ตอนที่ 42

สามี(42)

หนึ่งเดือนผ่านไป...อะไร ๆ ก็ดีขึ้นตามลำดับ ทั้งเรื่องความรักและเรื่องงาน ผู้ชายที่เลี้ยงลูกมาเพียงลำพังเริ่มมีชีวิตชีวาที่สดใส ตั้งแต่ได้คบหากับหญิงสาวที่อายุห่างกันมาก แต่มันก็ทำให้เขานั้นมีรอยยิ้มมากกว่าแต่ก่อน ลูกสาวตัวน้อยไม่ต้องอ้อนวอนร้องขอหาความรักจากคนเป็นแม่แท้ ๆ เมื่อเธอนั้นผูกพันธ์และรักใคร่กับมนพิชชาเสมือนแม่ลูกแท้ ๆ ก็ไม่ปาน

“คูมพ่อขา วันแม่น้องไอติมได้ขึ้นไปอ่านกลอนด้วยนะคะ” เด็กหญิงบอกผู้เป็นพ่อในกิจกรรมที่จะถึงในวันพรุ่งนี้

“ว๊าว จริงเหรอคะลูกสาวพ่อเก่งจังเลย” ผู้เป็นพ่อเอ่ยชมพรางสูดดมพวงแก้มกลมนั้นอย่างรักใคร่

เด็กหญิงเล่าสู่ผู้เป็นพ่อฟังเมื่อได้เธอนั้นได้รับมอบหมาย ให้เป็นผู้ถ่ายทอดบทกลอนในวันสำคัญที่ทางโรงเรียนจัดกิจกรรมขึ้น

"แต่คูมครูไอซ์กับครูไม้บอกว่าให้คูมแม่ไปด้วยค่ะ ไปไหว้บนเวที" เด็กหญิงเอ่ยบอกผู้เป็นพ่อ ซึ่งมันทำให้เขาค่อนข้างหนักใจกับสิ่งนี้ การคบหาดูใจแม้หญิงสาวจะรักใคร่และเอ็นดู แต่สถานะของคำว่าแม่นั้นมันยังห่างไกลและเขาก็เกรงใจหากไหว้วาน

"เดี๋ยวพ่อไปเป็นแม่ให้เนอะ พรุ่งนี้คุณย่าไม่ว่างเลย" ผู้เป็นพ่อบอกลูกสาว ด้วยรอยยิ้มกว้างแต่ลึกภายในใจนั้นพะวงไม่น้อย

"คูมพ่อเป็นคูมพ่อจะเป็นคูมแม่ได้ยังไงคะ" เด็กหญิงสงสัย

"พ่อเป็นให้หนูได้ทุกอย่างอยู่แล้วนี่คะ....ไหนกลอนอยู่ไหนขอพ่อดูหน่อย"

“นี่ค่ะคูมพ่อ คูมครูไม้เป็นคนแต่งให้ค่ะ... แต่น้องไอติมอ่านไม่ออกหรอก น้องไอติมจำที่คูมครูไม้อ่านให้ฟังหลายรอบมาก ๆ” เด็กหญิงค้นหากระดาษสีขาวที่มีลายลักษณ์อักษรของคุณครู ยื่นอวดต่อหน้าผู้เป็นพ่อ ลืมเรื่องแม่ที่พ่อจะไปแทนทันทีเมื่อมีสิ่งที่เธอนั้นสนใจด้วยผู้เป็นพ่อเบี่ยงเบน

“แล้วจำได้หรือยังเอ่ย” ผู้เป็นพ่อย้อนถามพร้อมสายตาที่ก้มอ่านบทกลอนในกระดาษ ที่เขียนด้วยลายมือสวยงามยิ่งกว่าการพิมพ์ในคอมพิวเตอร์

"จำได้ค่ะ...แต่น้องไอติมยังไม่อ่านให้ฟังหรอกนะคะ น้องไอติมจะอ่านขึ้นเวทีวันแม่" เด็กหญิงยิ้มจนตาหยีพูดอย่างมีลูกเล่นจนคนเป็นพ่อนั้นอมยิ้มอย่างสุขล้น

