ตอนที่ 40
“แค่นี้ก็ทนไม่ได้หรือไง” ก่อนประกบริมฝีปากบนกลีบปากนุ่มด้วยแรงกระแทก ริมฝีปากที่เม้มสนิทเผยอออกอย่างยอมแพ้ ลิ้นอุ่นจึงลุกไล้ไล่ต้อนอย่างนายพรานป่ามือฉมัง ร่างกายส่วนล่างเริ่มตื่นตัวบดเบียดอยู่กับหน้าท้องแบนราบของเหยื่อสาว ปิ่นมุกสั่นสะท้านปนหวาดกลัวกับสิ่งที่รุกรานอยู่ตรงหน้าท้อง เธอพยายามเบี่ยงตัวหนีแต่ก็ไม่พ้นเพราะเขาตามติดไม่ลดล่ะ
“ยะ...อย่านะ ได้โปรดเถอะ ฉันรับไม่ไหวแล้ว” เพราะกลัวร่างกายจะถูกใช้งานอีกครั้ง ปิ่นมุกจึงอ้อนวอนเสียงสั่นเครือ ผิวแก้มร้อนผ่าวแล้วแดงระเรื่อเหมือนคนไข้จะกลับมารุมเร้าอีกครั้ง
“รับอะไรไม่ไหวกันล่ะ” ถังเฟ่ยหลงย้อนถามเสียงกระเส่า เบียดความกำยำร้อนผ่าวแนบสนิทราวกับจะแทรกลึกเข้าสู่กายสาวเสียให้ได้ ขณะที่หน้าห้องจินเหลียงก็เดินวนไปวนมาอย่างกลัดกลุ้ม เพราะไม่กล้าส่งเสียงเรียกและสุดท้ายก็ตัดสินใจถอยห่างจากประตู แล้วก็เฝ้ารอให้เจ้านายหนุ่มจัดการทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย
“อะไรก็ได้ ที่คุณกำลังเอามันมาเบียดฉัน ฉันขอร้องนะ พอทีเถอะ ฉันเหนื่อยจริงๆ ฉันไม่ไหวแล้ว&rdquo
ตอนที่ 41“ปะ...ไป ไปก็ได้ ฉันจะไป” พูดจบก็ค่อยๆ ก้าวเท้าออกมาทีละนิด...ทีละนิด มือไม้ก็สั่นไปหมด ต่อให้เจ้าสองตัวมันเชื่องแค่ไหนก็เถอะ แต่เธอกลัวมันอยู่ดี“รีบขึ้นไปบนเรือ” ถังเฟ่ยหลงสั่งเสียงเรียบๆ เพราะเขาจัดการทำให้เจ้าสองตัวคุ้นเคยกับกลิ่นของปิ่นมุกเรียบร้อยแล้วและมันสองตัวก็ไม่มีวันทำอะไรปิ่นมุก“มะ...มัน มันจะกัดฉันไหม” เหลียวมาถามเสียงเครือๆ เมื่อเท้าข้างหนึ่งเหยียบขอบเรือไปแล้ว“อยากรู้ก็ขึ้นไปสิ เดี๋ยวเธอจะได้รู้แน่ๆ” คำตอบของถังเฟ่ยหลง ทำให้ปิ่นมุกชะงักเท้าที่ก้าวขึ้นเรือทันควันพร้อมเสียงคำรามของเจ้าสองตัวที่ร้องส่งกัน ขณะที่ปิ่นมุกก็กระโจนมายืนหลบด้านหลังถังเฟ่ยหลงเรียบร้อย“ปิ่นมุก!” เขาอยากจะหัวเราะเสียมากกว่าแต่ก็บังคับใจให้ตวาดเธอแทน“ฉันกลัว” คนอยู่ข้างหลังสะดุ้งโหยงแล้วขานตอบเสียงสั่นเครือ จะร้องไห้อยู่รอมร่อ เมื่อถูกบังคับให้ไปอยู่กับเสือ“จินเหลียง แกขึ้นไปก่อน” ถังเฟ่ยหลงสั่งคนส
