บททั้งหมดของ หนี้รักราชันสีเลือด: บทที่ 1 - บทที่ 10

บทที่ 1 : ชิงอี้หรานในเมืองหลวงแคว้นโย่ว หากกล่าวถึงตระกูลชิง ย่อมไม่มีผู้ใดไม่รู้จัก ตระกูลชิงนำโดยอัครมหาเสนาบดีชิงหยวนเปาเป็นหนึ่งในตระกูลที่ทรงอำนาจที่สุด เป็นที่รู้จักในฐานะผู้มีอำนาจบารมีหยั่งรากฝังลึก ผู้ที่อยู่ใต้คนเดียวแต่เหนือคนนับหมื่น แม้แต่ฮ่องเต้เองยังพูดสามฟังสี่ด้วยซ้ำ ความเหี้ยมโหดของชิงหยวนเปาเป็นที่เล่าลือ หากผู้ใดกล้าขัดแย้งผู้นั้นย่อมไม่อาจมีชีวิตรอดชิงหยวนเปามีบุตรชายสาม บุตรหญิงหนึ่ง ได้แก่ ชิงหยาง ชิงหลง ชิงเฟย และชิงอี้หราน โดยชิงอี้หราน บุตรสาวคนสุดท้องและลูกสาวคนเดียวของอัครมหาเสนาบดีชิงหยวนเปา ชิงอี้หรานเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของครอบครัว เนื่องจากหลังจากที่หญิงสาวเกิดไม่นาน สุขภาพของฮูหยินชิงก็เริ่มย่ำแย่ และเมื่อชิงอี้หรานอายุเพียงห้าปี ฮูหยินชิงก็ล้มป่วยและจากไป ชิงหยวนเปาจึงต้องรับหน้าที่เป็นทั้งบิดาและมารดาให้แก่หญิงสาว อีกทั้งพี่ชายทั้งสามของชิงอี้หราน ต่างก็รักและเอาใจใส่หญิงสาวดุจดังเป็นบิดา ชายทั้งสี่คนในบ้านต่างก็ช่วยกันเฝ้าเลี้ยงดูและทะนุถนอมชิงอี้หรานอย่างยิ่ง หญิงสาวจึงเติบโตมาด้วยความรักและความอบอุ่นอย่างมาก ไม่เคยต้องประสบพบเจอกับความโหดร้ายหรื

บทที่ 3 : หัวใจที่พบรักชิงอี้หรานที่ถูกเลี้ยงดูดั่งหญิงสาวหลังม่าน นานวันเข้าชิงอี้หรานเริ่มอยากรู้อยากเห็นเรื่องราวภายนอก แคว้นโย่วเป็นแคว้นที่เจริญรุ่งเรือง มีเสียงเล่าขานถึงความสวยงามและความครึกครื้นของตลาดนัด ทำให้หญิงสาวอดใจไม่ไหวที่จะออกไปเห็นด้วยตาตนเอง“ซิวเอ๋อ ข้าอยากไปเที่ยวตลาดในเมืองหลวง เราจะทำอย่างไรดี” ชิงอี้หรานถามสาวใช้คนสนิทซิวเอ๋อคิดครู่หนึ่งก่อนตอบ “คุณหนู ถ้าเราจะไป ต้องแอบออกไปตอนเช้า แล้วกลับมาก่อนฟ้ามืด”ชิงอี้หรานพยักหน้า “ตกลง พรุ่งนี้ตอนเช้าเราจะออกไป”วันรุ่งขึ้น ชิงอี้หรานและซิวเอ๋อแอบออกจากบ้านแต่เช้า เดินทางไปยังตลาดนัดในเมืองหลวง เมื่อถึงที่นั่น ชิงอี้หรานรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่เห็น รอบข้างเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความครึกครื้น หญิงสาวเดินชมสินค้าต่างๆ ด้วยความประทับใจเสียงคึกคักของตลาดดังก้องไปทั่วทุกสารทิศ ผู้คนหลากหลายสัญจรไปมาอย่างหนาแน่น ทั้งพ่อค้าแม่ขายที่ตะโกนเชิญชวนให้ลูกค้าซื้อสินค้าของตน และผู้คนที่เดินชมตลาดอย่างสนุกสนานชิงอี้หราน ในชุดกระโปรงยาวสีเขียวเข้ม มีผ้าคลุมศีรษะสีขาวปิดบังใบหน้างดงาม เดินเคียงข้างสาวใช้ที่หญิงสาวไว้ใจที่สุด

