Mag-log inShare
06 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
Huling Na-update:
2024-11-19 20:06:4706
(หางเสียง?") ***** [Part. Dada] แปะ!! ป้าบ!! เสียงป้าบๆแปะๆคือฉันนั่งตบยุ่งอยู่หน้าบ้านตาฐานทัพ ถ้าฉันมีรถคงขึ้นไปรอบนรถแล้ว รถฉันดันเสียวันนี้ล่ะสิ ซวยไปอีก ฉันเริ่มเชื่อแรงอาถรรพ์วัยเบญจเพสแล้วแหละ "เมื่อไหร่ตาฐานทัพจะมาล่ะเนี่ย พี่เอมมี่ก็เอารถไปซ่อมไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน" ฉันนั่งพูดอยู่กับศาลพระภูมิตรงหน้าบ้าน ที่ตอนนี้มียุงบินว่อนคอยให้ฉันตบ ตบจนมือบวมหมดแล้ว ฮื่อ..ฮื้อ! อยากจะร้อง! "ตาผู้กำกับบ้า..ตาผู้กำกับขี้เก๊ก" ฉันนั่งด่า จะด่าให้จามน้ำมูกไหลไปเลย งื่อ แขนขาฉันต้องลายมากแน่ๆเลย คื้น~ เสียงรถเข้ามาจอด ฉันตวัดหน้ามุ่นๆมองรถเอสยูวีทรงสูงคันสีดำเลี้ยวเข้ามาจอดดับเครื่อง แกร็ก!! ปั่ง!! ตาฐานทัพลงจากรภ รีบย่ำเดินมาหาฉันที่นั่งทำหน้าหงึกๆอยู "...." หน้านิ่งๆของตาฐานทัพจ้องหน้าฉัน ก่อนจะเดินไปชั้นรองเท้าหยิบรองเท้าใส่ในบ้านเดินมาหาฉันนั่งลงยองๆลงตรงหน้าฉัน เสียงนิ่งขรึมเอ่ยขึ้นมา "คุณรอผมมากี่ชั่วโมงแล้ว?" "รวมๆแล้วก็หนึ่งชั่วโมงที่ฉันรอคุณ" ฉันขมวดคิ้วยุ่งเอ่ยตอบเขา "รวมๆแล้ว?" ฐานทัพเงยหน้านิ่งขึ้นมองฉัน แต่เดี๋ยวนะแววตาแบบนี้ แววตาเหมือนกำลังยิ้ม นี่เขาตลกฉันหรอ แล้วฉันพูดผิดตรงไหน? รวมเวลาดูแล้วที่ฉันนั่งตบยุ่งรอ ก็หนึ่งชั่วโมงอ่า หมับ!! เท้าฉันถูกจับโดยคนที่นั่งยองๆตรงหน้า ดะ..เดี๋ยวๆจับทำไม "คุณจะทำอะไร" ฉันก้มหน้าถามคนที่ก้มหน้ากำลังถอดส้นสูงของฉันออก "ก่อนเข้าบ้านคุณควรเปลี่ยนรองเท้า?" ฐานทัพเงยหน้าเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง เขาใช้สายตามองหน้าฉันว่าประมาณไม่รู้หรอ ฮื้อ ฉันรู้หรอกย่ะ เตรียมรองเท้าของฉันมาเหมือนกัน ชิ่! "ฉันก็มีเหมือนกัน เดี๋ยวฉันไปเอาของฉันมาใส่" ฉันก้มหน้าบอกฐานทัพ ซึ่งเป็นจังหวะที่ฐานทัพเงยหน้าขึ้นมา ปึก!! "โอ๊ะ! คุณ!" หน้าผากแข็งๆของตาฐานทัพชนจมูกฉันเต็มๆ ชีวิตจริงมันไม่ใช่แบบในละครหรอก ที่พระเอกเงยขึ้นมาพอดีและสบตากันเหมือนปลากัดอะ "คุณเจ็บมากไหม?" ฐานทัพทำแววตาตกใจ ยื่นมือมาจะจับใบหน้าฉัน เดี๋ยวก่อนนะเมื่อกี้เขาจับเท้าฉันแล้วหนิ "หยุดเลย..คุณไม่ต้องมาจับหน้าฉันเลยนะ" ฉันรีบขยับหน้าออกห่างจากมือหนา "หึ" ตาฐานทัพหัวเราะ แล้วส่ายหน้า มีอะไรให้หน้าขำขันขนาดนั้นเชียว ฮึ้ย! ฉันอยากเขกมะเหงกหัวตาผู้กำกับนี่จริงๆเรอะ "วันนี้คุณใส่รองเท้าคู่นี้ไปก่อนก็ได้" -_~* ก็คงจะต้องอย่างนั้นแหละ เล่นจับเท้าฉันใส่รองเท้าของบ้านตัวเองแล้ว ฉันคงไม่ทำอะไรให้ตัวเองยุ่งยากแน่ "อือ..ขอบคุณนะ" เดี๋ยวจะหาฉันไม่มารยาทไม่ขอบคุณอีก "ขอบคุณนะคะ" เสียงขรึมเอ่ย ตาฐานทัพเงยหน้าทำคิ้วขมวด มองฉันนัยน์ตาเชิงบังคับ เหมือนอยากให้ฉันพูดมีหางเสียง เหอะ..นี่ไงความเผด็จการเริ่มมาแล้ว ป้าบ!!! ฉันตบยุงที่บินมาเกาะแขน"คุณอย่าพึ่งอบรมมารยาทฉัน ไปเปิดประตูก่อน ฉันเสียเลือดให้ยุงบ้านคุณไปหลายแล้วนะ" ฉันชักสีหน้ามุ่ยพูดออกมา "...." ตาฐานทัพมองหน้าฉันนิ่งเรียบ ไม่ได้เอ่ยพูดอะไร คนตัวสูงเดินไปไขกุญแจบ้านให้ฉัน แล้วผลักประตูออกกว้างๆ เดินมาช่วยฉันยกกระเป๋าหนักๆของฉัน มีกระเป๋าแค่สองใบ อยู่แค่หกเดือนขนอะไรมามากมาย บ้านตาฐานทัพดูเนี้ยบ สะอาด ข้าวของจัดเป็นระเบียบทุกตรง สมกับเป็นนายตำรวจเลย ต่างจากฉันแทนที่อยู่คอนโดจะประหยัดพื้นที่ แต่เปล่าเลยฉันวางของทั่วทุกมุมที่มีพื้นที่ โดยเฉพาะกระเป๋า "นี่ห้องของคุณ" "...." ฉันก้าวเข้ามาในห้อง ก็ถือว่ากว้างดีสำหรับห้องนอน "ขอบคุณ..ที่ช่วยขนกระเป๋า.." "นะคะ" "...." ประโยคนี้ตาฐานทัพเป็นคนเติม บังคับกลายๆให้ฉันพูดมีหางเสียงกับเขา เพราะเขาเป็นผู้ใหญ่กว่า ผู้ใหญ่แก่ซะด้วยสิ "ขอบคุณ..