All Chapters of สามี 1: Chapter 41 - Chapter 50

สามี (40)หลายวันผ่านไป....กับการที่ชายและหญิงตกลงคบหาดูใจกัน แนนยังคงสถานะเด็กฝึกงานเช่นเดิมเมื่ออยู่ในพื้นที่สำนักงาน ไม่มีอภิสิทธิ์อื่นใดที่มากกว่า ทุกอย่างยังเสมอภาคต่อพนักงานคนอื่น...จะมีแค่หลังเลิกงานเท่านั้นที่ได้อภิสิทธิ์นั่งรถกลับบ้านพร้อมกัน"แนนขี้กั๊กอ่ะ เมื่อไหร่จะบอกพี่สักทีผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?...รอฟังคำตอบมาหลายวันแล้วนะ...เดี๋ยวสั่งไอติมจัดการเสียนี่" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เมื่อคำถามนี้เขาถามอยู่หลายรอบ แต่ยังไม่ได้คำตอบเสียที"จัดการอะไรเหรอคะคูมพ่อ" เด็กหญิงที่ได้ยินผู้เป็นพ่อเอ่ยถึง เธอดีดตัวกระตือรือร้นโผล่หัวแทรกกลางระหว่างเบาะคนขับทันที"คริ คิก คิก....แนนต้องบอกด้วยเหรอคะ" หญิงสาวหันหน้าไปถามเสียงใสอย่างยอกย้อน ไร้การเกรงกลัวใด ๆ เมื่อเริ่มคุ้นเคยมากขึ้น"บอกพี่เถอะนะ .... นอนไม่หลับมาหลายวันแล้วเนี้ย" ชายหนุ่มโอดครวญด้วยความอยากรู้กับสิ่งที่ยังไม่คลาย"ไม่อยากบอก""ไอติมจัดการพี่แนนให้พ่อที พ่อจัดการไม่ถนัดขับรถอยู่ เอาให้แก้มช้ำไปเลยนะคะ...." ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงทะเล้นสั่งการลูกสาวที่กำลังชะโงกคอมองและยิ้มอย่างสดใสน่ารัก"ได้เลยค่ะ น้องไอติมจะจ

สามี(42)หนึ่งเดือนผ่านไป...อะไร ๆ ก็ดีขึ้นตามลำดับ ทั้งเรื่องความรักและเรื่องงาน ผู้ชายที่เลี้ยงลูกมาเพียงลำพังเริ่มมีชีวิตชีวาที่สดใส ตั้งแต่ได้คบหากับหญิงสาวที่อายุห่างกันมาก แต่มันก็ทำให้เขานั้นมีรอยยิ้มมากกว่าแต่ก่อน ลูกสาวตัวน้อยไม่ต้องอ้อนวอนร้องขอหาความรักจากคนเป็นแม่แท้ ๆ เมื่อเธอนั้นผูกพันธ์และรักใคร่กับมนพิชชาเสมือนแม่ลูกแท้ ๆ ก็ไม่ปาน“คูมพ่อขา วันแม่น้องไอติมได้ขึ้นไปอ่านกลอนด้วยนะคะ” เด็กหญิงบอกผู้เป็นพ่อในกิจกรรมที่จะถึงในวันพรุ่งนี้“ว๊าว จริงเหรอคะลูกสาวพ่อเก่งจังเลย” ผู้เป็นพ่อเอ่ยชมพรางสูดดมพวงแก้มกลมนั้นอย่างรักใคร่เด็กหญิงเล่าสู่ผู้เป็นพ่อฟังเมื่อได้เธอนั้นได้รับมอบหมาย ให้เป็นผู้ถ่ายทอดบทกลอนในวันสำคัญที่ทางโรงเรียนจัดกิจกรรมขึ้น"แต่คูมครูไอซ์กับครูไม้บอกว่าให้คูมแม่ไปด้วยค่ะ ไปไหว้บนเวที" เด็กหญิงเอ่ยบอกผู้เป็นพ่อ ซึ่งมันทำให้เขาค่อนข้างหนักใจกับสิ่งนี้ การคบหาดูใจแม้หญิงสาวจะรักใคร่และเอ็นดู แต่สถานะของคำว่าแม่นั้นมันยังห่างไกลและเขาก็เกรงใจหากไหว้วาน"เดี๋ยวพ่อไปเป็นแม่ให้เนอะ พรุ่งนี้คุณย่าไม่ว่างเลย" ผู้เป็นพ่อบอกลูกสาว ด้วยรอยยิ้มกว้างแต่ลึกภายในใจนั้นพะว

