All Chapters of My sister วุ่นรัก น้องสนิท : Chapter 11 - Chapter 20

"พี่จีน่าคะ คือว่า..." "เอาน่า นิ่งไว้ค่ะพี่จัดการเอง" จีน่าพูดสวนแมงปอขึ้นทันทีก่อนที่เธอจะพูดจบแล้วเดินมาลากแขนเจ้าขาไปอีกคน"เดี๋ยวค่ะพี่จีน่า เจ้าเห็นใบที่ชอบแล้วค่ะขอไปดูใบนั้นก่อนนะคะ" เจ้าขารีบเบรกเพราะกลัวว่าภรรยาพี่ชายจะพาไปเลือกใบที่แพงในร้าน เธอจึงมองใบที่ราคาไม่แพงมากและสามารถจ่ายเองได้ แล้วรีบเดินไปหยิบมาทาบกับตัวแล้วยิ้ม "เจ้าอยากได้ใบนี้ค่ะ มันเน้นใช้งานดี""โอเค เอาใบนี้ด้วยค่ะแล้วก็ใบนี้ด้วย อ้อ...ไปเรียนต้องบุก ๆ หน่อย เอาแบบนี้ 2 ใบค่ะพี่ผักกาด แล้ว...." จีน่าว่าพลางเดินไปที่โซนกระเป๋าสะพายของผู้ชายแล้วหันมามอง 2 หนุ่มหันไปมองกระเป๋า "เอากระเป๋าสะพายแบบนี้ดีกว่านะพี่ว่าดีกว่าครอสต์บอดี้เยอะเลยใส่ของได้เยอะด้วย ชอบสีอะไร" จีน่าเดินถือกระเป๋ามา 2 ใบคล้ายกันแต่ต่างสีเดินมาหา 2 หนุ่มพรางถามอย่างปรึกษาทำเอาทั้ง 2 มองหน้ากันกลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ"พวกผมไม่เอาหรอกครับพี่จี" น้อยว่าพลางเหลือบมองราคากระเป๋า ใบละเกือบแสน *แม่งเกิดมาแค่ใบละ ห้าพันกูก็หน้ามืดแล้ว นี่ 98,000 กูจะเป็นลม ...*"ไม่ได้ค่ะ เอาคนละใบนี่แหละ พี่คะ เอานี่ค่ะ" ว่าพรางยื่นกระเป๋า 2 ใบให้พนักงานอย่างถูกใจ "แล

"พี่อัฐพี่เตือนสวัสดีค่ะ" คุณหญิงรวิดารีบเดินลงมาจากบ้านเมื่อแม่บ้านขึ้นไปตามว่าพี่ชายมาถึง"อืม...โทษทีมาถึงแต่เช้า คนบางคนเขาห่วงลูก ๆ เค้า แม่เจ้าปอก็อยากมาด้วยแต่ไม่ได้มา แต่ก็ฝากขนุนต้นหน้าบ้านมาซะหลายลูกเลย" ท่านอัฐว่ายิ้ม ๆ"ขนมาเยอะแยะ แล้วเล็กกับน้อยนี่ให้เรียนที่นี่เลยมั้ยคะ เด็ก ๆ จะได้อยู่ด้วยกัน" คุณหญิงรวิดาว่ายิ้ม ๆ พลางจูงมือพี่สะใภ้ไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น ส่วนเด็ก ๆ ทั้ง 4 ต่างพากันขึ้นห้องไปอาบน้ำเพื่อที่จะลงมาทานข้าวเช้าพร้อมกัน"ถามแล้วมันไม่มากันหรอก เจ้าน้องเขาอยากทำค่ายมวยต่อแล้วก็อยากจะทำเกษตรทฤษฎีใหม่ด้วย เจ้าคนพี่ก็อยากเปิดอู่ ตอนนี้พ่อกับแม่เขาก็กลับไปอยู่บ้านกันแล้วจะได้อยู่กันพร้อมหน้าซะที" ท่านอัฐว่ายิ้ม ๆ"ดีจังเลยนะคะ เด็ก ๆ เขามีแผนชีวิต แต่ตาโรมนี่สิจะเชิญท่านเข้ามาทำงานที่โรงทอก็ยากลำบากไม่สนใจอะไรเอาซะเลย แล้วเมื่อวานเห็นว่าไปคุยเรื่องรีสอร์ตน้าเพื่อนบอกว่าเขาจะขายไม่รู้ว่ายังไงเงียบไปเลย" คุณหญิงรวิดาว่าถึงลูกชายคนเล็กอย่างเอือมระอา โดยไม่ได้หันมองว่าคนโดนนินทากำลังเดินเข้ามาในบ้าน"นินทานะครับคุณหญิง" ชายหนุ่มว่าพลางก้มลงหอมแก้มคุณแม่ฟอดใหญ่ "คุณลุง