ตอนที่ 42“เอาเรือออกไปไหนมาดึกๆ ไอ้ใหญ่” พิธานเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นเจ้าของบ้านเดินเข้ามาในห้องรับแขกที่เขาลงมานั่งเล่นได้สักพักเพราะนอนไม่หลับ“ยังไม่นอนอีกเหรอแก” เจ้าของบ้านไม่ตอบแต่ย้อนถามเสียงเรียบ พลางเดินไปทิ้งตัวนั่งตรงข้ามกับเพื่อน“นอนไม่หลับ” ตอบเสียงเอื่อยๆ เพราะเป็นห่วงคนที่หายไป หลายวัน“เป็นห่วงน้องปิ่นของแกหรือไง” ถามกระเซ้าเย้าแหย่ แต่ในใจกลับรู้สึกเดือดไม่ทราบสาเหตุ และเขาไม่มีวันให้น้องสาวของคนเลวอย่างนายปฐวีได้คนดีๆ อย่างพิธานแน่“น้องปิ่นไม่ใช่ของฉัน แต่ฉันก็ห่วงเธอ ตอนนี้อาการคุณลุงน่าเป็นห่วงมาก” พิธานแก้ต่าง หวนให้คิดถึงอาการของผู้เป็นลุงที่ตนได้สอบถามไปเมื่อช่วงค่ำก็พบว่าท่านเครียดมากเกินไปทำให้อาการป่วยกำเริบ“ก็ไหนแกบอกฉันเองว่าแอบรักหล่อน” ใครไม่รู้แต่ถังเฟ่ยหลงรู้แก่ใจดีว่าเขากำลังยิ้มอย่างพึงพอใจ ที่ได้ยินเพื่อนตอบกลับมาเช่นนั้น ในเมื่อเขาไม่อยากเสียเพื่อนดีๆ ไ
ตอนที่ 43สามวันถัดมาภายในบ้านพักบนเกาะเหอฮวาได้ต้อนรับว่าที่นายหญิงของเกาะพร้อมกับแขกสาวอีกคนก็ถูกเชิญตัวให้เข้ามาพักผ่อนบนเกาะเช่นกัน หลังจากถังเฟ่ยหลงสั่งให้กู่ฉินสืบทราบจนรู้แน่ชัดแล้วว่าผู้หญิงที่ปฐวีกำลังติดพันอยู่คือใคร ส่วนสองสาวที่เดินทางมาถึงบ้านพักในเวลาไล่เลี่ยกันก็ยืนประจันหน้ากันอยู่ภายในห้องรับแขกของบ้าน ส่วนเจ้าของเกาะกำลังเดินทางไปหาเชลยสาวอีกคนที่ไม่ได้พบหน้ามาหลายวันนับตั้งแต่ส่งไปอยู่อีกเกาะ โดยไม่รู้เลยว่าเวลานี้สองสาวกำลังจะห้ำหั่นกันเมื่อต่างฝ่ายต่างเกิดไม่ชอบหน้ากัน“หล่อนเป็นใคร” ไอรินกระชากเสียงถาม พลางส่งสายตามองสำรวจด้วยสายตาเหยียดหยาม“แล้วหล่อนล่ะเป็นใคร” ปิ่นสุดาย้อนถามเสียงหยัน ใช้สายตาแบบเดียวกันมองสำรวจอีกฝ่าย“แกหาเรื่องฉันหรือไง นังบ้า!” ไอรินสลัดคราบนางเอกหน้าใสทางหน้าจอทีวีเป็นนางมารร้าย ด้วยการผลักไหล่ปิ่นสุดาจนเซล้มสะโพกกระแทกพื้น และเพราะนับตั้งแต่เกิดไม่เคยมีทำแบบนี้กับตนมาก่อน ทำให้ปิ่นสุดาโกรธอีกฝ่ายมากขึ้น มากจนอยากคน
ตอนที่ 44“ป้า! ฉันเจ็บนะ ฟาดมาได้ ก็มันจริงๆ นี่นาหรือป้าจะบอกว่า คุณถังจับคุณคนนั้นมาขังเล่นเฉยๆ กันเล่า แล้วฉันก็ไม่เชื่อเด็ดขาดด้วย เพราะฉันได้ยินเสียงคุณคนนั้นน่ะร้องด้วย แล้วไหนยังมีพวกคนงานท้ายเกาะอีกน่ะ พวกมันบอกว่ามีคนงานสองถูกเรียกตัวให้ไปจัดการคุณคนนั้นจนสลบไปเลยนะป้า แต่ฉันว่าป้าน่าจะรู้นะ แล้วเป็นไงบ้างล่ะป้า สภาพที่ป้าเข้าไปเห็น ครั้งแรก คุณคนนั้นเป็นยังไงบ้าง เลือดสาดเลยไหมป้า”“เอ๊ะ! นังนี่ หุบปากไปเลยนะ ถ้าเอ็งยังไม่อยากถูกจับเป็นอาหารให้เจ้าสองตัวนั่น” ป้าเหม่ยตวาดอย่างเหลืออดพร้อมมอบมะเหงกกลางหน้าผากของสาวใช้“โธ่ป้า รู้อะไรดีๆ ก็ไม่เล่าให้ฟังบ้างเลยนะ” เพลินยังคร่ำครวญไม่เลิก ส่วนแตงก็ไม่กล้าปริปากถามเพราะกลัวถูกคุณถังจับไปเป็นอาหารให้เจ้าวายุกับเจ้าสายลม ที่มันเชื่องมากแต่ก็ดุมากเหมือนกัน เพราะก่อนมาทำงานบนเกาะก็ได้ข่าวว่ามีคนงานถูกเสือกัดตายไปแล้วหนึ่งคน แล้วไหนยังมีข่าวว่าคนเลี้ยงก็ถูกกัดจนเป็นแผลเหวอะหวะอีกด้วย“นังเพลิน เดี๋ยวเถอะนังนี่ เดี๋ยวจะโดนเล
