พอจัดการเรื่องการชำระเงินกับทางร้านเรียบร้อยแล้ว สิงหลก็พาแสนดีเดินเล่นในห้าง แสนดีดูตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ไม่เคยเห็น ถามนู่นถามนี่อยู่ตลอดเวลา ซึ่งสิงหลก็เต็มใจที่จะตอบ "นี่แสง นั่นมันคู่หมั้นเธอไม่ใช่เหรอ ไหนเธอบอกว่าคู่หมั้นหลงเธอจะตาย ไงถึงมากับโอเมก้าคนอื่นล่ะ"แสงสรรค์ที่นั่งอยู่ในร้านไอศครีมแห่งหนึ่งกับเพื่อนๆ หันไปมองทันที เขาเห็นสิงหลกับโอเมก้าคนนั้นเดินกระหนุงกระหนิงกันโดยมีบอดี้การ์ดเดินตามเป็นพวน แสงสรรค์รู้สึกเสียหน้าเขาโม้ไว้กับเพื่อนเยอะมาก ว่าสิงหลคู่หมั้นหนุ่มที่เป็นเจ้าของโรงแรมระดับ 5 ดาวกว่าร้อยสาขา จะแต่งงานกับเขาและรักเขามากจนไม่อยากให้ไปไหน แต่ความที่จริงคือเขาไม่มีเงินพอจะไปไหนต่างหาก"นี่กล้านอกใจฉันงั้นเหรอ พวกเธอรออยู่นี่นะฉันจะไปจัดการ!!"แสงสรรค์พร้อมพูดกับเพื่อน ก่อนที่จะเดินออกมาจากร้านไอศครีมและตรงไปยังคู่ของสิงหลและแสนดี"ไม่คิดว่าเฮียจะพาโอเมก้าคนนี้ออกมาในที่สาธารณะแบบนี้นะครับ ลืมไปหรือเปล่าว่าเฮียยังไม่ได้ถอนหมั้นกับแสงเลย"สิงหลและแสนดีชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงของแสงสรรค์ สิงหลมองโอเมก้าข้างกายก่อนที่จะดันให้แสนดียืนหลบอยู่หลังเขา"ฉันจะทำอะไรมันก
สิงหลจัดการให้เกรียงไกรติดต่อไปยังมานะ เขาไม่ต้องการให้มานะ ปากโป้งเรื่องคฤหาสน์ของเขา'ฮัลโหลครับเฮีย ลมอะไรหอบเฮียให้โทรหาผมได้ครับเนี่ย'"มึงทำอะไรของมึงไอ้มานะ มึงก็รู้ว่าไอ้เสี่ยฉัตรชัยมันร้ายกาจขนาดไหน มึงไปทำอะไรอยู่ในรังของมัน ห๊ะ!!"'แล้วเฮียจะยุ่งอะไร ผมจะทำอะไรมันก็สิทธิของผม เฮียไม่ใช่พี่ผมสักหน่อย หรือว่าเฮียกลัวอะไรครับ'สิงหลถึงกับกัดกรามทันที เขากับเสี่ยฉัตรชัย เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาหลายปี เคยดวลปืนกันก็มีมาแล้ว จะเรียกได้ว่า ตายไม่เผาผีกันเลยก็ว่าได้ "กูเตือนมึงดีๆแล้วนะมานะ ถ้าหลังจากนี้มีอะไรเกิดขึ้น กูจะไม่นับมึงเป็นน้องเหมือนกัน"สิงหลวางสายทันที เขาสั่งให้เกรียงไกรเพิ่มจำนวนบอดี้การ์ดในคฤหาสน์มากเป็นพิเศษเพื่อเฝ้าระวัง เขามั่นใจว่าไม่ช้าก็ไวเสี่ยฉัตรชัยมันมาแน่นอน ยิ่งถ้ามันรู้แบบบ้านของเขา มันรู้ทางหนีทีไล่ของเขา มันยิ่งจะไม่ยอมนิ่งเฉย สิงหลเดินขึ้นชั้น หลังจากที่สั่งงานเกรียงไกรเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขารู้สึกไม่สบายใจ ถ้าในคฤหาสน์ไม่มีแสนดีเขาจะไม่ร้อนใจแบบนี้เลย แต่ก่อนที่เขากล้าชนกับเสี่ยฉัตรชัยทุกอย่าง ก็เพราะว่าที่คฤหาสน์ไม่ได้มีใครให้เขาเป็นห่วง เขาใช้ชีวิต
