กรุงศรีอยุธยา หรือ อาณาจักรอยุธยา เป็นอาณาจักรของชนชาติไทยสยาม (ไทยภาคกลาง) ในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาในช่วง พ.ศ. 1893 ถึง พ.ศ. 2310 มีกรุงศรีอยุธยาเป็นศูนย์กลางอำนาจหรือราชธานี ทั้งยังมีความสัมพันธ์ทางการค้ากับหลายชาติ จนถือได้ว่าเป็นศูนย์กลางการค้าในระดับนานาชาติ เช่น จีน เวียดนาม อินเดีย ญี่ปุ่น เปอร์เซีย รวมทั้งชาติตะวันตก เช่น โปรตุเกส สเปน เนเธอร์แลนด์ (ฮอลันดา) อังกฤษ และฝรั่งเศส ซึ่งในช่วงเวลาหนึ่งเคยสามารถขยายอาณาเขตประเทศราชถึงรัฐชานของพม่า อาณาจักรล้านนา มณฑลยูนนาน อาณาจักรล้านช้าง อาณาจักรขอม และคาบสมุทรมลายู ณ เรือนไม้ไทย ที่ตกแต่งอย่างหรูหราเป็นที่อยู่อาศัยของท่านราชครู ผู้มีหน้าที่สอนสั่งบุคคลที่จะได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ เรือนของท่านราชครูนั้นมีบ่าวไพร่นับร้อยคน ทุกคนเป็นบ่าวในเรือนเบี้ย ท่านราชครูปกครองบ่าวไพร่ด้วยจิตที่เป็นกุศล ใจดี และมีเมตตา ท่านราชครูมีบุตรเพียง 1 คนเท่านั้น เธอเป็นผู้ชายที่สามารถท้องได้ เป็นสายพันธุ์หายากในอโยธยา คุณหนูแสนดี ธรรมรงค์วงษา มีนิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอมีหน้าที่เป็นครูของพระราชธิดาของเจ้าหลวง มีหน้าที่สั่งสอนให้วิชาความรู้เบื้องต้น แก่ลูกหลาน
ในค่ำคืนที่ดึกสงัด ขบวนของคุณหนูแสนดี ทำที่พักชั่วคราวอยู่ริมแม่น้ำเพื่อพักผ่อน ที่พักของคุณแสนดีถูกแยกออกจากบ่าวไพร่ โดยให้พักอยู่กับกะหล่ำสาวใช้ประจำตัว ในระหว่างที่คุณหนูแสนดีและกะหล่ำหลับสนิทอยู่นั้น เสือเข้มและพรรคพวกประมาณสิบคนบุกเข้ามาภายในที่พักอย่างเงียบเชียบ เขาเดินดูที่พักของคุณหนูแสนดีว่าอยู่ตรงไหน จนเจอที่พักที่ใหญ่ที่สุดซึ่งน่าจะเป็นของคุณหนูแสนดีแน่นอน"ต้องเป็นหลังนี้แน่นอนเลยลูกพี่ หลังนี้ใหญ่ที่สุดแล้ว"เสือเข้มมองยังที่พักของคุณหนูแสนดีพร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยม อย่างไรเสียวันนี้เขาจะต้องได้ลูกชายของท่านราชครูเป็นเมียให้ได้ เสือเข้มเดินเข้าไปภายใน ในขณะที่แสนดีได้ยินเสียงผู้บุกรุก เขาลุกขึ้นทันทีเจอกับผู้บุกรุกที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงทางเข้า"พวกเจ้าเป็นใครกัน กล้าดีอย่างไรถึงได้บุกที่พักรับรองของเรา""กระผมจะเป็นใครไม่สำคัญดอกขอรับคุณหนูแสนดี แต่ภายภาคหน้ากระผมจะเป็นผัวของคุณหนูแน่นอน"กะหล่ำที่งัวเงียตื่นขึ้นมาตกใจที่อยู่ๆมีชายฉกรรจ์บุกเข้าที่รับรองของคุณหนูแสนดีเธอรีบเอาตัวบังคุณหนูของเธอไว้ทันที"พวกมึงเป็นใครกันไอ้พวกชั่ว รู้หรือไม่ว่านี่คือผู้ใด นี่คือคุณหนูแสนดี
