เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 30
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 19:32:25สามี(30)
...หลังจากส่งลูกสาวขายาวของคุณพ่อก็เหยียบคันเร่งรถยนต์ มุ่งตรงสู่บริษัทเพื่อทำงานที่คั่งค้าง....ลานจอดรถที่เหล่าพนักงานกำลังทะยอยมา เพราะจวนได้เวลาเข้างาน
...ชายหนุ่มลงจากรถยนต์และกำลังเข้าสู่ตัวอาคาร แต่สายกลับกำลังมองเห็นคนที่คุ้นตา แม้จะอยู่ห่างออกไปแต่มั่นใจแน่นอนว่าต้องใช่เธอ เพราะชุดที่ใส่มันเเตกต่างจากพนักงานประจำ
"ยืนทำอะไรตรงนั้น" ชายหนุ่มยืนมองอย่างช่างใจจะเข้าไปทักดีไหม แต่อีกนัยเหมือนเธอกำลังคุยอยู่กับใครซึ่งตัวอาคารบังทำให้ไม่เห็นอีกคน
...ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้แต่ต้องชะงักขาเดินเร็วพลัน เมื่อเห็นใครคนหนึ่งโผเข้ากอดร่างหญิงสาวซึ่งเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธอ้อมกอดนั้น...จนต้องยืนหลบหลังพุ่มไม้สูงที่ปลูกไว้ประดับ
(บอลคิดถึงแนนมากเลยรู้ไหม?) เสียงสุขุมของผู้ชายที่โอบกอดพูดขึ้น...ชายหนุ่มที่ยืนหลบหลังพุ่มไม้ได้ยินชัดเจน
(บอลกลับมาแล้วนะ...บอลเรียนจบแล้ว) เสียงสุขุมนี้ดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มที่ยืนฟังนั้นเริ่มใจฝ่อ เมื่อผู้หญิงที่แอบมีใจนั้นมีชายในครอบครองเสียแล้ว
"อืม...แนนดีใจด้วยนะ" เสียงหวานที่เขาได้ยินทุกวันเอื้อนเอ่ยแบบขอทีไปที ฟังแล้วนิ่งเฉยและเย็นชา ต่างกับอีกเสียงที่เสวนารับรู้ได้ถึงความดีใจ
(ขอบคุณครับ...เย็นนี้มีเลี้ยงฉลองที่บอลกลับมา แนนไปด้วยกันนะ)
"คิดดูก่อน ช่วงนี้แนนยุ่ง ๆ...." เสียงหวานเอ่ยบอกเรียบ ๆ
(ได้สิ...แนน?)
"หื้ม?" หญิงสาวเค่นเสียงตอบรับในลำคอ
(บอลขอโทษนะที่หายไปโดยไม่บอกแนนก่อน...ต่อไปนี้บอลจะดูแลแนนให้ดีที่สุด บอลรักแนนนะ เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมได้ไหม?)
"..............."
น้ำเสียงดีใจที่ได้ยินสิ่งยินมันทำให้ชายวัยสามสิบเอ็ดนั้นผิดหวัง...เหมือนทุกอย่างภายในใจดำดิ่งลงสู่ปลายเท้า ขาที่ยืนแทบก้าวไม่ออก ทุกอย่างที่ได้ยินมันชัดเจนแจ่มแจ้งว่าเธอนั้นไม่ได้ตัวเปล่าอย่างที่เขาคิดมาตลอดหลายสัปดาห์ที่ร่วมงานกัน จำต้องเดินออกมาพร้อมกับหัวใจที่ห่อเหี่ยวและผิดหวัง เมื่อคนที่แอบรักได้ไม่นานนั้นมีคนในใจเสียแล้ว
"แจงวันนี้พี่มีนัดที่ไหนไหม?" ทันทีที่ชายหนุ่มเดินเข้ามา เขาเอ่ยถามถึงงานการที่ต้องทำกับเลขาสาว คำตอบที่ได้รับรายงานเป็นสิ่งที่พอใจ เมื่อตอนนี้เขาไม่อยากจะพบปะกับใครเลยตั้งแต่ที่ได้ยินเรื่องราวที่ทำให้ผิดหวัง
"วันนี้พี่เจคิวว่างค่ะ....ไม่มีนัดที่ไหน?" เลขาสาวกล่าวรายงาน พรางจ้องมองหน้าผู้เป็นนายอย่างจับสังเกตเมื่อเธอเห็นความผิดปกติที่ใบหน้าเขานั้นแสดงออกมา
"อืม...ขอบใจนะ อ่อ แล้วพี่ไฟได้บอกแจงหรือเปล่าว่าวันนี้มันไม่เข้าบริษัท"
"ไม่ค่ะ...มีเอกสารให้พี่ไฟดูแจงวางไว้ที่โต๊ะทำงานให้เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"โอเค"
ชายหนุ่มตอบรับก่อนจะเดินเข้าห้องทำงาน โต๊ะทำงานที่เคียงคู่เลขา ตอนนี้ว่างเปล่าไร้เงาของหญิงสาวที่มีใจ มันย้ำชัดเจนแล้วว่าเขานั้นควรหลีกห่างกับความรักนี้
"เป็นอะไรนะ...เศร้าเชียวเจ้านายฉัน" เลขาสาวพึมพำตามหลังเมื่อผู้เป็นนายนั้นเดินลับเข้าไปในห้องทำงาน
"สวัสดีค่ะพี่แจง...วันนี้มีอะไรให้แนนช่วยไหมคะ?" หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมส่งยิ้มและยกมือไหว้ทักทาย วางกระเป๋าสะพายเก็บเข้าที่ประจำ เอ่ยขึ้นอย่างเสนอตัว
"มีจ้าพี่วานแนนหน่อยนะ...เอาเอกสารนี้เข้าไปให้พี่เจทีเป็นเอกสารายละเอียดงานที่ฝ่ายขายส่งมา" แจงบอกเล่าเกี่ยวกับงานที่ฝากฝังไว้วาน
"เอ่อ..." หญิงสาวเลิกลั่กที่จะตอบ เมื่อหวนนึกถึงการปะทะเรียวปากกันในวันวานที่ผ่านมา แค่นึกภาพก็ทำให้ใบหน้าของเธอเห่อร้อนทันที
"ติดขัดอะไรเปล่าจ๊ะน้องแนน" แจงย้อนถามเมื่อเเนนนั้นดูกระอักกระอวล
"ได้ค่ะแนนไม่ติดอะไรค่ะ...ไม่ต้องรอเอกสารใช่ไหมคะ?" หญิงสาวถามย้ำเพราะเธอกลัวจะทำงานพลาด และอีกอย่างตอนนี้เธอแทบไม่กล้าที่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำเพราะเขินอาย
"ไม่ต้องรอจ้ะ" แจงตอบรับด้วยรอยยิ้ม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก แนนเคาะประตูอย่างเป็นการขออนุญาต ก่อนจะผลักประตูเข้าห้องทำงานของผู้เป็นนาย คู่สายตาเข้มเงยมองด้วยสีหน้านิ่งเรียบเพียงชั่วครู่ ดูให้รู้ว่าคนมาใหม่นั้นเป็นใคร ก่อนจะก้มหน้าสนใจงานต่อ
ร่างระหงที่มีใบหน้าสวยที่เปื้อนยิ้มกำลังเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับเอกสารในมือ ก่อนที่เธอจะหยุดยืนและวางทันลงตรงหน้าเขา
"เอกสารจากฝ่ายขาย พี่แจงให้เอามาให้พี่เจค่ะ" หญิงสาวบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สดใส ใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างเช่นปกติทุกวัน...