"หืม...เผื่ออ่านผิดล่ะ ไม่อ่านให้พ่อฟังก่อนจะได้ช่วยสอนหนูไงคะ" คุณพ่อเจพูดแซวอย่างหยั่งเชิงลูกสาว

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะสองทีชี้บ่งว่ามีคนใหม่นั้นเข้ามา สายตาสองคู่ของพ่อและลูกเงยมองจนเห็นร่างเสลาของหญิงสาวที่คบหากับพ่อของเด็กหญิง เดินย่างกรายเข้ามาด้วยรอยยิ้มและข้าวของเต็มไม้เต็มมือ

“สองพ่อลูกกำลังทำอะไรกันคะ....” เสียงหวาน ๆ ของหญิงสาวเอ่ยถาม เมื่อโซฟาตัวยาวในห้องนอนของเด็กหญิงมีอุปกรณ์การเรียนของเด็กหญิงอนุบาลเกลื่อนเต็มโต๊ะ...เมื่อหญิงสาวนั้นแวะมาหาถามแม่บ้านจึงรู้ว่าทั้งคู่อยู่ในจึงเดินขึ้นมาหาด้วยความคุ้นชิน

“พี่แนนขาจูจุ๊บ...น้องไอติมกำลังทำการบ้าน อ่านกลอนคูมครูไม้เขียนให้น้องไอติม” เด็กหญิงตัวกลมกระโจนนั่งตักของหญิงสาวทันทีพร้อมกับจุ๊บลงพวงแก้มสวย

“ชื่นใจจังเลย คิดถึงไอติมที่สุดเลย” หญิงสาวยิ้มอ่อนต่อการกระทำของเด็กหญิงที่เธอมักจะทำประจำเวลาเจอหน้า

“อีกข้างได้ไหมคะพี่แนน...แก้มพี่แนนห๊อมหอม” เด็กหญิงร้องขออีกครั้งอย่างฉอเลาะ

“อีกข้างพ่อหอมได้ไหมอ่ะไอติม” คนเป็นพ่อที่มองผู้หญิงทั้งสองหยอกล้อกัน ไม่วายที่จะอิจฉา เมื่อเด็กหญิงตัวน้อยพรมจูบสูดดมพวงแก้มสวย ที่คุณพ่อเจก็อยากจะเชยชมเช่นกัน

“โนววววว ค่ะคูมพ่อ...สองข้างของน้องไอติมหมดเลย” เด็กหญิงขี้หวงพวงแก้มของพี่แนนที่เธอรัก นั่งคร่อมหญิงสาวพร้อมกับใช้มือป้อม ๆ ปิดบังแก้มของเธอไว้

“พอทั้งพ่อทั้งลูกเลย....แล้วทำการบ้านเสร็จหรือยังเอ่ย...” หญิงสาวที่มีอาการเขินอายเมื่อชายอายุมากกว่าเธอเกือบสิบปีแซว จนต้องเบี่ยงเบนประเด็นหลีกเลี่ยง

“ขี้หวงอ่ะ....” คนเป็นพ่อแสดงท่าทางเง้างอนลูกสาว

“ไม่สนคูมพ่อหรอกเนาะพี่แนน...ไอติมทำการบ้านเสร็จแล้วค่ะ คูมพ่อสอนเก่งมาก ๆ เลย...” เด็กหญิงเมินเฉยอย่างไม่แยแสและหันมาพูดกับหญิงสาวอย่างน่ารักน่าเอ็นดู

“มันน่าน้อยใจนัก ลูกสาวคนเดียวไม่รัก” คุณพ่อเจแสดงอาการงอนทีเล่นทีจริงมือกอดอก จ้องมองไปยังผู้หญิงทั้งสองด้วยแววตาที่เปี่ยมสุข นานแค่ไหนแล้วที่ลูกสาวที่เฝ้าฟูมฟักจะมีความสุขแบบนี้ มันคือสิ่งที่คนเป็นพ่อนั้นเฝ้ารอคอย

