ตอนที่ 5 ค่ำคืนวสันต์มีค่าดุจทองพันชั่ง

ตอนที่ 5

ค่ำคืนวสันต์มีค่าดุจทองพันชั่ง

ทุกทิศทางที่กระบี่ของนางพุ่งไปยังเขานั้นถูกหลบหลีกได้อย่างรวดเร็ว ทั้งๆ ที่นางถือกระบี่แต่เขามีเพียงมือเปล่าเท่านั้นก็ยังดูไม่เสียเปรียบนางเลย

สิบกระบี่ถูกเขารับมือได้ทั้งหมด อีกทั้งใช้ความเร็วในการเคลื่อนตัวเข้ามาโอบนางจากด้านหลังกุมมือลงมาทับกับที่นางกุมกระบี่อ่อนเอาไว้ ไม่นานกระบี่จากมือนางก็ถูกชิงไปไว้ในมือขอเขาเป็นที่เรียบร้อย

“ท่านแม่ทัพเก่งกาจสมคำร่ำลือ”

“แต่เจ้ากลับดูต่างไปจากคำร่ำลือมากทีเดียว” ชายหนุ่มตอบกลับทันที พร้อมทั้งโยนกระบี่ขึ้นไปปักที่เสาไม้ต้นหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกล

“ร่ำลือว่าอย่างไรบ้างหรือเจ้าคะ ลือว่าข้างดงาม เรียบร้อยอ่อนหวานเป็นยอดสตรีในห้องหอใช่หรือไม่” นางเอ่ยถามขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินไปที่โต๊ะตัวใหญ่ที่บนโต๊ะนั้นเต็มไปด้วยอาหารหลากหลายชนิ ดและทอดมองอาหารเหล่านี้ด้วยสายตาเป็นประกาย

“เหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น” เขาเอ่ยตอบก่อนจะเดินมานั่งลงที่    เก้าอี้ใกล้ๆ กับที่ร่างบางที่เมื่อครู่จ้องจะหันปลายกระบี่ใส่เขาไม่หยุด    “เจ้านั่งลงก่อนเถอะ พวกเรากินไปคุยไปก็ได้”   

“เช่นนั้นข้าไม่เกรงใจแล้วนะ” ผู้ที่สวมใส่ชุดมงคลสีสดเอ่ย   ออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ ก่อนจะนั่งลงแล้วจับตะเกียบคีบอาหารทานด้วย    ใบหน้ามีความสุข

“อาหารบนโต๊ะมากมาย เจ้าหิวทำไมจึงไม่ทานก่อนเล่า” ชาย    หนุ่มเอ่ยถามขึ้น หลังจากที่เฝ้ามองนางคีบอาหารใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย  

“แม่สื่อกำชับข้าเอาไว้ ให้รอกินพร้อมหน้ากับสามี” นางเอ่ย   ตอบอย่างซื่อๆ “อ่า…ใช่แล้วดูเหมือนว่านางจะสั่งเอาไว้อีกอย่าง” ไม่พูด   เปล่าหญิงสาวลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะใกล้ๆ กับเตียงนอน ก่อนจะหยิบถาดที่มี กาเหล้าและจอกสุราวางเอาไว้คู่หนึ่งเดินประคองมาวางที่โต๊ะอาหาร   

“ที่เจ้านำมาคงเป็นสุรามงคลกระมัง”

“ใช่แล้ว แม่สื่อนางกำชับเอาไว้ เหล้ามงคลนี้ต้องดื่มห้ามลืมเด็ดขาด” เจ้าของมือเล็กรินชาลงจอกสุราทั้งสองเป็นที่เรียบร้อย ไม่เท่านั้นนางยังยกเก้าอี้ของตนไปใกล้ผู้เป็นสามี  

หนิงเหยอวี้มองดูการกระทำของนาง พลางคิดว่าช่างเป็นสตรีผู้ ใส่ซื่อต่างไปจากยามที่ถือกระบี่ก่อนหน้ายิ่งนัก  

“แม่สื่อบอกว่าสุรามงคง สามีภรรยาคล้องแขนกันดื่มจะดีที่สุด”

“ได้เช่นนั้นทำอย่างเจ้าว่า”  

นางช่างเชื่อฟังนัก แม้จะดูซุกซุนทะเล้นแต่กลับเชื่อฟัง ดูแล้วก็ เป็นสตรีหัวอ่อนที่สอนได้อีกทั้งไม่แข็งกระด่างจนเกินไป 

ดูเหมือนที่เขาแต่งฮูหยินนี้จะไม่ได้ภรรยาที่เรียบร้อยอ่อนหวาน  แต่ได้ภรรยาที่ซื่อและซุกซนไม่เบามาแทน

สองสามีภรรยาทำการคล้องแขนป้อนสุราให้อีกฝ่ายจนเสร็จสิ้น

“สุราดี” ลู่เข่อชิงเอ่ยขึ้น

“มีเพียงแค่สุราเท่านั้นที่ดีหรือ?”   