"อืม" เจตอบรับสั้น ๆ ด้วยน้ำเสียงเรียบและก้มหน้าก้มตาดูเอกสารในมือต่ออย่างเพิกเฉยต่อหญิงสาวตรงหน้า การกระทำที่เขาเป็นแววตาที่นิ่งเฉย คำพูดที่เปรยออกมาเพียงสั้นให้คนฟังรับรู้เท่านั้น ...
จนทำให้หญิงสาวค่อย ๆ หุบยิ้มคืนทันที เมื่อเธอยิ้มให้แต่เขากลับไม่แสดงกิริยาอย่างที่เคยเป็นในแบบที่ผ่านมา ดูเย็นชาและนิ่งเฉยต่อเธอซึ่งต่างจากวันอื่น ๆ ที่เขาชอบแสดงกิริยาอบอุ่น แต่มาวันนี้มันแตกต่างไปมากซึ่งหญิงสาวสัมผัสได้
...เธอเดินออกมาหลังจากที่จัดการตามที่แจงบอก แม้ภายในใจจะแอบครุ่นคิดถึงกิริยาผู้เป็นนายก็ตามทีจนแทบกระวนกระวาย
เวลางานผ่านพ้นไปเลยมานานหลายชั่วโมงบรรจบมาถึงเวลาพักกลางวัน เป็นเวลาที่เหล่ามนุษย์เงินเดือนนั้นรอคอย
"น้องแนนไปกินข้าวกัน...หิวมาก กอไก่สิบล้านตัว ท้องพี่ร้องตั้งแต่สิบเอ็ดโมง ไป ๆ เร็ว ๆ" แจงเอ่ยชวนเมื่อได้เวลาหาอะไรใส่ท้องประทังความหิว
"ไปค่ะ..." แนนเงยหน้าจากงานแล้วยิ้มให้แจง พร้อมกับหยิบกระเป๋าสตางค์ติดมือไปด้วย
"อ้าว พี่เจไปทานข้าวเหรอคะ?" แจงที่กำลังลุกยืนเห็นเจ้านายเปิดประตูออกมา จึงเอ่ยทักทันที
"ใช่...มีอะไรเปล่า" ปากพูดกับเลขาแต่สายตานั้นลอบมองไปยังอีกคนที่ยืนหน้านิ่งอยู่ด้านหลัง
"แจงกับน้องแนนก็กำลังจะไปเหมือนกันค่ะ ร้านอาหารเปิดใหม่ข้างออฟฟิศ สนใจไปด้วยกันไหมคะ?" แจงเอ่ยชวน
"แจงเลี้ยง?"
"โธ่พี่เจ แค่ลำพังตัวแจงยังเลี้ยงไม่รอดแล้ว..." แจงพูดขึ้นอย่างติดตลก จนผู้เป็นนายนั้นหลุดยิ้มออกมา
"ไปสิพี่เลี้ยง" ผู้เป็นนายออกตัวเสนอ
"ไปกันน้องแนนวันนี้เรารอดไปอีกมื้อ ด้วยเจ้ามือสุดหล่อ" แจงรีบคว้าแขนของแนนด้วยความดีใจที่เจ้านายนั้นอาสาเลี้ยงข้าว แนนมองหน้าคนตัวสูงพร้อมรอยยิ้มแต่สิ่งที่ได้กลับมานั้นคือใบหน้าเข้มเรียบเฉย
แตกต่างจากที่เขานั้นพูดคุยกับเลขาโดยสิ้นเชิง ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ก็ไม่คิดถามด้วยสิทธิ์นั้นไม่มีและเจียมตนอยู่เสมอแม้จะคับข้องอยู่ในใจ
บทที่เกี่ยวข้อง
สามี 1 ตอนที่ 31
สามี(31)"ไม่อร่อยเหรอน้องแนน" แจงทักท้วงเมื่อมองอยู่สักพักกับอาการที่แนนนั้นนั่งเขี่ยข้าวในจานไปมา ตักเข้าปากแค่ไม่กี่คำคำทักท้วงของแจงจนชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามต้องมองอย่างจับจ้อง เขาก็สังเกตกิริยาของหญิงสาวเช่นกัน แค่ไม่อยากทักท้วงเท่านั้น ด้วยใจที่ยังไม่กล้าพอเพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมาในยามเช้าทำให้คิดห่างไกล"อร่อยค่ะพี่แจง" หญิงสาวดึงสติที่เหม่อลอยหันไปตอบกลับ พร้อมฝืนยิ้มที่ปั้นแต่งให้ดูสวย ทั้งที่ภายในใจของเธอนั้นหวนคิด มีสิ่งใดที่ทำให้ผู้เป็นนายไม่พอใจหรือเปล่า หรืองานที่เธอทำมันผิดพลาดหรืออย่างไร ร้ายแรงจนผู้เป็นนายนั้นเมินเฉยต่อเธอ จนครึ่งค่อนวัน"พี่เห็นเขี่ยข้าวไปมา นึกว่าไม่ถูกปาก""อร่อยค่ะแค่แนนไม่ค่อยหิว" หญิงสาวตอบกลับอย่างโกหก ไม่ใช่ไม่หิวแค่เธอนั้นกินข้าวไม่ลงและพะวงกับอาการของเจ้านายที่เมินเฉยต่อเธอ"ไม่หิวก็ยัด ๆ เข้าไปน้องแนน...นานทีเจ้านายจะมากินข้าวเที่ยงด้วย เราต้องรีบกอบโกยไว้เยอะ ๆ เชื่อพี่ ฮ่าฮ่าฮ่า" แจงพูดขึ้นอย่างติดตลก คำพูดที่ทำให้คนที่ร่วมวงนั้นถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว จนต้องปล่อยเสียงเค่นเบา ๆ ในลำคอให้เล็ดลอดออกมา"พี่แจงตลกอ่ะ" แนนถึงกับขำออกมาพร้อม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 32
