LOGINShare
06 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
Last Updated:
2024-11-19 20:06:4706
(หางเสียง?") ***** [Part. Dada] แปะ!! ป้าบ!! เสียงป้าบๆแปะๆคือฉันนั่งตบยุ่งอยู่หน้าบ้านตาฐานทัพ ถ้าฉันมีรถคงขึ้นไปรอบนรถแล้ว รถฉันดันเสียวันนี้ล่ะสิ ซวยไปอีก ฉันเริ่มเชื่อแรงอาถรรพ์วัยเบญจเพสแล้วแหละ "เมื่อไหร่ตาฐานทัพจะมาล่ะเนี่ย พี่เอมมี่ก็เอารถไปซ่อมไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน" ฉันนั่งพูดอยู่กับศาลพระภูมิตรงหน้าบ้าน ที่ตอนนี้มียุงบินว่อนคอยให้ฉันตบ ตบจนมือบวมหมดแล้ว ฮื่อ..ฮื้อ! อยากจะร้อง! "ตาผู้กำกับบ้า..ตาผู้กำกับขี้เก๊ก" ฉันนั่งด่า จะด่าให้จามน้ำมูกไหลไปเลย งื่อ แขนขาฉันต้องลายมากแน่ๆเลย คื้น~ เสียงรถเข้ามาจอด ฉันตวัดหน้ามุ่นๆมองรถเอสยูวีทรงสูงคันสีดำเลี้ยวเข้ามาจอดดับเครื่อง แกร็ก!! ปั่ง!! ตาฐานทัพลงจากรภ รีบย่ำเดินมาหาฉันที่นั่งทำหน้าหงึกๆอยู "...." หน้านิ่งๆของตาฐานทัพจ้องหน้าฉัน ก่อนจะเดินไปชั้นรองเท้าหยิบรองเท้าใส่ในบ้านเดินมาหาฉันนั่งลงยองๆลงตรงหน้าฉัน เสียงนิ่งขรึมเอ่ยขึ้นมา "คุณรอผมมากี่ชั่วโมงแล้ว?" "รวมๆแล้วก็หนึ่งชั่วโมงที่ฉันรอคุณ" ฉันขมวดคิ้วยุ่งเอ่ยตอบเขา "รวมๆแล้ว?" ฐานทัพเงยหน้านิ่งขึ้นมองฉัน แต่เดี๋ยวนะแววตาแบบนี้ แววตาเหมือนกำลังยิ้ม นี่เขาตลกฉันหรอ แล้วฉันพูดผิดตรงไหน? รวมเวลาดูแล้วที่ฉันนั่งตบยุ่งรอ ก็หนึ่งชั่วโมงอ่า หมับ!! เท้าฉันถูกจับโดยคนที่นั่งยองๆตรงหน้า ดะ..เดี๋ยวๆจับทำไม "คุณจะทำอะไร" ฉันก้มหน้าถามคนที่ก้มหน้ากำลังถอดส้นสูงของฉันออก "ก่อนเข้าบ้านคุณควรเปลี่ยนรองเท้า?" ฐานทัพเงยหน้าเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง เขาใช้สายตามองหน้าฉันว่าประมาณไม่รู้หรอ ฮื้อ ฉันรู้หรอกย่ะ เตรียมรองเท้าของฉันมาเหมือนกัน ชิ่! "ฉันก็มีเหมือนกัน เดี๋ยวฉันไปเอาของฉันมาใส่" ฉันก้มหน้าบอกฐานทัพ ซึ่งเป็นจังหวะที่ฐานทัพเงยหน้าขึ้นมา ปึก!! "โอ๊ะ! คุณ!" หน้าผากแข็งๆของตาฐานทัพชนจมูกฉันเต็มๆ ชีวิตจริงมันไม่ใช่แบบในละครหรอก ที่พระเอกเงยขึ้นมาพอดีและสบตากันเหมือนปลากัดอะ "คุณเจ็บมากไหม?" ฐานทัพทำแววตาตกใจ ยื่นมือมาจะจับใบหน้าฉัน เดี๋ยวก่อนนะเมื่อกี้เขาจับเท้าฉันแล้วหนิ "หยุดเลย..คุณไม่ต้องมาจับหน้าฉันเลยนะ" ฉันรีบขยับหน้าออกห่างจากมือหนา "หึ" ตาฐานทัพหัวเราะ แล้วส่ายหน้า มีอะไรให้หน้าขำขันขนาดนั้นเชียว ฮึ้ย! ฉันอยากเขกมะเหงกหัวตาผู้กำกับนี่จริงๆเรอะ "วันนี้คุณใส่รองเท้าคู่นี้ไปก่อนก็ได้" -_~* ก็คงจะต้องอย่างนั้นแหละ เล่นจับเท้าฉันใส่รองเท้าของบ้านตัวเองแล้ว ฉันคงไม่ทำอะไรให้ตัวเองยุ่งยากแน่ "อือ..ขอบคุณนะ" เดี๋ยวจะหาฉันไม่มารยาทไม่ขอบคุณอีก "ขอบคุณนะคะ" เสียงขรึมเอ่ย ตาฐานทัพเงยหน้าทำคิ้วขมวด มองฉันนัยน์ตาเชิงบังคับ เหมือนอยากให้ฉันพูดมีหางเสียง เหอะ..นี่ไงความเผด็จการเริ่มมาแล้ว ป้าบ!!! ฉันตบยุงที่บินมาเกาะแขน"คุณอย่าพึ่งอบรมมารยาทฉัน ไปเปิดประตูก่อน ฉันเสียเลือดให้ยุงบ้านคุณไปหลายแล้วนะ" ฉันชักสีหน้ามุ่ยพูดออกมา "...." ตาฐานทัพมองหน้าฉันนิ่งเรียบ ไม่ได้เอ่ยพูดอะไร คนตัวสูงเดินไปไขกุญแจบ้านให้ฉัน แล้วผลักประตูออกกว้างๆ เดินมาช่วยฉันยกกระเป๋าหนักๆของฉัน มีกระเป๋าแค่สองใบ อยู่แค่หกเดือนขนอะไรมามากมาย บ้านตาฐานทัพดูเนี้ยบ สะอาด ข้าวของจัดเป็นระเบียบทุกตรง สมกับเป็นนายตำรวจเลย ต่างจากฉันแทนที่อยู่คอนโดจะประหยัดพื้นที่ แต่เปล่าเลยฉันวางของทั่วทุกมุมที่มีพื้นที่ โดยเฉพาะกระเป๋า "นี่ห้องของคุณ" "...." ฉันก้าวเข้ามาในห้อง ก็ถือว่ากว้างดีสำหรับห้องนอน "ขอบคุณ..ที่ช่วยขนกระเป๋า.." "นะคะ" "...." ประโยคนี้ตาฐานทัพเป็นคนเติม บังคับกลายๆให้ฉันพูดมีหางเสียงกับเขา เพราะเขาเป็นผู้ใหญ่กว่า ผู้ใหญ่แก่ซะด้วยสิ "ขอบคุณ..