สิงหล เลิศรัตนวรชัย นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มีกิจการโรงแรมระดับ 5 ดาวนับร้อยสาขาทั่วประเทศ เขาเป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นไวน์ขาว มีนิสัยไม่สุงสิงกับใคร โลกส่วนตัวสูง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเป็นคนไม่มีประสบการณ์กับเพศตรงข้าม แต่เขามักจะใช้เงินในการแลกเปลี่ยนความสุขมากกว่าความรักเสมอ ทำให้เขาไม่เคยแคร์คู่นอนของเขาเลยแม้แต่คนเดียว "วันนี้ลมอะไรหอบมาที่นี่ครับคุณสิงหล"มาวินเจ้าของ night club เอ่ยถามอัลฟ่า ที่เดินเข้ามาภายในร้านของเขาพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายคน สิงหลขึ้นชื่อเรื่องความเฉยชา จนเด็กๆในร้านเขาแทบจะไม่มีใครกล้ารับรองคุณสิงหลเลยแม้แต่คนเดียว"วันนี้ผมเบื่อๆเหงาๆนะครับ ก็เลยว่าจะมาหาอะไรดื่ม แล้วก็มีนัดลูกค้าที่นี่ด้วย""งั้นเหรอครับ งั้นเชิญด้านในเลย เดี๋ยวผมเปิดห้อง VVIP ให้นะครับ"สิงหลพยักหน้า ก่อนจะเดินตามมาวินเข้าไปภายในร้าน ห้อง VVIP ที่จัดรับรองคุณสิงหลได้ ห้องจะต้องเป็นห้องที่ดีที่สุดของร้าน และเป็นห้องที่ส่วนตัวมากๆ"คุณสิงหล ต้องการเครื่องดื่มหรือโอเมก้าไหมครับ""เตรียมอาหารและดื่มมาให้พร้อม ส่วนโอเมก้าก็เอาคนที่ดีที่สุดเข้ามาก็แล้วกัน""ครับ"สิงหลนั่งรอลูกค้าอยู่ไม่นานลูกค้าที่เขาน
สิงหลเห็นว่าอีกฝ่ายเพียงแค่หลับไปเท่านั้น เขาจึงทำการปลุกโดยการใช้กิ่งไม้ที่อยู่แถวนั้นเขี่ยไปที่โอเมก้าร่างเล็กที่มีกลิ่นลีลาวดี"นี่ตื่นสิ เธอจะมานอนตรงนี้ไม่ได้นะ เดี๋ยวฉันฟ้องเจ้านายพวกเธอนะ!!"แสนดีที่ได้ยินเสียงคนปลุกเขาขยี้ตางัวเงียทันที เขาเป็นถึงลูกคุณหนูไม่เคยมีใครกล้าปลุกเขาเวลานอนแม้แต่คนเดียว"ใครมันมาปลุก น่ารำคาญเสียจริง พวกมึงไม่เคยโดนหวายกันรึ ถึงได้กล้ามาปลุกกูเช่นนี้!!"กะหล่ำสาวใช้เป็นคนตื่นก่อนเจ้านาย เมื่อลืมตาขึ้นเธอเจอชายหนุ่มสองคนที่ใส่นุงผ้าแปลกๆ แถมยังจ้องเขม่งมายังเธอและคุณหนูอีก"คุณหนูเจ้าคะ คุณหนูแสนดี คุณหนูตื่นก่อนเจ้าค่ะ!!""อะไรอีกกะหล่ำ เรายังอยากนอนอยู่เลยขอเรานอนต่ออีกนิดนะ""ไม่ได้เจ้าค่ะคุณหนู คุณหนูตื่นมาก่อนนะเจ้าคะ"แสนดีจำใจตื่นขึ้นตามคำขอของบ่าวคนสนิท พอลืมตาขึ้นเขาเจอกับคนแปลกๆสองคนที่แต่งกายแปลกๆ "นี่พวกเอ็งเป็นใคร ใยมายืนจ้องข้าเช่นนี้!!"สิงหลมองคนทั้งสองอย่างประหลาดใจ คำพูดคำจาของสองคนนี้เหมือนหลุดมาจากโบราณไม่มีผิด แต่เรื่องแบบนั้นมันไม่เคยมีจริงไง สรุปก็คือสองคนนี้มันบ้าไปแล้ว"นี่มันคนบ้าหรือเปล่าไกร!"พออีกฝ่ายบอกว่าเขาคือคนบ้า แส
