เช้าวันต่อมา สิงหลเดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับแสนดี วันนี้เขามีประชุมที่โรงแรมแต่เช้า สิงหลหันไปมองคนข้างตัว แสนดีทำหน้ามุ่ยตั้งแต่เช้า เพราะโกรธที่เขาแอบเข้าไปนอนในห้อง เขายังนึกขำหมากระเป๋า ล็อคประตูให้เขานอนอยู่ข้างนอกแต่ลืมไปว่าเขาเป็นเจ้าของห้อง เขาสแกนลายนิ้วมือเข้าห้องได้ "เลิกโกรธเฮียได้แล้วนะ จะโกรธไปถึงพรุ่งนี้เลยหรือไงหมากระเป๋า""ถ้าเฮียไม่เลิกเรียกผมว่าหมากระเป๋า ผมจะไม่ไปกับเฮียแล้วนะขอรับ"สิงหลหัวเราะในลำคอ เวลาหมากระเป๋าของเขางอนมันก็น่ารักไปอีกแบบหนึ่ง แต่เวลาโกรธเหมือนแม่เสือไม่มีผิด วันนี้สิงหลเลือกใช้ลีมูซีนเป็นพาหนะในการพาคนทั้งสองไปยังโรงแรมของเขา แต่ถึงจะใช้ลีมูซีน แสนดีก็ยังเรียกว่าควายเหล็กสีดำอยู่ดี เมื่อรถจอดอยู่หน้าโรงแรมเพื่อรอให้คนทั้งสองเดินลงจากรถ แสนดีรู้สึกประหม่า เพราะเขาเพิ่งเคยเห็นคนจำนวนมากๆพร้อมกับเรือนที่สูงขนาดนี้"คนเขาอยู่ในนี้ได้ด้วยเหรอขอรับ""ก็อยู่ในนี้แหละ แต่ก่อนที่เราจะเข้าไปข้างใน เฮียอยากให้หนูเปลี่ยนคำพูดใหม่ก่อน เพราะตอนนี้หนูคือนายหญิงของ เลิศรัตนวรชัย จะต้องไม่พูดคำว่าขอรับ ให้ลงท้ายด้วยครับ อย่างเดียวก็พอไหนลองพูดให้เฮียฟังซิ"แส
แสนดีรู้สึกอึดอัดใจมาก เพราะเขาไม่ค่อยเข้าใจคำถามของมานะเท่าไหร่ แต่มานะก็ยังซักไซ้ไม่ยอมหยุด ถามนู่นถามนี่เกี่ยวกับเฮียสิงหล ซึ่งแสนดีก็ตอบได้บ้างไม่ได้บ้าง "แล้วนี่จดทะเบียนกับเฮียเขาหรือยังครับ ถ้ายังไม่แต่งต้องระวังนะ เพราะว่ามีสาวๆแล้วก็พวกโอเมก้าจ้องจะจับเฮียอยู่เยอะเลย""จดทะเบียน...คืออะไรเหรอครับ"มานะรู้สึกงงกับคำพูดของแสนดี คนอะไรไม่รู้จักการจดทะเบียนสมรส "นี่คุณแสนดีไม่รู้จักทะเบียนสมรสเหรอครับ"แสนดีรู้สึกอึดอัดทันที เขารู้สึกว่าคำถามของมันนะตอบยากเหลือเกิน"กูจะจดหรือไม่จดมันหนักกบาลส่วนไหนของมึงหรือเปล่ามานะ!!"คำตอบที่มาจากด้านหลังทำให้แสนดีหันไปมองพร้อมกับมานะทันที แสนดียิ้มกว้างที่เห็นเฮียสิงหลเดินเข้ามาภายในห้อง"ก็เปล่าหรอกครับเฮีย ผมเห็นว่าน้องเขานั่งอยู่คนเดียวผมก็เลยมาคุยเป็นเพื่อน แล้วเฮียล่ะครับทำไมปล่อยน้องทิ้งไว้คนเดียว น้องคุยสนุกมากเลยครับเฮีย น่ารักจัง"สิงหลรู้สึกไม่พอใจที่มานะมานั่งชมเมียของเขาต่อหน้าเขา สีหน้าบึ้งตึงของเขาไม่เข้าไปกระทบส่วนประสาทของมานะเลยหรือไง"มึงมีธุระอะไรกับกูไอ้มานะ ถ้าไม่มีก็กลับไปได้แล้วกูมีงานต้องทำ""วันนี้มีประชุมโรงแรมไม่