สิงหลมาที่บ้านของเสี่ยฉัตรชัย เพื่อคุยเรื่องที่เคยบาดหมางกัน ซึ่งเสี่ยฉัตรชัยก็เปิดบ้านต้อนรับคู่อริเก่าอย่างยินดี"ผมไม่คิดเลยนะ ว่าคุณสิงหลจะให้เกียรติมาเยี่ยมผมถึงที่บ้านขนาดนี้""ผมก็แค่อยากมาคุยในเรื่องที่เราเคยบาดหมางกัน ผมไม่ได้อยากมีปัญหาอีกต่อไป""ทำไมล่ะครับคุณสิงหล กลัวน้องชายจะบอกความลับของคุณให้ผมรู้อย่างนั้นเหรอ ถึงได้รีบแจ้นมาแบบนี้ ผมเริ่มสงสัยแล้วนะ ว่าในคฤหาสน์เลิศรัตนวรชัยมีความลับอะไร คุณถึงต้องพยายามปกป้องแบบนี้"สิงหลมองหน้าเสี่ยฉัตรชัย เขาและเสี่ยฉัตรชัยบาดหมางกันเรื่องธุรกิจที่ไม่ใช่ธุรกิจของโรงแรม มันเป็นธุรกิจมืดที่เคยหักหลังกันมาก่อน ตลอดมา สิงหลเปิดหน้าชนตลอด ถึงแม้ว่าเสี่ยฉัตรชัยจะมีอายุมากกว่าแต่ก็ไม่เคยชนะสิงหลได้เลย เสี่ยฉัตรชัยพยายามอย่างมากที่จะหาจุดอ่อนของเขาซึ่งไม่เคยหาเจอ แต่ตอนนี้เขามีจุดอ่อนแล้วเขาจำเป็นจะต้องปิดจุดอ่อนของเขาให้มิดชิด ไม่อย่างนั้นแล้วเขาอาจจะเสียแสนดีของเขาไป"ผมก็แค่ไม่ได้อยากทำธุรกิจแบบนั้นอยู่แล้ว เอาจริงๆผมวางมือจากธุรกิจนั้นมาสักพักแล้ว ก็แค่ยังไม่ได้บอกคุณ มาวันนี้ผมอยากจะมาคุยอย่างเป็นทางการว่าผมเลิกทำธุรกิจนั้นไปนานแล้ว เ
สิงหลพาแสนดีมาขึ้นรถของตัวเองก่อนที่จะขับออกมาจากคฤหาสน์ของเสี่ยฉัตรชัยทันที"ทำไมทำแบบนี้ ถ้าบอดี้การ์ดของเสี่ยฉัตรชัยยิงเธอขึ้นมาจะทำยังไง!!"เสียงที่ค่อนข้างดุของสิงหลทำให้แสนดีตกใจ"คุณสิงหลอย่าว่าแสนดีเลยนะคะ ป้าเองที่พาแสนดีมาที่นี่ อย่าดุแสนดีเลยนะคะคุณสิงหล""ผมจะดุทุกคนนั่นแหละ ทำอะไรทำไมถึงไม่คิดกันบ้าง จะตามกันมาทำไม ถ้าเกิดอะไรขึ้นๆมาใครรับผิดชอบ ห๊ะ!! ป้าประไพ!!"แสนดีที่เพิ่งตั้งสติได้ เขาคว้าไปที่หูของมาเฟียใหญ่ก่อนที่จะดึงทันที"ไอ้เราก็เป็นห่วง ดันมาดุเราอย่างนั้นหรือ แบบนี้มันเกินไปแล้วนะ คิดแล้วว่าเราจะยอมให้ท่านดุอยู่ฝ่ายเดียว ห๊ะ!!"สิงหลไม่ได้ร้องกับการดึงหูของโอเมก้า เขาปล่อยให้โอเมก้าดึงหูเขาจนพอใจ จนแสนดีจะปล่อยหูของเขาออก"บอกเรามาสิ ถ้าท่านไม่พอใจที่เราอุตส่าห์เป็นห่วงแล้วตามท่านมา ต่อไปนี้ท่านทำอะไรเราจะไม่ยุ่งด้วย แล้วท่านก็ไม่ต้องมายุ่งกับเราด้วย!!"สิงหลรู้ทันทีเลยว่า ตอนนี้เมียเขาโกรธอีกแล้ว แต่เขาแค่เป็นห่วงไม่อยากให้แสนดีใจร้อนแบบนี้ ถ้าบอดี้การ์ดมันสู้แสนดีได้ ป่านนี้แสนดีคงได้นอนตายอยู่ในคฤหาสน์ของฉัตรชัยแล้ว"เฮียก็แค่เป็นห่วง หนูทำแบบนี้มันไม่ถูกต
สิงหลยังคงเดินไปเรื่อยๆ หนทางมันยังอีกยาวไกลมาก แต่เขาก็ตั้งใจจะเดินจนถึงบ้าน เพราะไม่อยากขัดคำสั่งของแสนดี ถ้าเขาจะโกงก็ย่อมได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำ เพราะเขาต้องการรับโทษจากแสนดีจริงๆ ดีกว่าให้แสนดีทิ้งเขา เขาทำใจไม่ได้เลยจริงๆ"กูก็เพิ่งรู้นะเนี่ย กว่าบ้านกูมันอยู่ไกลขนาดนี้ ทำไมตอนทำกูไม่ทำไว้ใกล้ๆวะ ชิบหาย!!