สถานะที่เปลี่ยนใหม่

สิงหลรู้สึกตัวขึ้นในเช้าวันต่อมา เขารู้สึกว่าการนอนครั้งนี้เป็นการนอนที่ยาวนานมากถึงขนาดไม่ได้ทานข้าวเย็น เขาขยับตัวลุกขึ้นตอนนี้แก่นกายของเขาหลุดออกจากช่องทางสีหวานเรียบร้อยแล้ว น้ำเชื้อของเขายังคงอยู่ในเครื่องป้องกันทุกหยาดหยด เขาถอดเอาเครื่องป้องกันทิ้งลงถังขยะก่อนที่จะหันมามองโอเมก้าที่นอนอยู่ข้างตัว พอเขาขยับเข้าใกล้ก็ได้รู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งออกมาจากแสนดีทันที

"เป็นไข้เหรอเนี่ย"

สิงหลรีบลุกออกจากเตียงเขาหาเสื้อคลุมมาคุมร่างกายพร้อมกับจัดการหาเสื้อคลุมของเขามาใส่ให้กับโอเมก้า ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป พอเปิดประตูห้องเขาเจอกับกะหล่ำที่นั่งหลับอยู่หน้าประตูของเขา

"กะหล่ำ เธอมานอนอะไรหน้าห้องฉัน"

กะหล่ำรู้สึกตัวทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกจากนายท่านสิงหล จะรีบนั่งลงหมอบทันที

"บ่าวมารอคุณหนูเจ้าค่ะ คุณหนูแสนดีของบ่าวอยู่ไหนเจ้าคะทำไมถึงไม่ได้ออกมาจากห้อง"

สิงหลหันกลับไปมองที่เตียงก่อนที่จะหันมามองคนสนิทของแสนดี เขารู้สึกได้ว่ากะหล่ำรักและภักดีต่อแสนดีอย่างมาก ถึงขนาดที่เจ้านายมาอยู่ในห้องของเขา กะหล่ำก็มานอนเฝ้าหน้าประตูห้องเขาเสียอย่างนั้น

"คุณหนูของเธอไม่สบาย ไปหากะละมังกับผ้ามาให้ฉั