้าว่าท่านลุงจางสิ”เฒ่าจางเอ่ยเสียงดังทั้งที่เหวินเทียนก็แต่งงานใหม่ไปแล้ว ส่วนลูกสาวตนก็กำลังอุ้มท้องลูกคนใหม่ แต่ในใจของชายชราผู้นี้ยังห่วงหาเหวินเทียนอยู่ไม่น้อยพอรู้ข่าวการ
ตอนที่ 44 ท่านไม่ใช่ย่าของข้าแล้วอวี้ซินจ้องมองการกระทำของท่านย่าผู้นี้แล้วส่ายหน้าก่อนหน้านี้อวี้ซินเห็นว่าท่านแม่เอามือกุมใบหน้าไว้ตลอดดูเหมือนว่าในตอนที่นางกับพี่ชายไม่อยู่ ท่านย่าผู้นี้บุกเข้ามาในตัวบ้าน และตบตีท่านแม่ของนางพอท่านแม่ไม่ยอมมอบหมูให้ ท่านย่าก็ยิ่งโกรธและลงมือกับท่านแม่จนแก้มของท่านแม่บวมแดงเช่นนั้นอวี้ซินยืนฟังท่านย่าก่นด่าตนและท่านแม่อย่างมีน้ำโหพอเห็นว่านางเหนื่อยแล้ว อวี้ซินจึงได้เอ่ยถามท่านย่าไปหนึ่งประโยคมันเป็นคำถามที่เรียบง่ายมาก ทว่า คำถามนั้นกลับทำให้ผู้เป็นย่าตะคอกออกมาเสียงดังเฉินจางจางจ้องมองอวี้ซินอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ“ท่านย่า ตั้งแต่ที่ท่านแม่แต่งเข้าสกุลเฉิน ท่านเคยมอบสิ่งไหนให้ท่านแม่ของข้าหรือไม่ ท่านเคยเอาใจใส่ท่านแม่ของข้าในยามป่วยไข้หรือเปล่า ท่านเคยยื่นมือเข้ามาช่วยในยามที่นางสูญเสียสามี และต้องกัดฟันฮึดสู้ในยามไม่มีจะกินหรือไม่ ท่านเคยทำสักข้อที่ข้ากล่าวมาบ้างไหมล่ะเจ้าคะ”“ทำไมข้าจะไม่เคย เป็นเพราะความใจดีของข้า แม่ของเจ้าจึงได้แต่งเข้าบ้านข้า แถมข้ายังยกที่แปลงนี้ให้กับพวกเจ้า ไม่สิ! มันยังคงเป็นของลูกชายข้า หากไม่ใช่เพราะข้าเห็
ตอนที่ 62 ตอนพิเศษวันแห่งความสุขผ่านพ้นไปแขกเหรื่อที่ยังไม่ได้กลับก็ค้างที่บ้านเฉิน บ้านโม่ รวมทั้งบ้านจงจวบจนวันถัดมา เมื่อรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแขกคนที่เหลือจึงได้บอกลาและแยกย้ายกันจากไปอวี้ซินกับโม่เฟิงโบกมือลาม่านหรง ฟงตี้และคนอื่นๆ พอเห็นพวกเขาจากไปไกลแล้วทั้งสองจึงมองหน้ากันและเดินกลับเข้าบ้านพักไปโม่เฟิงเดินไปส่งเมียรักให้นอนพัก เพราะเมื่อคืนเขาเล่นแรงกับนางไปหน่อย พอส่งนางกลับบ้านที่แยกออกไปเขาก็ไปหาครอบครัวเพื่อปรึกษาหารือกัน“ท่านพ่ออวี้ซินบอกให้พวกเราปลูกผักขอรับ ผักที่ปลูกทางบ้านของเมียข้าจะรับซื้อมันทั้งหมด”โม่เฟิงบอกทางบ้านด้วยรอยยิ้ม“แม่ก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ที่หลังบ้านเราก็ซื้อมาตั้งห้าหมู่ หากเราปลูกผักก็เท่ากับช่วยส่งเสริมบ้านเมียของเจ้า แบบนี้ก็ไม่เลวว่าไหมเจ้าคะท่านพี่”โม่อีอีหันไปทางสามี“ท่านพ่อท่านแม่คิดว่าอย่างไรขอรับ”โม่หนานกงเอ่ยถามพ่อกับแม่ของเขา“มีงานให้ทำก็ดีข้าจะได้ไม่เบื่อ”โม่ว่านถิงพยักหน้าเห็นด้วย“เช่นนั้นข้าจะไปบอกอวี้ซินก่อนนะขอรับ”โม่เฟิงยิ้มกว้างแล้วรีบกลับบ้านของตัวเองไป“ท่านพี่ดูสิเจ้าคะ พอโม่เฟิงแต่งเมียเสร็จก็ติดนางงอมแงมเชียว