นะคะ" ฉันกล่าวตัดความรำคาญ เขาจะได้ออกไปจากห้องของฉันสักที ชักรำคาญ ยืนทำหน้านิ่งเงียบอยู่ได้ "คุณมีอะไร เรียกผมได้ ผมอยู่ห้องข้างๆ" เสียงทุ้มขรึมเอ่ย ก็ยังไม่ยอมเดินออกจากห้องฉันไป "คร้า ราตรีสวัสดิ์นะคะ ท่านผู้กำกับ" ฉันโบกมือลา โดยเรียกเขาซะเต็มยศซะเลย ไม่ได้ประชดก็เหมือนกับประชดนั่นแหละ "ครับ" เขาจ้องหน้าฉัน ตอบออกมาในโทนเสียงนิ่งเรียบ ก่อนเดินออกไป ปั่ง! ปรึบ!! เมื่อประตูห้องปิดเท่านั้นแหละ ฉันทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่มๆทันที ง่วงมากเลย วันนี้ทำงานทั้งวัน ยังต้องรีบกลับมาขนของ แล้วก็มานั่งบริจาคเลือดให้ยุง รอตาฐานทัพอีก "พรุ่งนี้ค่อยจัดของเข้าทีเข้าทางแล้วกัน" บ่นพึมพำกับตัวเอง ตาหนักๆของฉันปิดลง หลับไหลไปตอนไหนก็ไม่รู้ [End. Part dada] เช้าตรู่วันถัดมา ก๊อก!! ก๊อก!! "อือ เคาะอะไรแต่เช้า" เสียงงัวเงียโพล่งขึ้นเบาๆ ก๊อกๆ ก๊อก!! "กวนการนอนกันจริงๆเรอะ" ดวงตาพริ้มเปิด ตื่นอย่างเต็มตา เงยมองนาฬิกาแขวนพึ่งเจ็ดโมงเช้า ให้ตายเถอะ! เธอไม่เคยต้องตื่นเช้าขนาดนี้ ก๊อกๆๆ "อือ! มาแล้วคร้า..มาแล้วคร้า" ดาด้าตะโกนบอกคนเคาะ ร่างเล็กเดินมาเปิดประตูให้ ใบหน้าคมสวยในตอนนี้ดูสะลึมสะลือขั้นสุด "ผมไปทำงานแล้วนะ" ฐานทัพกล่าว ดวงตาคมหยุดจ้องหน้าคนง่วงนอน "อือ บายค่ะ" ดาด้าเตรียมยกมือขึ้นโบกลา แต่... หมับ!! ฐานทัพจับมือเล็กๆไว้ แล้วลากให้เธอเดินตามออกมาจากห้องนอน ในสภาพไม่พร้อมอะไรสักอย่าง ก็เธอพึ่งจะลุกจากเตียงมาสดๆร้อนๆ "คุณ..คุณลากฉันลงมาด้วยทำไมเนี่ย วันนี้วันหยุดของฉัน" เจ้าของหน้าคมสวยบ่นผู้กำกับหนุ่มหน้ามุ่นๆ อะไรของเขาก็ไม่รู้ "มาทานข้าวเช้าด้วยกันไงครับ" ฐานทัพตอบ แล้ววางถ้วยโจ๊กตรงหน้าดาด้าที่ทำหน้าหงึกๆ เนี่ยคือเขาบังคับกันเห็นๆ "เดี๋ยวฉันคอยมาทานตอนช่วงสายๆก็ได้?" "ไม่ได้ครับ..คุณควรทานอาหารให้ตรงเวลาสิครับ" "...." ดาด้ากอกตามองบน ไม่ทันไรก็เริ่มเอานิสัยเผด็จการมาใช้กับเธอแล้ว สรุปนี่ใช่สามีแค่ในนามไหม? "คุณไม่ควรกลอกตาใส่ผมนะครับ ผมเป็นผู้ใหญ่กว่า" ฐานทัพเริ่มสั่งสอนดาราสาว "เป็นผู้ใหญ่กว่าแล้วเกี่ยวอะไรกับการกลอกตาคะ?" ดาด้าแสร้งถาม ด้วยความไม่รู้ไม่ชี้ "...." ฐานทัพยิ้มมุมปากนิดๆ เธอแสบไม่ใช่เล่น มีการมาย้อนถามเขาอีก อย่างเธอจะไม่รู้จริงๆหรอ ก็คงถามแกล้งเขาไปอย่างนั้นแหละ ทำไมเขาจะไม่รู้ **************************Kaugnay na kabanata
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 07 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
07(มันเขี้ยว)****[Part.Dada]คื้น ~ เสียงรถเอสยูวีคันสีดำขับออกไปจากรั้วบ้านไป ฉันยืนมองผ่านกระจกบานใสทำหน้าหงึกๆ คนเผด็จการ ฉันไม่เคยทานอาหารตอนเช้า เช้าจัดขนาดนี้เลย ปกติเวลาฉันตื่นคือแปดโมงครึ่งนู่น ฮึ! ดาด้าอารมณ์เสีย ไหนๆก็ตื่นแล้วขึ้นไปจัดของในห้องดีกว่า"อย่างแรกจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ให้หมดก่อน" ฉันว่ากับตัวเองแล้วจัดการเปิดกระเป๋าหยิบเสื้อผ้า มาจัดเข้าตู้ใบใหญ่ เฟอร์นิเจอร์ในห้องนอนฉันดูใหม่หมดเลย ทั้งเตียง ทั้งตู้เสื้อผ้า โต๊ะเครื่องแป้ง แต่ก็ดีนะของทุกอย่างคือสีขาว ตกแต่งก็แบบสไตล์ที่ฉันชอบหลังจัดข้าวของเครื่องใช้เข้าที่เข้าทางเสร็จ ฉันก็ลงมานั่งเล่นโซฟาในห้องโถง จัดห้องแค่นี้ก็เหนื่อยแล้วฉัน หิวของหวานจัง อยากทานอะไรก็ไม่รู้ติ้งหน่อง~ "ใครมากดออด?" ฉันมองออกไปตรงรั้วบ้าน มองไม่ค่อยชัดเลย เขาเป็นคนใช่ไหม? แต่กลางวันแสกๆคงไม่น่ามีผีล่ะมั้งติ้งหน่อง~ฟรึ่บ ฉันตัดสิ้นใจลุก กอดอกเดินตรงไปหน้ารั้วบ้าน ถ้าเป็นแขกของตาฐานทัพเขาก็ต้องน่าจะรู้สิ ว่าเวลานี้ตาฐานทัพไม่อยู่บ้าน? "เอิม..ใครคะ?" ฉันส่งเสียงถาม ก่อนเปิดรั้ว ทุกวันนี้บ้านเมืองมีแต่คนนน่ากลัว~~ "ค่ะ..ใครคะ" ฉันส่งเสี