นะคะ" ฉันกล่าวตัดความรำคาญ เขาจะได้ออกไปจากห้องของฉันสักที ชักรำคาญ ยืนทำหน้านิ่งเงียบอยู่ได้ "คุณมีอะไร เรียกผมได้ ผมอยู่ห้องข้างๆ" เสียงทุ้มขรึมเอ่ย ก็ยังไม่ยอมเดินออกจากห้องฉันไป "คร้า ราตรีสวัสดิ์นะคะ ท่านผู้กำกับ" ฉันโบกมือลา โดยเรียกเขาซะเต็มยศซะเลย ไม่ได้ประชดก็เหมือนกับประชดนั่นแหละ "ครับ" เขาจ้องหน้าฉัน ตอบออกมาในโทนเสียงนิ่งเรียบ ก่อนเดินออกไป ปั่ง! ปรึบ!! เมื่อประตูห้องปิดเท่านั้นแหละ ฉันทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่มๆทันที ง่วงมากเลย วันนี้ทำงานทั้งวัน ยังต้องรีบกลับมาขนของ แล้วก็มานั่งบริจาคเลือดให้ยุง รอตาฐานทัพอีก "พรุ่งนี้ค่อยจัดของเข้าทีเข้าทางแล้วกัน" บ่นพึมพำกับตัวเอง ตาหนักๆของฉันปิดลง หลับไหลไปตอนไหนก็ไม่รู้ [End. Part dada] เช้าตรู่วันถัดมา ก๊อก!! ก๊อก!! "อือ เคาะอะไรแต่เช้า" เสียงงัวเงียโพล่งขึ้นเบาๆ ก๊อกๆ ก๊อก!! "กวนการนอนกันจริงๆเรอะ" ดวงตาพริ้มเปิด ตื่นอย่างเต็มตา เงยมองนาฬิกาแขวนพึ่งเจ็ดโมงเช้า ให้ตายเถอะ! เธอไม่เคยต้องตื่นเช้าขนาดนี้ ก๊อกๆๆ "อือ! มาแล้วคร้า..มาแล้วคร้า" ดาด้าตะโกนบอกคนเคาะ ร่างเล็กเดินมาเปิดประตูให้ ใบหน้าคมสวยในตอนนี้ดูสะลึมสะลือขั้นสุด "ผมไปทำงานแล้วนะ" ฐานทัพกล่าว ดวงตาคมหยุดจ้องหน้าคนง่วงนอน "อือ บายค่ะ" ดาด้าเตรียมยกมือขึ้นโบกลา แต่... หมับ!! ฐานทัพจับมือเล็กๆไว้ แล้วลากให้เธอเดินตามออกมาจากห้องนอน ในสภาพไม่พร้อมอะไรสักอย่าง ก็เธอพึ่งจะลุกจากเตียงมาสดๆร้อนๆ "คุณ..คุณลากฉันลงมาด้วยทำไมเนี่ย วันนี้วันหยุดของฉัน" เจ้าของหน้าคมสวยบ่นผู้กำกับหนุ่มหน้ามุ่นๆ อะไรของเขาก็ไม่รู้ "มาทานข้าวเช้าด้วยกันไงครับ" ฐานทัพตอบ แล้ววางถ้วยโจ๊กตรงหน้าดาด้าที่ทำหน้าหงึกๆ เนี่ยคือเขาบังคับกันเห็นๆ "เดี๋ยวฉันคอยมาทานตอนช่วงสายๆก็ได้?" "ไม่ได้ครับ..คุณควรทานอาหารให้ตรงเวลาสิครับ" "...." ดาด้ากอกตามองบน ไม่ทันไรก็เริ่มเอานิสัยเผด็จการมาใช้กับเธอแล้ว สรุปนี่ใช่สามีแค่ในนามไหม? "คุณไม่ควรกลอกตาใส่ผมนะครับ ผมเป็นผู้ใหญ่กว่า" ฐานทัพเริ่มสั่งสอนดาราสาว "เป็นผู้ใหญ่กว่าแล้วเกี่ยวอะไรกับการกลอกตาคะ?" ดาด้าแสร้งถาม ด้วยความไม่รู้ไม่ชี้ "...." ฐานทัพยิ้มมุมปากนิดๆ เธอแสบไม่ใช่เล่น มีการมาย้อนถามเขาอีก อย่างเธอจะไม่รู้จริงๆหรอ ก็คงถามแกล้งเขาไปอย่างนั้นแหละ ทำไมเขาจะไม่รู้ **************************Related chapters
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 07 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
07(มันเขี้ยว)****[Part.Dada]คื้น ~ เสียงรถเอสยูวีคันสีดำขับออกไปจากรั้วบ้านไป ฉันยืนมองผ่านกระจกบานใสทำหน้าหงึกๆ คนเผด็จการ ฉันไม่เคยทานอาหารตอนเช้า เช้าจัดขนาดนี้เลย ปกติเวลาฉันตื่นคือแปดโมงครึ่งนู่น ฮึ! ดาด้าอารมณ์เสีย ไหนๆก็ตื่นแล้วขึ้นไปจัดของในห้องดีกว่า"อย่างแรกจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ให้หมดก่อน" ฉันว่ากับตัวเองแล้วจัดการเปิดกระเป๋าหยิบเสื้อผ้า มาจัดเข้าตู้ใบใหญ่ เฟอร์นิเจอร์ในห้องนอนฉันดูใหม่หมดเลย ทั้งเตียง ทั้งตู้เสื้อผ้า โต๊ะเครื่องแป้ง แต่ก็ดีนะของทุกอย่างคือสีขาว ตกแต่งก็แบบสไตล์ที่ฉันชอบหลังจัดข้าวของเครื่องใช้เข้าที่เข้าทางเสร็จ ฉันก็ลงมานั่งเล่นโซฟาในห้องโถง จัดห้องแค่นี้ก็เหนื่อยแล้วฉัน หิวของหวานจัง อยากทานอะไรก็ไม่รู้ติ้งหน่อง~ "ใครมากดออด?" ฉันมองออกไปตรงรั้วบ้าน มองไม่ค่อยชัดเลย เขาเป็นคนใช่ไหม? แต่กลางวันแสกๆคงไม่น่ามีผีล่ะมั้งติ้งหน่อง~ฟรึ่บ ฉันตัดสิ้นใจลุก กอดอกเดินตรงไปหน้ารั้วบ้าน ถ้าเป็นแขกของตาฐานทัพเขาก็ต้องน่าจะรู้สิ ว่าเวลานี้ตาฐานทัพไม่อยู่บ้าน? "เอิม..ใครคะ?" ฉันส่งเสียงถาม ก่อนเปิดรั้ว ทุกวันนี้บ้านเมืองมีแต่คนนน่ากลัว~~ "ค่ะ..ใครคะ" ฉันส่งเสี