สิงหลพาแสนดีและกะหล่ำ มาทานอาหารที่ร้านสวัสดิการของทางสนามกอล์ฟ เขากำลังนั่งมองโอเมก้าทานอาหาร แสนดีให้กะหล่ำ นำอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะทรงเตี้ยๆที่กะหล่ำไปขอมาจากแม่ค้า อาหารหลายอย่างวางอยู่บนโต๊ะเล็กๆนั่นพร้อมกับขันน้ำที่ไปหามาจากที่ไหนไม่รู้ สิงหลมองการกระทำของทั้งสองอย่างสงสัย แสนดีพับเพียบทานอาหารโดยไม่ใช้ช้อนแต่ใช้มือในการกิน กิริยาท่าทางในการทานอาหารก็ดูอ่อนช้อยและเหมือนเป็นผู้ดี แต่การกระทำนั้นมีคนในร้านต่างมองอย่างสงสัย"นี่เธอสองคนทำอะไรกัน จะลงไปนั่งกินข้างล่างกันทำไมข้างบนโต๊ะนี่ก็มีให้กิน""ก็เราจะกินแบบนี้ ท่านจะกินบนนั้นท่านก็กินไปสิ!"แสนดีตอบกลับทันทีอย่างไม่กลัวเกรง ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าเขาไม่ได้อยู่ในยุคสมัยของตัวเองเพราะทุกอย่างรอบตัวมันแปลกไปมาก แต่เขาก็ยังต้องปรับตัวและจะต้องอยู่รอดปลอดภัยจนกว่าจะกลับไปที่พระนครหรือที่เรือนได้หลังจากที่ทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วสิงหลเป็นคนชวนให้แสนดีและกะหล่ำกลับไปที่บ้านด้วยเพราะดูแล้วทั้งสองคนคงไม่มีที่ไปอย่างแน่นอน ซึ่งแสนดีและกะหล่ำก็ยอมตกลงที่จะไปกับสิงหล เพราะสิงหล เป็นคนเดียวที่เขาไว้ใจได้ตอนนี้ เพราะเขาไม่รู้จักใครเลย "ที่นี
เช้าวันต่อมา แสนดีตื่นแต่เช้านั่งรอกะหล่ำไปหากิ่งข่อยมาให้สีฟัน เขานั่งรออยู่สักพักกะหล่ำก็เดินกลับมาพร้อมกับของบางอย่างในมือ"ไม่มีกิ่งข่อยสีฟันเลยเจ้าค่ะคุณหนู บ่าวไปถามแม่ครัว เขาให้สิ่งนี้มาเจ้าค่ะ "กะหล่ำยืนของบางอย่างส่งให้แสนดี เป็นแท่งอะไรแปลกประหลาด "แล้วเราจะใช้งานยังไงล่ะกะหล่ำ""ไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะคุณหนู บ่าวให้พี่ไกรสอนให้แล้วเจ้าค่ะ ทำแบบนี้นะเจ้าคะ แล้วก็นำไปสีฟันนะเจ้าคะ"กะหล่ำจัดการสีฟันให้กับผู้เป็นนาย ซึ่งแสนดีก็ยอมอยู่เฉยๆให้กะหล่ำสีฟันให้ หลังจากที่ทำความสะอาดร่างกายตัวเองเรียบร้อยแล้ว แสนดีจึงออกมาที่ห้องรับรองอีกครั้งเพราะเจ้าเรือนเขาสั่งคนให้มาตาม"ท่านมีอะไรจะคุยกับ..ขะ...ผมงั้นเหรอ"แสนดีจะใช้สรรพนามคำว่าข้ากับเจ้าเรือน แต่เขาจำได้ว่าคนสนิทของคนโตๆคนนี้ใช้เรียกตัวเองว่าผม เขาก็เลยใช้บ้าง""ฉันชื่อว่าสิงหล ต่อไปนี้เธอเรียกฉันว่าคุณสิงหลก็แล้วกัน ที่ฉันเรียกเธอมาวันนี้ก็เพื่อจะบอกว่า ต่อไปนี้เธอทำหน้าที่ผู้ช่วยแม่บ้าน คอยช่วยแม่บ้านของฉันทำความสะอาดบ้านและทำอาหาร ส่วนคนสนิทของเธอ ก็ให้เป็นผู้ช่วยเหมือนกัน เข้าใจที่ฉันพูดไหม""เข้าใจขอรับ"สิงหลมองโอเมก้า ตอนน
วันนี้สิงหลไม่ได้ออกไปทำงานที่ไหน หลังจากทานอาหารเสร็จเขาก็เดินกลับมาที่ห้องนอน พร้อมกับสั่งให้โอเมก้าเตรียมเครื่องมือทำความสะอาดมาทำความสะอาดห้องเขาใหม่ ทั้งๆที่ป้าประไพเพิ่งจะสั่งให้เด็กรับใช้ทำไปเมื่อวานนี้เอง'ก๊อกๆ'เสียงเคาะประตูทำให้สิงหลหันไปมอง พร้อมกับอนุญาตให้คนที่เคาะประตูเข้ามาได้ ซึ่งจะเป็นใครไม่ได้นอกจากแสนดี ที่เขาสั่งให้มาทำความสะอาดห้อง"ทำความสะอาดเป็นไหม ดูเธอเป็นลูกผู้ดีน่าจะทำอะไรแบบนี้ไม่เป็น""อย่าได้มาดูถูกเรา เอ่อ...