Novels by One of สายหมอก

บรรยากาศในจวนอ๋องหลีเงียบสงบ เมื่อเจ้าของจวนอยู่ในอาการโศกเศร้า นั่งอยู่ในห้องด้วยท่าทีนิ่งเงียบ บนเตียงนอนยังคงเป็นว่าที่พระชายาของอ๋องหลี รอคอยการแก้พิษ "อ๋องหลีขอรับ ทหารที่ไปนำยามาถึงแล้วขอรับ"ทันทีที่ได้ยินเสียงทหารของตนรายงานว่าทหารที่ไปนำยามาถึงจวนเรียบร้อยแล้ว อ๋องหลีถึงกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความดีใจ"ไปตามท่านหมอเกอมา!" อ๋องหลีออกคำสั่งทันที ท่านหมอเกออยู่ดูแลอาเฟยตลอด 2 วันที่ผ่านมา เพิ่งจะกลับไปพักที่ห้องรับรองที่เขาจัดให้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ทันทีที่ท่านหมอเกอมาถึง จัดการผสมยาแล้วจับกรอกเข้าไปในปากของอาเฟยทันที"เป็นยังไงบ้างท่านหมอเกอ คนรักของข้าจะหายหรือไม่""ตอนนี้แล้วแต่บุญแต่กรรมแล้วท่านอ๋อง เราทำทุกอย่างเต็มความสามารถแล้ว มันก็อยู่ที่ว่าร่างกายของว่าที่พระชายาจะสามารถซึมซับเอาตัวยาเข้าไปรักษาพิษได้มากน้อยแค่ไหน"คำพูดของท่านหมอเกอทำให้อ๋องหลีถึงกับเซ ไม่มีคำยืนยันจากท่านหมอเกอว่าอาเฟยจะฟื้น อ๋องหลีรีบถลาไปที่เตียงนอนพร้อมกับจับมือคนรักขึ้นแนบแก้มทันที"กลับมานะอาเฟย กลับมาหาพี่ พี่รู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนในโลกของพี่ พี่รู้ว่าเจ้าสามารถกลับไปได้ทุกเมื่อ แต่ได้โปรดเถ

"อาเฟยลูก"เสียงนี้อีกแล้ว เสียงที่เหมือนแม่เรียกคำพูดเดิมที่เคยได้ยิน แต่เขาไม่รู้เลยว่าเสียงนี้มันคือเสียงใครกันแน่ คราวที่แล้วเสียงนี้เรียกเขาให้เดินตามไปจนในที่สุดเขาก็หลงเข้าไปในยุคโบราณ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็เกือบปีแล้ว เขายังคงได้ยินเสียงนี้อยู่อีก"อาเฟยลูก"อาเฟยลืมตาขึ้น ก่อนที่จะมองไปรอบๆ "อาเฟย" เสียงเรียกย้ำทำให้อาเฟยหันกลับไปมอง"แม่!" สิ่งที่เขาเห็นนั่นคือแม่ของเขาที่เสียชีวิตไปตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก แม่คนเดิมที่ใจดีของเขา"คนดีของแม่ เหนื่อยไหมลูก""ไม่เหนื่อยเลยครับแม่ ผมมีความสุขมากๆเลยที่ได้อยู่กับท่านพี่ แต่ทำไมตอนนี้บรรยากาศมันดูแปลกๆนะครับ มันเกิดอะไรขึ้น""มันไม่ได้เกิดอะไรขึ้นหรอก แม่แค่อยากถามลูก ว่าระหว่างชีวิตในยุคปัจจุบันของลูกกับชีวิตที่กำลังเป็นพระชายาของอ๋องหลี ลูกชอบชีวิตแบบไหน"อาเฟยคิ้วขมวดทันที นั่นสินะ เขาใช้ชีวิตกับอ๋องหลีมาเกือบ 1 ปี จนลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นคนในยุคปัจจุบันไม่ใช่ยุคอดีต ลืมตัวตนการเป็นอาเฟย ศักดินามนตรี ไปซะสนิทเลย "ทำไมแม่ถามผมแบบนี้ล่ะครับ หรือว่าถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับยุคปัจจุบันแล้วเหรอ" น้ำเสียงที่เศร้าใจของลูกชายทำให้ผู้

