บททั้งหมดของ เรารักกันไม่ได้: บทที่ 51 - บทที่ 60

เมื่อเพชรได้ออกมานอกห้อง ต้อมได้เปลื่ยนไปเข้าห้องน้ำแทนและได้อาบน้ำชำระร่างกายเพื่อมาทำการบางอย่าง หลังจากได้ออกมาจากห้องน้ำได้เห็นเพชรนอนอ้าขากว้างเปิดมือถือดูคลิปโป๊ “พี่ออกมาพอดีเลย พี่อยากทำอะไรผมทำได้ตามสบายเลยครับ”เพชรเอ่ยขึ้นส่วนสายตายังจ้องมองไปยังมือถืออยู่เหมือนเดิม ต้อมถึงแม้จะผ่านเรื่องแบบนี้มาพอสมควร แต่เนื่องด้วยหยุดพักไปนานจึงกล้าๆกลัวๆอยู่ไม่ใช่น้อย และอีกอย่างคนที่ต้อมมีอะไรด้วยส่วนใหญ่จะเป็นคนรักด้วยกันทั้งนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มีความสัมพันธ์ทางกายกับคนที่ไม่ได้รัก ต้อมค่อยๆขึ้นไปเตียงและเข้าไปหว่างขาทันที พร้อมกับมองท่อนเอ็นที่ตั้งผงาดชูชันที่ใหญ่เกินอายุ เป็นครั้งแรกได้เจอท่อนเอ็นอันมหึมา แต่ต้อมก็ไม่ได้แปลกใจอะไรมากนัก เพราะเพชรเป็นเด็กขายก็ต้องมีอะไรดีถึงมาทำอาชีพนี้ได้ “อมเลยครับ”เพชรวางมือถือลงไว้ข้างตัวและจับท่อนเอ็นเขย่าไปมาเป็นการเชิญชวนให้จัดการขั้นเด็ดขาด ใจเรียกร้องความอยากที่ห่างเหินไปนานได้ครอบงำจิตใจ ต้อมจึงไม่รีรออีกต่อไปก้มลงใช้ริมฝีปากรูดส่วนปลายจนถึงรอยหยัก สักพักรูดลงจนสุดโคนรูด

แรงขย่มบั้นท้ายของต่อมรุนแรงตามความต้องการ ใส่ไม่ยั้งไม่หยุดไม่ผ่อนโยกจนเพชรกลัวจึงเสยขึ้นบนอย่างแรงเพื่อหยุดความใคร่กระหาย “อุ๊ย”ต้อมอุทานออกมาด้วยความเสียวถึงใจสุดขึ้ว เพชรเสยขึ้นบนไม่ยั้งใส่รัวๆจนต้อมต้องใช้สองมือยันพื้น เอนหลังยกก้นสูงนิดหน่อยเพื่อได้รับแรงกระแทกที่มากขั้น “ของพี่ต้อมฟิตมากเลยครับ” “อืม” ต้อมไม่สามารถที่จะตอบอะไรได้เพราะตอนนี้ได้รับความซ่านจึงนึกคำพูดไม่ทัน ทุกแรงกระแทกโดนต่อมสวาททุกครา จนท่อนเอ็นแข็งตั้งชูชันกระดกไปมา เพื่อหยุดสิ่งนี้ต้อมได้จับท่อนเอ็นของตัวเองไว้ พร้อมสาวขึ้นลงอย่างไวและต่อเนื่อง ซึ่งทำให้ความเสียวซ่านนั้นเกินจะทนได้อีกต่อไป ได้พ่นน้ำในกายออกมาอย่างเอ่อนอง เพชรกระแทกไม่ยั้งทำให้ความรู้สึกเสียวซ่านได้มาเยือน ทำให้ไม่สามารถยืดระยะเวลาไปได้ จึงรัวๆถี่ๆจนความกระสันเกินทน เป็นจังหวะเดียวที่ต้อมได้ถอนตัวออกจากท่อนเอ็น ช่วงเวลานั้นพิษในท่อนเอ็นจึงพ่นออกมาเอ่อนองทั่วอก ความสุขหฤหรรษ์ได้ผ่านไป ความอ่อนเพลียเข้ามาเยือน ทั้งสองได้นอนกอดก่ายหลับอย่างสุขอุรา จนกระทั่งรุ

