11(หลบหน้า..?)****.[Part.Dada]บรรยากาศในรถเงียบมาก หลังจากกุนซืนทำไอติมหลุดมืออะ ฉันรีบแยกตัวออกจากฐานทัพ เขาดึงฉันไปจูบไม่เท่าไหร่ แต่ฉันไปจูบเขาตอบนี่สิคืออะไร ฉันจะเอาหน้าสวยๆไว้ไหน งื้อ!"..." ฉันเหลือบหางตามองคนตัวโตข้างๆ เขาก็นั่งทำหน้านิ่งขรึม ไม่ได้กำลังมองอะไรฉัน และพอเหลือบมองไปทางตากุนซือ คือตานี่กำลังทำหน้าเซ็งเบื่อโลก หน้าตาไม่น่าดูเป็นคนชอบทานไอติมเลยจริงๆเมื่อไหร่จะถึง..ฉันเองก็ไม่อยากนั่งอยู่บนรถคันนี้แล้ววววว!! ต่อมา..@ส.น.ฯ"ถึงสักที" ฉันบ่นพึมพำหน้ามุ่นๆซึ่งตาฐานทัพเปิดประตูรถลงไปก่อนแกร็ก!!"คุณลุกไหว เท้าเป็นตะคริวไหม?" "...." ฉันส่ายหน้าให้ตาฐานทัพที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูแทนคำตอบ โฮ้ะ! คนอย่างดาด้าไม่เป็นตะคริวง่ายๆหรอก แค่นี้อะจิ๊บๆ พรึ่บ! ฉันกระเถิบตัวเตรียมหย่อนเท้าลงจากรถ จิก! "อ่า.." ฉันเบหน้าเล็กน้อย ตรงเท้าฉันมันรู้สึกหดเกร็ง เหมือนมีตัวอะไรไม่รู้จี๊ดๆวิ่งอยู่ในเท้าด้วย"เป็นตะคริวใช่ไหม?" ฐานทัพกอดอกเลิกคิ้วถามฉัน ทำแววตานิ่งๆปนดุใส่"...." เอ้าก็ใครจะรู้ล่ะ..ว่าฉันจะเป็นอ่า โอ๊ะ..อิตาบ้านี่มาทำตาดุใส่ฉันพรึ่บ!! ร่างตัวโตของฐานทัพเท้าแขนกับประตูรถ
12(โดนตบฟรี?)****[Part.Dada]เมื่อคืนตาฐานทัพเล่นฉันนอนไม่หลับทั้งคืน ภาพบนรถคูณสองตามหลอกหลอนฉันทั้งคืน ทั้งจูบ..ทั้งตอนลืมตาขึ้นมาเห็นจมูกโด่งกำลังยื่นเข้ามาอยู่ในระยะประชิดอีก"หวังว่าสายขนาดนี้..คงไปทำงานแล้วนะ..แต่เขาเป็นราชการต้องไปทำงานแต่เช้าสิ^^" เสียงฉันพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี เช้ามาต้องทำอารมณ์ดีเข้าไว้ จะได้เป็นวันดีๆ "วันนี้ดีหน่อย..ไม่ต้องไปรถกอง..พี่เอมมี่มารับ" ฉันก้าวเท้าลงบันไดมา แต่ก็ต้องแอบเบรกจนหัวแทบทิ่ม ตาฐานทัพยังไม่ไปทำงาน! ตาฐานทัพนั่งดื่มกาแฟอยู่บนโซฟา กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารบางอย่าง"...." ย่อง! ค่อยเดินย่องๆไม่ให้ตาฐานทัพได้ยินเสียงฝีเท้า คิกๆ สมาธิจดจ่ออยู่กับเอกสารซะขนาดนั้น ไม่มีทางรู้หรอก ฉันว่ายิ้มๆแล้วก้าวเท้าเบาๆไปทางตู้เปลี่ยนรองเท้า"ดาด้า.."กึก!! "..!!^ ฉันหยุดเบรกจนหน้าเกือบทิ่มอีกเช่นเคย เมื่อได้ยินเสียงเข้มๆเอ่ยเรียกฉัน"...." ฉันหมุนตัวมองร่างสูงของฐานทัพ ที่กำลังทำแววตาเหมือนจับผิดฉัน"นี่คุณ..จะเดินย่องทำไม?" ฐานทัพกอดอกเอ่ยถามฉัน