ผม ผมทำเป็นทุกอย่างนั่นแหละ ท่านแม่สอนผมมาดี"สิงหลพยักหน้า ก่อนที่จะเลิกสนใจโอเมก้าและนั่งทำงานของตน โดยปล่อยให้แสนดีเก็บกวาดทำความสะอาดห้องของเขา กลิ่นดอกลีลาวดีที่ลอยออกมาจากตัวของโอเมก้าทำให้สิงหลผ่อนคลาย ในขณะที่แสนดีกำลังทำความสะอาดห้องของเขา เขาก็มักจะแอบมองการเคลื่อนไหวของโอเมก้าบ่อยๆ ตอนนี้แสนดีแต่งตัวด้วยชุดของแม่บ้านประจำคฤหาสน์ของเขา ชุดที่สาวใช้คนอื่นใส่แล้วดูธรรมดา แต่ทำไมเวลาแสนดีใส่เขารู้สึกว่ามันดูเซ็กซี่ ตอนนี้อารมณ์ของสิงหลเริ่มพุ่งขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ สิงหลแอบปล่อยฟีโรโมนไวน์ขาวออกไป เขาอยากจะรู้ว่าโอเมก้าจะมีปฏิกิริยาอะไรกับเป
สิงหลรวบเอามือทั้งสองข้างของโอเมก้าไว้แน่นก่อนที่จะจับให้นั่งลงมาบนตักเขา"พอแล้วแสนดี หัวฉันเจ็บหมดแล้วเนี่ย!""ดี ให้มันแตกไปเลย เอ็งมันคนฉวยโอกาส ข้าจะเอาเลือดหัวเอ็งออก!!!"แสนดีพยายามดิ้นให้หลุดวงแขนของสิงหล แต่ดิ้นเท่าไหร่เขาก็แกะวงแขนของสิงหลไม่ได้ ทำให้เขาเหนื่อยจนต้องหยุดหายใจ"เอาล่ะ เอาล่ะ ฉันขอโทษก็แล้วกัน ฉันไม่รู้ว่าเธอไม่รู้จักกลิ่นฟีโรโมน เอาเป็นว่าฉันขอโทษโอเคไหม"แสนดีหันกลับไปมองหน้าสิงหล อย่างไม่เข้าใจ"ฉันกำลังบอกเธอว่า ฉันขอโทษ เธอจะช่วยยกโทษให้ฉันหน่อยได้ไหม"แสนดีหน้ามุ่ยลงกว่าเดิม เกิดมา 25 ปีเขาไม่เคยโดนใครกระทำแบบนี้เลย เจ้ายักษ์วัดแจ้งนี่ กลับมาทำแบบนี้กับเขา แบบนี้มันเสียผีกันชัดๆ "แล้วทีนี้ผมจะทำยังไง ท่านทำแบบนี้กับผม ท่านพ่อท่านแม่ของผมคงจะไม่พอใจ""ทำไมล่ะ มันก็แค่จูบเองไม่ใช่เหรอ""คนในยุคของท่านจะคิดกันแบบไหนผมไม่รู้นะขอรับ แต่ในยุคของผม ถ้ามีชายมาทำแบบนี้มันคือการผิดผี ผมจะไม่สามารถแต่งงานออกเรือนกับใครได้อีก!"สิงหลยิ้มกว้าง ที่แท้แสนดีก็กลัวว่าจะไม่มีใครมาขอ ซึ่งเขาชอบแบบนี้ ไม่มีใครมาขอสิดี เอาไว้ให้เขาขอคนเดียวก็พอ"งั้นเดี๋ยวฉันรับผิดชอบเธอเอง
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีแรกของการใช้ชีวิตคู่ของสินหลและแสนดี ศัตรูทางธุรกิจของสิงหลมีมามากมายหลายหน้าหลายตา เพราะความที่สิงหลในอดีตไม่ใช่นักธุรกิจที่มือใสสะอาดเท่าไหร่นัก ก่อนจะแต่งงานเขาเองก็ทำทุกอย่างเพื่อปีนป่ายขึ้นสู่จุดสูงสุด ทำให้เขาสร้างศัตรูไว้มากมาย"เฮียไปทำงานก่อนนะ ฝากหอมแก้มลูกๆด้วย"แสนดีสวมกอดสามี ในทุกๆเช้าเขาต้องแสดงความรักซึ่งกันและกันก่อนไปทำงานเสมอ สิงหลจะออกจากบ้านเป็นคนแรก ลูกชายทั้งสองคนสีหราชและสิรินทร์จะต้องไปโรงเรียนโดยที่แสนดีเป็นคนพาไปส่ง กิจวัตรประจําวันของครอบครัวเลิศรัตนวรชัย จะไม่มีอะไรใหม่เป็นพิเศษ แสนดีไปส่งนักเรียนเสร็จแล้วก็จะกลับมาที่บ้านเพื่อทำอาหารและดูแลบ้าน สามีออกไปทำงานเพื่อหาเงินไว้สำหรับอนาคตของลูก ทุกอย่างดูราบรื่น "วันนี้จะทำขนมอะไรเหรอแสนดี"ป้าประไพเอ่ยถามทันทีที่เห็นแสนดีกำลังเตรียมแป้งออกมาจากตู้"กะจะทำลูกชุบเอาไว้ให้เด็กๆทานเล่นตอนช่วงเย็นนะครับป้าประไพ กะหล่ำ ไปดูสีผสมอาหารในตู้ชั้นบนให้เราที""ได้เจ้าค่ะคุณหนู"กะหล่ำสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูแสนดี ตอนนี้เธอมีครอบครัวแล้ว แต่งงานอยู่กินกับพี่เกรียงไกรแต่ยังไม่มีลูกด้วยกัน แสนดีมองคนสนิทของ
