All Chapters of My sister วุ่นรัก น้องสนิท : Chapter 21 - Chapter 30

"พี่ตัดสินใจแทนเจ้าของเขาไม่ได้หรอก เขามีสิทธิ์ที่จะให้ใครเข้าหรือออกก็ได้ การที่ไม่มีเต็นท์ซัก 3-4 หลังมันไม่ได้ทำให้ครอบครัวของเจ้าจนลงหรอก ขนาดให้ใช้สถานที่ฟรีเขายังไม่สะเทือนเลย น้องมันไม่แสดงตัวเพราะไม่อยากอยู่เหนือคนอื่น ไม่อยากใช้สิทธิ์ทั้ง ๆ ที่มันทำได้ แล้วไอ้เชี้ยนี่ล่ะ (ชี้ไปที่วัตร) อ้างว่าเป็นหลานผู้จัดการ หลอกแดกเหล้าเพื่อนมาบนรถบอกจะให้เข้าพักในบ้านมีส่วนลดให้ เรื่องนี้ทำให้มหาลัยเสื่อมเสีย ยังไงกูต้องแจ้งทางมหาลัยให้ปรับตกกิจกรรมมึง" โฟกัสว่าขึ้นยืดยาวพร้อมทั้งยิ้มเย็นใส่หน้ารุ่นน้อง"วันนี้พี่โรมจะมามั้ยครับพี่ยะ" โฟกัสหันไปถามปิยะ 4 สาวที่ได้ยินถึงกับหูผึ่งทันที"ถ้ารู้ว่าน้องมีเรื่องต้องมาแน่ครับ คุณโรมทั้งรักทั้งห่วงน้องมาก" ปิยะเอ่ยตอบยิ้ม ๆ"แกได้ยินมั้ยคุณโรมจะมา เราขอคุณโรมเข้าพักก็ได้" 1ในเพื่อนของมิลลี่ว่าอย่างมีความหวัง "ลี่แกออกไปก่อนเถอะนะ วันนี้พวกเราจะรอคุณโรมที่นี่""ผมว่าอย่ารอเลยดีกว่าครับ ถ้าน้องว่าไงคุณโรมก็ไม่เคยขัด เชิญครับ" ปิยะหันไปพูดกับกลุ่มสาวแล้วผายมืออีกครั้งก่อนที่จะพยักหน้าเรียกการ์ดที่อยู่บริเวณนั้นให้มาจัดก

"รับจ็อบเหรอ มึงรึปล่าวที่รับจ็อบ กูอยู่ของกูดี ๆ แล้วนะ หิวตีนแต่เช้าว่างั้น" ว่าพลางเดินเข้าหาแล้วคว้าคอเสื้อรุ่นพี่กระชากเข้าหาตัวอย่างแรง"ว้าย!!" มิลลี่อุทานอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่ารุ่นน้องจะกล้าทำอะไรตนต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้น (มากมายก็คือเด็กที่มารับน้องนั่นแหละ เพราะคุณพี่เขาปิดรีสอร์ตให้เลยจ้า)"ทำเป็นวี้ดว้าย คิดว่าคนเยอะแล้วกูไม่กล้ารึไง?" ว่าพลางมองหน้าอย่างเอาเรื่อง"ปล่อยนะ กูจะฟ้องคุณโรม""กูต่อให้มึงฟ้องพ่อคุณโรมนู่น คนในนี้เขาเห็นกันหมดว่ากูทำอะไรอยู่ มึงมาหาเรื่องกูก่อน กูต้องเกรงใจมั้ย" เจ้าขาว่าเสียงดังไม่ได้สนใจ รปภ. และผู้จัดการรีสอร์ตที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามา"ปล่อยกูนะ!" มิลลี่ตะคอกใส่หน้าทั้งยังมองหาคนช่วยสีหน้าเลิ่กลั่ก แต่เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเพื่อนรักของเจ้าขาทั้ง 2 คนและผู้จัดการรีสอร์ตที่เมื่อวันก่อนเพิ่งฉีกหน้าคู่นอนของเธอไป เธอเลยเลือกที่จะเงียบไว้ก่อน"กูจะบอกให้ นอกจากบนเวทีแล้วคนอย่างกูไม่ปล่อยใครระรานกูได้ ถึง 2 รอบแบบนี้หรอก นี่กูใจเย็นที่สุดแล้ว" ว่าพลางเงื้อกำปั้นสุดแขน ในขณะที่โรมที่ลูกน้อง