สามี(32)"วันนี้ให้ใครมารับดีคะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขณะเดินจับมือลูกสาวเข้ามาส่งในอาคารอนุบาล"ให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบ"ไม่ได้สิ แค่พ่อหรืออาไฟ .... พี่เเนนทำงาน แล้วขับรถไม่เป็น" ผู้เป็นพ่อว่าขึ้นพรางก้มมองลูกสาวที่เดินเท้าเคียงข้าง"อ้าว~~~" เด็กหญิงตอบอย่างคนผิดหวัง ปากเล็กยู่ย่นชนจมูก"ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ" ผู้เป็นพ่อย้อนถาม"เสียใจอยากให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบกลับอย่างฉะฉาน พร้อมเก็บกระเป๋าเข้าตู้ของตัวเอง"เข้าห้องเรียนนะ ตั้งใจเรียนนะคะ...ตอนเย็นพ่อจะมารับ" ผู้เป็นพ่อนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้า มือหนาลูบหัวลูกสาวอย่างแสนรัก"ค่ะ....จูจุ๊บ ม๊วฟ" เด็กหญิงตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใสและจุ๊บแก้มผู้เป็นพ่ออย่างคุ้นชิน((ไอติม)) เสียงเรียกชื่อของเด็กหญิงดังข้ามฝั่ง จนพ่อและลูกนั้นต้องหันไปมอง เด็กชายผมสีทองกำลังโบกมือและวิ่งมาทางเด็กหญิง"เจท" เด็กหญิงตอบรับเมื่อเจทนั้นมาถึงตัวเธอ"วันนี้เจทมีขนมมาฝากไอติมด้วยนะ" เด็กชายบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นมีความสุข พรางนั่งลงกับพื้นกระเบื้องรูดซิบกระเป๋า หยิบขนมออกมาอวดอ้างการกระทำของเด็กทั้งสอง...ทำเอาผู้เป็นพ่อนั้นมองด้วยรอยยิ้ม การมาโรงเรี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 33
สามี(33)"น้องไอติมคุณพ่อมารับแล้วค่ะ" เสียงของครูประจำชั้นเอ่ยเรียกเมื่อสายตามองเห็นคุณพ่อเจเดินมาในบริเวณอาคารนักเรียนอนุบาล"ไอติมกลับก่อนนะเจท" เด็กหญิงที่ได้ยินเสียงเรียกของครู รีบสะพายกระเป๋าแล้วลุกจากแถว โบกมือลาเพื่อนใหม่อย่างเจทที่กำลังนั่งรอผู้ปกครองมารับเช่นกัน"บ๊ายบายไอติม" เด็กชายผมสีทองตอบรับพร้อมโบกมือลาเช่นกัน"สวัสดีค่ะครูไอซ์" เด็กหญิงเดินเข้าใกล้แล้วยกมือไหว้อย่างน่าเอ็นดู"สวัสดีค่ะ...กลับบ้านดี ๆ นะคะ...สวัสดีคุณพ่อด้วยนะคะ" เสียงหวาน ๆ ของครูไอซ์เอื้อนเอ่ยอวยพร"สวัสดีค่ะคูมพ่อ" เด็กหญิงรีบวิ่งเข้าประชิดตัวผู้เป็นพ่อที่ยืนรอรับ"สวัสดีค่ะ...กลับบ้านกันเดี๋ยวพ่อไปส่งที่บ้านอยู่กับพี่จอย" ผู้เป็นพ่อบอกกล่าวพร้อมเดินจับมือลูกสาวตรงไปยังรถยนต์ที่จอดรออยู่"คูมพ่อไม่กลับบ้านเหรอคะ?" เด็กหญิงย้อนถาม"พ่อต้องไปทำงานต่อ งานพ่อเยอะมาก ๆ เลยอาจจะกลับมืดหน่อยนะคะ" ผู้เป็นพ่อพูดบอกเมื่อลูกสาวนั้นเอ่ยถามด้วยความสงสัย"น้องไอติมไปด้วยได้ไหมคะ?....อยากไปหาพี่แนน น้องไอติมสัญญาว่าจะไม่ซน ไม่ดื้อ น้องไอติมจะไม่พูดมาก จะอยู่นิ่ง ๆ ค่ะ" เด็กหญิงหยุดเดิน แล้วเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อพูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 34
สามี(34)"วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหมคะ?" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามเมื่อทั้งสองนั้นลงจากรถจอดนิ่งสนิท"สนุกและก็ไม่สนุกค่ะ" เด็กหญิงพูดเสียงแผ่วเมื่อยามเช้าที่ไร้ครูผู้ดูแลนั่งอยู่ในห้อง แต่เธอนั้นกลับถูกเพื่อนกลั่นแกล้งจึงทำให้เธอไม่สนุก แต่เพียงเป็นอารมณ์ชั่วครู่เท่านั้นเพราะเธอมีเด็กชายผมสีทองนั้นเป็นเพื่อนปลอบใจ และไม่รู้ว่าด้วยเหตุใดเวลาที่เด็กหญิงโดนกลั่นแกล้งไม่ยักมีใครจะเห็น และเธอก็ไม่คิดจะฟ้อง"ทำไมล่ะคะ...บอกพ่อได้ไหม?" ผู้เป็นพ่อหยุดเดินแล้วก้มมองลูกสาวอย่างจับสังเกต"ของเล่นน้อยค่ะคูมพ่อ ไม่เยอะเหมือนที่บ้าน น้องไอติมเลยไม่สนุกสักนิด" เด็กหญิงบอกกล่าว"แน่ใจนะ...ไม่มีอะไรแน่นะ""ไม่ค่ะ....