13(โรงพักแตก!!)@ส.น.ฯ"ไหนละครับหลักฐานที่บอกว่าผมเป็นคนผิด" ฮิวโก้พูด ทำลอยหน้าลอยตาใส่กุนซือและฐานทัพที่ยืนมองอยู่ "...""รถขนยาเป็นชื่อของมึง..ยังจะแถหน้าด้านๆอีกเหรอว่ะ..ไอ้ชั่วเอ้ย" รชตด่า กำหมัดแน่นจะพุ่งตัวเข้าซัดหน้าฮิวโก้ด้วยความโมโหหมับ ฐานทัพคว้าไหล่รชตไว้ แล้วส่ายหน้าเป็นการห้าม คนอย่างฮิวโก้ต้องจับได้คาหนังคาเขา จนตรอกจริงๆสินะ ถึงจะยอมรับ"รถผมมีเป็นร้อยคัน..รวมถึงลูกน้องผมมีเป็นร้อยๆคน..ผมจะไปรู้ไหม ว่ามันจะเอารถของผมขนยานรก" ฮิวโก้พูดด้วยใบหน้าชิลล์ๆ นั่งไขว่ห้างแสยะยิ้มมองหน้านิ่งๆของฐานทัพ"เอ่อ ถ้าทางลูกน้องของคุณฮิวโก้เขายอมรับสารภาพว่าส่งยาเพียงคนเดียว เท่ากับตอนนี้คุณฮิวโก้ไม่มีความผิดนะครับ" ทนายความประจำตัวของฮิวโก้กล่าวขึ้นมา"หึ.." ฮิวโก้ลุกขึ้นจากกเก้าอี้ ส่งสายตาสะใจใส่ฐานทัพกับกุนซือ "ทางที่ดีผู้กำกับอย่ามาเสียเวลากับผมจะดีกว่านะครับ" ฮิวโก้เอ่ยลอยหน้าลอยตากวนๆใส่"..." ฐานทัพยกยิ้มมุมปากใส่ฮิวโก้กลับ ถึงจะเสียเวลาแต่ก็ทำให้ฮิวโก้ศูนย์เงินมหาศาลก็ถือว่าคุ้มนะ สำหรับเขา"นี่..ฉันเจ็บตัวกว่าดาด้านะ ดูสิเนี่ย!" เสียงแหลมๆแว้ดๆ โวยดังลั่นโรงพักจนได้มาถึงห
14(อลเวงไปหมด!)****@หนึ่งเดือนต่อมา[Part.Dada]นั่งไล่ปฏิทินดู นี่ก็เดือนกว่าๆแล้วที่ฉันจดทะเบียนสมรสกับตาฐานทัพ เหลืออีกห้าเดือนสินะ ที่ฉันจะได้อิสระจากเขา แปลกที่เขาเคยบอกตอน ก่อนจดทะเบียนสมรส เหตุผลหลักคือใช้ให้ฉันช่วยเป็นไม้กันหมา แต่นี่ไม่เห็นมีหมา..เฮ้ย..ผู้หญิงคนไหนเข้าหาเขาเลยนะ "..??!""งง.." "งงอะไรของแก?" "อุ่ย! ตกใจหมด!" ฉันว่าเสียงดังตกใจก็ณิชามันโผล่หน้ามาจ้องฉันนี่สิ ณิชานางกลับฝรั่งเศสได้สามอาทิตย์แล้ว วันนี้ฉันว่างจึงมานอนเล่นอยู่ที่คอนโดนาง "ว่าแต่ก็งงอะไรของแก ยังไม่ตอบฉันเรอะ?" ณิชานางว่า ทำตาจับผิดใส่ฉัน "เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ได้บทนางเอกมาอย่างงงๆอะ เลยพึมพำพูดคนเดียว" หวังว่าอธิบายขนาดนี้ แม่นางจะหายสงสัยนะ ขี้สงสัยเก่งซะจริงๆ"อ่อ.." ณิชาพยักหน้าให้ฉัน ขวับ!! และนางก็ตวัดหน้ามาจ้องเขม็งฉันอีก "วันหยุดทั้งที ไม่อยู่กับสามีตำรวจของแกเรอะ ออกมากกอยู่กับฉันที่คอนโดทุกอาทิตย์แบบนี้ ระวังเขาจะคิดว่าแกน่ะมีชู้" "ตาฐานทัพไม่คิดอย่างนั้นหรอก..ช่วงนี้งานเขาก็ยุ่งๆ" ฉันตอบณิชามัน นางเข้าใจว่าตาฐานทัพน่ะ เป็นสามีของฉันจริงๆ นางไม่รู้ว่าทะเบียนแค่ในนาม ไม่ใช่ไ
15(น่ากลัวกว่าโจร! NC20++)****"อั้ว..ขอโทษจริงๆท่าน..ไม่ได้ตั้งใจจับเมียท่านจริงๆ คนของอั้วจับมาผิดคน" เฉินอธิบายกับฐานทัพที่นั่งทำหน้านิ่ง โดยข้างกายมีดาด้า นั่งทำหน้ายังไม่หายขวัญเสีย มือเล็กเกาะแขนฐานทัพแน่น "..." ฐานทัพตวัดหน้าก้มมองหญิงสาว มือหนาจับมือเรียวไว้ ก่อนจะตวัดดวงตานิ่งๆมองหน้าเฉิน ถัดมาก็มีกระทิงนั่งไขว่ห้างนั่งอมยิ้มสะใจอยู่ข้างๆคู่หมั้น"จับผิดคน?" น้ำเสียงนิ่งดุถามชายสูงวัยตรงหน้า ก่อนจะพูดขึ้นมาอีก "ท่านไม่มีสิทธิ์จับใครมาขัง ตามอำเภอใจ รู้ไหมว่าผิดกฎหมาย?" "อะ..