All Chapters of อย่าดื้อกับผมนะขอรับคุณสิงหล: Chapter 21 - Chapter 30

สิงหลมองโอเมก้าที่ล้มตัวลงนอนที่โซฟา การประชุมกินเวลานานถึง 4 ชั่วโมงเต็มมันก็ไม่แปลกที่แสนดีจะเหนื่อยขนาดนี้ สิงหลจึงปล่อยให้แสนดีได้นอนพักผ่อน ส่วนตัวเขาเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานและเริ่มลงมือทำงานอีกครั้ง'ก๊อกๆ'เสียงเคาะประตูตามด้วยเลขาหน้าห้องที่เดินเข้ามา ทันทีที่เดินมาสบตากับเจ้านายก็เห็นว่าเจ้านายส่งสัญญาณด้วยสายตาว่าให้เบาที่สุดเพราะภรรยาของเขากำลังพักผ่อน"ขออภัยค่ะคุณสิงหล ตอนนี้คุณมานะมารอเข้าพบอยู่ค่ะ""เมื่อเช้ามันก็มาแล้วรอบนึงไม่ใช่เหรอ มันอยู่รอถึงตอนนี้เลยหรือไง""ใช่ค่ะ เขาลงไปข้างล่างตอนช่วงเจ้านายกลับเข้ามาในห้องพอดี ก่อนที่จะกลับขึ้นมาแล้วแจ้งว่าขอพบเจ้านายอีกรอบนึงค่ะ"สิงหลพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้มานะเข้าพบได้ แต่ก่อนที่เลขาจะออกไปสิงหลเดินออกจากโต๊ะทำงานพร้อมด้วยเสื้อสูทของตน เขาเดินมายังคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่บนโซฟาพร้อมกับใช้เสื้อสูทของตัวเองห่มให้เพื่อไม่ให้มานะมองเห็นต้นขาของโอเมก้าที่ใส่เพียงกางเกงขาสั้นมาเท่านั้น"สวัสดีครับเฮีย"ทันทีที่มานะเดินเข้ามาภายในห้องก็เห็นว่าเฮียสิงหลกำลังใช้เสื้อสูทของตนคลุมขาให้กับโอเมก้าที่หลับสนิท เขาทำท่าจะเดินเข้าหา แ

กว่าทั้งสองกลับมาถึงบ้านคนที่บ้านก็หลับกันหมดแล้ว แสนดีเดินขึ้นชั้นบนทันทีโดยไม่รอสิงหล ทำให้สิงหลต้องวิ่งตามคนตัวเล็กขึ้นชั้นบนทันที"อย่าโกรธเฮียเลยนะครับ เฮียกับแสงสรรค์เราจบกันแล้ว ตอนนี้เฮียมีหนูแล้ว""ในกาลเวลาของเฮียจะเป็นยังไงผมไม่รู้ แต่ในกาลเวลาของผม คนที่เป็นผัวจะต้องไม่ทำตัวเหมือนตัวเองไม่มีเมีย คนที่เป็นเมียก็ต้องทำตัวให้คนอื่นรู้ว่ามีผัว ไม่ใช่ทำตัวเป็นไม้ปักเลนเอนไปมา ทำให้คนอื่นเขาไม่รู้ว่าสรุปแล้วเฮียเป็นผัวใครกันแน่"สิงหลถึงกับสะอึกกับคำด่าของโอเมก้า แสนดีเวลาที่โกรธแววตาท่าทางและคำพูดออกมาน่ากลัว แต่เขาเลือกที่จะพยักหน้ารับพร้อมกับหอมแก้มโอเมก้าเป็นการง้องอน"เข้าใจแล้วครับ อย่าโกรธเฮียเลยนะ""คืนนี้เฮียออกไปนอนนอกห้องนะ ผมอยากนอนคนเดียว แล้วห้ามแอบเข้ามาตอนกลางคืน ไม่อย่างนั้นผมจะขนของเฮียให้ไปนอนห้องคนรับใช้แทน"สิงหลถึงกับตกใจที่อยู่ๆเมียเขาก็ไล่เขาออกจากห้องอีกแล้ว ตั้งแต่ที่มีแสนดีเป็นเมียเขาโดนไล่ออกจากห้อง 2 รอบแล้ว เขารู้ว่าแสนดีเป็นคนยุคโบราณแล้วจะมีนิสัยดุๆไปบ้าง ซึ่งเขาก็ยอมรับนิสัยของแสนดีได้ สิงหลเดินไปที่เตียงนอนก่อนที่จะคว้าหมอนคู่ใจเดินออกจากห้องด้ว

พอจัดการเรื่องการชำระเงินกับทางร้านเรียบร้อยแล้ว สิงหลก็พาแสนดีเดินเล่นในห้าง แสนดีดูตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ไม่เคยเห็น ถามนู่นถามนี่อยู่ตลอดเวลา ซึ่งสิงหลก็เต็มใจที่จะตอบ "นี่แสง นั่นมันคู่หมั้นเธอไม่ใช่เหรอ ไหนเธอบอกว่าคู่หมั้นหลงเธอจะตาย ไงถึงมากับโอเมก้าคนอื่นล่ะ"แสงสรรค์ที่นั่งอยู่ในร้านไอศครีมแห่งหนึ่งกับเพื่อนๆ หันไปมองทันที เขาเห็นสิงหลกับโอเมก้าคนนั้นเดินกระหนุงกระหนิงกันโดยมีบอดี้การ์ดเดินตามเป็นพวน แสงสรรค์รู้สึกเสียหน้าเขาโม้ไว้กับเพื่อนเยอะมาก ว่าสิงหลคู่หมั้นหนุ่มที่เป็นเจ้าของโรงแรมระดับ 5 ดาวกว่าร้อยสาขา จะแต่งงานกับเขาและรักเขามากจนไม่อยากให้ไปไหน แต่ความที่จริงคือเขาไม่มีเงินพอจะไปไหนต่างหาก"นี่กล้านอกใจฉันงั้นเหรอ พวกเธอรออยู่นี่นะฉันจะไปจัดการ!!"แสงสรรค์พร้อมพูดกับเพื่อน ก่อนที่จะเดินออกมาจากร้านไอศครีมและตรงไปยังคู่ของสิงหลและแสนดี"ไม่คิดว่าเฮียจะพาโอเมก้าคนนี้ออกมาในที่สาธารณะแบบนี้นะครับ ลืมไปหรือเปล่าว่าเฮียยังไม่ได้ถอนหมั้นกับแสงเลย"สิงหลและแสนดีชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงของแสงสรรค์ สิงหลมองโอเมก้าข้างกายก่อนที่จะดันให้แสนดียืนหลบอยู่หลังเขา"ฉันจะทำอะไรมันก

