33(ยาคุมหาย NC20++)****Per."คุณรู้ไหมว่าฉันใจหายมากอ่า" ดาด้ายังคงบ่นไม่เลิก ตอนรชตโทรมาบอก ทำเสียงน่ากลัวใส่เธออีก ไม่ช็อคก็ดีแค่ไหนแล้ว"หึ" ฐานทัพยกยิ้มส่ายหัวไปมา จนกลับมาถึงบ้านเธอก็ยังไม่เลิกบ่น บางทีเขาก็มีความรู้สึกหมั่นเขี้ยวเธอ"คุณยังจะยิ้มอีกเรอะ!" ดาด้าตวัดหน้าขมวดคิ้วยุ่งๆ ไม่ขำด้วยหรอกนะ"โอ๋..ก็ผมไม่เป็นไรแล้วไงครับ" ฐานทัพดึงร่างเล็กขึ้นมานั่งตักกอดปลอบ มุมปากหนาแอบยกยิ้มนิดๆ เจ็บตัวคราวนี้คุ้มเสียยิ่งกว้าคุ้ม ได้ลากคอไอ้ฮิวโก้เข้าคุก ได้เห็นความเป็นห่วงของหญิงสาวที่มีต่อเขามากขนาดนี้"ถ้าครั้งหน้าคุณไม่บอกฉันอีกนะ..ฐานทัพ" เสียงเล็กขู่ฟ่อราวกับเป็นแม่เสือดาว แท้จริงแล้วก็เป็นแค่ลูกแมวตัวน้อย"ทำไม? คุณจะทำอะไรผมครับ" ฐานทัพวางคางบนไหล่เรียว จมูกโด่งสูดน้้ำหอมกลิ่นประจำตัวของดาด้าเข้าจมูกฟรื่ด!! "อือ..ฐานทัพหนัก" มือเรียวเล็กดันหน้าคมหล่อให้ออกจากไหล่ตัวเองด้วยหน้าบูดบึ้งฟรื่ด!! จมูกโด่งเริ่มซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องไปมา มือไม้ก็เริ่มอยู่ไม่สุขขยับเลือนมาบีบหน้าอกใหญ่อย่างลวนลามสุดๆ จนดาด้าตัวสะดุ้งจะลุกหนีออกจากตักแกร่ง แต่ก็ถูกมือหนาคว้าเอวกอดรัดไว้แน่น"ฐะ..ฐานทัพ
34(หนูมิริน)****[Part.Dada]@สนามบิน"คุณย่าเดินทางปลอดภัยนะคะ" ฉันกอดลาท่านด้วยรอยยิ้ม พอได้สัมผัสจริงๆท่านเป็นคนอบอุ่นมากๆเลย อีกอย่างตอนนี้ฉันก็เป็นหลานรักของท่านแล้วด้วย มีคนบางคนตกกระกระป๋อง คิกๆ ^^"ค่ะ..ไว้หาเวลาว่างบินมาหาย่าที่จีนบ้างนะลูก" คุณย่ากอดพร้อมลูบหัวฉัน "ตาหลาน..ถ้ามีเวลา..ก็พาน้องไปเยี่ยมพ่อแกเขาบ้าง..อย่าทำตัวเหมือนไม่มีพ่อเข้าใจไหม?" "...." คุณย่าชี้หน้าฐานทัพที่ยืนทำหน้านิ่งมึน ด้วยแววตาดุๆ คือคุณย่าเคยแอบเล่าให้ฟังว่า ฐานทัพไม่ค่อยลงรอยกับคุณพ่อเท่าไหร่ แต่ไม่ได้เล่าละเอียดอะไรมาก"ผมยังไม่มีเวลาว่างหรอกครับ" ฐานทัพตอบเสียงราบเรียบพร้อมสอดมือมาคล้องเอวฉัน"เฮ้อ.." คุณย่าถอนหายใจ ส่ายหน้าเบื่อๆฐานทัพ ก่อนจะหันมายกยิ้มกรุมกริ้มให้ฉัน"หวังว่าย่าจะได้ยินข่าวดีนะ" "...?? มึนงงอ่า..ข่าวดีอะไรของคุณย่า"หึ..ท่านอยากได้เหลน" ฐานทัพยกยิ้มมุมปาก กระซิบบอกฉันในนัยน์สายตาเจ้าเล่ห์"โอเค ลากันตรงนี้ล่ะ..ย่าไปก่อน เดี๋ยวขึ้นเครื่องสาย" คุณย่าโบกมือลา พร้อมกับสวมแว่นดำเดินออกไป ทรงท่านคือคุณนายมากมาย แซ่บมากแม่!"ยังพอมีเวลาอยู่..คุณอยากไปเที่ยวไหนไหม?" เจ้าของหน้าห