อั้ว.." เฉินพูดไม่ออก เจอคนจริงอย่างฐานทัพเข้าไป เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ถึงกับเหงื่อตก"เฮีย ช่วยป๊าด้วยนะคะ" หวันยิหวาหันหน้าเสียมากระตุกแขนกระทิง เธอกลัวพ่อเธอได้เข้าไปกินข้าวแดงในคุกเสียจริงๆ"เอาหน่า..ยิหวา..เฮียช่วยอยู่แล้ว พ่อตาสุดที่รักทั้งคน"หมับ!! ฐานทัพคล้องเอวดาด้าให้ลุกขึ้น ซึ่งหญิงสาวที่นั่งเงียบขวัญเสีย ยอมลุกเดินตามออกมาจากบ้านเฉิน "เชิญทุกคนไปที่โรงพัก รับทราบข้อกล่าวหาด้วย" เสียงเข้มของรชตบอกทุก
16(อุ่นเตียงรอบสอง NC20++)****[Per. [Part.Dada]"ไม่เจ้าเล่ห์ แล้วผมจะได้คุณไหมล่ะ ผมอยากได้คุณก็ต้องเจ้าเล่ห์สิ""คุณพูดบ้าอะไรของคุณเนี่ย รู้ตัวไหม!" ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อหูในสิ่งที่ได้ยินจริงๆ ตอนพูดออกมา คงจะลืมความขี้เก๊กของตัวเองมั้งเนี่ย"ผมไม่ได้พูดบ้า..ผมพูดตามตรง" ฐานทัพนอนเอามือเท้าหัวมองฉัน พลางพูดออกมาทำหน้านิ่งๆใส่ฉัน"อยากใช้เล็บตะบันหน้าจริงๆ" เสียงพูดอุบอิบของฉันดังเบาๆ หมั่นไส้ ร้ายนักนะฐานทัพนะ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าฉันกับเขาจะ..โอ้ย..!! หมดกัน ฉันดันไปเคลิ้มด้วยอีกฟรึ่บ!! ฉันพลิกตัวหันหน้าหนีคนหน้าด้านทันที ไม่อยากเห็น!หมับ!!"...!" เอวฉันถูกลำแขนหนักๆลงมาคล้องเกียว เดี๋ยวๆ ชักจะมากไปแล้วนะ "เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ" เสียงทุ้มพร่าๆหื่นๆกระซิบข้างใบหูฉัน "ฐานทัพฉันจะนอน.." ฉันยกมือไปดันหน้าที่เริ่มใช้จมูกปากคลอเคลียแถวต้นคอฉัน"เดี๋ยวนี้..หางเสียงไม่มีกับผมแล้วหรือ?" น้ำเสียงเหมือนกำลังดุฉัน "มี..แต่ไม่อยากพูดกับคุณ" ฉันตวัดหน้ามุ่นๆไปตอบ อย่ามาเยอะกับฉันในเวลานี้นะ หงุดหงิด ยิ่งเจ็บๆตึงแถวตรงนั้นอยู่ "เด็กร้ายกาจแบบคุณ..ต้องโดนปราบเยอะๆ จะได้อยู่ในโอวาท""
17(ช็อตเด็ด!!)****@เช้าวันถัดมาฟรื่ด!! ฟอด!!! ฟอด!!! "อื้อ..อะไรเนี่ย!?" ดาด้าพึมพำด้วยความรำคาญ มือเล็กๆดันจมูกฐานทัพออกให้ใบหน้า มากวนทำไมแต่เช้าๆคนจะนอน"เช้าแล้วนะครับ" เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหู เอามือเท้าหน้าจ้องมองใบหน้าสวย มุมปากหนายกยิ้มออกมาเมื่อนึกไปถึงบทรักเร่าร้อนเมื่อคืนระหว่างเขาและเธอ"อือ! เช้า..แล้วยังไงคะ..