ตอนที่ 45“ยะ...อย่า...อย่านะ” ร้องเสียงขาดห้วง นึกเกลียดร่างกายของตัวเองอย่างที่สุดเพราะมันต้องตอบสนองสัมผัสจากคนป่าเถื่อนว่องไวเหลือเกิน แข็งขาของเธอสั่นเทาแทบจะยืนหยัดไม่อยู่“ขนาดนี้แล้วยังคิดจะห้ามฉันอีกหรือไง...ปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงลากเสียงถามอย่างยั่วเย้า ไม่ต่างจากปลายนิ้วที่ไม่มีการผ่อนปรนจากการ ทำหน้าที่ปลุกระดมให้ร่างกายสาวพร้อมเลยแม้แต่น้อยปิ่นมุกยังไม่ทันได้โต้ตอบตัวเธอก็ถูกตวัดอุ้มขึ้นแนบอกและเดินออกจากห้องครัวตรงไปยังห้องนอน แผ่นหลังแนบพื้นที่นอนนุ่มในเวลาไม่นานนัก ทั้งที่กลีบปากนุ่มยังถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวของคนป่าเถื่อน เสื้อเชิ้ตสีเข้มถูกปลดออกอย่างเชื่องช้า ผิดจากทุกครั้งที่ถังเฟ่ยหลงจะกระชากจนมันขาดวิ่นและถูกเหวี่ยงกระจัดกระจายเต็มพื้น ตามด้วยเรือนกายหนาหนักที่ยังคงมีเสื้อผ้าครบชุด“ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรฉันอีกเลย ฉันกลัว” เพราะเข็ดกับบทรักที่ผ่านมาของเขา ปิ่นมุกเลยเว้าวอนด้วยน้ำตาคลอสองตาคู่สวย มือเล็กวางบนบ่ากว้าง กดจิกปลายเล็บหวังระบายความหวาดกลัวและความซาบซ
ตอนที่ 46“จริงๆ เธอน่าจะชินกับร่างกายของฉันได้แล้วนะปิ่นมุก จำเอาไว้สิ ว่าฉันเป็นผัวคนแรกของเธอ” ถังเฟ่ยหลงลากเสียงตอบยั่วให้หญิงสาวหน้าแดงหูแดง ปิ่นมุกไม่คิดจะรอฟังให้ตัวเองต้องอับอายเพราะเธอวิ่งออกไปจากห้องและตรงไปยังห้องครัวอย่างรวดเร็ว“ใครปิดเตาล่ะนี่” พึมพำแผ่วเบาหลังจากวิ่งมาถึงห้องครัว จากนั้นก็ยืนถอนใจออกมาแรงๆ แล้วเริ่มลงมือทำกับข้าวต่อเพราะเหลือเพียงทอด ไข่ชะอมเท่านั้น ส่วนคนที่นอนเปลือยอยู่บนเตียงก็ขอนอนพักเอาแรงยี่สิบนาทีต่อมาปิ่นมุกก็ทำอาหารเช้าเรียบร้อย ก่อนจะเดินกลับไปในห้องนอน เพื่อทำธุระส่วนตัวแล้วเธอจะออกมาทานอาหารเช้าที่สายมากแล้วและสาเหตุก็มาจากคนป่าเถื่อนที่เอาแต่นอนหลับอุตุอยู่บนเตียง ปิ่นมุกมาหยุดอยู่ข้างเตียงมองอย่างพินิจ มองนานจนนึกอยากฆ่าเขาให้ตายนักแต่ก็กลัวบาป“คิดจะฆ่าฉันหรือไง” เอ่ยถามทั้งที่ยังนอนหลับตาราวกับเข้าไปนั่งอยู่ในใจอีกคนที่ยืนเด่นอยู่ใกล้เตียง“ใช่ ฉันอยากฆ่าคุณมาก แต่ฉันกลัวบาป ฉันเลยไม่ลงมือทำ เพราะฉันจะให้บาปที่คุณก่อ ย้
ตอนที่ 47“รีบอาบน้ำซะ” เสียงหอบกระเส่าดังชิดซอกหูนุ่ม ส่วนคนสั่งก็ผละกายห่างเมื่อพายุสวาทสิ้นสุดลงทั้งที่ร่างกายยังต้องการเธออย่างไม่รู้จักพอ ขณะที่ปิ่นมุกยังคงนั่งพิงขอบอ่างน้ำนิ่ง หดขาทั้งสองข้างปกปิดร่างกายตัวเองเอาไว้เมื่อร่างสูงออกไปยืนใต้ฝักบัวเพราะหวังให้เขาจัดการตัวเองไปเรียบร้อยเสียก่อนแล้วถึงจะเป็นเธอบ้าง“ถ้าช้า ฉันจัดการเธอต่อแน่” ถังเฟ่ยหลงเอี้ยวหน้ามากล่าวเตือน คนนั่งนิ่งเลยรีบสปริงตัวมาจัดการตัวเองอย่างรวดเร็วเพราะกลัวคำขู่ โดยมีคนสั่งหันมาช่วยอาบน้ำให้ หลังจากถังเฟ่ยหลงจัดการตัวเองเรียบร้อย ก่อนที่ทั้งสองจะออกจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันกายคนละผืนปิ่นมุกยืนเคว้งกลางห้องอยู่อึดใจ จนเมื่อมีคนใจดียื่นเสื้อผ้าเป็นเสื้อเชิ้ตตัวยาวมาให้เธอก็รีบมาแล้ววิ่งเข้าห้องหายไปนานกว่าจะออกมา พร้อมเสียงถอนใจอย่างโล่งอก เมื่อคนป่าเถื่อนไม่อยู่ในห้อง ส่วนถังเฟ่ยหลงก็เดินออกไปหาสัตว์เลี้ยงตัวโปรดหน้าบ้านที่จินเหลียงกำลังพาเดินเล่นอยู่บนชายหาด“ไงแก ชอบกันไหม ได้มาเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” ถังเฟ่ยหลงยื่นมื
ตอนที่ 48 ฮุ่ยหลันพยายามติดต่อหาปฐวีมาหลายวันแต่เธอก็ติดต่อไม่ได้ เจ้าตัวเลยรีบเร่งเคลียร์งานและฝากฝังงานไว้กับผู้จัดการเพื่อเธอจะไปตามหาปฐวีที่กรุงเทพฯ แต่การเดินทางไปกรุงเทพฯ ของฮุ่ยหลันกลับมีอุปสรรคเมื่อเธอสังเกตเห็นคนคอยตามอยู่ตลอดเวลา เธอจึงหลบเลี่ยงด้วยการไปพบเพื่อนสนิทแทนเพื่อรอให้คนของพี่ชายเผลอ“อะไรนะ! เธอเนี่ยเหรอจะไปกรุงเทพฯ คนเดียว” ฤดี เพื่อนสาวคนสนิทเพียงคนเดียวของฮุ่ยหลันย้อนถามเสียงดังลั่น เมื่อเพื่อนจะเดินทางไปกรุงเทพฯ เพราะเธอรู้ว่าพี่ชายของฮุ่ยหลันหวงน้องสาวมาก“อืม ทำไมล่ะฤดี ฉันก็เคยไปแล้วนะ” ฮุ่ยหลันบอกเพื่อนเสียงอ่อนๆ“เคยไม่เคยไม่เกี่ยวเลยนะจินนี่ แต่ไอ้ทุกครั้งที่เธอไปน่ะ ก็มีฉันหรือไม่ก็คุณผู้จัดการไปด้วยตลอดนี่นา แต่ฉันขอถามหน่อยเถอะ ว่าเธอจะไปกรุงเทพฯ ทำไมเหรอ”“ฉันจะไปตามคนคนหนึ่งน่ะ คือ...ฉันติดต่อเขาไม่ได้หลายวันแล้วนะฤดี ฉันเป็นห่วงเขา กลัวว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุ ฉัน...ไม่รู้สิ ฤดี ฉ