“พี่เจก็!...หิวไหมคะแนนมีขนมมาให้ด้วยนะ”

“หิวจนไส้จะขาดแล้วคร้าบ” ชายอายุมากกว่าแสดงท่าทางหิวโหยอย่างออดอ้อน โน้มตัวโก่งโค้งส่งสายตาเว้าวอนต่อหญิงสาว

“น้องไอติมก็หิวมาก ๆ เลยค่ะพี่แนน...อยากให้พี่แนนป้อน” เด็กหญิงก็ไม่มีทีท่ายอมเมื่อผู้เป็นพ่อนั้นเรียกร้องความสนใจจากพี่แนนของเธอ

“ไอติมก็หิวเหรอคะ...พี่แนนป้อนน้า อ้าปากกว้าง ๆ อ่ำ...อร่อยไหมคะ” เด็กหญิงอ้าปากกว้างตามที่บอก แก้มกลม ๆ เคี้ยวคุกกี้ที่โปรดปรานอย่างมีความสุข

“อาหร่อยสุด ๆ ไปเลยค่า....” เด็กหญิงพูดอย่างเอาใจ “มาจูจุ๊บแก้มเป็นรางวัล...”

จุ๊บ!!

"อร๊าย...คูมพ่อ!!"

“พ่อให้รางวัลพี่แนนแทนน้องไอติมแล้ว...” เด็กหญิงที่พร่ำพูดแต่คนที่จุ๊บแก้มหญิงสาวนั้นกลับเป็นพ่อ จนเด็กหญิงนั้นมองตามด้วยสายตาตกตะลึงกรีดร้องเสียงดัง เมื่อผู้เป็นพ่อนั้นกลั่นแกล้งเธอด้วยการแย่งชิงพวงแก้มสวย

“พี่เจ!!” แนนท้วงเสียงหลงพร้อมมือจับแก้มที่โดนหอม เมื่อการกระทำของผู้เป็นพ่อที่แสดงต่อหน้าเด็กหญิงทำให้เธอนั้นเขินอายแทบทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน

“คูมพ่อขี้โกง พี่แนนเช็ดค่ะ เช็ดจุ๊บคูมพ่อออกให้หมด...งื้อ น้องไอติมไม่ยอม แก้มพี่แนนเป็นของน้องไอติมคนเดียว” เด็กหญิงโวยวายเมื่อผู้เป็นพ่อนั้นแกล้งเธอ มือป้อม ๆ ลูบเช็ดพวงแก้มของแนนพร้อมปากก็พร่ำบ่น

“แบ่งพ่อหน่อยก็ไม่ได้...เด็กขี้หวง”

“พี่แนนเป็นของน้องไอติมคนเดียว...รักพี่แนน” เด็กหญิงพูดเอาใจพร้อมกับแขนเล็ก ๆ กอดคอของหญิงสาว หัวทุยเล็กซบลงตรงเนินอกอวบสวย

“เรารักกันเนอะ” หญิงสาวกอดตอบพร้อมจูบซับลงบนหน้าผากของเด็กหญิง สายตาก็มองไปยังชายหนุ่มที่กำลังนั่งยิ้มแววตาดูมีความสุข

“ค่ะเรารักกัน..."