ข่าวการแต่งตั้งพระชายาเป็นบุรุษเพศแพร่กระจายไปทั่วอาณาจักรฉิน ข่าวนี้ทำให้ชิงชิงไม่พอใจ นางคิดว่าท่านลุงของนางที่เป็นเสนาบดีจะสามารถช่วยบังคับให้ฮ่องเต้แต่งตั้งนางเป็นพระชายาของอ๋องหลีได้ แต่ปรากฏว่าเรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่นางต้องการ กลับกลายเป็นตอนนี้มีพระราชโองการแต่งตั้งอาเฟยเป็นพระชายาอย่างถูกกฎหมาย ไม่มีใครสามารถคัดค้านได้"พอเถอะนะชิงชิง ลุงพยายามแล้ว แต่ไม่สามารถขัดพระราชโองการของฝ่าบาทได้ ถ้าเรายังคัดค้านอยู่แบบนี้ตระกูลของเราคงไม่พ้นถูกประหารตามพระราชอาญาแน่นอน""แต่ท่านลุงเจ้าคะ ชิงชิงเสียศักดิ์ศรีในจวนอ๋องไปตั้งหลายปี ไม่มีใครอยากร่วมหอลงๆกับชิงชิง ใครจะรับผิดชอบเรื่องนี้ล่ะเจ้าคะ"ชิงชิงร้องไห้ด้วยความเสียใจ ใครๆก็รู้ว่าเขาเป็นคู่หมั้นของอ๋องหลี ใช้ชีวิตอยู่ในจวนอ๋องหลีมานานหลายปี คอยปรนนิบัติพัดวีหลีฮูหยินไม่เคยขาดตกบกพร่อง แต่นี่คือสิ่งที่นางได้รับ ความอยุติธรรมที่อ๋องหลีไม่เคยสนใจใยดีกับความดีของนาง"แล้วเจ้าจะให้ลุงทำอย่างไร พระราชโองการแต่งตั้งอาเฟยก็ออกมาแล้ว ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ถ้าเราทำก็เท่ากับขัดพระราชโองการเชียวนะ""ก็แล้วถ้าอาเฟยไม่ได้อยู่รับราชองค์การล

อ๋องหลีและอาเฟยยังคงใช้ชีวิตเยี่ยงคนรักในจวนอ๋อง ถึงแม้ข่าวนี้จะกระจายแพร่ไปทั่วแต่มันก็ไม่ได้มีผลเสียอะไร การรักกับบุรุษเพศด้วยกันมันไม่ได้ถือเป็นการผิดธรรมเนียมประเพณี เพียงแต่มันจะมีกลุ่มคนบางส่วนที่ต่อต้าน ซึ่งเอาเรื่องนี้ขึ้นทูลต่อฮ่องเต้ เพื่อให้ปลดตำแหน่งอ๋องหลีออกจากการเป็นอ๋อง "แล้วท่านพี่จะทำอย่างไรต่อไป" อาเฟยเอ่ยถามคนรัก เขาคิดว่าเรื่องนี้มันน่าจะหลุดไปกับชิงชิงแน่ๆ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะกลัว แถมตอนนี้ใบหน้าของอ๋องหลีก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจต่อราชโองการที่มาถึง"เจ้าไม่ต้องคิดมากหรอก เรื่องแค่นี้พี่จัดการได้ ตำแหน่งอ๋องหลีของพี่ไม่ได้มาเพราะฝีปาก พี่ได้มาเพราะความสามารถ เพราะการนำทัพที่ตรากตรำสู้เพื่อราชวงศ์ฉินมาหลายปี พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าพี่ถูกปลดออกจากการเป็นแม่ทัพและตำแหน่งอ๋องหลี ใครจะเป็นคนนำทัพถ้ามีศึกสงครามเข้ามา""ผมมีแผนแล้วครับ ใช้แผนของผมรับรองว่าไม่มีใครกล้าปลดท่านพี่แน่นอน"อ๋องหลีมองหน้าคนรักก่อนจะยิ้มออกมา เจ้าแสนซนของเขาคงจะคิดเรื่องดีๆออกอีกแล้ว ตั้งแต่ที่อาเฟยมาอยู่กับเขา เขารู้สึกว่ามีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นในชีวิต เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวต่ออุปส

ถึงแม้โทษของหลีฮูหยินจะมีแค่การนั่งบำเพ็ญเพียรอยู่ในห้องพระเท่านั้น แต่โทษนั้นมันไม่ได้ครอบคลุมไปสำหรับชิงชิง เมื่อสาวใช้มารายงานว่าท่านอ๋องยกการลงโทษนี้ให้กับอาเฟยทำให้ชิงชิงรู้สึกกลัว"ข้าจะทำเช่นไรดี ถ้าปล่อยให้มันเป็นผู้ลงโทษมันต้องลงโทษข้าจนตายหรือไม่ก็เสียโฉมแน่ๆ ข้าไม่อยากเจอสภาพแบบนั้น""เราต้องหนีเจ้าค่ะคุณหนู ไม่สามารถอยู่จวนอ๋องได้อีกแล้ว ถ้าคุณหนูยังอยู่ที่นี่จะต้องถูกลงโทษจนตายแน่ๆเลยเจ้าค่ะ"สาวใช้เสนอวิธีรอดแก่ชิงชิง"จะให้ข้าหนีไปที่ไหนเล่า บ้านข้าแตกสาแหลกขาดมาหลายสิบปีแล้ว ข้าถูกท่านย่าเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย มีความหวังที่จะขึ้นเป็นพระชายาของอ๋องหลี ถ้าข้าออกจากจวนข้าก็ไม่มีที่ไปเลย"ชิงชิงคิดหนักทันที การออกจากจวนอ๋องหลีก็เหมือนการให้นางไปตายอยู่ดี สตรีที่ไม่มีวิทยายุทธ ไม่มีผู้ชายคุ้มกะลาหัวจะอยู่ด้านนอกได้อย่างไร มันเป็นไปไม่ได้เลยเช้าวันรุ่งขึ้น อาเฟยมาที่จวนหลังซึ่งเป็นที่พักของหลีฮูหยินและชิงชิง "ข้าแปลกใจนะเนี่ย ข้านึกว่าเจ้าจะหนี แต่ไม่ยักหนีแฮะ แสดงว่ารู้ตัวใช่ไหมว่าวันนี้ข้ามาที่นี่ด้วยเหตุอะไร เจ้ายอมรับโทษของเจ้าแล้วหรือยัง"อาเฟยดัดแปลงประโยคให้ชิ