Huling Na-update : 2024-11-20My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 08 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
08(สามีมา?)*****เช้าวันต่อมา @บ้านฐานทัพ"ด้าตื่นแล้วค่ะ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย" ฉันคุยโทรศัพท์กับพี่เอมมี่ และเดินลงบันไดมา สรุปรถยังซ่อมไม่เสร็จ รอไปอีกเจ็ดวัน เฮ้อ..(งั้นวันนี้พี่ให้รถกองถ่ายไปรับนะคะลูก") "ค่ะ ด้าไปรถกองก็ได้ค่ะ" ("ค่ะเจอกันค่ะลูกสาว") ตี๊ด "เฮ้อ รถก็มางอแงตอนต้องไปออกกองไกลๆ" ฉันบ่นกับตัวเอง หลังจากวางสายจากพี่เอมมี่เสร็จ ก็ต้องสะดุดหางตามองไปคนตัวโตที่นั่งจิบกาแฟอยู่บนโซฟา "..?? สายขนาดนี้ตาฐานทัพยังไม่ออกไปทำงานอีกหรอ นี่มันก็เก้าโมงกว่าๆแล้วนะ อ่อ พอลองสังเกตดูอีกที เขาไม่ได้อยู่ในชุดเครื่องแบบเต็มยศ สงสัยวันนี้ไม่ทำงานมั้ง "คุณทานข้าวไหม?" เสียงเรียบนิ่งหันหน้านิ่งขรึมมาถามฉัน พร้อมวางแก้วกาแฟในมือ"ไม่ค่ะ พอดีฉันรีบ เดี๋ยวรถกองถ่ายมารับแล้ว" ฉันตอบเขา แต่ไม่ได้เดินเข้าไปหาเขาหรอก ว่าจะเดินไปเปลี่ยนรองเท้าใส่ ไม่นานรถจากกองถ่ายคงมารับฉันแล้วล่ะ"รถกองมารับ" ฐานทัพทวนประโยคที่ฉันพูด แววตาเขาเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอก เหลือบมองอีกทีก็เห็นเขาเดินเอาแก้วกาแฟใส่อ่า
Huling Na-update : 2024-11-20My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 09 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
09(หึง?)*****@กองถ่ายฯ ทีมงานและนักแสดงในกองยังอยู่ในช่วงเวลาพัก ทั้งสต๊าฟ ผู้กำกับ ดาราสบทบ พากันหลบพักกันอยู่คนล่ะมุม รวมถึงดาด้าที่นั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่ในเต็นท์เพลินๆกับการตอบเมนต์แฟนคลับ "เฮ้อ.." เสียงถอนหายใจเบาๆ ด้วยความเซ็งเบื่อของกุนซือ สารวัตรหนุ่มนั่งอยู่ในเต็นท์เดียวกับดาด้าและฐานทัพ ~...~ ให้เขาไปนั่งจับผู้ร้ายยังดีซะกว่า มานั่งเฝ้าเมียเจ้านาย"..." ฐานทัพเองก็คอยส่งสายตาเรียบนิ่ง มองคนกดโทรศัพท์เล่นเพลินๆ "คิก!" เสียงหัวเราะอารมณ์ดีของหญิงสาวดังขึ้นกับสิ่งที่เห็นในโทรศัพท์ และเริ่มรู้สึกว่ามีสายตาคมกำลังจับจ้อง "..??" เมื่อเธอเห็นหน้าผู้กำกับหนุ่มที่นั่งเว้นห่างอยู่กับกุนซือที่นั่งทำหน้าเบื่อโลก ก็ต้องขมวดคิ้ว ทำหน้ามุ่นๆ แถมผู้จัดการตัวดียังหายไปอีก"คุณ ทำไมคุณยังไปกลับไปอีก ไหนคุณบอกว่าวันนี้มีงานไงคะ?" ดาราสาวเท้าคางถามสามีที่นั่งขมวดคิ้วมุ่นไม่ต่างกัน "...." เขาก็อยู่ตามคำเชิญของผู้จัดการของเธอไง"ผู้จัดการของคุณชวนให้ผมอยู่ดูคุณ" เสียงนิ่งเอ่ยพลางตีสีหน้าทำขรึม ดาด้าหันหน้าหนีคนหน้านิ่งขรึมพูดบ่นอุบอิบออกมนคนเดียว"พี่เอมมี่นะพี่เอมมี่ จะชวนอยู่ทำไม" "อือ
Huling Na-update : 2024-11-21My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 10 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
10(จูบ?)****[Part.Dada]คัท! "ฟู่ว์..""เฮ้อ..""..." พอผู้กำกับสั่งคัท ทุกคนในกองหน้าตาดูสดชื่น เหมือนโล่งๆกัน แปลก?..ฉันเลยหันมองไทก้าที่กำลังยิ้มเหยๆ เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่กล้า โอ๊ะ! คนกองนี้เป็นอะไรกันไปหมด ฉันน่ะเป็นงง"พี่เอมมี่่ด้าไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ" ฉันบอกพี่เอมมี่ที่ยืนอยู่ข้างนายกุนซือถัดไปอีกก็เป็นนายฐานทัพที่ทำหน้าเคร่งขรึม "คร้าๆ มาเร็วๆนะคะ สามีรอค่ะ" "..!!" พี่เอมมี่นี่น่าหยิกปากเสียจริงๆ ตะโกนซะคนได้ยินรู้กันทั้งกอง ส่วนตาฐานทัพถึงจะทำแววตานิ่งแค่ไหน ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าแววตาคู่นี้กำลังพอใจล่ะ?"