All Chapters of หลงไฟมาร: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 51  “เดินไปเรื่อยๆ” ถังเฟ่ยหลงตอบแบบกำปั้นทุบดินจนคนฟังแทบจะหยิบก้อนหินปาให้หัวแตก“คุณไม่มีงานทำหรือไง ถึงได้มาอยู่ที่นี่ทั้งวันทั้งคืน” ถามเสียงขุ่นก่อนรีบกระเด้งตัวออกห่างเมื่อคนป่าเถื่อนหันกลับมามองตาวาว“ฉันรวยแล้ว จะอยู่พักผ่อนสักสามเดือนยังได้ อีกอย่าง ฉันยังสนุกกับร่างกายของเธออยู่เลยนะปิ่นมุก แล้วก็คงอีกนานกว่าฉันจะเบื่อเธอ” ถังเฟ่ยหลงเอ่ยตอบคนช่างสงสัย ก่อนกระตุกยิ้มเมื่อหญิงสาวเงยหน้ามองตาโต ริมฝีปากคู่สวยก็เม้มแน่น“ทำไม เธอไม่เชื่อฉันหรือไงปิ่นมุก ว่าฉันติดใจเธอ แล้วที่พาเข้าป่าก็เพราะฉันจะลองร่วมรักกับเธอในป่าดูไง มันคงได้อารมณ์ดีพิลึก” คนพูดส่งแววตาแพรวพราว มุมปากได้รูปเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างที่ปากพูดสักนิดแต่อยากหาที่สงบๆ พักสมองก็เท่านั้น ยอมรับว่าเครียดมากเหมือนกันตั้งแต่ฟังเรื่องราวชีวิตน่ารันทดของหญิงสาว ดวงตาคู่คมหันกลับมาจ้องมองหญิงสาวที่มีชีวิตยิ่งกว่าละครน้ำเน่าอย่างพินิจ พานทำให้ปิ่นมุกนึกหวาดกลัวว่าเขาอาจทำอย่างที่พูดจริง“คุณ

ตอนที่ 53            ช่วงเย็นของวัน ถังเฟ่ยหลงพาปิ่นมุกกลับมาบ้านพักโดยให้ปิ่นมุกขี่หลังเดินกลับมาจนใกล้ถึงบ้านพัก แม้ว่าปิ่นมุกจะเพียรปฏิเสธมาตลอดทาง ทว่าสุดท้ายเธอก็จำใจเกาะอยู่บนหลังของเขา เพราะถูกขู่จะปล้ำหากเธอยังเรื่องมาก“ปล่อยฉันลงได้แล้ว” เสียงหวานเอ่ยบอกดังอ้อมแอ้ม เมื่อมาถึงหน้าบ้านพักแล้วมีลูกน้องของเขานั่งเล่นอยู่กับเจ้าวายุและสายลม ส่วนจินเหลียงก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจคนที่เดินกลับมาแต่คอยเงี่ยหูฟังตลอดเวลา ใจก็อดจะครุ่นคิดไม่ได้ว่าทั้งเจ้านายและเชลยสาวตกลงเป็นยังไงกันแน่ แล้วไหนยังมีสาวสวยอีกสองคนที่รออยู่บนเกาะเหอฮวานั่นอีก“อายลูกน้องฉันหรือไง” ถังเฟ่ยหลงเอียงหน้ามาถาม ทำให้ทั้งสองใบหน้าชิดกัน ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดผิวแก้ม ปิ่นมุกจึงถอนหน้าห่าง ผิวแก้มก็เริ่มแดงระเรื่อ“ปิ่นมุก!” เขาย้ำเสียงเข้มเพราะไม่ชื่นชอบนักกับการที่หญิงสาวเอาแต่นิ่งเฉย“ก็มันถึงบ้านแล้ว”

