เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 11 จดหมายจากภรรยา
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-19 11:21:18ตอนที่ 11
จดหมายจากภรรยา [ถึงสามีข้าหนิงเฟยอวี้] วันก่อนหลังจากกลับจากการพังงานสมรสของสกุลจี้ ข้านั้นถูกท่านแม่ลงโทษโดยการให้คุกเข่าอยู่ที่ศาลบรรพชนหนึ่งชั่วยามโทษฐานที่ทำอะไรไม่ปรึกษานางและท่านพ่อก่อน ซึ่งข้าก็เข้าใจดีจึงยินดีรับการลงโทษอย่างเต็มใจยิ่ง หลังจากนั้นท่านแม่ก็ลงครัวทำอาหารมากมายให้ข้า แม้นางไม่ได้เอ่ยออกมาแต่ก็ทำให้ข้ารับรู้ได้ว่าท่านแม่เองก็พึงใจกับสิ่งที่ข้าทำลงไปอยู่บ้าง ส่วนด้านท่านพ่อและท่านย่าเองก็เอ่ยชมนางไม่ขาดปาก ว่านางช่างกล้าหาญและกระทำการได้ดี ยิ่งพี่สาวคนโตของข้า นางก็ดูเหมือนว่าจะชอบใจเช่นเดียวกัน ตอนนี้สกุลจี้ถูกนางทำเสียจนอับอายไปทั่วทั้งเมือง เห็นท่านพ่อและท่านแม่พูดคุยกันว่าหลังจากท่านย่าหายดีแล้วจะพาท่านและพี่สาวกลับไปอยู่ที่เมืองหลวงด้วยกัน ตอนนี้อาการของท่านย่าดีวันดีคืน ท่านพ่อจะเดินทางกลับไปก่อนเพราะใกล้ครบกำหนดเวลาที่ขอลาเอาไว้ เห็นว่ามอบหมายให้ท่านแม่และพี่ใหญ่ข้าพาท่านย่ากลับไปที่เมืองหลวงแล้วท่านพ่อจะมารอรับครึ่งทาง อีกไม่เกินหนึ่งเดือนข้าก็คงสามารถเดินทางไปหาท่านพี่ได้แล้ว หวังว่าถึงเวลานั้นท่านพี่จะไม่ลืมฮูหยินของท่านไปแล้วหรอกนะเจ้าคะ เสี่ยวฉีที่ท่านส่งมารู้หน้าที่และทำงานได้ดีเป็นอย่างยิ่ง ผู้ติดตามของท่านคนนี้ทำเอาข้าไม่ต้องออกแรงที่สกุลจี้ด้วยตนเองเลย สามารถวางท่าเป็นฮูหยินผู้สวยงามหรูหราร่ำรวยได้เป็นอย่างดี ทุกเช้าโชคดีที่เขายอมมาเป็นเพื่อนข้าฝึกกระบี่พร้อมกัน ข้าได้รับคำชี้แนะจากเขาไม่น้อย กลับไปแล้วคงต้องให้ท่านมอบรางวัลใหญ่แก่เขาสักหน่อย สุดท้ายนี้อยากบอกท่านว่าข้าสุขสบายดีทั้งร่างกายและจิตใจ ท่านเองก็ดูแลสุขภาพให้มากอย่าได้โหมงานหนักเกินไป จนกระทบต่อสุขภาพได้ [ภรรยาท่านลู่เข่อชิง] ชายหนุ่มอ่านจดหมายในมือไปก็เผลอยิ้มออกมาพร้อมกัน ด้วย ในจดหมายที่นางเขียนมาเล่าเรื่องราวให้เขาฟัง ตัวอักษรนั้นทำเอาเขาอยากให้นางตัวจริงวิ่งมาเล่าให้ฟังเสียตอนนี้เลย เกือบสองอาทิตย์แล้วที่เขามาถึงเมืองว่านอัน ในทุกวันก็ขลุกอยู่แต่ที่ค่ายทหารแห่งนี้ไม่ได้ออกไปไหน แต่แม้จะวุ่นวายเรื่องกองทัพตลอดทั้งวันแต่พอถึงเวลาพักผ่อนเขาก็มักจะหันมองที่วางข้างตัวเองอยู่ทุกครั้งและทุกครั้งก็จะคิดไปถึงเรื่องที่เขาให้นางเขียนจดหมายส่งมาหาว่านางจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วหรือไม่หลายวันที่ผ่านมาจึงไม่มีจดหมายจากนางส่งมาถึงมือเขาเลย วันนี้ตอนที่เขาได้รับจดหมายของนางก็เร่งเปิดอ่านเลยในทันที ด้วยความที่อยากรู้ว่าในจดหมายนี้นางจะเขียนเกี่ยวกับสิ่งใดบ้าง ไม่คิดว่านางจะเขียนเล่าเรื่องสนุกเป็นวีรกรรมที่นางเพิ่งจะทำมาให้เขาได้รับรู้ หลายวันมานี้นางก็คงจะยุ่งอยู่กับเรื่องวุ่นวายของสกุลลู่ ถึงเพิ่งได้มีเวลาว่างนึกถึงคำเขากระมัง เขาวางจดมายของนางเอาไว้ใกล้ๆ ก่อนจะหยิบกระดาษขึ้นมาตั้งใจจะเขียนจดหมายตอบกลับไปหานางบ้าง แต่ก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยปากไล่รองแม่ทัพในปกครองทั้งสามคนของเขาที่แอบฟังอยู่ด้านนอกเรือนให้ออกไปเสีย “พวกเจ้าว่างนักก็ไปดูการฝึกของพวกทหารให้ดี” รองแม่ทัพทั้งสามถึงขั้นพากันวิ่งออกมาในทันที พอคิดว่าไกลจากห้องทำงานของท่านแม่ทัพใหญ่แล้วจึงได้พากันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันต่อ “ตั้งแต่ท่านแม่ทัพใหญ่กลับมา ข้าก็รู้สึกว่าท่านแม่ทัพดูเปลี่ยนไปอย่างไรก็ไม่รู้” รองแม่ทัพคังเอ่ย “เจ้าว่าจะเกี่ยวกับแม่นางที่ท่านแม่ทัพพากลับมาพร้อมกันที่ยามนี้อยู่ที่จวนท่านแม่ทัพหรือไม่” รองแม่ทัพเว่ยเอ่ยขึ้นบ้าง ตอนที่ท่านแม่ทัพกลับมาถึงเขาเป็นผู้รอรับอยู่ที่หน้าประตูเมืองด้วยตัวเอง เห็นกับตาว่าในขบวนมีแม่นางผู้หนึ่งกลับมาพร้อมกันกับท่านแม่ทัพด้วย