วันนี้วันหยุด" เสียงง่วงๆแหบพร่าตอบออกมา พร้อมพลิกตัวหันหลังให้ฐานทัพ เมื่อคืนเขาไม่ยอมปล่อยให้เธอได้กลับไปนอนห้อง เธอถูกกักตัวไว้ นอนกับเขาที่ห้องนี้"หึ" ฐานทัพส่ายหน้ายิ้ม ปกติตนเป็นคนตื่นเช้า ไม่ว่าจะวันหยุดหรือทำงานก็มักจะตื่นเวลาเดิม แต่ทำไมเช้านี้ ถึงรู้สึกไม่อยากลุกออกจากห้องเลยหมับ!! มือหนาคล้องเอวคลอดดึงร่างหญิงสาวมากอดไว้ ซึ่งเมื่อคืนเขาก็หลับไปกับท่านี้ ไม่เมื่อยเลยสักนิดเป็นดาด้ามากกว่าที่ดิ้นชอบปัดมือเขาออก แต่มีหรอคนอย่างฐานทัพจะยอม ก็แค่จับคนตัวเล็กมากอดใหม่เหมือนเดิมฟอด!! "อื้อ..อย่ามากวนได้ไหม" เสียงงัวเงียของคนตัวเล็กว่า พยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดคนตัวโต วันนี้เป็นวันหยุดของเธอทั้งทีนะ เมื่อคืนก็กวนเธอแทบทั้งคืนแล้ว เช้ามายังจะมาก่อกวนอีก"ไม่
18(เมื่อสามีงอน?)****Per. [Part.Dada]วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องตื่นเช้ามาก เช้ามากในรอบแห่งปีเลยล่ะ เพราะต้องไปออกกองที่อยุธยาฯ สภาพฉันตอนนี้ก็จะเบลอๆง่วงๆหน่อย แกร็ก!! ประตูถูกผลักเปิดเข้ามา อย่างไม่มีการเคาะสักนิดหมั่บ!! เอวฉันถูกกอดรัดทางด้านหลัง โดยร่างตัวโตที่ไม่สวมใส่เสื้อ สภาพหัวยุ่งนิดๆ "..!!"* เดี๋ยวนี้ ชักจะมากแล้วนะตาฐานทัพ เอะอะจับกอด จับฉันหอม เป็นตุ๊กตาเรอะ!"ทำไมลุกมา..ไม่ปลุกผมล่ะ?" "รีบค่ะ..วันนี้ต้องเดินทางเร็ว..ออกกองต่างจังหวัดฯ" ฉันกล่าวบอกคนตัวโต ที่สบตากับฉันตอนพูดผ่านกระจก"...."~_~* หน้าฉันเริ่มร้อนฉ่าอีกแล้วอ่า ไม่ได้ๆหน้าฉันจะแดงต่อหน้าเขาไม่ได้ ฟรึ่บ! ฉันแกะมือหนาออกจากเอวทันที"คุณไปจังหวัดอะไร?" เสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามฉัน แถมตีหน้าขรึมๆใส่ฉันด้วยนะ สวมบทเป็นคุณพ่อฉันอีกแล้ว"ไปอยุธยาค่ะ" ฉันตอบเขา พร้อมคว้ากระเป๋าบนโต๊ะหน้ากระจกมาคล้องแขน "เสียดาย" ฐานทัพพึมพำพูดคนเดียว "เสียดายอะไรคะ?" ฉันถามเขา ขมวดคิ้วงงๆ ซึ่งร่างสูงของฐานทัพก็ขยับมาใกล้ๆฉัน ก้มหน้าลงมาให้เท่ากับใบหน้าฉัน
Special(Thanthap โรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่ง.."เอาของไอด้าคืนมาน้าาาา" เสียงโวยวายของเด็กหญิงตัวเล็กยื้อแย่งตุ๊กตาหมีจากเด็กผู้ชายตัวใหญ่กว่ากันอยู่ตรงสนามหญ้า"ไม่ให้หรอก..ไอได้เอาอุลตร้าแมนของเราคืนมาก่อนสิ" เสียงเด็กชายเพื่อนร่วมชั้นเรียนพูด ไม่ยอมคืนตุ๊กตาให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มง่ายๆ "ไอด้าไม่ได้เอาของมิกไป" ริมฝีปากเล็กเบะปากคว่ำ มองเด็กชายตรงหน้าพร้อมย่นคิ้วหากันยุ่ง ได้! ไม่คืนพี่หมีให้ไอด้าดีๆใช่ไหม"วี้ดดดด!! กรี๊ดดด เอาพี่หมีของไอด้าคืนมาน้า วี้ดๆ" หนูน้อยกรี๊ดเสียงแหลมใส่เด็กชายสุดเสียง สองเท้าเล็กกระทืบพื้นหญ้าเร้าๆ "อ่า มิกหนวกหูนะ!" เด็กชายตะโกนใส่หน้าเด็กหญิง ในมือก็ยังไม่ยอมปล่อยตุ๊กตาคืนให้"วี้ด!! กรี๊ดๆ!" เสียงกรี๊ดแหลมแสบหูดังเข้ามาถึงในห้องเรียน เด็กชายที่กำลังต่อเลโก้เล่นกันอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น มองหน้ากันตาประมาณว่าใช่..ใช่ไหม เสียงกรี๊ดแหลมๆนั่น?"เสียงของไอด้า!" นำทัพพูดกับกองทัพน้องชายฝาแฝดของตัวเอง "ไปดูน้องกันเร็ว" กองทัพพยักหน้ากับพี่ชายของตัวเอง เด็กชายทั้งสองพากันวิ่งกระโดดตัวข้ามโต๊ะ ออกไปด้วยความเร็ว!"เอาพี่หมีข
THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ (Thanthap กำเนิดเจ้าสามจิ๋ว) [Part. Dada] กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูกฉันถึงหน้าห้องเลย แสดงว่าคุณป้าสมใจมาแล้ว ดีใจจังววันนี้จะได้ทานอาหารอร่อยๆฝีมือแกแล้ว เดินลงมาก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทะเล้นขี้เล่นของลม “ป้าครับ ผมว่าใส่หัวหอมด้วยอร่อยเหาะเลย” ลมกำลังปอกหัวหอมลูกใหญ่ โดยข้างๆมีป้าสมใจกำลังปรุงแกงอยู่ “แกงเขียวหวานสูตรบ้านไหนกันเขาใส่หัวหอมกันลูก” ป้าสมใจแกว่าแล้วหัวเราะลม “แล้วป้าให้ผมปอกหัวหอมทำไมล่ะคร้าบ” ใบหน้าทะเล้นหันไปถาม “หัวหอมป้าจะเอามาใส่ซุปให้คุณดาด้าแก ส่วนแกงเขียวหวานของท่านผู้กำกับเขา” “อ้าว..แล้วของผมล่ะ?” ลมทำหน้ามุ่น แววตาน้อยใจป้าสมใจสุดๆ “แล้วพ่อหนุ่มอยากทานอะไรล่ะ” น้ำเสียงใจดีถาม ดูท่าแกจะเอ็นดูลมด้วยนะ คงโดนลมตกให้เข้าแล้วล่ะ “ไข่เจียวลูกครึ่งครับ” “...?? ฉันล่ะงงแทนป้าแก แล้วไอ้ไข่เจียวลูกครึ่งที่ลมว่านี่มันเป็นยังไง “เอ๊ะ..ป้าไม่เคยได้ยินชื่อเมนูนี้เลย” “ไข่เจียวลูกครึ่งไข่ดาวครับ เอาไข่ลงไปตีในกระทะแล้วใส่ไข่แดงลงไป” “อ้อ..” ป้าสมใจฉีกยิ้มทันที พร้อมกับส่ายหัว “นี่แหละครั
48(น้องด้า&พี่ทัพ+ตัวหาร)*****[Part.Dada]"จะไม่หายโกรธดาด้าจริงๆหรอคะ..พี่ฐานทัพ" ฉันแสร้งทำหน้ามุ่นเหมือนเด็ก จ้องใบหน้านิ่งดุของเขา แต่เอ๊ะ! โกรธฉันแต่มือคือรัดเอวฉันแน่นเลยน้า"พี่หรอ?" ฐานมองใบหน้าฉันพร้อมกระพริบตาใส่แล้วเบือนหน้าหนีมาอีกทาง ^^ แอบเห็นน้า..ว่าใบหูก็แดง ฉันจึงขยับวางหน้าลงในแข็งแรงของเขา"ขอโทษค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้ว" น้ำเสียงโทนอ้อนของฉันเอ่ย นี่คืออ้อนเขาสุดฤทธิ์สุดเดชเลยนะ ถ้ายังไม่ยอมหายโกรธ สงสัยคงต้องกราบเขาแล้ว"สำนึกผิดจริง?" น้ำเสียงขรึมดุถามออกมา"ค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้วค่ะพี่ทัพ" ฉันเงยหน้า ทำตาปริบๆใส่เขา ฉันควรจะเรียกเขาแบบนี้มาตั้งนานแล้วเนาะ"หึ.." สุดท้ายเขาก็ยิ้มกว้างออกมาให้ฉัน กรี๊ด..สำเร็จแล้วอ่า "หายโกรธด้าแล้วใช่ไหมคะ?" "ครั้งนี้จะยอมยกโทษให้..ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก มันอันตรายรู้ไหมครับ" ^^ เย้ ในที่สุดโทนเสียงอ่อนโยนของเขาก็กลับมาแล้ว พ่อเจ้าสามจิ๋วน่ารักที่สุดเลย"เข้าใจแล้วค่ะ..สำนึกผิดแล้วนะคะคุณสามี" พูดเสียงอ้อนจบ ฉันยื่นหน้าไปจุ้บปากหนาเบาๆ"หึ..จะโกรธนานได้บ้างไหม" เจ้าของมือหนาลูบหัวฉันเบาๆ หลงรักความอ่อนโยนของพ่อเจ้าแฝดมากๆเลยอ่า
