ตอนที่ 32

สามี(32)

"วันนี้ให้ใครมารับดีคะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขณะเดินจับมือลูกสาวเข้ามาส่งในอาคารอนุบาล

"ให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบ

"ไม่ได้สิ แค่พ่อหรืออาไฟ .... พี่เเนนทำงาน แล้วขับรถไม่เป็น" ผู้เป็นพ่อว่าขึ้นพรางก้มมองลูกสาวที่เดินเท้าเคียงข้าง

"อ้าว~~~" เด็กหญิงตอบอย่างคนผิดหวัง ปากเล็กยู่ย่นชนจมูก

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ" ผู้เป็นพ่อย้อนถาม

"เสียใจอยากให้พี่แนนมารับค่ะ" เด็กหญิงตอบกลับอย่างฉะฉาน พร้อมเก็บกระเป๋าเข้าตู้ของตัวเอง

"เข้าห้องเรียนนะ ตั้งใจเรียนนะคะ...ตอนเย็นพ่อจะมารับ" ผู้เป็นพ่อนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้า มือหนาลูบหัวลูกสาวอย่างแสนรัก

"ค่ะ....จูจุ๊บ ม๊วฟ" เด็กหญิงตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใสและจุ๊บแก้มผู้เป็นพ่ออย่างคุ้นชิน

((ไอติม)) เสียงเรียกชื่อของเด็กหญิงดังข้ามฝั่ง จนพ่อและลูกนั้นต้องหันไปมอง เด็กชายผมสีทองกำลังโบกมือและวิ่งมาทางเด็กหญิง

"เจท" เด็กหญิงตอบรับเมื่อเจทนั้นมาถึงตัวเธอ

"วันนี้เจทมีขนมมาฝากไอติมด้วยนะ" เด็กชายบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นมีความสุข พรางนั่งลงกับพื้นกระเบื้องรูดซิบกระเป๋า หยิบขนมออกมาอวดอ้าง

การกระทำของเด็กทั้งสอง...ทำเอาผู้เป็นพ่อนั้นมองด้วยรอยยิ้ม การมาโรงเรียนที่เด็กหญิงนั้นเริ่มดูมีความสุขกว่าแต่ก่อน

"งั้นพ่อกลับก่อนนะคะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นเพราะเห็นลูกสาวนั้นมีเพื่อนเล่นแล้ว

"เดี๋ยวสิคะ...เจทพ่อไอติม" เด็กหญิงพูดขึ้น

"สวัสดีครับ" เด็กชายยกมือไหว้อย่างน่ารัก เมื่อเด็กหญิงไอติมพูดแนะนำ

"ครับผม...เล่นด้วยกันดีๆ นะลูก" ผู้เป็นพ่อว่ากล่าวทิ้งท้ายและเดินจากไป สายตาหันกลับมองพฤติกรรมของเด็กทั้งสองที่กำลังแบ่งปันขนมกัน ท่าทางสนิทสนมและลูกสาวมีรอยยิ้มก็ทำให้ผู้เป็นพ่อยิ้มตาม

"ไอติมกินข้าวมาหรือยัง" เด็กชายผมสีทองเอ่ยถามหลังจากที่พ่อเจนั้นออกไปได้สักครู่

"กินแล้ว" เด็กหญิงที่กำลังลากตะกร้าของเล่นก็ตอบทันที

"กินขนม อ่ะเจทเอามาฝากไอติม" ซองขนมสีทองถูกยื่นไปตรงหน้า พร้อมกับรอยยิ้มของเด็กชายที่ดูมีความสุขและสดใส

"ว๊าว ไอติมก็ชอบขนมอันนี้" เด็กหญิงตาวาวเมื่อห่อขนมที่เด็กชายยื่นให้ เธอก็โปรดปรานเหมือนกัน

"เอาไปสิเจทมีสองห่อ"

เด็กชายผมสีทองดีใจที่เห็นเธอนั้นชอบ ขนมอยู่ในมือของเด็กหญิง เธอกำลังแกะมันกินและหยิบเข้าปาก เคี้ยวขนมที่เจทให้อย่างมีความสุข พร้อมกับมือก็เล่นของเล่นไปด้วย

"เจทต่อช่วย" เจทที่มีความสุขไม่ต่างกัน การเพื่อนกับเด็กหญิงทำให้เขามีรอยยิ้มและมีเรื่องราวไปเล่าสู่ที่บ้านฟังบ่อย ๆ

"ไอติมต่อตึกได้สูงไหมเจท" เด็กหญิงถามความเห็นกับของเล่นที่เธอสร้าง มือก็หยิบขนมแสนอร่อยเข้าปากไปพราง

"สูงมาก ไอติมต่อเก่งจัง" เด็กชายเจทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส เขามักมีคำชมให้เด็กหญิงเสมอ และคำชมของเจทก็ทำให้เด็กหญิงนั้นยิ้มจนตาหยี

โครม!!!! ตัวต่อที่เด็กหญิงพยายามนั่งต่อจนสูง ล้มลงระเนระนาดไม่เป็นท่า เมื่อเพื่อนหญิงคนเดิมนั้นเดินมาชน

"ตึกไอติมล้มแล้ว ฮ่าฮ่า"

"ก็น้ำหอมชนของไอติมล้ม" เป็นเสียงของเด็กชายผมสีทองทักท้วง

เด็กหญิงไอติมที่นั่งหน้าเหวอมองของเล่นที่เธอนั้นตั้งใจก่ออย่างเศร้าหมอง มองหน้าของเด็กหญิงน้ำหอมที่กำลังหัวเราะร่าชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งเธอ

"ขนมขอกินด้วยสิไอติม" เด็กหญิงน้ำหอมที่มองเห็นถุงขนมวางข้างตัวของไอติม เธอไม่รอให้เจ้าของขออนุญาตก่อน หยิบขนมนั้นเข้าปากทันที

เด็กหญิงไอติมนั่งมองการกระทำของน้ำหอมด้วยดวงตาที่เริ่มสั่นระริก แค่สิ่งที่เธอพยายามก่อสร้างพังทลายลงก็เสียใจแล้ว เพื่อนยังมาแย่งขนมของโปรดกินอีก

"ไอติมกินกับเจทก็ได้...เดี๋ยวตึกของไอติมเจทจะต่อช่วย" เด็กชายที่เห็นไอติมหน้าเศร้า เขาจึงยื่นขนมของตัวเองให้ ขยับมานั่งใกล้เด็กหญิงแล้วหยิบขนมกินด้วยกัน เลยทำให้เด็กหญิงนั้นมีรอยยิ้มอีกครั้งกับคำพูดของเด็กชาย...