ผมไปรอที่รถนะ ผู้กำกับ" ส่วนตาสาวัตรกุนซือก็พูดทำหน้าตึงนิ่งเดินออกไป รู้นะว่าในใจอะไม่ได้อยากมาอยู่ดูฉันหรอก ชิ่!เหอะ ส่วนฉันก็เดินออกไปอีกทาง ไปแต่งตัวบ้างดีกว่า ทิ้งตาผู้กำกับขี้เก๊กให้อยู่กับพีี่เอมมี่10 นาทีต่อมา…ฟรึ่บ! เสียงรูดซิปเต็นท์เปิดออกโดยฝีมือของฉันเอง พอออกมาก็เจอตาฐานทัพกอดอกหน้านิ่ง ยืนอยู่ตรงหน้า"พี่เอมมี่ล่ะคะ?" ฉันเลิกคิ้วถามเขา เบื่อจริงๆคนขี้เก๊ก"กลับไปแล้ว" เขาตอบแล้วเดินนำฉันออกไป มองซ้ายมองขวา ตอนนี้ก็เย็นมากพอสมควรแล้ว พวกสต๊าฟกำลังยกขอ
Huling Na-update : 2024-11-22My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 11 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
11(หลบหน้า..?)****.[Part.Dada]บรรยากาศในรถเงียบมาก หลังจากกุนซืนทำไอติมหลุดมืออะ ฉันรีบแยกตัวออกจากฐานทัพ เขาดึงฉันไปจูบไม่เท่าไหร่ แต่ฉันไปจูบเขาตอบนี่สิคืออะไร ฉันจะเอาหน้าสวยๆไว้ไหน งื้อ!"..." ฉันเหลือบหางตามองคนตัวโตข้างๆ เขาก็นั่งทำหน้านิ่งขรึม ไม่ได้กำลังมองอะไรฉัน และพอเหลือบมองไปทางตากุนซือ คือตานี่กำลังทำหน้าเซ็งเบื่อโลก หน้าตาไม่น่าดูเป็นคนชอบทานไอติมเลยจริงๆเมื่อไหร่จะถึง..ฉันเองก็ไม่อยากนั่งอยู่บนรถคันนี้แล้ววววว!! ต่อมา..@ส.น.ฯ"ถึงสักที" ฉันบ่นพึมพำหน้ามุ่นๆซึ่งตาฐานทัพเปิดประตูรถลงไปก่อนแกร็ก!!"คุณลุกไหว เท้าเป็นตะคริวไหม?" "...." ฉันส่ายหน้าให้ตาฐานทัพที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูแทนคำตอบ โฮ้ะ! คนอย่างดาด้าไม่เป็นตะคริวง่ายๆหรอก แค่นี้อะจิ๊บๆ พรึ่บ! ฉันกระเถิบตัวเตรียมหย่อนเท้าลงจากรถ จิก! "อ่า.." ฉันเบหน้าเล็กน้อย ตรงเท้าฉันมันรู้สึกหดเกร็ง เหมือนมีตัวอะไรไม่รู้จี๊ดๆวิ่งอยู่ในเท้าด้วย"เป็นตะคริวใช่ไหม?" ฐานทัพกอดอกเลิกคิ้วถามฉัน ทำแววตานิ่งๆปนดุใส่"...." เอ้าก็ใครจะรู้ล่ะ..ว่าฉันจะเป็นอ่า โอ๊ะ..อิตาบ้านี่มาทำตาดุใส่ฉันพรึ่บ!! ร่างตัวโตของฐานทัพเท้าแขนกับประตูรถ
Huling Na-update : 2024-11-24My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 12 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
12(โดนตบฟรี?)****[Part.Dada]เมื่อคืนตาฐานทัพเล่นฉันนอนไม่หลับทั้งคืน ภาพบนรถคูณสองตามหลอกหลอนฉันทั้งคืน ทั้งจูบ..ทั้งตอนลืมตาขึ้นมาเห็นจมูกโด่งกำลังยื่นเข้ามาอยู่ในระยะประชิดอีก"หวังว่าสายขนาดนี้..คงไปทำงานแล้วนะ..แต่เขาเป็นราชการต้องไปทำงานแต่เช้าสิ^^" เสียงฉันพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี เช้ามาต้องทำอารมณ์ดีเข้าไว้ จะได้เป็นวันดีๆ "วันนี้ดีหน่อย..ไม่ต้องไปรถกอง..พี่เอมมี่มารับ" ฉันก้าวเท้าลงบันไดมา แต่ก็ต้องแอบเบรกจนหัวแทบทิ่ม ตาฐานทัพยังไม่ไปทำงาน! ตาฐานทัพนั่งดื่มกาแฟอยู่บนโซฟา กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารบางอย่าง"...." ย่อง! ค่อยเดินย่องๆไม่ให้ตาฐานทัพได้ยินเสียงฝีเท้า คิกๆ สมาธิจดจ่ออยู่กับเอกสารซะขนาดนั้น ไม่มีทางรู้หรอก ฉันว่ายิ้มๆแล้วก้าวเท้าเบาๆไปทางตู้เปลี่ยนรองเท้า"ดาด้า.."กึก!! "..!!^ ฉันหยุดเบรกจนหน้าเกือบทิ่มอีกเช่นเคย เมื่อได้ยินเสียงเข้มๆเอ่ยเรียกฉัน"...." ฉันหมุนตัวมองร่างสูงของฐานทัพ ที่กำลังทำแววตาเหมือนจับผิดฉัน"นี่คุณ..จะเดินย่องทำไม?" ฐานทัพกอดอกเอ่ยถามฉัน
Huling Na-update : 2024-11-24My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 13 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