สิงหลมองโอเมก้าที่ล้มตัวลงนอนที่โซฟา การประชุมกินเวลานานถึง 4 ชั่วโมงเต็มมันก็ไม่แปลกที่แสนดีจะเหนื่อยขนาดนี้ สิงหลจึงปล่อยให้แสนดีได้นอนพักผ่อน ส่วนตัวเขาเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานและเริ่มลงมือทำงานอีกครั้ง'ก๊อกๆ'เสียงเคาะประตูตามด้วยเลขาหน้าห้องที่เดินเข้ามา ทันทีที่เดินมาสบตากับเจ้านายก็เห็นว่าเจ้านายส่งสัญญาณด้วยสายตาว่าให้เบาที่สุดเพราะภรรยาของเขากำลังพักผ่อน"ขออภัยค่ะคุณสิงหล ตอนนี้คุณมานะมารอเข้าพบอยู่ค่ะ""เมื่อเช้ามันก็มาแล้วรอบนึงไม่ใช่เหรอ มันอยู่รอถึงตอนนี้เลยหรือไง""ใช่ค่ะ เขาลงไปข้างล่างตอนช่วงเจ้านายกลับเข้ามาในห้องพอดี ก่อนที่จะกลับขึ้นมาแล้วแจ้งว่าขอพบเจ้านายอีกรอบนึงค่ะ"สิงหลพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้มานะเข้าพบได้ แต่ก่อนที่เลขาจะออกไปสิงหลเดินออกจากโต๊ะทำงานพร้อมด้วยเสื้อสูทของตน เขาเดินมายังคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่บนโซฟาพร้อมกับใช้เสื้อสูทของตัวเองห่มให้เพื่อไม่ให้มานะมองเห็นต้นขาของโอเมก้าที่ใส่เพียงกางเกงขาสั้นมาเท่านั้น"สวัสดีครับเฮีย"ทันทีที่มานะเดินเข้ามาภายในห้องก็เห็นว่าเฮียสิงหลกำลังใช้เสื้อสูทของตนคลุมขาให้กับโอเมก้าที่หลับสนิท เขาทำท่าจะเดินเข้าหา แ
สิงหลกลับมาทำงานอีกครั้ง หลังจากที่ได้ปลดปล่อยไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขาอารมณ์ดีขึ้น และสามารถทำงานต่อได้ จนเวลาล่วงเลยจนถึง 20:00 น แสนดีจึงตื่นขึ้น"ตื่นแล้วเหรอ หิวไหม เฮียให้เลขาเตรียมของกินไว้ให้หนูแล้ว""ทำไมเฮียไม่ปลุกผมล่ะครับ ให้ผมนอนเสียนานเลย ตอนนี้ก็เป็นเวลาค่ำแล้วด้วย ควายเหล็กมันจะมองเห็นทางเหรอครับ"สิงหลหัวเราะให้กับความใสซื่อของโอเมก้า เขาลูบหัวของแสนดีอย่างเอ็นดู น่ารักเหมือนหมากระเป๋าไม่มีผิด เขาได้แค่คิดอยู่ในใจเพราะไม่กล้าพูดออกมา กลัวแสนดีจะงอนอีกที่ถูกหาว่าเป็นหมากระเป๋า ในระหว่างที่กำลังนั่งลูบหัวของแสนดีอยู่นั้นประตูห้องทำงานก็เปิดขึ้น"เห็นคนข้างล่างบอกว่าเฮียยังไม่กลับบ้าน ผมก็เลยขึ้นมาครับ"แสงสรรค์เปิดประตูเข้ามาโดยพละการ เพราะเลขาหน้าห้องสิงหลอนอนุญาตให้กลับบ้านไปแล้ว"มีธุระอะไรที่นี่อีกแสง ผมว่าผมเคลียร์กับคุณไปหมดแล้วนะ ทำไมถึงยังมาอีก""อย่าเพิ่งโกรธผมสิครับเฮีย ผมกำลังมาช่วยเฮียอยู่นะ"แสงสรรค์โชว์เอกสารในมือ ทำให้สิงหลมองดูอย่างสับสนแสนดีมองเฮียสิงหล กับคนใจร้ายที่เคยมาที่เรือนเมื่อครั้งก่อน ถ้าเขาจำไม่ผิดคือคู่หมั้นของเฮียสิงหล บรรยากาศในการคุยกันด
กว่าทั้งสองกลับมาถึงบ้านคนที่บ้านก็หลับกันหมดแล้ว แสนดีเดินขึ้นชั้นบนทันทีโดยไม่รอสิงหล ทำให้สิงหลต้องวิ่งตามคนตัวเล็กขึ้นชั้นบนทันที"อย่าโกรธเฮียเลยนะครับ เฮียกับแสงสรรค์เราจบกันแล้ว ตอนนี้เฮียมีหนูแล้ว""ในกาลเวลาของเฮียจะเป็นยังไงผมไม่รู้ แต่ในกาลเวลาของผม คนที่เป็นผัวจะต้องไม่ทำตัวเหมือนตัวเองไม่มีเมีย คนที่เป็นเมียก็ต้องทำตัวให้คนอื่นรู้ว่ามีผัว ไม่ใช่ทำตัวเป็นไม้ปักเลนเอนไปมา