บททั้งหมดของ ให้ชะตากรรมนำทาง: บทที่ 111 - บทที่ 120

องค์ชายหกที่วิ่งเข้ามาคนสุดท้ายยืนตะลึงกับภาพที่เห็นซิงอีกำลังวิ่งเข้าไปกอดจินเป่า และอีกมือก็ดึงสตรีอีกคนที่สวมชุดขาวราวหิมะยืนอยู่ด้านข้างเข้าไปกอด สตรีนางนี้มีใบหน้าที่สวยคมคายผิวสีออกเหลืองน้ำผึ้งนวลไม่ขาวมาก ปากนิดจมูกหน่อยดังองค์เทพออกมาจากนิยาย แต่เขาก็คิดได้ว่าทำไมอยู่ๆดีๆจะมีสตรีสองคนเพิ่มขึ้นมา อีกคนนั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าจางซิน ซึ่งสตรีนางนั้นใส่ชุดสีแดงเพลิงที่ตัดกับผิวขาวๆของนางช่างดูหน้ามองเหลือเกิน"สตรีสองคนนี้มาจากที่ใดกันหรือทำไมมาอยู่ในตำหนักร้างแห่งนี้ได้"องค์ชายหกกล่าวขึ้นเมื่อรู้สึกตัว เขากำลังมองไปที่ลีหลินที่กำลังกอดอยู่กับจินเป่าและซิงอี"ไม่ใช่ว่าองค์ชายหกก็ไม่รู้หรือว่าแม่นางสองคนนี้ไม่ใช่มนุษย์ และเหมือนกับท่านกำลังสนใจสัตร์อสูรของพวกนางอยู่"ห่าวอู๋มูลี่กล่าวขึ้น"เจ้าทำสำเร็จกันแล้วหรือทำไมเมื่อตะกี้พวกข้าเห็นสัตว์อสูรสองตนนั้น กำลังต่อสู้กันอยู่บนตำหนัก"ซิงอีถามขึ้นเมื่อพละออกจากจินเป่าและลี่หลิน"ซินเออร์สัตว์อสูรของเจ้ามันแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้แล้วหรือ เจ้าทำอย่างไรกับมันถึงแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ ข้านึกว่าฟินิกซ์เพลิงของเจ้าจะเป็นตัวผู้เสียอีกทดูท่าทางม

ทางด้านคุณชายใหญ่ตระกูลห่าวอู๋กับจางซิน เมื่อออกจากตำหนักร้างได้ ก็มุ่งหน้าไปทางทิศตรงข้ามกับเมืองขมิ้นทันที พวกเขาทั้งสองต่อสู้และล่อนักยุทธราวๆสิบกว่าคนให้ออกห่างจากองค์ชายหก ทั้งสองคนต่างรู้ดีว่าทิศที่องค์ชายหกไปคือทางล่อที่อันตรายที่สุด ถึงแม้แผนนี้จะดีที่สุดในเวลานี้แล้ว แต่เขาก็อดเป็นห่วงน้องชายตัวเองไม่ได้อยู่ดี มิติแห่งนี้ช่างเหนื่อยล้าเหลือเกินเมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงครั้งแรกก็เหมือนจะสบายแต่พอรับรู้แล้ว ว่าพวกตนถูกไล่ล่าจากผู้มีระดับหนึ่งของมิติห่าวอู๋มู่ลี่เองก็วุ่นวายใจไม่น้อย ในการประมือกับนักยุทธแห่งมิตินิมิตนี้ ทำให้ทั้งสองเสียพลังไปมาก พอจะถึงเวลาใกล้เพี้ยงพร้ำทั้งสองก็ต้องขยันหลบหนีให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะให้นักยุทธกลุ่มนี้ราวๆสิบคนตามพวกเขามา แต่นักยุทธกลุ่มนี้มีฝีมือยิ่งนัก ยิ่งมีกำลังคนที่น้อยกว่าก็เพลี้ยงพล้ำเข้าจริงๆ ห่าวอู๋มู๋ลี่ถูกซัดเข้าที่หน้าอกอย่างจังเมื่อเขาเห็นคนจะทำร้ายจางซินจึงเข้าไปปกป้องนาง วรยุทธที่พึ่งร่ำเรียนมาถูกใช้ไปจนหมด แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะนักยุทธกลุ่มนั้นได้เลย ห่าวอู๋มู๋ลี่สลบไปทันที จางซินพลักห่าวอู๋มู๋ลี่ออกไปและต่อสู้เพียงลำพัง หลังต่อสู้จ