กูจะถึงเมื่อไหร่เนี่ย"เดินมาสักพักรถคันคุ้นตาก็เล่นเข้ามาจอดข้างตัว"นายครับ ขึ้นรถมาเถอะครับนายนี่ก็ดึกมากแล้ว ตอนนี้คุณแสนดีหลับไปแล้ว ต่อให้นายกลับไปตอนนี้คุณแสนดีก็ไม่รู้หรอกครับ"สิงหลส่ายหน้าทันที เขาไม่ต้องการที่จะผิดคำพูดกับแสนดี ถ้าแสนดีต้องการทำโทษเขาแบบนี้เขาก็จะรับโทษจากแสนดีแบบนี้เช่นกัน"มึงกลับไปเถอะไกร กูจะเดินจนกว่าจะถึงบ้าน เมียกูสั่งให้เดินกูก็ต้องเดิน มึงกลับไปพักผ่อนเถอะ"เกรียงไกรลงจากรถทันที เขาตั้งใจไว้แล้วว่า เจ้านายของเขาเดิน เขาก็จะเดินกับนายของเขาเช่นกัน"งั้นขอผมเดินกับนายนะครับ อย่างน้อยๆก็มีคนอารักขานาย เพื่อความปลอดภัยนะครับนาย"สิงหลพยักหน้ารับ เกรียงไกรอยู่เคียงบาเคียงไหล่เขามาหลายปีเป็นมือขวาที่จงรักภักดี แทบจะเป็นเพื่อนตายกับเขาเลยก็ว่าได้
หลังจากที่หมอพิพัฒน์ทำการฉีดยาลดไข้ให้กับสิงหลแล้ว จึงจัดยาเม็ดไว้สำหรับทานด้วย"นี่ยานะครับ เอ่อ ผมยังไม่รู้จักคุณเลย คุณคือ"หมอพิพัฒน์ส่งยาให้กับแสนดีก่อนที่จะรับน้ำจากป้าประไพมาดื่ม"ผมชื่อแสนดี เป็นโอเมก้าของเฮียสิงหล เป็นเมียเฮียครับ!!""แค๊ก!!ๆ"หมอพิพัฒน์ถึงกับสำลักน้ำที่กำลังดื่มเข้าไปทันที เพราะคำพูดของโอเมก้านั้นตรงแบบไม่ต้องแปล ปกติของโอเมก้าแล้วจะเขินอายเวลาพูดยิ่งพูดว่าตัวเองเป็นเมียของใคร ก็จะอายเป็นพิเศษ แต่นี่ไม่เลย พูดออกมาอย่างช้าๆว่าเป็นเมียของสิงหล"เป็นอะไรไหมครับ""ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร พอดีผมดื่มไม่ระวังเอง คุณแสนดีไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"แสนดีไม่เข้าใจว่าคุณหมอพิพัฒน์จะตกใจอะไรกับที่เขาบอกว่าเป็นเมียเฮีย เขาไม่เห็นว่ามันจะเป็นคำที่น่าตกใจอะไรเลย"ผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณแสนดี เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะแวะมาใหม่""ขอบคุณครับคุณหมอ"หลังจากที่หมอพิพัฒน์กลับไปแล้ว แสนดีเข้ามาดูแลสิงหนเหมือนเดิม "แสนดี"เสียงเรียกที่แผ่วเบาทำให้แสนดีหันไปมองทันทีเขากำลังเก็บยาของเฮียใส่ไว้ในกล่องยา"เฮียตื่นแล้วเหรอครับ เมื่อกี้ผมให้คุณหมอพิพัฒน์มารักษาเฮียแล้ว แล้วก็ใช้ยานวดขาให้เฮียแล้
สิงหลยังคงให้โอเมก้าอยู่คนเดียวของเขาและกระแทกเข้าออกโดยไม่ยั่งเช่นเดิม ตอนนี้เหงื่อของสิงหลลงมาเต็มหน้าและหลัง เป็นการขับเหงื่อที่มีประสิทธิภาพสูง"แสนดี อ๊าส์!!!แสนดีของเฮีย!!"ตอนนี้หูของแสนดีอื้ออึงไปหมดแล้ว เพราะเขาโดนกระแทกแบบไม่หยุดพัก สิงหลพาโอเมก้าทัวร์ไปทั่วห้อง บางครั้งก็วางที่โต๊ะเครื่องแป้ง บางครั้งก็วางบนโต๊ะทำงานของเขา เป็นกิจกรรมเข้าจังหวะที่หรรษาที่สุดเท่าที่สิงหลเคยเจอ"หนูเหนื่อยหรือยังครับ!!""อือออ เหนื่อย เฮีย!!หนูเหนื่อย!!""