หน้าตานางดูจิ้มลิ้มน่ารักอยู่ไม่น้อย เขาไม่กล้าถามท่านแม่ทัพใหญ่เกี่ยวกับนางและฐานะของนางจึงได้แต่คิดคาดเดาไปเอง “ข้าว่าไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น ไม่น่าเกี่ยวกับแม่นางที่จวนท่านแม่ทัพ แต่ต้องเกี่ยวกับจดหมายที่เสี่ยวฉีส่งมาแน่” รองแม่ทัพถังกล่าวเสริม “พวกเจ้าลองคิดดูท่านแม่ทัพไม่เคยค้างที่จวนเลยมิใช่หรือย่อมไม่มีเรื่องลึกตื้นหนาบางกับนางแน่ แต่เสี่ยวฉีที่คอยติดตามท่านแม่ทัพกลับหายไปแทน” “นั้นสิ เสี่ยวฉีหายไป ที่จวนก็มีแม่นางจากเมืองหลวงกลับมาด้วยพร้อมข้าวของเต็มขบวน” รองแม่ทัพคังกล่าวอีก “ท่านแม่ทัพใหญ่ถามถึงจดหมายจากเสี่ยวฉีทุกวัน ตอนไม่ได้รับก็มีสีหน้าผิดหวังเล็กๆ ซ่อนอยู่แต่ข้าก็มองออก วันนี้ยามที่ได้รับจดหมายในดวงตาก็แฝงประกายความดีใจอยู่มากทีเดียว” รองแม่ทัพเว่ยกล่าว “หรือว่า ท่านแม่ทัพใหญ่อาจจะกำลังมีงานมงคล แม่นางที่มาด้วยเป็นคนจากจวนสกุลหนิงเพื่อมาดูแลจวนเตรียมต้อนรับฮูหยินคนใหม่” “ข้อนี้สันนิษฐานอาจจะเป็นไปได้หรือก็อาจจะเป็นไปไม่ได้ก็ได้นะ” “นั่นสิ ข้าอยากรู้จริงๆ” “เช่นนั้นไม่สู้พวกเราทำใจกล้าสักนิดเข้าไปถามท่านแม่ทัพใหญ่ตรงๆ เลยเป็นอย่างไร” รองแม่ทัพคังเสนอ “ก็เป็นความคิดที่ดีนะ เจ้าก็นำเข้าไปก่อนเลยข้ากับรองแม่ทัพถังคอยตามเจ้าไป” รองแม่ทัพเว่ยเอ่ยออกมาพร้อมกับดันหลังรองแม่ทัพคังไปทางห้องทำงานของท่านแม่ทัพใหญ่ สุดท้ายในพวกเขารองแม่ทัพทั้งสามคนก็ไม่มีผู้ใดใจกล้าพอที่จะไปถามเรื่องที่สงสัยกับท่านแม่ทัพใหญ่เลยสักคน ทำได้เพียงแยกย้ายกันไปดูเหล่าทหารฝึกตามที่ได้รับคำสั่งมา [ถึงภรรยาข้าลู่เข่อชิง] ข้าได้อ่านเรื่องที่เจ้าเขียนมาทั้งหมดแล้ว รอให้เจ้ามาเล่ารายละเอียดให้ฟังเพิ่มเติมในภายหน้า เห็นว่าเจ้าอยู่ที่บ้านเดิมสบายดีไร้ซึ่งความกังวลข้าเองก็เบาใจ อีกครึ่งเดือนที่เมืองว่านอันก็จะเข้าสู่หน้าหนาวแล้ว อาการศที่นี่ค่อนข้างเย็นกว่าเมืองอื่นๆ นัก หิมะก็ตกมากกว่า ในจดหมายเจ้าเขียนมาว่าอีกหนึ่งเดือนจึงจะเดินทางมาหาข้าที่นี่จึงอยากจะบอกให้เจ้าได้รับรู้เอาไว้ก่อนจะได้เตรียมตัวให้พร้อมก่อนออกเดินทางมา เสี่ยวฉีคุ้นเคยเส้นทางอยู่แล้ว ข้าไม่ห่วงว่าพวกเจ้าจะหลงทางหรือเจอปัญหาระหว่างเดินทางก็มั่นใจว่าเจ้ากับเสี่ยวฉีจะแก้ปัญหาได้ดี ในยามที่เจ้าเดินทางมาไม่ต้องเร่งรีบเดินทางนักให้เห็นความปลอดภัยของเจ้ามาก่อนเป็นอันดับแรก ใกล้เปลี่ยนฤดูแล้วหวังว่าเจ้าจะดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีเช่นกัน อย่าได้โหมฝึกกระบี่มากจนเกินไป ถ้าภรรยาเชื่อฟังเป็นอย่างดี ข้าก็จะ มอบตำราเกี่ยวกับการรำกระบี่โบราณที่เพิ่งได้มาแก่เจ้า รอที่จะได้พบกันอีกครั้งในเร็ววัน [สามีเจ้าหนิงเฟยอวี้] “จดหมายจากน้องเขยส่งมาหรือ” เป็นพี่สาวของนางที่เอ่ยขึ้น ก่อนจะวางจานของว่างลงที่โต๊ะเบื้องหน้านางและนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ “คงเขียนมาถามกำหนดเดินทางไปเมืองว่านอันของเจ้าน่ะสินะ” “ไม่ใช่หรอกเจ้าค่ะ ก่อนหน้านี้ข้าเขียนจดหมายไปเล่าให้ฟังถึง เรื่องที่เกิดขึ้นกับพวกเราที่นี่ เขาจึงเขียนกลับมาตามมารยาทคงกลัวว่าข้า จะก่อเรื่องที่นี่มากจนเกินไป” นางเอ่ยอย่างขบขัน “เขายังบอกอีกว่า อากาศหนาวที่เมืองว่านอันหนาวกว่าที่นี่กับเมืองหลวงมากนัก ตอนข้า เดินทางไปก็ควรเตรียมตัวไปดีๆ ด้วยเจ้าค่ะ” หญิงสาวเอ่ยเล่า “เสื้อคลุมกันหนาวเจ้าเห็นควรต้องซื้อใหม่สักตัวสองตัวแล้วกระมัง ไปที่อากาศเย็นจัดเช่นนั้นจะได้วางใจว่ามีพอใส่” “ข้าไม่ได้ขี้หนาวสักหน่อยที่มีอยู่ก็พอแล้วเจ้าค่ะ” “จะพอได้อย่างไร ข้าจะไปบอกท่านแม่ก่อน ไม่แน่ท่านแม่ อาจจะออกไปที่ร้านอาภรณ์พร้อมกันกับพวกเราเลย” “อาลั่ว…เจ้าอยู่ที่นี่ช่วยคุณหนูสามเตรียมตัวออกไปข้างนอกก็แล้วกัน” ลู่ชิงอี้หันไปสั่งสาวใช้ของนาง “เจ้าค่ะ…คุณหนูใหญ่” อาลั่วรับคำสั่งคุณหนูของนาง ก่อนจะหันมาทางคุณหนูสาม “คุณหนูสามไปเถอะเจ้าค่ะ บ่าวจะช่วยท่านเปลี่ยนชุด” ลู่เข่อชิงจำต้องยอมให้อาลั่วช่วยนางเปลี่ยนชุดแต่งตัวใหม่ เพราะหากไม่ทำ นางในตอนนี้ออกไปเจอผู้คนในเมืองก็จะถูกจับได้ว่าตั้งใจแต่งไปข่มคนสกุลจี้ ทั้งๆ ที่จริงๆ ก็ตั้งใจแต่งไปข่มสกุลจี้จริงๆ ก็เถอะ แต่เพื่อชื่อเสียงสกุลลู่ที่มีบุตรสาวที่เพียบพร้อมจะเสื่อมเสียไม่ได้