สิงหลมาที่บ้านของเสี่ยฉัตรชัย เพื่อคุยเรื่องที่เคยบาดหมางกัน ซึ่งเสี่ยฉัตรชัยก็เปิดบ้านต้อนรับคู่อริเก่าอย่างยินดี"ผมไม่คิดเลยนะ ว่าคุณสิงหลจะให้เกียรติมาเยี่ยมผมถึงที่บ้านขนาดนี้""ผมก็แค่อยากมาคุยในเรื่องที่เราเคยบาดหมางกัน ผมไม่ได้อยากมีปัญหาอีกต่อไป""ทำไมล่ะครับคุณสิงหล กลัวน้องชายจะบอกความลับของคุณให้ผมรู้อย่างนั้นเหรอ ถึงได้รีบแจ้นมาแบบนี้ ผมเริ่มสงสัยแล้วนะ ว่าในคฤหาสน์เลิศรัตนวรชัยมีความลับอะไร คุณถึงต้องพยายามปกป้องแบบนี้"สิงหลมองหน้าเสี่ยฉัตรชัย เขาและเสี่ยฉัตรชัยบาดหมางกันเรื่องธุรกิจที่ไม่ใช่ธุรกิจของโรงแรม มันเป็นธุรกิจมืดที่เคยหักหลังกันมาก่อน ตลอดมา สิงหลเปิดหน้าชนตลอด ถึงแม้ว่าเสี่ยฉัตรชัยจะมีอายุมากกว่าแต่ก็ไม่เคยชนะสิงหลได้เลย เสี่ยฉัตรชัยพยายามอย่างมากที่จะหาจุดอ่อนของเขาซึ่งไม่เคยหาเจอ แต่ตอนนี้เขามีจุดอ่อนแล้วเขาจำเป็นจะต้องปิดจุดอ่อนของเขาให้มิดชิด ไม่อย่างนั้นแล้วเขาอาจจะเสียแสนดีของเขาไป"ผมก็แค่ไม่ได้อยากทำธุรกิจแบบนั้นอยู่แล้ว เอาจริงๆผมวางมือจากธุรกิจนั้นมาสักพักแล้ว ก็แค่ยังไม่ได้บอกคุณ มาวันนี้ผมอยากจะมาคุยอย่างเป็นทางการว่าผมเลิกทำธุรกิจนั้นไปนานแล้ว เ

สิงหลยังคงเดินไปเรื่อยๆ หนทางมันยังอีกยาวไกลมาก แต่เขาก็ตั้งใจจะเดินจนถึงบ้าน เพราะไม่อยากขัดคำสั่งของแสนดี ถ้าเขาจะโกงก็ย่อมได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำ เพราะเขาต้องการรับโทษจากแสนดีจริงๆ ดีกว่าให้แสนดีทิ้งเขา เขาทำใจไม่ได้เลยจริงๆ"กูก็เพิ่งรู้นะเนี่ย กว่าบ้านกูมันอยู่ไกลขนาดนี้ ทำไมตอนทำกูไม่ทำไว้ใกล้ๆวะ ชิบหาย!!กูจะถึงเมื่อไหร่เนี่ย"เดินมาสักพักรถคันคุ้นตาก็เล่นเข้ามาจอดข้างตัว"นายครับ ขึ้นรถมาเถอะครับนายนี่ก็ดึกมากแล้ว ตอนนี้คุณแสนดีหลับไปแล้ว ต่อให้นายกลับไปตอนนี้คุณแสนดีก็ไม่รู้หรอกครับ"สิงหลส่ายหน้าทันที เขาไม่ต้องการที่จะผิดคำพูดกับแสนดี ถ้าแสนดีต้องการทำโทษเขาแบบนี้เขาก็จะรับโทษจากแสนดีแบบนี้เช่นกัน"มึงกลับไปเถอะไกร กูจะเดินจนกว่าจะถึงบ้าน เมียกูสั่งให้เดินกูก็ต้องเดิน มึงกลับไปพักผ่อนเถอะ"เกรียงไกรลงจากรถทันที เขาตั้งใจไว้แล้วว่า เจ้านายของเขาเดิน เขาก็จะเดินกับนายของเขาเช่นกัน"งั้นขอผมเดินกับนายนะครับ อย่างน้อยๆก็มีคนอารักขานาย เพื่อความปลอดภัยนะครับนาย"สิงหลพยักหน้ารับ เกรียงไกรอยู่เคียงบาเคียงไหล่เขามาหลายปีเป็นมือขวาที่จงรักภักดี แทบจะเป็นเพื่อนตายกับเขาเลยก็ว่าได้