ทันทีที่ทหารทั้งสองคนตายด้วยความผิดที่ลักพาตัวคนรักของอ๋องหลี ทำให้อาเฟยถึงกับตกใจ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนเข้มแข็ง แต่เขาก็ไม่เคยเห็นใครตายต่อหน้าต่อตาสยดสยองขนาดนี้ ทำให้อ๋องหลีต้องหมุนเอาตัวอาเฟยเข้ามาซบอกเพื่อไม่ให้เห็นภาพตรงหน้า"กลัวก็ไม่ต้องดู พี่ขอโทษนะที่มาช้าจนเกินไป เกือบทำให้เจ้าเป็นอันตราย" "ไม่เป็นไรเลย ผมไม่ได้เป็นอันตรายอะไร แต่ผมไม่เข้าใจเลยทำไมพวกเขาจึงต้องจงเกลียดจงชังผมนัก ผมไม่เคยไปทำอะไรให้พวกเขาเลย" "ต่อไปนี้จะไม่มีอีกแล้ว พี่อธิบายทุกอย่างให้กับท่านย่าฟังหมดแล้ว หลังจากกลับไปพี่จะแต่งตั้งให้เจ้าเป็นพระชายา มันจะได้สิ้นเรื่องสิ่งราวไปเสียที""ได้ยังไงล่ะ พระชายาแต่งตั้งผู้หญิงไม่ใช่เหรอ ผมเป็นผู้ชายจะเป็นพระชายาได้อย่างไร ถึงแม้ว่าที่นี่จะมีการตัดชายเสื้อ แต่ผมก็คิดว่ามันไม่สมควร""ตัดชายเสื้อหรือ?"อ๋องหลีงงกับคำพูดของอาเฟยจึงเอ่ยถามขึ้น"ที่บ้านผม ถ้ามีบุรุษกับบุรุษรักกัน ชาวจีนจะเรียกกันว่าตัดชายเสื้อ"ถึงแม้จะไม่เข้าใจกับคำพูดของอาเฟยได้สักเท่าไหร่ แต่อ๋องหลีก็เลือกที่จะดึงเอาโจรแคระของเขาเข้าสู่อกกว้างเพื่อปลอบขวัญ"ถึงแม้เจ้าจะได้เป็นพระชายาหรือไม่ก็ตาม แต่เจ

เมฆาสามารถหนีพาเวลได้ถึง 3 เดือนเต็ม คำอ้างนู่นอ้างนี่ไม่ยอมขึ้นไปรับใช้ ถึงพาเวลจะหงุดหงิดบ้าง แต่เขาก็ยอมให้โอเมก้ามาเสมอ เพราะบางครั้งโอเมก้าก็บอกว่าเป็นช่วงฮีท บางครั้งก็บอกว่าเป็นหวัด บางครั้งก็บอกว่าเป็นภูมิแพ้ สารพัดสารเพในคำกล่าวอ้าง และเป็นเพราะความรักสะอาดของพาเวล ทำให้พาเวลไม่กล้าให้เมฆาขึ้นมารับใช้ แต่พอคำกล่าวอ้างมันมีบ่อยขึ้น พาเวลชักจะรู้ทัน วันนี้มีคำสั่งเด็ดขาดให้โอเมก้าคนใหม่ขึ้นรับใช้นายท่านโดยไม่มีคำกล่าวอ้างใดๆ หากไม่ขึ้นตามคำสั่งสามารถจับมัดแล้วแบกขึ้นไปได้เลย คำสั่งนี้ถูกถ่ายทอดโดยป้ามะลิ ทำให้เมฆาไม่สามารถหาข้ออ้างในการหนีได้อีก"เพราะผมไม่อยากขึ้นไปนี่นาป้ามะลิ""ไปเถอะนะคะ อย่าขัดใจนายท่านเลย คุณก็รู้ว่าการขัดใจนายท่านมันไม่ส่งผลดีกับตัวคุณเอง""ก็นายท่านของป้ามีเมียเป็นร้อย ผมไม่ชอบนี่นา""เมฆขึ้นไปรอบนี้ กว่าจะถึงรอบของเมฆก็อีกตั้งร้อยวัน ไม่ต้องกลัวไปหรอก นายท่านไม่เคยบังคับใคร ถ้าเมฆบอกว่าให้นายท่านอ่อนโยน นายท่านก็จะอ่อนโยน"ป้ามะลิปลอบใจเมฆา แต่เมฆาก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้น เขาไม่ได้ห่วงเรื่องเซ็กส์หรอก นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของเขาสักหน่อย แต่ที่เขาเกลียดก็คือพ