ว่าแต่คูมพ่อยังไม่ตอบที่น้องไอติมถามเลยนะคะ" เด็กหญิงที่นึกได้ว่าสิ่งที่เธอถามผู้เป็นพ่อก่อนหน้า ถามด้วยความเดียงสา ผู้เป็นพ่อยังไม่ให้คำตอบแก่เธอ"คำถามอะไรคะ? พ่อลืมแล้ว" ผู้เป็นพ่อย้อนถามพร้อมกับเดินจับมือลูกสาวเข้ามาในอาคารสำนักงาน"โธ่คูมพ่อ.....ทำไมลืมล่ะคะ" เด็กหญิงโอดครวญหน้ายู่อย่างน่ารัก ขาเล็ก ๆ ก็เดินเคียงก้าวไปพร้อมผู้เป็นพ่อ ปากก็พร่ำบ่นไปตามประสา"เอ้า ก็พ่อลืมจริง ๆ....ไหน ๆ พ่อก็ลื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 35
สามี(35)"พี่เจเรียกแนนมีอะไรด่วนไหมคะ?" หญิงสาวเข้ามาในห้องตามที่เด็กหญิงไอติมนั้นบอก หยุดยืนตรงหน้าผู้เป็นนายอย่างนอบน้อม...แม้ลึกแล้วจะเขินอายที่ต้องมองหน้า แต่ในเมื่อมันคือหน้าที่และสิ่งที่ต้องทำ จึงจำนนให้เธอนั้นเอื้อนเอ่ย"พี่เรียกหรอ?..." ชายหนุ่มที่งวยงงกับสิ่งที่หญิงสาวถาม จนต้องขมวดคิ้วชนกันอย่างไม่เข้าใจ"ค่ะ...ก็น้องไอติมเดินไปตามแนนข้างนอกบอกว่าพี่เจเรียกหา" แนนที่เริ่มหน้าตาเหลอหลากับสีหน้าของผู้เป็นนาย อธิบายให้เขานั้นฟังตามสิ่งที่เธอนั้นรับรู้"ไอติมเดินไปบอก?""ค่ะ"ทั้งสองคนจ้องมองหน้ากันอย่างงุนงง และไม่เข้าใจแต่ท้ายที่สุดแล้วก็เริ่มแถลงไขเมื่อชายหนุ่มนั้นมองไปยังโซฟา ที่ลูกสาวเคยนั่งแต่ตอนนี้ร่างเล็กของเด็กหญิงนั้นหายไป"หึ...แนนโดนไอติมแกล้งแล้วล่ะ" ชายหนุ่มหลุดยิ้มแล้วส่ายหัวเบา ๆ มือที่จับปากกาก็วางลงกับโต๊ะ ก่อนจะประสานมือไว้ใต้คางจ้องมองหน้าหญิงสาวแล้วกล่าวขึ้น"แกล้งเหรอคะ?" แนนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหวานหยด"อืม...""ทำไมแสบจังนะน้องไอติม" หญิงสาวก้มหน้าก้มตาพูดพร่ำเบา ๆ และคิดว่าเขาคงไม่ได้ยิน"บ่นอะไร""อุ๊ย!!" หญิงสาวร้องอย่างตกใจตามเสียงพูด เมื่ออยู่ ๆ เขาก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 36
สามี(36)"พี่เจ!...ปล่อยแนนเดี๋ยวนี้!" หญิงสาวตวาดเสียงลั่นเมื่อชายหนุ่มนั้นเอาแต่กกกอดเธอไม่ยอมปล่อย"แนนจะเสียงดังทำไม" ชายหนุ่มทักท้วงไม่จริงจัง พรางใช้คางสากวางลงตรงไหล่บาง แสดงออกถึงท่าทางที่อบอุ่น"พี่อย่ามาลูกเล่นนะ แนนบอกให้ปล่อย!" หญิงสาวยังคงต่อต้านและดิ้นพล่านในอ้อมกอดแน่นนั้น"ยังไม่อยากปล่อย...ขอกอดอีกหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ค่ะ...ปล่อย" หญิงสาวพูดเสียงต่ำค่อนไปทางสั่นเครือเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ เมื่อบอกยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ"นิดเดียวแค่ห้านาที""งั้นก็กอดไปเลย...พรุ่งนี้แนนจะทำเรื่องขอย้ายที่ฝึกงาน!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่ฟังแล้วช่างตัดพ้อ ประโยคที่เธอพูดออกมาทำให้ชายหนุ่มนั้นรีบคลายอ้อมกอด และทำให้เขานั้นเริ่มใจเสียกลัวเธอโกรธที่เขาแกล้งแรง"แนนเดี๋ยว!"เธอรีบลุกจากตักแล้วเดินไปยังประตู มือเรียวจับลูกบิด แต่ต้องตกใจจนสะดุ้งเมื่อมีหญิงสาวและเด็กหญิงร่างเล็กกระดอนล้มโผล่มาตรงประตู((ว๊าย!!...อร๊าย!! ตุบ!))"แฮะ แฮะ พี่แนนคนสวย...น้องไอติมหัวทิ่มกราบพื้นเลย" เสียงของเด็กหญิงตัวเล็กหัวเราะแห้งๆ และพยายามหยัดตัวลุก เมื่อเธอนั้นล้มกับพื้นตอนประตูห้องถูกเปิดจากค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 37
