ฟางหยุนเฟยหันไปยิ้มให้เขาเพราะนางเผลอตัวอีกแล้วที่จะพูดเกี่ยวกับเรื่องโภชนาการสำหรับเด็กแต่ลืมนึกไปว่าท่านอ๋องมิใช่เด็ก ๆ แล้ว“หม่อมฉันติดสอนเด็ก ๆ มากไปหน่อยเพคะ”“ข้ากลับคิดว่านั่นเป็นข้อดีของเจ้า แม้ว่าบางทีข้าจะฟังไม่ค่อยเข้าใจมากแต่ก็พอจะจับใจความได้”“รีบเสวยเถิดเพคะ”“ข้าวต้มนี่อร่อยมากจริง ๆ ข้าอยากมีเวลาที่จะกินให้มากกว่านี้ เมื่อใดที่เจ้าจะไม่ต้องกลับไปที่จวนสกุลฟางและอยู่ที่นี่ตลอดไปกันนะ”“ท่านอ๋องเพคะ พี่เกาหานรอพระองค์อยู่นะคะ”“เปลี่ยนเรื่องทุกทีเลยสินะเจ้าน่ะ ช่างเถอะไม่พูดแล้วก็ได้”เมื่อท่านอ๋องเสวยเสร็จแล้ว หยุนเฟยจึงนำน้ำขิงมาให้เขาดื่มก่อนที่จะเดินไปส่งเขาที่หน้าจวน ฟางหลีเม่ยถือโอกาสนี้กลับไปที่จวนสกุลฟางด้วยท่านอ๋องจึงรับสั่งให้ฉินเกาหานไปส่งนางก่อนแล้วให้เขาตามเข้าวังไปทีหลังแต่นางปฏิเสธและขึ้นรถม้าไปโดยไม่รอแม่ทัพหนุ่ม พวกเขาสองคนเลยเดินทางเข้าวังไปทันทีที่ประชุมราชสำนักองค์ชายหกไม่รอช้าที่จะเริ่มต้นเอ่ยเรื่องฆาตกรรมบุตรีท่านเจ้าเมืองในตำหนักของเขาทันทีเมื่อเริ่มประชุม ทั้งเรื่องความน่าสงสัยของฟางหยุนเฟยที่มีเรื่องกับผู้ตายก่อนหน้านี้และยังเรื่องที่นางหายอ
Last Updated : 2025-01-13 Read more