“สามีท่านก็ดียิ่ง เมื่อครู่ได้มองท่านใกล้ๆ จึงได้โอกาสพิจารณารูปโฉมของท่าน ข้าพบว่าท่านนอกจากจะร่างกายกำยำใหญ่โตกว่าบุรุษทั่วไปหน้าตาก็หล่อเหลาคมเข้มไม่น้อยทีเดียว” อีกทั้งเมื่อครู่ตอนได้ พูดคุยกันก็พบว่าดูเหมือนเขาจะเป็นคนใจเย็น อีกทั้งไม่ขี้โมโห นางแต่งกับเขาจึงรู้สึกว่าตัวเองในตอนนี้โชคดีอยู่หน่อยๆ  

“ยังมีอีกหรือไม่ข้อดีของข้า”

“แน่นอนว่าย่อมมีอีกมาก แต่ที่ข้าชอบมากที่สุดก็คือท่านเก่งวรยุทธ์ วิชัยยุทธ์ เคลื่อนไหวได้รวดเร็ว เป็นผู้มีความสามารถที่หาตัว จับได้ยาก หวังเป็นอย่างยิ่งว่าสามีจะช่วยชี้แนะวรยุทธ์ให้บ่อยๆ” นางพูดออกมาด้วยสายตาเป็นประกาย วาดฝันไปถึงความก้าวหน้าของตน

ยามนางชื่นชมรูปโฉมและร่างกายของเขากับไม่ได้ดูหลงใหล เช่นเดียวกับยามเอ่ยถึงวรยุทธเลย

ตอนนี้หนิงเฟยอวี้จึงรู้สึกว่าเหมือนเขาจะได้ลูกศิษย์เพิ่มไม่ใช่ ภรรยา

“ฮูหยิน…ไม่รู้ว่ามีผู้ใดบอกเจ้าหรือไม่ว่าการแต่งงานกับการกราบ ไหว้อาจารย์ฝากตัวเป็นศิษย์นั้นต่างกัน”

“เรื่องเช่นนี้ข้าย่อมรู้ดี แต่ไม่ใช่ว่าหากได้พร้อมกันทั้งสามีทั้งอาจารย์ในคนเดียวจะเป็นเรื่องดีและคุ้มค่าที่สุดหรอกหรือ”

“โลภมากจนเกินไปอาจเป็นผลเสียต่อตัวเจ้าเองรู้หรือไม่ หากข้าทำหน้าที่ได้ดีเป็นทั้งสามีและอาจารย์ให้เจ้าได้แล้วเจ้าล่ะสามารถเป็นภรรยาที่ดีและลูกศิษย์ที่ดีได้หรือไม่”

“แน่นอนว่าข้าย่อมไม่เคยนึกหวั่นอยู่แล้ว ทั้งภรรยาที่ดีและลูกศิษย์ที่ดีข้าล้วนทำได้ดีทั้งหมด” หญิงสาวกล่าวออกมาอย่างมั่นใจ

“ดี…เช่นนั้นเริ่มจากหน้าที่ภรรยาที่ดีก่อนก็แล้วกัน เจ้าว่าคืนแรกของวันวิวาห์เช่นนี้ ภรรยาที่ดีควรต้องทำสิ่งใด”

“อ่อ!!! เรื่องนี้ข้ารู้ ท่านแม่สอนข้ามาแล้ว ไม่ใช่เรื่องยากอันใดเลย”

“ที่แท้ภรรยาก็ร่ำเรียนมาแล้ว เช่นนั้นก็รบกวนภรรยาช่วยนำสิ่งที่เรียนมานั้นมาใช้สักทีเถิด”

“ไม่มีปัญหา สามีท่านเองก็ให้ความร่วมมือ ไปล้างมือล้างหน้าถอดชุดตัวนอกออกก่อน ข้าเองขอเวลาจัดการแกะผมกับเหล่าเครื่องประดับกับชุดตัวนอกของข้าก่อน”

“ได้ ข้าเองก็ไม่มีปัญหา” ชายหนุ่มรับคำ ก่อนจะลุกเดินไปที่หลังฉากกั้นที่เป็นส่วนของห้องอาบน้ำเพื่อจัดการความเรียบร้อยของตัวเอง ในใจนึกไปถึงท่าทีไม่ร้อนไม่หนาวของฮูหยินตัวน้อยที่ดูไม่รู้เรื่องรู้ราวอันใดของเขาแล้วก็ไม่แน่ใจว่าที่นางกล่าวว่าเข้าใจดีนั้นคือเข้าใจดีไปในทิศทางใด

หลังจากที่เขาจัดการตัวเองเสร็จฮูหยินตัวน้อยของเขาก็ถึงได้เข้าไปจัดการตัวเองที่ห้องอาบน้ำต่อ นางทิ้งท้ายสั่งให้เขาขึ้นไปรอบนเตียงก่อนได้เลย ม่านกั้นเตียงจึงถูกเขาปล่อยลงมาเสร็จสรรพ เจ้าของร่างสูงใหญ่เอนตัวลงนอนด้านในเตียงกว้างอย่างรอคอยฮูหยินตัวน้อยของตนว่านางจะตามเขาขึ้นเตียงมงคลมาเมื่อไหร่