13(โรงพักแตก!!)@ส.น.ฯ"ไหนละครับหลักฐานที่บอกว่าผมเป็นคนผิด" ฮิวโก้พูด ทำลอยหน้าลอยตาใส่กุนซือและฐานทัพที่ยืนมองอยู่ "...""รถขนยาเป็นชื่อของมึง..ยังจะแถหน้าด้านๆอีกเหรอว่ะ..ไอ้ชั่วเอ้ย" รชตด่า กำหมัดแน่นจะพุ่งตัวเข้าซัดหน้าฮิวโก้ด้วยความโมโหหมับ ฐานทัพคว้าไหล่รชตไว้ แล้วส่ายหน้าเป็นการห้าม คนอย่างฮิวโก้ต้องจับได้คาหนังคาเขา จนตรอกจริงๆสินะ ถึงจะยอมรับ"รถผมมีเป็นร้อยคัน..รวมถึงลูกน้องผมมีเป็นร้อยๆคน..ผมจะไปรู้ไหม ว่ามันจะเอารถของผมขนยานรก" ฮิวโก้พูดด้วยใบหน้าชิลล์ๆ นั่งไขว่ห้างแสยะยิ้มมองหน้านิ่งๆของฐานทัพ"เอ่อ ถ้าทางลูกน้องของคุณฮิวโก้เขายอมรับสารภาพว่าส่งยาเพียงคนเดียว เท่ากับตอนนี้คุณฮิวโก้ไม่มีความผิดนะครับ" ทนายความประจำตัวของฮิวโก้กล่าวขึ้นมา"หึ.." ฮิวโก้ลุกขึ้นจากกเก้าอี้ ส่งสายตาสะใจใส่ฐานทัพกับกุนซือ "ทางที่ดีผู้กำกับอย่ามาเสียเวลากับผมจะดีกว่านะครับ" ฮิวโก้เอ่ยลอยหน้าลอยตากวนๆใส่"..." ฐานทัพยกยิ้มมุมปากใส่ฮิวโก้กลับ ถึงจะเสียเวลาแต่ก็ทำให้ฮิวโก้ศูนย์เงินมหาศาลก็ถือว่าคุ้มนะ สำหรับเขา"นี่..ฉันเจ็บตัวกว่าดาด้านะ ดูสิเนี่ย!" เสียงแหลมๆแว้ดๆ โวยดังลั่นโรงพักจนได้มาถึงห
Huling Na-update : 2024-11-25My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 14 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
14(อลเวงไปหมด!)****@หนึ่งเดือนต่อมา[Part.Dada]นั่งไล่ปฏิทินดู นี่ก็เดือนกว่าๆแล้วที่ฉันจดทะเบียนสมรสกับตาฐานทัพ เหลืออีกห้าเดือนสินะ ที่ฉันจะได้อิสระจากเขา แปลกที่เขาเคยบอกตอน ก่อนจดทะเบียนสมรส เหตุผลหลักคือใช้ให้ฉันช่วยเป็นไม้กันหมา แต่นี่ไม่เห็นมีหมา..เฮ้ย..ผู้หญิงคนไหนเข้าหาเขาเลยนะ "..??!""งง.." "งงอะไรของแก?" "อุ่ย! ตกใจหมด!" ฉันว่าเสียงดังตกใจก็ณิชามันโผล่หน้ามาจ้องฉันนี่สิ ณิชานางกลับฝรั่งเศสได้สามอาทิตย์แล้ว วันนี้ฉันว่างจึงมานอนเล่นอยู่ที่คอนโดนาง "ว่าแต่ก็งงอะไรของแก ยังไม่ตอบฉันเรอะ?" ณิชานางว่า ทำตาจับผิดใส่ฉัน "เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ได้บทนางเอกมาอย่างงงๆอะ เลยพึมพำพูดคนเดียว" หวังว่าอธิบายขนาดนี้ แม่นางจะหายสงสัยนะ ขี้สงสัยเก่งซะจริงๆ"อ่อ.." ณิชาพยักหน้าให้ฉัน ขวับ!! และนางก็ตวัดหน้ามาจ้องเขม็งฉันอีก "วันหยุดทั้งที ไม่อยู่กับสามีตำรวจของแกเรอะ ออกมากกอยู่กับฉันที่คอนโดทุกอาทิตย์แบบนี้ ระวังเขาจะคิดว่าแกน่ะมีชู้" "ตาฐานทัพไม่คิดอย่างนั้นหรอก..ช่วงนี้งานเขาก็ยุ่งๆ" ฉันตอบณิชามัน นางเข้าใจว่าตาฐานทัพน่ะ เป็นสามีของฉันจริงๆ นางไม่รู้ว่าทะเบียนแค่ในนาม ไม่ใช่ไ
Huling Na-update : 2024-11-26
Pinakabagong kabanata
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 30 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
30(หมัดเดียวเอาอยู่!)****แกร้ง!!! แกร้ง!!! แกร้ง!!! เสียงลูกสนุกเกอร์ถูกไม้คิวแทงกลิ้งกระทบลูกสีจำนวนหลายลูก จนลงหลุมในที่สุด ฮิวโก้มองอย่างพึ่งพอใจ ก่อนจะหันใบหน้าดุดันมองลูกน้องอีกกลุ่มเดินเข้ามาใหม่ "เป็นไง..วันนี้ไอ้กระทิงมันไปไหนบ้าง?" เสียงทุ้มดุดันเอ่ยถาม ด้วยความไม่ไว้ใจกระทิงจึงให้ลูกน้องอีกกลุ่มนึงคอยสะกดรอยตาม"ไอ้ทิงมันไปหาผู้กำกับฐานทัพ มันสองคนมีเรื่องกันครับนาย" เสียงห้าวเอ่ยพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ที่อัดคลิปไว้ส่งให้ฮิวโก้ดู"นี่นายมาทำร้ายฐานทัพทำไมฮะ!" ผลัวะ!! "ก็มัน.." ผลัวะ!!"มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ!" เสียงดาด้าโวยวายแว้ดใส่กระทิงด้วยความโกรธ มาทำร้ายสามีของเธอได้ยังไง"หึ.." ฮิวโก้หัวเราะในลำคออย่างถูกใจดาด้า พลางพูดเสริมขึ้นมาอีก "กูชักถูกใจเมียไอ้ฐานทัพแล้วสิ" "แสดงว่าไอ้กระทิงมันไม่ได้ส่งข่าวไอ้ฐานทัพน่ะสินาย" ชินน์ลูกน้องมือขวาของฮิวโก้โพล่งขึ้นมา"ยังไงกูก็ไม่ไว้ใจคนเหลี่ยมเยอะอย่างมันอยู่" คนอย่างเขาไม่มีทางไว้ใจใครง่ายๆ"พวกมึงคอยตามมันต่อ..แล้วรายงานกู" ฮิวโก้หันไปสั่งลูกน้องกลุ่มเดิม แล้วโบกมือไล่ให้ออกไป"งานเลี้ยงครบรอบของพ่อกู..ใครได้บัตรเชิญบ