หมอพิพัฒน์ มานิชยกุล อายุ 56 ปี เขาเป็นนายแพทย์ที่ประจำอยู่โรงพยาบาล เป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นพิมเสน ยังคงครองตัวเป็นโสดเรื่อยมา เพราะไม่เคยคิดว่าความรักมันจะสามารถเกิดขึ้นในใจเขาได้"นี่ของฝากมึงไอ้หมอ"หมอพิพัฒน์เงยหน้ามองเพื่อนสนิทอย่างสิงหลที่วางถุงของฝากไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา"มึงไปไหนมาถึงมีของฝากให้กู""ก็พาเมียกูไปอยุธยาที่เดิมนั่นแหละ กูล่ะไม่อยากไปเลยกลัวเมียกูหาย แต่ก็ขัดใจเมียไม่ได้ "หมอพิพัฒน์ถึงกับหัวเราะ สิงหลเป็นคนที่กลัวเมียมาก มากในระดับที่ไม่กล้าขัดใจเมียเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เมียด่ามันก็ร้องไห้กระซิกกระซิกหมดมาดมาเฟียไปเลยทีเดียว"เออ..ไอ้หมอ ลูกชายกูเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลนี้เป็นยังไงบ้างวะ มีอัลฟ่ามาจีบลูกกูหรือเปล่า อย่าลืมดูแลหลานนะเว้ย"หมอพิพัฒน์คิดถึงลูกชายของสิงหลและแสนดีที่มีสายพันธุ์โอเมก้า สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย ย้ายมาที่โรงพยาบาลของเขาได้หลายเดือนแล้ว "เขาก็ทำหน้าที่ของเขานั่นแหละ มึงเลิกห่วงลูกดิ ลูกมึงน่ะ 22 แล้วนะ ไม่ใช่ 2 ขวบ!!"สิงหลมองเพื่อนสนิท ก่อนที่จะหัวเราะร่า"ขนาดลูกกูยัง 22 แล้ว มึงคิดสภาพมึงดิตอนนี้ยังไม่มีลูกเลย กว่ามึงจะมีลูก กูตายก่อน ไม่
สีหราชเดินลงมาจากชั้นบนในเช้าวันเปิดมหาลัย ปีนี้เขาจะเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายแล้ว "ลงมาทานข้าวก่อนลูก""ครับแม่ แล้วนี่ไอ้เสือมันไปไหนครับ"แสนดีวางอาหารที่ทำเป็นประจำทุกเช้าบนโต๊ะอาหาร ครอบครัวของเขาตื่นไม่พร้อมกัน แต่เขาก็พร้อมที่จะให้ทุกคนได้กินอิ่มก่อนออกไปทำภารกิจของแต่ละคน"พี่เสือไปโรงพยาบาล เมื่อเช้าแม่ก็ถามแล้วนะว่าจะไปทำไมแต่ก็ไม่บอก คงจะไปหาหมอพิพัฒน์ละมั้ง เพราะเห็นว่าเสือจะย้ายมาที่โรงพยาบาลของหมอพิพัฒน์น่ะ"เสือหรือสิรินทร์ ได้เป็นหมอของโรงพยาบาลเดียวกับเพื่อนสนิทของพ่อ สิงโตเลยไม่ห่วงอะไรมากมาย เพราะปกติแล้วสิรินทร์จะเป็นโอเมก้าที่ทำตัวน่าห่วงมาก แต่ถ้าได้อยู่ใกล้อาพิพัฒน์แล้วสีหราชก็เบาใจ"ก็ดีนะครับแม่ ให้มันไปอยู่ใกล้อาพิพัฒน์ มันจะได้ไม่ต้องโดนอัลฟ่าคนอื่นจีบ""จ๊ะ ลูกทานอาหารซะนะ ตอนนี้หนูกลิ่นหอมไปรออยู่ที่รถแล้ว เอาน้องไปมหาลัยด้วยนะลูก แล้วก็อย่าลืม ไปส่งน้องที่คณะด้วย ลูกเคยดูแลพี่เสือมาแบบไหน แม่ขอให้สิงโตดูแลกลิ่นหอมแบบนั้นเลยนะลูก"สีหราชถึงกับถอนหายใจ เขาพ้นจากสิรินทร์มา 1 คน ยังต้องมาเจอกับเด็กกลิ่นหอมอีก ตอนที่เข้ามหาลัยใหม่ๆ เขารับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดของพ
หลังจากจัดการธุระของเด็กกลิ่นหอมเสร็จเรียบร้อยแล้วแสนดีจึงเดินขึ้นมาชั้นบน เขาเองก็ถูกชะตากับโอเมก้ากลิ่นหอม เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมเป็นเด็กที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แถมยังเรียนรู้ได้เร็ว เขาเลยให้กลิ่นหอมนอนห้องข้างๆกับกะหล่ำ"จัดการเรื่องเด็กคนนั้นเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ""ครับเฮีย เด็กคนนั้นน่ารักดีนะครับ ผมชอบเลย เขาดูเรียบร้อยและเจียมตัวมากเลย"สิงหลยิ้มให้กับภรรยา พร้อมกับดึงภรรยาลงมานั่งที่ตักของตน "เด็กคนนั้นน่าสงสารมากเลยนะ พ่อก็ตาย แม่ก็หนีไปมีผัวใหม่ บ้านก็ถูกยึด ก่อนที่พ่อของเขาจะตายก็อยู่กันลำบากมาก พ่อของเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเฮีย เคยโทรมาขอความช่วยเหลือจากเฮียไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเฮียก็ช่วยไป แล้วมันก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย มารู้อีกทีก็มันตายไปแล้ว ตอนที่เฮียไปเผาศพมัน เฮียเห็นเด็กคนนี้ยืนร้องไห้อยู่หน้าเมรุเผาศพ พอเฮียได้คุยกับเด็กคนนี้ เฮียก็เลยเกิดความสงสาร แล้วก็รับอุปการะนี่แหละ""ผมยินดีครับเฮีย ผมเองก็รู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนกัน"ในระหว่างที่พูดมือของสิงหลก็ไม่ได้อยู่กับที่ มือของเฮียลูบไปตามหลังของแสนดี แม้เวลาจะผ่านกันมา 20 กว่าปีแล้วแต่กลิ่นลีลาวดียังไม่จางหาย เขา
หลังจากที่ถึงบ้านสีหราชเดินนำพี่ชายเข้าไปภายในทันที เขารีบไล่พี่ชายไปอาบน้ำเพราะมีกลิ่นอัลฟ่าติดตัวพี่ชายกลับมา"ก็พี่ยังไม่อยากอาบ สิงโตจะมาบังคับพี่ทำไม สิงโตอยากอาบสิงโตก็ไปอาบสิ กลิ่นแค่นี้แม่ไม่ว่าหรอก""มึงรีบไปก่อนที่กูจะโมโห ไปเข้าใกล้มันทำไม มึงก็รู้ว่ากลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่ามันติดมาง่ายจะตาย แล้วเสือกไม่ระวัง ถ้าป๊ากับแม่รู้เข้ากูก็โดนอีก!!"ในระหว่างที่ทั้งสองพี่น้องยืนเถียงกัน แสนดีเดินออกมาจากครัวก็ได้ยินเสียง"เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกันทำไม!""ไม่ได้ทะเลาะกันครับแม่ น้องก็แค่เสียงดัง เราไม่ได้ทะเลาะกันครับ"สิรินทร์เดินเข้าไปกอดมารดา แม่ของเขาในวัย 45 ปี ยังสวยและมีเสน่ห์มากมาย ขนาดที่ป๊าของเขายังหวงและหึงทั้งๆที่อยู่กันมา 20 กว่าปีแล้ว"แล้วทำไมกลิ่นอัลฟ่าถึงติดตัวลูกมาแรงนักล่ะเสือ""พอดีผมยืนคุยกับเพื่อนของน้องมานะครับ มันก็เลยติดมา มันเหม็นมากขนาดนั้นเลยเหรอครับแม่""ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ไปนั่งรอที่โต๊ะไปเดี๋ยวแม่เอาขนมไปให้กิน ลูกด้วยนะสิงโต เลิกเสียงดังใส่พี่สักที ไม่อย่างนั้นแม่จะฟาดแล้วนะ"สีหราชมองสองแม่ลูกที่ยืนกอดกันกลม แม่ของเขาเป็นใหญ่ในบ้านเลิศรัตนวรชัย แม้กระทั่งป๊