ตอนที่ 63“เธอน่าจะชินฉันได้แล้ว...ปิ่นมุก” คนถูกโน้มใบหน้าลงมาประกบจูบกลีบปากสวยที่เม้มสนิทแต่เมื่อถูกกระตุ้นด้วยจูบอย่างมีชั้นเชิง ริมฝีปากคู่สวยจึงคลายออกแล้วยินยอมให้เขาล่วงล้ำช่วงชิงความหวานล้ำเต็มอารมณ์ปรารถนาไอความร้อนจากเพลิงสวาทค่อยๆ ลามเลียสองร่างเปล่าเปลือยบนเตียงอย่างนุ่มนวล ทุกท่วงท่าลีลาของถังเฟ่ยหลงนำพาให้คนใต้ร่างดำดิ่งสู่ก้นเหวลึกจนไม่หลงเหลือความเป็นตัวเองอีกต่อไป เธอรับรู้เพียงทุกจังหวะรักที่คนป่าเถื่อนมอบให้ ไม่ต่างจากถังเฟ่ยหลงเช่นกันที่ลืมจนหมดสิ้นเลยว่าได้เอ่ยปากจะไม่กลับมาหาเธอ จะไม่แตะต้องเธอ“ต่ออีกรอบไหม” หลังพายุรักลูกแรกสงบลง เสียงหอบกระเส่าก็ดังชิดกลีบปากบวมเจ่อ เขมาประกบจูบคลอเคลียกลีบปากบนล่างของหญิงสาวเนิ่นนานพร้อมทิ้งความหวามไหวฝากเอาไว้เมื่อไร้เสียงตอบรับเพลิงสวาทระลอกใหม่จึงเริ่มขึ้นอีกครั้งโดยที่ปิ่นมุกไม่มีทางปฏิเสธได้เลย เพราะเขาช่ำชองเกินเหตุ เนิ่นนานกว่าที่กายใหญ่จะพลิกตัวลงนอนเคียงข้างร่างระทวยแต่ไม่คิดถอนกายห่างจากความอบอุ่น ปิ่นมุกขยับตัวห
ตอนที่ 62เมื่อโอกาสมาถึงริมฝีปากร้อนรุ่มจึงโน้มต่ำลงหวังประกบจูบริมฝีปากคู่สวยที่เบี่ยงหนีสุดชีวิต แต่ถังเฟ่ยหลงก็ตามติดจนใกล้จะได้ลิ้มชิมรสหวานนุ่มจากริมฝีปากสวยอยู่รอมร่อ เสียงฟ้าร้องดังเปรี้ยงก็เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ปิ่นมุกจึงผวากอดรัดร่างใหญ่แน่นด้วยความหวาดกลัว คนถูกกอดผ่อนลมหายใจหนักหน่วงออกมาแล้วกอดหญิงสาวแนบแน่น ผิวเนื้อเต็มแน่นสมชายชาตรีแนบสนิทกับผิวเนื้อเนียนนุ่มผ่านเนื้อผ้าบางเบาและเปียกชื้น พานทำให้ลมหายใจของถังเฟ่ยหลงติดขัด เขาก้มลงแนบจูบกลางศีรษะเล็กอย่างเผลอไผล จูบย้ำจูบซ้ำเนิ่นนานกว่าจะตัดใจห่าง“กลับเข้าบ้านได้แล้ว” เขาคว้ามือเล็กให้เดินตามแต่ปิ่นมุกสับขาเดินแทบไม่ทันจนต้องวิ่งเหยาะๆ ตาม คนเดินเร็วเห็นแล้วก็หยุด ก่อนหันมาตวัดอุ้มคนเดินช้าเขาสู่วงแขนเดินลิ่วๆ เข้าบ้านท่ามกลางสายฝนและเสียงฟ้าร้อง“ฉันเดินเองได้” มาถึงหน้าบ้านพัก ปิ่นมุกก็ท้วงเสียงสั่นๆ“อย่าเรื่องมาก ไม่งั้นฉันเอาเธอไปโยนลงทะเล ทะเลตอนนี้แหละดี มีทั้งคลื่นทั้งลม เธอลอยไปติดอยู่กลางทะเลแน่ๆ” เขา
ตอนที่ 61“ปิ่นมุก! ปิ่นมุก!” ถังเฟ่ยหลงตะโกนเรียกหาเชลยสาวดังลั่นแข่งกับสายฝน หลังจากวิ่งมาถึงกรงเสือแล้วก็ให้รู้ว่าคงเป็นเธอแน่ๆ ที่หาผ้ามาคลุมกรงเสือเอาไว้ ร่างสูงวิ่งวนรอบกรงเสือด้วยใจร้อนรนอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่ทันจะสังเกตตัวเองเช่นกัน หัวใจของพยัคฆ์หนุ่มสั่นวูบเมื่อตามหาหญิงสาวจากหนึ่งนาทีเป็นสอง สาม สี่ ห้า หก...