ทำให้คนอื่นเขาไม่รู้ว่าสรุปแล้วเฮียเป็นผัวใครกันแน่"สิงหลถึงกับสะอึกกับคำด่าของโอเมก้า แสนดีเวลาที่โกรธแววตาท่าทางและคำพูดออกมาน่ากลัว แต่เขาเลือกที่จะพยักหน้ารับพร้อมกับหอมแก้มโอเมก้าเป็นการง้องอน"เข้าใจแล้วครับ อย่าโกรธเฮียเลยนะ""คืนนี้เฮียออกไปนอนนอกห้องนะ ผมอยากนอนคนเดียว แล้วห้ามแอบเข้ามาตอนกลางคืน ไม่อย่างนั้นผมจะขนของเฮียให้ไปนอนห้องคนรับใช้แทน"สิงหลถึงกับตกใจที่อยู่ๆเมียเขาก็ไล่เขาออกจากห้องอีกแล้ว ตั้งแต่ที่มีแสนดีเป็นเมียเขาโดนไล่ออกจากห้อง 2 รอบแล้ว เขารู้ว่าแสนดีเป็นคนยุคโบราณแล้วจะมีนิสัยดุๆไปบ้าง ซึ่งเขาก็ยอมรับนิสัยของแสนดีได้ สิงหลเดินไปที่เตียงนอนก่อนที่จะคว้าหมอนคู่ใจเดินออกจากห้องด้ว
เช้าวันต่อมา แสนดีลงมาชั้นล่างเขาเห็นสิงหลนอนอยู่ที่โซฟาตัวยาวกลางห้องรับแขกทั้งๆที่มีห้องว่างข้างบนเยอะแยะ แต่เลือกจะมานอนชั้นล่าง "เมื่อคืนนายท่านสิงหลคุยกับพี่เกรียงไกรเจ้าค่ะคุณหนู ก็เลยนอนที่นี่เสียเลย ท่านบอกท่านขี้เกียจเดินขึ้นข้างบนเจ้าค่ะ""ก็ช่างเขาสิ เราไม่สนอยู่แล้ว เข้าไปในครัวกันเถอะไปทำอาหารเช้ากัน"แสนดีเข้าไปทำอาหารเช้า ป้าประไพยืนดูแสนดีทำอาหาร เธอมองด้วยความสนใจ แสนดีมีความชำนาญในการทำอาหาร แถมอาหารแต่ละอย่างของแสนดีมีความพิถีพิถัน แม้กระทั่งพืชผักผลไม้ก็มีการนั่งแกะสลักจากกะหล่ำ เป็นอาหารที่ดูหน้าตาน่าทานมาก"ทำไมต้องแกะสลักผักผลไม้ด้วยล่ะป้าอยากรู้""มันก็แค่เพิ่มสีสันในการรับประทานอาหารนะครับคุณป้าประไพ มันไม่ได้ทำให้รสชาติอาหารอร่อยขึ้นหรอกครับ"ป้าประไพพยักหน้าให้กับแสนดี เธอไม่ติดเลยถ้าแสนดีจะมาเป็นนายผู้หญิงของคฤหาสน์หลังนี้ เพราะเธอคิดว่า แสนดีเพียบพร้อมทุกอย่าง แถมยังมีกิริยาวาจาไพเราะ เหมาะกับคุณสิงหลที่สุด ในระหว่างที่ทั้งสามคนทำอาหารอยู่ในครัว สิงหลเดินเข้ามาภายในครัว เขาเจอกับหมากระเป๋าของเขากำลังทำอาหารอย่างกะมักเขม้น"ทำอะไรกินจ๊ะหมากระเป๋า"สายตาพิฆ
พอจัดการเรื่องการชำระเงินกับทางร้านเรียบร้อยแล้ว สิงหลก็พาแสนดีเดินเล่นในห้าง แสนดีดูตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ไม่เคยเห็น ถามนู่นถามนี่อยู่ตลอดเวลา ซึ่งสิงหลก็เต็มใจที่จะตอบ "นี่แสง นั่นมันคู่หมั้นเธอไม่ใช่เหรอ ไหนเธอบอกว่าคู่หมั้นหลงเธอจะตาย ไงถึงมากับโอเมก้าคนอื่นล่ะ"แสงสรรค์ที่นั่งอยู่ในร้านไอศครีมแห่งหนึ่งกับเพื่อนๆ หันไปมองทันที เขาเห็นสิงหลกับโอเมก้าคนนั้นเดินกระหนุงกระหนิงกันโดยมีบอดี้การ์ดเดินตามเป็นพวน แสงสรรค์รู้สึกเสียหน้าเขาโม้ไว้กับเพื่อนเยอะมาก ว่าสิงหลคู่หมั้นหนุ่มที่เป็นเจ้าของโรงแรมระดับ 5 ดาวกว่าร้อยสาขา จะแต่งงานกับเขาและรักเขามากจนไม่อยากให้ไปไหน แต่ความที่จริงคือเขาไม่มีเงินพอจะไปไหนต่างหาก"นี่กล้านอกใจฉันงั้นเหรอ พวกเธอรออยู่นี่นะฉันจะไปจัดการ!!"