ชีวิตครอบครัวของสิงหลและแสนดี อยู่ในขั้นที่มีความสุขที่สุด แสนดีให้กำเนิดลูกชายคนที่ 2 เป็นอัลฟ่าอย่างที่หวังไว้ โดยสิงหลตั้งชื่อให้ลูกคนที่ 2 ว่า สีหราช เลิศรัตนวรชัย หรือน้องสิงโต ครอบครัวของสิงหลสมบูรณ์แบบ มีลูกทั้งสองสายพันธุ์ สิงหลยังคงบริหารโรงแรมซึ่งตอนนี้ขยายออกไปอีกหลายสาขา ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เขาก็ยังสู้เพื่อครอบครัว เขาต้องการเก็บเงินเพื่อให้ลูกเมียได้ใช้อย่างสุขสบาย สีหราช เลิศรัตนวรชัย ผู้มีสายพันธุ์อัลฟ่าอายุ 21 ปี และพี่ชายของเขา สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย มีสายพันธุ์โอเมก้า อายุ 22 ปี ทั้งสองคนมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก สีหราชเป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหลาเขาชอบการแข่งรถมากเป็นพิเศษ เป็นนักแข่งระดับมือพระกาฬ หาตัวจับได้ยาก วันนี้เขาได้เข้าแข่งขันฟอร์มูล่าวันเพื่อชิงแชมป์ โดยมีพี่ชายยืนเกาะขอบสนามเป็นแรงเชียร์"มึงจะมาทำไมอ่ะเสือ กูบอกให้อยู่บ้านไง มึงมาสนามทีไรคนที่สนามก็มองมึงทุกที เดี๋ยวแม่ก็โกรธอีก ถ้ากลิ่นอัลฟ่าไปติดมึงเข้า!!""ก็พี่อยากมานี่นาสิงโต พี่อยากมาเชียร์สิงโต ทำไมต้องดุด้วยล่ะ"สิงโตถึงกลับกลอกตาขึ้นบน เสือเป็นโอเมก้าที่มีกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ ซึ่งเป็นกลิ่นที่หายาก อัลฟ
หลังจากที่รับภรรยามาจากโกดังร้าง ทันทีที่ถึงคฤหาสน์แสนดีก็วิ่งตรงไปที่ลูกชายทันที ในขณะที่ทุกคนอยากรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่แสนดีก็กลับทำนิ่งเฉย"เล่ามาก่อนแสนดี ว่าไปเจออะไรมาบ้าง"ป้าประไพถึงกับเอ่ยปากถามเพราะว่าแสนดีไม่ยอมพูดเรื่องที่ถูกจับไป นั่งเล่นกับลูกชายเฉย"ก็ไม่เห็นมีอะไรมากนะครับ เขาก็จับผมไป ผมก็ยอมให้เขาจับไปแต่โดยดี แต่พอคิดถึงลูกผมอยากกลับเขาไม่ยอมปล่อย ผมก็เลยจัดการหักแข้งหักขา เราไม่ได้โหดไปใช่ไหมกะหล่ำ"คำพูดสุดท้ายแสนดีหันไปพูดกับสาวใช้ประจำตัวซึ่งกะหล่ำก็ส่ายหัวไปมาทันที"สงสารคนพวกนั้นจังเลยเจ้าค่ะคุณหนู ที่ไม่รู้ว่าคุณหนูของบ่าวเก่งศิลปะการต่อสู้มากแค่ไหน"แสนดีขำให้กับคำพูดของคนสนิท เขาเตือนเสี่ยฉัตรชัยแล้ว แต่เสี่ยฉัตรชัยไม่ยอมปล่อยเขาเองสิงหลเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับหมอพิพัฒน์ และเครื่องมือแพทย์"มาให้ไอ้หมอมันตรวจหน่อยสิหนู เผื่อจะมีรอยฟกช้ำดำเขียวจะได้ทายา""ครับเฮีย"หมอพิพัฒน์ยิ้มให้กับแสนดี เขาไม่รู้ว่าแสนดีกลับมาได้ยังไง แต่ก็ดีใจที่ภรรยาของเพื่อนสนิทไม่ได้เป็นอะไร หมอพิพัฒน์ทำการตรวจร่างกายภายนอกให้กับแสนดี พร้อมกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย"พี่ว่าพรุ
