All Chapters of อย่าดื้อกับผมนะขอรับคุณสิงหล: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากที่มานะกลับไป แสนดีก็ยังคงนั่งอยู่ที่โซฟาพร้อมกับลอบมองคนข้างๆที่ไม่พูดไม่จาอะไร เขารู้สึกว่าทุกคนที่นี่มีกลิ่นแสดงว่าเป็นผู้ชายท้องได้เหมือนเขาทั้งหมดหรืออย่างไร แสนดีนั่งคิดอะไรเพลินๆจนไม่ได้สังเกตว่าแววตาของสิงหลที่มองเขามันเปลี่ยนไป"ตอนที่มันเดินเข้ามาใกล้เมื่อกี้ กลิ่นของมันติดตัวของเธอ ไปอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยอย่าให้เหลือกลิ่นของมัน""ผมสงสัยมากเลย พวกท่านเป็นเหมือนเราที่เป็นผู้ชายท้องได้อย่างนั้นใช่ไหมขอรับ"สิงหลลอบยิ้ม ก่อนที่จะพยักหน้าให้กับโอเมก้าที่คิดว่าเขาและมานะก็เป็นโอเมก้าเช่นเดียวกัน"ก็คงอย่างนั้นแหละมั้ง ฉันก็มีกลิ่นเหมือนกับเธอ"แสนดีพยักหน้าอย่างเข้าใจ ว่าแต่ใครจะเอาคนโตๆแบบนี้ไปเป็นภรรยาตัวเบ้อเร่อเท่อแถมสูงยังกับเปรต แสนดีมองสิงหนด้วยสายตาเป็นคำถาม สิงหลเป็นคนที่สูงมากตัวใหญ่มาก แบบนี้เป็นภรรยาของคนอื่นได้ด้วยเหรอ"ไปอาบน้ำได้แล้ว แล้วขึ้นไปทำความสะอาดห้องฉันตามหน้าที่ของเธอ""ได้ขอรับ"ทันทีที่สิงหลลุกขึ้นไป แสนดีก็ได้กลิ่นของสิงหลแรงขึ้น ชายคนแปลกหน้าเมื่อกี้ว่ามีกลิ่นที่แปลกแล้วของสิงหลแปลกมากกว่า แสนดีรีบกลับเข้าห้องของตัวเองอาบน้ำเอากลิ่นของคนแปล

หลังจากที่มั่นใจแล้วว่าทางเข้าสีหวานของแสนดีสามารถขยายใหญ่ขึ้นได้แล้ว สิงหลเข้าประจำที่ทันที เขาจับขาของโอเมก้าออกเป็นรูปตัว เอ็ม ก่อนที่จะจัดการชักรูดให้แก่นกายของตัวเองมีขนาดใหญ่ขึ้นเพียงเล็กน้อย พร้อมกับใส่เครื่องป้องกันให้กับตัวเอง เขารู้ว่าแสนดีไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนและสะอาดมาก แต่เขาไม่ต้องการให้น้ำเชื้อของเขาเข้าไปทำให้แสนดีรู้สึกไม่สบายตัวเขาจึงเลือกที่จะใส่เครื่องป้องกันเอาไว้อย่างดี หลังจากที่ใส่เครื่องป้องกันให้ตัวเองเรียบร้อยแล้ว สิงหลชักรูดให้แก่นกายของตัวเองมีขนาดใหญ่ขึ้น จนพร้อมรบ เขาเป็นคนตัวใหญ่ เพราะฉะนั้นแก่นกายของเขาจึงใหญ่กว่าทางเข้ามากนัก แต่เขามั่นใจว่าแสนดีจะสามารถรับเขาได้ทั้งหมด"ท่านสิงหลขอรับ!!"สิงหลยังคงวุ่นวายอยู่กับรูรักของโอเมก้า เมื่อเขาเห็นว่าแสนดีเรียกเขาเพราะสติกำลังจะกลับมา เขาจึงโน้มตัวลงมาดูดเอายอดอกของแสนดีอย่างหยอกล้อทำให้เสียงครางหวานๆดังขึ้นอีกครั้ง อีกมือของเขายังคงจับแก่นกายที่ขยายใหญ่เต็มที่ถูไปมากับทางเข้าเพื่อให้ชิน ในขณะที่แสนดีครางยังไม่เป็นภาษา จนเขามั่นใจว่ารูของแสนดีพร้อมแล้วเขาจึงค่อยๆกดหัวบานยักษ์ของตัวเองลงไปช้าๆทำให้คนใต้ล่างถ