ตอนที่ 61 งานมงคล n cมื้อเช้าของวันใหม่เป็นไปอย่างราบเรียบมีเพียงแค่อวี้ซินที่ไม่ได้ออกมาจากห้องนอนเพราะไข้ขึ้นเฉินหรูซีมองโม่เฟิงบนโต๊ะอาหารแล้วถอนหายใจออกมาเมื่อคืนเขาเผด็จศึกบุตรสาวของนางอย่างหนัก แถมตอนเช้ายังมิวายล่อลวงนางอีกครั้งหรูซีมองสามีที่อมยิ้มอย่างสบายตัวแล้วได้แต่ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอเบาๆ“เมื่อคืนเจ้าไปไหนมา”หลังจากมื้อเช้าจบลงเฉินตงห่าวรีบเดินเข้าหาเพื่อนสนิท คำถามของตงห่าวทำให้โม่เฟิงอ้ำอึ้งอยู่ไม่น้อยยัง เขาเพียงแค่เดินหนีพี่เขยที่ตามตอแยไม่เลิก แล้วเข้าไปดูอวี้ซินที่นอนซมจากพิษไข้“หรือว่าเจ้ามาเฝ้าไข้อวี้ซินตั้งแต่แรกแล้ว มิน่าล่ะข้าถึงหาเจ้าไม่เจอเลย”ตงห่าวเดินเข้ามาในห้องน้องสาวแล้วตีหน้าขาเหมือนกับว่าเขารู้ทันเพื่อนสนิท“เจ้าเปลี่ยนที่นอนใหม่หรือแล้วเหตุใดถึงไม่ไปเปลี่ยนชุดเครื่องนอนของพี่ด้วย”ตงห่าวนั่งลงข้างน้องสาวที่นอนกะพริบตาปริบๆ“ห้องท่านมีคนอื่นอยู่ด้วยข้าจึงไม่สะดวกที่จะเปลี่ยนให้”อวี้ซินส่งยิ้มอ่อนให้กับพี่ชายใบหน้าของคนอื่นที่อวี้ซินกล่าวถึง “….”เมื่อคืนจวบจนถึงเช้าข้ายังนอนกกกับนางอยู่เลย แต่พอตงห่าวถามขึ้นข้าก็กลายเป็นคนอื่นไปแล้วงั้นหรือ
ตอนที่ 60 อีกครั้ง n cโม่เฟิงนอนฟุบลงที่อกของอวี้ซิน เหงื่อที่ชุ่มไปทั้งตัวของทั้งสองคน ทำให้เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ฝันไป“ขอบคุณที่อดทนเพื่อข้านะ”โม่เฟิงหอมแก้มอวี้ซินอย่างรักใคร่“อืออออ”อวี้ซินเขินอายเล็กน้อยแต่ก็กอดรัดกับโม่เฟิงไว้แน่นเมื่อครู่ข้าคิดว่ามันต้องฉีกแล้วแน่ๆ ความคับแน่นขนาดนี้ข้าอยากเห็นมันชัดๆ ว่าตอนนี้มันจะใหญ่สักแค่ไหนกันเชียว อวี้ซินแอบคิดพิเรนทร์ในใจ“เหนื่อยไหม”โม่เฟิงถามอวี้ซินและเอาผมทัดหูให้นาง พอเห็นอวี้ซินส่ายหัวน้อยๆ จนผมยุ่งไปหมดโม่เฟิงจึงก้มลงไปจูบกับนางอีกครั้ง“ข้าอยากได้อีก”โม่เฟิงกัดริมฝีปากของอวี้ซินเบาๆ และเริ่มมอบความรู้สึกวาบหวิวให้นางอีกครั้งทั้งสองเบียดเสียดกันไปมาและเริ่มค่ำคืนที่ไม่อยากหยุดลงปึก! ปึก!!!!!ร่างบางที่อยู่ในท่าอุ้มแตงเงยหน้าขึ้นด้วยความเสียวสุดขีด แต่ร่างใหญ่ที่จับเอวนางไว้แน่นยังคงตอกอัดจนเกิดเสียงสยิวไปทั่วทั้งห้อง“อะ อ๊ะๆ ๆ ๆ ๆ”เสียงแห่งความสุขดังแว่วขึ้นมาเป็นพักๆ“อืมมม อย่าทำสิข้าจะนอน”เฉินหรูซีที่นอนอยู่ดีๆ ก็ถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมด นางรู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาจึงดึงผ้าขึ้นมาห่มจงเหวินเทียนลูบไล้ร่างบางที่อยู่ในผ้าห่ม