มหาวิทยาลัยบีร่างบางลงมาจากรถสปอร์ตคันสวยเดินฉับ ๆ มานั่งกระแทกลงข้างเพื่อนแล้วจ้องหน้าอาร์ตอย่างเอาเรื่อง"จ้องคักแท้ มีไรโทรให้มาแต่เช้า" เพื่อนชายถามพร้อมกับจ้องหน้ากลับ"มึงบอกแม่บ่ เรื่องที่มีเรื่องที่รีสอร์ต เมื่อวานกูเกือบโดนคันเบ็ด ดีนะพี่โรมมาทันโดนแทนกูไปเต็ม ๆ เลย" เจ้าขาว่าพร้อมกับคว้าคอเสื้อเพื่อนง้างหมัดเต็มที่"เฮ้ย! โนครับ โน บอกก็โดนด้วยสิครับ ไม่ได้บอกล้านเปอร์ครับเพื่อน" อาร์ตรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีพร้อมกับมองหน้าแมงปอที่นั่งอยู่ตรงข้าม"อย่ามามองกูค่ะ บอกก็โดนหมู่ กูไม่ได้โง่นะอาร์ตจะได้ปากหาคันเบ็ดน่ะ" แมงปอปฏิเสธเสียงดังอีกคน"แล้วใครปากดีวะ จับได้นะแม่จะหักคอเลยคอยดู" ว่าพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธเคือง"แล้วพี่โรมเป็นไงมั่ง" อาร์ตถามขึ้นอย่างนึกได้"เป็นไงก็ได้มา 1 ริ้วน่ะสิ ผิวพี่แกยิ่งขาว ๆ อยู่ เมื่อคืนกูขอดูขึ้นคูแดงอย่างใหญ่แบบน่ากลัวเลยมึง""แม่ใหญ่ก็โหดไป๊...เอะอะฟาด เอะอะฟาด ตีไม่ได้เกรงใจนักมวยเบอร์ต้นของค่ายอย่างพวกเราเลย" แมงปอว่าขึ้นพลางทำหน้ามุ่ย"จะเกรงเพื่อ? ขนาดพ่อให

ครืด....ครืด.....เสียงมือถือของท่านอัฐดังขึ้น คุณนายเตือนตาเหลือบมองสายโทรเข้าแล้วมองหน้าสามีอย่างขอความเห็น เพราะปกติเธอไม่เคยรับโทรศัพท์สามีก่อนได้รับอนุญาต ถึงท่านอัฐจะบอกให้เธอรับได้ก็ตาม "รับเถอะลูกโทรมานี่ คงเลิกเรียนแล้วล่ะ" ท่านอัฐพยักหน้าให้ภรรยาน้อย ๆ"ฮัลโหลลูก" กดรับสายพร้อมกับเปิดลำโพงแล้ววางลงต่อหน้าสามี'แม่ เจ้าเลิกเรียนแล้วค่ะ กำลังจะกลับ อิป๋ากลับบ้านหรือยังคะ' เสียงลูกสาวดังมาจากปลายสาย ทำให้คนในห้องขมวดคิ้วกับบุคลที่เธอถามหา"อิป๋า?" 'เอ้อ...พี่โรมค่ะแม่ มีคนไปส่งหรือยังคะ ถ้ายังเจ้าจะได้แวะไปรับที่ร้าน' หญิงสาวเอ่ยถามเสียงใสเพราะเมื่อคืนเธอเอารถชายหนุ่มกลับบ้านมาเลยคิดว่าถ้าชายหนุ่มยังไม่มีคนมาส่งเธอจะไปรับ มาส่งแม่กับพ่อของเธอด้วยกัน"เอ่อ... (ปรายตามองสามี ท่านอัฐส่ายหน้าให้ภรรยา) ยังไม่เห็นนี่ลูก ไม่โทรถามพี่เขาล่ะ" 'โทรได้ไงล่ะ เจ้าไม่มีเบอร์หรอกงั้นแค่นี้นะคะ เดี๋ยวหนูไปรับอิป๋าที่ร้านแล้วกลับพร้อมกันค่ะ' เจ้าขาพูดจบก็กดวางสายทันที คำตอบของลูกสาวทำเอาคนเป็นพ่อเป็นรวมถึงอา ๆ ถึงกับมองหน้ากัน เพราะดูคนทั้ง

จากวันกลายเป็นสัปดาห์ที่เจ้าขานั่งมองไลน์ของโรมที่จีน่าส่งให้ หญิงสาวถอนหายใจหลายครั้งอย่างชั่งใจที่จะโทรหาชายหนุ่ม และเรื่องที่เธอโทรไปขอไลน์ชายหนุ่มจากพี่สะใภ้ก็ไม่ได้เป็นความลับ เพราะจีน่าได้โทรเล่าให้แม่สามีของเธอฟังแล้วยังถามอย่างสงสัยว่าทำไมทั้งคู่ถึงไม่มีเบอร์โทรหรือไลน์ติดต่อกันทั้ง ๆ ที่จากที่เห็นทั้ง 2 ก็ดูสนิทสนมกันดี น่าจะมากกว่า สรัญ สามีของเธอที่เจอเจ้าขาหลายครั้งกว่าโรมเสียอีก"เจ้าขาเป็นอะไรไปลูก อ่านหนังสือเตรียมสอบหนักไปหรือคะ" คุณหญิงรวิดาเอ่ยถามหลานสาวที่นอนฟุบหน้ากับหมอนใบใหญ่อยู่บนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น"ก็นิดหน่อยค่ะ อาจารย์โมทยสอนไม่เข้าหัวเลยค่ะอาหญิง เจ้ากับเพื่อนกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงให้เข้าใจมากกว่านี้" คนตัวเล็กว่าหงอย ๆ พร้อมกับถอนหายใจ"พี่โรมโทรหาหนูบ้างมั้ยลูก" คุณหญิงถามหลานสาวเบา ๆ เกือบ 3 เดือนแล้วที่ลูกชายออกจากบ้านไปในวันนั้นถึงจะรู้ว่าไปดูงานและท่องเที่ยวกับเพื่อน แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่โรมไปนานที่สุด และไม่ติดต่อกลับมาบ้าน ซึ่งท่านคิดว่าสาเหตุหลักน่าจะมาจากท่านเป็นต้นเหตุที่เสียงดังใส่ชายหนุ่มในวันนั้น"ไม่เล