"พี่แนนขา”

"คะ?" หญิงสาวตอบรับเมื่อเด็กหญิงนั้นเงยหน้าขึ้นมองพร้อมเสียงเล็ก ๆ น่ารักที่เรียกขาน

"พรุ่งนี้ที่โรงเรียนมีวันแม่ ต้องให้คูมแม่ไป แต่ว่าน้องไอติมไม่มีแม่" เด็กหญิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย ก้มหน้าก้มตาพูดอย่างน่าสงสาร จนหญิงสาวที่มองเห็นถึงกับเศร้าตาม

"ไอติม! เดี๋ยวพ่อไปไงคะ มาพ่อไปอาบน้ำให้" คนเป็นพ่อพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มเมื่อลูกสาวนั้นพูดถึงกิจกรรมสำหรับวันพรุ่งนี้...เด็กหญิงที่ได้ยินคนเป็นพ่อเอ่ยสั่ง เธอลงจากตักของหญิงสาวด้วยใบหน้าที่เศร้าอย่างว่าง่ายไม่โต้ตอบใด ๆ

"ทำไมพี่เจต้องเสียงดังใส่ลูกแบบนั้น" หญิงสาวที่มองการกระทำและสีหน้าของชายหนุ่มทักท้วงขึ้น สีหน้าที่มีความพะวงภายในแต่ขอแค่เขาเอ่ยปากเธอก็ยินดีที่จะไปร่วมกิจกรรมของเด็กหญิง

"ก็ไอติมวุ่นวายกับแนนเกินไป"

"แนนพูดเหรอว่าไอติมวุ่นวาย....พี่เจได้ยินตอนไหน?....ไอติมมาค่ะพี่แนนอาบน้ำให้นะคะ" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ เธอไม่ชอบกับการที่ชายหนุ่มนั้นมักเสียงดังหากลูกสาวตัวเล็กเดียงสามักจะพูกับเธอในเรื่องฐานะแม่

...เด็กหญิงเดินวนกลับมายังหญิงสาวอีกครั้ง พรางก้มหน้าก้มตา หญิงสาวอุ้มเธอแนบอกแล้วมุ่งตรงเข้าสู่ห้องน้ำ มีสายตาเข้มของชายหนุ่มมองหญิงทั้งสองจนเดินลับตาไป

เวลาไม่นานมากกับการอาบน้ำชำระร่างกายให้กับเด็กหญิงเพียงคนเดียว หญิงสาวเดินจับมือเด็กหญิงเข้ามาในห้องนอนตามเดิม ผ้าสีขาวโพกหัวและตัวเด็กหญิงมิดชิด เธอมีรอยยิ้มอีกครั้งหลังจากอาบน้ำเสร็จ เมื่อหญิงสาวนั้นตบปากรับคำกับการที่เธอนั้นจะไปโรงเรียนร่วมกิจกรรมในวันพรุ่งนี้....สิ่งที่ได้ยินจึงทำให้เด็กหญิงนั้นดีใจและยิ้มได้อีกครั้ง

"แนนพี่แค่...."

"ใส่ชุดไหนดีคะ?....ชุดนี้ดีไหมเจ้าหญิงเอลซ่า" หญิงสาวไม่สนใจชายหนุ่มที่พูดด้วย เธอทำเหมือนไม่ได้ยินเหมือนเขาไม่ได้อยู่บริเวณนั้น

"ดีค่ะ...น้องไอติมชอบสีตมพู" เด็กหญิงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มน่ารัก คนที่ถูกเมินถึงกับหน้าละห้อยทันทีเมื่อทั้งลูกและแฟนเฉยชาใส่

....หญิงสาวจัดการแต่งตัวด้วยชุดสวยตัวโปรดให้เด็กหญิงโดยที่มีสายตาของชายหนุ่มมองทุกการกระทำไม่ห่างสายตา เขาอยากมีส่วนร่วมกับคนทั้งสองแต่ก็ถูกเมิน สิ่งที่พูดด้วยความกังวลใจ แม้จะเป็นแฟนคบหากันแต่ด้วยวัยของหญิงสาวเขาจึงแค่กังวลเท่านั้น ภาพลักษณ์นักศึกษาที่ยังเรียนไม่จบกลัวว่าคนอื่นจะมองเธอเสียหายก็แค่นั้น

"เสร็จแล้วค่ะ...น้องไอติมหิวหรือยังคะ?"