และเรื่อยๆ จนสิบนาทีผ่านไปก็ยังหาหญิงสาวไม่พบ ก่อนจะเดินไปยังทางเดินที่เคยพาหญิงสาวไปปีนหน้าผา เขาสอดส่ายสายตาฝ่าความมืดมองหาร่างเล็กตามซอกหิน เสียงฟ้าแลบ ฟ้าผ่าเป็นแสงสว่างพอให้มองเห็นได้บ้าง“ปิ่นมุก! เธอมาทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่” เจ้าของเสียงถลาเข้าไปหาคนที่นั่งชันเข่า มุดอยู่ในซอกหิน มือใหญ่ยื่นไปเขย่าตัวหญิงสาวแล้วก็ให้ตกใจเพราะเธอสั่นไปทั้งตัว“คุณ! คุณช่วยฉันด้วยนะ ฉันกลัว” ปิ่นมุกโผเข้ากอดคนตรงหน้าอย่างรวดเร็วตอนนี้เธอลืมไปหมดแล้วว่าเขาทำอะไรไว้กับเธอบ้าง ถังเฟ่ยหลงผงะไปไม่กล้ายกมือโอบกอดเธอเลยด้วยซ้ำ หากแต่สองแขนเล็กกลับกอดรัดแนบแน่นอย่างต้องการที่พึ่งพิง
ตอนที่ 60“แต่พายุกำลังมานะครับคุณถัง ออกไปตอนนี้ไม่ทันแน่” จินเหลียงพูดขึ้นด้วยเสียงร้อนรนเพราะเป็นห่วงเจ้านายหนุ่ม แม้ตนจะนึกห่วงคนบนเกาะโน้นก็ตามที แต่จะให้คุณถังออกเรือตอนนี้มันก็เสี่ยงเกินไป“ใช่ครับคุณถัง อย่าเอาเรือออกตอนนี้เลยครับ มันเสี่ยงเกินไป” กู่ฉินเตือนอีกคน พลางทำหน้ายุ่งยากใจเพราะรู้จักนิสัยเจ้านายหนุ่มดี“ฉันต้องไปถึงก่อนพายุมาแน่” ถังเฟ่ยหลงตอบก่อนวิ่งตรงไปยังเรือ สองหนุ่มพากันส่ายหน้ากับนิสัยเอาแต่ใจและดื้อรั้นของเจ้านายหนุ่ม สองหนุ่มคิดเหมือนกันว่าถ้าห่วงเสือจริงคงไม่รีบร้อนขนานนี้หรอก จากนั้นจึงได้วิ่งตามไปติดๆ เมื่อมาถึงเรือจินเหลียงอาสาจะขับเรือให้แต่ถังเฟ่ยหลงปฏิเสธพร้อมสั่งให้อยู่ดูแลทางนี้แทน“คุณถังให้ผมขับเรือให้เถอะครับ” จินเหลียงอาสาอีกครั้งเพราะไปสองคนดีกว่าไปคนเดียวแน่“ไม่ต้อง! แกสองคนรีบกลับไปได้แล้ว แล้วก็ดูแลทางนี้ให้ดี จนกว่าฉันจะกลับ แล้วห้ามใครไปรบกวนฉันที่นั่นเด็ดขาด แล้วอย่าลืมไปดูเหยียนซ่านด้วย” ถังเฟ่ยหลงสั่งเสียงเข้มก่อนจะขับเ
ตอนที่ 59 “คุณถังครับ แล้วที่เกาะฝั่งโน้นล่ะครับ น่าเป็นห่วงนะครับ หากพายุเข้าจริงๆ” กู่ฉินยืนรายงานสภาพดินฟ้าอากาศแปรปรวนภายนอกให้เจ้านายหนุ่มรับฟัง โดยมีจินเหลียงยืนรอคำสั่งอยู่ไม่ห่าง เพราะเป็นห่วง สาวน้อยบนเกาะแทบขาดใจ สาบานได้หากคุณถังไม่คิดจะไปดูดำดีจริงๆ เขาจะไปเอง แม้จะต้องถูกลงโทษแต่ตนก็ยอม “ถ้าหล่อนดูแลตัวเองไม่ได้ ก็ให้ถูกพายุพัดลงทะเลไปซะก็ดี” ถังเฟ่ยหลงตอบเสียงเรียบ ทั้งที่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดในตอนนี้เลยสักนิด เมื่อใจของเขากำลังห่วงแสนห่วงคนบนเกาะ แต่เพราะปิ่นมุกคือน้องสาวไอ้ปฐวี เขาจึงไม่อยากสนใจ จะเป็นตายร้ายดียังไงทำไมเขาต้องสน! “แล้วเจ้าวายุกับเจ้าสายลมล่ะครับคุณถัง” วูบหนึ่งกู่ฉินยอมรับว่าได้เห็นแววตาห่วงใยจากเจ้านายหนุ่มส่งไปถึงคนบนเกาะฝั่งโน้น แต่ก็ทำนิ่ง ไม่อยากพูดให้เจ้านายหนุ่มออกอาการเก้อเข