Last Updated : 2024-11-20My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 08 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
08(สามีมา?)*****เช้าวันต่อมา @บ้านฐานทัพ"ด้าตื่นแล้วค่ะ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย" ฉันคุยโทรศัพท์กับพี่เอมมี่ และเดินลงบันไดมา สรุปรถยังซ่อมไม่เสร็จ รอไปอีกเจ็ดวัน เฮ้อ..(งั้นวันนี้พี่ให้รถกองถ่ายไปรับนะคะลูก") "ค่ะ ด้าไปรถกองก็ได้ค่ะ" ("ค่ะเจอกันค่ะลูกสาว") ตี๊ด "เฮ้อ รถก็มางอแงตอนต้องไปออกกองไกลๆ" ฉันบ่นกับตัวเอง หลังจากวางสายจากพี่เอมมี่เสร็จ ก็ต้องสะดุดหางตามองไปคนตัวโตที่นั่งจิบกาแฟอยู่บนโซฟา "..?? สายขนาดนี้ตาฐานทัพยังไม่ออกไปทำงานอีกหรอ นี่มันก็เก้าโมงกว่าๆแล้วนะ อ่อ พอลองสังเกตดูอีกที เขาไม่ได้อยู่ในชุดเครื่องแบบเต็มยศ สงสัยวันนี้ไม่ทำงานมั้ง "คุณทานข้าวไหม?" เสียงเรียบนิ่งหันหน้านิ่งขรึมมาถามฉัน พร้อมวางแก้วกาแฟในมือ"ไม่ค่ะ พอดีฉันรีบ เดี๋ยวรถกองถ่ายมารับแล้ว" ฉันตอบเขา แต่ไม่ได้เดินเข้าไปหาเขาหรอก ว่าจะเดินไปเปลี่ยนรองเท้าใส่ ไม่นานรถจากกองถ่ายคงมารับฉันแล้วล่ะ"รถกองมารับ" ฐานทัพทวนประโยคที่ฉันพูด แววตาเขาเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอก เหลือบมองอีกทีก็เห็นเขาเดินเอาแก้วกาแฟใส่อ่า
Last Updated : 2024-11-20My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 09 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
09(หึง?)*****@กองถ่ายฯ ทีมงานและนักแสดงในกองยังอยู่ในช่วงเวลาพัก ทั้งสต๊าฟ ผู้กำกับ ดาราสบทบ พากันหลบพักกันอยู่คนล่ะมุม รวมถึงดาด้าที่นั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่ในเต็นท์เพลินๆกับการตอบเมนต์แฟนคลับ "เฮ้อ.." เสียงถอนหายใจเบาๆ ด้วยความเซ็งเบื่อของกุนซือ สารวัตรหนุ่มนั่งอยู่ในเต็นท์เดียวกับดาด้าและฐานทัพ ~...~ ให้เขาไปนั่งจับผู้ร้ายยังดีซะกว่า มานั่งเฝ้าเมียเจ้านาย"..." ฐานทัพเองก็คอยส่งสายตาเรียบนิ่ง มองคนกดโทรศัพท์เล่นเพลินๆ "คิก!" เสียงหัวเราะอารมณ์ดีของหญิงสาวดังขึ้นกับสิ่งที่เห็นในโทรศัพท์ และเริ่มรู้สึกว่ามีสายตาคมกำลังจับจ้อง "..??" เมื่อเธอเห็นหน้าผู้กำกับหนุ่มที่นั่งเว้นห่างอยู่กับกุนซือที่นั่งทำหน้าเบื่อโลก ก็ต้องขมวดคิ้ว ทำหน้ามุ่นๆ แถมผู้จัดการตัวดียังหายไปอีก"คุณ ทำไมคุณยังไปกลับไปอีก ไหนคุณบอกว่าวันนี้มีงานไงคะ?" ดาราสาวเท้าคางถามสามีที่นั่งขมวดคิ้วมุ่นไม่ต่างกัน "...." เขาก็อยู่ตามคำเชิญของผู้จัดการของเธอไง"ผู้จัดการของคุณชวนให้ผมอยู่ดูคุณ" เสียงนิ่งเอ่ยพลางตีสีหน้าทำขรึม ดาด้าหันหน้าหนีคนหน้านิ่งขรึมพูดบ่นอุบอิบออกมนคนเดียว"พี่เอมมี่นะพี่เอมมี่ จะชวนอยู่ทำไม" "อือ
Last Updated : 2024-11-21My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 10 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
10(จูบ?)****[Part.Dada]คัท! "ฟู่ว์..""เฮ้อ..""..." พอผู้กำกับสั่งคัท ทุกคนในกองหน้าตาดูสดชื่น เหมือนโล่งๆกัน แปลก?..ฉันเลยหันมองไทก้าที่กำลังยิ้มเหยๆ เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่กล้า โอ๊ะ! คนกองนี้เป็นอะไรกันไปหมด ฉันน่ะเป็นงง"พี่เอมมี่่ด้าไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ" ฉันบอกพี่เอมมี่ที่ยืนอยู่ข้างนายกุนซือถัดไปอีกก็เป็นนายฐานทัพที่ทำหน้าเคร่งขรึม "คร้าๆ มาเร็วๆนะคะ สามีรอค่ะ" "..!!" พี่เอมมี่นี่น่าหยิกปากเสียจริงๆ ตะโกนซะคนได้ยินรู้กันทั้งกอง ส่วนตาฐานทัพถึงจะทำแววตานิ่งแค่ไหน ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าแววตาคู่นี้กำลังพอใจล่ะ?"ผมไปรอที่รถนะ ผู้กำกับ" ส่วนตาสาวัตรกุนซือก็พูดทำหน้าตึงนิ่งเดินออกไป รู้นะว่าในใจอะไม่ได้อยากมาอยู่ดูฉันหรอก ชิ่!เหอะ ส่วนฉันก็เดินออกไปอีกทาง ไปแต่งตัวบ้างดีกว่า ทิ้งตาผู้กำกับขี้เก๊กให้อยู่กับพีี่เอมมี่10 นาทีต่อมา…ฟรึ่บ! เสียงรูดซิปเต็นท์เปิดออกโดยฝีมือของฉันเอง พอออกมาก็เจอตาฐานทัพกอดอกหน้านิ่ง ยืนอยู่ตรงหน้า"พี่เอมมี่ล่ะคะ?" ฉันเลิกคิ้วถามเขา เบื่อจริงๆคนขี้เก๊ก"กลับไปแล้ว" เขาตอบแล้วเดินนำฉันออกไป มองซ้ายมองขวา ตอนนี้ก็เย็นมากพอสมควรแล้ว พวกสต๊าฟกำลังยกขอ
