All Chapters of หลงไฟมาร: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 31   “พี่ยังไม่หิว แล้วงานที่บริษัทเป็นยังไงบ้างล่ะ เราเรียนรู้งานได้มากแล้วใช่ไหม เห็นคุณโศธินบอกว่าเราเรียนรู้งานได้เร็ว แต่อย่าหักโหมทำงานจนตัวเองไม่สบายไปเสียล่ะ”“ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่ที่เป็นห่วง พี่ใหญ่ก็เหมือนกันค่ะ อย่าหักโหมงานมากจนไม่มีเวลาหาพี่สะใภ้ให้จินนี่นะคะ” น้องสาวสัพยอก ความหมองเศร้าเพราะคนรักหายหน้าหายตาไปเบาบางลงได้บ้าง“อย่าเร่งพี่เลยจินนี่ คงอีกนานกว่าพี่จะเจอผู้หญิงถูกใจ ส่วนเรื่องพักผ่อน เราก็รู้แล้วนี่ว่าพี่มาพักผ่อนอยู่ที่เกาะส่วนตัวร่วมเดือน ว่างๆ จินนี่ก็ไปหาพี่ได้ตลอด เอาละพี่ต้องกลับก่อน มีเรื่องต้องไปสะสางต่อที่เกาะ”ร่างสูงลุกขึ้นยืนทันทีหลังจากพูดจบโดยมีฮุ่ยหลันเดินมาส่งถึงหน้าประตู ถังเฟ่ยหลงรั้งตัวน้องสาวเข้ามากอดครู่หนึ่งก่อนปล่อยแล้วออกจากห้องไปพร้อมคนติดตาม จนเมื่อเดินลงมาถึงลานจอดรถถังเฟ่ยหลงจึงหันไปสั่งให้กู่ฉินตามตัวลูกน้องให้มาจับตาดูฮุ่ยหลันส่วนฮุ่ยหลันเมื่อพี่ชายจากไปแล้ว หญิงสาวก็มาโทรศัพท์ติดต่อชายคนรักด้วยความร้อนใจ เพราะอีกฝ่ายหายไ

ตอนที่ 33   “ทำไมล่ะ หรือเธอไม่อยากเลย” ถังเฟ่ยหลงย้อนถามเสียงพร่า เขาเคลื่อนมือมาปลดปราการจากกายตนออกเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ปิ่นมุกมองตามเพราะสงสัย ก่อนรีบหลับตาปี๋เมื่อสายตาปะทะเข้ากับบางอย่างที่น่าเกรงขาม“อย่ากลัว เพราะเธอเคยเจอมันมาแล้ว” เจ้าของความน่าเกรงขามเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ ขยับตัวตนบดเบียดกลางร่างสาว ปิ่นมุกสั่นหน้าปฏิเสธการถูกรุกราน ทว่าก็เปล่าประโยชน์เมื่อความน่าเกรงขามค่อยๆ แทรกลึกเข้าสู่ร่างกาย“ฉันเจ็บ หยุด หยุดก่อน ฉันเจ็บ” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดกลางร่างส่งผ่านไปยังทุกส่วนของร่างกาย เส้นผมยาวสลวยกระจัดกระจายบนพื้นที่นอนนุ่ม น้ำใสๆ ก็ไหลรินจากดวงตาคู่สวยทีละนิดและมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับทำนบแตกเมื่อไร้ความเห็นใจจากเจ้าของเรือนกายหนาหนัก        “สงสัยไอ้สองคนนั้น มันคงไม่ได้ครึ่งของฉันใช่ไหมปิ่นมุก เธอถึงได้ทำให้ฉันแทบขาดใจ” ถ้อยคำแหบพร่าดังลอดไรฟัน สีหน้าของถังเฟ่ยหลงดูทุกข์ทรมานไม่ต่างจากหญิงสาวแม้แต่น้อย

ตอนที่ 35    “คุณลุงกิตติมีลูกสามคน คนโตเป็นผู้ชาย อีกสองคนเป็นผู้หญิงฝาแฝดกัน น้องปิ่นเป็นคนสุดท้อง เห็นว่าเกิดหลังพี่สาวไม่กี่นาที ชีวิตของลูกชายคนโตและลูกสาวคนกลางได้รับความรักจากพ่อและแม่เต็มที่อยู่นะ แต่สำหรับน้องปิ่น ไม่เคยได้รับการเอาใจจากคนเป็นแม่เลย เพราะน้องปิ่นถูกส่งไปให้คนรับใช้เลี้ยงตั้งแต่เล็กๆ ส่วนคนเป็นแม่ก็สอนให้พี่ชายและพี่สาวเกลียดน้องสาวตัวเองเข้าไส้เลยแหละ ต่อมาพอครอบครัวเริ่มประสบปัญหาการเงิน คุณลุงก็หันไปคบเพื่อนใหม่จนพากันเอาเงินไปถลุงเล่นที่กาสิโนแล้วก็เป็นหนี้เกือบร้อยล้าน ส่วนธุรกิจโรงแรมที่มีอยู่ก็ขาดทุนเพราะไร้คนบริหาร คุณลุงก็เลยประกาศขาย แต่เห็นว่ามีนักธุรกิจเข้าไปขอซื้อเรียบร้อยแล้ว แต่ให้ราคาไม่มากนักแล้วตอนนี้เห็นว่ากำลังปรับปรุงครั้งใหญ่และจะเปิดให้บริการ ส่วนน้องปิ่นหลังจากครอบครัวเริ่มประสบปัญหาการเงิน น้องปิ่นก็ไม่เคยทำตัวเป็นภาระครอบครัว เธอพยายามหาทุนเรียน จนมีอาจารย์คนหนึ่งรับอุปการะและส่งเสียน้องปิ่นเรียนและได้ไปเรียนต่อที่อังกฤษจนจบปริญญาตรีและเพิ่งก

