All Chapters of My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่: Chapter 1 - Chapter 10

02(ท่านผู้กำกับ...)@โรงพัก"ถ้าให้ข้อมูลกับทางเรา ว่าแม่หมออนิกาหลบหนีไปอยู่ไหน โทษที่คุณครอบครองยาเสพติดสามารถช่วยหย่อนโทษให้กลายเป็นเบาได้นะครับ" ผู้กองหนุ่มหน้าตาดี พูดเกลี้ยกล่อมดาราสาว ด้วยหลักฐานในมือเป็นสารเสพติด คาหนังคาเขามีของกลางอยู่ที่ตัวซะขนาดนี้ ให้เชื่อคงยาก ในสำนักดูดวงกล้องวงจรปิดไม่มีสักตัว จะเอาอะไรมายืนยัน เชื่อได้ยาก!"เอ๊ะ! ฉันก็บอกไปแล้วนะ ว่ามาดูดวง ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว" ดาด้าปรี๊ดแตกลุกพรวดจ้องหน้าตำรวจหนุ่ม แววตากลมโตไม่ได้มีความเกรงกลัว นี่มันคราวซวยอะไรของเธอ "น้องดาด้าใจเย็นๆก่อนนะคะ นั่งลงค่ะ" เอมมี่รีบจับตัวดาราสาวให้นั่งลง กลัวตำรวจจะยัดข้อหาให้เพิ่มอีกกระทงเป็นอย่างมาก "จะให้ใจเย็นได้ยังไงพี่เอมมี่ ในเมื่อเราสองคนไม่ได้ทำความผิดอะ" ดาด้าว่าอย่างใส่อารมณ์ หากไม่ผิด เธอสู้สุดชีวิต"คุณตำรวจขา ดิฉันยืนยันเหมือนกันนะคะ เราสองคนไปแค่ดูดวงจริงๆ อีกอย่างน้องดาด้าก็เป็นดาราดังระดับแถวหน้า จะเล่นยานรกพวกนี้ให้เสียชื่อเสียง ทำไมล่ะคะ" เอมมี่อธิบายทำตาปริบๆใส่นายตำรวจทั้งสาม "เอายังไงดีครับ สารวัตร" รชตผู้กองหนุ่มหันไปปรึกษากับนายตำรวจยศเยอะกว่า เริ่มล

04(นวินดา เกียรติวงศ์กุล)****[Part Dada]"อร้ายคุณพี่ปลื้มใจ..ในความโชคร้ายของน้องดาด้าก็ยังเจอความโชคดี""..." พี่เอมมี่ยังไม่หายกระดี๊กระด๊าตั้งแต่กลับถึงคอนโด มันน่าปลื้มใจตรงไหนกัน อยู่ๆฉันกำลังจะได้สามีอย่างไม่ทันตั้งตัวนี่นะ ถึงเขาจะเป็นแค่สามีในนามก็เถอะ แต่ฉันต้องจดทะเบียนสมรสเปลี่ยนมาใช้นามสกุลเขาเลยนะ และยังไม่จบแค่นี้นะ"คุณต้องย้ายมาอยู่กับผมเพื่อความสมจริง""อีตาผู้กำกับขี้เก๊ก!" ฉันด่าออกมาหน้ามุ่ยๆ ในข้อสัญญาของเขาฉันมีแต่เสียเปรียบ ทั้งที่เรื่องทั้งหมดฉันไม่ได้เป็นก่อ ต้นเหตุมาทั้งยัยแม่หมมอลวงโลกทั้งนั้น อย่าให้เจอ กรอด! อาฆาต"โอ๊ยคุณน้องขา คุณพี่ไม่เห็นท่านผู้กำกับจะเก๊กใส่คุณน้องตรงไหนเลย แววตาของท่านออกแนวจะเอ็นดูคุณน้องด้วยซ้ำ""เอ็นดู" ฉันฉงนขมวดคิ้วยุ่งกับคำพูดของพี่เอมมี่ สายตาเอ็นดูนะหรอ? เห็นทำแต่แววตาขรึมนิ่งใส่ฉัน แล้วก็แสยะยิ้มกวนๆ ไม่เชื่อหรอก จ้างให้ก็ไม่เชื่อ"เอาเป็นว่า น้องดาด้ารอดจากคดีนี้ ก็ถือเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอคะ อย่าลืมสิว่าน้องดาด้ารักอาชีพนี้มาก" "ใช่ค่ะ ด้ารักมาก" ฉันตอบพี่เอมมี่แล้วเข้าไปกอดนาง กว่าจะเข้ามาวงการนี้ได้มันเหน็ดเหนื่อยมาก

