บทที่ 20 มีสิทธิ์แต่ไม่อวด

รีสอร์ตริมทะเล....

รถบัสคันใหญ่ 3 คันวิ่งเข้ามาจอดที่ลานจอดรถด้านหน้ารีสอร์ต ที่นี่ถือว่าเป็นรีสอร์ตขนาดใหญ่มีทั้งเป็นอาคาร 4 ชั้นหันหน้าออกหาชายทะเลสามารถมองวิวทะเลได้ทุกห้อง แบบบ้านพักส่วนตัวที่มีเป็นหลังนับสิบหลัง และมีลานกางเต็นท์ด้านข้างที่กว้างพอ ๆ กับพื้นที่ส่วนเป็นอาคาร สามารถรองรับนักท่องเที่ยวได้มากกว่าสามร้อยเต็นท์ช่วงเทศกาล มีหน้าหาดที่กว้างยาวเหมาะแก่การทำกิจกรรมเอาท์ดอร์เป็นอย่างมาก และยังมีบริการกีฬาทางน้ำให้นักท่องเที่ยวที่เข้ามาพักได้เลือกเล่นหลายอย่างอีกด้วย

"ว้าว... สวยมาก" วุ้นเส้นที่ลงรถมาคนแรกในกลุ่มพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

"เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าที่นี่มีลานกลางเต็นท์ด้วย เรามาตั้งหลายรอบไม่เห็นมีวะ" แมงปอที่ลงมาจากรถพูดขึ้นเหมือนพูดกับตัวเอง

"แมงกับเจ้าเคยมาเหรอ" วุ้นเส้นถามขึ้นตาใสทันที

"อือ... พ่อเคยพามาเที่ยวน่ะ" เจ้าขาตอบเพื่อนใหม่ยิ้ม ๆ

"ทำเป็นอวดว่าเคยมา แค่ดูรูปในเพจก็รู้มะ ทุเรศ" สาวรุ่นพี่ที่เธอจำได้ว่าเคยนั่งอยู่กับโรมวันที่เธอไปร้าน ลงมาจากรถอีกคันว่าขึ้นพร้อมทั้งเบะปากใส่อย่างน่าหมั่นไส้

"เอ๋า...อินี่แหม กูได้คุยกับมึงมั้ยคะ" เจ้าขาถามขึ้นพร้อมกับเท้าเอวมอง