บททั้งหมดของ อย่าดื้อกับผมนะขอรับคุณสิงหล: บทที่ 1 - บทที่ 10

กรุงศรีอยุธยา หรือ อาณาจักรอยุธยา เป็นอาณาจักรของชนชาติไทยสยาม (ไทยภาคกลาง) ในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาในช่วง พ.ศ. 1893 ถึง พ.ศ. 2310 มีกรุงศรีอยุธยาเป็นศูนย์กลางอำนาจหรือราชธานี ทั้งยังมีความสัมพันธ์ทางการค้ากับหลายชาติ จนถือได้ว่าเป็นศูนย์กลางการค้าในระดับนานาชาติ เช่น จีน เวียดนาม อินเดีย ญี่ปุ่น เปอร์เซีย รวมทั้งชาติตะวันตก เช่น โปรตุเกส สเปน เนเธอร์แลนด์ (ฮอลันดา) อังกฤษ และฝรั่งเศส ซึ่งในช่วงเวลาหนึ่งเคยสามารถขยายอาณาเขตประเทศราชถึงรัฐชานของพม่า อาณาจักรล้านนา มณฑลยูนนาน อาณาจักรล้านช้าง อาณาจักรขอม และคาบสมุทรมลายู ณ เรือนไม้ไทย ที่ตกแต่งอย่างหรูหราเป็นที่อยู่อาศัยของท่านราชครู ผู้มีหน้าที่สอนสั่งบุคคลที่จะได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ เรือนของท่านราชครูนั้นมีบ่าวไพร่นับร้อยคน ทุกคนเป็นบ่าวในเรือนเบี้ย ท่านราชครูปกครองบ่าวไพร่ด้วยจิตที่เป็นกุศล ใจดี และมีเมตตา ท่านราชครูมีบุตรเพียง 1 คนเท่านั้น เธอเป็นผู้ชายที่สามารถท้องได้ เป็นสายพันธุ์หายากในอโยธยา คุณหนูแสนดี ธรรมรงค์วงษา มีนิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอมีหน้าที่เป็นครูของพระราชธิดาของเจ้าหลวง มีหน้าที่สั่งสอนให้วิชาความรู้เบื้องต้น แก่ลูกหลาน

สิงหล เลิศรัตนวรชัย นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มีกิจการโรงแรมระดับ 5 ดาวนับร้อยสาขาทั่วประเทศ เขาเป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นไวน์ขาว มีนิสัยไม่สุงสิงกับใคร โลกส่วนตัวสูง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเป็นคนไม่มีประสบการณ์กับเพศตรงข้าม แต่เขามักจะใช้เงินในการแลกเปลี่ยนความสุขมากกว่าความรักเสมอ ทำให้เขาไม่เคยแคร์คู่นอนของเขาเลยแม้แต่คนเดียว "วันนี้ลมอะไรหอบมาที่นี่ครับคุณสิงหล"มาวินเจ้าของ night club เอ่ยถามอัลฟ่า ที่เดินเข้ามาภายในร้านของเขาพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายคน สิงหลขึ้นชื่อเรื่องความเฉยชา จนเด็กๆในร้านเขาแทบจะไม่มีใครกล้ารับรองคุณสิงหลเลยแม้แต่คนเดียว"วันนี้ผมเบื่อๆเหงาๆนะครับ ก็เลยว่าจะมาหาอะไรดื่ม แล้วก็มีนัดลูกค้าที่นี่ด้วย""งั้นเหรอครับ งั้นเชิญด้านในเลย เดี๋ยวผมเปิดห้อง VVIP ให้นะครับ"สิงหลพยักหน้า ก่อนจะเดินตามมาวินเข้าไปภายในร้าน ห้อง VVIP ที่จัดรับรองคุณสิงหลได้ ห้องจะต้องเป็นห้องที่ดีที่สุดของร้าน และเป็นห้องที่ส่วนตัวมากๆ"คุณสิงหล ต้องการเครื่องดื่มหรือโอเมก้าไหมครับ""เตรียมอาหารและดื่มมาให้พร้อม ส่วนโอเมก้าก็เอาคนที่ดีที่สุดเข้ามาก็แล้วกัน""ครับ"สิงหลนั่งรอลูกค้าอยู่ไม่นานลูกค้าที่เขาน

สิงหลพาแสนดีและกะหล่ำ มาทานอาหารที่ร้านสวัสดิการของทางสนามกอล์ฟ เขากำลังนั่งมองโอเมก้าทานอาหาร แสนดีให้กะหล่ำ นำอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะทรงเตี้ยๆที่กะหล่ำไปขอมาจากแม่ค้า อาหารหลายอย่างวางอยู่บนโต๊ะเล็กๆนั่นพร้อมกับขันน้ำที่ไปหามาจากที่ไหนไม่รู้ สิงหลมองการกระทำของทั้งสองอย่างสงสัย แสนดีพับเพียบทานอาหารโดยไม่ใช้ช้อนแต่ใช้มือในการกิน กิริยาท่าทางในการทานอาหารก็ดูอ่อนช้อยและเหมือนเป็นผู้ดี แต่การกระทำนั้นมีคนในร้านต่างมองอย่างสงสัย"นี่เธอสองคนทำอะไรกัน จะลงไปนั่งกินข้างล่างกันทำไมข้างบนโต๊ะนี่ก็มีให้กิน""ก็เราจะกินแบบนี้ ท่านจะกินบนนั้นท่านก็กินไปสิ!"แสนดีตอบกลับทันทีอย่างไม่กลัวเกรง ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าเขาไม่ได้อยู่ในยุคสมัยของตัวเองเพราะทุกอย่างรอบตัวมันแปลกไปมาก แต่เขาก็ยังต้องปรับตัวและจะต้องอยู่รอดปลอดภัยจนกว่าจะกลับไปที่พระนครหรือที่เรือนได้หลังจากที่ทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วสิงหลเป็นคนชวนให้แสนดีและกะหล่ำกลับไปที่บ้านด้วยเพราะดูแล้วทั้งสองคนคงไม่มีที่ไปอย่างแน่นอน ซึ่งแสนดีและกะหล่ำก็ยอมตกลงที่จะไปกับสิงหล เพราะสิงหล เป็นคนเดียวที่เขาไว้ใจได้ตอนนี้ เพราะเขาไม่รู้จักใครเลย "ที่นี