Last Updated : 2024-11-22My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 11 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
11(หลบหน้า..?)****.[Part.Dada]บรรยากาศในรถเงียบมาก หลังจากกุนซืนทำไอติมหลุดมืออะ ฉันรีบแยกตัวออกจากฐานทัพ เขาดึงฉันไปจูบไม่เท่าไหร่ แต่ฉันไปจูบเขาตอบนี่สิคืออะไร ฉันจะเอาหน้าสวยๆไว้ไหน งื้อ!"..." ฉันเหลือบหางตามองคนตัวโตข้างๆ เขาก็นั่งทำหน้านิ่งขรึม ไม่ได้กำลังมองอะไรฉัน และพอเหลือบมองไปทางตากุนซือ คือตานี่กำลังทำหน้าเซ็งเบื่อโลก หน้าตาไม่น่าดูเป็นคนชอบทานไอติมเลยจริงๆเมื่อไหร่จะถึง..ฉันเองก็ไม่อยากนั่งอยู่บนรถคันนี้แล้ววววว!! ต่อมา..@ส.น.ฯ"ถึงสักที" ฉันบ่นพึมพำหน้ามุ่นๆซึ่งตาฐานทัพเปิดประตูรถลงไปก่อนแกร็ก!!"คุณลุกไหว เท้าเป็นตะคริวไหม?" "...." ฉันส่ายหน้าให้ตาฐานทัพที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูแทนคำตอบ โฮ้ะ! คนอย่างดาด้าไม่เป็นตะคริวง่ายๆหรอก แค่นี้อะจิ๊บๆ พรึ่บ! ฉันกระเถิบตัวเตรียมหย่อนเท้าลงจากรถ จิก! "อ่า.." ฉันเบหน้าเล็กน้อย ตรงเท้าฉันมันรู้สึกหดเกร็ง เหมือนมีตัวอะไรไม่รู้จี๊ดๆวิ่งอยู่ในเท้าด้วย"เป็นตะคริวใช่ไหม?" ฐานทัพกอดอกเลิกคิ้วถามฉัน ทำแววตานิ่งๆปนดุใส่"...." เอ้าก็ใครจะรู้ล่ะ..ว่าฉันจะเป็นอ่า โอ๊ะ..อิตาบ้านี่มาทำตาดุใส่ฉันพรึ่บ!! ร่างตัวโตของฐานทัพเท้าแขนกับประตูรถ
Last Updated : 2024-11-24My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 12 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
12(โดนตบฟรี?)****[Part.Dada]เมื่อคืนตาฐานทัพเล่นฉันนอนไม่หลับทั้งคืน ภาพบนรถคูณสองตามหลอกหลอนฉันทั้งคืน ทั้งจูบ..ทั้งตอนลืมตาขึ้นมาเห็นจมูกโด่งกำลังยื่นเข้ามาอยู่ในระยะประชิดอีก"หวังว่าสายขนาดนี้..คงไปทำงานแล้วนะ..แต่เขาเป็นราชการต้องไปทำงานแต่เช้าสิ^^" เสียงฉันพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี เช้ามาต้องทำอารมณ์ดีเข้าไว้ จะได้เป็นวันดีๆ "วันนี้ดีหน่อย..ไม่ต้องไปรถกอง..พี่เอมมี่มารับ" ฉันก้าวเท้าลงบันไดมา แต่ก็ต้องแอบเบรกจนหัวแทบทิ่ม ตาฐานทัพยังไม่ไปทำงาน! ตาฐานทัพนั่งดื่มกาแฟอยู่บนโซฟา กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารบางอย่าง"...." ย่อง! ค่อยเดินย่องๆไม่ให้ตาฐานทัพได้ยินเสียงฝีเท้า คิกๆ สมาธิจดจ่ออยู่กับเอกสารซะขนาดนั้น ไม่มีทางรู้หรอก ฉันว่ายิ้มๆแล้วก้าวเท้าเบาๆไปทางตู้เปลี่ยนรองเท้า"ดาด้า.."กึก!! "..!!^ ฉันหยุดเบรกจนหน้าเกือบทิ่มอีกเช่นเคย เมื่อได้ยินเสียงเข้มๆเอ่ยเรียกฉัน"...." ฉันหมุนตัวมองร่างสูงของฐานทัพ ที่กำลังทำแววตาเหมือนจับผิดฉัน"นี่คุณ..จะเดินย่องทำไม?" ฐานทัพกอดอกเอ่ยถามฉัน
Last Updated : 2024-11-24My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 13 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