บทที่เกี่ยวข้อง
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 12 คุณหนูของข้านั้นดียิ่ง
ตอนที่ 12คุณหนูของข้านั้นดียิ่งผ่านมาครึ่งเดือนอาการป่วยของท่านย่าก็หายดีแล้ว ท่านไม่ต้องกินยาทุกวันอีก มีเพียงยาบำรุงร่างกายที่ยังต้องกินอยู่ไม่ขาด อีกสิบวันถึงจะครบกำหนดหนึ่งเดือน ตามที่มีกำหนดการให้ท่านแม่และพี่ใหญ่นางพาท่านย่าเดินทางกลับไปที่เมืองหลวง แต่หลายวันมานี้อากาศก็เริ่มเย็นลงเรื่อยๆ ท่านแม่จึงอยากจะพาท่านย่ากลับไปที่เมืองหลวงเร็วขึ้นสักหน่อยจึงได้เปลี่ยนกำหนดการเดินทางท่านย่านางเองก็เห็นด้วย ทั้งยังกล่าวอีกด้วยว่ารีบเดินทางหน่อยก็ดีเหมือนกันไม่เช่นนั้นแล้วหากอากาศเย็นลงมากกว่านี้นางคงทนนั่งรถม้าไปไม่ไหวแน่“ของที่จะนำไปด้วยก็เตรียมเรียบร้อยแล้วนี่ พรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ก็ออกเดินทางได้แล้วกระมัง” เป็นท่านย่าของนางที่เอ่ยขึ้น“ท่านแม่ท่านเพิ่งจะหายป่วย หากไม่อยากเดินทางตอนที่อากาศหนาวเช่นนี้ รอให้สิ้นฤดูแล้วพวกเราค่อยเดินทางกันก็ได้นะเจ้าคะ” ท่านแม่ของนางเอ่ยเสนอ“ข้าอยากจะเดินทางเลย ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วจะได้ไม่ต้องเสียเวลา อีกอย่างที่เมืองหลวงเวลานี้มีเพียงสามีเจ้าอยู่เพียงคนเดียว เจ้าไม่เป็นห่วงหรืออย่างไร”“บ่าวรับใช้อยู่กันเต็มเรือนไม่มีสิ่งใดที่ต้องห่วงหรอกเจ้าค่ะ ที่สำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 13 จอมยุทธ์หญิงผดุงคุณธรรม
ตอนที่ 13จอมยุทธ์หญิงผดุงคุณธรรมเสี่ยวฉีบอกกับนางว่า หากไม่มีอะไรผิดพลาดแล้วล่ะก็เดินทางอีกสองวันก็จะถึงเมืองว่านอันแล้ว การเดินทางในครั้งนี้หากไม่ใช่แวะพักเพียงครู่เดียวก่อนฟ้ามืดที่ต้องค้างแรมเสี่ยวฉีก็จะเลือกให้นางพักที่โรงเตี๊ยมในเวลากลางคืน เขายังบอกอีกว่าเป็นคำสั่งของผู้เป็นนายของตนว่าอยากให้นางนอนพักในที่ที่สบายหน่อย “ฮูหยินด้านหน้ามีโรงเตี๊ยมอยู่ ฟ้าใกล้มืดเต็มทีแล้ว คืนนี้พวกเราคงต้องค้างที่นี่ก่อน” เสียงของเสี่ยวฉีที่ดังอยู่ใกล้ๆ กับหน้าต่างด้านข้างทำให้นางสั่งให้สาวใช้ที่ติดตามมาด้วยพร้อมกับเสี่ยวฉีและคนขับรถม้าตั้งแต่ออกมาจากจวนสกุลหนิงที่เมืองหลวงเปิดหน้าต่างออก“ได้ เอาตามที่เจ้าเห็นสมควรเถิด” หญิงสาวเอ่ยตอบ“ฮูหยินต้องการให้ข้าส่งจดหมายไปถึงนายท่านหรือไม่ขอรับว่าฮูหยินใกล้จะไปถึงแล้ว”“ไม่ต้องหรอก เขางานยุ่งไม่ใช่หรือเอาไว้พวกเราไปถึงแล้วเจ้าค่อยไปแจ้งก็แล้วกัน”“ขอรับข้าเข้าใจแล้ว”พวกนางทั้งสี่มาถึงหน้าโรงเตี๊ยมก็ได้ยินเสียงดังโวยวายร้องขอความช่วยเหลือมาจากด้านในโรงเตี๊ยมที่ตอนนี้ประตูด้านหน้านั้นถูกปิดสนิทเอาไว้อยู่ลู่เข่อชิงไม่รอช้ารีบก้าวลงจา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 14 ช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด 1
ตอนที่ 14ช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด 1แม่นางสองคนที่นางให้ร่วมทางไปด้วยนั้นเป็นพี่น้องกัน พวกนางแซ่เว่ย พี่สาวเว่ยหลาน น้องสาวเว่ยหลัน พวกนางเล่าว่าเพิ่งกลับจากเยี่ยมบ้านที่อำเภอใกล้ ๆ กำลังจะเดินทางไปอำเภอหนาน พวกนางทำงานอยู่ที่นั่น"พวกข้าเป็นเพียงหญิงชาวบ้านธรรมดา สองปีก่อนท่านพ่อด่วนจากไป พวกข้ายังมีท่านแม่ที่เจ็บป่วยหนักกับน้องชายที่เพิ่งจะแปดขวบอีกคนที่ต้องหาเงินไปเลี้ยงดูประทังชีวิต" "หญิงสาวอย่างพวกข้าคิดหาเงินก็ไม่ใช่เรื่องง่าย พวกข้าไม่เกี่ยงงานก็จริงแต่จะหางานที่พอกับรายจ่ายที่ต้องจ่ายนั้นไม่ง่ายเลย""วันหนึ่งพี่สาวที่อยู่บ้านใกล้ๆ กันนางกลับมาเยี่ยมพ่อแม่ ข้าขอให้พี่สาวคนนั้นแนะนำงานที่รายได้ดีให้หน่อยนางจึงพาพวกข้าไปทำงานด้วย" เว่ยหลานผู้เป็นพี่สาวเป็นผู้เอ่ย"แม่นางเจ้าคงพอเดาได้ว่างานที่ได้เงินดีนั้นจะเป็นงานประเภทไหนกัน" "แม่นางเว่ยพวกเจ้าไม่ต้องเล่าแล้วก็ได้ เรื่องส่วนตัวของพวกเจ้าไม่ต้องเอ่ยออกมาทั้งหมดหรอก" ลู่เข่อชิงกลัวว่าพวกนางจะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาชีวิตของพวกตน อีกทั้งสองพี่น้องยังเพิ่งจะเจอเรื่องร้ายๆ มาเมื่อคืนตอนที่ลู่เข่อชิงถามออกไปว่าเหตุใด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 15 ช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด 2
ตอนที่ 15ช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด 2 “ข้าไม่มีใครที่พอจะช่วยเหลือได้แล้ว มีเพียงแม่นางลู่เท่านั้น” เว่ยหลานเอ่ยพร้อมกับน้ำตา นางจับมือแม่นางลู่เอาไว้ไม่ยอมปล่อย“แม่นางเว่ยใจเย็นก่อน หากช่วยได้ข้าต้องช่วยเจ้ากับแม่นางเว่ยหลันเต็มที่แน่” หญิงสาวปลอบใจแม่นางเว่ยอย่างรู้สึกสงสารเห็นใจอีกฝ่ายเป็นอย่างมากก่อนหน้านี้ตอนที่นางให้เสี่ยวหน่ายเปิดประตูให้แม่นางเว่ยเข้ามา พอแม่นางเว่ยเห็นนางก็ไม่รอช้าคุกเข่าลงกับพื้นและโขกศีรษะลงกับพื้นห้องพักเบื้องหน้าโต๊ะที่นางนั่งอยู่พอดีลู่เข่อชิงเห็นเช่นนั้นก็รีบร้อนลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อประคองนางให้ขึ้นมานั่งพูดกันดีๆ ว่าเหตุใดจึงได้ต้องทำถึงเช่นนี้แม่นางเว่ยหลานจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้นางฟังทั้งหมดพร้อมกับสะอื้นไห้ไปไม่หยุด นางเองก็คอยเอ่ยปลอบใจเป็นระยะๆแม่นางเว่ยหลันหายตัวไปตั้งแต่เมื่อคืน แม่นางเว่ยคนพี่เล่าว่าเมื่อคืนมีสหายนางรำของหอบุปผาชวนเว่ยหลันออกไปเดินเที่ยวซื้อของที่ตลาดกลางคืน นางรู้สึกไม่ค่อยจะสบายจึงนอนพักไม่ได้ไปด้วย รู้ตัวว่าน้องสาวและสหายหายไปอีกทีก็ตอนเช้าแล้วที่ไปเคาะเรียกที่ห้องพักของผู้เป็นน้องสาวแต่ก็ไม่พบตัว ที่ห้องพักข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 16 แผนการ
ตอนที่ 16แผนการลู่เข่อชิงพาเว่ยหลานกลับมาพักที่โรงเตี๊ยมก่อน ยามนี้พวกนางไม่อาจทำสิ่งใดได้ นอกเสียจากรอฟังข่าวจากทางหน่วยลาดตระเวนแม่นางเว่ยหลานในเวลานี้ดูไร้ชีวิตชีวาเป็นอย่างยิ่ง นางแทบจะไม่ยอมทานอะไรเลยด้วยซ้ำ นางและเสี่ยวหน่ายเกลี้ยกล่อมอยู่นานถึงได้ยอมกินโจ๊กถึงแม้จะกินไปไม่กี่คำก็ตามที แต่ก็ดีกว่าไม่กินอะไรเลยก่อนกลับมา หัวหน้าหน่วยลานตะเวนกล่าวว่าคืนนี้พวกเขาจะวางแผนแบ่งหกลุ่มทำงานค้นหาครั้งใหญ่ในเมือง หากพบเจอแม่นางเว่ยผู้น้องจะรีบแจ้งมาทันทีนางเองก็ภาวนาของให้เจอโดยเร็วเช่นกันแต่แล้วสวรรค์คงไม่เป็นใจ ต่อให้ค้นหาทั้งคืนก็ค้นหาไม่พบ แต่ คนตายต้องเห็นศพ คนเป็นต้องเห็นตัว เป็นไปได้หรือว่าคนหลายคนที่หายตัวไปจะหายจากอำเภอหนานไปได้เอง ทั้งๆ ที่หัวหน้าประตู ทางเข้าออกอำเภอหนานก็ยืนยันว่าเวลากลางคืนจนกระทั่งเช้าใครก็ไม่สามารถเข้าออกได้ อีกทั้งการเข้าออกในทุกเวลาของทุกคนทั้งขาเข้าและ ขาออกก็ถูกตรวจสอบอย่างเคร่งครัดทุกคนคืนหนึ่งสำหรับคนที่เฝ้ารอคอยด้วยความหวังดูเหมือนจะผ่าน พ้นไปได้อย่างยากลำบาก เพียงแค่สองวันเท่านั้นแม่นางเว่ยหลานที่เคย งดงามสดใส ราวกับเป็นคนละคน นางดูทรุดโทรม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 17 เหล่าบุรุษย่อมพ่ายแพ้ต่อหญิงงาม