47(เมื่อผู้กำกับงอนเมีย + ไม้ตายของดาด้า)****[Part.Dada]ทำไงดี ฐานทัพโกรธฉันมากตอนนี้ และดูเขาโกรธฉันหนักมากกว่าโกรธคุณย่าและคุณพ่ออีก ตอนนี้ก็ได้แต่มานั่งทำหน้าเครียดรอเขากับบ้าน "ขึ้นไปนอนเถอะลูกดาด้า มันดึกแล้ว" คุณย่าท่านกล่าว ตอนนี้ท่านก็นั่งคอยฐานทัพอยู่เป็นเพื่อนฉันด้วย รวมถึงคุณพ่อที่นั่งทำหน้านิ่งๆอยู่ด้วยเหมือนกัน "ด้าอยากรอคุยกับฐานทัพก่อนค่ะ" ฉันแค่ไม่อยากให้ค้างคาใจนานก็เท่านั้นเอง มันไม่สบายใจเลยตอนนี้"แล้วนี่ทำไมมันไม่รีบกลับ.." เสียงดุของคุณพ่อโพล่งขึ้นมาสีหน้าดุ"เดี๋ยวแม่..ลองโทรตามดู" คุณย่าว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร เวลาตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้วด้วย "ฮัลโล..นี่แกอยู่ในฮะฐานทัพ!" เสียงของคุณย่าแว้ดใส่คนในสายทันที และเสียงแหลมแว้ดๆของคุณย่าแอบทำคุณพ่อเผลอสะดุ้งด้วยนะ"อะไรนะ..เลี้ยงฉลองอะไรของแก แกเป็นเซลล์หรอไงฮะ!" เสียงแว้ดแสบแก้วหูของคุณย่าดังขึ้นอีกหนึ่งดอก "รู้ไหมว่าเมียแกนั่งรออยู่..พ่อแกกับฉันก็นั่งรออยู่ ทำไมถึงไม่รีบกลับ!" "แก่แล้วนึกว่าเสียงนกหวีดจะหายไปแล้ว" คุณพ่อท่านเอามืออุดหู คุณย่าบทเวลาท่านวีนดูน่ากลัวกว่าฉันอีก"ฮึ้ย! มันตัดสาย!" คุณย่า
46(จบภารกิจ)****สามวันถัดมา.."ท้องโตเร็วเหมือนกันนะลูก" ช่อฟ้าลูบท้องหลานสะใภ้คนโปรดอย่างปลื้มปริ่มใจ ในท้องมีหลานถึงสามคน"เริ่มดิ้นแล้วด้วยค่ะคุณย่า" ใบหน้าสวยกล่าวด้วยรอยยิ้ม ช่อฟ้าบินมาถึงไทยได้สองวัน เธอรู้สึกได้พูดคุยได้ทุกเรื่อง ต่างจากอยู่กับฐานภพเป็นอย่างมาก"หึ ย่าไม่คิดว่าเชื้อมันจะแรง ถึงขนาดได้มาตั้งสามคน เห็นบางบ้านอยากได้ลูกแฝด ก็ต้องพากันไปปรึกษาคุณหมอกันให้ยุ่งยาก""ฐานทัพเขาเจ้าเล่ห์ ร้ายกับด้ามากด้วยนะคะ..เขาแอบเอายาคุมด้าไปทิ้งด้วย" ใบหน้ามุ่นฟ้องช่อฟ้า "ตระกูลนี้ร้ายทั้งบ้านลูก" ช่อฟ้าว่าเหน็บฐานภพที่เดินผ่านมาพอดี"คุณแม่ไม่เอาคำนี้ ไปว่าหลานคนโปรดของตัวเองบ้างล่ะ" ฐานภพตอกกลับ แล้วนั่งลงบนโซฟามองหน้าช่อฟ้าทำตีมึนใส่"ชิ! แกเป็นพ่อน่ะร้ายสุด!" เสียงจิกกัดว่า แล้วหันมายิ้มกับดาด้า"เดี๋ยวผมจะไม่อยู่..คุณแม่คอยดูแลหลานสะใภ้ด้วยแล้วกัน""แกจะไปไหน?" ใบหน้าเชิดๆของช่อฟ้าเหลือบถาม "เอ่อ.." ฐานภพกำลังอ้าปากจะตอบ ซึ่งเป็นจังหวะลูกน้องตัวดีวิ่งเข้ามาพอดี"นายครับ..ตอนนี้ทีมตำรวจของท่านฐานทัพลงพื้นที่แล้ว""นี่แกจะไปช่วยลูก?" ช่อฟ้าถามขึ้นมา ส่วนดาด้าก็เริ่มใจหวั่น