วันเปิดเทอมรถสปอร์ตสีขาวคันเล็กน่ารักทะเบียนสวยวิ่งเข้ามาจอดหน้าตึกคณะบริหาร สาวสวยร่างบาง 2 คนก้าวลงมาจากรถพร้อม ๆ กัน เช้านี้เจ้าขาออกจากบ้านของโรมมาแต่เช้าเพื่อรับแมงปอมามหาลัยด้วยกัน และที่นี่จะยังมีเพื่อนชายของเธออีกคนที่สอบติดด้วยแต่อยู่คนละคณะ ชื่ออาร์ต และอาร์ตก็เป็นลูกของนายตำรวจต่างอำเภอที่เข้ามาเรียนโรงเรียนเดียวกัน พ่อของอาร์ตเลยนำอาร์ตมาฝากไว้ที่ค่ายมวยของท่านอัฐตั้งแต่ ม.4 อาร์ตเลยมีหน้าที่เหมือนพี่เลี้ยงคอยดูแลเจ้าขาไปด้วย (จะเรียกว่าพี่เลี้ยงก็ไม่น่าใช่ น่าจะเรียกว่าลูกไล่มากว่า)"โว้... เปลี่ยนรถอีกล่ะสู วันไปหาพวกกูเอาป้ายแดงไป วันนี้เอาป้ายขาวมา บ้านอามึงเป็นโชว์รูมรถติครับ" อาร์ตแซวเพื่อนที่กำลังเดินเข้ามาใต้อาคารที่เขานั่งรออยู่เสียงดัง วันนี้เขาได้รับข้อความจาก 2 สาวให้มารอที่ใต้ตึกคณะบริหาร ซึ่งเขาเองก็ไม่อยากขัดใจเพื่อน ถึงเขาจะมีรวมตอน 10 โมงตามที่รุ่นพี่นัดแต่เมื่อเพื่อนบอกว่าต้องมา 8.30 เขาก็เลยต้องฝืนพาสังขารตัวเองมาทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนเขาก็ไปดื่มกับรุ่นพี่ที่พักอยู่หอเดียวกันกลับมาดึกพอสมควร"บ้านไม่ใช่โชว์รูมย่ะ แต่ลูกชายเจ้าของบ้านบ้ารถ กูเห็นจอดให้เกลื่อ

