บททั้งหมดของ สามี 1: บทที่ 31 - บทที่ 40

สามี(30)...หลังจากส่งลูกสาวขายาวของคุณพ่อก็เหยียบคันเร่งรถยนต์ มุ่งตรงสู่บริษัทเพื่อทำงานที่คั่งค้าง....ลานจอดรถที่เหล่าพนักงานกำลังทะยอยมา เพราะจวนได้เวลาเข้างาน...ชายหนุ่มลงจากรถยนต์และกำลังเข้าสู่ตัวอาคาร แต่สายกลับกำลังมองเห็นคนที่คุ้นตา แม้จะอยู่ห่างออกไปแต่มั่นใจแน่นอนว่าต้องใช่เธอ เพราะชุดที่ใส่มันเเตกต่างจากพนักงานประจำ"ยืนทำอะไรตรงนั้น" ชายหนุ่มยืนมองอย่างช่างใจจะเข้าไปทักดีไหม แต่อีกนัยเหมือนเธอกำลังคุยอยู่กับใครซึ่งตัวอาคารบังทำให้ไม่เห็นอีกคน...ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้แต่ต้องชะงักขาเดินเร็วพลัน เมื่อเห็นใครคนหนึ่งโผเข้ากอดร่างหญิงสาวซึ่งเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธอ้อมกอดนั้น...จนต้องยืนหลบหลังพุ่มไม้สูงที่ปลูกไว้ประดับ(บอลคิดถึงแนนมากเลยรู้ไหม?) เสียงสุขุมของผู้ชายที่โอบกอดพูดขึ้น...ชายหนุ่มที่ยืนหลบหลังพุ่มไม้ได้ยินชัดเจน(บอลกลับมาแล้วนะ...บอลเรียนจบแล้ว) เสียงสุขุมนี้ดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มที่ยืนฟังนั้นเริ่มใจฝ่อ เมื่อผู้หญิงที่แอบมีใจนั้นมีชายในครอบครองเสียแล้ว"อืม...แนนดีใจด้วยนะ" เสียงหวานที่เขาได้ยินทุกวันเอื้อนเอ่ยแบบขอทีไปที ฟังแล้วนิ่งเฉยและเย็นชา ต่างกับอีกเสียงที่เส

สามี(32)"วันนี้ให้ใครมารับดีคะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขณะเดินจับมือลูกสาวเข้ามาส่งในอาคารอนุบาล"ให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบ"ไม่ได้สิ แค่พ่อหรืออาไฟ .... พี่เเนนทำงาน แล้วขับรถไม่เป็น" ผู้เป็นพ่อว่าขึ้นพรางก้มมองลูกสาวที่เดินเท้าเคียงข้าง"อ้าว~~~" เด็กหญิงตอบอย่างคนผิดหวัง ปากเล็กยู่ย่นชนจมูก"ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ" ผู้เป็นพ่อย้อนถาม"เสียใจอยากให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบกลับอย่างฉะฉาน พร้อมเก็บกระเป๋าเข้าตู้ของตัวเอง"เข้าห้องเรียนนะ ตั้งใจเรียนนะคะ...ตอนเย็นพ่อจะมารับ" ผู้เป็นพ่อนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้า มือหนาลูบหัวลูกสาวอย่างแสนรัก"ค่ะ....จูจุ๊บ ม๊วฟ" เด็กหญิงตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใสและจุ๊บแก้มผู้เป็นพ่ออย่างคุ้นชิน((ไอติม)) เสียงเรียกชื่อของเด็กหญิงดังข้ามฝั่ง จนพ่อและลูกนั้นต้องหันไปมอง เด็กชายผมสีทองกำลังโบกมือและวิ่งมาทางเด็กหญิง"เจท" เด็กหญิงตอบรับเมื่อเจทนั้นมาถึงตัวเธอ"วันนี้เจทมีขนมมาฝากไอติมด้วยนะ" เด็กชายบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นมีความสุข พรางนั่งลงกับพื้นกระเบื้องรูดซิบกระเป๋า หยิบขนมออกมาอวดอ้างการกระทำของเด็กทั้งสอง...ทำเอาผู้เป็นพ่อนั้นมองด้วยรอยยิ้ม การมาโรงเรี

สามี(34)"วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหมคะ?" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามเมื่อทั้งสองนั้นลงจากรถจอดนิ่งสนิท"สนุกและก็ไม่สนุกค่ะ" เด็กหญิงพูดเสียงแผ่วเมื่อยามเช้าที่ไร้ครูผู้ดูแลนั่งอยู่ในห้อง แต่เธอนั้นกลับถูกเพื่อนกลั่นแกล้งจึงทำให้เธอไม่สนุก แต่เพียงเป็นอารมณ์ชั่วครู่เท่านั้นเพราะเธอมีเด็กชายผมสีทองนั้นเป็นเพื่อนปลอบใจ และไม่รู้ว่าด้วยเหตุใดเวลาที่เด็กหญิงโดนกลั่นแกล้งไม่ยักมีใครจะเห็น และเธอก็ไม่คิดจะฟ้อง"ทำไมล่ะคะ...บอกพ่อได้ไหม?" ผู้เป็นพ่อหยุดเดินแล้วก้มมองลูกสาวอย่างจับสังเกต"ของเล่นน้อยค่ะคูมพ่อ ไม่เยอะเหมือนที่บ้าน น้องไอติมเลยไม่สนุกสักนิด" เด็กหญิงบอกกล่าว"แน่ใจนะ...ไม่มีอะไรแน่นะ""ไม่ค่ะ....ว่าแต่คูมพ่อยังไม่ตอบที่น้องไอติมถามเลยนะคะ" เด็กหญิงที่นึกได้ว่าสิ่งที่เธอถามผู้เป็นพ่อก่อนหน้า ถามด้วยความเดียงสา ผู้เป็นพ่อยังไม่ให้คำตอบแก่เธอ"คำถามอะไรคะ? พ่อลืมแล้ว" ผู้เป็นพ่อย้อนถามพร้อมกับเดินจับมือลูกสาวเข้ามาในอาคารสำนักงาน"โธ่คูมพ่อ.....ทำไมลืมล่ะคะ" เด็กหญิงโอดครวญหน้ายู่อย่างน่ารัก ขาเล็ก ๆ ก็เดินเคียงก้าวไปพร้อมผู้เป็นพ่อ ปากก็พร่ำบ่นไปตามประสา"เอ้า ก็พ่อลืมจริง ๆ....ไหน ๆ พ่อก็ลื

