All Chapters of หลงไฟมาร: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 41    “ปะ...ไป ไปก็ได้ ฉันจะไป” พูดจบก็ค่อยๆ ก้าวเท้าออกมาทีละนิด...ทีละนิด มือไม้ก็สั่นไปหมด ต่อให้เจ้าสองตัวมันเชื่องแค่ไหนก็เถอะ แต่เธอกลัวมันอยู่ดี“รีบขึ้นไปบนเรือ” ถังเฟ่ยหลงสั่งเสียงเรียบๆ เพราะเขาจัดการทำให้เจ้าสองตัวคุ้นเคยกับกลิ่นของปิ่นมุกเรียบร้อยแล้วและมันสองตัวก็ไม่มีวันทำอะไรปิ่นมุก“มะ...มัน มันจะกัดฉันไหม” เหลียวมาถามเสียงเครือๆ เมื่อเท้าข้างหนึ่งเหยียบขอบเรือไปแล้ว“อยากรู้ก็ขึ้นไปสิ เดี๋ยวเธอจะได้รู้แน่ๆ” คำตอบของถังเฟ่ยหลง ทำให้ปิ่นมุกชะงักเท้าที่ก้าวขึ้นเรือทันควันพร้อมเสียงคำรามของเจ้าสองตัวที่ร้องส่งกัน ขณะที่ปิ่นมุกก็กระโจนมายืนหลบด้านหลังถังเฟ่ยหลงเรียบร้อย“ปิ่นมุก!”  เขาอยากจะหัวเราะเสียมากกว่าแต่ก็บังคับใจให้ตวาดเธอแทน“ฉันกลัว” คนอยู่ข้างหลังสะดุ้งโหยงแล้วขานตอบเสียงสั่นเครือ จะร้องไห้อยู่รอมร่อ เมื่อถูกบังคับให้ไปอยู่กับเสือ“จินเหลียง แกขึ้นไปก่อน” ถังเฟ่ยหลงสั่งคนส

ตอนที่ 43   สามวันถัดมาภายในบ้านพักบนเกาะเหอฮวาได้ต้อนรับว่าที่นายหญิงของเกาะพร้อมกับแขกสาวอีกคนก็ถูกเชิญตัวให้เข้ามาพักผ่อนบนเกาะเช่นกัน หลังจากถังเฟ่ยหลงสั่งให้กู่ฉินสืบทราบจนรู้แน่ชัดแล้วว่าผู้หญิงที่ปฐวีกำลังติดพันอยู่คือใคร ส่วนสองสาวที่เดินทางมาถึงบ้านพักในเวลาไล่เลี่ยกันก็ยืนประจันหน้ากันอยู่ภายในห้องรับแขกของบ้าน ส่วนเจ้าของเกาะกำลังเดินทางไปหาเชลยสาวอีกคนที่ไม่ได้พบหน้ามาหลายวันนับตั้งแต่ส่งไปอยู่อีกเกาะ โดยไม่รู้เลยว่าเวลานี้สองสาวกำลังจะห้ำหั่นกันเมื่อต่างฝ่ายต่างเกิดไม่ชอบหน้ากัน“หล่อนเป็นใคร” ไอรินกระชากเสียงถาม พลางส่งสายตามองสำรวจด้วยสายตาเหยียดหยาม“แล้วหล่อนล่ะเป็นใคร” ปิ่นสุดาย้อนถามเสียงหยัน ใช้สายตาแบบเดียวกันมองสำรวจอีกฝ่าย“แกหาเรื่องฉันหรือไง นังบ้า!” ไอรินสลัดคราบนางเอกหน้าใสทางหน้าจอทีวีเป็นนางมารร้าย ด้วยการผลักไหล่ปิ่นสุดาจนเซล้มสะโพกกระแทกพื้น และเพราะนับตั้งแต่เกิดไม่เคยมีทำแบบนี้กับตนมาก่อน ทำให้ปิ่นสุดาโกรธอีกฝ่ายมากขึ้น มากจนอยากคน

ตอนที่ 45   “ยะ...อย่า...อย่านะ” ร้องเสียงขาดห้วง นึกเกลียดร่างกายของตัวเองอย่างที่สุดเพราะมันต้องตอบสนองสัมผัสจากคนป่าเถื่อนว่องไวเหลือเกิน แข็งขาของเธอสั่นเทาแทบจะยืนหยัดไม่อยู่“ขนาดนี้แล้วยังคิดจะห้ามฉันอีกหรือไง...ปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงลากเสียงถามอย่างยั่วเย้า ไม่ต่างจากปลายนิ้วที่ไม่มีการผ่อนปรนจากการ ทำหน้าที่ปลุกระดมให้ร่างกายสาวพร้อมเลยแม้แต่น้อยปิ่นมุกยังไม่ทันได้โต้ตอบตัวเธอก็ถูกตวัดอุ้มขึ้นแนบอกและเดินออกจากห้องครัวตรงไปยังห้องนอน แผ่นหลังแนบพื้นที่นอนนุ่มในเวลาไม่นานนัก ทั้งที่กลีบปากนุ่มยังถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวของคนป่าเถื่อน เสื้อเชิ้ตสีเข้มถูกปลดออกอย่างเชื่องช้า ผิดจากทุกครั้งที่ถังเฟ่ยหลงจะกระชากจนมันขาดวิ่นและถูกเหวี่ยงกระจัดกระจายเต็มพื้น ตามด้วยเรือนกายหนาหนักที่ยังคงมีเสื้อผ้าครบชุด“ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรฉันอีกเลย ฉันกลัว” เพราะเข็ดกับบทรักที่ผ่านมาของเขา ปิ่นมุกเลยเว้าวอนด้วยน้ำตาคลอสองตาคู่สวย มือเล็กวางบนบ่ากว้าง กดจิกปลายเล็บหวังระบายความหวาดกลัวและความซาบซ