สามี (44)โรงเรียนอนุบาล....กิจกรรมวันแม่...เสียงเจี๊ยวจ๊าวของเหล่าเด็ก ๆ ที่นั่งประจำเคียงข้างผู้ปกครองพูดคุยหยอกล้อกันอย่างร่าเริง เด็กหญิงไอติมที่เดินจับมือกับคุณพ่อเจและแม่แนนของเธออย่างมีความสุข ใบหน้าเธอดูมีชีวิตชีวากว่าทุกวัน"เดินดี ๆ ลูกเดี๋ยวหนูจะล้มนะคะ" เสียงของผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น เมื่อเด็กหญิงนั้นเดินจับมือพ่อเจและแม่แนนอยู่ตรงกลาง ทิ้งตัวโยนอย่างไม่คิดกลัวล้มเพราะคิดว่าจับมือคนเป็นพ่อดีแล้ว"วันนี้ไอติมดีใจ อยากให้แม่แนนมาส่งโรงเรียนทุกวันเลยค่ะ" เด็กหญิงดีดตัวเดินในท่าปกติหลังจากผู้เป็นพ่อนั้นตำหนิเธอ"พ่อมาส่งหนูคนเดียวก็ได้" คนเป็นพ่อมองหน้าหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะพูดขึ้นกับลูกสาว"....แต่บ้านแม่แนนอยู่ไกล น้องไอติมให้คูมพ่อมาส่งก็พอค่ะ" เด็กหญิงก้าวขาสั้น ๆ เดินไป พรางเงยหน้ามองหญิงสาวและส่งยิ้มสดใส"เป็นเด็กดีจังเลย..." หญิงสาวหยิบพวงแก้มกลมเบา ๆ อย่างเอ็นดูกับคำพูดที่แสนน่ารัก"น้องไอติมกลัวแม่แนนไม่รักเลยต้องเป็นเด็กดี" เด็กหญิงพูดด้วยความใสซื่อ ดวงตากลมสดใสเงยมองหน้าหญิงสาวอย่างเปี่ยมสุขในใจ((ไอติม)) เสียงเรียกขานระหว่างเดินไปอาคารที่จัดกิจกรรม เด็กชายผมสีทองเด

สามี(46)"เดี๋ยวพี่เอาไปไว้ที่ครัวให้นะ" ชายหนุ่มบอกกล่าวเมื่อก้าวขาเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมของที่ซื้อมาประกอบอาหารสำหรับมื้อเย็น"ขอบคุณค่ะ...มาค่ะแนนช่วยถือ" หญิงสาวว่าพรางเดินเข้าไปใกล้ เอื้อมมือลงต่ำหวังหิ้วของในมือชายหนุ่ม"มาช่วยเป็นแม่ของลูกได้ไหม?" ชายหนุ่มโน้มตัวกระซิบลงข้างหูหญิงสาว น้ำเสียงพูดละมุนที่ได้ยินเพียงสองคน...คำพูดที่ทำให้หญิงสาวนั้นถึงกับสะดุ้ง ดีดตัวยืนตรงทันทีที่ได้ยิน"พูดอะไรของพี่เจคะเนี้ย...เดี๋ยวมีใครมาได้ยินเข้า" หญิงสาวที่เขินอายต่อว่าอย่างกลบเกลื่อน"เขินเหรอ""ไม่คุยกับพี่เจแล้ว....อะไก็ไม่รู้ชอบหยอดให้เขินอยู่เรื่อย" หญิงสาวหน้าแดงก่ำเขินอายพึมพำเสียงเบาแต่เขาก็ได้ยิน เดินเข้าไปในครัวพร้อมรอยยิ้มบางเบา...เธออายไม่กล้าสู้หน้าด้วยวาจาที่เขาใช้หยอดเธอบ่อย ๆ ชายหนุ่มที่มองตามหลังลอบยิ้มอย่างชอบใจ ท่าทางที่เธอเขินมันน่ามองในสายตาของเขา"มีอะไรให้พี่ช่วยไหม?" ชายหนุ่มเสนอตัวเมื่อวางของเข้าที่เรียบร้อย"ไม่เป็นไรค่ะ...เดี๋ยวแนนเตรียมของไว้ตอนเย็นค่อยมาปรุง" หญิงสาวพูดบอกพร้อมกับล้างทำความสะอาดวัตถุดิบไปพราง"มาค่ะ.....เดี๋ยวป้าช่วยคุณแนนเองค่ะ" แม่บ้านอาวุโสร่

สามี - พิเศษ 2"อุ๊บ!!" ผู้เป็นพ่อถึงกับตกใจร้องเรียกเสียงแข็งจนเด็กหญิงนั้นต้องเอามือปิดปาก ท่าทางพิรุธเผยออกมาให้เห็นชัดเจน"สัญญาอะไร!?""ไม่มีอะไรจ้าแนนจ๋า..." ชายหนุ่มหน้าเสียเมื่อสายตาของหญิงสาวจ้องมองอย่างเอาเรื่อง"แล้วสัญญาอะไรกัน ระหว่างพ่อกับลูกใครจะพูดก่อน" หญิงสาวปรายสายตาไปมามองหน้าพ่อกับลูกสลับกันด้วยแววตาที่แข็งกร้าว"สัญญา...เอ่อ ว่าจะพาแนนกับไอติมไปเที่ยวทะเลพรุ่งนี้ไง ใช่ไหมคะไอติม" ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับขอแรงสนับสนุนจากลูกสาว"ชะ ชะ ใช่ค่ะ มะ แม่แนน" เด็กหญิงเกิดการประหม่าเมื่อสายตาของแนนจ้องมองเธออย่างดุดัน"แม่ ต้อง การ ความจริง!...ไอติมบอกแม่แนนมาค่ะ...ไม่อย่างนั้นแม่แนนจะไม่นอนกับหนู" หญิงสาวจ้องมองหน้าชายหนุ่มอย่างมาดร้าย ก่อนจะก้มมองเด็กหญิงตัวน้อยที่ก้าวขาถอยหลังออกห่าง บอกย้ำเน้นชัดด้วยคำพูดที่จริงจัง"คูมพ่อเลยค่ะแม่แนนขา...คูมพ่อบอกให้น้องไอติมทำ ให้แม่แนนนอนบ้านด้วย...แม่แนนนอนกับน้องไอติมนะคะ น้องไอติมแค่ทำตามคูมพ่อสั่ง" เด็กหญิงชี้นิ้วบอกเป้าหมาย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปกอดเอวของหญิงสาว เงยหน้ามองพูดอย่างออเซาะกะพริบตาปริบอย่างออดอ้อน"อ้าว...ไอติมทำไมห