ถ้าหนูเหนื่อย หนูหลับไปได้เลย เดี๋ยวเฮียรับผิดชอบต่อเอง"แสนดีถึงกับอ้าปากค้าง เขานึกว่าถ้าเขาตอบว่าเหนื่อยสิงหลจะยอมปล่อยเขาลงจากเอว แต่ที่ไหนได้ กลับกลายเป็นว่า บอกให้เขาหลับไปได้เลย เขาจะหลับยังไงในเมื่อโดนกระแทกเข้าออกอยู่ตลอดเวลาขนาดนี้สิงหลยังคงกระแทกต่อไป เขาเปลี่ยนไปหลายทวงท่า ครั้งนี้เขาจับเอาแสนดีลงจากเอววางแสนดีลงบนโต๊ะทำงานโดยคว่ำหน้าไว้ พร้อมกับจับอาวุธคู่กายยัดเข้ารูเดิมแล้วกระแทกไม่ประนีปราศรัยเหมือนเดิม แสนดีตามใจสิงหลทุกท่า เขารู้สึกถึงความร้อนที่อยู่ในตัวเขาผลุบเข้าผลุบออกตลอดเวลา ความรู้สึกสุดท้ายคือตอนที่แรงกระแทกมากขึ้น
สิงหลและแสนดีใช้ชีวิตร่วมกันแบบสามีภรรยาทั่วไป แสนดีทำหน้าที่เป็นแม่บ้านแม่เรือนดูแลคฤหาสน์เลิศรัตนวรชัย ส่วนสิงหลเขาออกไปทำงานเกือบทุกวันเพราะต้องการขยายสาขาให้มีมากขึ้นไปอีก กับเสี่ยฉัตรชัยก็ยังคงเป็นไม้เบื่อไม้เมากันเรื่อยมา สิงหลมีแผนที่จะจัดการเสี่ยฉัตรชัยให้สิ้นซากเพราะเกรงว่าจะทำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวของเขารวมทั้งมานะที่เคยเป็นอดีตน้องชายของเขาด้วย"เฮียไปทำงานก่อนนะ หนูอยู่ในบ้านก็อยากออกไปไหน แต่ถ้าจะไปไหนโทรบอกเฮียก่อนหรือไม่ก็ตามเกรียงไกรให้มาขับรถให้ เข้าใจไหม""เข้าใจครับเฮีย"ทุกๆเช้าแสนดีจะออกมาส่งสามีขึ้นควายเหล็กเพื่อไปทำงาน ตัวของเขาเองไม่ค่อยได้ออกไปไหนสักเท่าไหร่เพราะไม่ค่อยคุ้นชินกับการใช้ชีวิตของคนกาลเวลานี้ เวลาที่อยากได้อะไรเขาจะใช้พี่เกรียงไกรออกไปจัดหามาให้มากกว่าจะออกไปเองหลังจากที่ส่งสามีขึ้นควายเหล็กไปแล้วแสนดีจะชอบเข้ามาอยู่ในครัวกับป้าประไพและกะหล่ำจะสอนการทำขนมไทยอาหารไทยกับป้าประไพเสมอ "วันนี้จะสอนอะไรดีคะ คุณแสนดี"แสนดีสะดุดหูทันที ปกติแล้วป้าประไพจะเรียกเขาว่าแสนดีเฉยๆจะไม่มีคำว่าคุณแสนดี แต่วันนี้ดันมีคุณแสนดีโผล่มาได้ยังไง"ทำไมถึงเรียกผมว่า
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีแรกของการใช้ชีวิตคู่ของสินหลและแสนดี ศัตรูทางธุรกิจของสิงหลมีมามากมายหลายหน้าหลายตา เพราะความที่สิงหลในอดีตไม่ใช่นักธุรกิจที่มือใสสะอาดเท่าไหร่นัก ก่อนจะแต่งงานเขาเองก็ทำทุกอย่างเพื่อปีนป่ายขึ้นสู่จุดสูงสุด ทำให้เขาสร้างศัตรูไว้มากมาย"เฮียไปทำงานก่อนนะ ฝากหอมแก้มลูกๆด้วย"แสนดีสวมกอดสามี ในทุกๆเช้าเขาต้องแสดงความรักซึ่งกันและกันก่อนไปทำงานเสมอ สิงหลจะออกจากบ้านเป็นคนแรก ลูกชายทั้งสองคนสีหราชและสิรินทร์จะต้องไปโรงเรียนโดยที่แสนดีเป็นคนพาไปส่ง กิจวัตรประจําวันของครอบครัวเลิศรัตนวรชัย จะไม่มีอะไรใหม่เป็นพิเศษ แสนดีไปส่งนักเรียนเสร็จแล้วก็จะกลับมาที่บ้านเพื่อทำอาหารและดูแลบ้าน สามีออกไปทำงานเพื่อหาเงินไว้สำหรับอนาคตของลูก ทุกอย่างดูราบรื่น "วันนี้จะทำขนมอะไรเหรอแสนดี"ป้าประไพเอ่ยถามทันทีที่เห็นแสนดีกำลังเตรียมแป้งออกมาจากตู้"กะจะทำลูกชุบเอาไว้ให้เด็กๆทานเล่นตอนช่วงเย็นนะครับป้าประไพ กะหล่ำ ไปดูสีผสมอาหารในตู้ชั้นบนให้เราที""ได้เจ้าค่ะคุณหนู"กะหล่ำสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูแสนดี ตอนนี้เธอมีครอบครัวแล้ว แต่งงานอยู่กินกับพี่เกรียงไกรแต่ยังไม่มีลูกด้วยกัน แสนดีมองคนสนิทของ