ตอนที่ 17เหล่าบุรุษย่อมพ่ายแพ้ต่อหญิงงาม"แม่นางลู่ ข้ารู้สึกซึ้งในน้ำใจของเจ้านัก ที่ยื่นมือช่วยเหลือข้า แต่เจ้าทำเช่นนี้จะไม่เป็นไรแน่หรือ เจ้ามากจากสกุลขุนนาง แม้ข้าจะโง่เขลาเพียงใดก็คงต้องรู้ว่าสามีแม่นางลู่ก็คงเป็นบุรุษจากสกุลใหญ่แน่ หากสามีท่านรู้เข้าอาจสร้างปัญหาให้พวกเจ้าได้" ไม่มีบุรุษใดชมชอบให้ภรรยาของตนแต่งกายเปิดเผยให้บุรุษอื่นได้เห็นอยู่แล้ว เว่ยหลานอยากเห็นแก่ตัวแต่ก็ทำไม่ได้เพราะอย่างไรแม่นางลู่ก็คือผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือพวกนางสองพี่น้อง"ไม่มีปัญหาแน่ สามีข้าใช่ว่าจะอยู่แถวนี้ซะเมื่อไหร่ หลังจากเสร็จเรื่องแล้วทุกคนปล่อยผ่านไม่เอาไปเล่าให้สามีข้าฟังก็พอแล้ว""สาวใช้ของแม่นางลู่กับเสี่ยวฉีผู้ติดตามของท่าน แม่นางลู่แน่ใจหรือว่าพวกเขาจะไม่เปิดปากแน่"นางยิ้มออกมาเก้อๆ ก่อนจะกล่าวขึ้น "เอ่อ ความจริงแล้วพวกเขาล้วนแต่เป็นคนของสามีข้าทั้งหมดเลย"".........." เว่ยหลานได้ยินถึงกับเงียบไป"แต่พวกเขาไม่กล้าแน่ ไม่ต้องห่วงๆ หากเกิดเรื่องใดขึ้น ข้ารับผิดชอบเอง ใครๆ ก็ไม่ต้องยุ่งทั้งนั้น" นางเอ่ยอย่างมั่นใจ "สามีข้าเขาใจดีกับข้าไม่น้อยเชี่ยวล่ะ เจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้ายังไม่เห็นต้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 18 หนาวหรือไม่
ตอนที่ 18หนาวหรือไม่เหล่าบุรุษด้านนอกกำลังคุ้มคลั่งหลงใหลจนวุ่นวายไปหมด สามบุรุษที่อยู่ในห้องรับรองที่ชั้นสองก็พากันยืนเงียบไปเลยเมื่อครู่ยามนางปรากฏต่างทำเอาพวกเขาทั้งสามตลึงไปเลยในทันที“ข้าแทบไม่อยากเชื่อสายตา หญิงงามเมื่อครู่คือแม่นางลู่จริงๆ หรือ” ซีเจ๋อเป็นผู้เอ่ยขึ้น แม้ในยามปกติแม่นางลู่ในสายตาเขาจะเป็นสตรีงามอยู่แล้วแต่เมื่อครู่กลับมีความงามจับใจเพิ่มขึ้นเป็นร้อยๆ เท่า คลายกลับว่าบุรุษใดหากเผลอไปสบตานางเข้าก็จะต้องตกบ่วงที่นางสร้างเอาไว้อย่างไร้ทางหนี“ข้าเองก็แทบไม่เชื่อสิ่งที่เห็นเหมือนกันกับเจ้า ตอนเจอนางครั้งแรก เหมือนกับนางพร้อมที่จะสู้และมีเรื่องพร้อมชนกับทุกอย่าง ต่างจากสตรี งามที่ทำให้บุรุษย่อมสยบแทบเท้าเช่นเมื่อครู่นัก หากนางคิดจะเอาดีทาง นี้ข้าคิดว่าต้องไปได้ดีแน่” รองแม่ทัพคังเอ่ยสิ่งที่เขาคิดออกมาบ้าง“เสี่ยวฉี เจ้าก็คิดเช่นเดียวกันกับพวกข้าใช่ไหม” เป็นซีเจ๋อที่เป็นผู้เอ่ยถามขึ้นมา เพราะเห็นว่าสหายของตนนั้นดูไม่ได้สนใจสิ่งที่พวกเขาสองคนสนทนากันเลย อีกทั้งดูเหมือนว่าในหัวของเขากำลังคิดสิ่งอื่นที่ดูจะหนักใจจนต้องคิดหนักอยู่“ข้าต้องคิดอะไร?” ชายหนุ่มเอ่ยถามออกไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 19 สัญญาระหว่างสามีภรรยา
ตอนที่ 19สัญญาระหว่างสามีภรรยา[บันทึก: หนิงเฟยอวี้]ทางด้านภรรยาตัวน้อยของตนขาดการติดต่อไปเกือบจะครึ่งเดือนแล้ว แน่นอนว่าในใจชายหนุ่มยามนี้ก็อดที่จะนึกเป็นห่วงนางไม่ได้ คิดไปถึงขั้นที่ว่าทางนางอาจเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นอีก จึงไม่มีเวลาเขียนจดหมายถึงเขาชายหนุ่มคิดจะรอจดหมายของนางอีกสักสองวันหากยังไม่มีมาถึงก็จะเป็นฝ่ายเขียนไปสอบถามความเป็นไปของนางด้วยตนเองประจวบเหมาะกับที่วันนี้ช่วงสายหลังจากที่เขากลับจากไปตรวจสอบการฝึกช่วงเช้าของเหล่าทหารกลับมาถึงที่พักในค่ายก็พบว่ามีจดหมายส่งมาถึงเขาพอดี จำได้ว่าตอนนั้นในใจเขารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ต้องเก็บความดีใจกลับไปแทบไม่ทัน เมื่อพบว่าจดหมายที่ส่งมาถึงไม่ใช่มาจากฮูหยินตัวน้อยของตน แต่เป็นเสี่ยวฉีที่เขียนส่งมาเองหลังจากเปิดจดหมายที่เสี่ยวฉีเขียนรายงานมาหนิงเฟยอวี้ก็เข้าใจได้ทั้งหมดว่าเหตุใด ภรรยาจึงไม่เขียนจดหมายมาถึงเขาอย่างเคยเสี่ยวฉีเล่ามาในจดหมายว่า ลู่เข่อชิงนางตั้งใจจะเดินทางมาทำให้เขาประหลาดใจ จึงเดินทางมาโดยไม่แจ้งกำหนดการใดๆ อีกทั้งความจริงอย่างช้าที่สุดนางก็ควรจะเดินทางมาถึงเมืองว่านอันแล้วแต่กลับเกิดปัญหาจนต้องหยุดเดินทางก่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19
บทล่าสุด
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 40 บทส่งท้าย