45(คำสัญญาของฐานทัพ..)****[Part.Dada]เช้านี้ตื่นมาได้อยู่ในอ้อมกอดของคุณพ่อเจ้าสามจิ๋ว เป็นเช้าที่สดใสสำหรับฉันมาก และก็คงเป็นเช้าที่ฉันกำลังจะกลายเป็นแมวหงอย เมื่อฐานทัพกลับไปทำงาน"ฐานทัพ..เช้าแล้วนะคะ" ฉันส่งเสียงเรียกเขา เวลาหลับคุณผู้กำกับเขาเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย นี่ถ้าสามจิ๋วเกิดมาเวลาหลับต้องน่าเอ็นดูเหมือนพ่อแน่ๆ ^^"ครับ.." ดวงตาคมเปิดตาง่วงๆมองหน้าฉัน เขาขานตอบเสียงง่วงๆ กระชับกอดร่างฉันแล้วโน้มจมูกโด่งมาหอมหน้าผากฉันเบาๆฟรื่ด!! "เป็นเช้าที่ชื่นใจจังเลยครับ" ฐานทัพยกยิ้มให้ฉัน แม้แต่แววตาของเขายังดูยิ้มได้เลย"แต่เป็นเช้าที่ฉันกำลังจะหงอย.." ฉันพูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ฐานทัพ พอได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขาทุกวันกลายเป็นว่าฉันติดเขาไปแล้วอ่า"หึ.." มุมปากหนายกยิ้มอีกเช่นเคย เขาเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากของฉัน เสียงทุ้มพูดขึ้นมาเบาๆ "ดาด้าของผมเก่งอยู่แล้ว..อดทนหน่อยนะครับ..ไม่กี่วันเราทั้งห้าคนพ่อแม่ลูกก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว" "...." ใจฉันรู้สึกฟูกับคำพูดของเขามาก มากจนตอนนี้จะเขินแล้วนะ ฉันรีบตวัดหน้าแดงๆหนีทันที หมับ!! หน้าฉันถูกจับให้หันไป ดวงตาคมกริบจ้องหน้าฉันเรียบนิ่ง"ผมสัญญา..ว่
44(คิดถึงร่างหอมๆ)(NCกรุบกริบ)****Per."หยุด..กลับไปซะ..ถ้ายังทำไม่สำเร็จก็ไม่ควรมาเจอเมียแก" ฐานภพเดินมาดักหน้า กล่าวเสียงดุใส่ลูกชาย "...." ฐานทัพทำสีหน้ามึนใส่ฐานภพ ไม่ยอมขยับตัว หรือทำท่าจะเดินลงบันไดสักนิด "ไอ้ฐานทัพ" ฐานภพด่าลูกชาย รู้ว่าทันทีว่าฐานทัพกำลังทำมึนใส่ ไม่ต่างจากตอนเป็นเด็กเลยสักนิด "มีอะไรกันหรอ?" เสียงหวานปนง่วงของหญิงสาว เปิดประตูออกมา ถามบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง "...." ฐานทัพคลี่ยิ้ม เมื่อได้ยินเสียงที่คิดถึง ต่างจากฐานภพที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ นี่ตนจะสั่งอะไรฐานทัพได้บ้าง 'มันขัดใจพ่อมัน ตั้งแต่ไปตำรวจแล้ว'"คุณพ่อ..มายืนทำอะไรตรงบันไดคะ" ดาด้าชะโงกหน้าถาม คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นร่างตัวโตที่ใส่หมวกสีดำยืนอยู่หน้าฐานภพ แค่เห็นแววตาเธอก็จำได้แล้ว"ฐานทัพ" ริมฝีปากบางเรียกชื่อสามี แล้วยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ สองเท้าเล็กวิ่งลงมาทันที "ดาด้าอย่าวิ่งสิครับ" ฐานทัพรีบสาวเท้ายาวๆขึ้นไปอาแขนรอรับร่างหญิงสาว"...." ฐานทัพเหลือบตาดุมองคนทั้งสอง สองเท้าหนักเดินเบี่ยงตัวหลบขึ้นห้องนอนไปทันที ในเมื่อห้ามอะไรไม่อยู่แล้ว ก็ปล่อย!หมับ!! ดาด้าโผล่กอดร่า