แสงสรรค์พร้อมพูดกับเพื่อน ก่อนที่จะเดินออกมาจากร้านไอศครีมและตรงไปยังคู่ของสิงหลและแสนดี"ไม่คิดว่าเฮียจะพาโอเมก้าคนนี้ออกมาในที่สาธารณะแบบนี้นะครับ ลืมไปหรือเปล่าว่าเฮียยังไม่ได้ถอนหมั้นกับแสงเลย"สิงหลและแสนดีชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงของแสงสรรค์ สิงหลมองโอเมก้าข้างกายก่อนที่จะดันให้แสนดียืนหลบอยู่หลังเขา"ฉันจะทำอะไรมันก
สิงหลจัดการให้เกรียงไกรติดต่อไปยังมานะ เขาไม่ต้องการให้มานะ ปากโป้งเรื่องคฤหาสน์ของเขา'ฮัลโหลครับเฮีย ลมอะไรหอบเฮียให้โทรหาผมได้ครับเนี่ย'"มึงทำอะไรของมึงไอ้มานะ มึงก็รู้ว่าไอ้เสี่ยฉัตรชัยมันร้ายกาจขนาดไหน มึงไปทำอะไรอยู่ในรังของมัน ห๊ะ!!"'แล้วเฮียจะยุ่งอะไร ผมจะทำอะไรมันก็สิทธิของผม เฮียไม่ใช่พี่ผมสักหน่อย หรือว่าเฮียกลัวอะไรครับ'สิงหลถึงกับกัดกรามทันที เขากับเสี่ยฉัตรชัย เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาหลายปี เคยดวลปืนกันก็มีมาแล้ว จะเรียกได้ว่า ตายไม่เผาผีกันเลยก็ว่าได้ "กูเตือนมึงดีๆแล้วนะมานะ ถ้าหลังจากนี้มีอะไรเกิดขึ้น กูจะไม่นับมึงเป็นน้องเหมือนกัน"สิงหลวางสายทันที เขาสั่งให้เกรียงไกรเพิ่มจำนวนบอดี้การ์ดในคฤหาสน์มากเป็นพิเศษเพื่อเฝ้าระวัง เขามั่นใจว่าไม่ช้าก็ไวเสี่ยฉัตรชัยมันมาแน่นอน ยิ่งถ้ามันรู้แบบบ้านของเขา มันรู้ทางหนีทีไล่ของเขา มันยิ่งจะไม่ยอมนิ่งเฉย สิงหลเดินขึ้นชั้น หลังจากที่สั่งงานเกรียงไกรเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขารู้สึกไม่สบายใจ ถ้าในคฤหาสน์ไม่มีแสนดีเขาจะไม่ร้อนใจแบบนี้เลย แต่ก่อนที่เขากล้าชนกับเสี่ยฉัตรชัยทุกอย่าง ก็เพราะว่าที่คฤหาสน์ไม่ได้มีใครให้เขาเป็นห่วง เขาใช้ชีวิต
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีแรกของการใช้ชีวิตคู่ของสินหลและแสนดี ศัตรูทางธุรกิจของสิงหลมีมามากมายหลายหน้าหลายตา เพราะความที่สิงหลในอดีตไม่ใช่นักธุรกิจที่มือใสสะอาดเท่าไหร่นัก ก่อนจะแต่งงานเขาเองก็ทำทุกอย่างเพื่อปีนป่ายขึ้นสู่จุดสูงสุด ทำให้เขาสร้างศัตรูไว้มากมาย"เฮียไปทำงานก่อนนะ ฝากหอมแก้มลูกๆด้วย"แสนดีสวมกอดสามี ในทุกๆเช้าเขาต้องแสดงความรักซึ่งกันและกันก่อนไปทำงานเสมอ สิงหลจะออกจากบ้านเป็นคนแรก ลูกชายทั้งสองคนสีหราชและสิรินทร์จะต้องไปโรงเรียนโดยที่แสนดีเป็นคนพาไปส่ง กิจวัตรประจําวันของครอบครัวเลิศรัตนวรชัย จะไม่มีอะไรใหม่เป็นพิเศษ แสนดีไปส่งนักเรียนเสร็จแล้วก็จะกลับมาที่บ้านเพื่อทำอาหารและดูแลบ้าน สามีออกไปทำงานเพื่อหาเงินไว้สำหรับอนาคตของลูก ทุกอย่างดูราบรื่น "วันนี้จะทำขนมอะไรเหรอแสนดี"ป้าประไพเอ่ยถามทันทีที่เห็นแสนดีกำลังเตรียมแป้งออกมาจากตู้"กะจะทำลูกชุบเอาไว้ให้เด็กๆทานเล่นตอนช่วงเย็นนะครับป้าประไพ กะหล่ำ ไปดูสีผสมอาหารในตู้ชั้นบนให้เราที""ได้เจ้าค่ะคุณหนู"กะหล่ำสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูแสนดี ตอนนี้เธอมีครอบครัวแล้ว แต่งงานอยู่กินกับพี่เกรียงไกรแต่ยังไม่มีลูกด้วยกัน แสนดีมองคนสนิทของ