ตอนที่ 37    “ยะ...อย่านะ อย่าทำอะไรฉันอีกเลย ฉัน...เหนื่อย” เพราะเพิ่งจะฟื้นจากพิษไข้และยังต้องมารองรับอารมณ์ใคร่ของคนใจร้ายเมื่อช่วงหัวค่ำ ปิ่นมุกจำต้องวิงวอนขอความเห็นใจ ดวงตาคู่สวยเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา ทว่าร่างกายกลับทรยศเพราะมันกำลังตอบรับฝ่ามือร้อนที่เคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ“ไม่หรอกปิ่นมุก เธอไม่เหนื่อยเลยสักนิด ดูสิหน้าอกของเธอมันเต่งตึงจนเคร่งครัดเพราะมันตอบรับฉัน ส่วน ‘นี่’ ก็ชุ่มฉ่ำรอต้อนรับตัวตนของฉัน เธออย่าปฏิเสธเลยปิ่นมุก ฉันต้องการเธอมากและเธอก็ต้องการฉันมากเหมือนกัน” ถังเฟ่ยหลงโน้มใบหน้าลงไปกระซิบเสียงสั่นกระเส่า ขณะที่ปิ่นมุกส่ายหน้าปฏิเสธเขาทาบปากร้อนบดขยี้กลีบปากนุ่มทั้งที่ปากเธอบอกปฏิเสธแต่ร่างกายกลับยินยอมตอบรับสัมผัสเขาไปหมดและเธอก็เริ่มเรียนรู้ความซาบซ่านด้วยการจูบตอบ เธอซุกซนตามประสาคนไม่เคยลิ้มลองแม้จะถูกจูบมาแล้วหลายครั้งก็ตามที แต่ครั้งนี้ถังเฟ่ยหลงหลอกล่อจนเชลยสาวเป็นฝ่ายไล่ต้อนและเขาก็ยอมเป็นฝ่ายถูกไล่ล่า สักพักลิ้นนุ่มก็ตวัดรัดแทบจะกลืนกินลิ้นอุ่นเมื่อถังเฟ

ตอนที่ 39   “ฆ่าเธอตอนนี้ ฉันก็หมดสนุกกันพอดีสิปิ่นมุก” พูดจบก็จับคนตัวล่อนจ้อนใส่เสื้อผ้าอย่างกระแทกกระทั้น ปิ่นมุกมองคนป่าเถื่อนตาโต พลางปัดมือใหญ่พัลวัน สลับกับยกปิดป้องร่างกายตัวเอง“อย่ามายุ่งกับฉัน ออกไป ออกไปให้พ้น” ออกปากไล่ พลางจ้องมองคนป่าเถื่อนด้วยแววตาชิงชัง“ถ้าเธอพูดออกมาอีกคำเดียว ฉันจะส่งเธอไปให้ลูกน้องท้ายเกาะของฉัน แล้วก็จำเอาไว้ ว่ามันไม่ได้มีแค่คนสองคนเท่านั้นปิ่นมุก เพราะมันมีเป็นสิบคนหรือถ้าเธอต้องการ ฉันจะส่งเธอไป เดี๋ยวนี้!”น้ำเสียงเข้มดุกระซิบเหี้ยมดังอยู่เหนือแก้มนุ่ม นัยน์ตาคู่คมวาวโรจน์จดจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา ราวกับจะฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่งด้วยสายตาคมกริบ“อะ...ไอ้...” อยากตะโกนต่อว่าไอ้คนชั่วให้ลั่นห้อง แต่มือเล็กก็รีบตะครุบปิดปากไว้ได้ทัน เพราะหวาดกลัวคำขู่ของเขา ดวงตาคู่สวยสั่นระริก น้ำตาก็เหือดหายไปบ้างแล้ว หลังจากตัวเจ้ายกมือปาดลวกๆ ระหว่างต่อสู้กับมือใหญ่ที่กุมยัดเสื้อผ้าลงบนตัวเธอ“ฮึ! หัดกลัวไว้บ้