ตอนที่ 58ขณะที่คนปลายสายก็ออกอาการบ่นคู่ขาคนสวยไม่ได้ ที่หนีไปต่างจังหวัดโดยไม่บอกไม่กล่าวตนแม้แต่คำเดียว ไอรินจึงไถ่โทษด้วยการชวนให้ปฐวีมาเที่ยวเกาะกูด ที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะส่วนตัวของคุณถังมากนักและเธอจะหาโอกาสไปพบเพื่อให้ชายหนุ่มช่วยกำจัดผู้หญิงที่เข้ามาเสนอตัวให้คุณถังถึงบ้าน ส่วนสาวสวยที่ถูกคิดกำจัดกำลังเข้าไปนัวเนียเจ้าของเกาะเหอฮวาหลังจากเธอดื่มเข้าไปถึงหลายแก้วจนเริ่มมึน เนื้อตัวของปิ่นสุดา แดงก่ำเพราะฤทธิ์น้ำเมาและฤทธิ์ยาบางอย่างเข้าไปกระตุ้น ถังเฟ่ยหลงวางแก้วในมือลงบนโต๊ะใกล้ตัว เมื่อถูกปิ่นสุดาโถมเข้ามาหาเขา“ใจเย็นก่อนสิครับ คุณเปรม” ถังเฟ่ยหลงกล่าวเตือนเสียงเย็นแต่เวลานี้ปิ่นสุดา ไม่เวลามานั่งจับผิดน้ำเสียงของเขาเพราะร่างกายกำลังถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ยากระตุ้น ทำให้เธอต้องการการปลดปล่อยและต้องเป็นคุณถังคนคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้“คุณถังขา ไปที่เตียงกันนะคะ เปรมต้องการคุณ” เสียงหวานสั่นพร่า ชวนพร้อมโถมตัวเข้ากอดรัดปล้ำจูบคนที่เข้าประคองตัวเธออยู่ปิ่นสุดาหลงมัวเมาจนเป็นฝ่ายปล้ำจูบออกจะหงุดหงิ
ตอนที่ 57“เปรมยินดีให้คุณถังทำความรู้จักกับเปรมนะคะ รู้จักแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น เปรมเต็มใจ” ขาดคำเจ้าของคำพูดก็ขยับตัวเข้าไปนั่งบนตักแข็งแกร่ง ปิ่นสุดาผิวหน้าร้อนผ่าวและก่อนยิ้มได้ความพอใจเมื่อสะโพกสัมผัสกับบางอย่าง หัวใจของสาวสวยสั่นอย่างหวามไหวเมื่อร่างกายของว่าที่สามีมีปฏิกิริยาตอบรับร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว แบบนี้เขาไม่มีทางรอดพ้นไปจากเธอแน่ๆ คืนนี้เขาต้องเป็นของเธอ! ทว่าสิ่งที่ปิ่นสุดาเข้าใจมันผิดถนัด! เพราะเวลานี้ถังเฟ่ยหลงกำลังนึกภาพที่มีปิ่นมุกอยู่บนตัวเขาต่างหาก“คุณถังขา...จูบเปรมสิคะ” เธอยื่นหน้าเข้าไปชิดใบหน้าหล่อเหลา ถังเฟ่ยหลงขยับปากยิ้มเล็กน้อย หวนคิดถึงแฝดน้อง ที่รายนั้นไม่กล้าทำขนาดนี้หรอก หากไม่ถูกเขาข่มขู่ แต่แฝดพี่กล้าซะยิ่งกว่ากล้าทว่าเขาไม่ชอบเลยสักนิด“นะคะคุณถัง” เมื่อยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ปิ่นสุดาก็สอดฝ่ามือเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ของผิวกระด้าง ขยับใบหน้าเข้าแนบสนิทกับใบหน้าหล่อเหลา ในขณะที่ถังเฟ่ยหลงได้แต่นั่งเอนแผ่นหลังพิงพนักเก้าอี้นวมตัวใหญ่ วางมือไว้บนพนักพักมือโดยไม่คิดจะใช้มั