ตอนที่ 47  “รีบอาบน้ำซะ” เสียงหอบกระเส่าดังชิดซอกหูนุ่ม ส่วนคนสั่งก็ผละกายห่างเมื่อพายุสวาทสิ้นสุดลงทั้งที่ร่างกายยังต้องการเธออย่างไม่รู้จักพอ ขณะที่ปิ่นมุกยังคงนั่งพิงขอบอ่างน้ำนิ่ง หดขาทั้งสองข้างปกปิดร่างกายตัวเองเอาไว้เมื่อร่างสูงออกไปยืนใต้ฝักบัวเพราะหวังให้เขาจัดการตัวเองไปเรียบร้อยเสียก่อนแล้วถึงจะเป็นเธอบ้าง“ถ้าช้า ฉันจัดการเธอต่อแน่” ถังเฟ่ยหลงเอี้ยวหน้ามากล่าวเตือน คนนั่งนิ่งเลยรีบสปริงตัวมาจัดการตัวเองอย่างรวดเร็วเพราะกลัวคำขู่ โดยมีคนสั่งหันมาช่วยอาบน้ำให้ หลังจากถังเฟ่ยหลงจัดการตัวเองเรียบร้อย ก่อนที่ทั้งสองจะออกจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันกายคนละผืนปิ่นมุกยืนเคว้งกลางห้องอยู่อึดใจ จนเมื่อมีคนใจดียื่นเสื้อผ้าเป็นเสื้อเชิ้ตตัวยาวมาให้เธอก็รีบมาแล้ววิ่งเข้าห้องหายไปนานกว่าจะออกมา พร้อมเสียงถอนใจอย่างโล่งอก เมื่อคนป่าเถื่อนไม่อยู่ในห้อง ส่วนถังเฟ่ยหลงก็เดินออกไปหาสัตว์เลี้ยงตัวโปรดหน้าบ้านที่จินเหลียงกำลังพาเดินเล่นอยู่บนชายหาด“ไงแก ชอบกันไหม ได้มาเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” ถังเฟ่ยหลงยื่นมื

ตอนที่ 49   “ฉันขอโทษนะฤดี ขอโทษจริงๆ แต่ฉันก็รักเขาไปแล้วนี่นา แต่เธอเชื่อฉันเถอะ ฉันไปกรุงเทพฯ คราวนี้เรื่องทุกอย่างต้องจบ แล้วพี่ใหญ่ก็ไม่รู้เรื่องที่ฉันเอาเงินไปให้คุณปกรณ์ยืมแน่ๆ แล้วฉันจะพาเขามาให้รู้จักเป็นคนแรก หลังจากนั้นฉันก็จะพาคุณปกรณ์ไปทำความรู้จักพี่ใหญ่ พี่ใหญ่ต้องชอบคุณปกรณ์แน่ๆ คุณปกรณ์เป็นคนดี ขยันทำงานด้วยนะฤดี” ฮุ่ยหลันกล่าวด้วยน้ำเสียงชื่นชมโดยไม่รู้เลยว่าทุกสิ่งที่ชายคนรักทำพูดหรือบอกมานั่นล้วนแล้วเป็นคำโกหก“อืม เอางั้นก็เอา ว่าแต่เธอจะบินวันนี้เลยหรือไง แล้วเรื่องตั๋วเรียบร้อยแล้วเหรอ” ฤดีบอกอย่างปลงๆ ทว่าหัวสมองกลับหนักอึ้ง“ยังเลย พอดีมีคนของพี่ใหญ่คอยตามฉันอยู่น่ะ ฉันเลยเปลี่ยนแผนมาหาเธอไง” ฮุ่ยหลันตอบเพื่อนเสียงอ่อยๆ“ตาย! คราวนี้ยิ่งตายใหญ่”“ไม่ตายหรอกน่าฤดี เอางี้แล้วกัน ฤดีออกไปเที่ยวกับฉันก็ได้ แล้วระหว่างนั้นเธอก็แอบไปจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบิน แล้วถ้าคนของพี่ชายเผลอ ฉันก็ขึ้นเครื่องได้เลยไง นะฤดี ช่วยฉันสักครั้ง