สิงหลกลับมาที่คฤหาสน์ เขาเดินวนไปวนมาเพราะสงสัยว่าภรรยาของเขาหายไปไหน สิ่งที่เขากลัวคืออาจจะมีพลังบางอย่างดึงภรรยาของเขากลับไปยังกาลเวลาของตัวเอง เขามองกะหล่ำที่อุ้มลูกชายของเขาอยู่ แสนดีจะทิ้งกะหล่ำไว้ที่นี่แล้วกลับบ้านไปคนเดียวอย่างนั้นเหรอ แสนดีไม่ทำแน่นอน สิงหลเดินไปเดินมาเขารู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เพราะข่าวคราวของแสนดีไม่มีเข้ามาเลย เกรียงไกรที่ออกไปสืบก็ไม่ติดต่อกลับมา จนเขารู้สึกว่า เขาเริ่มจะหายใจไม่ออก'ติ๊ด' เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นเบอร์ที่เขาไม่คิดว่าจะโทรมา แต่เขาก็เลือกที่จะรับสาย"มีอะไรอีกเสี่ยฉัตรชัย ตำรวจตามหาคุณอยู่รู้หรือเปล่า ระวังตัวล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือน"'มึงไม่ต้องเตือนกูหรอก กูได้ข่าวว่าเมียมึงหายไปไม่ใช่เหรอไอ้สิงหล มีเวลามาจิกกัดกูแบบนี้แสดงว่าไม่ห่วงเมียมึงสินะ'เสียงที่ดังมาตามสายทำให้สิงหลถึงกับคิ้วขมวด เขายังไม่ได้บอกใครเลยว่าภรรยาของเขาหายไป ถ้าไอ้เสี่ยฉัตรชัยมันรู้ว่าภรรยาของเขาหายก็แปลว่ามันเป็นคนจับไปแน่นอน"หึหึ..กูก็ห่วงภรรยาของกูแทบตาย ที่แท้มึงเองเหรอที่จับเมียกูไปไอ้เสี่ยฉัตรชัย"'ฉลาดขึ้นแล้วนี่ คงตกใจมากสินะที่กูจับเมียรักของม
สิงหลที่ยังคงรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีภรรยามาเฝ้าตลอด วันนี้ป้าประไพโทรมาบอกว่าคุณหนูเสือน้อยร้องไห้หาแม่ ทำให้วันนี้แสนดีจะต้องกลับไปที่คฤหาสน์โดยให้เกรียงไกรมาเฝ้าเจ้านายของเขาแทน ซึ่งสิงหลหน้าตาบอกบุญไม่รับทันที"เมียกูไป 2 ชั่วโมงแล้วนะเว้ย เมื่อไหร่จะมาสักที""ใจเย็นๆครับเจ้านาย คุณหนูเสือเธอคิดถึงแม่นะครับ เดี๋ยวเสร็จธุระจากทางโน้นแล้วคุณแสนดีก็คงโทรมา เพราะผมต้องไปรับคุณแสนดีเอง"เกรียงไกรตอบเจ้านายที่ตอนนี้หน้าตาไม่สบอารมณ์กับอะไรเลยตั้งแต่ที่คุณแสนดีถูกป้าประไพโทรตาม เกรียงไกรส่ายหน้าไปมา เจ้านายของเขากำลังสู้กับลูกชายตัวเอง ถึงแม้ว่าจะรู้ตัวว่าสู้ไม่ได้ก็ตาม สิงหลนอนอยู่ในโรงพยาบาลด้วยอาการกระสับกระส่ายเพราะไม่มีแสนดีอยู่คอยเฝ้า เขาไม่ยอมทานข้าวหรือยา ทำให้เกรียงไกรต้องโทรบอกคนที่บ้านทันที"ใช่ครับคุณแสนดี ตอนนี้เจ้านายไม่ยอมทานอาหารหรือยาเลยครับ บอกแต่ว่าจะรอคุณแสนดีมาเท่านั้น ตอนนี้ทั้งหมอและพยาบาลไม่กล้าเข้ามาไปในห้องเลยครับ แม้แต่ผมเองก็ยังไม่กล้าเข้าไปเลย"'อีกสักชั่วโมงนะพี่เกรียงไกร ตอนนี้ลูกเสือใกล้จะหลับแล้ว บอกให้หมอและพยาบาลอดทนอีกสักชั่วโมงนึงแล้วผมจะรีบกลั