สิงหล เลิศรัตนวรชัย

สิงหล เลิศรัตนวรชัย นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มีกิจการโรงแรมระดับ 5 ดาวนับร้อยสาขาทั่วประเทศ เขาเป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นไวน์ขาว มีนิสัยไม่สุงสิงกับใคร โลกส่วนตัวสูง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเป็นคนไม่มีประสบการณ์กับเพศตรงข้าม แต่เขามักจะใช้เงินในการแลกเปลี่ยนความสุขมากกว่าความรักเสมอ ทำให้เขาไม่เคยแคร์คู่นอนของเขาเลยแม้แต่คนเดียว 

"วันนี้ลมอะไรหอบมาที่นี่ครับคุณสิงหล"

มาวินเจ้าของ night club เอ่ยถามอัลฟ่า ที่เดินเข้ามาภายในร้านของเขาพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายคน สิงหลขึ้นชื่อเรื่องความเฉยชา จนเด็กๆในร้านเขาแทบจะไม่มีใครกล้ารับรองคุณสิงหลเลยแม้แต่คนเดียว

"วันนี้ผมเบื่อๆเหงาๆนะครับ ก็เลยว่าจะมาหาอะไรดื่ม แล้วก็มีนัดลูกค้าที่นี่ด้วย"

"งั้นเหรอครับ งั้นเชิญด้านในเลย เดี๋ยวผมเปิดห้อง VVIP ให้นะครับ"

สิงหลพยักหน้า ก่อนจะเดินตามมาวินเข้าไปภายในร้าน ห้อง VVIP ที่จัดรับรองคุณสิงหลได้ ห้องจะต้องเป็นห้องที่ดีที่สุดของร้าน และเป็นห้องที่ส่วนตัวมากๆ

"คุณสิงหล ต้องการเครื่องดื่มหรือโอเมก้าไหมครับ"

"เตรียมอาหารและดื่มมาให้พร้อม ส่วนโอเมก้าก็เอาคนที่ดีที่สุดเข้ามาก็แล้วกัน"

"ครับ"

สิงหลนั่งรอลูกค้าอยู่ไม่นานลูกค้าที่เขานัดไว้ก็มาถึง ในระหว่างที่คุยกับลูกค้าเขาให้โอเมก้านั่งอยู่กับลูกค้าเพื่อเป็นการเอาใจ ส่วนตัวเขาก็มีโอเมก้าหน้าขาวนั่งดูแลอยู่เช่นกัน แต่เวลาที่สิงหลคุยเรื่องงานเขาจะไม่สนใจที่จะกินเหล้าหรือคุยกับโอเมก้าข้างกาย ทำให้ทุกคนนั่งนิ่งเหมือนไม่มีชีวิตจิตใจ

"ยินดีที่ได้ร่วมทำธุรกิจกับคุณสิงหลนะครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน อยากไปสานสัมพันธ์กับโอเมก้าข้างกายจะแย่แล้ว ฮ่าๆๆ"

"เชิญครับ พรุ่งนี้พบกันที่สนามกอล์ฟที่ประจำนะครับ ผมคันไม้คันมืออยากจะออกรอบกับคุณมากๆ"

"ได้ครับ คุณสิงหล เจอกันพรุ่งนี้"

หลังจากที่ลูกค้าเดินออกจากห้อง VVIP ของสิงหล สิงหลถึงได้หันมาสนใจโอเมก้าที่นั่งอยู่ข้างตัวอยู่นานแล้ว

"เธอชื่ออะไร"

"ผะ..ผมชื่อมาริสาครับ"

สิงหลมองโอเมก้าที่ชื่อมาริสาเป็นโอเมก้าที่หน้าขาวดูเด็กมากและก็ถูกใจเขาได้ในระดับหนึ่ง

"จะเปิดห้องหรือทำที่นี่"

"ที่ไหนก็ได้ครับท่าน ผมไม่ติดอยู่แล้ว"

ทันทีที่โอเมก้าพูดจบ สิงหลก็ดึงโอเมก้าเข้าหาตัวทันที หลังจากที่จูบกันไปสักพักโอเมก้าที่ใสซื่อและเรียบร้อยเมื่อกี้ ก็เปลี่ยนไป กลายเป็นโอเมก้าที่ร้อนแรง สิงหลถึงกับหัวเราะในลำคอ เขานึกอยู่แล้วว่าคนที่ทำงานแบบนี้ไม่มีหรอกคำว่าใสซื่อ ถ้าขึ้นสมรภูมิรบกับเขา ทุกคนจะเผยธาตุแท้ออกมาให้เขาเห็น เขาดูออกว่าคนไหนเจนสนามคนไหนใสซื่อ