พาเวลฟังรายงานจากป้ามะลิ ว่าโอเมก้าคนใหม่ป่วยจนไม่สามารถมารับใช้ได้ เขารู้สึกขัดใจเล็กน้อย แต่ถ้าจะให้คนป่วยมาขึ้นเตียงด้วยเขาก็คงไม่เอา เดี๋ยวเชื้อโรคจากหวัดมันจะติดเขา"แล้วเขาเป็นอะไรมากไหม""ไม่มากเท่าไหร่ค่ะนายท่านป้าให้ทานยาแล้วก็นอนพัก""งั้นก็จัดโอเมก้าตามคิวขึ้นไปจนกว่าเขาจะหายดี""ค่ะนายท่าน"โอเมก้าในปกครองของพาเวล จะถูกจัดขึ้นเพื่อให้รับใช้เจ้านายวันละ 1 คน ก่อนที่จะขึ้นรับใช้เจ้านายทุกคนจะต้องทำความสะอาดร่างกายทุกครั้ง เพราะเจ้านายเป็นคนที่รักษาความสะอาดมากๆ พาเวลที่รู้สึกหงุดหงิด เขาโทรหาเซฟเพื่อนสนิท เพื่อระบายอารมณ์"หงุดหงิดชิบหาย โอเมก้าในปกครองของกูดันป่วย ขึ้นรับใช้กูไม่ได้เลย"'โถ่! ไอ้พาเวล โอเมก้าในปกครองของมึงมีเป็นร้อย คนไหนป่วยมึงก็ไม่ต้องให้ขึ้นสิวะ'เซฟบ่นตามสายให้เพื่อนสนิทของเขา พาเวลเป็นคนที่รักความสะอาด เป็นมาเฟียที่เป๊ะทุกระเบียบนิ้ว จนบางทีเขาก็สงสัย ว่าไอ้เพื่อนอัลฟ่าคนนี้ของเขา มันจะไปหยุดที่โอเมก้าคนไหน เพราะตั้งแต่ที่เป็นเพื่อนมันมา ไม่เคยเห็นพาเวล มีโอเมก้าเป็นตัวเป็นตนสักที เขาทำธุรกิจกับพาเวลมานาน พาเวลเป็นคนที่เฉียบขาดในการทำงาน เด็ดขาดในการต

เมฆาเริ่มรวบรวมคำพูดของป้าแม่บ้านและของคนที่ช่วยเหลือ เขาเริ่มคุ้นกับคำว่าโอเมก้า คำว่าปลอกคอ และคำว่ารัฐเมดิเตอร์ นี่มันคำที่เขาใช้แต่งนิยายไม่ใช่หรอ มันจะมีอยู่ในโลกความเป็นจริงได้ยังไงกัน "สรุปคุณจะไปที่ไหน ให้คนของฉันไปส่งก็ได้นะ"เมฆาสะดุ้งกับคำพูดของคนตรงหน้าเพราะเขามัวแต่คิดถึงนิยายที่เขาเขียน"ผมไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ผมไม่รู้จักที่นี่เลย"พาเวลมองหนุ่มน้อยตรงหน้า ก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบ"สรุปว่าจำทางกลับบ้านไม่ได้?!""ครับ"เมฆาต้องยอมรับไปก่อนว่าจำไม่ได้เพราะว่าถ้าให้เขาออกไปตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปที่ไหน "ที่นี่ไม่มีงานอะไรให้นายทำ ไม่ได้ต้องการคนรับใช้ มีตำแหน่งเดียวที่ว่าง คือโอเมก้าในปกครองของฉัน"เมฆาตกใจกับคำว่าโอเมก้าในปกครอง เขาเป็นคนแต่งเองทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไร "ให้ผมไปเป็นคนสวนหรือคนครัวก็ได้ครับ ผมไม่เป็นโอเมก้าในปกครองได้ไหม"พาเวลยอมรับว่าถูกใจโอเมก้าที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขารู้สึกว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา สายตาดูไม่ยอมคน เหมาะสำหรับการเป็นโอเมก้าในปกครองของเขา มันดูมีอะไรน่าค้นหาดี"ไม่มีตำแหน่งว่าง ถ้าไม่อยากเป็นโอเมก้าในปกครองก็ออกไป!"เมฆายืนเลิ่กลั่ก เขาไ