หมอพิพัฒน์ มานิชยกุล อายุ 56 ปี เขาเป็นนายแพทย์ที่ประจำอยู่โรงพยาบาล เป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นพิมเสน ยังคงครองตัวเป็นโสดเรื่อยมา เพราะไม่เคยคิดว่าความรักมันจะสามารถเกิดขึ้นในใจเขาได้"นี่ของฝากมึงไอ้หมอ"หมอพิพัฒน์เงยหน้ามองเพื่อนสนิทอย่างสิงหลที่วางถุงของฝากไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา"มึงไปไหนมาถึงมีของฝากให้กู""ก็พาเมียกูไปอยุธยาที่เดิมนั่นแหละ กูล่ะไม่อยากไปเลยกลัวเมียกูหาย แต่ก็ขัดใจเมียไม่ได้ "หมอพิพัฒน์ถึงกับหัวเราะ สิงหลเป็นคนที่กลัวเมียมาก มากในระดับที่ไม่กล้าขัดใจเมียเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เมียด่ามันก็ร้องไห้กระซิกกระซิกหมดมาดมาเฟียไปเลยทีเดียว"เออ..ไอ้หมอ ลูกชายกูเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลนี้เป็นยังไงบ้างวะ มีอัลฟ่ามาจีบลูกกูหรือเปล่า อย่าลืมดูแลหลานนะเว้ย"หมอพิพัฒน์คิดถึงลูกชายของสิงหลและแสนดีที่มีสายพันธุ์โอเมก้า สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย ย้ายมาที่โรงพยาบาลของเขาได้หลายเดือนแล้ว "เขาก็ทำหน้าที่ของเขานั่นแหละ มึงเลิกห่วงลูกดิ ลูกมึงน่ะ 22 แล้วนะ ไม่ใช่ 2 ขวบ!!"สิงหลมองเพื่อนสนิท ก่อนที่จะหัวเราะร่า"ขนาดลูกกูยัง 22 แล้ว มึงคิดสภาพมึงดิตอนนี้ยังไม่มีลูกเลย กว่ามึงจะมีลูก กูตายก่อน ไม่
สีหราชเดินลงมาจากชั้นบนในเช้าวันเปิดมหาลัย ปีนี้เขาจะเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายแล้ว "ลงมาทานข้าวก่อนลูก""ครับแม่ แล้วนี่ไอ้เสือมันไปไหนครับ"แสนดีวางอาหารที่ทำเป็นประจำทุกเช้าบนโต๊ะอาหาร ครอบครัวของเขาตื่นไม่พร้อมกัน แต่เขาก็พร้อมที่จะให้ทุกคนได้กินอิ่มก่อนออกไปทำภารกิจของแต่ละคน"พี่เสือไปโรงพยาบาล เมื่อเช้าแม่ก็ถามแล้วนะว่าจะไปทำไมแต่ก็ไม่บอก คงจะไปหาหมอพิพัฒน์ละมั้ง เพราะเห็นว่าเสือจะย้ายมาที่โรงพยาบาลของหมอพิพัฒน์น่ะ"เสือหรือสิรินทร์ ได้เป็นหมอของโรงพยาบาลเดียวกับเพื่อนสนิทของพ่อ สิงโตเลยไม่ห่วงอะไรมากมาย เพราะปกติแล้วสิรินทร์จะเป็นโอเมก้าที่ทำตัวน่าห่วงมาก แต่ถ้าได้อยู่ใกล้อาพิพัฒน์แล้วสีหราชก็เบาใจ"ก็ดีนะครับแม่ ให้มันไปอยู่ใกล้อาพิพัฒน์ มันจะได้ไม่ต้องโดนอัลฟ่าคนอื่นจีบ""จ๊ะ ลูกทานอาหารซะนะ ตอนนี้หนูกลิ่นหอมไปรออยู่ที่รถแล้ว เอาน้องไปมหาลัยด้วยนะลูก แล้วก็อย่าลืม ไปส่งน้องที่คณะด้วย ลูกเคยดูแลพี่เสือมาแบบไหน แม่ขอให้สิงโตดูแลกลิ่นหอมแบบนั้นเลยนะลูก"สีหราชถึงกับถอนหายใจ เขาพ้นจากสิรินทร์มา 1 คน ยังต้องมาเจอกับเด็กกลิ่นหอมอีก ตอนที่เข้ามหาลัยใหม่ๆ เขารับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดของพ
หลังจากจัดการธุระของเด็กกลิ่นหอมเสร็จเรียบร้อยแล้วแสนดีจึงเดินขึ้นมาชั้นบน เขาเองก็ถูกชะตากับโอเมก้ากลิ่นหอม เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมเป็นเด็กที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แถมยังเรียนรู้ได้เร็ว เขาเลยให้กลิ่นหอมนอนห้องข้างๆกับกะหล่ำ"จัดการเรื่องเด็กคนนั้นเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ""ครับเฮีย เด็กคนนั้นน่ารักดีนะครับ ผมชอบเลย เขาดูเรียบร้อยและเจียมตัวมากเลย"สิงหลยิ้มให้กับภรรยา พร้อมกับดึงภรรยาลงมานั่งที่ตักของตน "เด็กคนนั้นน่าสงสารมากเลยนะ พ่อก็ตาย แม่ก็หนีไปมีผัวใหม่ บ้านก็ถูกยึด ก่อนที่พ่อของเขาจะตายก็อยู่กันลำบากมาก พ่อของเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเฮีย เคยโทรมาขอความช่วยเหลือจากเฮียไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเฮียก็ช่วยไป แล้วมันก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย มารู้อีกทีก็มันตายไปแล้ว ตอนที่เฮียไปเผาศพมัน เฮียเห็นเด็กคนนี้ยืนร้องไห้อยู่หน้าเมรุเผาศพ พอเฮียได้คุยกับเด็กคนนี้ เฮียก็เลยเกิดความสงสาร แล้วก็รับอุปการะนี่แหละ""ผมยินดีครับเฮีย ผมเองก็รู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนกัน"ในระหว่างที่พูดมือของสิงหลก็ไม่ได้อยู่กับที่ มือของเฮียลูบไปตามหลังของแสนดี แม้เวลาจะผ่านกันมา 20 กว่าปีแล้วแต่กลิ่นลีลาวดียังไม่จางหาย เขา
หลังจากที่ถึงบ้านสีหราชเดินนำพี่ชายเข้าไปภายในทันที เขารีบไล่พี่ชายไปอาบน้ำเพราะมีกลิ่นอัลฟ่าติดตัวพี่ชายกลับมา"ก็พี่ยังไม่อยากอาบ สิงโตจะมาบังคับพี่ทำไม สิงโตอยากอาบสิงโตก็ไปอาบสิ กลิ่นแค่นี้แม่ไม่ว่าหรอก""มึงรีบไปก่อนที่กูจะโมโห ไปเข้าใกล้มันทำไม มึงก็รู้ว่ากลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่ามันติดมาง่ายจะตาย แล้วเสือกไม่ระวัง ถ้าป๊ากับแม่รู้เข้ากูก็โดนอีก!!"ในระหว่างที่ทั้งสองพี่น้องยืนเถียงกัน แสนดีเดินออกมาจากครัวก็ได้ยินเสียง"เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกันทำไม!""ไม่ได้ทะเลาะกันครับแม่ น้องก็แค่เสียงดัง เราไม่ได้ทะเลาะกันครับ"สิรินทร์เดินเข้าไปกอดมารดา แม่ของเขาในวัย 45 ปี ยังสวยและมีเสน่ห์มากมาย ขนาดที่ป๊าของเขายังหวงและหึงทั้งๆที่อยู่กันมา 20 กว่าปีแล้ว"แล้วทำไมกลิ่นอัลฟ่าถึงติดตัวลูกมาแรงนักล่ะเสือ""พอดีผมยืนคุยกับเพื่อนของน้องมานะครับ มันก็เลยติดมา มันเหม็นมากขนาดนั้นเลยเหรอครับแม่""ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ไปนั่งรอที่โต๊ะไปเดี๋ยวแม่เอาขนมไปให้กิน ลูกด้วยนะสิงโต เลิกเสียงดังใส่พี่สักที ไม่อย่างนั้นแม่จะฟาดแล้วนะ"สีหราชมองสองแม่ลูกที่ยืนกอดกันกลม แม่ของเขาเป็นใหญ่ในบ้านเลิศรัตนวรชัย แม้กระทั่งป๊