สามี(37)"....หรือว่าแนนอยาก.....ได้แบบเมื่อกี้อีกรอบ""พี่เจ!" หญิงสาวตวาดเสียงลั่น ข้อมือที่ถูกจับมั่นพยายามบิดเต็มแรงที่มีเพื่อให้หลุดพ้น...แต่ก็ไม่อาจทานทนแรงชายชาตรีอย่างเขาได้"ทำไมต้องชอบตวาดพี่" เสียงละมุนลมหายใจอุ่นที่อยู่ชิดใกล้กับใบหน้า สายตาที่ชายหนุ่มมองจ้องมาที่เธอจนเผลอสบสายตาคม..."ก็พี่เจชอบฉวยโอกาสกับแนนอ่ะ" หญิงสาวพูดต่อว่า สีหน้าที่แสดงออกอย่างเขินอาย ทำให้ชายตัวสูงนั้นมีรอยยิ้ม ท่าทางน่ารักของหญิงสาว เรียวปากกระจับสวยที่มองยามใด ทำให้หัวใจชายวัยสามสิบเอ็ดสั่นไหวได้ทุกครา....มือหนาเชยคางมนให้เชิดเงย ดวงตาคมจ้องมองลึกไปยังดวงตาหวานของคนตรงหน้าอย่างเสน่หา ใบหน้าคมเข้มค่อย ๆ เคลื่อนคล้อยขยับเข้าใกล้ เอียงจนได้มุมองศาก่อนจะสัมผัสอย่างบางเบาลงฝีปากนุ่มนิ่มอีกครั้ง โดยที่เธอนั้นไม่ได้ปฏิเสธต่อการกระทำก๊อก ก๊อก ปัง ปัง....เสียงประตูห้องที่ดังระรัวทำให้คนทั้งสองที่กำลังอยู่ในภวังค์ความหวานนั้นสะดุ้งตัวโหยง และรีบผละตัวออกจากกันทันทีเมื่อสตินั้นกลับมาอยู่กับเนื้อตัว ต่างคนต่างเขินอายต่อกันจนแนนนั้นไม่กล้าสบตาและเบือนหน้าหนีออกด้านข้าง(คูมพ่อขา คูมพ่อน้องไอติมอยากเข้าไปข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29สามี 1 ตอนที่ 38
สามี(38)"แนนยังไม่บอกพี่เลยนะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?" ชายหนุ่มเอ่ยถามขณะขับรถมาส่งหญิงสาวหลังเลิกงาน เพราะลูกสาวนั้นเร้าหรือจนเขาจำต้องทำตามและอีกอย่างมันก็เป็นความต้องการของเขาเช่นกัน"ใครเหรอคะ?" หญิงสาวย้อนถามแม้จะรู้แก่ใจว่าเขาหมายถึงใคร แกล้งถามตาใสอย่างยอกย้อน"ใครเหรอคะคูมพ่อน้องไอติมก็อยากรู้ค่ะ อยากรู้เป็นเพื่อนคูมพ่อ..." เด็กหญิงที่นั่งเบาะหลังเอ่ยถามซ้ำด้วยความอยากรู้ที่แสนจะน่ารัก"มีอยากรู้เป็นเพื่อนคุณพ่อด้วย....น่ารักจังเลย" เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้น คำพูดคำจาที่น่ารักทำให้หญิงสาวอดไม่ไหวที่จะหยิกเบาๆ ลงพวงแก้มกลม ๆ ของเด็กหญิง"น้องไอติมกลัวคูมพ่อเหงาค่ะพี่แนน" เด็กหญิงพูดบอกและมองหน้าหญิงสาวตาใส"ไอติมเดี๋ยวหนูตกนะลูก...มานั่งขวางแบบนี้พ่อจะใส่เกียร์รถยังไงล่ะคะ" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นเมื่อเด็กหญิงนั้นปีนป่ายมานั่งตรงกลางอเนกประสงค์ที่อยู่กลางระหว่างเบาะคนขับ"น้องไอติมอยากคุยด้วยค่ะ นั่งข้างหลังคุยไม่ถนัดไม่เห็นหน้าพี่แนน" เด็กหญิงให้เหตุผลดั่งที่เธอคิด พรางหันหน้ามาส่งยิ้มจนตาหยีเป็นสระอิอย่างเอาใจหญิงสาวที่นั่งยิ้มตอบกลับ ความน่ารัก คำพูดที่ชอบเอาใจผู้ใหญ่ที่แสนจะไร้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
บทล่าสุด
สามี 1 สามี - (พิเศษ) ส่งท้ายจบบริบูรณ์
สามี - (พิเศษ) ส่งท้าย(("อ้วก แอะ โอก"))"แม่แนน...แม่แนนเป็นอะไรคะ" เสียงแหลมใสของเด็กหญิงไอติม วิ่งตามแม่แนนเข้ามายังห้องน้ำ เธอตกใจกับการผลีผลามวิ่งแจ้นมือปิดปากของผู้เป็นแม่(("อ้วก อ้วก")) แม้จะได้ยินเสียงของลูกสาวร้องไห้ อยากจะกอดปลอบแทบขาดใจแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เมื่ออาการที่เป็นยังไม่บรรเทา"ฮือ แม่แนน...งือ แม่แนนไม่ฉบาย" เด็กหญิงร้องไห้โฮเมื่อเห็นอาการของผู้เป็นแม่...เธอสงสารเมื่อแม่นั้นเอาแต่อาเจียนตัวโยน"แม่ไม่เป็นไรลูก...อ้วก โอก" เธอยังคงอาเจียนต่อ แม้จะพยายามอดทนกลั้นใจพูดกับลูกสาว"น้องไอติมจะไปตามคูมพ่อ" เด็กหญิงพูดจบทั้งน้ำตา ก็ก้าวขาสั้น ๆ ของเธอวิ่งไปด้วยความเร็ว((คูมพ่อขา อึก ฮือ...คูมพ่อ!...คูมพ่อได้ยินน้องไอติมไหม...คูมพ่ออยู่ไหนคะ ฮือ)) เด็กหญิงเดินน้ำตานองหน้า จับราวบันไดก้าวขาสั้น ๆ อย่างระมัดระวังทั้งที่ในใจนั้นห่วงใหญ่ผู้เป็นแม่เหลือแสน น้ำเสียงแหลมเล็กตะโกนเรียกผู้เป็นพ่อเน้นเสียงสูง เมื่อเรียกยังไงพ่อก็ไม่ขานรับเสียที ห่วงแม่แนนจะแย่"ไอติมเป็นอะไรลูก!" ผู้เป็นพ่อที่ยืนคุยโทรศัพท์ต้องรีบวางสาย ปรี่เข้าหาลูกสาวที่กำลังเดินร้องไห้มาหา"ฮึก อึก คูมพ่อแม่แนน