บทที่ 5 : ความรักเบ่งบานความใกล้ชิดระหว่างชิงอี้หรานและหนิงซีโย่วยิ่งทำให้ทั้งสองผูกสมัครรักใคร่กันมากขึ้น ชิงอี้หรานยังคงปิดบังฐานะของตนเองเพราะกลัวว่าเหล่าพี่ชายทั้งหลายจะทำให้ชายหนุ่มขวัญหนีดีฝ่อ ขณะที่หนิงซีโย่วเองก็ไม่ได้บอกฐานะที่แท้จริงของเขา นอกจากชื่อแซ่ หนิงซีโย่วเองก็ไม่ต้องการให้ชิงอี้หรานรู้ถึงความยุ่งยากในชีวิตของชายหนุ่มในอารามที่เงียบสงบและมีบรรยากาศที่อบอุ่น ชิงอี้หรานดูแลอาการบาดเจ็บของหนิงซีโย่วอย่างดี หญิงสาวนำยาสมุนไพรมาใช้ในการรักษาแผล หนิงซีโย่วนอนพักฟื้นอยู่ในห้องที่ห้อมล้อมด้วยกลิ่นหอมของสมุนไพรและการดูแลเอาใจใส่ของชิงอี้หราน"ท่านหนิงซีโย่ว ท่านรู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง" ชิงอี้หรานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ขณะที่หญิงสาวนั่งข้างเตียงชายหนุ่มหนิงซีโย่วมองหญิงสาวด้วยสายตาอบอุ่น "ข้ารู้สึกดีขึ้นมาก ขอบคุณเจ้ามาก หยวนเอ๋อ"ชิงอี้หรานยิ้มเบา ๆ "ข้าช่วยท่านเพียงเล็กน้อย ท่านอย่าได้เกรงใจ"หนิงซีโย่วพยักหน้า แต่ในใจของหนิงซีโย่วกลับรู้สึกไม่สบายใจ ชายหนุ่มมีความลับมากมายที่ไม่สามารถเปิดเผยให้ผู้ใดล่วงรู้ ขณะที่ชิงอี้หรานกำลังเปลี่ยนผ้าพันแผล หนิงซีโย่วจึงเอ่ยถามขึ

บทที่ 7 : ความลับอันน่าตกใจหลังจากที่ชิงอี้หรานและหนิงซีโย่วแยกย้ายกันจากอารามชิงอี้หรานกลับมายังบ้านของตน หญิงสาวยังคงคิดถึงหนิงซีโย่วและความรู้สึกที่นางมีต่อเขา“ท่านหนิงซีโย่ว ข้าหวังว่าท่านจะปลอดภัย ข้าจะรอวันที่เราจะได้พบกันอีกครั้ง” ชิงอี้หรานเหม่อมองท้องฟ้าพร้อมพูดกับตนเองในขณะที่หนิงซีโย่วเดินทางกลับไปยังพระตำหนักของเขาหนิงซีโย่วนั่งอยู่ในห้องอักษร ชายหนุ่มเริ่มพิจารณาข้อมูลที่เขาได้รับมา พลางคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและเบาะแสสำคัญที่เขาได้ค้นพบ จากเบาะแสนี้ทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าความตายของมารดาไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ถูกวางไว้ล่วงหน้า ขณะที่หนิงซีโย่วเคร่งเครียดกับเบาะแสอยู่นั้น พลันความคิดของหนิงซีโย่วกลับนึกถึงชิงอี้หราน ความอ่อนโยนและงดงามที่ชายหนุ่มได้สัมผัสในช่วงเวลาสั้น ๆ กลับทำให้เขารู้สึกอบอุ่นหัวใจ เมื่อย้อนคิดเช่นนี้ หนิงซีโย่วก็พลันยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวคืนหนึ่ง หนิงซีโย่วได้แอบเข้าไปในหอสมุดหลวงเพื่อค้นหาหลักฐานเกี่ยวกับการตายของมารดา ชายหนุ่มพบหนังสือบันทึกที่ถูกเก็บซ่อนอยู่ในห้องลับของหอสมุด ในบันทึกนั้นมีการกล่าวถึงการวางแผนลอบสังหารสนมอวี๋หนิว โดยม

บทที่ 9 : ตัวตนเปิดเผยหลังจากใช้เวลาสักพักในสวนสวยที่สงบเงียบ ชิงอี้หรานก็ขอตัวกลับเข้าไปในงานเลี้ยงในวังหลวงอีกครั้ง หญิงสาวกลับเข้าสู่ตำหนัก“อี้หราน เจ้าหายไปไหนมา พวกเข้าร้อนใจจนเกือบจะออกตามหาเจ้า” ชิงหลงพี่ชายคนรองกระซิบถามอย่างห่วงใย“ข้าเพียงออกไปเดินเล่นเท่านั้น ท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเจ้าค่ะ” ชิงอี้หรานกล่าวตอบพร้อมคีบอาหารเข้าปาก ทำท่าทางประหนึ่งมิได้มีสิ่งใดเกิดขึ้นสักพักหนึ่ง พลันเสียงขันทีที่ประกาศขึ้นอย่างก้องกังวานดึงความสนใจของทุกคนในงาน"องค์ชายห้าเสด็จ!"เสียงขันทีทำให้ทุกสายตาหันไปยังประตูตำหนัก ฮ่องเต้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์แสดงสีหน้าดีใจ เมื่อเห็นบุตรชายของสนมอันเป็นที่รักเสด็จมา หนิงซีโย่วเดินเข้ามาด้วยท่วงท่าสง่างาม สายตาของชายหนุ่มมองไปรอบ ๆ และประสานเข้ากับชิงหยวนเปา อัครเสนาบดีผู้ทรงอำนาจ สายตานั้นล้ำลึก มิอาจคาดเดาได้ แต่ก็หาได้มีความเป็นมิตรแต่อย่างใดทันใดนั้น หนิงซีโย่วเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกายชิงหยวนเปา ใจของชายหนุ่มพลันตกตะลึงอย่างยิ่งยวด "หยานเอ๋อ!" หนิงซีโย่วร้องเรียกในใจ หญิงสาวที่เขารู้สึกผูกพันอย่างลึกซึ้งกำลังยืนเคียงข้างชายชั่วที่ช