ชีวิตครอบครัวของสิงหลและแสนดี อยู่ในขั้นที่มีความสุขที่สุด แสนดีให้กำเนิดลูกชายคนที่ 2 เป็นอัลฟ่าอย่างที่หวังไว้ โดยสิงหลตั้งชื่อให้ลูกคนที่ 2 ว่า สีหราช เลิศรัตนวรชัย หรือน้องสิงโต ครอบครัวของสิงหลสมบูรณ์แบบ มีลูกทั้งสองสายพันธุ์ สิงหลยังคงบริหารโรงแรมซึ่งตอนนี้ขยายออกไปอีกหลายสาขา ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เขาก็ยังสู้เพื่อครอบครัว เขาต้องการเก็บเงินเพื่อให้ลูกเมียได้ใช้อย่างสุขสบาย สีหราช เลิศรัตนวรชัย ผู้มีสายพันธุ์อัลฟ่าอายุ 21 ปี และพี่ชายของเขา สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย มีสายพันธุ์โอเมก้า อายุ 22 ปี ทั้งสองคนมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก สีหราชเป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหลาเขาชอบการแข่งรถมากเป็นพิเศษ เป็นนักแข่งระดับมือพระกาฬ หาตัวจับได้ยาก วันนี้เขาได้เข้าแข่งขันฟอร์มูล่าวันเพื่อชิงแชมป์ โดยมีพี่ชายยืนเกาะขอบสนามเป็นแรงเชียร์"มึงจะมาทำไมอ่ะเสือ กูบอกให้อยู่บ้านไง มึงมาสนามทีไรคนที่สนามก็มองมึงทุกที เดี๋ยวแม่ก็โกรธอีก ถ้ากลิ่นอัลฟ่าไปติดมึงเข้า!!""ก็พี่อยากมานี่นาสิงโต พี่อยากมาเชียร์สิงโต ทำไมต้องดุด้วยล่ะ"สิงโตถึงกลับกลอกตาขึ้นบน เสือเป็นโอเมก้าที่มีกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ ซึ่งเป็นกลิ่นที่หายาก อัลฟ
หลังจากที่รับภรรยามาจากโกดังร้าง ทันทีที่ถึงคฤหาสน์แสนดีก็วิ่งตรงไปที่ลูกชายทันที ในขณะที่ทุกคนอยากรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่แสนดีก็กลับทำนิ่งเฉย"เล่ามาก่อนแสนดี ว่าไปเจออะไรมาบ้าง"ป้าประไพถึงกับเอ่ยปากถามเพราะว่าแสนดีไม่ยอมพูดเรื่องที่ถูกจับไป นั่งเล่นกับลูกชายเฉย"ก็ไม่เห็นมีอะไรมากนะครับ เขาก็จับผมไป ผมก็ยอมให้เขาจับไปแต่โดยดี แต่พอคิดถึงลูกผมอยากกลับเขาไม่ยอมปล่อย ผมก็เลยจัดการหักแข้งหักขา เราไม่ได้โหดไปใช่ไหมกะหล่ำ"คำพูดสุดท้ายแสนดีหันไปพูดกับสาวใช้ประจำตัวซึ่งกะหล่ำก็ส่ายหัวไปมาทันที"สงสารคนพวกนั้นจังเลยเจ้าค่ะคุณหนู ที่ไม่รู้ว่าคุณหนูของบ่าวเก่งศิลปะการต่อสู้มากแค่ไหน"แสนดีขำให้กับคำพูดของคนสนิท เขาเตือนเสี่ยฉัตรชัยแล้ว แต่เสี่ยฉัตรชัยไม่ยอมปล่อยเขาเองสิงหลเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับหมอพิพัฒน์ และเครื่องมือแพทย์"มาให้ไอ้หมอมันตรวจหน่อยสิหนู เผื่อจะมีรอยฟกช้ำดำเขียวจะได้ทายา""ครับเฮีย"หมอพิพัฒน์ยิ้มให้กับแสนดี เขาไม่รู้ว่าแสนดีกลับมาได้ยังไง แต่ก็ดีใจที่ภรรยาของเพื่อนสนิทไม่ได้เป็นอะไร หมอพิพัฒน์ทำการตรวจร่างกายภายนอกให้กับแสนดี พร้อมกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย"พี่ว่าพรุ