พาเวล วรพันธ์ อัลฟ่ามาเฟีย ที่มีกลิ่นประจำตัว กลิ่นเหล้าคูราโซ่ ทำธุรกิจที่เกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ระดับต้นๆของประเทศ พร้อมกับเปิดกิจการรีสอร์ทนับร้อยสาขาทั่วประเทศ เขานั่งอยู่ในรถหรูของตัวเอง มองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีฝนตกพรำๆเป็นบรรยากาศที่ไม่ชอบใจเลยสำหรับเขา "นายครับมีคนแปลกๆนอนอยู่ตรงนั้น"พาเวลมองตามคำที่ลูกน้องพูด เห็นผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่กลางถนนทั้งๆที่ฝนตก "ลองไปดูซิ""ครับนาย"หลังจากที่บอดี้การ์ดลงไปดูบุคคลปริศนาที่นอนอยู่กลางถนน พาเวลมองลูกน้องที่จับชายปริศนาพลิกหงายขึ้น ก่อนจะตรวจชีพจรที่ปลายจมูก สักพักบอดี้การ์ดก็วิ่งกลับมาที่รถ"ยังไม่ตายครับนาย น่าจะแค่หมดสติ เหมือนว่าจะเป็นโอเมก้าครับ""เอาไปขึ้นรถคันหลัง ขึ้นคันนี้ไม่ได้เดี๋ยวกูเปียก""ครับนาย"หลังจากได้คำสั่งจากเขา บอดี้การ์ด 2 คนก็พากันอุ้มชายปริศนาไปขึ้นรถสำหรับบอดี้การ์ดที่วิ่งตามหลังรถของพาเวลมา ไอ้ความใจดีที่อยากช่วยเหลือมันก็มี แต่เรื่องรักความสะอาดเนี่ยพาเวลยอมไม่ได้เลยจริงๆ เขาเป็นคนที่รักความสะอาดมากๆ คำว่ามากของเขาคือมากที่สุด ยกตัวอย่างเช่นห้องนอนของเขาต้องทำความสะอาดวันละ 2 ครั้ง ทุกที่ที่เขาจะต้องไปจะต้

ในบรรยากาศห้องนอนในคอนโดระดับกลาง ภายในห้องตกแต่งด้วยของน้อยชิ้น มีเตียงเล็กๆสำหรับนอนคนเดียว มีมุมโต๊ะทำงานเล็กๆตรงมุมห้อง มีตู้เสื้อผ้าไม้อัดเล็กๆ นอกห้องนอนมีห้องครัวที่แทบจะไม่มีอุปกรณ์ครัว มีเพียงกาน้ำร้อนและถ้วยสองใบเท่านั้น เมฆา เลิศการณ์ นักเขียนนิยายวายที่ไม่ได้ประสบผลสำเร็จมากนัก เขาค่อนข้างเก็บตัว จนบางทีเพื่อนๆต้องวนเวียนมาดูเพราะความเป็นห่วง เมฆา หรือ เมฆ เขาตั้งความฝันกับการเป็นนักเขียนนิยายที่มีชื่อเสียง แต่ด้วยฝีมือยังไม่ถึงขั้น ทำให้นิยายของเขามีทั้งคำชม และ คำติ มากมาย เมฆายังคงจ้องคอมของตนในขณะที่บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบ ตอนนี้เขาเขียนเรื่อง ทะลุมิติมาเป็นบอดี้การ์ดของมาเฟีย เป็นเรื่องราวคุณหมอที่ทะลุมิติไปยังโลกโอเมก้าเวิร์ส เป็นบอดี้การ์ดให้กับมาเฟียที่ปิดบังตัวตนว่าตัวเองคือโอเมก้า เรื่องราวความรักของทั้งคู่ถูกเขียนให้เป็นแนวฟิวกู๊ด แต่ดันมีเพื่อนนายเอกที่ไม่รู้ว่านายเอกของเรื่องคือโอเมก้า เขาแอบหลงรักนายเอกทั้งๆที่เข้าใจว่านายเอกคืออัลฟ่า แถมยังเป็นเพื่อนสนิท ความที่เมฆาเขียนคาแรกเตอร์ของเพื่อนพระเอกออกแนวกวนประสาท ทำให้เมฆาไม่ชอบตัวละครนี้ กะจะเขียนให้ตายตั้งแต่

ย้อนไปเมื่อ 10 ปีแรกของการใช้ชีวิตคู่ของสินหลและแสนดี ศัตรูทางธุรกิจของสิงหลมีมามากมายหลายหน้าหลายตา เพราะความที่สิงหลในอดีตไม่ใช่นักธุรกิจที่มือใสสะอาดเท่าไหร่นัก ก่อนจะแต่งงานเขาเองก็ทำทุกอย่างเพื่อปีนป่ายขึ้นสู่จุดสูงสุด ทำให้เขาสร้างศัตรูไว้มากมาย"เฮียไปทำงานก่อนนะ ฝากหอมแก้มลูกๆด้วย"แสนดีสวมกอดสามี ในทุกๆเช้าเขาต้องแสดงความรักซึ่งกันและกันก่อนไปทำงานเสมอ สิงหลจะออกจากบ้านเป็นคนแรก ลูกชายทั้งสองคนสีหราชและสิรินทร์จะต้องไปโรงเรียนโดยที่แสนดีเป็นคนพาไปส่ง กิจวัตรประจําวันของครอบครัวเลิศรัตนวรชัย จะไม่มีอะไรใหม่เป็นพิเศษ แสนดีไปส่งนักเรียนเสร็จแล้วก็จะกลับมาที่บ้านเพื่อทำอาหารและดูแลบ้าน สามีออกไปทำงานเพื่อหาเงินไว้สำหรับอนาคตของลูก ทุกอย่างดูราบรื่น "วันนี้จะทำขนมอะไรเหรอแสนดี"ป้าประไพเอ่ยถามทันทีที่เห็นแสนดีกำลังเตรียมแป้งออกมาจากตู้"กะจะทำลูกชุบเอาไว้ให้เด็กๆทานเล่นตอนช่วงเย็นนะครับป้าประไพ กะหล่ำ ไปดูสีผสมอาหารในตู้ชั้นบนให้เราที""ได้เจ้าค่ะคุณหนู"กะหล่ำสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูแสนดี ตอนนี้เธอมีครอบครัวแล้ว แต่งงานอยู่กินกับพี่เกรียงไกรแต่ยังไม่มีลูกด้วยกัน แสนดีมองคนสนิทของ