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 29 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
29(สามีดาด้าใครก็แตะไม่ได้!)****สายของวันถัดมา.. เสียงทำอาหารดังมาจากในครัว ช่อฟ้าที่ตื่นคนแรกของบ้าน ลงมาจัดเตรียมอาหารไว้หลายอย่าง ซึ่งในเมนูมีแต่ของโปรดของหลานชายเขาทั้งนั้น หมับ!! เอวนุ่มๆของช่อฟ้าถูกร่างตัวโตของฐานทัพกอดรัดจากทางด้านหลัง"นึกว่ากอดเมีย..จนไม่อยากกอดย่าไปแล้ว" ช่อฟ้าว่าหลานชายตัวดีด้วยความหมั่นไส้ นึกถึงเมื่อคืนมันเล่นซะย่ามันเกือบเป็นลมตรงหน้าประตู"หึ" ฐานทัพส่ายหน้ายิ้มๆ พร้อมปล่อยกอดช่อฟ้ามองอาหารที่ถูกจัดเรียงรายไว้หลายจาน และก็ต้องยิ้มออกมาอีก เมื่อมีอาหารจานโปรดของตัวเองอยู่"สลัดแตงกวาจีน" ฐานทัพพึมพำเมนูโปรดของตัวเอง ต้องเป็นฝีมือของคุณย่าของเขาเท่านั้นถึงจะถูกปาก"แล้วเมียแกล่ะ ชอบทานเมนูอะไร?" "คุณย่าจะทำให้ดาด้าทานหรอครับ?" ฐานทัพยกยิ้มบางๆ ถามคนชอบทำเป็นปากร้ายแต่ใจดี"ไม่ทำหรอก..อาหารเยอะแยะแล้วเช้านี้" ช่อฟ้าตีสีหน้านิ่งๆพูดออกมาหน้าลอยๆ ไม่รู้ไม่ชี้"หึ..ดาด้าชอบทานไข่ตุ๋นปูอัดครับ" ฐานทัพบอกเมนูโปรดของภรรยาสาว ที่เขารู้ เพราะสั่งเกตเห็นดาด้าจะชอบสั่งเมนูนี้ ในร้านอาหารออนไลน์บ่อยๆ"ไปปลุก
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 28 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
28(ในเมื่อดื้อก็ต้องโดนกำราบ)NC++กรุบกริบ****Per."อะ..เอ่อ..ผู้กำกับครับ..ตรงแก้มครับ" รชตชี้แก้มของฐานทัพที่มีรอยลิปสติกของดาด้า"ทำไม แก้มผมทำไม?" ฐานทัพถามหน้านิ่งขรึม มหน้าพวกนายตำรวจสลับกันไปมา"แก้มท่านมีรอยจูบครับ" รชตชี้แก้มข้างซ้ายของฐานทัพ "...." มือหนาจับแก้มที่มีรอยลิปสติกของภรรยาตัวแสบ ฐานทัพตีสีหน้าขรึมดุ มองพวกลูกน้องเรียงคน รีบสาวเท้าหันหลังผลักประตูห้องประชุมออกไป"ฮะๆ" "ฮะๆ..ฮ่า" นายตำรวจพากันหัวเราะผู้บังคับบัญชาของตัวเองเสียงลั่น "...." กุนซือมองความเฮฮาเสียงหัวเราะของนายตำรวจหน้านิ่งเรียบ เมื่อกี้คงกลั้นหัวเราะกันแทบตายสินะ"สารวัตรไม่ขำเลยหรอครับ" รชตหันหน้าขำๆมาถามกุนซือที่นั่งตีสีกน้านิ่งขรึม ทำแววตารำคาญ"มีอะไรให้หน้าขำ.." กุนซือว่า เขาเห็นสองสามีภรรยาคู่สวีทกันจนเอียนแทบเลียนแทบจะออกปากแล้ว"เฮ้อ..ผมไม่อยากคุนกับสารวัตรแล้ว" รชตสะบัดหน้าหนีกุนซือทันที ไร้อารมณ์เก่งอยู่คนเดียวตลอด"แสบมาก" ฐานทัพหยิบทิชชูเช็ดคาบลิปสติกสีแดง มานึกคิดอีกที ดาด้าคงอยากก่อกวนที่เขาไม่สนใจ เลยป่วนสามีตัวเองเต็มที่ Rrrrr~ กระทิง"...." ฐานทัพมองชื่อบนจอโทรศัพท์ สายเรียกเข้
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 27 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
27(เมื่อสามีไม่สนใจ)****@สน.แค่ก! แกร็กๆๆ เสียงดาด้ากับเอมมี่ช่วยกันย้ายของที่แฟนคลับให้ มายังหลังรถของฐานทัพ ซึ่งเจ้าตัวอะไม่ได้มาช่วยดาราสาวกับผู้จัดการขนเลย ส่งแต่ลูกน้องฝากเอากุญแจรถมาให้ "จิ้! ตัวเองงานยุ่งยังจะให้มาหาอีก!" ดาด้าบ่นเสียงกระฟัดกระเฟียดด้วยความอารมณ์เสีย"ชะ..อุ่ย!" นายตำรวจที่ช่วยขนของย้ายถึงกับสะดุ้งกับเสียงของดาราสาว"น้องดาด้า..ไม่วีนสิคะลูก" เสียงเอมมี่ที่ยกตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ออกมาจากรถ "ก็ได้ค่ะ..ไม่วีนก็ได้" ดาด้ายู่หน้ายุ่งเอ่ย แล้วคว้าถุงขนมถุงใหญ่ที่แฟนคลับซื้ิิอให้มาถือ"น่ารักมากค่ะ" เอมมี่หันมายกนิ้วโป้งให้ดาด้ายิ้มๆแกร็ก!! ปั่ง!! นายตำรวจปิดท้ายก่อนจะหันมาส่งกุญแจรถของฐานทัพให้ดาด้าด้วยรอยยิ้มเหยๆ ภาพวันนั้นที่เห็นฐานทัพโดนดาราสาวชกปาก ยังติดตาเขาอยู่เลย"ขอบคุณนะคะ" ดาด้ากล่าวขอบคุณนายตำรวจ ก่อนจะหันมามองหน้าเอมมี่ ผู้จัดการตัวดีที่กำลังส่งสายตาอ่อยขั้นเทพใส่นายตำรวจหนุ่มหน้าตาดี"บ้าผู้ชายเก่ง" ดาด้าบ่นอุบอิบ แล้วเอาตัวเองมายืนบังนายตำรวจหุ่นล่ำที่เอมมี่กำลังส่งสายตาแทะโลมอยู่"อุ๋ย