สามี 1 สามี - พิเศษ 10
สามี - พิเศษ 10สองปีผ่านไป....เด็กหญิงไอติมผู้แสบสันเลื่อนชั้นขึ้นอนุบาลสาม และยังมีเพื่อนร่วมชั้นที่สนิทใจกันเล่นด้วยกันเพียงคนเดียวนั่นคือเจท เด็กชายผมสีทองที่คอยปกป้องและอยู่เคียงข้างมาเสมอตั้งแต่ที่ได้พบเจอกัน"เจท!" เด็กหญิงไอติมเรียกขานเพื่อนชายคนสนิท ที่นั่งเล่นตรงม้าหินอ่อนหลังจากที่ทานมื้อกลางวันเสร็จสิ้น"ไอติม" เด็กชายมองหน้าเพื่อนหญิงแล้วยิ้ม มือที่หมุนลูกคิวบิกเล่นต้องหยุดชะงักเมื่อเพื่อนหญิงนั้นเรียกหา"ไอติมมีขนม...เจทมากินด้วยกัน" เด็กหญิงใบหน้ากลมมนพูดบอกและปีนป่ายขึ้นม้าหินอ่อนนั่งเคียงข้างกับเด็กชายเจท"ไอติมไปซื้อมาเหรอ?" เด็กชายหันไปย้อนถาม"ใช่...ไอติมเดินไปซื้อที่โรงอาหาร วันนี้คูมพ่อให้เงินมาเหรียญทองกับใบสีเขียว แต่ไอติมเอาไปฝากออมทรัพย์กับครูไอซ์เหลือใบสีเขียว ไอติมก็เลยไปซื้อขนมแล้วก็ซื้อมาเผื่อเจทด้วย...กินสิ" เด็กหญิงเล่ายาวเป็นฉาก ๆ แม้เพื่อนจะไม่ได้เอ่ยถามก็ตามทีวันเวลาแม้จะยังผ่านเลยไปนานเป็นปีการพูดจาของเด็กหญิงไอติมก็ยังไม่ค่อยชัดถ้อยคำสักเท่าไหร่ แต่บางคำเธอก็พูดชัดเจนแล้ว ยังมีหลงเหลือแค่บางคำที่ยังไม่ชัดและหลัก ๆ คงเป็นคำว่า คุณพ่อ ที่เธอมักจะเอ่
สามี 1 สามี - พิเศษ 9
สามี - พิเศษ 9"ตื่นแล้วได้แล้วครับแนน...เขาบอกว่าโดนน้ำแล้วจะสดชื่น นี่พี่ให้แนนทั้งคืนเลยนะทำไมนอนไม่ยอมตื่นอีกล่ะ" ชายหนุ่มที่ตื่นนอนในยามเช้าก่อนใครทั้งแฟนสาวและลูกสาวก็ยังนอนจมเตียงอยู่ หลังจากที่จัดการชำระร่างกายจนแล้วเสร็จ เขาเดินมานั่งบนพื้นเตียงนอนเคียงข้างหญิงสาวที่ยังคงหลับใหล อีกฟากฝั่งเตียงก็เป็นลูกสาวตัวน้อยนอนกอดตุ๊กตาหมีตัวโปรดหลับตาสนิทอ้าปากหว๋อ"อื้อ...แนนง่วง" หญิงสาวตอบอย่างงัวเงียและพลิกตัวหนี เมื่อมือหนาของชายหนุ่มนั้นลูกหัวของเธอ"เช้าแล้วนะ ไม่สิสายแล้วไม่หิวเหรอ" เขายังคงถามต่อพร้อมขยับตัวเข้าหา เอนร่างหนานอนเคียงแล้วดึงร่างเสลานั้นเข้ามากอด"ยังไม่หิว...นอนง่วงพี่เจอย่ากวน" หญิงสาวต่อว่าเมื่อเริ่มหงุดหงิดกับการที่ถูกก่อกวนเวลานอน ก็ชายหนุ่มเล่นบรรเลงเพลงรักกับเธอตั้งสามรอบกว่าจะได้นอนเล่นเอาเกือบฟ้าสราง ที่ริมหาดยังไม่พอ แถมมาต่อที่ห้องน้ำอีกสองรอบ ร่างกายบอบบางก็เพลียแรงแทบยืนไม่ไหว สุดท้ายต้องเป็นเขาที่ชำระร่างกายให้ และอุ้มเธอมาส่งที่เตียงนอนในถัดมา เล่นเธอซะขาอ่อนขาล้ายังมีหน้ามาปลุก"ขี้เซาทั้งแม่ทั้งลูกเลย" ชายหนุ่มยังคงพูดต่อชิดหูไม่ขยับปล่อยกอดตามที่
สามี 1 สามี - พิเศษ 8
สามี - พิเศษ 8"มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ?" หญิงสาวที่พาเด็กหญิงตัวน้อยเข้านอนจนเธอหลับใหลสนิท แต่ไม่เห็นชายวันสามสิบเอ็ดจึงเดินตามหา จนมาพบเขาที่นั่งเล่นตรงโขดหินสูงริมชายชายหาดที่มีม้านั่งตัวยาวสีขาว"เห็นว่าแนนพาไอติมเข้านอนพี่เลยออกมาสูดอากาศเล่น...ทะเลกลางคืนนี่สงบและสวยดีเนอะ" ชายหนุ่มเงยหน้ามองและจับมือหญิงสาวนั่งลงเคียงข้าง"อารมณ์ไหนคะเนี้ย...แนนว่าอากาศเย็นแล้ว เข้าไปนั่งในบ้านดีกว่านะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา""อย่าเพิ่งเข้าไปเลยนะ...