06(หางเสียง?")*****[Part. Dada]แปะ!! ป้าบ!! เสียงป้าบๆแปะๆคือฉันนั่งตบยุ่งอยู่หน้าบ้านตาฐานทัพ ถ้าฉันมีรถคงขึ้นไปรอบนรถแล้ว รถฉันดันเสียวันนี้ล่ะสิ ซวยไปอีก ฉันเริ่มเชื่อแรงอาถรรพ์วัยเบญจเพสแล้วแหละ"เมื่อไหร่ตาฐานทัพจะมาล่ะเนี่ย พี่เอมมี่ก็เอารถไปซ่อมไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน" ฉันนั่งพูดอยู่กับศาลพระภูมิตรงหน้าบ้าน ที่ตอนนี้มียุงบินว่อนคอยให้ฉันตบ ตบจนมือบวมหมดแล้ว ฮื่อ..ฮื้อ! อยากจะร้อง!"ตาผู้กำกับบ้า..ตาผู้กำกับขี้เก๊ก" ฉันนั่งด่า จะด่าให้จามน้ำมูกไหลไปเลย งื่อ แขนขาฉันต้องลายมากแน่ๆเลยคื้น~ เสียงรถเข้ามาจอด ฉันตวัดหน้ามุ่นๆมองรถเอสยูวีทรงสูงคันสีดำเลี้ยวเข้ามาจอดดับเครื่อง แกร็ก!! ปั่ง!! ตาฐานทัพลงจากรภ รีบย่ำเดินมาหาฉันที่นั่งทำหน้าหงึกๆอยู"...." หน้านิ่งๆของตาฐานทัพจ้องหน้าฉัน ก่อนจะเดินไปชั้นรองเท้าหยิบรองเท้าใส่ในบ้านเดินมาหาฉันนั่งลงยองๆลงตรงหน้าฉัน เสียงนิ่งขรึมเอ่ยขึ้นมา "คุณรอผมมากี่ชั่วโมงแล้ว?""รวมๆแล้วก็หนึ่งชั่วโมงที่ฉันรอคุณ" ฉันขมวดคิ้วยุ่งเอ่ยตอบเขา "รวมๆแล้ว?" ฐานทัพเงยหน้านิ่งขึ้นมองฉัน แต่เดี๋ยวนะแววตาแบบนี้ แววตาเหมือนกำลังยิ้ม นี่เขาตลกฉันหรอ แล้วฉันพูด

08(สามีมา?)*****เช้าวันต่อมา @บ้านฐานทัพ"ด้าตื่นแล้วค่ะ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย" ฉันคุยโทรศัพท์กับพี่เอมมี่ และเดินลงบันไดมา สรุปรถยังซ่อมไม่เสร็จ รอไปอีกเจ็ดวัน เฮ้อ..(งั้นวันนี้พี่ให้รถกองถ่ายไปรับนะคะลูก") "ค่ะ ด้าไปรถกองก็ได้ค่ะ" ("ค่ะเจอกันค่ะลูกสาว") ตี๊ด "เฮ้อ รถก็มางอแงตอนต้องไปออกกองไกลๆ" ฉันบ่นกับตัวเอง หลังจากวางสายจากพี่เอมมี่เสร็จ ก็ต้องสะดุดหางตามองไปคนตัวโตที่นั่งจิบกาแฟอยู่บนโซฟา "..?? สายขนาดนี้ตาฐานทัพยังไม่ออกไปทำงานอีกหรอ นี่มันก็เก้าโมงกว่าๆแล้วนะ อ่อ พอลองสังเกตดูอีกที เขาไม่ได้อยู่ในชุดเครื่องแบบเต็มยศ สงสัยวันนี้ไม่ทำงานมั้ง "คุณทานข้าวไหม?" เสียงเรียบนิ่งหันหน้านิ่งขรึมมาถามฉัน พร้อมวางแก้วกาแฟในมือ"ไม่ค่ะ พอดีฉันรีบ เดี๋ยวรถกองถ่ายมารับแล้ว" ฉันตอบเขา แต่ไม่ได้เดินเข้าไปหาเขาหรอก ว่าจะเดินไปเปลี่ยนรองเท้าใส่ ไม่นานรถจากกองถ่ายคงมารับฉันแล้วล่ะ"รถกองมารับ" ฐานทัพทวนประโยคที่ฉันพูด แววตาเขาเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอก เหลือบมองอีกทีก็เห็นเขาเดินเอาแก้วกาแฟใส่อ่า

10(จูบ?)****[Part.Dada]คัท! "ฟู่ว์..""เฮ้อ..""..." พอผู้กำกับสั่งคัท ทุกคนในกองหน้าตาดูสดชื่น เหมือนโล่งๆกัน แปลก?..ฉันเลยหันมองไทก้าที่กำลังยิ้มเหยๆ เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่กล้า โอ๊ะ! คนกองนี้เป็นอะไรกันไปหมด ฉันน่ะเป็นงง"พี่เอมมี่่ด้าไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ" ฉันบอกพี่เอมมี่ที่ยืนอยู่ข้างนายกุนซือถัดไปอีกก็เป็นนายฐานทัพที่ทำหน้าเคร่งขรึม "คร้าๆ มาเร็วๆนะคะ สามีรอค่ะ" "..!!" พี่เอมมี่นี่น่าหยิกปากเสียจริงๆ ตะโกนซะคนได้ยินรู้กันทั้งกอง ส่วนตาฐานทัพถึงจะทำแววตานิ่งแค่ไหน ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าแววตาคู่นี้กำลังพอใจล่ะ?"ผมไปรอที่รถนะ ผู้กำกับ" ส่วนตาสาวัตรกุนซือก็พูดทำหน้าตึงนิ่งเดินออกไป รู้นะว่าในใจอะไม่ได้อยากมาอยู่ดูฉันหรอก ชิ่!เหอะ ส่วนฉันก็เดินออกไปอีกทาง ไปแต่งตัวบ้างดีกว่า ทิ้งตาผู้กำกับขี้เก๊กให้อยู่กับพีี่เอมมี่10 นาทีต่อมา…ฟรึ่บ! เสียงรูดซิปเต็นท์เปิดออกโดยฝีมือของฉันเอง พอออกมาก็เจอตาฐานทัพกอดอกหน้านิ่ง ยืนอยู่ตรงหน้า"พี่เอมมี่ล่ะคะ?" ฉันเลิกคิ้วถามเขา เบื่อจริงๆคนขี้เก๊ก"กลับไปแล้ว" เขาตอบแล้วเดินนำฉันออกไป มองซ้ายมองขวา ตอนนี้ก็เย็นมากพอสมควรแล้ว พวกสต๊าฟกำลังยกขอ