All Chapters of ให้ชะตากรรมนำทาง: Chapter 121 - Chapter 130

จางหยงกับซิงอีพยายามที่จะแกะเชือกวิญญาญออกจากตัวให้ได้เพราะพวกเข้าถูกจับไว้นานแล้วกลัวว่าอีกไม่ช้าจะถึงปลายทางเสียก่อน แล้วจะแก้ไขลำบาก ซิงอีนั่งบนตัวจางหยงและกดมือให้ต่ำลงที่สุด จางหยงเอี้ยวตัวและพยายามให้มือขึ้นมาที่จะแก้มัดให้ซิงอี หลังจากรถม้าเข้ามาในวังหลวงก็มีคนไปแจ้งให้ท่านประมุขรับรู้ว่ามีรถม้าจากเมืองขมิ้นมา และนำผู้ที่นำป้ายหยกประจำตัวองค์ชายหกไปให้หัวหน้าทหารที่นั้น สั่งให้คนออกไปช่วยองค์ชายหกที่กำลังจะกลับวังหลวงแต่มีผู้ลอบทำร้าย แต่หัวหน้าทหารยังไม่วางใจแต่เรื่องความเป็นความตายขององค์ชายจึงออกไปตรวจดู และจับผู้ที่นำป้ายหยกประจำตัวมาให้ส่งเข้าวังหลวงเพื่อให้วังหลวงจัดการ เมื่อเรื่องถึงท่านประมุของค์ชายรัชทายาทจึงรีบออกมาดูว่าเป็นผู้ใดกัน ครั้นที่องค์ชายรัชทายาทไปถึงเมื่อรถม้าหยุดลงกระทันหันทั้งสองไม่สามารถขยับออกจากกันได้ทันที เมื่อองค์ชายรัชทายาทเปิดม่านขึ้นดูก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น เขารีบปิดลงทันที"องค์ชายช่วยพวกข้าด้วย ข้าโดนมัด องค์ชายอย่าพึ่งไป"เมื่อทั้งสองมองไปยังม่านที่เปิดขึ้นเพียงครู่เดียวก็จำได้ว่าเป็นองค์ชายรัชทายาท จึงร้องเรียกไว้ เมื่อองค์ชายรัชทายาทรับรู้ว่

องค์ชายรัชทายาทพาคนออกไปตามหาองค์ชายหก ไม่นานก็ได้พบกัน องค์ชายหกวิ่งเข้าไปกอดองค์ชายรัชทายาทรามกับเด็กน้อย ความปิติที่ได้พบหน้าคนในครอบครัวอีกครั้งเอ่อล้นขึ้นมาทำให้ตาร้อนผ่าว องค์ชายรัชทายาทมองดูน้องชายในชุดที่ต่างจากเดิม เขาใสชุดพรางสีดำทั้งตัว มองดูน้องชายตั้งแต่หัวจรดเท้า"เจ้าปลอดภัยก็ดีแล้ว ล่ะกลับไปกันก่อนข้าจะออกไปตามหาสหายของพวกเจ้าที่เหลือ"องค์ชายรัชทายาทกล่าวขึ้น"ท่านออกมาตามพวกเราได้อย่างไรกัน หากสหายของข้ายังกลับไม่ถึงวัง"องค์ชายหกถามด้วยความสงสัย"ก็มีกลุ่มที่มาจากหมู่บ้านขมิ้นกลับถึงกันแล้ว พวกเขาเล่าสถานการณ์ให้ฟัง เจ้ารีบกับวังกันก่อนเถอะ พวกเขาเป็นห่วงพวกเจ้ากันมาก"องค์ชายรัชทายาทกล่าวและพาทหารของตัวเองเดินทางต่อไป ส่วนทั้งสามก็เข้าเมืองไปก่อน"จินเป่าเจ้าไม่ได้เป็นอันตรายอะไรใช้ไหม ข้าก็กลัวว่าเจ้าจะเป็นอันตรายอะไร ข้าเข้าไปนำป้ายขององค์ชาย 6 ไปให้พวกเขาแล้วขอให้พวกเขาไปตามพวกเจ้าและข้าเองก็อยากจะติดตาม แต่อยู่ดีๆเขาก็ตีข้า แล้วเขายังมัดข้าไว้บนรถม้าอีกด้วย ข้าจึงไม่สามารถออกไปตามหาพวกเจ้าได้ แถมเข้ามาในวังแล้วองค์ชายรัชทายาทนั่นก็ไม่ให้ข้าออกไปตามหาเจ้าด้วย แล

หลังจากที่กลับจากตำหนักขององค์ชายหก องค์ชายรัชทายาทก็เข้าหาเสด็จพ่อทันทีเขาเข้าไปคุยเรื่องที่องค์ชายหกสงสัยมารดาของเขาให้ท่านประมุขฟัง เพื่อให้เขาจัดการเองเพราะเขาเองเป็นเพียงองค์ชายรัชทายาทจึงไม่มีอำนาจใดมาจัดการกับสนมของบิดาของตัวเองทั้งนั้น เพียงองค์ชายรัชทายาทกล่าวว่าหากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับสนมให้สนมรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวองค์ชายหกไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง และเรื่องที่จะส่งองค์ชายหกไปมิติเชื่อมจิตนั้น ก็แล้วแต่ดุลพินิจของเสด็จพ่อเลยเพราะองค์ชายหกตอนนี้ร่างกายและจิตใจเขายังไม่พร้อมที่จะต่อสู้ แต่ถ้าหากฝึกวรยุทธและฝึกฝนอยู่ที่มิติแห่งนี้เป็นเวลาสักระยะหนึ่ง เขาก็คงจะเติบโตขึ้น องค์ชายรัชทายาทเข้าไปกราบทูลบิดาเพียงไม่ถึงหนึ่งก้านธูปก็ออกมา เพื่อที่จะจัดการกับรายชื่อผู้ที่เข้าประลองเขาก็เห็นรายชื่อตงหมิงแสดงว่าพวกนั้นกับวังหลวงแล้วเขาจึงใส่ชื่อตัวเองแล้วก็จินเป่าและห่าวอู๋อวี่ไป หลังจากเขากลับไปพักผ่อนได้ไม่นานก็เช้าของวันใหม่ วันนี้จะเป็นการประลองยุทธครั้งแรกที่ราชวงค์ได้เข้าร่วมซึ่งมีเพียงเขาผู้เดียว หากครั้งนี้มีการผิดพลาดอาจหมายถึงการเปลี่ยนผู้สืบทอดประมุขของมิตินี้เลยก็ว่าได้ กลุ่มของ