วันนี้สิงหลไม่ได้ออกไปทำงานที่ไหน หลังจากทานอาหารเสร็จเขาก็เดินกลับมาที่ห้องนอน พร้อมกับสั่งให้โอเมก้าเตรียมเครื่องมือทำความสะอาดมาทำความสะอาดห้องเขาใหม่ ทั้งๆที่ป้าประไพเพิ่งจะสั่งให้เด็กรับใช้ทำไปเมื่อวานนี้เอง'ก๊อกๆ'เสียงเคาะประตูทำให้สิงหลหันไปมอง พร้อมกับอนุญาตให้คนที่เคาะประตูเข้ามาได้ ซึ่งจะเป็นใครไม่ได้นอกจากแสนดี ที่เขาสั่งให้มาทำความสะอาดห้อง"ทำความสะอาดเป็นไหม ดูเธอเป็นลูกผู้ดีน่าจะทำอะไรแบบนี้ไม่เป็น""อย่าได้มาดูถูกเรา เอ่อ...ผม ผมทำเป็นทุกอย่างนั่นแหละ ท่านแม่สอนผมมาดี"สิงหลพยักหน้า ก่อนที่จะเลิกสนใจโอเมก้าและนั่งทำงานของตน โดยปล่อยให้แสนดีเก็บกวาดทำความสะอาดห้องของเขา กลิ่นดอกลีลาวดีที่ลอยออกมาจากตัวของโอเมก้าทำให้สิงหลผ่อนคลาย ในขณะที่แสนดีกำลังทำความสะอาดห้องของเขา เขาก็มักจะแอบมองการเคลื่อนไหวของโอเมก้าบ่อยๆ ตอนนี้แสนดีแต่งตัวด้วยชุดของแม่บ้านประจำคฤหาสน์ของเขา ชุดที่สาวใช้คนอื่นใส่แล้วดูธรรมดา แต่ทำไมเวลาแสนดีใส่เขารู้สึกว่ามันดูเซ็กซี่ ตอนนี้อารมณ์ของสิงหลเริ่มพุ่งขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ สิงหลแอบปล่อยฟีโรโมนไวน์ขาวออกไป เขาอยากจะรู้ว่าโอเมก้าจะมีปฏิกิริยาอะไรกับเป

เช้าวันรุ่งขึ้น สิงหล อนุญาตให้แสนดี ตั้งแท่นพิธีเพื่อขอขมาบรรพบุรุษและผีบ้านผีเรือนที่แสนดีนับถือ สิงหลมองแสนดีที่จัดทุกอย่าง อย่างปราณีตและสวยงาม พิธีที่แสนดีจัดขึ้นมีเพียงแค่อาหารของคาวหวานดอกไม้ธูปเทียน ไม่ได้มีพิธีอะไรมากมายเพียงแต่แสนดีจุดธูปเทียนขอขมาพร้อมกับนำสายสิญจน์มาผูกที่แขนของเขา และให้ป้าประไพผูกที่แขนของตนเอง เขาจึงเอ่ยถาม"ทำไมไม่ให้ฉันผูกให้เธอ ฉันเป็นคนทำผิดไม่ใช่เหรอ""ก็ผมไม่ได้คิดที่จะใช้ชีวิตอยู่กับท่านสักหน่อย ผมก็แค่อยากขอขมาผีสางนางไม้ผีบ้านผีเรือนที่ทำผิด ถ้าให้ท่านผูกแขนผม ก็เท่ากับผมจะต้องเป็นภรรยาของท่านน่ะสิขอรับ"สิงหลได้ยินดังนั้น เขาเดินไปยังพานที่ใส่สายสิญจน์พร้อมกับจับสายสิญจน์ออกมาทันที สิงหลคว้าแขนของโอเมก้าออกมาและทำการผูกสายสิญจน์ทันที โดยที่แสนดีก็ไม่ทันจะได้ดึงแขนออก"นี่ท่านกำลังทำอะไรขอรับ""ก็เธอบอกเอง ว่าฉันเป็นคนทำผิดผีฉันก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบสิ ทำไม การจะเป็นภรรยาของฉันมันดูลำบากใจเธอมากเลยเหรอ""ก็ผมไม่ได้อยากเป็นนี่ขอรับ"แสนดีจ้องยังไม่วางตา อยู่ๆมาผูกแขนเขาเฉยเลย ตัวเองเป็นแค่ยักษ์วัดแจ้งแท้ๆ"เอาเป็นว่าจบพิธีแล้วใช่ไหมฉันจะได้กลับขึ