All Chapters of วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำมงคลคู่หนึ่งขบวนรับตัวเจ้าสาว หนึ่งเกี้ยวแปดคนหามที่ถูกตกแต่งอย่างประณีตงดงามดูหรูหราไม่น้อย ด้านหน้าสุดของขบวนมีเจ้าบ่าวควบอาชานำทางด้วยท่าทีสง่างาม ตลอดเส้นทางที่ขบวนเกี้ยวเคลื่อนไปเสียงดนตรีบรรเลงนำขบวนไม่มีหยุด ท่วงทำนองครื่นเครงทำให้ดูครึกครื้นบรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนานและกลิ่นอายแห่งความมงคลเป็นสุขสาวใช้หลายคนที่ติดตามมาพร้อมกับขบวนในมือต่างก็หิ้วตะกร้าติดมือมาด้วย ในนั้นเต็มไปด้วยลูกกวาดมงคลที่ถูกแจกจ่ายให้ผู้คนไปตลอดเส้นทาง ทุกคนที่ได้รับล้วนพากันอวยพรงานมงคลนี้กันด้วยความยินดีอย่างถ้วนหน้าสกุลหนิงจัดงานมงคลทั้งทีย่อมไม่ธรรมดา ยิ่งเป็นงานมงคลคู่ของแม่ทัพใหญ่หนิงเฟยอวี้บุตรชายคนโตของสกุลหนิงที่มีพร้อมทั้งยศทั้งตำแหน่งย่อมต้องจัดให้ยิ่งให้สมเกียรติของทั้งสกุลหนิงและเพื่อเป็นการให้เกียรติแก่สกุลลู่ที่กำลังจะเกี่ยวดองเป็นญาติสนิทยิ่งต้องเผยให้เห็นถึงความใจกว้างจริงใจหากกล่าวว่าสกุลหนิงเป็นสกุลบู๋ สกุลลู่เองก็ถือว่าเป็นสกุลบุนที่เลื่องชื่อ สกุลใหญ่สองสกุลจะเกี่ยวดองกันย่อมต้องเป็นข่าวใหญ่ในเมืองหลวง กลายเป็นหัวข้อน่าสนใจให้พูดถึงกันอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวงานมงคลนี้จึงเป

ตอนที่ 2 สู่ขอ“ท่านพี่ ข้ามีเรื่องจะปรึกษาท่านหน่อยเจ้าค่ะ”“ฮูหยินมีเรื่องใดก็เอ่ยมาตามตรงได้เลยระหว่างพวกเราสามีภรรยามีเรื่องใดที่ยากจะเอ่ยปากอีก”“เป็นเรื่องการแต่งงานของเฟยอวี้เจ้าค่ะ ข้าคิดว่าเห็นควรหาสะใภ้ตบแต่งเข้าจวนให้เรียบร้อยเสียที เฟยอวี้ลูกชายของท่านพี่วันๆ อยู่กับพวกเหล่าทหารเห็นทีว่าหากยังไม่รีบช่วยเขาหาภรรยาสักคนคงต้องรอไปอีกหลายปีทีเดียว”“ฮูหยินไปร่วมงานชมบุปผามาเมื่อวานได้พบเจอกับบุตรสาวสกุลใดที่ถูกใจเจ้าแล้วใช่หรือไม่” ผู้เป็นสามีเอ่ยถาม ในใจเขาพอจะคาดเดาเรื่องบางอย่างได้บ้างแล้ว“ข้าตอบท่านพี่อย่างไม่ปิดบังนะเจ้าคะ เมื่อวานข้าได้พบกับลู่ฮูหยินและบุตรสาว ท่าทางนางถอดแบบมารดามาทั้งหมด ดูเรียบร้อยอ่อนโยนยิ่งนัก ข้าคิดว่าบุตรสาวสกุลลู่เหมาะสมกับเฟยอวี้ของเราเป็นอย่างยิ่งเจ้าค่ะ”“ข้าเชื่อสายตาฮูหยิน หากเจ้าคิดว่าเหมาะสมก็จัดการเรื่องทาบทามสู่ขอเสียเลยก็แล้วกัน” แน่นอนว่า“เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะไปเยี่ยมเยี่ยนลู่ฮูหยินด้วยตัวเองและพูดคุยเรื่องทาบทามสู่ขอให้เรียบร้อย”“เจ้ารวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง อีกเรื่องที่ข้าจะบอกฮูหยินเมื่อครู่มีจดหมายจากเฟยอวี้มาถึงพอดี เขียนมาว่าอีกส

ตอนที่ 4เจ้าสาวขึ้นเกี้ยวด้วยเป็นเพราะมีเวลากระชั้นชิดชุดเจ้าสาวที่แต่เดิมเตรียมเอาไว้สำหรับคุณหนูใหญ่สกุลลู่กลับเป็นคุณหนูสามที่ได้สวมใส่เข้าพิธีแทนผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวที่ต้องปักลายมงคลก็เพิ่งจะแล้วเสร็จไปเมื่อวาน โชคดีที่แม้ลู่เข่อชิงนั้นจะสนใจด้านวรยุทธ์มากเป็นพิเศษ แต่ด้านเย็บปักถักร้อยก็พอที่จะใช้ได้อยู่ ไม่ถึงขั้นประณีตวิจิตรแต่ก็ไม่ได้ดูไร้ฝีมือ แค่ลงมือปักลายมงคลเล็กๆ น้อยๆ ลงบนผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวจึงไม่ใช่เรื่องยาก อย่างไรนางก็เป็นบุตรสาวของเล็กของท่านแม่ผู้มีชื่อเสียงด้านเพียบพร้อมอ่อนหวานอย่างไรก็ย่อมต้องมีฝีมือติดตัวเอาไว้อยู่แล้ว แม้จะไม่ได้ทำให้ท่านแม่สามารถภาคภูมิใจได้มากอย่างพี่สาวแต่ก็ไม่ทำให้ท่านแม่ต้องผิดหวังเลยจะดีกว่าลู่เข่อชิงจ้องมองเงาสะท้อนของตนเองในกระจกทองเหลืองเบื้องหน้าอยู่ครู่หนึ่งหลังจากที่สวมใส่ชุดเจ้าสาว จัดแจงทรงผมประดับมงกุฎเจ้าสาวเสร็จเรียบร้อยแล้วในกระจกนั้นเป็นเงาสะท้อนของนางที่เหมือนกับไม่ใช่นางหญิงสาวผู้นี้ดูสวยงามเรียบร้อยไม่ต่างจากท่านแม่และพี่สาวที่ ยืนอยู่ข้างๆ นาง ไม่ใช่หญิงสาวที่มักจะเกล้าผมรวบขึ้นอย่างง่ายๆ เสื้อผ้า ก็สวมแต่สีเรียบ