หมอพิพัฒน์ มานิชยกุล อายุ 56 ปี เขาเป็นนายแพทย์ที่ประจำอยู่โรงพยาบาล เป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นพิมเสน ยังคงครองตัวเป็นโสดเรื่อยมา เพราะไม่เคยคิดว่าความรักมันจะสามารถเกิดขึ้นในใจเขาได้"นี่ของฝากมึงไอ้หมอ"หมอพิพัฒน์เงยหน้ามองเพื่อนสนิทอย่างสิงหลที่วางถุงของฝากไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา"มึงไปไหนมาถึงมีของฝากให้กู""ก็พาเมียกูไปอยุธยาที่เดิมนั่นแหละ กูล่ะไม่อยากไปเลยกลัวเมียกูหาย แต่ก็ขัดใจเมียไม่ได้ "หมอพิพัฒน์ถึงกับหัวเราะ สิงหลเป็นคนที่กลัวเมียมาก มากในระดับที่ไม่กล้าขัดใจเมียเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เมียด่ามันก็ร้องไห้กระซิกกระซิกหมดมาดมาเฟียไปเลยทีเดียว"เออ..ไอ้หมอ ลูกชายกูเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลนี้เป็นยังไงบ้างวะ มีอัลฟ่ามาจีบลูกกูหรือเปล่า อย่าลืมดูแลหลานนะเว้ย"หมอพิพัฒน์คิดถึงลูกชายของสิงหลและแสนดีที่มีสายพันธุ์โอเมก้า สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย ย้ายมาที่โรงพยาบาลของเขาได้หลายเดือนแล้ว "เขาก็ทำหน้าที่ของเขานั่นแหละ มึงเลิกห่วงลูกดิ ลูกมึงน่ะ 22 แล้วนะ ไม่ใช่ 2 ขวบ!!"สิงหลมองเพื่อนสนิท ก่อนที่จะหัวเราะร่า"ขนาดลูกกูยัง 22 แล้ว มึงคิดสภาพมึงดิตอนนี้ยังไม่มีลูกเลย กว่ามึงจะมีลูก กูตายก่อน ไม่
สีหราชเดินลงมาจากชั้นบนในเช้าวันเปิดมหาลัย ปีนี้เขาจะเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายแล้ว "ลงมาทานข้าวก่อนลูก""ครับแม่ แล้วนี่ไอ้เสือมันไปไหนครับ"แสนดีวางอาหารที่ทำเป็นประจำทุกเช้าบนโต๊ะอาหาร ครอบครัวของเขาตื่นไม่พร้อมกัน แต่เขาก็พร้อมที่จะให้ทุกคนได้กินอิ่มก่อนออกไปทำภารกิจของแต่ละคน"พี่เสือไปโรงพยาบาล เมื่อเช้าแม่ก็ถามแล้วนะว่าจะไปทำไมแต่ก็ไม่บอก คงจะไปหาหมอพิพัฒน์ละมั้ง เพราะเห็นว่าเสือจะย้ายมาที่โรงพยาบาลของหมอพิพัฒน์น่ะ"เสือหรือสิรินทร์ ได้เป็นหมอของโรงพยาบาลเดียวกับเพื่อนสนิทของพ่อ สิงโตเลยไม่ห่วงอะไรมากมาย เพราะปกติแล้วสิรินทร์จะเป็นโอเมก้าที่ทำตัวน่าห่วงมาก แต่ถ้าได้อยู่ใกล้อาพิพัฒน์แล้วสีหราชก็เบาใจ"ก็ดีนะครับแม่ ให้มันไปอยู่ใกล้อาพิพัฒน์ มันจะได้ไม่ต้องโดนอัลฟ่าคนอื่นจีบ""จ๊ะ ลูกทานอาหารซะนะ ตอนนี้หนูกลิ่นหอมไปรออยู่ที่รถแล้ว เอาน้องไปมหาลัยด้วยนะลูก แล้วก็อย่าลืม ไปส่งน้องที่คณะด้วย ลูกเคยดูแลพี่เสือมาแบบไหน แม่ขอให้สิงโตดูแลกลิ่นหอมแบบนั้นเลยนะลูก"สีหราชถึงกับถอนหายใจ เขาพ้นจากสิรินทร์มา 1 คน ยังต้องมาเจอกับเด็กกลิ่นหอมอีก ตอนที่เข้ามหาลัยใหม่ๆ เขารับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดของพ
หลังจากจัดการธุระของเด็กกลิ่นหอมเสร็จเรียบร้อยแล้วแสนดีจึงเดินขึ้นมาชั้นบน เขาเองก็ถูกชะตากับโอเมก้ากลิ่นหอม เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมเป็นเด็กที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แถมยังเรียนรู้ได้เร็ว เขาเลยให้กลิ่นหอมนอนห้องข้างๆกับกะหล่ำ"จัดการเรื่องเด็กคนนั้นเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ""ครับเฮีย เด็กคนนั้นน่ารักดีนะครับ ผมชอบเลย เขาดูเรียบร้อยและเจียมตัวมากเลย"สิงหลยิ้มให้กับภรรยา พร้อมกับดึงภรรยาลงมานั่งที่ตักของตน "เด็กคนนั้นน่าสงสารมากเลยนะ พ่อก็ตาย แม่ก็หนีไปมีผัวใหม่ บ้านก็ถูกยึด ก่อนที่พ่อของเขาจะตายก็อยู่กันลำบากมาก พ่อของเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเฮีย เคยโทรมาขอความช่วยเหลือจากเฮียไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเฮียก็ช่วยไป แล้วมันก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย มารู้อีกทีก็มันตายไปแล้ว ตอนที่เฮียไปเผาศพมัน เฮียเห็นเด็กคนนี้ยืนร้องไห้อยู่หน้าเมรุเผาศพ พอเฮียได้คุยกับเด็กคนนี้ เฮียก็เลยเกิดความสงสาร แล้วก็รับอุปการะนี่แหละ""ผมยินดีครับเฮีย ผมเองก็รู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนกัน"ในระหว่างที่พูดมือของสิงหลก็ไม่ได้อยู่กับที่ มือของเฮียลูบไปตามหลังของแสนดี แม้เวลาจะผ่านกันมา 20 กว่าปีแล้วแต่กลิ่นลีลาวดียังไม่จางหาย เขา
หลังจากที่ถึงบ้านสีหราชเดินนำพี่ชายเข้าไปภายในทันที เขารีบไล่พี่ชายไปอาบน้ำเพราะมีกลิ่นอัลฟ่าติดตัวพี่ชายกลับมา"ก็พี่ยังไม่อยากอาบ สิงโตจะมาบังคับพี่ทำไม สิงโตอยากอาบสิงโตก็ไปอาบสิ กลิ่นแค่นี้แม่ไม่ว่าหรอก""มึงรีบไปก่อนที่กูจะโมโห ไปเข้าใกล้มันทำไม มึงก็รู้ว่ากลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่ามันติดมาง่ายจะตาย แล้วเสือกไม่ระวัง ถ้าป๊ากับแม่รู้เข้ากูก็โดนอีก!!"ในระหว่างที่ทั้งสองพี่น้องยืนเถียงกัน แสนดีเดินออกมาจากครัวก็ได้ยินเสียง"เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกันทำไม!""ไม่ได้ทะเลาะกันครับแม่ น้องก็แค่เสียงดัง เราไม่ได้ทะเลาะกันครับ"สิรินทร์เดินเข้าไปกอดมารดา แม่ของเขาในวัย 45 ปี ยังสวยและมีเสน่ห์มากมาย ขนาดที่ป๊าของเขายังหวงและหึงทั้งๆที่อยู่กันมา 20 กว่าปีแล้ว"แล้วทำไมกลิ่นอัลฟ่าถึงติดตัวลูกมาแรงนักล่ะเสือ""พอดีผมยืนคุยกับเพื่อนของน้องมานะครับ มันก็เลยติดมา มันเหม็นมากขนาดนั้นเลยเหรอครับแม่""ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ไปนั่งรอที่โต๊ะไปเดี๋ยวแม่เอาขนมไปให้กิน ลูกด้วยนะสิงโต เลิกเสียงดังใส่พี่สักที ไม่อย่างนั้นแม่จะฟาดแล้วนะ"สีหราชมองสองแม่ลูกที่ยืนกอดกันกลม แม่ของเขาเป็นใหญ่ในบ้านเลิศรัตนวรชัย แม้กระทั่งป๊
