All Chapters of ครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง: Chapter 1 - Chapter 10

แม่นมถงหันมายิ้มให้นางอย่างเสียมิได้ ที่จริงนางไม่อยากจะพูดเลยว่าฟางหยุนเฟยนอกจากจะเป็นบุตรีของท่านราชครูที่มั่งมีอำนาจและเงินทองแล้ว นอกนั้นนางแทบจะ “ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง” เป็นเพียงบุตรีที่เอาแต่ใจและไม่น่าคบหาของผู้ที่พบเห็นเท่านั้น แม้ว่านางจะสวยแต่ก็มักจะชอบทำตัวโดดเด่นจนน่าหมั่นไส้ “ถึงว่าเล่านางเลยตายไปเงียบ ๆ ไร้คนสนใจ เพราะแบบนี้นี่เอง”“อะไรนะเจ้าคะ ผู้ใดตายเจ้าคะคุณหนู”“ไม่มี ๆ เจ้าค่ะแม่นม ท่านใจเย็น ๆ นะเจ้าคะ ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว เช่นนั้นข้ามีสาวใช้ส่วนตัวบ้างหรือไม่เจ้าคะ”“คือว่าเรื่องนี้…..”“แม่นม ท่านอย่าบอกนะว่าข้าเป็นคนเอาแต่ใจจนแม้แต่สาวใช้ก็หนีเตลิดไปหมด”“เป็น….เป็นเช่นนั้นเจ้าค่ะ”“เฮ้อ ดูท่าจะใช้ชีวิตยากเสียจริง ทำไมไม่มาให้ดี ๆ หน่อยละเนี่ย….”“เจ้าคะคุณหนู เหตุใดคุณหนูดู…แปลก ๆ ไปเจ้าคะ”“แม่นมเจ้าคะ”สาวใช้คนหนึ่งเดินมาที่หน้าห้องของนาง เมื่อฟางหยุนเฟยหันไปมอง นางน่าจะอายุน้อยกว่าหยุนเฟยไปไม่กี่ขวบปีซึ่งดูแล้วถูกชะตายิ่งนัก แม่นมถงเดินออกไป สาวใช้กระซิบบางอย่างทำให้แม่นมถงเริ่มลำบากใจแต่ก็ต้องเดินมาแจ้ง“คุณหนูเจ้าคะ คือว่า….ฮูหยิน…อยากมาเยี่ยมท่านเจ้าค่ะ

คนตรงหน้าทำเพียงสะบัดชายผ้าด้านล่างและนั่งลงที่เก้าอี้อย่างวางท่า ท่านราชครูนั้นรักษาท่าทีได้ดีกว่าและเดินมานั่งประจำที่ หยุนเฟยไม่รู้ว่าควรจะนั่งที่ใด นางมองซ้ายมองขวาและมองไปพบสายตาที่จดจ้องนางอย่างสงสัยนั่น นางจึงเลือกที่นั่งตรงข้ามกับท่านอ๋องและพยายามไม่มองสบตาเขา“ท่านอาจารย์ ขออภัยที่มาเยือนกะทันหัน ข้าเพียงได้ข่าวว่าคุณหนูใหญ่ฟื้นแล้ว ฝ่าบาทจึงมีบัญชาให้ข้ามาเป็นตัวแทนพระองค์เพื่อมาเยี่ยม ไม่ทราบว่าคุณหนูใหญ่เป็นอย่างไรบ้าง”เขาหันมามองนาง สายตาที่ขัดต่อคำพูดทุกประโยคนั้นทำเอาผู้ฟังถึงกับอยากจะลุกขึ้นและไปฟาดหน้าเขาสักที (ทำเป็นหยิ่งผยอง ใครอยากให้มากันล่ะอีตาพระเอกขี้เก๊ก ทำไมพระเอกในนิยายเป็นลักษณะแบบนี้ทุกคนกันนะ แต่ก็นะ เขาเป็นพระเอกนี่เนอะ ผิดบุคลิกไปจากนี้ก็ไม่ใช่พระเอกแล้ว แต่เสียใจเพราะฉันลงเรือพระรองตั้งแต่แรกแล้ว แต่เขาแค่ยังไม่โผล่มาเท่านั้นละย่ะ)“คุณหนูใหญ่ คุณหนูใหญ่!!”“คะ เอ่อ…เจ้าคะ ไม่ใช่ เพคะ พระองค์ทรงตรัสว่าอย่างไรนะเพคะ”ท่านอ๋องหลับตาพร้อมกับข่มความโมโหเอาไว้เพื่อพยายามพูดกับนาง เขาไม่นึกอยากจะมาเท่าใดนักหากว่ามิใช่พระบัญชาของฝ่าบาทให้มาเยี่ยม “ว่าที่คู่