ตอนที่ 59 คู่ควร n cหลังจากผ่านการคัดกรองจากบ้านอวี้ซินแล้ว โม่เฟิงจึงได้รีบเดินทางกลับบ้านไป เพื่อที่จะมาขอนางเป็นคู่หมั้นอย่างถูกต้องหรูซีกับอวี้ซินจับเข่าคุยกันอยู่นานกว่านางจะยอมรับโม่เฟิง ตงห่าวเห็นท่านแม่เกิดข้อกังขาจึงเล่าเรื่องราวตั้งแต่อวี้ซินยังไม่ป่วยให้ท่านได้ฟัง ว่า สองคนนี้มีความรู้สึกดีๆ ให้กันมานานแล้ว พอท่านแม่เข้าใจจึงยอมเปิดใจให้ทั้งคู่ท่านย่าจงพอได้รู้ว่าโม่เฟิงจะมาเป็นหลานเขยก็ดีใจจนออกนอกหน้ามีแต่ท่านตาจั่วที่คัดค้านหลังชนฝาว่าไม่ยอมให้อวี้ซินแต่งออกไปโม่เฟิงรู้ว่าทุกคนรักอวี้ซินมากเขาจึงรับปากว่าจะย้ายมาอยู่ใกล้ๆ เพื่อให้ทุกคนได้ไปมาหาสู่กันง่ายขึ้น ท่านตาจั่วจึงค่อยอ่อนลงหลังจากโม่เฟิงจากไป ทั้งบ้านก็มาประชุมกันอย่างลับๆ โดยที่อวี้ซินไม่รับรู้ตงห่าวเป็นคนที่ถูกถามจนต้องตอบคำถามจนคอแห้ง พอได้ฟังจากตงห่าวอีกครั้งก็สรุปว่าพวกเขาคู่กัน ทางฐานะก็ไม่ได้แย่ เหมาะสม ลงตัว“การที่จะรักใครสักคนเหตุใดถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้”ตงห่าวที่ถูกตั้งคำถามได้แต่นั่งบ่นให้พ่อจงฟังหลังจากถูกปล่อยตัวออกมา“หากเป็นคนอื่น ก็คงจะง่ายกว่านี้ แต่อวี้ซินนางเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ แถมยัง
ตอนที่ 58 เขินอายเมื่ออาบน้ำเสร็จตงห่าวเดินเข้าห้องของตนเองไป แล้วบอกให้โม่เฟิงไปใช้ห้องของน้องสาวก่อนเพราะเห็นว่านางเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว“พี่โม่ใช้ห้องของข้าเถอะเจ้าค่ะ”อวี้ซินบอกโม่เฟิงที่ยืนงงๆ อยู่กลางตัวบ้านตอนแรกเขาลังเลเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าตงห่าวไม่สนใจเขาเลย เขาจึงบากหน้าเข้าไปในห้องของสตรีที่เขาชื่นชอบโม่เฟิงปิดประตูแต่ไม่ได้ลงกลอน เขาเปลื้องผ้าออกเตรียมจะเปลี่ยนชุด แต่ลืมไปว่าเขาไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้ามาด้วย พอดีกับอวี้ซินเปิดประตูเข้ามาแล้วถือห่อผ้านั้นไว้ในมือดวงตาของอวี้ซินมองไปยังจุดเด่นหรากลางกายของโม่เฟิงอย่างไม่รู้ตัวโม่เฟิงตกใจจนตาค้าง เขาขาดสติไปชั่วขณะจนไม่กล้าขยับร่างกายอวี้ซินเงยหน้าขึ้นทั้งสองจึงสบตากันอวี้ซินรีบเอามือปิดหน้าแล้วโยนห่อผ้าให้โม่เฟิง ก่อนจะปิดประตูดังปึ้ง แล้ววิ่งไปที่ห้องครัวด้วยใบหน้าร้อนผ่าวใหญ่!!! มันใหญ่มากกกไม่สิ! ข้าไม่ควรพูดถึงสิ่งนั้นโถ่เอ๊ย! ข้าน่าจะเคาะประตูก่อนไม่คิดว่าเขาจะถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแบบนั้น แถมยังไม่ล็อกห้องอีกแต่ว่าหุ่นเขาน่าจับมาทำพันธุ์มากเลยไม่นะ… ตาข้าจะเป็นกุ้งยิงไหมเนี่ยยยยยโม่เฟิงยืนตัวแข็งทื่อ เรื่องอับอา