หมอพิพัฒน์ มานิชยกุล อายุ 56 ปี เขาเป็นนายแพทย์ที่ประจำอยู่โรงพยาบาล เป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นพิมเสน ยังคงครองตัวเป็นโสดเรื่อยมา เพราะไม่เคยคิดว่าความรักมันจะสามารถเกิดขึ้นในใจเขาได้"นี่ของฝากมึงไอ้หมอ"หมอพิพัฒน์เงยหน้ามองเพื่อนสนิทอย่างสิงหลที่วางถุงของฝากไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา"มึงไปไหนมาถึงมีของฝากให้กู""ก็พาเมียกูไปอยุธยาที่เดิมนั่นแหละ กูล่ะไม่อยากไปเลยกลัวเมียกูหาย แต่ก็ขัดใจเมียไม่ได้ "หมอพิพัฒน์ถึงกับหัวเราะ สิงหลเป็นคนที่กลัวเมียมาก มากในระดับที่ไม่กล้าขัดใจเมียเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เมียด่ามันก็ร้องไห้กระซิกกระซิกหมดมาดมาเฟียไปเลยทีเดียว"เออ..ไอ้หมอ ลูกชายกูเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลนี้เป็นยังไงบ้างวะ มีอัลฟ่ามาจีบลูกกูหรือเปล่า อย่าลืมดูแลหลานนะเว้ย"หมอพิพัฒน์คิดถึงลูกชายของสิงหลและแสนดีที่มีสายพันธุ์โอเมก้า สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย ย้ายมาที่โรงพยาบาลของเขาได้หลายเดือนแล้ว "เขาก็ทำหน้าที่ของเขานั่นแหละ มึงเลิกห่วงลูกดิ ลูกมึงน่ะ 22 แล้วนะ ไม่ใช่ 2 ขวบ!!"สิงหลมองเพื่อนสนิท ก่อนที่จะหัวเราะร่า"ขนาดลูกกูยัง 22 แล้ว มึงคิดสภาพมึงดิตอนนี้ยังไม่มีลูกเลย กว่ามึงจะมีลูก กูตายก่อน ไม่

สีหราชเดินลงมาจากชั้นบนในเช้าวันเปิดมหาลัย ปีนี้เขาจะเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายแล้ว "ลงมาทานข้าวก่อนลูก""ครับแม่ แล้วนี่ไอ้เสือมันไปไหนครับ"แสนดีวางอาหารที่ทำเป็นประจำทุกเช้าบนโต๊ะอาหาร ครอบครัวของเขาตื่นไม่พร้อมกัน แต่เขาก็พร้อมที่จะให้ทุกคนได้กินอิ่มก่อนออกไปทำภารกิจของแต่ละคน"พี่เสือไปโรงพยาบาล เมื่อเช้าแม่ก็ถามแล้วนะว่าจะไปทำไมแต่ก็ไม่บอก คงจะไปหาหมอพิพัฒน์ละมั้ง เพราะเห็นว่าเสือจะย้ายมาที่โรงพยาบาลของหมอพิพัฒน์น่ะ"เสือหรือสิรินทร์ ได้เป็นหมอของโรงพยาบาลเดียวกับเพื่อนสนิทของพ่อ สิงโตเลยไม่ห่วงอะไรมากมาย เพราะปกติแล้วสิรินทร์จะเป็นโอเมก้าที่ทำตัวน่าห่วงมาก แต่ถ้าได้อยู่ใกล้อาพิพัฒน์แล้วสีหราชก็เบาใจ"ก็ดีนะครับแม่ ให้มันไปอยู่ใกล้อาพิพัฒน์ มันจะได้ไม่ต้องโดนอัลฟ่าคนอื่นจีบ""จ๊ะ ลูกทานอาหารซะนะ ตอนนี้หนูกลิ่นหอมไปรออยู่ที่รถแล้ว เอาน้องไปมหาลัยด้วยนะลูก แล้วก็อย่าลืม ไปส่งน้องที่คณะด้วย ลูกเคยดูแลพี่เสือมาแบบไหน แม่ขอให้สิงโตดูแลกลิ่นหอมแบบนั้นเลยนะลูก"สีหราชถึงกับถอนหายใจ เขาพ้นจากสิรินทร์มา 1 คน ยังต้องมาเจอกับเด็กกลิ่นหอมอีก ตอนที่เข้ามหาลัยใหม่ๆ เขารับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดของพ

หลังจากจัดการธุระของเด็กกลิ่นหอมเสร็จเรียบร้อยแล้วแสนดีจึงเดินขึ้นมาชั้นบน เขาเองก็ถูกชะตากับโอเมก้ากลิ่นหอม เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมเป็นเด็กที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แถมยังเรียนรู้ได้เร็ว เขาเลยให้กลิ่นหอมนอนห้องข้างๆกับกะหล่ำ"จัดการเรื่องเด็กคนนั้นเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ""ครับเฮีย เด็กคนนั้นน่ารักดีนะครับ ผมชอบเลย เขาดูเรียบร้อยและเจียมตัวมากเลย"สิงหลยิ้มให้กับภรรยา พร้อมกับดึงภรรยาลงมานั่งที่ตักของตน "เด็กคนนั้นน่าสงสารมากเลยนะ พ่อก็ตาย แม่ก็หนีไปมีผัวใหม่ บ้านก็ถูกยึด ก่อนที่พ่อของเขาจะตายก็อยู่กันลำบากมาก พ่อของเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเฮีย เคยโทรมาขอความช่วยเหลือจากเฮียไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเฮียก็ช่วยไป แล้วมันก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย มารู้อีกทีก็มันตายไปแล้ว ตอนที่เฮียไปเผาศพมัน เฮียเห็นเด็กคนนี้ยืนร้องไห้อยู่หน้าเมรุเผาศพ พอเฮียได้คุยกับเด็กคนนี้ เฮียก็เลยเกิดความสงสาร แล้วก็รับอุปการะนี่แหละ""ผมยินดีครับเฮีย ผมเองก็รู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนกัน"ในระหว่างที่พูดมือของสิงหลก็ไม่ได้อยู่กับที่ มือของเฮียลูบไปตามหลังของแสนดี แม้เวลาจะผ่านกันมา 20 กว่าปีแล้วแต่กลิ่นลีลาวดียังไม่จางหาย เขา

หลังจากที่ถึงบ้านสีหราชเดินนำพี่ชายเข้าไปภายในทันที เขารีบไล่พี่ชายไปอาบน้ำเพราะมีกลิ่นอัลฟ่าติดตัวพี่ชายกลับมา"ก็พี่ยังไม่อยากอาบ สิงโตจะมาบังคับพี่ทำไม สิงโตอยากอาบสิงโตก็ไปอาบสิ กลิ่นแค่นี้แม่ไม่ว่าหรอก""มึงรีบไปก่อนที่กูจะโมโห ไปเข้าใกล้มันทำไม มึงก็รู้ว่ากลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่ามันติดมาง่ายจะตาย แล้วเสือกไม่ระวัง ถ้าป๊ากับแม่รู้เข้ากูก็โดนอีก!!"ในระหว่างที่ทั้งสองพี่น้องยืนเถียงกัน แสนดีเดินออกมาจากครัวก็ได้ยินเสียง"เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกันทำไม!""ไม่ได้ทะเลาะกันครับแม่ น้องก็แค่เสียงดัง เราไม่ได้ทะเลาะกันครับ"สิรินทร์เดินเข้าไปกอดมารดา แม่ของเขาในวัย 45 ปี ยังสวยและมีเสน่ห์มากมาย ขนาดที่ป๊าของเขายังหวงและหึงทั้งๆที่อยู่กันมา 20 กว่าปีแล้ว"แล้วทำไมกลิ่นอัลฟ่าถึงติดตัวลูกมาแรงนักล่ะเสือ""พอดีผมยืนคุยกับเพื่อนของน้องมานะครับ มันก็เลยติดมา มันเหม็นมากขนาดนั้นเลยเหรอครับแม่""ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ไปนั่งรอที่โต๊ะไปเดี๋ยวแม่เอาขนมไปให้กิน ลูกด้วยนะสิงโต เลิกเสียงดังใส่พี่สักที ไม่อย่างนั้นแม่จะฟาดแล้วนะ"สีหราชมองสองแม่ลูกที่ยืนกอดกันกลม แม่ของเขาเป็นใหญ่ในบ้านเลิศรัตนวรชัย แม้กระทั่งป๊

ชีวิตครอบครัวของสิงหลและแสนดี อยู่ในขั้นที่มีความสุขที่สุด แสนดีให้กำเนิดลูกชายคนที่ 2 เป็นอัลฟ่าอย่างที่หวังไว้ โดยสิงหลตั้งชื่อให้ลูกคนที่ 2 ว่า สีหราช เลิศรัตนวรชัย หรือน้องสิงโต ครอบครัวของสิงหลสมบูรณ์แบบ มีลูกทั้งสองสายพันธุ์ สิงหลยังคงบริหารโรงแรมซึ่งตอนนี้ขยายออกไปอีกหลายสาขา ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เขาก็ยังสู้เพื่อครอบครัว เขาต้องการเก็บเงินเพื่อให้ลูกเมียได้ใช้อย่างสุขสบาย สีหราช เลิศรัตนวรชัย ผู้มีสายพันธุ์อัลฟ่าอายุ 21 ปี และพี่ชายของเขา สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย มีสายพันธุ์โอเมก้า อายุ 22 ปี ทั้งสองคนมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก สีหราชเป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหลาเขาชอบการแข่งรถมากเป็นพิเศษ เป็นนักแข่งระดับมือพระกาฬ หาตัวจับได้ยาก วันนี้เขาได้เข้าแข่งขันฟอร์มูล่าวันเพื่อชิงแชมป์ โดยมีพี่ชายยืนเกาะขอบสนามเป็นแรงเชียร์"มึงจะมาทำไมอ่ะเสือ กูบอกให้อยู่บ้านไง มึงมาสนามทีไรคนที่สนามก็มองมึงทุกที เดี๋ยวแม่ก็โกรธอีก ถ้ากลิ่นอัลฟ่าไปติดมึงเข้า!!""ก็พี่อยากมานี่นาสิงโต พี่อยากมาเชียร์สิงโต ทำไมต้องดุด้วยล่ะ"สิงโตถึงกลับกลอกตาขึ้นบน เสือเป็นโอเมก้าที่มีกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ ซึ่งเป็นกลิ่นที่หายาก อัลฟ

สีหราชมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาที่พึงพอใจ เขารู้สึกชอบพอกับโอเมก้าคนนี้ แต่ด้วยสถานะที่แตกต่างกัน เขาก็แค่อยากได้ ตามวิถีของผู้ชายเจ้าชู้ แต่เขาไม่เอามาทำภรรยาแน่นอน"นี่!! ห้ามยุ่งกับน้องเขานะสิงโต ไม่อย่างนั้น พี่จะให้แม่ตีจริงๆ ด้วย!!"สิรินทร์รู้ทันน้องชาย เพราะการที่เขาสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ทำให้เขารู้ว่าน้องชายเป็นคนเจ้าชู้มากแค่ไหน แล้วถ้าเด็กกลิ่นหอมถูกตาต้องใจสีหราชแล้วด้วย จะต้องมีปัญหาขึ้นแน่นอน"อะไรของมึงวะเสือ มึงจะเก็บไว้แดกเองหรือไง มึงเป็นโอเมก้านะ""พี่ไม่ได้พูดเล่นนะสิงโต น้องเขายังเด็ก ห้ามไปยุ่งกับน้องเขาเด็ดขาดไม่อย่างนั้นพี่จะฟ้องป๊ากับแม่"สีหราชมองพี่ชายอย่างล้อเลียน ก่อนที่จะรับปากไปส่งๆ ว่าจะไม่ยุ่งกับโอเมก้าคนนั้น แต่ใครจะรู้ว่าในใจเขาคิดอะไร เด็กคนนั้นก็แค่คนรับใช้หรือเปล่า ไม่เห็นว่าจะต้องสนใจอะไรเลย แล้วอีกอย่างนึง การที่เขาอยากจะกินใครสักคน มันเป็นเรื่องง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ถ้าเขาได้ปักใจจะเอาใครแล้ว เขาต้องได้แน่นอน สีหราชคิดในใจ ก่อนที่จะตักขนมเข้าปากโดยไม่สนใจ สายตามองไปยังแม่ของเขาที่พาเด็กกลิ่นหอมเข้าไปในครัวเพราะเป็นทางออกไปสู่ห้องของแม่บ้าน

สีหราช เลิศรัตนวรชัย นักศึกษาวิศวะกรรมศาสตร์ปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง เขาเป็นรุ่นพี่ที่โก้หรู เป็นอัลฟากลิ่นฟีโรโมนเหล้านอก มีเอกลักษณ์ประจำตัวที่ชอบทำหน้าเคร่งขรึม เป็นที่ถูกใจสาวๆและโอเมก้าในมหาวิทยาลัย ขึ้นชื่อเรื่องความโหดเนื่องจากเป็นลูกชายมาเฟีย สีหราชจะขึ้นชื่อมากกับเรื่องของพี่ชายที่เพิ่งจบไป ทั้งมหาลัยจะรู้กันดีว่าห้ามยุ่งกับพี่ชายของสีหราช ถ้าไม่อยากเจ็บตัว สีหราชตามติดพี่ชาย กันอัลฟ่าทุกคนตามคำสั่งของบิดามารดา ซึ่งสีหราชทำได้ดีมาก จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ สิรินทร์ พี่ชายโอเมก้าของสีหราชเลยจนกระทั่งพี่ชายจบการศึกษา สีหราชเป็นคนที่ชอบความเร็ว เขาใช้เวลาว่างฝึกฝีมือทางด้านการขับแข่งรถ จนสามารถเข้าร่วมทีมเป็นนักแข่งมืออาชีพได้ด้วยวัยแค่ 21 ปีเท่านั้น นอกจากจะขึ้นชื่อเรื่องฝีมือการขับแข่งรถแล้ว เรื่องความเจ้าชู้สีหราชก็ติดอันดับ top เขาเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า ไม่คบกับใครจริงจัง ไม่เคยให้ใครขึ้นสถานะแฟน ทุกคนที่ผ่านมา ล้วนผ่านไปในครั้งเดียว ถึงแม้ว่าเหล่าสาวๆ หรือ โอเมก้าจะอยากมีอะไรกับสีหราชเป็นครั้งที่ 2 แต่ถ้าสีหราชปฏิเสธนั้นแปลว่าเขาเบื่อแล้ว 'อ๊ะ!!! สีหราช!! เบา