All Chapters of My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่: Chapter 31 - Chapter 40

32(เดี๋ยวเขาจะหาว่ากลัวเมีย)****แกร็ก!! กล่องไม้แน่นหนาถูกเปิดออก สายตาคมร้ายมองสิ่งของข้างในอย่างพอใจ ถุงบรรจุยาเสพติดเม็ดสีส้มอ่อนจัดวางเรียงรายอัดกันจำนวนมาก"อีกไม่นานของพวกนี้ต้องส่งออก..พวกมึงดูแล..เฝ้ากันดีๆ" ฮิวโกตวัดใบหน้าที่มีรอยฟกช้ำมาสั่งลูกน้องที่เฝ้าโกดังแห่งนี้"ครับ..นาย" ลูกน้องก้มหัวให้ฮิวโก้อย่างเคารพกัน"ถ้าของล็อตนี้ส่งครบ..พวกมึงก็สบาย" ฮิวโก้มองลูกน้อง ว่าออกมาด้วยเสียงนิ่งเรียบ ยังไงลูกน้องพวกนี้ก็สำคัญต่อตัวเขาเหมือนกัน"ขอบคุณครับนาย..ครั้งนี้พวกผมจะไม่ทำพลาดอีก" "ชาติชั่วจริงๆ" เสียงกระทิงที่ยืนหลบมุมแอบดูอยู่กับฐานทัพ ด่าออกมา หาความสบายบนความทุกข์ของคนอื่นโดยแท้"มึงกับกูแยกกันไปคนละมุม.." ฐานทัพบอกกระทิง สายคมเฉียบคอยมองกลุ่มลูกน้องของฮิวโก้ไปพลางๆ"สารวัตร..ด้านหลังโกดังทางสะดวก..ส่งคนเข้ามาเลย" ฐานทัพ ส่งสัญญาณบอกผ่านหูฟังบลูทูธที่เชื่อมต่อกับกุนซือ"รับทราบครับ..ผู้กำกับ" กุนซือตอบกลับมา แกรบ! กระทิงค่อยๆย่ำฝีเท้าบนแผ่นไม้กระดานชั้นบนด้วยความเบาสุดความสามารถเพื่อจะเข้าไปประชิดตัวฮิวโก้ปั่ง!! ปืนของลูกน้องฮิวโก้ลั่นไก่มาทางกระทิง แล้วหันบอกฮิวโก

34(หนูมิริน)****[Part.Dada]@สนามบิน"คุณย่าเดินทางปลอดภัยนะคะ" ฉันกอดลาท่านด้วยรอยยิ้ม พอได้สัมผัสจริงๆท่านเป็นคนอบอุ่นมากๆเลย อีกอย่างตอนนี้ฉันก็เป็นหลานรักของท่านแล้วด้วย มีคนบางคนตกกระกระป๋อง คิกๆ ^^"ค่ะ..ไว้หาเวลาว่างบินมาหาย่าที่จีนบ้างนะลูก" คุณย่ากอดพร้อมลูบหัวฉัน "ตาหลาน..ถ้ามีเวลา..ก็พาน้องไปเยี่ยมพ่อแกเขาบ้าง..อย่าทำตัวเหมือนไม่มีพ่อเข้าใจไหม?" "...." คุณย่าชี้หน้าฐานทัพที่ยืนทำหน้านิ่งมึน ด้วยแววตาดุๆ คือคุณย่าเคยแอบเล่าให้ฟังว่า ฐานทัพไม่ค่อยลงรอยกับคุณพ่อเท่าไหร่ แต่ไม่ได้เล่าละเอียดอะไรมาก"ผมยังไม่มีเวลาว่างหรอกครับ" ฐานทัพตอบเสียงราบเรียบพร้อมสอดมือมาคล้องเอวฉัน"เฮ้อ.." คุณย่าถอนหายใจ ส่ายหน้าเบื่อๆฐานทัพ ก่อนจะหันมายกยิ้มกรุมกริ้มให้ฉัน"หวังว่าย่าจะได้ยินข่าวดีนะ" "...?? มึนงงอ่า..ข่าวดีอะไรของคุณย่า"หึ..ท่านอยากได้เหลน" ฐานทัพยกยิ้มมุมปาก กระซิบบอกฉันในนัยน์สายตาเจ้าเล่ห์"โอเค ลากันตรงนี้ล่ะ..ย่าไปก่อน เดี๋ยวขึ้นเครื่องสาย" คุณย่าโบกมือลา พร้อมกับสวมแว่นดำเดินออกไป ทรงท่านคือคุณนายมากมาย แซ่บมากแม่!"ยังพอมีเวลาอยู่..คุณอยากไปเที่ยวไหนไหม?" เจ้าของหน้าห