ตอนที่ 57 ขออยู่ด้วย“ม้าตัวโตแถมวิ่งเร็วมากเลย มิน่าล่ะพี่ตงห่าวถึงไปกลับได้ว่องไวนัก”กวนม่านหรงมองตามหลังม้าที่ห่างออกไปเรื่อยๆ“ท่านป้าโม่ นั่นคือของฝากที่ตงห่าวนำมาให้ขอรับ”กวนฟงตี้ชี้ไปที่กล่องไม้ขนาดกลาง ก่อนจะลากลับไปโม่อีอีเปิดดูกล่องไม้นางถึงกลับแปลกใจ ด้านในมีผลไม้แห้ง ผักดองหนึ่งขวดโหล และยังมีผลไม้แดงที่ขายกันในเมืองเฉิงอันในราคาที่แสนแพงอีกด้วย“ของฝากที่ข้าจะมอบให้กลายเป็นว่าไม่คู่ควรเลยสักนิด ไม่ได้การแล้วข้าจะต้องไปบอกท่านพี่ให้เตรียมสินสอดที่เหมาะสมกับบ้านเฉินมากกว่านี้”เมื่อคิดได้ดังนั้นโม่อีอีก็นำของฝากเข้าบ้านไปเก็บอย่างดี และรอคอยสามีกลับบ้านมาหนึ่งชั่วยามผ่านไป….ตงห่าวกับโม่เฟิงก็ได้มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่สุด ตงห่าวกับโม่เฟิงลงจากม้าแล้วจูงสายจูงไปผูกกับรั้วบ้านฮี่ ฮี่ ฮี่ เสียงม้าร้องดังขึ้น เฉินหรูซีจึงออกมาดู“กลับมาแล้วหรือ แล้วนั่น….”หรูซีชี้ไปทางโม่เฟิงที่ร่างกายสูงกว่าตงห่าวหนึ่งช่วงศอก ทว่าบนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับเอาไว้“ท่านป้าข้าโม่เฟิงเองขอรับ”โม่เฟิงแนะนำตนเองด้วยท่าทางนอบน้อม“โม่เฟิงเองหรือ? พระเจ้า! เหตุใดเจ้าดูดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีกล่ะเนี่ย”
ตอนที่ 56 โม่เฟิงมาแล้ว“บร๊ะ! คุณชายเหออะไรนั่นกล้าดีอย่างไรมาทำให้อวี้ซินของข้าเสียใจ”เมื่อโม่เฟิงได้ฟังเรื่องราวจากตงห่าว เขาก็ตบหน้าขาตนเองอย่างแรงด้วยความเกรี้ยวโกรธ“ตอนนี้อวี้ซินดูไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย นางคงจะเสียใจมากเป็นแน่”ตงห่าวที่คิดถึงความรู้สึกของน้องสาวมาก่อนสิ่งใดถึงกับแสดงใบหน้าห่อเหี่ยวใจออกมา“คุณชายบ้าบอนั่น มาหลอกให้อวี้ซินรัก แล้วล่อลวงให้นางไปเป็นอนุภรรยา เขาไปกินดีหมีหัวใจเสือมาจากไหนกัน ถึงได้กล้าคิดว่าแผนกลลวงแบบนี้มันจะได้ผล”กวนม่านหรงนั่งเบ้ปากแล้วบ่นยาวเหยียดถึงจะไม่รู้ว่าอวี้ซินนางคิดอะไร แต่ม่านหลงก็ยอมรับว่าที่อวี้ซินตัดสินใจแบบนี้เป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้วเกิดเป็นสตรี หากได้สามีมากรัก มีหรือที่จะไม่ทำให้ตนเองทุกข์ใจในภายหลัง ถือว่าอวี้ซินทำได้ดี“ทีเจ้ายังแอบทอดสะพานให้พ่อหนุ่มร่างบึกบึนคนนั้นเลย รู้หรือเปล่าว่าเขาดีหรือร้าย”กวนฟงตี้เขกหัวน้องสาวทีเรื่องของตนเองทำเป็นเหนียมอาย เรื่องของคนอื่นกับรู้ไปเสียทุกสิ่ง“ฟงตี้เจ้าพี่บ้า! ท่านตีข้าทำไม หากหัวข้าบวมเหมือนหมูขึ้นมาชายที่ไหนจะเอาข้าทำเมีย”คำพูดของกวนม่านหรงทำให้ผู้เป็นพี่กลั้นขำแทบไม่ไห