ตอนที่ 55    “นายปฐวีย้ายมาอยู่คอนโดแล้วครับ และตอนนี้คนในครอบครัวอิทธิเชษฐ์ก็เริ่มออกงานสังคมบ้างแล้ว แต่ที่บ้านของคุณถังเกิดสงครามบ่อยมากครับ เพราะคุณไอรินและคุณปิ่นสุดาหาเรื่องกันได้ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน แล้วก็ถามหาแต่คุณถัง เอ่อ...ผมว่า คุณถังน่าจะเรียกใช้พวกเธอบ้างนะครับ”      จินเหลียงรายงาน ตามด้วยคำแนะนำก่อนจะนึกเสียวสันหลังวาบๆ เพราะตอนนี้ดูท่าคุณถังจะไม่สนใจสาวๆ คนไหนนอกจากคุณปิ่นมุก“คืนนี้แหละ” คำตอบจากเจ้านายหนุ่มทำให้จินเหลียงเหลียวมองราวกับไม่เชื่อที่ได้ยิน ก่อนจะหันไปทำหน้าที่ขับเรือต่อไปเมื่อคุณถังหันไปให้ความสนใจกับทัศนียภาพของท้องทะเลแทนทั้งที่ก็ผ่านออกบ่อย ตามองภาพผืนน้ำและสิ่งรอบตัวทว่าหัวใจของเขากลับกระหวัดนึกถึงแต่ใบหน้าของปิ่นมุก ที่เขาพยายามสลัดมันออกไปและไม่มีวันกลับไปหาเธอ เพราะจากนี้ไปจะมีแต่การเอาคืนครอบครัวอิทธิเชษฐ์เท่านั้น ทางด้านเจ้าของใบหน้าสวยที่ทำให้ใครบางคนหวนนึกถึงกำลังเดินลงจากบ้านพักด้วยความเหงาหงอยยามต้องอยู

ตอนที่ 57  “เปรมยินดีให้คุณถังทำความรู้จักกับเปรมนะคะ รู้จักแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น เปรมเต็มใจ” ขาดคำเจ้าของคำพูดก็ขยับตัวเข้าไปนั่งบนตักแข็งแกร่ง ปิ่นสุดาผิวหน้าร้อนผ่าวและก่อนยิ้มได้ความพอใจเมื่อสะโพกสัมผัสกับบางอย่าง หัวใจของสาวสวยสั่นอย่างหวามไหวเมื่อร่างกายของว่าที่สามีมีปฏิกิริยาตอบรับร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว แบบนี้เขาไม่มีทางรอดพ้นไปจากเธอแน่ๆ คืนนี้เขาต้องเป็นของเธอ! ทว่าสิ่งที่ปิ่นสุดาเข้าใจมันผิดถนัด! เพราะเวลานี้ถังเฟ่ยหลงกำลังนึกภาพที่มีปิ่นมุกอยู่บนตัวเขาต่างหาก“คุณถังขา...จูบเปรมสิคะ” เธอยื่นหน้าเข้าไปชิดใบหน้าหล่อเหลา ถังเฟ่ยหลงขยับปากยิ้มเล็กน้อย หวนคิดถึงแฝดน้อง ที่รายนั้นไม่กล้าทำขนาดนี้หรอก หากไม่ถูกเขาข่มขู่ แต่แฝดพี่กล้าซะยิ่งกว่ากล้าทว่าเขาไม่ชอบเลยสักนิด“นะคะคุณถัง” เมื่อยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ปิ่นสุดาก็สอดฝ่ามือเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ของผิวกระด้าง ขยับใบหน้าเข้าแนบสนิทกับใบหน้าหล่อเหลา ในขณะที่ถังเฟ่ยหลงได้แต่นั่งเอนแผ่นหลังพิงพนักเก้าอี้นวมตัวใหญ่ วางมือไว้บนพนักพักมือโดยไม่คิดจะใช้มั

ตอนที่ 59           “คุณถังครับ แล้วที่เกาะฝั่งโน้นล่ะครับ น่าเป็นห่วงนะครับ หากพายุเข้าจริงๆ” กู่ฉินยืนรายงานสภาพดินฟ้าอากาศแปรปรวนภายนอกให้เจ้านายหนุ่มรับฟัง โดยมีจินเหลียงยืนรอคำสั่งอยู่ไม่ห่าง เพราะเป็นห่วง  สาวน้อยบนเกาะแทบขาดใจ สาบานได้หากคุณถังไม่คิดจะไปดูดำดีจริงๆ เขาจะไปเอง แม้จะต้องถูกลงโทษแต่ตนก็ยอม         “ถ้าหล่อนดูแลตัวเองไม่ได้ ก็ให้ถูกพายุพัดลงทะเลไปซะก็ดี” ถังเฟ่ยหลงตอบเสียงเรียบ ทั้งที่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดในตอนนี้เลยสักนิด เมื่อใจของเขากำลังห่วงแสนห่วงคนบนเกาะ แต่เพราะปิ่นมุกคือน้องสาวไอ้ปฐวี เขาจึงไม่อยากสนใจ จะเป็นตายร้ายดียังไงทำไมเขาต้องสน!         “แล้วเจ้าวายุกับเจ้าสายลมล่ะครับคุณถัง” วูบหนึ่งกู่ฉินยอมรับว่าได้เห็นแววตาห่วงใยจากเจ้านายหนุ่มส่งไปถึงคนบนเกาะฝั่งโน้น แต่ก็ทำนิ่ง ไม่อยากพูดให้เจ้านายหนุ่มออกอาการเก้อเข