36(ใช่...ใช่ไหม?)****Per"นี่..วันนี้ภรรยาของผมเป็นอะไร..ทำไมอารมณ์เสียเก่งจัง" มือหนาทั้งสองของฐานทัพ จับใบหน้ามุ่นๆของหญิงสาว "ปล่อยได้แล้วค่ะ..จะไปอาบน้ำ" ดาด้าจับมือหนาของฐานทัพออก ในหน้าที่แงงอนซะอย่างนั้น ไม่รู้เธอจะหงุดหงิดอะไรนัก "หึ" ฐานทัพส่ายหน้ามองตามร่างบอบบางที่เดินขึ้นบันไดไปยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าเธอเดินออกไปได้ไกลแล้ว มือหนาจึงหยิบโทรศัพท์จากบนโต๊ะออกมาต่อสายหาใครบางคนตู้ด!! ตี๊ด! ซึ่งไม่นานสายก็ถูกกดรับ"ทีหลังผมอยากให้มันพอดี..คุณทำให้เธอโกรธ แล้วกลับมาโมโหใส่ผม" เสียงเงียบขรึมบอกในสาย["ให้มันน้อยๆหน่อย..ท่าน..ก็เมียท่านราวีฉันไม่เลิกเอง"] คนในสายกล่าวกลับมาด้วยความรำคาญ เมียตัวเองก็รองรับอารมณ์ไปสิ เป็นผัวหนิ"แล้ว..คนที่ผมบอกให้คุณตามหา..เจอหรือยัง?" ฐานทัพถามเข้าเรื่องงานทันที[เจอแล้ว..อีกไม่นานเขาจะไปหาท่านเองล่ะ] "อืม.." ฐานทัพกล่าวสั้นๆ[แค่นี้นะคะท่าน..ช่วงนี้ดูแลเมียท่านให้ดีเป็นพิเศษหน่อยนะ]"ทำไม?.." ฐานทัพถาม ขมวดคิ้วงุนงงตี๊ด!! สายถูกตัดไปทันที "ให้มันได้อย่างนี้สิ" ฐานทัพพึมพำเบาๆ พลางวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ ลูกน้องในสังกัดของเขาแต่ละคนนี่มาจากคนล่ะโล