ชีวิตครอบครัวของสิงหลและแสนดี อยู่ในขั้นที่มีความสุขที่สุด แสนดีให้กำเนิดลูกชายคนที่ 2 เป็นอัลฟ่าอย่างที่หวังไว้ โดยสิงหลตั้งชื่อให้ลูกคนที่ 2 ว่า สีหราช เลิศรัตนวรชัย หรือน้องสิงโต ครอบครัวของสิงหลสมบูรณ์แบบ มีลูกทั้งสองสายพันธุ์ สิงหลยังคงบริหารโรงแรมซึ่งตอนนี้ขยายออกไปอีกหลายสาขา ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เขาก็ยังสู้เพื่อครอบครัว เขาต้องการเก็บเงินเพื่อให้ลูกเมียได้ใช้อย่างสุขสบาย สีหราช เลิศรัตนวรชัย ผู้มีสายพันธุ์อัลฟ่าอายุ 21 ปี และพี่ชายของเขา สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย มีสายพันธุ์โอเมก้า อายุ 22 ปี ทั้งสองคนมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก สีหราชเป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหลาเขาชอบการแข่งรถมากเป็นพิเศษ เป็นนักแข่งระดับมือพระกาฬ หาตัวจับได้ยาก วันนี้เขาได้เข้าแข่งขันฟอร์มูล่าวันเพื่อชิงแชมป์ โดยมีพี่ชายยืนเกาะขอบสนามเป็นแรงเชียร์"มึงจะมาทำไมอ่ะเสือ กูบอกให้อยู่บ้านไง มึงมาสนามทีไรคนที่สนามก็มองมึงทุกที เดี๋ยวแม่ก็โกรธอีก ถ้ากลิ่นอัลฟ่าไปติดมึงเข้า!!""ก็พี่อยากมานี่นาสิงโต พี่อยากมาเชียร์สิงโต ทำไมต้องดุด้วยล่ะ"สิงโตถึงกลับกลอกตาขึ้นบน เสือเป็นโอเมก้าที่มีกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ ซึ่งเป็นกลิ่นที่หายาก อัลฟ
หลังจากที่รับภรรยามาจากโกดังร้าง ทันทีที่ถึงคฤหาสน์แสนดีก็วิ่งตรงไปที่ลูกชายทันที ในขณะที่ทุกคนอยากรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่แสนดีก็กลับทำนิ่งเฉย"เล่ามาก่อนแสนดี ว่าไปเจออะไรมาบ้าง"ป้าประไพถึงกับเอ่ยปากถามเพราะว่าแสนดีไม่ยอมพูดเรื่องที่ถูกจับไป นั่งเล่นกับลูกชายเฉย"ก็ไม่เห็นมีอะไรมากนะครับ เขาก็จับผมไป ผมก็ยอมให้เขาจับไปแต่โดยดี แต่พอคิดถึงลูกผมอยากกลับเขาไม่ยอมปล่อย ผมก็เลยจัดการหักแข้งหักขา เราไม่ได้โหดไปใช่ไหมกะหล่ำ"คำพูดสุดท้ายแสนดีหันไปพูดกับสาวใช้ประจำตัวซึ่งกะหล่ำก็ส่ายหัวไปมาทันที"สงสารคนพวกนั้นจังเลยเจ้าค่ะคุณหนู ที่ไม่รู้ว่าคุณหนูของบ่าวเก่งศิลปะการต่อสู้มากแค่ไหน"แสนดีขำให้กับคำพูดของคนสนิท เขาเตือนเสี่ยฉัตรชัยแล้ว แต่เสี่ยฉัตรชัยไม่ยอมปล่อยเขาเองสิงหลเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับหมอพิพัฒน์ และเครื่องมือแพทย์"มาให้ไอ้หมอมันตรวจหน่อยสิหนู เผื่อจะมีรอยฟกช้ำดำเขียวจะได้ทายา""ครับเฮีย"หมอพิพัฒน์ยิ้มให้กับแสนดี เขาไม่รู้ว่าแสนดีกลับมาได้ยังไง แต่ก็ดีใจที่ภรรยาของเพื่อนสนิทไม่ได้เป็นอะไร หมอพิพัฒน์ทำการตรวจร่างกายภายนอกให้กับแสนดี พร้อมกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย"พี่ว่าพรุ