“หลีเม่ย!! อย่าเสียมารยาทสิ”“ข้าขอโทษเจ้าค่ะ”“ท่านน้า อย่าดุนางขนาดนั้นสิเจ้าคะนางก็แค่ถามเอง เหตุใดดุนางจนนางกลัว เช่นนี้นางถึงได้เอาแต่เดินห่อไหล่ไม่กล้าสบตาคน จะพูดจะคิดอะไรก็ไม่กล้า ท่านทำเช่นนี้หาได้ไม่เจ้าค่ะ เด็กในวัยนี้คือวัยเรียนรู้และต้องฝึกทักษะในการดำรงชีวิตพวกเขาถึงจะสามารถเอาตัวรอดได้….”“เอ่อ…หยุนเฟย นี่เจ้า….”“ท่านพ่อ ข้าพูดมากไปแล้วกินข้าวเถอะเจ้าค่ะ กินข้าว ๆ อ่ะอาเม่ย เจ้ากินนี่เข้าไป กินเยอะ ๆ ข้าวด้วย กินข้าวด้วย”“เจ้าค่ะ ๆ”หยุนเฟยคิดว่าคงต้องปรับตัวอีกมากพอสมควร เมื่อเห็นเด็กอยู่ตรงหน้าก็จะอดพูดเรื่องเช่นนี้ไม่ได้สักที ก็ก่อนที่นางจะมาที่นี่ นางอายุยี่สิบห้าปีเต็มแล้วนี่คิดว่าปีนี้จะเป็นปีที่ดีที่สุดในชีวิต ทั้งถูกหวยรางวัลใหญ่แม้จะไม่ใช่รางวัลที่ใหญ่มากแต่ก็ทำให้นางมีเงินเก็บหลักแสน สอบราชการติดและบรรจุงานที่โรงเรียนได้สำเร็จ แต่ก็ต้องจบชีวิตลงและมาโผล่ที่นี่“เหตุใดเจ้าเขี่ยหอมหัวใหญ่ทิ้งละ นี่มันแหล่งวิตามินเลยนะ ตับเจ้าก็ไม่กินเหรออาเม่ย”“ก็มัน…ขมนี่เจ้าคะ”“อืม…งั้นนี่ละ คะน้ากินได้หรือไม่”“คะน้ากินได้เจ้าค่ะ”“แล้ว….เต้าหู้กับผักกาดนี่ละ”“กินได้เจ้