ตอนที่ 40 บทส่งท้ายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้นกับหลงเฟยอวี้ ทำให้ในจวนเข้มงวดขึ้น ไม่มีการรับสาวใช้คนใหม่อีก หากจำเป็นก็จะเรียกใช้แต่พวกรับจ้างมาเช้าเย็นกลับเท่านั้นคืนนั้นเหตุเกิดเพราะมีหญิงสาวนางหนึ่งมีแผนการร้ายมาตั้งแต่แรก สวมตัวตนเข้ามาตั้งใจวางยาคนในจวนที่รับหน้าที่ดูแลเฝ้ายามที่เรือนหนังสือจนสลบไม่ได้สติ อีกทั้งวางยาปลุกกำหนัดท่านแม่ทัพใหญ่เพื่อจะจับท่านแม่ทัพให้ได้แต่กลับไม่ได้ผล สุดท้ายสตรีนางนั้นก็หนีหัวซุกหัวซุนออกไปจากเมืองหนิงเฟยอวี้ถึงขั้นวาดภาพของสตรีผู้นั้นและติดประกาศว่านางเป็นสตรีไร้ยางอายและทำเรื่องไร้ศีลธรรมถึงสามวันสามคืน เพื่อเป็นแบบอย่างไม่ให้มีผู้ใดทำผิดอีก“ท่านพี่ลำบากท่านแล้วนะเจ้าคะ” นางเอ่ยปลอบผู้เป็นสามีใครจะคิดไปถึงกันเล่าว่าท่านแม่ทัพใหญ่ผู้น่าเกรงขามที่ผู้คนต่างล่ำลือกันว่าน่าหวั่นเกรงนั้นเวลานี้กับร้องขอให้นางปลอบใจเขาไม่หยุดทั้งๆ ที่ก็ผ่านเหตุการณ์เช่นนั้นมาหลายวันแล้ว“ภาพสตรีไร้ยางอายผู้นั้นยังติดตาข้าไม่หาย” เขาเอ่ยอย่างออดอ้อน สองมือเอื้อมไปยุ่งวุ่นวายกับปมอาภรณ์ของภรรยาไม่หยุด “ภรรยาต้องลำบากให้เจ้าให้เขาได้มองเจ้านานๆ ให้เต็มตาเสียหน่อยแ
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 39 ไร้วี่แววข่าวดี
ตอนที่ 39ไร้วี่แววข่าวดีหนึ่งปีผ่านไป ชีวิตที่เมืองว่านอันของลู่เข่อชิงนั้นถือว่าเป็นไปอย่างราบรื่น ครั้งเรื่องที่เกิดขึ้นในจวนก่อนหน้านี้ที่แม่นางหลงซานมาก่อเรื่องเอาไว้ก็ไม่มีผู้อื่นนอกจากคนในจวนรู้เรื่อง และนางกับสามีก็ตั้งใจเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับสถานการณ์ที่ชายแดนแถบนี้ถือได้ว่ามั่นคงเป็นอย่างดี ราชสำนักมีข้อตกลงเพื่อยุติสงครามได้อย่างมั่นคงยาวนานแล้ว อีกไม่นานจะมีการส่งองค์หญิงมาสมรสถือเป็นการเชื่อมสัมพันธ์อย่างเป็นทางการสงครามสงบแน่นอนว่าชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านย่อมดีกว่าเดิม มีหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นการค้าการขายในอนาคตไปยังแคว้นข้างเคียงอาจจะนำพามาซึ่งความมั่งคั่งของประชาชนสืบไปวันก่อนนางได้ยินมาว่า ท่านพี่ของนางเป็นผู้ได้รับมอบหมายให้ไปรับองค์หญิงที่จะมาสมรสเชื่อมสัมพันธ์ เรื่องวันเวลาและการจัดเตรียมขบวนการรับองค์หญิงนั้นเขาจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมดลู่เข่อชิงยังแอบคิดไว้ว่าหากได้วันเวลาที่แน่นอนแล้ว ไม่แน่ว่านางอาจจะของติดขบวนรับองค์หญิงเพื่อไปท่องเที่ยวด้วย"สองปีแล้ว ฮูหยินแต่งเข้าจวนมาสองปีแล้ว แต่กับยังไร้ความเคลื่อนไหว" "ฮูหยินมีปัญหาอ
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 38 ไร้ค่า น่ารังเกลียด
ตอนที่ 38 ไร้ค่า น่ารังเกลียด ลู่เข่อชิงในยามนี้กำลังนั่งจ้องมองใบหน้าของตนซึ่งสะท้อนให้ เห็นในกระจกทองเหลืองบานใหญ่ตรงหน้าอย่างพิจารณาถึงความเปลี่ยนแปลง ใบหน้าของนางดูงดงามขึ้น ดูน่ามองกว่าแต่ก่อนมากนัก ไม่อาจกว่าว่างามเป็นหนึ่งเหนือผู้ใดได้อย่างเต็มปาก แต่ก็ถือว่างามพอตัวอยู่ไม่น้อยหน้าผู้ใด อาจเป็นเพราะได้แม่บ้านหลิง สาวใช้คนสนิทอย่างพวกอาจืออาหน่ายช่วยกันบำรุงใบหน้าและผิวพรรณให้นางอย่างเอาใจใส่พิถีพิถันเป็นอย่างยิ่งเรียวคิ้วโค้งเรียวดุจกิ่งหลิว ดวงตาเป็นประกาย ริมฝีปากอวบอิ่ม ใบหน้าของนางในยามนี้ไร้สิ่งใดแต่งเติม แต่กับดูน่าหลงใหลไม่น้อยตัวนางในยามนี้ยังคิดว่าตนนั้นมีเสน่ห์เพิ่มขึ้น นี่อาจจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่สตรีที่ออกเรือนแล้วเช่นนางพึงมีขึ้นมาเองกระมัง“เอาชุดตัวแดงมาให้ข้าสวมอีกชั้นก็แล้วกัน” นางเอ่ยสั่งสาวใช้ข้างกายตนหลังจากนางเอ่ยปากไป อาหน่ายก็ไปนำชุดที่นางต้องการมาให้ และช่วยนางสวมจนเสร็จเรียบร้อย“คืนนี้ท่านแม่ทัพไม่กลับจวน บ่าวนอนเป็นเพื่อนฮูหยินนะเจ้าคะ”“ก็ได้ ข้าจะอ่านตำราอีกสักพักจึงจะเข้านอน ระหว่างนี้เจ้าก็ไปจัดการตัวเองก็แล้วกัน” นางเอ่ยก่อนจะเดินไปนั่งที่ตั่ง
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 37 ไว้ใจได้?