"สวัสดีครับน้องเจ้าขา" มาร์คเอ่ยทักยิ้ม ๆ"ยาย ๆ หลบดิ๊ ป๋า ๆ ชิดในดิ๊" เด็กดื้อว่าพลางตบที่ไหล่โรมให้ขยับชิดด้านใน สาวสวยขยับชิดด้านนอก จับบ่าโรมแล้วก้าวขาข้ามพนักโซฟาจากด้านหลังปีนมาด้านหน้าทำท่าจะหัวทิ่มลงที่โต๊ะกลางโชคดีที่โรมคว้าเอวไว้ได้ทันแล้วรั้งลงมานั่งที่ตักตัวเองแล้วมองหน้าสวยดุ ๆ"ทำอะไรไม่ระวังเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก ทำไมเจ้าดื้อแบบนี้เนี่ย" ชายหนุ่มว่าพลางมองหน้าแล้วโอบเอวร่างบางไว้เบา ๆ *เฮ้อ...คิดจะกลัวใครมั่งมั้ยวะเนี่ย แล้วเสื้อนี่ออกจากบ้านมันใส่ไม่ได้หรือไงวะ ขอบจริง ๆ นะเกาะอกเนี่ย*"อ้าว? ก็เมื่อกี้ป๋าบอกเจ้าว่าให้มานั่งดี ๆ ก็มานั่งดี ๆ นี่ไง เจ้าดื้อตรงไหน พี่ว่าเจ้าดื้อมั้ยคะ" เด็กดื้อตอบตาใสพลางหันไปถามมาร์คที่นั่งอยู่โซฟาใกล้ ๆ"ไม่ดื้อเลยครับ เจ้าเชื่อฟังดีมาก" มาร์คตอบน้องสาวเพื่อนขำ ๆ"นั่นไง ใส่ร้ายเจ้าว่ะ" คนตัวเล็กบนตักว่าพลางจิ้มนิ้วเรียวที่สันจมูกโรมแรง ๆ จนหน้าหัน"คุณโรมคะ..." "นี่ชะนีป๋าเหรอ" เจ้าขาถามสวนขึ้นทันทีพลางชี้ไปที่สาวเซ็กซี่ที่นั่งอยู่โซฟาตัวเดียวกัน"รู้แล้วก็ลุกออกจากตักคุณโรมได้แล้ว ไม่มีมารยาทเอาซะเลย" หญิงสาวว่าเสียงดังอย่างไม่พอใจ พนั

"เจ้า! ถ้าดื้อพี่จะบอกคุณลุงกับคุณป้านะ" ชายหนุ่มขู่หวังว่าเธอจะกลัว แต่..."ก็บอกดิ มีเบอร์พ่อรึเปล่าล่ะหรือจะเอาไลน์ เบอร์แม่มีหรือยังเอามือถือมาดิเดี๋ยวเม็มให้" เด็กดื้อหันมาท้าพลางแบมือขอมือถือจะให้เบอร์พ่อเบอร์แม่ แล้วเบะปากเตรียมจะเดินออกจากห้องอีกรอบ"เจ้าขา! พี่บอกว่า หยุด! แล้วกลับมาใส่เสื้อก่อนเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มว่าพลางคว้าเอวบางแต่คว้าพลาดทำให้เจ้าขาเปิดประตูผัวะออกไปที่ห้องทำงานของชายหนุ่มด้านนอกทันที"อุ่ย... เพียบ" หญิงสาวอุทานพร้อมกับทำหน้าแหย ๆ ให้กับคนที่อยู่ในห้องนั้น แน่นอนว่าช่วงเกือบเที่ยงแบบนี้ผู้ช่วยและผู้จัดการร้านจะเข้ามาเคลียร์บัญชีประจำวันเป็นปกติ และวันนี้ผู้จัดการรีสอร์ตของเขาเอาเอกสารเรื่องทางมหาลัยขอใช้สถานที่ในการรับน้องของคณะบริหารมาให้พิจารณา ซึ่งเขาก็ยินดีและเป็นสปอนเซอร์ให้ในฐานะศิษย์เก่า คนตัวเล็กค่อย ๆ ถอยหลังมาพิงอกแกร่งของลูกชายคุณอาที่เดินไปยืนซ้อนหลังเธอก่อนจะค่อย ๆ ผลักประตูปิด แต่ก็โดนมือใหญ่เอื้อมมาจากทางด้านหลังผลักไว้ไม่ให้ปิด "ยังไงคราวนี้ จะออกไปชุดนี้หรือจะไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก"แล้วทำไมไม่