“ค่ายอพยพงั้นหรือ เราไปดูกันเถอะ”“หยุนเฟย เจ้า…แน่ใจนะว่าจะไป”“ท่านน้า ท่านเอาแต่ถามเช่นนี้อีกแล้ว ท่านน่าจะมองข้าใหม่ได้แล้วนะเจ้าคะ ข้าใช้ชีวิตกับท่านมาหลายเดือนแล้วท่านก็น่าจะรู้ว่าข้าน่ะเปลี่ยนไปแล้ว”“อืม เช่นนั้นเราก็ไปกันเถอะ”หยุนเฟยเดินเข้าไปยิ่งใกล้ก็ยิ่งเห็นว่ามีทั้งเด็ก คนแก่ และคนไร้บ้านมากมายที่มายืนรออาหารที่ทางการจัดเอาไว้ ซึ่งดูแล้วก็ไม่น่าจะเพียงพอกับพวกเขา นางจำได้ว่าในนิยายเคยพูดถึงเรื่องพวกนี้ก่อนที่เจ้าของร่างจะตาย เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ที่พระรองอย่างแม่ทัพ “ฉินเกาหาน” พบกับนางเอกแสนดีที่มาแจกจ่ายอาหารและยาให้คนอพยพนางเป็นหลานสาวเสนาบดีนามว่า “ฟ่งลี่เซียน” ซึ่งแน่นอนว่าพระรองตกหลุมรักนางในทันที แต่หลังจากที่นางเอกพบพระเอกในวังงานเลี้ยงชมดอกท้อ ก็ตกหลุมรักพระเอกอีกเช่นกัน“ข้าหิว ท่านพี่ ท่านป้า ข้าขอข้าวหน่อย”“เด็กน้อย เหตุใดเจ้าถึงได้....อาหง เอาเงินไปซื้อหมั่นโถวมาให้เด็กทีเร็ว ๆ เข้า”“เจ้าค่ะคุณหนู”เมื่อมาหนึ่งคน เด็กอีกหลายคนที่เหลือก็เริ่มวิ่งมาที่หยุนเฟย นางนึกไม่ถึงว่าจะถูกล้อมด้วยผู้คนจนเริ่มหันไปไหนไม่ได้ “หยุนเฟย”“ท่านน้า อาเม่ย”“พี่ใหญ่ เด

“พ่ะย่ะค่ะ แต่การย้ายมาในครั้งนี้ แปลกตรงที่รายชื่อของเขามิได้อยู่ในรายนามขุนนางที่โยกย้าย ดูเหมือนว่าย้ายมาแทนโดยกะทันหัน”“ก่อนหน้านี้ผู้ใดเป็นเจ้าเมืองดูแลอยู่”“เป็นคนของทางการซึ่งพึ่งจะถูกย้ายไปตำแหน่งที่สูงกว่าพ่ะย่ะค่ะ”“เหตุใดเขาต้องเลือกคนผู้นี้ด้วย หรือว่ามีผลประโยชน์ใดร่วมกัน ฝ่าบาทไม่น่าจะพลาดในเรื่องนี้ พระองค์รู้สึกผิดสังเกตมานานแล้วแค่ยังไม่ได้ตรัสออกมาเท่านั้น”“แย่แล้ว พรุ่งนี้สกุลฟางจะไปร่วมแจกจ่ายอาหารที่นั่น หากว่าพวกเขาเริ่มสงสัยและคิดร้าย จื่อลู่ เจ้ารีบส่งคนของเราเฝ้าอารักขาคนของสกุลฟางให้ดี”“พระองค์ทรงหมายถึง คุณหนูฟางจะไปที่ค่ายผู้อพยพเพื่อแจกจ่ายอาหารงั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ เรื่องนี้เป็นไปได้หรือพ่ะย่ะค่ะ”“ไม่เพียงเท่านั้น ดูเหมือนว่านางตั้งใจจะทำมากกว่านั้น ที่ผ่านมาสตรีผู้นี้คงเก็บความลับเอาไว้มากทีเดียว”จื่อลู่ถึงกับแปลกใจเมื่อท่านอ๋องเอ่ยถึงคุณหนูใหญ่สกุลฟางแต่กับตรัสไปยิ้มไปจนจื่อลู่เริ่มไม่แน่ใจว่าผู้เป็นนายจะเริ่มกลับไปสนใจสตรีสกุลฟางผู้นี้อีกหรือไม่ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเรียกได้ว่าไม่อยากเห็นหน้านางเสียด้วยซ้ำ“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”“อ้อ แล้วอย่าลืมสืบเรื