38(ผู้ชายที่ชื่อลม)****[Part.Dada]ตั้งแต่กลับจากหาหมอที่โรงพยาบาล ฐานทัพคือคอยดูแลฉันไม่ห่าง เพราะคุณหมอเน้นย้ำหนักมาก ว่าท้องแฝดสามคือเสี่ยงมาก ต้องทำตามคุณหมอสั่งทุกอย่าง อย่างเคร่งคัด ซึ่งถ้าถามตรงๆฉันเครียดไหม ก็ต้องเครียดสิ มีตั้งสามชีวิตอยู่ในท้อง"ผลไม้กับยาบำรุงค่ะคุณดาด้า" ป้าสมใจเดินยกถาดผลไม้กับยาบำรุงมาให้ฉัน ช่วงเวลาที่ฐานทัพไปทำงาน เขาให้ป้าสมใจมาอยู่คอยดูแลฉัน เขาบอกว่าห่วงไม่อยากให้ฉันอยู่ตามลำพัง"ขอบคุณนะคะ..ป้า" ฉันเอ่ยด้วยรอยยิ้มให้ป้าแกอีกเช่นเคย แล้วเอ้าส้อมจิ้มมะละกอสุขทาน ต้องกินเยอะเป็นพิเศษหน่อย กลัวสามจิ๋วในท้องไม่อิ่ม"คุณดาด้าโชคดีมากเลยนะคะ ท้องทีเดียวได้ลูกตั้งสามคน" ป้าสมใจเอ่ย"เฮ้อ..ด้ากลัวลูกจะแย่งนมกันกินล่ะสิคะ.." ฉันยังเป็นกังวลกับเรื่องนี้อยู่ แต่คุณหมอบอกว่าช่วงที่เอาลูกเข้าเต้า ลูกอีกสองคนให้กินนมที่ปั๊มจากเต้าไปก่อน ประเด็นคือกลัวนมไม่พออีก"ไม่คิดมากสิคะ..เดี๋ยวพอลูกๆของคุณเกิดมา..ถึงเวลานั้น คุณเอาอยู่แน่นอนค่ะ" ป้าสมใจกล่าว แกฉีกยิ้มให้ฉันกว้าง ประมาณว่าไม่ต้องคิดมาก จริงสินะ..ลูกยังไม่ทันเกิด ฉันก็คิดจนเครียดจนไปไกลแล้ว"ป้าสมใจเคยมีลู

40 (มีความสุขแบบหารสาม) ***** [Part.Dada] หลังจากร้องไห้เหมือนโลกถล่ม เคลียร์กับฐานทัพจนเข้าใจกันแล้ว จากนั้นฉันก็ขอมานอนพักต่อด้วยความเพลีย ตั้งแต่ท้องฉันเพลียบ่อยๆ แล้วก็รู้สึกจะมีอารมณ์ขี้น้อยใจหนักมาก อย่างเช่นก่อนหน้านั้น ที่ได้ยินฐานทัพคุยกับลม จะให้ฉันไปอยู่กับคุณย่าที่จีน ฉันน้ำตาแตกทันที คือรู้สึกติดเขาไม่อยากแยกไปไหน รู้ไปถึงไอ้โซ่กับณิชานะ ฉันโดนล้อยับแน่ แอ้ด!! ประตูไม้เรือนไทยผลักเปิดเข้ามา คงจะเป็นฐานทัพมาตามฉันไปทานข้าว นี่ก็เย็นมากแล้ว "ไหน..ภรรยาผมหายงอแงแล้วยังครับ" ฐานทัพลงมานอนกับฉันด้วย ลำแขนหนากอดเอวฉันไว้หลวมๆ นี่เขาคงจะคุยธุระกับลมเสร็จแล้วล่ะสิ “ไม่ได้งอแง..แค่น้อยใจคุณ” ฉันพลิกตัวหาร่างตัวโต มองเขาด้วยหน้ามุ่น ฉันรู้ว่าตอนนี้มีคนจ้องเล่นงานเขา และฉันก็เป็นจุดอ่อนของเขา แต่ไม่ว่ามันจะน่ากลัวหรืออันตรายแค่ไหน ฉันก็ยังอยากอยู่ข้างเขาอยู่ดี “ก็ไม่ให้ไปแล้วไงครับ” มุมปากหยักเอ่ยยกยิ้มบางๆ มือหนายกลูบหัวฉันเบาๆ “ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ขอแค่ให้ฉันกับเจ้าสามจิ๋วทั้งสามได้อยู่กับคุณก็พอ” ฉันกล่าวในสีหน้าจริงจัง และฉันเชื่อว่าอยู่ข้างฐานทัพ