"ครั้งนี้เป็นรอบที่สองที่จะประลองยุทธกัน ให้ทุกคนมาจับฉลากแล้วจะได้รู้ว่าคู่ต่อสู้ของตนคือใคร"ผู้ประกาศกล่าวขึ้นและทุกคนก็เดินไปจับฉลาก ครั้งนี้จินเป่าได้หมายเลขเก้า ส่วนห่าวอู๋อวี่ได้หมายเลขที่สิบสาม ทั้งสองคนเลยได้ประลองเร็วไปหน่อย คู่ต่อสู้ของจินเป่าเป็นบุรุษที่ตัวพอๆกับห่าวอู๋อวี่ ทาทางเขาสุภาพ เขามองจินเป่าตั้งแต่เมื่อวานแล้ว สตรีที่เยี่ยมยอดในใจเขาเลย ที่แรกที่จับได้รู้ว่าได้ต่อสู้กับจินเป่าก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย เพราเขาเองอยากให้นางได้เข้ารอบที่ลึกกว่านี้จะได้เห็นนางอีก แต่ครั้งนี้คงจะได้เห็นนางเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ครั้งนี้มีการเดิมพันกันเกิดขึ้นในการประลองสามารถเปลี่ยนเปลี่ยนข้างที่จะเดิมพันได้ตลอดจนถึงวินาทีสุดท้ายว่าใครจะชนะ จินเป่าบอกกับเพื่อนให้ลงฝั่งเขาไว้แล้ว ในการประลองนี้เขาจะแกล้งจนมุมและจะหักมุมจนเขาชนะ เพื่อที่จะได้เบี้ยมากขึ้น สหายของพวกเขาก็ทำตามครั้งองค์ชายหก รู้ว่ามีการเดิมพันจึงพาจางหยงและซิงอีไปดูการเดิมพัน ว่าความคิดเห็นของคนส่วนใหญ่เป็นของใคร ระหว่างจินเป่ากับเม่าเม่า มีคนเดิมพันข้างเม่าเม่าเยอะกว่าจินเป่า ส่วนห่าวอู๋อวี่นั้นก็มีคนเดิมพันข้างเขาทุกคน ส่วนคู่

"กลุ่มของพวกข้าก็เป็นศัตรูกับตงหมิงที่ข้าเห็นเขาปะมืิกับเจ้านั้น ก็รู้ว่าเจ้าน่าจะมีศัตรูคนเดียวกันกับข้า ข้าไม่ได้จะให้เจ้าช่วยอะไร เพียงแค่บอกข้อมูลการต่อสู้มาเพียงเท่านั้น เพราะที่ข้าดูการต่อสู้เมื่อคู่ตงหมิงนั้นไม่มีจุดอ่อนอะไรเลย แต่เจ้าก็สามารถที่จะยืนหยัดจนให้เขาบาดเจ็บน่าจะสาหัสเลยทีเดียว แต่เขาก็อดทนอดกลั้นแล้วเขาก็ไม่สังหารเจ้าด้วย"จินเป่าพูดขึ้น"ข้าเพียงใช้สมุนไพรเพิ่มพลัง จึงยืนหยัดที่จะอยู่ได้ ส่วนที่เขาไม่สังหารข้าเพราะเขาต้องการให้พวกข้ายอมศิราลาบให้เขาเอง ส่วนจุดอ่อนอะไรนั่นค่าต่อสู้กับเขาแล้วข้าไม่พบ"คนตระกูลเหว่ยกล่าวขึ้น"ผิดแล้วล่ะคนตระกูลเหว่ย ท่านไม่สังเกตหรอกคนอื่นยังไม่ใช่ท่าต่อสู้มประชิดตัวกับเขา ท่านเกือบจะสามารถเอาชนะเขาได้ เมื่อตัวท่านออกห่างจากเขาก็เป็นเขาที่เป็นฝ่ายนำอยู่ตลอด ที่ข้าเห็นจุดอ่อนแบบนี้ข้าคิดว่าน่าจะเป็นสายตาของเขา ที่ไม่สมบูรณ์นักจึงทำให้เขาออกกระบวนท่าที่อยู่ไกลได้แม่นยำ แต่ในรัศมีของเขาที่อยู่ใกล้ตัวเองนั้นกลับมองไม่เห็น"จินเป่ากล่าวขึ้น พลางหยิบสมุนไพรรักษาเส้นลมปราณออกมา"เจ้านำไปรักษาตัวเองเถอะหากเจ้ากินสมุนไพรรักษาลมปานเม็ดนี้แล้วเ