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 26 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
26(อย่ามาแหยมกับดาด้า)**** [Part.Dada]"พี่เอมมี่..ด้าแต่งหน้าเสร็จแล้วขอแอบวาบไปซื้อกาแฟดื่มได้ไหมคะ" ฉันรู้สึกเพลียๆง่วงๆเลยหันไปบอกพี่เอมมี่ที่นั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่ "ต๊าย! นี่พี่หูฝาดไปหรือเปล่าคะ..นานๆจะเห็นน้องดาด้าอยากกาแฟสักที" "หูไม่ฝาดหรอกค่ะ ด้าอยากดื่มจริงๆ รู้สึกง่วง เพลียๆ" ก็เมื่อคืนน่ะสิ ตาฐานทัพกวนฉันอ่า ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเอง"นั้นพี่ไปซื้อให้เองค่ะ..นั่งรออยู่ในนี้แหละ..ไม่ต้องไปเฉิดฉายปรากฎตัวหรอก" "ค่ะ..ขอบคุณนะคะ พี่สาวคนสวยของด้า" ฉันพูดทำหน้าอ้อนใส่พี่เอมมี่ นางน่ารักแบบนี้กับฉันตลอดเลย"ว่าแต่เพลียเนี่ย..เพลียมาจากอะไรคะ?" พี่เอมมี่ทำหน้ายิ้มกรุ่มกริ่มแซวๆใส่ฉัน"ก็เพลีย..เพราะนอนน้อยไงคะ" ฉันว่าแล้วตีสีหน้านิ่ง เอาโทรศัพท์มากดเป็นเข้าเกมส์."โธ่ๆ เพลียเพราะสามีที่บ้านก็บอกกันมาตรงๆก็ได้..สงสัยกลัวพี่จะอิจฉาแน่ๆ" เสียงพี่เอมมี่นางพูดจีบปากจีบคอและหมุนตัวเดินบิดก้นดิ๊กๆเดินออกไป"รู้มากตลอด" ฉันส่ายหน้ายิ้มๆ กำลังจะก้มกดโทรศัพท์แต่ได้ยินเสียงของสามคนพ่อแม่ลูกกำลังเดินบ่นเข้ามา"พี่เควินท์อ่า..แค่มิรินแต่งตัวโชว์พุ่งนิดหน่อยเอง จะทำหน้าซีเรียสอะไรนักหนา" เ
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 25 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
25(คุณย่าสามี?)****[Part.Dada]"อือ กี่โมงแล้วนะ" ฉันบ่นพึมพำเบาๆ ใช้มือควานหยิบโทรศัพท์แถวหัวเตียงมาดูเวลาพึ่งจะเจ็ดโมงเช้าเอง ได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นในห้องน้ำ ฐานทัพคงตื่นแล้วล่ะ เมื่อคืนเล่นฉันจนเพลียสลบลงไปก่อนเลยนะ เห็นนิ่งขรึมแบบนี้ หื่นไม่ใช่เล่น!แกร็ก แอ้ด! เสียงผลักประตูออกมา"..." ฉันถึงกับแอบกลอกตาเล็กน้อย ฮึ้ย ออกมาในสภาพพันผ้าขนหนูหมิ่นเหม่ เปลือยบนโชว์กล้ามอีกแล้ว"หึ" ฐานทัพมาหยุดยืนยกยิ้มมุมปากใส่ฉัน อยู่ตรงปลายเตียง"...?? ยิ้มแบบนี้คืออะไร ฉันย่นคิ้วหากันยุ่งๆ ก่อนจะก้มกดโทรศัพท์ตอบข้อความพี่เอมมี่ ช่วงสิบโมงฉันมีเว้นท์ที่ห้างฟรึ่บ!! โทรศัพท์ฉันถูกแย่งออกจากมือ ซึ่งฉันมองเขม็งไปที่ฐานทัพหน้ายุ่งๆอะไรของเขาเนี่ย ต้องการเรียกร้องความสนใจอะไรก่อน"สามีจะไปทำงานแล้ว..ไม่สนใจกันหน่อยหรอ?" ฐานทัพถาม ทิ้งตัวขยับเข้ามาเบียดกับตัวฉัน"ฐานทัพ..คุณช่วยไปแต่งตัวดีๆก่อนได้ไหม" ฉันทำหน้ามุ่นๆ เผลอใช้มือผลักหน้าอกเขาเต็มๆฟรั่บ!!"..!!""ฉะ..ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ" ฐานทัพทำหน้ายิ้มกริ่มเลยอ่า ฉันรีบเอามือออกจากอกเขาอย่างไว"นี่..ผมโดนภรรยาแต๊ะอั๋งแต่เช้าเลย" ฐานทัพว่า ทำ
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 24 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