หลังที่สตรีทั้งสี่แบบแคร่ออกไปได้ไม่นาน นักยุทธเหล่านั้นที่มีวรยุทธที่สูงก็ตื่นขึ้น และรับรู้ว่าพวกเขาถูกหลอกเสียแล้ว และทุกอย่างก็ถูกคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าพวกเขามีวรยุธทที่สูง มนต์กล่อมนี้จะไม่สามารถอยู่ได้นาน แคร่ของคุณชายใหญ่จริงถูกส่งต่อไปยังลูกน้องของพี่ชายไป๋อวิ้น ส่วนตัวเขาเองก็ต้องสู้รบกับพวกนักยุทธเพื่อที่จะยื้อเวลาให้พวกนั้นพาคุณชายใหญ่ไปถึงเรือน"ทุกคนตื่นขึ้นลุกขึ้นได้แล้วพวกเราโดนหลอกแล้วแม่นางทั้งสี่นั้นมาช่วยบุรุษจากมิติสามัญแล้วเราต้องรีบตามไปจับบุรุษผู้นั้นกลับคืนมาไม่แน่เราอาจจะเจอสตรีผู้นั้นด้วยรีบๆเร็ว"เสียงผู้หนึ่งดังขึ้นเพื่อปลุกสหายให้ตื่น หลังจากที่ทุกคนตื่นแล้วก็ไม่รู้ว่าสตรีทั้งสี่นั้นพาบุรุษที่นอนอยู่บนแคร่ไปทิศทางใด ได้แต่เดาไปต่างๆนานาเนื่องจากเป็นเวลากลางคืนจึงไม่สามารถที่จะหาร่องรอยได้ และสตรีพวกนี้ก็ฝีเท้าเบาเสียเหลือเกิน จึงไม่รู้ว่าพวกนางมุ่งหน้าไปทางไหนกันแน่ ทั้งสิบจึงแยกย้ายกันติดตามไปคนละทิศคนละทาง ผู้คนที่คอยส่องอยู่จึงรู้ว่าพวกเขาไม่รู้ว่าสตรีทั้งสี่คนนั้นไปทิศทางใด จึงดักบุรุษที่มาทางทิศของตนซึ่งเป็นจำนวนสองคนเท่านั้น พวกเข้าปะมือกันยกใหญ่

"เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้ากับองค์ชายหกจะรอจัดการพวกเขาด้านหลังข้าอยากให้องค์ชายหกกับเจ้าหนีไปก่อนด้วยซ้ำ"ห่าวอู๋อวี่ลืมตาขึ้นแล้วพูดทันที เพราะแผนการนี้มันอันตรายกับจินเป่ากับองค์ชายหกมากเกินไป"ข้าไหวแต่ข้าไม่แน่ใจว่าองค์ชายหกไหวหรือป่าว"จินเป่ากล่าวขึ้นพลางมองไปยังองค์ชายหก ที่ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าทั้งสองพูดคุยถึงแผนอะไรกัน"ข้าอยากให้จื้ออี้เฉินคอยปกป้องเจ้ามากกว่าที่จะให้มันตามข้าไป"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น"ทางนั้นมันอันตรายกว่าทางข้าเป็นไหนๆ หากท่านต่อกรกับพวกเขาได้พวกข้าก็แทบไม่ต้องออกแรงเลย"จินเป่ากล่าวขึ้น"มันเรื่องอันใดกัน พวกเจ้ามีแผนอันใดทำไมข้าไม่รับรู้ไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเจ้าพูดคุยกันเลย"องค์ชายหกที่พึ่งหายจากอาการสะเอียดสะเอียนนั่งฟังทั้งสองคุยกัน"แผนของเราก็คือเราสองคนจะซุ่มโจมตีพวกเขาอยู่ ณ จุดแถวๆนี้และให้อวี่กับสัตว์อสูรเดินทางไปก่อนเมื่อพวกเขาเกิดการปะทะกันแล้วย้อนกลับมาทางทิศเรา เราค่อยลงมือ"จินเป่ากล่าวขึ้น"ทำไม่เจ้าทั้งสองคนช่างมีแผนการมากเสียเหลือเกิน เราถูกใจยิ่งนัก ถึงแม้ว่ามันจะเสี่ยงแต่ดีกว่าที่พวกเราจะไปด้านหน้าอย่างเดียวยังไงพวกเขาก็ต้องไล่ตามเราอยู่ดีถ้

หลังจากห่าวอู๋อวี่เดินทางกับสัตว์อสูรทั้งสองตนผ่านไปสองคืนก็ไม่พบกับเหตุการณ์อะไร เขาไม่ได้ต่อสู้ทั้งสองคืน เขาได้แต่นั่งขับเคลื่อนพลังภายในจนร่างกายเขากลับมาสมบูรณ์แล้ว เขาพร้อมที่จะต่อสู้ได้อีกแล้ว"ลี่หลินเจ้าบอกเจ้านายของเจ้าข้าจะเร่งเดินทางแล้ว ร่างกายของข้าหายดีแล้ว ข้าต้องการพบกับกลุ่มที่อยู่ด้านหน้าเพื่อที่จะได้จัดการกลุ่มนั้นให้พวกเขาเตรียมเร่งเดินทางมาเพราะถ้ากลุ่มที่เห็นว่าเราเดินทางทั้งวันทั้งคืนเขาก็จะไม่หยุดพักเป็นแน่"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น หลังจากลืมตาตื่นตอนเช้าทั้งสามก็เร่งเดินทาง เมื่อคนที่มาเฝ้าคอยสอดแนมเห็นว่าพวกเขาเดินทางแล้วก็รีบเรียกสหายแล้วเร่งเดินทางตามไป"กลุ่มของสหายเรายังไม่เจอกับกลุ่มนี้อีกหรือวันนี้ก็วันที่สามแล้วนะ ทั้งเจ็ดคนนั้นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร"ตงหมิงกล่าวด้วยความเดือดดานที่กลุ่มด้านหน้าไม่เข้ามาปะทะสักที หลังจากออกเดินทางมาพอตกเย็นพวกเขาก็เตรียมตัวที่จะหยุดพักและให้คนไปตามดูกลุ่มของห่าวอู๋อวี่ก็พบว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ใกล้แถวนี้แล้ว เหมือนพวกเขาจะเร่งเดินทาง คนที่ตามไปดูรีบกลับมาบอกสหายว่ากลุ่มเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่พวกเราคาดการณ์ไว้แล้ว พวก