ตอนที่ 56“แม่บ้านของคุณถังฝีมือดีจังเลยนะคะ ไอรินคงอ้วนขึ้นแน่ๆ เลยค่ะ แบบนี้ไอรินคงต้องโทษคุณถังนะคะ ที่เชิญไอรินมาพักผ่อนที่บ้านของคุณ” ไอรินจีบปากจีบพูดแทรกพลางหันไปส่งยิ้มเยาะเย้ยปิ่นสุดา สองสาวส่งสายตาฟาดฟัดกัน“หล่อนจะอ้วนจะผอม มันมาเกี่ยวอะไรกับคุณถังของฉันยะ” ปิ่นสุดาที่ติดนิสัยเอาแต่ใจมาตั้งแต่เด็กพูดขัดขึ้น“อย่าแส่” สิ้นคำของไอริน สองสาวก็เอาแต่ส่งสายตาฟาดฟันอย่างไม่มีใครยอมใคร ส่วนเจ้าของบ้านก็รวบช้อนแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่มก่อนวางลงจนได้ยินเสียงกระแทกกับพื้นโต๊ะทานอาหาร เขาหงุดหงิดมากแต่ก็ยอมทนเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผน จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตน สองสาวรีบผละลุกตามและเข้าประกบซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว“คุณถังจะไปไหนเหรอคะ” ขาดคำปิ่นสุดาก็ยื่นมือไปปัดมือคนบางคนออกห่าง พลางถลึงตาใส่คู่อริ“ผมอยากพักผ่อน แล้วคุณสองคนล่ะ มีใครอยากพักผ่อนแล้วบ้าง” ถังเฟ่ยหลงเอ่ยถามหญิงสาวข้างกายด้วยเสียงทุ้มลึก เขาหมายตาไว้แล้ว หนึ่งคนสำหรับค่ำ
ตอนที่ 55“นายปฐวีย้ายมาอยู่คอนโดแล้วครับ และตอนนี้คนในครอบครัวอิทธิเชษฐ์ก็เริ่มออกงานสังคมบ้างแล้ว แต่ที่บ้านของคุณถังเกิดสงครามบ่อยมากครับ เพราะคุณไอรินและคุณปิ่นสุดาหาเรื่องกันได้ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน แล้วก็ถามหาแต่คุณถัง เอ่อ...ผมว่า คุณถังน่าจะเรียกใช้พวกเธอบ้างนะครับ” จินเหลียงรายงาน ตามด้วยคำแนะนำก่อนจะนึกเสียวสันหลังวาบๆ เพราะตอนนี้ดูท่าคุณถังจะไม่สนใจสาวๆ คนไหนนอกจากคุณปิ่นมุก“คืนนี้แหละ” คำตอบจากเจ้านายหนุ่มทำให้จินเหลียงเหลียวมองราวกับไม่เชื่อที่ได้ยิน ก่อนจะหันไปทำหน้าที่ขับเรือต่อไปเมื่อคุณถังหันไปให้ความสนใจกับทัศนียภาพของท้องทะเลแทนทั้งที่ก็ผ่านออกบ่อย ตามองภาพผืนน้ำและสิ่งรอบตัวทว่าหัวใจของเขากลับกระหวัดนึกถึงแต่ใบหน้าของปิ่นมุก ที่เขาพยายามสลัดมันออกไปและไม่มีวันกลับไปหาเธอ เพราะจากนี้ไปจะมีแต่การเอาคืนครอบครัวอิทธิเชษฐ์เท่านั้นทางด้านเจ้าของใบหน้าสวยที่ทำให้ใครบางคนหวนนึกถึงกำลังเดินลงจากบ้านพักด้วยความเหงาหงอยยามต้องอยู