สามี(36)"พี่เจ!...ปล่อยแนนเดี๋ยวนี้!" หญิงสาวตวาดเสียงลั่นเมื่อชายหนุ่มนั้นเอาแต่กกกอดเธอไม่ยอมปล่อย"แนนจะเสียงดังทำไม" ชายหนุ่มทักท้วงไม่จริงจัง พรางใช้คางสากวางลงตรงไหล่บาง แสดงออกถึงท่าทางที่อบอุ่น"พี่อย่ามาลูกเล่นนะ แนนบอกให้ปล่อย!" หญิงสาวยังคงต่อต้านและดิ้นพล่านในอ้อมกอดแน่นนั้น"ยังไม่อยากปล่อย...ขอกอดอีกหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ค่ะ...ปล่อย" หญิงสาวพูดเสียงต่ำค่อนไปทางสั่นเครือเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ เมื่อบอกยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ"นิดเดียวแค่ห้านาที""งั้นก็กอดไปเลย...พรุ่งนี้แนนจะทำเรื่องขอย้ายที่ฝึกงาน!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่ฟังแล้วช่างตัดพ้อ ประโยคที่เธอพูดออกมาทำให้ชายหนุ่มนั้นรีบคลายอ้อมกอด และทำให้เขานั้นเริ่มใจเสียกลัวเธอโกรธที่เขาแกล้งแรง"แนนเดี๋ยว!"เธอรีบลุกจากตักแล้วเดินไปยังประตู มือเรียวจับลูกบิด แต่ต้องตกใจจนสะดุ้งเมื่อมีหญิงสาวและเด็กหญิงร่างเล็กกระดอนล้มโผล่มาตรงประตู((ว๊าย!!...อร๊าย!! ตุบ!))"แฮะ แฮะ พี่แนนคนสวย...น้องไอติมหัวทิ่มกราบพื้นเลย" เสียงของเด็กหญิงตัวเล็กหัวเราะแห้งๆ และพยายามหยัดตัวลุก เมื่อเธอนั้นล้มกับพื้นตอนประตูห้องถูกเปิดจากค

สามี(38)"แนนยังไม่บอกพี่เลยนะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?" ชายหนุ่มเอ่ยถามขณะขับรถมาส่งหญิงสาวหลังเลิกงาน เพราะลูกสาวนั้นเร้าหรือจนเขาจำต้องทำตามและอีกอย่างมันก็เป็นความต้องการของเขาเช่นกัน"ใครเหรอคะ?" หญิงสาวย้อนถามแม้จะรู้แก่ใจว่าเขาหมายถึงใคร แกล้งถามตาใสอย่างยอกย้อน"ใครเหรอคะคูมพ่อน้องไอติมก็อยากรู้ค่ะ อยากรู้เป็นเพื่อนคูมพ่อ..." เด็กหญิงที่นั่งเบาะหลังเอ่ยถามซ้ำด้วยความอยากรู้ที่แสนจะน่ารัก"มีอยากรู้เป็นเพื่อนคุณพ่อด้วย....น่ารักจังเลย" เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้น คำพูดคำจาที่น่ารักทำให้หญิงสาวอดไม่ไหวที่จะหยิกเบาๆ ลงพวงแก้มกลม ๆ ของเด็กหญิง"น้องไอติมกลัวคูมพ่อเหงาค่ะพี่แนน" เด็กหญิงพูดบอกและมองหน้าหญิงสาวตาใส"ไอติมเดี๋ยวหนูตกนะลูก...มานั่งขวางแบบนี้พ่อจะใส่เกียร์รถยังไงล่ะคะ" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นเมื่อเด็กหญิงนั้นปีนป่ายมานั่งตรงกลางอเนกประสงค์ที่อยู่กลางระหว่างเบาะคนขับ"น้องไอติมอยากคุยด้วยค่ะ นั่งข้างหลังคุยไม่ถนัดไม่เห็นหน้าพี่แนน" เด็กหญิงให้เหตุผลดั่งที่เธอคิด พรางหันหน้ามาส่งยิ้มจนตาหยีเป็นสระอิอย่างเอาใจหญิงสาวที่นั่งยิ้มตอบกลับ ความน่ารัก คำพูดที่ชอบเอาใจผู้ใหญ่ที่แสนจะไร้