43(คิดถึงใจแทบขาด..)*****บ้านเงียบสงบลงในที่สุด ดาด้าหยุดโวยวายหลังจากปรับจูนอารมณ์ของตัวเองได้เป็นที่เรียบร้อย คุณแม่สามจิ๋วก็รีบลงมานั่งทานข้าวอย่างหิวโซอยู่บนโต๊ะอาหาร ที่จัดเรียงจานเมนูไว้มากมายหลากหลาย"เมนูนี้อร่อยมากเลย" ดาด้าชื่นชมอาหาร เอื้อมตักปลาราดพริกมาใส่จานอย่างโปรดปราน โดยมีสายตาของฐานภพคอยรอบมองเงียบๆ สงบลงก็ดีแล้ว ไม่นั้นพวกบอดี้การ์ดของตนหูแตกตายแน่ "ขอข้าวอีกได้ไหมคะ" ดาด้าตวัดหน้าบอกบอดี้การ์ด ข้าวในจานหมดเกลี้ยงอีกแล้ว"...." ฐานภพที่นั่งอยู่ตรงหัวมุมโต๊ะรีบหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ยืนทำหน้ามึน ไม่รู้จะอึนอะไร เดี๋ยวดาด้าก็โมโหหิวโวยวายบ้านแตกขึ้นมาอีกหรอก "ได้ครับ" บอดี้การ์ดรีบหยิบโถข้าวมาเติมในจานให้ดาด้าอย่างกระตือรือร้น"อีกทัพพีนึงค่ะ..ทัพพีเดียวไม่อิ่ม" ดาด้ากล่าว พลางฉีกยิ้มให้บอดี้การ์ดหนุ่มที่ดันเผลอสะดุ้งตกใจ อะไรเธอก็ไม่รู้"หึ" ฐานภพแอบหันไปส่ายหัวยิ้มๆคนเดียว ที่ตนได้พูดไว้ ว่าฐานทัพเลือกเมียได้เหมือนแม่ตัวเองนั่นคือความจริง พอเห็นก็คิดถึงแม่ของฐานทัพ ป่านนี้ ไปวีนแตกอยู่บนสวรรค์ชั้นไหนแล้วก็ไม่รู้"ท่านคะ.." น้ำเสียงโทนเล็กเอ่ยเรียก ฐานภพท
42(คุณพ่อสามี?..)*****Per."ท่านไปทำแผลก่อนไหมครับ?" นายตำรวจหนุ่มถามฐานทัพที่นั่งเงียบมาสักพักใหญ่ หลังจากรถของฐานภพขับออกไปได้ไกลแล้ว "ยัง..ขับรถกลับไปเรือนไทย" ฐานทัพสั่งนายตำรวจ ไม่ได้สนใจแผลถูกยิงที่แขนของตัวเองสักนิด ตอนนี้เขาต้องรีบจบ จบทุกอย่างให้เร็วที่สุด เขาต้องเห็นดาด้าต้องตกอยู่ในอันตรายแบบนี้อีก"แต่ตอนนี้ เลือดท่านไหลออกมามากแล้วนะครับ" "ไม่ต้องสนใจ..รีบทำตามที่สั่ง" เสียงขรึมดุของฐานทัพกล่าว "ครับ" สุดท้ายนายตำรวจหนุ่มก็ต้องก้มหัวให้ ทำตามที่ฐานทัพสั่ง ไม่เกินยี่สิบนาที รถก็ขับมาจอดบริเวณหน้าเรือนไทย ที่มีเหตุปะทะดุเดือดมาก่อนหน้า แววตาคมมองปอกกระสุนจำนวนมากที่เกลื่อนเต็มพื้น "ท่าน" เสียงลุงคมตะโกนลงมาจากเรือนไทย ก่อนจะเดินลงมากับเด็กในบ้านอีกสองสามคน"คนของเรา..มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าลุง?""บาดเจ็บกันแค่เฉียดครับ" ลุงคมว่าพลางมองหน้าเคร่งเครียดของฐานทัพ ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาดาด้า"ดาด้าอยู่กับพ่อ" ฐานทัพบอกลุงคม ซึ่งน่าจะรู้ดีว่าดาด้าต้องปลอดภัยมาก มีบอดี้การ์ดระดับฝีมือดีคอยอารักขาตลอดยี่สิบชั่วโมง "น่ะ..นี่คุณท่าน..?" ลุงคมโพล่งเสียงเหมือนตกใจบางอย่าง ฐานภพป