13(โรงพักแตก!!)@ส.น.ฯ"ไหนละครับหลักฐานที่บอกว่าผมเป็นคนผิด" ฮิวโก้พูด ทำลอยหน้าลอยตาใส่กุนซือและฐานทัพที่ยืนมองอยู่ "...""รถขนยาเป็นชื่อของมึง..ยังจะแถหน้าด้านๆอีกเหรอว่ะ..ไอ้ชั่วเอ้ย" รชตด่า กำหมัดแน่นจะพุ่งตัวเข้าซัดหน้าฮิวโก้ด้วยความโมโหหมับ ฐานทัพคว้าไหล่รชตไว้ แล้วส่ายหน้าเป็นการห้าม คนอย่างฮิวโก้ต้องจับได้คาหนังคาเขา จนตรอกจริงๆสินะ ถึงจะยอมรับ"รถผมมีเป็นร้อยคัน..รวมถึงลูกน้องผมมีเป็นร้อยๆคน..ผมจะไปรู้ไหม ว่ามันจะเอารถของผมขนยานรก" ฮิวโก้พูดด้วยใบหน้าชิลล์ๆ นั่งไขว่ห้างแสยะยิ้มมองหน้านิ่งๆของฐานทัพ"เอ่อ ถ้าทางลูกน้องของคุณฮิวโก้เขายอมรับสารภาพว่าส่งยาเพียงคนเดียว เท่ากับตอนนี้คุณฮิวโก้ไม่มีความผิดนะครับ" ทนายความประจำตัวของฮิวโก้กล่าวขึ้นมา"หึ.." ฮิวโก้ลุกขึ้นจากกเก้าอี้ ส่งสายตาสะใจใส่ฐานทัพกับกุนซือ "ทางที่ดีผู้กำกับอย่ามาเสียเวลากับผมจะดีกว่านะครับ" ฮิวโก้เอ่ยลอยหน้าลอยตากวนๆใส่"..." ฐานทัพยกยิ้มมุมปากใส่ฮิวโก้กลับ ถึงจะเสียเวลาแต่ก็ทำให้ฮิวโก้ศูนย์เงินมหาศาลก็ถือว่าคุ้มนะ สำหรับเขา"นี่..ฉันเจ็บตัวกว่าดาด้านะ ดูสิเนี่ย!" เสียงแหลมๆแว้ดๆ โวยดังลั่นโรงพักจนได้มาถึงห
Last Updated : 2024-11-25My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 14 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
14(อลเวงไปหมด!)****@หนึ่งเดือนต่อมา[Part.Dada]นั่งไล่ปฏิทินดู นี่ก็เดือนกว่าๆแล้วที่ฉันจดทะเบียนสมรสกับตาฐานทัพ เหลืออีกห้าเดือนสินะ ที่ฉันจะได้อิสระจากเขา แปลกที่เขาเคยบอกตอน ก่อนจดทะเบียนสมรส เหตุผลหลักคือใช้ให้ฉันช่วยเป็นไม้กันหมา แต่นี่ไม่เห็นมีหมา..เฮ้ย..ผู้หญิงคนไหนเข้าหาเขาเลยนะ "..??!""งง.." "งงอะไรของแก?" "อุ่ย! ตกใจหมด!" ฉันว่าเสียงดังตกใจก็ณิชามันโผล่หน้ามาจ้องฉันนี่สิ ณิชานางกลับฝรั่งเศสได้สามอาทิตย์แล้ว วันนี้ฉันว่างจึงมานอนเล่นอยู่ที่คอนโดนาง "ว่าแต่ก็งงอะไรของแก ยังไม่ตอบฉันเรอะ?" ณิชานางว่า ทำตาจับผิดใส่ฉัน "เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ได้บทนางเอกมาอย่างงงๆอะ เลยพึมพำพูดคนเดียว" หวังว่าอธิบายขนาดนี้ แม่นางจะหายสงสัยนะ ขี้สงสัยเก่งซะจริงๆ"อ่อ.." ณิชาพยักหน้าให้ฉัน ขวับ!! และนางก็ตวัดหน้ามาจ้องเขม็งฉันอีก "วันหยุดทั้งที ไม่อยู่กับสามีตำรวจของแกเรอะ ออกมากกอยู่กับฉันที่คอนโดทุกอาทิตย์แบบนี้ ระวังเขาจะคิดว่าแกน่ะมีชู้" "ตาฐานทัพไม่คิดอย่างนั้นหรอก..ช่วงนี้งานเขาก็ยุ่งๆ" ฉันตอบณิชามัน นางเข้าใจว่าตาฐานทัพน่ะ เป็นสามีของฉันจริงๆ นางไม่รู้ว่าทะเบียนแค่ในนาม ไม่ใช่ไ
Last Updated : 2024-11-26
Latest chapter
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ Special My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
Special(Thanthap โรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่ง.."เอาของไอด้าคืนมาน้าาาา" เสียงโวยวายของเด็กหญิงตัวเล็กยื้อแย่งตุ๊กตาหมีจากเด็กผู้ชายตัวใหญ่กว่ากันอยู่ตรงสนามหญ้า"ไม่ให้หรอก..ไอได้เอาอุลตร้าแมนของเราคืนมาก่อนสิ" เสียงเด็กชายเพื่อนร่วมชั้นเรียนพูด ไม่ยอมคืนตุ๊กตาให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มง่ายๆ "ไอด้าไม่ได้เอาของมิกไป" ริมฝีปากเล็กเบะปากคว่ำ มองเด็กชายตรงหน้าพร้อมย่นคิ้วหากันยุ่ง ได้! ไม่คืนพี่หมีให้ไอด้าดีๆใช่ไหม"วี้ดดดด!! กรี๊ดดด เอาพี่หมีของไอด้าคืนมาน้า วี้ดๆ" หนูน้อยกรี๊ดเสียงแหลมใส่เด็กชายสุดเสียง สองเท้าเล็กกระทืบพื้นหญ้าเร้าๆ "อ่า มิกหนวกหูนะ!" เด็กชายตะโกนใส่หน้าเด็กหญิง ในมือก็ยังไม่ยอมปล่อยตุ๊กตาคืนให้"วี้ด!! กรี๊ดๆ!" เสียงกรี๊ดแหลมแสบหูดังเข้ามาถึงในห้องเรียน เด็กชายที่กำลังต่อเลโก้เล่นกันอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น มองหน้ากันตาประมาณว่าใช่..ใช่ไหม เสียงกรี๊ดแหลมๆนั่น?"เสียงของไอด้า!" นำทัพพูดกับกองทัพน้องชายฝาแฝดของตัวเอง "ไปดูน้องกันเร็ว" กองทัพพยักหน้ากับพี่ชายของตัวเอง เด็กชายทั้งสองพากันวิ่งกระโดดตัวข้ามโต๊ะ ออกไปด้วยความเร็ว!"เอาพี่หมีข