ในระหว่างที่ต้อมกำลังนั่งเล่นอยู่ที่บ้าน หลังจากหาข้าวหาน้ำให้พ่อแม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว เพราะเป็นหน้าที่ได้ทำเป็นประจำหลังจากกับมาอยู่บ้าน โดยมีพี่คอยส่งเงินมาให้ใช้ในการดูแลพ่อแม่ และด้วยยังมีเวลาว่างจึงได้หางานเล็กๆน้อยหารายได้เสริมไว้ยามแก่เฒ่าชราภาพ “อาต้อม”เสียงของอาคารดังมาก่อนที่ตัวจะมาถึง ต้อมหันไปมองตามเสียงที่คุ้นเคย ซึ่งเป็นใครไม่ได้นอกจากอาคารลูกชายเพื่อนที่กำลังเดินเข้ามาหาต้อมยังใต้ถุนบ้าน “เอ้ามาหาอามีธุระอะไรเหรอ” “คิดถึงอาต้อมจะมาหาไม่ได้เลยเหรอ”อาคารนั่งลงบนแคร่ไม้ซึ่งอยู่ไม่ห่างต้อมเท่าไรหนัก “ได้ ใครไปว่าอะไร คิดถึงอย่างเดียวหรือว่ามีเรื่องแฟนมาปรึกษาด้วยหรือเปล่า”ต้อมวางมือถือลงไว้ข้างๆตัวเพื่อจะได้คุยกับอาคารอย่างสะดวก “แฟนอะไรกัน ตอนนี้ผมเลิกหมดแล้วเบื่อมีแฟนรุ่นเดียวกัน”อาคารถอนหายใจออกมา “เพื่อนที่มหาวิทยาลัยไม่มีเหรอ” “เบื่อมากๆครับรุ่นเดียวกัน” “แหม เบื่ออีกแล้ว ถ้างั้นก็ตั้งใจเรียนอย่างเดียวก็พอเดี๋ยวถึงเวลามันมาเองอยู่แล้วเรื่องแบบนี้”ต้อมมองอาคารด้วยสาย

พักหลังอาคารได้มาหาต้อมบ่อยๆบางครั้งก็อยู่ทั้งวันกว่าจะได้กลับใช้เวลานานพอสมควร วันนี้เช่นเดียวกันเป็นวันอาทิตย์ซี่งอาคารต้องกลับไปทำงานที่กรุงเทพ แต่ยังไม่วายแวะเวียนเข้ามาหาต้อมอยู่ก่อนจากไปอีกหลายวัน “มาหาอาทำไมแต่เช้า วันนี้ไม่ไปกรุงเทพเหรอ”ต้อมนั่งลงตรงหน้าอาคารซึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้วตรงเรือนชานหน้าบ้าน “วันนี้ผมจะไปแล้วไง ก็อยากมาเห็นหน้าอาต้อมสักหน่อยไม่ได้เหรอครับ”อาคารยิ้มอย่างมีความสุข “มันก็ดี เดี๋ยวไปไม่ทันรถหรอกจะทำไง” “ถ้าไปไม่ทันก็มาอยู่กับอาต้อมไงครับ” “จะมาอยู่กับอาได้ไงบ้านของอาคารก็มี” “อยู่กับพ่อกับแม่ไม่เหมือนอยู่กับอาต้อมเลย ผมอยู่กับอามีความสุขมากที่สุด อยากหยุดเวลาทั้งหมดไว้ที่นี่” “พูดเป็นนิยายไปได้ คนเราต้องมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบนะอาคาร อย่าเอาชีวิตมายึดติดกับอาเลย” สาเหตุที่ต้อมพูดเช่นนี้ออกไป เพราะหลายสิ่งหลายอย่างที่อาคารได้ทำให้นั่น สามารถบอกได้เป็นลางๆว่าคิดเช่นไร แต่ยังเผื่อใจว่าอาจคิดไปเองบ้างนิดหน่อย เมื่อเป็นเช่นนี้ต้อมจึงไม่อยากที่จะให้มีความสัมพันธ์มากไปกว่

ด้วยเหตุที่ต่อได้พักงานหลายวันจึงถูกให้ออก สาเหตุนี้ไม่ใช่สาเหตุหลักเท่าไร เพราะมีเหตุร้ายแรงกว่านี้อีก ด้วยต่อได้เมามายไปทำงานจึงเกิดภาพที่ดูไม่ดีหลายครั้ง ทางนายจ้างจึงต้องตัดใจเลิกจ้าง เพราะด้วยความประพฤตินั้นเกินเยียวยา “เราบอกนายหลายครั้งแล้วว่าให้เลิกดื่มเหล้า เห็นไหมโดนไล่ออกจากงานต่อไปจะทำอย่างไรล่ะ”ต้อมนั่งลงบนเตียงด้วยอารมณ์กลัดกลุ้ม ส่วนต่อนั้นหากลุ้มใจไม่นอนเล่นโทรศัพท์มือถือย่างสบายใจสบายอารมณ์ ไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรแม้แต่น้อย “เอาน่า ตอนนี้ถือว่าพักผ่อนเดี๋ยวเราก็ออกไปหางานเองนั่นแหละนายไม่ต้องเป็นห่วงเราหรอก” “ให้มันจริงเถอะ”ต้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ไม่ต้องเป็นห่วงเราหรอก” ต้อมไม่อยากจะพูดอะไรต่อไปอีก เรพาะขืนพูดอาจมีปากเสียงกันได้ และอีกอย่างหนึ่งไปกดดดันคนตกงานมันก็เป็นอะไรที่ดูไม่ค่อยดี ด้วยเป็นครั้งแรกที่ต่อไม่ได้ทำงานซึ่งแต่ก่อนหน้านี้ขยันไปทำงานทุกวัน ได้เงินมาก็แบ่งให้ใช้จ่าย ไม่เหมือนตอนนี้แม้แต่เงินก็ไม่มีให้ต้อมแม้แต่บาทเดียว ทุกวันนี้อยู่กินกับต้อมทั้งนั้น “อืม” “ดีมากที่รัก ขอเง