สิงหลกลับมาที่คฤหาสน์ เขาเดินวนไปวนมาเพราะสงสัยว่าภรรยาของเขาหายไปไหน สิ่งที่เขากลัวคืออาจจะมีพลังบางอย่างดึงภรรยาของเขากลับไปยังกาลเวลาของตัวเอง เขามองกะหล่ำที่อุ้มลูกชายของเขาอยู่ แสนดีจะทิ้งกะหล่ำไว้ที่นี่แล้วกลับบ้านไปคนเดียวอย่างนั้นเหรอ แสนดีไม่ทำแน่นอน สิงหลเดินไปเดินมาเขารู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เพราะข่าวคราวของแสนดีไม่มีเข้ามาเลย เกรียงไกรที่ออกไปสืบก็ไม่ติดต่อกลับมา จนเขารู้สึกว่า เขาเริ่มจะหายใจไม่ออก'ติ๊ด' เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นเบอร์ที่เขาไม่คิดว่าจะโทรมา แต่เขาก็เลือกที่จะรับสาย"มีอะไรอีกเสี่ยฉัตรชัย ตำรวจตามหาคุณอยู่รู้หรือเปล่า ระวังตัวล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือน"'มึงไม่ต้องเตือนกูหรอก กูได้ข่าวว่าเมียมึงหายไปไม่ใช่เหรอไอ้สิงหล มีเวลามาจิกกัดกูแบบนี้แสดงว่าไม่ห่วงเมียมึงสินะ'เสียงที่ดังมาตามสายทำให้สิงหลถึงกับคิ้วขมวด เขายังไม่ได้บอกใครเลยว่าภรรยาของเขาหายไป ถ้าไอ้เสี่ยฉัตรชัยมันรู้ว่าภรรยาของเขาหายก็แปลว่ามันเป็นคนจับไปแน่นอน"หึหึ..กูก็ห่วงภรรยาของกูแทบตาย ที่แท้มึงเองเหรอที่จับเมียกูไปไอ้เสี่ยฉัตรชัย"'ฉลาดขึ้นแล้วนี่ คงตกใจมากสินะที่กูจับเมียรักของม
สิงหลที่ยังคงรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีภรรยามาเฝ้าตลอด วันนี้ป้าประไพโทรมาบอกว่าคุณหนูเสือน้อยร้องไห้หาแม่ ทำให้วันนี้แสนดีจะต้องกลับไปที่คฤหาสน์โดยให้เกรียงไกรมาเฝ้าเจ้านายของเขาแทน ซึ่งสิงหลหน้าตาบอกบุญไม่รับทันที"เมียกูไป 2 ชั่วโมงแล้วนะเว้ย เมื่อไหร่จะมาสักที""ใจเย็นๆครับเจ้านาย คุณหนูเสือเธอคิดถึงแม่นะครับ เดี๋ยวเสร็จธุระจากทางโน้นแล้วคุณแสนดีก็คงโทรมา เพราะผมต้องไปรับคุณแสนดีเอง"เกรียงไกรตอบเจ้านายที่ตอนนี้หน้าตาไม่สบอารมณ์กับอะไรเลยตั้งแต่ที่คุณแสนดีถูกป้าประไพโทรตาม เกรียงไกรส่ายหน้าไปมา เจ้านายของเขากำลังสู้กับลูกชายตัวเอง ถึงแม้ว่าจะรู้ตัวว่าสู้ไม่ได้ก็ตาม สิงหลนอนอยู่ในโรงพยาบาลด้วยอาการกระสับกระส่ายเพราะไม่มีแสนดีอยู่คอยเฝ้า เขาไม่ยอมทานข้าวหรือยา ทำให้เกรียงไกรต้องโทรบอกคนที่บ้านทันที"ใช่ครับคุณแสนดี ตอนนี้เจ้านายไม่ยอมทานอาหารหรือยาเลยครับ บอกแต่ว่าจะรอคุณแสนดีมาเท่านั้น ตอนนี้ทั้งหมอและพยาบาลไม่กล้าเข้ามาไปในห้องเลยครับ แม้แต่ผมเองก็ยังไม่กล้าเข้าไปเลย"'อีกสักชั่วโมงนะพี่เกรียงไกร ตอนนี้ลูกเสือใกล้จะหลับแล้ว บอกให้หมอและพยาบาลอดทนอีกสักชั่วโมงนึงแล้วผมจะรีบกลั