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ (Thanthap กำเนิดเจ้าสามจิ๋ว) [Part. Dada] กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูกฉันถึงหน้าห้องเลย แสดงว่าคุณป้าสมใจมาแล้ว ดีใจจังววันนี้จะได้ทานอาหารอร่อยๆฝีมือแกแล้ว เดินลงมาก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทะเล้นขี้เล่นของลม “ป้าครับ ผมว่าใส่หัวหอมด้วยอร่อยเหาะเลย” ลมกำลังปอกหัวหอมลูกใหญ่ โดยข้างๆมีป้าสมใจกำลังปรุงแกงอยู่ “แกงเขียวหวานสูตรบ้านไหนกันเขาใส่หัวหอมกันลูก” ป้าสมใจแกว่าแล้วหัวเราะลม “แล้วป้าให้ผมปอกหัวหอมทำไมล่ะคร้าบ” ใบหน้าทะเล้นหันไปถาม “หัวหอมป้าจะเอามาใส่ซุปให้คุณดาด้าแก ส่วนแกงเขียวหวานของท่านผู้กำกับเขา” “อ้าว..แล้วของผมล่ะ?” ลมทำหน้ามุ่น แววตาน้อยใจป้าสมใจสุดๆ “แล้วพ่อหนุ่มอยากทานอะไรล่ะ” น้ำเสียงใจดีถาม ดูท่าแกจะเอ็นดูลมด้วยนะ คงโดนลมตกให้เข้าแล้วล่ะ “ไข่เจียวลูกครึ่งครับ” “...?? ฉันล่ะงงแทนป้าแก แล้วไอ้ไข่เจียวลูกครึ่งที่ลมว่านี่มันเป็นยังไง “เอ๊ะ..ป้าไม่เคยได้ยินชื่อเมนูนี้เลย” “ไข่เจียวลูกครึ่งไข่ดาวครับ เอาไข่ลงไปตีในกระทะแล้วใส่ไข่แดงลงไป” “อ้อ..” ป้าสมใจฉีกยิ้มทันที พร้อมกับส่ายหัว “นี่แหละครั
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 48 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
48(น้องด้า&พี่ทัพ+ตัวหาร)*****[Part.Dada]"จะไม่หายโกรธดาด้าจริงๆหรอคะ..พี่ฐานทัพ" ฉันแสร้งทำหน้ามุ่นเหมือนเด็ก จ้องใบหน้านิ่งดุของเขา แต่เอ๊ะ! โกรธฉันแต่มือคือรัดเอวฉันแน่นเลยน้า"พี่หรอ?" ฐานมองใบหน้าฉันพร้อมกระพริบตาใส่แล้วเบือนหน้าหนีมาอีกทาง ^^ แอบเห็นน้า..ว่าใบหูก็แดง ฉันจึงขยับวางหน้าลงในแข็งแรงของเขา"ขอโทษค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้ว" น้ำเสียงโทนอ้อนของฉันเอ่ย นี่คืออ้อนเขาสุดฤทธิ์สุดเดชเลยนะ ถ้ายังไม่ยอมหายโกรธ สงสัยคงต้องกราบเขาแล้ว"สำนึกผิดจริง?" น้ำเสียงขรึมดุถามออกมา"ค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้วค่ะพี่ทัพ" ฉันเงยหน้า ทำตาปริบๆใส่เขา ฉันควรจะเรียกเขาแบบนี้มาตั้งนานแล้วเนาะ"หึ.." สุดท้ายเขาก็ยิ้มกว้างออกมาให้ฉัน กรี๊ด..สำเร็จแล้วอ่า "หายโกรธด้าแล้วใช่ไหมคะ?" "ครั้งนี้จะยอมยกโทษให้..ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก มันอันตรายรู้ไหมครับ" ^^ เย้ ในที่สุดโทนเสียงอ่อนโยนของเขาก็กลับมาแล้ว พ่อเจ้าสามจิ๋วน่ารักที่สุดเลย"เข้าใจแล้วค่ะ..สำนึกผิดแล้วนะคะคุณสามี" พูดเสียงอ้อนจบ ฉันยื่นหน้าไปจุ้บปากหนาเบาๆ"หึ..จะโกรธนานได้บ้างไหม" เจ้าของมือหนาลูบหัวฉันเบาๆ หลงรักความอ่อนโยนของพ่อเจ้าแฝดมากๆเลยอ่า
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 47 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
47(เมื่อผู้กำกับงอนเมีย + ไม้ตายของดาด้า)****[Part.Dada]ทำไงดี ฐานทัพโกรธฉันมากตอนนี้ และดูเขาโกรธฉันหนักมากกว่าโกรธคุณย่าและคุณพ่ออีก ตอนนี้ก็ได้แต่มานั่งทำหน้าเครียดรอเขากับบ้าน "ขึ้นไปนอนเถอะลูกดาด้า มันดึกแล้ว" คุณย่าท่านกล่าว ตอนนี้ท่านก็นั่งคอยฐานทัพอยู่เป็นเพื่อนฉันด้วย รวมถึงคุณพ่อที่นั่งทำหน้านิ่งๆอยู่ด้วยเหมือนกัน "ด้าอยากรอคุยกับฐานทัพก่อนค่ะ" ฉันแค่ไม่อยากให้ค้างคาใจนานก็เท่านั้นเอง มันไม่สบายใจเลยตอนนี้"แล้วนี่ทำไมมันไม่รีบกลับ.." เสียงดุของคุณพ่อโพล่งขึ้นมาสีหน้าดุ"เดี๋ยวแม่..ลองโทรตามดู" คุณย่าว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร เวลาตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้วด้วย "ฮัลโล..นี่แกอยู่ในฮะฐานทัพ!" เสียงของคุณย่าแว้ดใส่คนในสายทันที และเสียงแหลมแว้ดๆของคุณย่าแอบทำคุณพ่อเผลอสะดุ้งด้วยนะ"อะไรนะ..เลี้ยงฉลองอะไรของแก แกเป็นเซลล์หรอไงฮะ!" เสียงแว้ดแสบแก้วหูของคุณย่าดังขึ้นอีกหนึ่งดอก "รู้ไหมว่าเมียแกนั่งรออยู่..พ่อแกกับฉันก็นั่งรออยู่ ทำไมถึงไม่รีบกลับ!" "แก่แล้วนึกว่าเสียงนกหวีดจะหายไปแล้ว" คุณพ่อท่านเอามืออุดหู คุณย่าบทเวลาท่านวีนดูน่ากลัวกว่าฉันอีก"ฮึ้ย! มันตัดสาย!" คุณย่า