เช้าวันรุ่งขึ้นที่สนามกอล์ฟแห่งหนึ่ง เป็นสนามกอล์ฟที่เหล่าไฮโซชอบมาใช้บริการกัน บางครั้งก็มาเจรจาธุรกิจ จนเป็นสถานที่ที่รองรับเฉพาะนักธุรกิจและไฮโซเท่านั้น สิงหลชื่นชอบกีฬากอล์ฟ แต่ไม่เก่งถึงขนาดจะแข่งขันได้ เพียงแต่เขาเป็นคนที่ชอบหวดอะไรแรงๆ และกอล์ฟก็เป็นที่ระบายให้เขาได้อย่างดี

"มันใกล้เวลานัดหรือยังไอ้ไกร!!"

ในระหว่างที่เล่นกอล์ฟสิงหลหันไปถามบอดี้การ์ดคนสนิทที่มีหน้าที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวด้วย

"มีประมาณ 10 นาทีจะถึงเวลานัดครับนาย ท่านกำจรน่าจะใกล้มาถึงแล้วครับ เมื่อกี้นี้ผมโทรไปเช็คกับคนของท่านกำจรได้คำตอบว่าท่านกำจรกำลังเดินทางมาครับนาย"

เกรียงไกรบอกเจ้านายในขณะที่เจ้านายหวดลูกกอล์ฟออกไป เขาทำงานกับคุณสิงหลมานาน คุณสิงหลเป็นมาเฟียใหญ่ที่มีความเด็ดขาดกับการทำงานมาก เขาไม่เคยให้โอกาสกับคนที่ทำงานพลาด 

"งั้นเราออกรอบกันไปพลางๆก่อนก็แล้วกัน ถ้าลูกค้ามาแล้วค่อยให้คนขับรถไปตาม"

"ครับนาย"

ในระหว่างที่รถกอล์ฟของสิงหลกำลังไปที่หลุมต่อไป สิงหลสังเกตว่ามีคนสองคนนอนอยู่ใต้ต้นไม้

"ตรงนั้นมีคนนอนอยู่หรือเปล่าไอ้ไกร"

เกรียงไกรมองตามสายตาของเจ้านาย เขาเห็นคนสองคนกำลังนอนอยู่ใต้ต้นไม้จริงๆ แถมยังแต่งตัวแปลกๆอีกด้วย

"อาจจะเป็นพนักงานแถวนี้ที่แต่งตัวเป็นคอสเพลย์ มาสร้างสีสันในสนามหรือเปล่าครับ"

"สนามกอล์ฟที่ไหนเขามีคอสเพลย์กันละมึงก็ช่างคิดนะไอ้ไกร ลองขับรถเข้าไปดูใกล้ๆสิ"

เกรียงไกรเลี้ยวรถกอล์ฟเข้าไปในบริเวณใต้ต้นไม้ที่มีคนสองคนนอนอยู่ เขาลงไปสำรวจคนทั้งสองก่อนที่เจ้านายจะลงรถเพื่อเป็นการรักษาความปลอดภัยให้แก่เจ้านายของเขา

"คนนึงเป็นโอเมก้าแน่นอนครับเจ้านาย ส่วนอีกคนนึงไม่มีกลิ่นเลย น่าจะเป็นเบต้าครับ"

สิงหลมองคนทั้งสองที่ต่างหลับไหลอยู่ การแต่งตัวก็แปลกๆ ยิ่งคนที่ใส่เสื้อลูกไม้สีขาวผ้าสไบสีแดงเหมือนพวกชาวโบราณที่เขาใส่กัน เครื่องประดับที่ใช้ในการแต่งตัวเหมือนหลุดออกมาจากโบราณ ส่วนอีกคนนึงแต่งกายเหมือนเป็นคนใช้เพราะใส่แค่ผ้าสไบกับโจงกระเบนสีซีดๆเท่านั้น ดูจากสายตาแล้วไม่มีบาดแผลตามร่างกายน่าจะเป็นการหลับเฉยๆ สิงหลนั่งลงใกล้ๆโอเมก้าที่ใส่ชุดขาวโจง

กระเบนสีแดง เขารู้สึกถึงดอกลีลาวดี เป็นดอกไม้ที่เขาชื่นชอบมาก