24(สรุปว่าไม่หึง?)****Per."ฐานทัพ..คุณเจ็บมากไหม" เสียงอ้อนๆปนรู้สึกผิดเอ่ยถาม มือเรียวเลื่อนขึ้นแตะริมฝีปากของฐานทัพเบาๆ ทำตาปริบๆใส่ "...." ฐานทัพมองอาการที่เปลี่ยนไปของหญิงสาวด้วยแววนิ่งเรียบ ช่างต่างจากคนเมื่อกี้ลึกลับเลย เมื่อกี้เขาเกือบเอาเธอแทบไม่อยู่"ฉันขอโทษน้า..เมื่อกี้ฉันเลือดร้อนไปนิด" ดาด้ากล่าวขอโทษด้วยรอยยิ้มแห้งๆ เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แทนที่จะยับยั้งอารมณ์ ปกติเธอไม่ใช่คนแบบนี้ออกจะใจเย็นจะตาย"....""ผมว่าไม่นิดนะ..สารวัตร เล่นผู้กำกับซะท่านเลือดกลบปากเลย" นายตำรวจอีกคนกระซิบกับกุนซือด้วยหน้าหวาดเสียว "ฐานทัพกลับบ้านกันเถอะน้า..เดี๋ยวฉันทำแผลให้" เสียงอ้อนๆเอ่ย"...." ฐานทัพมองคนตัวแสบนิ่งเงียบ จะโกรธเธอก็โกรธไม่ลง ความผิดตัวเองล้วนๆที่ไม่บอกกล่าวเธอก่อน ไม่คิดว่าดาด้าจะอารมณ์ร้อนขนาดนี้ด้วย"สารวัตรผมขอตัวก่อน" ฐานทัพตีสีหน้าสุขุมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไปเอ่ย "ไปกันค่ะ..เดี๋ยวฉันขับรถเอง" ดาด้าจับมือหนาดึงลากร่างตัวโตของฐานทัพให้เดินตามมาที่รถ"เห็นไหมเพราะแก ทำผัวเมียเขาเกือบทะเลาะกัน" โซ่ที่ยืนมองอยู่ด้วยหันมากล่าวว่าณิชา"เอ้า..ก็ฉันไม่รู้หนิ..ใครเห
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 23 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
23(เมียผู้กำกับน่ะโหดจริงๆ)****สายของวันถัดมา..Rrrrr~ เสียงเรียกโทรศัพท์ปลุกเจ้าของร่างบางที่ซบหน้าอยู่ในอกหนาอุ่นๆ "...." ดาด้าลืมตางัวเงียเงยมองใบหน้าหล่อที่กำลังหลับไหลตาปรึบๆ นี่เธอนอนซุกอกเข้าทั้งคืนเลยหรอ? มือเรียวเล็กจึงรีบคว้าโทรศัพท์เครื่องหรูมากดรับสายทันที"อือ..ฮัลโล ณิชา" น้ำเสียงง่วงเอ่ยกับคนทางปลายสาย("ดาด้า..คืนนี้แกว่างไหม?") ฟรึ่บ! ฐานทัพเริ่มขยับตัว ลืมตามองคนคุยโทรศัพท์นิ่งๆ ไม่ได้ส่งเสียงอะไร"คืนนี้หรอ?" ดาด้าตอบ พลางส่งสายตามองเจ้าของดวงตาคมเข้มของฐานทัพ ("ใช่แกว่างไหม พอดีไอ้โซ่มันมาเที่ยวไทย เลยอยากนัดรวมตัวกัน")"เอ่อ..คือ" ตากลมโตเหลือบมองฐานทัพอีกครั้ง ไม่รู้ทำไมถึงไม่กล้าตอบออกไป อีกอย่างทำไมเธอต้องรู้สึกเย็นข้างๆด้วยก็ไม่รู้("อาการอึกอักขนาดนี้..นี่แกอยู่กับสามีใช่ไหม ดาด้า?") เสียงใสของณิชาเอ่ยอย่างรู้ทัน"...." ดาด้าเริ่มอึกอัก จะขยับตัวลงจากเตียง เพื่อเดินออกไปคุยให้ไกลจากฐานทัพ ไม่รู้ทำไมเธอต้องเกร็งรังษีแปลกๆที่มาจากเขาด้วย("ดาด้า..ตอบมา") ณิชาเริ่มกดดันเพื่อนสนิท ตั้งแต่มีสามี
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 22 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ ❤️🔥
22(จุก!NC20++)****[Part.Dada]พอกลับถึงบ้าน ฉันตรงดิ่งขึ้นห้องมาอาบน้ำทันที ส่วนฐานทัพเขาก็อาบน้ำห้องของเขา วันนี้จะเป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันจดจำไว้ชั่วชีวิตเลยล่ะ ตั้งแต่เข้าวัยเบญจเพสมานี่ ฉันเจอแต่เรื่ิองจริงๆ เกือบติดคุกเพราะยัยแม่หมอลวงโลก โดนลักพาตัว ล่าสุดเกือบตายในดงปืน แต่คิดไปคิดมาทุกครั้งที่เจอเรื่ิองร้ายๆ ก็มักจะมีฐานทัพอยู่ในทุกเหตุการณ์ตลอด ^^"แล้วฉันเผลอยิ้มอะไรนี่" ฉันจับแก้มตัวเองเบาๆ มองตัวเองในกระจก ทำไมพอนึกถึงหน้าฐานทัพแก้มฉันต้องแดงด้วยอ่า"พอๆเลิกคิดและฮุบยิ้มได้แล้วดาด้า" ฉันบ่นกับตัวเองพลางใส่ชุดนอนสายเดียวผ้าลื่นตัวโปรด "เฮ้อ..หรือว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปทำบุญแก้เคล็ด เบญจเพสดี" ฉันพูดกับตัวเองอีกครั้ง พร้อมเดินก้าวออกมาจากห้องน้ำ ปั่ง!! เสียงประตูห้องน้ำถูกดึงปิด ฉันเป็นคนไม่ชอบเปิดประตูห้องน้ำทิิ้งไว้ ชอบมโนกลัวตัวประหลาดๆจะเดินออกมาจากห้องน้ำตอนฉันนอนหลับอะขวับ! "วะ..ว้าย..คุณ!" ฉันร้องอุทานเสียงหลง เมื่อเห็นร่างคนตัวโตยืนพิงโต๊ะเครื่องแป้งฉันอยู่ เขาอาบน้ำเสร็จแล้ว ทำไมไม่ไปนอนล่ะเนี่ย"คุณตกใจอะไรสามีตัวเอง" ฐานทัพถามฉันด้วยสีหน้านิ่งขรึม "...." แม้ ก็เ