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 46 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
46(จบภารกิจ)****สามวันถัดมา.."ท้องโตเร็วเหมือนกันนะลูก" ช่อฟ้าลูบท้องหลานสะใภ้คนโปรดอย่างปลื้มปริ่มใจ ในท้องมีหลานถึงสามคน"เริ่มดิ้นแล้วด้วยค่ะคุณย่า" ใบหน้าสวยกล่าวด้วยรอยยิ้ม ช่อฟ้าบินมาถึงไทยได้สองวัน เธอรู้สึกได้พูดคุยได้ทุกเรื่อง ต่างจากอยู่กับฐานภพเป็นอย่างมาก"หึ ย่าไม่คิดว่าเชื้อมันจะแรง ถึงขนาดได้มาตั้งสามคน เห็นบางบ้านอยากได้ลูกแฝด ก็ต้องพากันไปปรึกษาคุณหมอกันให้ยุ่งยาก""ฐานทัพเขาเจ้าเล่ห์ ร้ายกับด้ามากด้วยนะคะ..เขาแอบเอายาคุมด้าไปทิ้งด้วย" ใบหน้ามุ่นฟ้องช่อฟ้า "ตระกูลนี้ร้ายทั้งบ้านลูก" ช่อฟ้าว่าเหน็บฐานภพที่เดินผ่านมาพอดี"คุณแม่ไม่เอาคำนี้ ไปว่าหลานคนโปรดของตัวเองบ้างล่ะ" ฐานภพตอกกลับ แล้วนั่งลงบนโซฟามองหน้าช่อฟ้าทำตีมึนใส่"ชิ! แกเป็นพ่อน่ะร้ายสุด!" เสียงจิกกัดว่า แล้วหันมายิ้มกับดาด้า"เดี๋ยวผมจะไม่อยู่..คุณแม่คอยดูแลหลานสะใภ้ด้วยแล้วกัน""แกจะไปไหน?" ใบหน้าเชิดๆของช่อฟ้าเหลือบถาม "เอ่อ.." ฐานภพกำลังอ้าปากจะตอบ ซึ่งเป็นจังหวะลูกน้องตัวดีวิ่งเข้ามาพอดี"นายครับ..ตอนนี้ทีมตำรวจของท่านฐานทัพลงพื้นที่แล้ว""นี่แกจะไปช่วยลูก?" ช่อฟ้าถามขึ้นมา ส่วนดาด้าก็เริ่มใจหวั่น
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 45 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
45(คำสัญญาของฐานทัพ..)****[Part.Dada]เช้านี้ตื่นมาได้อยู่ในอ้อมกอดของคุณพ่อเจ้าสามจิ๋ว เป็นเช้าที่สดใสสำหรับฉันมาก และก็คงเป็นเช้าที่ฉันกำลังจะกลายเป็นแมวหงอย เมื่อฐานทัพกลับไปทำงาน"ฐานทัพ..เช้าแล้วนะคะ" ฉันส่งเสียงเรียกเขา เวลาหลับคุณผู้กำกับเขาเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย นี่ถ้าสามจิ๋วเกิดมาเวลาหลับต้องน่าเอ็นดูเหมือนพ่อแน่ๆ ^^"ครับ.." ดวงตาคมเปิดตาง่วงๆมองหน้าฉัน เขาขานตอบเสียงง่วงๆ กระชับกอดร่างฉันแล้วโน้มจมูกโด่งมาหอมหน้าผากฉันเบาๆฟรื่ด!! "เป็นเช้าที่ชื่นใจจังเลยครับ" ฐานทัพยกยิ้มให้ฉัน แม้แต่แววตาของเขายังดูยิ้มได้เลย"แต่เป็นเช้าที่ฉันกำลังจะหงอย.." ฉันพูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ฐานทัพ พอได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขาทุกวันกลายเป็นว่าฉันติดเขาไปแล้วอ่า"หึ.." มุมปากหนายกยิ้มอีกเช่นเคย เขาเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากของฉัน เสียงทุ้มพูดขึ้นมาเบาๆ "ดาด้าของผมเก่งอยู่แล้ว..อดทนหน่อยนะครับ..ไม่กี่วันเราทั้งห้าคนพ่อแม่ลูกก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว" "...." ใจฉันรู้สึกฟูกับคำพูดของเขามาก มากจนตอนนี้จะเขินแล้วนะ ฉันรีบตวัดหน้าแดงๆหนีทันที หมับ!! หน้าฉันถูกจับให้หันไป ดวงตาคมกริบจ้องหน้าฉันเรียบนิ่ง"ผมสัญญา..ว่
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 44 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ NC20++