สิงหลกลับมาที่คฤหาสน์ เขาเดินวนไปวนมาเพราะสงสัยว่าภรรยาของเขาหายไปไหน สิ่งที่เขากลัวคืออาจจะมีพลังบางอย่างดึงภรรยาของเขากลับไปยังกาลเวลาของตัวเอง เขามองกะหล่ำที่อุ้มลูกชายของเขาอยู่ แสนดีจะทิ้งกะหล่ำไว้ที่นี่แล้วกลับบ้านไปคนเดียวอย่างนั้นเหรอ แสนดีไม่ทำแน่นอน สิงหลเดินไปเดินมาเขารู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เพราะข่าวคราวของแสนดีไม่มีเข้ามาเลย เกรียงไกรที่ออกไปสืบก็ไม่ติดต่อกลับมา จนเขารู้สึกว่า เขาเริ่มจะหายใจไม่ออก'ติ๊ด' เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นเบอร์ที่เขาไม่คิดว่าจะโทรมา แต่เขาก็เลือกที่จะรับสาย"มีอะไรอีกเสี่ยฉัตรชัย ตำรวจตามหาคุณอยู่รู้หรือเปล่า ระวังตัวล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือน"'มึงไม่ต้องเตือนกูหรอก กูได้ข่าวว่าเมียมึงหายไปไม่ใช่เหรอไอ้สิงหล มีเวลามาจิกกัดกูแบบนี้แสดงว่าไม่ห่วงเมียมึงสินะ'เสียงที่ดังมาตามสายทำให้สิงหลถึงกับคิ้วขมวด เขายังไม่ได้บอกใครเลยว่าภรรยาของเขาหายไป ถ้าไอ้เสี่ยฉัตรชัยมันรู้ว่าภรรยาของเขาหายก็แปลว่ามันเป็นคนจับไปแน่นอน"หึหึ..กูก็ห่วงภรรยาของกูแทบตาย ที่แท้มึงเองเหรอที่จับเมียกูไปไอ้เสี่ยฉัตรชัย"'ฉลาดขึ้นแล้วนี่ คงตกใจมากสินะที่กูจับเมียรักของม
สิงหลที่ยังคงรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีภรรยามาเฝ้าตลอด วันนี้ป้าประไพโทรมาบอกว่าคุณหนูเสือน้อยร้องไห้หาแม่ ทำให้วันนี้แสนดีจะต้องกลับไปที่คฤหาสน์โดยให้เกรียงไกรมาเฝ้าเจ้านายของเขาแทน ซึ่งสิงหลหน้าตาบอกบุญไม่รับทันที"เมียกูไป 2 ชั่วโมงแล้วนะเว้ย เมื่อไหร่จะมาสักที""ใจเย็นๆครับเจ้านาย คุณหนูเสือเธอคิดถึงแม่นะครับ เดี๋ยวเสร็จธุระจากทางโน้นแล้วคุณแสนดีก็คงโทรมา เพราะผมต้องไปรับคุณแสนดีเอง"เกรียงไกรตอบเจ้านายที่ตอนนี้หน้าตาไม่สบอารมณ์กับอะไรเลยตั้งแต่ที่คุณแสนดีถูกป้าประไพโทรตาม เกรียงไกรส่ายหน้าไปมา เจ้านายของเขากำลังสู้กับลูกชายตัวเอง ถึงแม้ว่าจะรู้ตัวว่าสู้ไม่ได้ก็ตาม สิงหลนอนอยู่ในโรงพยาบาลด้วยอาการกระสับกระส่ายเพราะไม่มีแสนดีอยู่คอยเฝ้า เขาไม่ยอมทานข้าวหรือยา ทำให้เกรียงไกรต้องโทรบอกคนที่บ้านทันที"ใช่ครับคุณแสนดี ตอนนี้เจ้านายไม่ยอมทานอาหารหรือยาเลยครับ บอกแต่ว่าจะรอคุณแสนดีมาเท่านั้น ตอนนี้ทั้งหมอและพยาบาลไม่กล้าเข้ามาไปในห้องเลยครับ แม้แต่ผมเองก็ยังไม่กล้าเข้าไปเลย"'อีกสักชั่วโมงนะพี่เกรียงไกร ตอนนี้ลูกเสือใกล้จะหลับแล้ว บอกให้หมอและพยาบาลอดทนอีกสักชั่วโมงนึงแล้วผมจะรีบกลั