นั่งเป็นเพื่อนพี่อีกสักพัก" ชายหนุ่มขอร้องด้วยน้ำเสียงละมุน"ก็ได้ค่ะ..." หญิงสาวส่งยิ้มหวานหันหน้ามองชายหนุ่มด้วยแววตาหวานหยด ก่อนที่ร่างหนาจะเอนลงนอนหนุนตักของหญิงสาว จับมือเรียวสวยแนบกับแก้ม แล้วหลับตาพริ้มรับรสความรู้สึกที่มีต่อหญิงตรงหน้า"เป็นอะไรไปคะ" หญิงสาวเอื้อนเอ่ยพลางใช้มือลูบแก้มเขาเบา ๆ ก้มมองหน้าชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มกับท่าทีของเขาที่เป็น"พี่รักแนนนะ...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงได้ถูกใจแนนทั้งที่พี่ปิดกั้นตัวเองมาตลอด ไม่มองผู้หญิงคนไหน? แต่พอเห็นแนนเข้ากับลูกพี่ได้ดี มันทำให้พี่รู้เลยว่าแนนจะเข้ามาอยู่ในพื้นที่หัวใจของพี่...พี่รักไอติมมากเธอ
สามี 1 สามี - พิเศษ 7
สามี - พิเศษ 7...วันไปทะเล..."ว๊าว ทะเล๊ ทะเล ล่าลั่นลาลั่นลา เย้ ๆ..." น้ำเสียงดีใจของเด็กหญิงไอติมพูดอยู่ในรถที่กำลังขับเคลื่อนไปตามถนน ด้านข้างที่มองเห็นพื้นน้ำสีฟ้าสวยกระทบกับแสงแดดจนระยิบระยับ ร่างกายเล็กที่จัดเต็มด้วยเครื่องแต่งกายน่ารัก เพราะแม่แนนเป็นคนสรรหาใส่ให้เธอ ชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าเป็นชั้นกับทรงผมที่ถักเปียสองข้างติดกิ๊บสีฟ้าลายเจ้าหญิงที่เธอชอบ หมวกใบเล็กน่ารักมีหูเหมือนหมีถูกสวมบนหัวเล็ก ทำให้ลับขลับเข้ากับใบหน้ากลมของเด็กหญิงจนน่ารักและสดใส"ดีใจจังเลยนะคะ" เสียงหวาน ๆ ของแนนเอ่ยแซวเมื่อเด็กหญิงนั้นแสดงความดีใจจนออกนอกหน้า"แม่แนนขา...พอไปถึงทะเลเราใส่ชุดว่ายน้ำไปเล่นน้ำกันนะคะ""ไม่ได้!!" เสียงเข้มของพ่อเจดังแทรกระหว่างบทสนทนาของลูกสาวที่พูดชวนแม่แนนของเธอ"คูมพ่อ!! ทำไมต้องเสียงดังน้องไอติมตกใจหมด" เด็กหญิงที่สะดุ้งเฮือกตกใจ จากที่ยิ้มร่าต้องหุบยิ้มทันทีพลางหันไปต่อว่าผู้เป็นพ่อที่พูดกระแทกเสียงดังใส่"นั่นสิคะพี่เจ...ชอบเสียงดังลูกตกใจหมด" หญิงสาวที่ตกใจไม่แพ้เด็กหญิงหันไปต่อว่าเสริมทัพ"ไอติมพ่อขอโทษ...แต่ว่าพ่อไม่ให้แม่แนนใส่ชุดว่ายน้ำนะ" คนเป็นพ่อพูดเสียงด้วยน้
สามี 1 สามี - พิเศษ 6
สามี - พิเศษ 6"ตื่นมาทำไมแต่เช้าขนาดนี้" ผู้เป็นพ่อเดินมาเปิดประตูห้องน้ำ ไม่วายบ่นอุบให้ลูกสาวที่ขัดตลอด ขัดดียิ่งกว่าสองขานั่งขัดสมาธิเสียอีก"ก็น้องไอติมปวดฉี่...งื้อคูมพ่อ ถอดกางเกงไม่ได้" เด็กหญิงที่ปวดฉี่หนัก ยืนกระทืบเท้าไปมา พร้อมมือเล็กๆ พยายามถอดกางเกงไปด้วย ความร้อนรนมันจึงทำให้การถอดกางเกงดูยุ่งยาก"มาๆ พ่อช่วย"จ๊าก~~~ แปะ แปะยังไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะได้ช่วยเหลือถอดกางเกงจนสุดขา เพียงเด็กหญิงยกขาขึ้นข้างเดียว ของเหลวที่ทำให้เด็กหญิงเป็นทุกข์ก็ไหลลงมา อาบตามลำขาบ้างเพราะอดกลั้นไว้ไม่ไหว"ไอติม!" เสียงผู้เป็นพ่อร้องขึ้นตกใจ เมื่อลูกสาวฉี่ราดใส่กางเกงแถมเลอะพื้นหน้าห้องน้ำอีกต่างหาก"งื้อ...คูมพ่อดุ ก็น้องไอติมทนไม่ไหว คูมพ่อเข้าห้องน้ำนาน" เด็กหญิงยืนฉี่ต่อหน้าผู้เป็นพ่อและบอกถึงเหตุผล"พี่เจก็ชอบดุลูก" เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยตามหลัง พร้อมร่างกายที่สวมทับเสื้อผ้าตัวเดิมเรียบร้อย แม้จะมีรอยเปียกชื้นอยู่ประปรายเล็กน้อย"เอ๋??" เด็กหญิงไอติมเอียงคอมองหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างสงสัย กรอกสายตามองหน้าสลับกันไปมา จนทั้งพ่อเจและแม่แนนนั้นเกิดหน้าแดง "ทำไมคูมพ่อกับแม่แนนฉี่พร้อมกัน นั
สามี 1 สามี - พิเศษ 5