44(คิดถึงร่างหอมๆ)(NCกรุบกริบ)****Per."หยุด..กลับไปซะ..ถ้ายังทำไม่สำเร็จก็ไม่ควรมาเจอเมียแก" ฐานภพเดินมาดักหน้า กล่าวเสียงดุใส่ลูกชาย "...." ฐานทัพทำสีหน้ามึนใส่ฐานภพ ไม่ยอมขยับตัว หรือทำท่าจะเดินลงบันไดสักนิด "ไอ้ฐานทัพ" ฐานภพด่าลูกชาย รู้ว่าทันทีว่าฐานทัพกำลังทำมึนใส่ ไม่ต่างจากตอนเป็นเด็กเลยสักนิด "มีอะไรกันหรอ?" เสียงหวานปนง่วงของหญิงสาว เปิดประตูออกมา ถามบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง "...." ฐานทัพคลี่ยิ้ม เมื่อได้ยินเสียงที่คิดถึง ต่างจากฐานภพที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ นี่ตนจะสั่งอะไรฐานทัพได้บ้าง 'มันขัดใจพ่อมัน ตั้งแต่ไปตำรวจแล้ว'"คุณพ่อ..มายืนทำอะไรตรงบันไดคะ" ดาด้าชะโงกหน้าถาม คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นร่างตัวโตที่ใส่หมวกสีดำยืนอยู่หน้าฐานภพ แค่เห็นแววตาเธอก็จำได้แล้ว"ฐานทัพ" ริมฝีปากบางเรียกชื่อสามี แล้วยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ สองเท้าเล็กวิ่งลงมาทันที "ดาด้าอย่าวิ่งสิครับ" ฐานทัพรีบสาวเท้ายาวๆขึ้นไปอาแขนรอรับร่างหญิงสาว"...." ฐานทัพเหลือบตาดุมองคนทั้งสอง สองเท้าหนักเดินเบี่ยงตัวหลบขึ้นห้องนอนไปทันที ในเมื่อห้ามอะไรไม่อยู่แล้ว ก็ปล่อย!หมับ!! ดาด้าโผล่กอดร่า
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 43 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
43(คิดถึงใจแทบขาด..)*****บ้านเงียบสงบลงในที่สุด ดาด้าหยุดโวยวายหลังจากปรับจูนอารมณ์ของตัวเองได้เป็นที่เรียบร้อย คุณแม่สามจิ๋วก็รีบลงมานั่งทานข้าวอย่างหิวโซอยู่บนโต๊ะอาหาร ที่จัดเรียงจานเมนูไว้มากมายหลากหลาย"เมนูนี้อร่อยมากเลย" ดาด้าชื่นชมอาหาร เอื้อมตักปลาราดพริกมาใส่จานอย่างโปรดปราน โดยมีสายตาของฐานภพคอยรอบมองเงียบๆ สงบลงก็ดีแล้ว ไม่นั้นพวกบอดี้การ์ดของตนหูแตกตายแน่ "ขอข้าวอีกได้ไหมคะ" ดาด้าตวัดหน้าบอกบอดี้การ์ด ข้าวในจานหมดเกลี้ยงอีกแล้ว"...." ฐานภพที่นั่งอยู่ตรงหัวมุมโต๊ะรีบหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ยืนทำหน้ามึน ไม่รู้จะอึนอะไร เดี๋ยวดาด้าก็โมโหหิวโวยวายบ้านแตกขึ้นมาอีกหรอก "ได้ครับ" บอดี้การ์ดรีบหยิบโถข้าวมาเติมในจานให้ดาด้าอย่างกระตือรือร้น"อีกทัพพีนึงค่ะ..ทัพพีเดียวไม่อิ่ม" ดาด้ากล่าว พลางฉีกยิ้มให้บอดี้การ์ดหนุ่มที่ดันเผลอสะดุ้งตกใจ อะไรเธอก็ไม่รู้"หึ" ฐานภพแอบหันไปส่ายหัวยิ้มๆคนเดียว ที่ตนได้พูดไว้ ว่าฐานทัพเลือกเมียได้เหมือนแม่ตัวเองนั่นคือความจริง พอเห็นก็คิดถึงแม่ของฐานทัพ ป่านนี้ ไปวีนแตกอยู่บนสวรรค์ชั้นไหนแล้วก็ไม่รู้"ท่านคะ.." น้ำเสียงโทนเล็กเอ่ยเรียก ฐานภพท
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 42 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
42(คุณพ่อสามี?..)*****Per."ท่านไปทำแผลก่อนไหมครับ?" นายตำรวจหนุ่มถามฐานทัพที่นั่งเงียบมาสักพักใหญ่ หลังจากรถของฐานภพขับออกไปได้ไกลแล้ว "ยัง..ขับรถกลับไปเรือนไทย" ฐานทัพสั่งนายตำรวจ ไม่ได้สนใจแผลถูกยิงที่แขนของตัวเองสักนิด ตอนนี้เขาต้องรีบจบ จบทุกอย่างให้เร็วที่สุด เขาต้องเห็นดาด้าต้องตกอยู่ในอันตรายแบบนี้อีก"แต่ตอนนี้ เลือดท่านไหลออกมามากแล้วนะครับ" "ไม่ต้องสนใจ..รีบทำตามที่สั่ง" เสียงขรึมดุของฐานทัพกล่าว "ครับ" สุดท้ายนายตำรวจหนุ่มก็ต้องก้มหัวให้ ทำตามที่ฐานทัพสั่ง ไม่เกินยี่สิบนาที รถก็ขับมาจอดบริเวณหน้าเรือนไทย ที่มีเหตุปะทะดุเดือดมาก่อนหน้า แววตาคมมองปอกกระสุนจำนวนมากที่เกลื่อนเต็มพื้น "ท่าน" เสียงลุงคมตะโกนลงมาจากเรือนไทย ก่อนจะเดินลงมากับเด็กในบ้านอีกสองสามคน"คนของเรา..มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าลุง?""บาดเจ็บกันแค่เฉียดครับ" ลุงคมว่าพลางมองหน้าเคร่งเครียดของฐานทัพ ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาดาด้า"ดาด้าอยู่กับพ่อ" ฐานทัพบอกลุงคม ซึ่งน่าจะรู้ดีว่าดาด้าต้องปลอดภัยมาก มีบอดี้การ์ดระดับฝีมือดีคอยอารักขาตลอดยี่สิบชั่วโมง "น่ะ..นี่คุณท่าน..?" ลุงคมโพล่งเสียงเหมือนตกใจบางอย่าง ฐานภพป