"หิวพอดีเลยค่ะ อาบน้ำในห้องน้ำจนเหนื่อย" เด็กหญิงที่ถูกแต่งตัวสวยน่ารักเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ระรื่นสดใส

"งั้นเราลงไปกินข้าวกับป้าปริกดีกว่าเนอะ..." หญิงสาวหยัดตัวลุกยืนเต็มความสูงแล้วเอ่ยชวน เอื้อมมือไปจับมือเล็ก ๆ เดินหวังออกจากห้องไป

"พี่ก็หิวแล้ว....เราไปกินข้าวกันเนอะ" ชายหนุ่มที่พยายามเข้ามาวิ่งไปอุ้มลูกสาวด้วยแขนข้างเดียว แล้วอีกข้างกอดเกี่ยวเอวคอดให้เดินเคียง แม้หญิงสาวจะเมินหน้า แต่อาศัยความมึนเข้าใส่เพราะเขาไม่ชอบใจเอาเสียเลยกับการที่ถูกเมินอย่างไร้ตัวตนจากคนที่เขารัก

"ใครอนุญาตไม่ทราบคะ?" หญิงสาวหยุดเดินทันทีพร้อมกับเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยแววตาที่แข็งกร้าว

"ไอติมขาดูสิคะ แม่แนนงอนพ่อไม่รักพ่อแล้ว" เมื่อเข้าหาเองแล้วท่าทางจะไม่รอด คนเป็นพ่อจึงต้องใช้ลูกสาวในการช่วยเหลือ

"แม่แนนเหรอคะ...เรียกแม่แนนได้แล้วเหรอคะคูมพ่อ" เด็กหญิงมีท่าทีดีใจจนต้องย้อนถามคนเป็นพ่อ

"ก็พ่อรักแม่แนนก็ต้องเรียกได้สิ" ชายหนุ่มปากพูดกับลูกสาวที่อยู่ในอ้อมอก แต่สายตามองไปยังหญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าด้วยแววตาหวานซึ้ง แม้จะเคยปฏิเสธสรรพนามให้ลูกเรียกขาน แต่เวลาก็ผ่านมาร่วมเดือนแล้วกับการคบหา ไม่ใช่ไม่อยากให้ลูกสาวเรียกเธอว่าแม่...เขาแค่ต้องการรักษาภาพลักษณ์นักศึกษาให้เธอไม่อยากให้ใครมาว่าหรือครหาในทางเสียหาย

"แม่แนนของน้องไอติม...." เด็กหญิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเปี่ยมสุข เด็กหญิงโน้มตัวลงต่ำกอดคอหญิงสาวไม่เกรงกลัวจะตกแม้แต่น้อย คำพูดสดใสที่ทำให้หญิงสาวนั้นน้ำตาคลอ คำว่าแม่ที่มีคนเรียกเธอคำสั้น ๆ แต่เปี่ยมล้นด้วยความรู้สึกหลากหลายมันทำให้เธอนั้นอดกลั้นน้ำตาไม่ได้

"ไอติมลูกแม่...แม่แนนรักไอติมนะคะ" หญิงสาวกอดตอบเด็กหญิงด้วยความรัก ดวงตากลมสวยแดงก่ำมีน้ำตาไหลรินด้วยความซึ้งใจ แม้จะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แต่เธอก็รักเด็กหญิงไม่น้อย

"ไอติมก็รักแม่แนนที่สุดเลยค่ะ รักเท่าฟ้าเหมือนคูมพ่อ" เด็กหญิงพูดขึ้นแม้ยังกอดคอหญิงสาว ภาพความอบอุ่นที่ชายหนุ่มนั้นได้มองทำเอาน้ำตาลูกผู้ชายเช่นเขาไหลรินอย่างซาบซึ้ง ก่อนจะโน้มตัวแตะริมฝีปากสัมผัสกับปากของหญิงสาวแผ่วเบาพรางกอดหญิงทั้งสองเข้าสู่อ้อมอกด้วยความรัก...

"พี่รักแนนนะ"

"แนนก็รักพี่เจค่ะ"