สามี - พิเศษ 5"พี่เจไม่เล่นนะคะ" หญิงสาวทักท้วงเมื่อถูกวางให้ยืนมั่นในห้องน้ำ ที่ชายหนุ่มอุ้มเธอมา ก่อนจะยกตัวเธอนั่งบนแท่นปูนหนาของอ่างล้างหน้า"พี่ก็ไม่ได้จะเล่นนะ...ไหนมาให้พี่ดูหน่อย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้า ยกขาข้างหนึ่งของเธอพาดบ่า"อ๊ะ! พี่เจไม่เอาค่ะ...แนนอาย" หญิงสาวใช้มือปิดส่วนลับที่สวยงาม เมื่อมันเผยต่อสายตาชายตรงหน้า"อายทำไมพี่เห็นมาทั้งคืน" ชายหนุ่มหยัดตัวลุกยืนแทรกกลางตรงหว่างขาหญิงสาว โอบกอดรอบเอวคอดดึงเข้าหาตัว จ้องมองหน้าสวยที่เขินอายด้วยรอยยิ้มเพี๊ยะ!!"พี่เจ!...นี่คือตัวจริงพี่เหรอ" หญิงสาวฟาดฝ่ามือลงอกแกร่ง แต่ไม่ได้แรงจนต้องโอดโอย ทำให้ชายหนุ่มที่มองการกระทำนั้นยิ้มกริ่มชอบใจต่อความเขินอายที่น่ารัก"พี่น่ารักใช่ไหม...หื้ม" ชายหนุ่มพูดออกเซาะและใช้ปลายจมูกถูไถกับจมูกเล็กนั้นอย่างหยอกเย้า“ใครบอกคะ? เอาตาส่วนไหนมองถึงบอกว่าพี่เจน่ารัก” หญิงสาวสวนกลับทันควันยกยิ้มร้ายอย่างไม่ยอมปรน“โห...พูดแบบนี้สงสัยอยากนอนติดเตียง” ชายหนุ่มที่ถูกหยาม พูดขึ้นเสียงเข้ม จ้องมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาแข็งกร้าว ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจดุจคนเจ้าเล่ห์“ดะ เดี๋ยว จะท
สามี 1 สามี - พิเศษ 4
สามี - พิเศษ 4ปัง ปัง(คูมพ่อขา! คูมพ่อ ฮือ ฮือ...คูมพ่อ)เสียงเคาะประตูห้องนอนที่ล็อกจากด้านใน เสียงแหลมใสของลูกสาวเรียกสั่นเครือ แต่คนที่นอนในห้องยังไม่รู้สึกตัวเพราะบทรักที่ยาวนานนั้นทำร่างกายเพลีย(คูมพ่อ ช่วยน้องไอติมด้วย)เสียงแหลมตะโกนดังอีกครั้ง และร้องขอการช่วยเหลือ ทำเอาผู้เป็นพ่อนั้นต้องลืมตาตื่นแล้วลุกจากที่นอน ปล่อยให้หญิงสาวนอนหลับพักผ่อนเต็มที่เพราะค่ำคืนที่ผ่านมาใช้ร่างกายเธอหนัก กว่าจะได้นอนก็ตีสามเข้าไปแล้ว"ตื่นมาทำไมคะยังไม่เช้าเลยนะ แล้วร้องไห้ทำไมคะ" ผู้เป็นพ่อเปิดประตูพร้อมอุ้มลูกสาวที่น้ำตานองหน้าขึ้นแนบอก"คูมพ่อขา อึก อึก มะ แม่แนนหายตัวไป น้องไอติมตื่นมาไม่เจอ น้องไอติมเสียใจ ฮึก" เด็กหญิงกอดคอผู้เป็นพ่อร้องไห้ พูดพร่ำออกมาทั้งน้ำตาน้ำเสียงสะอื้นสั่นเครือ"โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะ...แม่แนนนอนอยู่ตรงนั้น" ผู้เป็นพ่อพูดปลอบพร้อมชี้นิ้วไปยังคนที่นอนหลับสนิท"ทำไมแม่แนนมานอนกับคูมพ่อ...คูมพ่อขโมยแม่แนนของน้องไอติม ฮือ~~~" เด็กหญิงปล่อยโฮร้องไห้พร้อมกับต่อว่าผู้เป็นพ่อ"เอ่อ กะ ก็เมื่อคืนแม่แนนไม่สบาย พ่อกลัวน้องไอติมติดไข้เลยต้องพาแม่แนนมาที่นี่ไงคะ...หยุดร้องนะ ตอนนี
สามี 1 สามี - พิเศษ 3
สามี - พิเศษ 3ฝ่ามือหนาลากไล้ไปตามเนื้อผิวและสัดส่วนเว้าโค้งอย่างแผ่วเบา ทำเอาหญิงสาวนั้นหายใจติดขัดไม่เป็นจังหวะกับการสัมผัสนี้ สองขาเรียวถูกดันแยกออกห่าง ร่างกายหนาทาบทับแทรกกลางตรงหว่างขา มือหนาค่อย ๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนหลุดร่วงไม่มีเหลือ หญิงสาวที่นอนราบเปลือยเปล่า ส่วนเว้าโค้งและหน้าท้องแบนราบกระทบกับแสงไฟสลัว ยิ่งทำให้ความเป็นชายนั้นกระสันซ่านเสียวพองตัวอย่างไม่อาจทานทนได้ไหว"พี่เจแนนอาย" หญิงสาวใช้มือปิดคลุมส่วนสงวนและเนินอก เอื้อนเอ่ยด้วยความอายเมื่อสายตาของชายหนุ่มนั้นกำลังโลมเลียเธอ"ไม่จำเป็นต้องอายเพราะเเนนสวยมาก" กายชายที่ไร้เสื้อปิดคลุมค่อย ๆ ทาบทับแนบเนื้อสาวอย่างละมุน กดตรึงข้อมือเล็กกับพื้นที่นอนนุ่ม ก่อนจะใช้ปากครอบครองยอดออกที่อวบอิ่ม ดูดดึงอย่างคลอเคลียจนร่างกายสาวขนลุกชันกับการสัมผัสที่แปลกใหม่ ที่เธอนั้นยังไม่เคยลิ้มลอง"พี่เจ...มัน อื้อ" หญิงสาวที่ถูกปลายลิ้นหนาตวัดยอดปทุมถันที่ชูชัน การสัมผัสที่ลึกซึ้งแบบนี้มันทำให้เธอนั้นปั่นป่วนตรงกายสาวแรกแย้ม"พี่สัญญาจะเบามือ" ชายหนุ่มพูดปลอบโน้มใบหน้าเข้าใกล้และจ้องมองเข้าไปในดวงตาสวยที่มีความหวาดระแวง"อื้อ" เมื่อปลาย