ตอนที่ 55 ทำผักดองหนึ่งอาทิตย์ต่อมา…..เฉินอวี้ซินได้ปรับสูตรผักดองจนทุกอย่างลงตัว แม้ว่าจะไม่มีระบบอยู่กับนางแล้ว แต่การทำผักดองก็ไม่ได้ยาก เพียงแต่ต้องควบคุมปริมาณเครื่องปรุงให้พอเหมาะ“รอบนี้ได้แน่นะ”เฉินตงห่าวปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก“ครั้งนี้ไม่ได้ครั้งหน้าก็ต้องได้”อวี้ซินกัดฟันตอบอย่างไรเสียในชีวิตก่อนนางก็เคยทำมันออกมาได้ดี แต่พอลองทำอีกทีเหมือนกับว่านางจะฝีมือตกลงไปมากเมื่อก่อนจะทำอะไรเพียงแค่กดหาในคลิปแล้วทำตามสูตร แต่ยุคนี้ไม่มีสูตรอาหาร ไม่มีอะไรรับประกันว่าทำออกมาแล้วจะรสชาติดีดังนั้นอวี้ซินจึงทุ่มเทสุดกำลัง เพราะนางรู้อยู่แล้วว่าผักดองจะขายดีเป็นอย่างมากน่าเสียดายที่ระบบไม่ได้ทิ้งสูตรอาหารอย่างอื่นไว้ให้ หากระบบทิ้งข้อมูลไว้ให้นางบ้างนางคงไม่ต้องมางมสูตรผักดองจนหัวหมุนเช่นนี้“ให้พี่ไปตัดผักกาดขาวมาอีกสักหัวดีไหม”ตงห่าวยิ้มแห้งๆ เพราะรู้สึกว่ามันจะต้องใช้ผักกาดอีกจำนวนหนึ่งตั้งแต่ที่น้องสาวเริ่มต้นทำผักดอง ตงห่าวก็มีหน้าที่ตัดหัวผักกาด แบ่งครึ่งเป็นสี่ส่วน เอาไปแขวนตากให้มันเฉา จากนั้นก็เอามาคั้นกับเกลือจนมันคายน้ำ เขาทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา จนชิน และพอเห็นว่าน้องสาวข
ตอนที่ 54 สำรวจป่าเฉินอวี้ซินวิ่งออกจากบ้านไม่นานก็มาถึงเชิงเขานานแล้วที่นางไม่ได้ขึ้นเขามาเพราะอากาศและเส้นทางไม่เอื้ออำนวย[ไปทางนั้นขอรับ]เจ้ามะเขือเทศตาเป็นประกายทันทีที่อวี้ซินมาถึงภูเขา มันสัมผัสได้ถึงพลังที่ล้นเหลือจนแทบจะทะลักออกมาหากวันนี้เป็นไปตามแผนที่วางไว้การสำรวจผืนป่าคงจะเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังต้องกระตุ้นให้โฮสต์ปลูกผักต่อไป เพื่อที่จะทำอีกภารกิจให้สำเร็จสมบูรณ์ในเร็ววันสำรวจภูเขาครบแล้ว ก็เหลือแต่ปลูกพืชพันธุ์ เพียงเท่านี้อีกไม่นานมันก็จะตัดขาดการเชื่อมต่อกับอวี้ซินได้ และไม่สลายหายไปแม้ว่าจะอยู่ห่างจากอวี้ซินมากแค่ไหนก็ตาม“ทางนั้นหรือ”อวี้ซินมองทางขึ้นที่สูงชัน“ไปทางอื่นไม่ได้หรือไง”[หากโฮสต์ต้องการอ้อมขึ้นไป ก็ไปทางเดิมที่ขึ้นครั้งก่อนได้ขอรับ]“ทางนี้ใกล้กว่างั้นสินะ”เมื่อคิดว่าทางเส้นนี้จะขึ้นไปได้เร็วกว่า อวี้ซินก็ตัดสินใจไปตามทางที่ระบบบอก[เป็นการตัดสินใจที่ดีขอรับ]เจ้ามะเขือยิ้มกว้างออกมาไม่นานหลังจากอวี้ซินขึ้นเขาไป นางก็เริ่มเดินไปรอบๆ ภูเขาให้เจ้ามะเขือเทศบันทึกข้อมูลเข้าระบบผ่านไปครึ่งวันข้อมูลของระบบก็เสร็จสมบูรณ์“รวบรวมข้