ตอนที่ 37ไว้ใจได้?ยามสายของเช้าวันนี้ ลู่เข่อชิงใช้เวลาอยู่ในสวนที่เหล่าต้นไม้ใบหญ้ากำลังเบ่งบานน่ามองเป็นที่สุด เพื่อจัดการสวนดูแลสวนเล็กๆ น้อยๆ อย่างรดน้ำ พรวนดิน โดยมีสองสาวใช้คนสนิททั้งสองคอยเป็นลูกมือพวกนางล้วนช่วยกันลงแรงอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งมีสาวใช้ผู้หนึ่งเข้ารายงาน ลู่เข่อชิงถึงได้ละสายตาจากต้นไม้ในมือที่กำลังปลูก“ฮูหยินเจ้าคะ แม่บ้านหลิงให้บ่าวมาถามท่านว่า มีแม่นางแซ่หลงมาขอพบท่านเจ้าค่ะ แจ้งว่านางมาจากหมู่บ้านกลางหุบเขานอกเมือง ฮูหยินจะให้เข้าพบหรือไม่เจ้าคะ”แม่นางแซ่หลง จากหมู่บ้านกลางหุบเขาเช่นนั้นหรือ คงจะเป็นแม่นางหลงซานผู้นั้นเป็นแน่เมื่อคาดว่าเป็นผู้ใดที่มาเยือนได้แล้ว หญิงสาวแม้จะสงสัยว่าเหตุใดแม่นางหลงซานผู้นั้นที่ดูไม่ชอบนางจู่ๆ ถึงได้มาเยือนถึงจวนได้ครั้งก่อนที่หมู่บ้านกลางหุบเขา หัวหน้าหมู่บ้านผู้เป็นบิดาของแม่นางหลงดูแลต้อนรับพวกนางเป็นอย่างดี แน่นอนว่ายามนี้แม่นางหลงมาเยือนถึงจวนย่อมต้องให้พบหน้าแน่อยู่แล้ว“เจ้าให้แม่บ้านหลิงเชิญแม่นางหลงเข้ามาเถอะ” นางเอ่ยจบก็ก้มลงพรวนดินใส่ต้นไม้ต่อ“เจ้าค่ะ”สาวใช้คนนั้นรับคำแล้วก็เดินออกไป มุ่งหน้าสู่ด้านหน้าประตู
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 36 สามีภรรยารักใคร่
ตอนที่ 36สามีภรรยารักใคร่ ลู่เข่อชิงเริ่มคุ้นชินกับจวนแม่ทัพเป็นอย่างดี ตำแหน่งฮูหยินแม่ทัพก็เริ่มเข้าที่ได้อย่างค่อยเป็นค่อยไปตามความช่วยเหลือของเหล่าผู้คนในจวนด้านวรยุทธ์นางยังคงฝึกฝนอยู่เสมอ อีกทั้งยังได้รับความชี้แนะกับผู้อื่นอีกหลายคน เรียกได้ว่าคนในจวนแม่ทัพหากพอเป็นวรยุทธ์อยู่บ้างล้วนถูกนางดึงมาปะมือด้วยไม่ได้ขาดถึงเรื่องในครัว เห็นได้ชัดเจนว่าฝีมือทำอาหารของนางนั้นก้าวหน้าขึ้นได้เป็นอย่างดี อย่างน้อยๆ ก็ไม่ทำสิ่งใดไหม้จนดูไม่ได้อีกส่วนสามีของนางแม่ทัพหนุ่มผู้เก่งกาจหาญกล้า เขาล้วนยังคงยุ่งอยู่กับการทหารเช่นเดิม ทว่าถึงแม้จะยุ่งเพียงใดกับไม่เคยละเลยนางผู้เป็นภรรยา ซ้ำหากได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกันในยามค่ำคืนก็มักจะคลอเคลียไม่ห่าง ชีวิตแต่งงานของนางจึงนับว่าหวานชื่นเป็นอย่างมากวันนี้เป็นอีกวันที่อากาศดี ท้องฟ้าแจ่มใส่ แดดอ่อนๆ นางจึงออกมาเดินเล่นนอกจวนกับอาจือและเสี่ยวหน่าย บังเอิญวันนี้มีความครึกครื้นครั้งใหญ่ที่กลางถนนหัวมุมพอดีเรื่องครึกครื้นที่ว่าก็คือมีคณะท้าดวลสัญจรผ่านมาตั้งเวทีประลอง เห็นว่าเป็นคณะท้าดวลซึ่งมีการวางเดิมพัน แลกเปลี่ยนอาวุธกับเงินทองหากผู้ที่ท้าดวลชนะสาม
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 35 ภัยเงียบ
ตอนที่ 35 ภัยเงียบ “ก็เข้าใจได้ง่ายๆ ว่าเหตุใดวันนี้พี่หญิงถึงมาหาข้าถึงที่นี่ได้” ชายหนุ่มเจ้าของบ่อนพนันเอ่ยทักญาติผู้พี่ของตนที่จู่ๆ ก็มาหาอย่างกะทันหัน อีกทั้งปกติแล้วนางนั้นมักจะไม่ยอมมาเหยียบบ่อนพนันแห่งนี้ของเขาเลย ซึ่งแน่นอนว่าเขารู้ดีว่านางก็คงจะกลัวใครพบเห็นว่าเข้ามาในที่เช่นนี้และจะทำให้เสื่อมเสียชายหนุ่มรินน้ำชาด้วยตนเองก่อนที่จะยื่นให้ญาติผู้พี่ซึ่งนั่งลงอยู่ฝั่งตรงข้าม “ดื่มชาสงบอารมณ์ก่อนเถอะ เรื่องแม่ทัพใหญ่หนิงที่ท่านมีใจให้มานานมีฮูหยินแล้วแถมเป็นสมรสพระราชทาน ใครๆ เขาก็รู้กันไปทั่วแล้ว”“เจ้ายังจะมาซ้ำเติมข้าอีก ใช่ได้ที่ไหนกัน” นางเอ่ยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมทั้งกระแทกจอกน้ำชาที่หมดแล้วลงกับโต๊ะอย่างแรง“พี่หญิงท่านอ่อยบุรุษมาหลายปี ไม่สำเร็จก็ควรจะยอมรับได้แล้ว เศรษฐี ขุนนางในเมืองก็มีตั้งมาก ท่านเลือกสักคนแล้วลงมือจับให้อยู่ได้แล้ว” เขาแนะนำ อย่างไรญาติผู้พี่ของเขานางก็ถือได้ว่าเป็นหญิงงามผู้หนึ่ง ดูจากภายนอกก็ดูอ่อนหนาวน่ารักน่าเอ็นดู ท่าทางเช่นนี้ล่อลวงบุรุษได้ไม่ยาก นางมั่วแต่เสียเวลายั่วยวนแม่ทัพหนิงที่ไม่ได้สนใจนางเลยอยู่ตั้งนาน ช่างน่าเสียดายเวลายิ่งนั
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 34 ฮูหยินอย่างเป็นทางการ