ตอนที่ 6ฮูหยินน้อยคนใหม่ลู่เข่อชิงไล่ดับตะเกียงภายในห้อง เหลือเพียงตะเกียงมงคลที่วางอยู่ที่โต๊ะกลางห้องเท่านั้นที่ไม่ได้ดับ เรียบร้อยแล้วจึงเลิกม่านกั้นเตียงขึ้นถอดรองเท้าก้าวขึ้นเตียงนอนไป พื้นที่ด้านในถูกผู้เป็นสามียึดครองเอาไว้แล้ว นางจึงต้องนอนลงที่ฝั่งด้านนอกโดยปริยาย“ไหนเมื่อครู่เจ้าเอ่ยออกมาพร้อมท่าทางมั่นอกมั่นใจถึงเพียงนั้น เหตุใดพอขึ้นเตียงมาแล้วกับนอนนิ่งเช่นนี้ล่ะ” หนิงเฟยอวี้เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้า เขาหันมานอนตะแคงจ้องมองไปทางนางอย่างนึกสนุกร่างเล็กของหญิงสาวเปลี่ยนจากนอนตัวตรงเป็นหันตะแคงไป ทางบุรุษที่อยู่ด้านใน พวกเขาในตอนนี้จึงตะแคงหันหน้าเข้าหากันเป็นที่ เรียบร้อยอีกทั้งยามนี้ฮูหยินตัวน้อยของเขายังทอดสายตามายังเขาอย่าง แสนซื่อ“จริงๆ แล้วข้านั้นรู้สึกทำตัวไม่ค่อยถูกเท่าไหร่นัก นอกจากท่าน พ่อ พี่ชาย และอาจารย์ ข้าก็ไม่ได้ใกล้ชิดกับบุรุษใดอีก พวกเราเองก็เพิ่ง เคยเจอกัน แม้ท่านแม่จะบอกข้าแล้วว่าสามีภรรยาใกล้ชิดแนบชิดกันไม่ใช่เรื่องผิด และถึงแม้ข้าจะใจกล้าเพียงใดแต่ไม่คุ้นชินก็เหมือนกับว่าจะทำสิ่งใดไม่ค่อยสะดวกใจนัก”“ที่เจ้ากล่าวมามิใช่ข้าไม่สามารถเข้าใจได้”นาง

ตอนที่ 8แยกจากกันครั้งนี้เพื่อพบกันใหม่“สามี…ท่านใจดียิ่ง” นางเอ่ยชมเขาพร้อมส่งยิ้มกว้างไปให้“เจ้าจะได้สบายใจ ไม่เช่นนั้นตลอดทางไปเมืองว่านอันเจ้าก็คง ไม่อาจสงบใจได้”หากนางไม่อาจสบายใจได้ก็จะไม่มีความสุข ไม่ร่าเริงเหมือนที่ เป็น เขารู้สึกไม่ค่อยชินเวลาที่เห็นนางเศร้าใจเช่นนี้“ข้าเยี่ยมท่านย่าเรียบร้อยแล้วจะเร่งไปหาท่านไม่เถลไถลที่อื่นอย่างแน่นอน”“เสี่ยวฉีเป็นคนติดตามของข้า พรุ่งนี้เจ้าออกเดินทางไปเยี่ยมท่านย่าพร้อมท่านพ่อตาก็ให้เขาไปคอยติดตามเจ้า เสี่ยวฉีคุ้นเคยกับทางไปเมืองว่านอันเป็นอย่างดีภายหลังการเดินทางของเจ้าจะได้ไม่มีสิ่งใดติดขัด”“เช่นนั้นสัมภาระของข้าที่ต้องนำไปที่เมืองว่านอันจะทำอย่างไรดีเจ้าค่ะ หากข้าให้อาจือติดตามไปเมืองว่านอันพร้อมท่านเพื่อดูแลความเรียบร้อยของสัมภาระข้าได้หรือไม่”“ก็ดีเหมือนกัน ปกติแล้วข้าไม่ค่อยอยู่จวนแม่ทัพในเมืองว่านอัน จะอยู่ที่ค่ายทหารเป็นส่วนใหญ่ ให้นางไปจัดแจงเรือนนอนให้เจ้าล่วงหน้าก็จะเป็นอันดี ตอนเจ้าไปถึงจะได้มีที่พักสบายหน่อย”จู่ๆ ขณะที่รถม้ายังเคลื่อนตัวไป ภายในรถม้ายามนี้ที่เพิ่งเงียบไร้ซึ่งบทสนทนา นางกลับพบว่าตนเพิ่งจะได้มองดูบุรุษผ