กว่าแสนดีจะรู้สึกตัวก็พ้นวันใหม่ไปอีก 1 วัน แสนดีขยับตัวขึ้น เขารู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยง ยิ่งส่วนนั้นยิ่งเจ็บมากเป็นพิเศษ "โอ๊ย!"ทันทีที่ได้ยินเสียงกะหล่ำก็ลุกขึ้นทันที เธอรีบประคองคุณหนูแสนดีลุกขึ้นนั่ง"เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะคุณหนู คุณหนูหลับไปนานเป็นวันเป็นคืนเลยเจ้าค่ะ"แสนดีมองหน้ากะหล่ำถึงแม้คืนนั้นเขาจะไม่ค่อยมีสติแต่เขาก็ยังจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง"เราขอโทษนะกะหล่ำ เราเสียพรหมจรรย์ไปแล้ว"น้ำตาค่อยๆไหลลงจนอาบแก้มของผู้เป็นนายทำให้บ่าวอย่างกะหล่ำถึงกับร้องไห้ตาม"ไม่เป็นไรนะเจ้าคะ คุณหนูอย่าคิดมาก เราอยู่ที่นี่เราก็ต้องไหลตามน้ำไปเพื่อเอาชีวิตรอดกับภพภูมิของเรานะเจ้าคะ"กะหล่ำขยับเข้าใกล้ในขณะที่คุณหนูของเขาอ้ามือเพื่อขอกอดเป็นกำลังใจ"ไม่เป็นไรนะเจ้าคะ บ่าวจะอยู่ข้างคุณหนูเสมอ"แสนดีรู้ว่าเมื่อคืนเกิดจากความเต็มใจของเขาเอง แต่ตอนนั้นสติเขาไม่ได้อยู่เต็มร้อย มันก็มีบ้างที่พยายามจะดึงสติตัวเองกลับมา แต่กลิ่นของท่านสิงหลก็รุนแรงเกินที่เขาจะต้านไว้"เราจะพากะหล่ำกับพระนครให้ได้เราสัญญา""เจ้าค่ะคุณหนู"หลังจากที่ให้คุณหนูแสนดีทานข้าวและยาเรียบร้อยแล้วเธอก็จัดการเช็ดตัว

แสงสรรค์ที่เห็นการกระทำของคู่หมั้นหนุ่มที่ดูรังเกียจเขาอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เขาชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็เพียงชั่วครู่เท่านั้นเพราะว่าเขาจะต้องพึ่งสิงหล"เฮียจำคำที่ป๊าพูดก่อนตายไม่ได้เหรอครับ ป๊าของเฮียบอกว่าห้ามทิ้งแสงและเฮียก็ต้องแต่งงานกับแสงนะครับ"สิงหลหันกลับมามองหน้าโอเมก้าทันที ในวันที่ป๊าเขาเสียชีวิต คำพูดสุดท้ายของป๊าเคยให้เขาดูแลแสงสรรค์และครอบครัวของแสงสรรค์ให้ดีที่สุด เพราะพ่อของแสงสรรค์เคยช่วยชีวิตป๊าเอาไว้ แต่ครั้งนั้นเขาไม่ได้รับปากอะไร เพราะไม่เคยถูกใจการหมั้นกับแสงสรรค์เลยแม้แต่นิดเดียว "อย่าคิดจะเอาป๊าของฉันมาเป็นข้ออ้าง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอทำอะไรไว้บ้างอย่าคิดว่าฉันจะไม่รู้ จะให้ฉันประจานเธอดีไหมแสงสรรค์"แสงสรรค์ถึงกับลอบกลืนน้ำลาย ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตสุขสบาย แถมยังคบผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ตอนที่เขารู้ตัวว่าพ่อของเขาหมั้นเขาให้กับผู้ชายที่อายุถึงเกือบ 30 ปี กับเขาอายุแค่ 18ปี ใครจะไปรับได้กัน เขาหัวชนฝากับการหมั้นกับสิงหล จนเมื่อครอบครัวล้มละลายพ่อของเขาเอารูปของเฮียสิงหลมาให้ดู เขาเสียดายเวลาที่ผ่านมาเสียจริงๆ เพราะว่าเฮียสิงหลเป็นคนที่หล่อมาก ตรงสเปคของเขาท

เช้าวันต่อมา สิงหลเดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับแสนดี วันนี้เขามีประชุมที่โรงแรมแต่เช้า สิงหลหันไปมองคนข้างตัว แสนดีทำหน้ามุ่ยตั้งแต่เช้า เพราะโกรธที่เขาแอบเข้าไปนอนในห้อง เขายังนึกขำหมากระเป๋า ล็อคประตูให้เขานอนอยู่ข้างนอกแต่ลืมไปว่าเขาเป็นเจ้าของห้อง เขาสแกนลายนิ้วมือเข้าห้องได้ "เลิกโกรธเฮียได้แล้วนะ จะโกรธไปถึงพรุ่งนี้เลยหรือไงหมากระเป๋า""ถ้าเฮียไม่เลิกเรียกผมว่าหมากระเป๋า ผมจะไม่ไปกับเฮียแล้วนะขอรับ"สิงหลหัวเราะในลำคอ เวลาหมากระเป๋าของเขางอนมันก็น่ารักไปอีกแบบหนึ่ง แต่เวลาโกรธเหมือนแม่เสือไม่มีผิด วันนี้สิงหลเลือกใช้ลีมูซีนเป็นพาหนะในการพาคนทั้งสองไปยังโรงแรมของเขา แต่ถึงจะใช้ลีมูซีน แสนดีก็ยังเรียกว่าควายเหล็กสีดำอยู่ดี เมื่อรถจอดอยู่หน้าโรงแรมเพื่อรอให้คนทั้งสองเดินลงจากรถ แสนดีรู้สึกประหม่า เพราะเขาเพิ่งเคยเห็นคนจำนวนมากๆพร้อมกับเรือนที่สูงขนาดนี้"คนเขาอยู่ในนี้ได้ด้วยเหรอขอรับ""ก็อยู่ในนี้แหละ แต่ก่อนที่เราจะเข้าไปข้างใน เฮียอยากให้หนูเปลี่ยนคำพูดใหม่ก่อน เพราะตอนนี้หนูคือนายหญิงของ เลิศรัตนวรชัย จะต้องไม่พูดคำว่าขอรับ ให้ลงท้ายด้วยครับ อย่างเดียวก็พอไหนลองพูดให้เฮียฟังซิ"แส