ตอนที่ 34ฮูหยินอย่างเป็นทางการฤดูใบไม้ผลิอันเปี่ยมด้วยชีวิตชีวาวนกลับมาถึงอีกครั้ง ทั่วทั้งบริเวณที่เคยถูกปกคลุมไปด้วยหิมะขาวบัดนี้กลับคืนสู่ความเขียวขจีอีกครั้งหลายวันก่อนแม่บ้านหลิงได้มาหารือกับนางเรื่องการจัดสวน และการลงต้นไม้ดอกไม้ในจวนใหม่ เพราะว่าก่อนหน้านี้ภายในจวนไม่ได้จัดการอย่างเป็นระบบระเบียบนักเนื่องจากท่านแม่ทัพไม่มีเวลาสนใจ ทว่ายามนี้ในจวนมีฮูหยินแล้ว เรื่องทั้งหมดจึงควรเข้าที่เข้าทางได้แล้วลู่เข่อชิงจึงช่วยกันกับแม่บ้านหลิง ช่วยกันดูว่าควรจัดวางต้นไม้ ดอกไม้อย่างไรดี เดิมที่นางก็คิดว่าทุกอย่างในตอนนี้แม้จะดูธรรมดาไปบ้างแต่ก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดอะไร“ฮูหยินตอนท่านมาที่จวนเป็นฤดูวสันต์ อีกทั้งเดิมทีที่จวนเรานี้ไม่มีนายหญิงเช่นท่านมาก่อน จวนแม่ทัพเลยไม่มีแขก ทว่ายามนี้อย่างไรฮูหยินน้อยเช่นท่านก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ในอนาคตย่อมต้องต้อนรับแขกไม่น้อยทีเดียว”นางเข้าใจที่แม่บ้านหลิงต้องการสื่อได้ดี ทั้งสวนและการตกแต่งในจวนล้วนแล้วเป็นหน้าเป็นตาของท่านแม่ทัพทั้งสิ้น จะอย่างไรก็ควรให้สมฐานะแม่ทัพใหญ่ของเขา“เช่นนั้นหากข้าอยากให้ ในสวนกลางจวนมีน้ำตกจำลองเล็กๆ เล่าเป็นอย่างไร”“คงจ
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 33 ค่ำคืนวสันต์ผลิบาน
ตอนที่ 33 ค่ำคืนวสันต์ผลิบานหนิงเฟยอวี้อ่านจดหมายที่ท่านแม่ของเขาเขียนมาถามไถล เรื่องราวของตัวเขาและภรรยาว่ายามนี้เป็นอย่างไรบ้าง อีกทั้งยังดู เหมือนว่าท่านแม่จะใส่ใจว่าลู่เข่อชิงนางจะปรับตัวได้หรือไม่ ชายหนุ่มเขียนจดหมายตอบกลับในส่วนของตนเองเสร็จ เรียบร้อยก็จัดวางเอาไว้บนโต๊ะอักษรเอาไว้ก่อน และตั้งใจว่าจะให้ลู่ เข่อชิงเขียนตอบกลับไปด้วยตัวนางเองอีกหนึ่งฉบับท่านแม่ของเขาจะได้ วางใจ เมื่อคำนวณเวลาดูแล้วก็เห็นว่าทางฮูหยินตัวน้อยของตนนั้นคง น่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว และยามนี้คงกำลังรอเขาให้กลับไปอยู่ ชายหนุ่มจึงตรงกลับไปยังเรือนนอนของตนและฮูหยินทันที เมื่อมาถึงเรือนนอนก็เห็นว่ามีสาวใช้สองคนกำลังยืนเฝ้าอยู่หน้า เรือน เขาโบกมือไล่พวกนางให้กลับไปโดยไม่ได้ส่งเสียงโดยปกติแล้วในวันที่เขาไม่ได้กลับมานอนที่จวน ภายในห้องก็จะมีสาวใช้คนสนิทของเข่อชิงคือเสี่ยวหน่ายและอาจือผลัดกันมานอนเฝ้าอยู่ห้องด้านนอกฮูหยินของเขา ด้านนอกก็จะมีสาวใช้เฝ้าอยู่จนถึงยามดึก เผื่อว่าฮูหยินจะต้องการเรียกใช้สิ่งใดขึ้นมาจะได้สะดวก ทว่าหากเขาอยู่ที่จวน เข้านอนที่ห้องพร้อมกับฮูหยินก็ไม่ต้องให
วาสนารักฮูหยินแม่ทัพตัวร้าย ตอนที่ 32 การเป็นหนึ่งเดียวที่แท้จริง
ตอนที่ 32 การเป็นหนึ่งเดียวที่แท้จริงเวลานี้แม่บ้านหลิงจำต้องเร่งพาฮูหยินน้อยของนางกลับเข้า เรือนนอนเพื่อที่จะได้นั่งคุยสอบถามเรื่องที่ทำให้ตัวนางและอาจือนิ่งค้าง ไปเมื่อครั้งเดินเล่นเป็นเพื่อนผู้เป็นนายอยู่ด้านนอกตัวนางรู้ดี ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอันใดที่คุณหนูจากสกุลขุน นางอีกทั้งยังเป็นหญิงสาวใสซื่อจะไม่เข้าใจเรื่องราวลึกซึ้งระหว่างสามี ภรรยาที่ควรเกิดขึ้นในห้องหอ เรื่องเช่นนี้ฮูหยินไม่ทราบนั้นเข้าใจได้ แต่ท่านแม่ทัพที่เป็นบุรุษ ย่อมไม่มีทางไม่ทราบอย่างแน่นอน“ฮูหยิน ข้าน้อยคงต้องบังอาจของถามคำถามบางอย่างที่อาจจะดูไม่ควรกับท่านนะเจ้าคะ” แม่บ้านหลิงจำต้องกล่าวขึ้น หากนับอาวุโสแล้วที่จวนแม่ทัพแห่งนี้อย่างไรผู้ที่จะชี้แนะเรื่องเช่นนี้กับฮูหยินได้ก็คงจะมีเพียงแค่นางเท่านั้นเพื่อคุณหนู และคุณชายน้อยของจวนในอนาคต อย่างไรนางก็ จำต้องชี้แนะเรื่องนี้ให้สำเร็จให้จงได้“เป็นคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ข้าถามที่ด้านนอกใช่หรือไม่” “ใช่เจ้าค่ะ” แม่บ้านหลิงขานตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เช่นนั้นแม่บ้านหลิงก็ถามได้เต็มที่เลย ข้าจะตอบทั้งหมด” “ก่อนอื่นเลย ยามอยู่ในห้องด้วยกันฮูหยินกับท่าน