35(เรื่องอลเวง+อาการแปลกๆ)****[Part.Dada]@สองสัปดาห์ต่อมา.."ปิดกล้องครับ" คัท!! "เย้ๆ ตบมือให้นักแสดงทุกท่านเลยครับ" "ในที่สุดก็ปิดกล้องแล้วโว้ย"เสียงดังๆของผู้กำกับตะโกนสั่งคัท รวมถึงทีมงานในกองร้องเฮกันสุดๆ กว่าจะถ่ายได้แต่ล่ะฉากทุกๆคนเหน็ดเหนื่อยเท่ากัน ไม่แปลกที่จะดีใจกันขนาดนี้ ส่วนฉัน ว่าจะงดรับงานสักอาทิตย์นึง อยากพักร่างกายของตัวเองบ้างสักหน่อย ช่วงนี้ฉันรู้สึกเพลียๆอยากนอนบ่อยมากๆเลย"ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับน้องดาด้า" ผู้กำกับลุกมาหาฉันพลางกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม"ขอบคุณเช่นกันนะคะ..ที่ให้ด้ามารับบทนี้" ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้มเช่นกัน"ครับ..ไว้เปิดกองรอบหน้า..พี่จองตัวนะครับ" ผู้กำกับกล่าวพลางมองซ้ายมองขวาเหมือนหาใครสักคน"แล้วนี่..มีใครเห็นน้องเก๋ไก๋ไหม เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย?" "...." อ่อ..จริงสิพอผู้กำกับสั่งคัท เก๋ไก๋ก็แยกตัวออกไปทันที ช่วงนี้นางไม่ค่อยหาเรื่องฉันเท่าไหร่ ตอนแรกฉันนึกว่าจะโดนนางเล่นงานแต่เปล่าเลย ทั้งที่ฐานทัพเป็นคนจับนายฮิวโก้เข้าคุกเป็นข่าวใหญ่โต เสื่อมเสียมายังชื่อเสียงของนางด้วย"น้องดาด้าขา..โทรศัพท์ค่ะ" เสียงแหลมๆของพี่เอมมี่ เดินบิดก้นเอาโทรศั
36(ใช่...ใช่ไหม?)****Per"นี่..วันนี้ภรรยาของผมเป็นอะไร..ทำไมอารมณ์เสียเก่งจัง" มือหนาทั้งสองของฐานทัพ จับใบหน้ามุ่นๆของหญิงสาว "ปล่อยได้แล้วค่ะ..จะไปอาบน้ำ" ดาด้าจับมือหนาของฐานทัพออก ในหน้าที่แงงอนซะอย่างนั้น ไม่รู้เธอจะหงุดหงิดอะไรนัก "หึ" ฐานทัพส่ายหน้ามองตามร่างบอบบางที่เดินขึ้นบันไดไปยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าเธอเดินออกไปได้ไกลแล้ว มือหนาจึงหยิบโทรศัพท์จากบนโต๊ะออกมาต่อสายหาใครบางคนตู้ด!! ตี๊ด! ซึ่งไม่นานสายก็ถูกกดรับ"ทีหลังผมอยากให้มันพอดี..คุณทำให้เธอโกรธ แล้วกลับมาโมโหใส่ผม" เสียงเงียบขรึมบอกในสาย["ให้มันน้อยๆหน่อย..ท่าน..ก็เมียท่านราวีฉันไม่เลิกเอง"] คนในสายกล่าวกลับมาด้วยความรำคาญ เมียตัวเองก็รองรับอารมณ์ไปสิ เป็นผัวหนิ"แล้ว..คนที่ผมบอกให้คุณตามหา..เจอหรือยัง?" ฐานทัพถามเข้าเรื่องงานทันที[เจอแล้ว..อีกไม่นานเขาจะไปหาท่านเองล่ะ] "อืม.." ฐานทัพกล่าวสั้นๆ[แค่นี้นะคะท่าน..ช่วงนี้ดูแลเมียท่านให้ดีเป็นพิเศษหน่อยนะ]"ทำไม?.." ฐานทัพถาม ขมวดคิ้วงุนงงตี๊ด!! สายถูกตัดไปทันที "ให้มันได้อย่างนี้สิ" ฐานทัพพึมพำเบาๆ พลางวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ ลูกน้องในสังกัดของเขาแต่ละคนนี่มาจากคนล่ะโล
37(ผลงานของฐานทัพ)****หลังจากฟาดสามีจนพอใจ ดาด้ามานั่งพักเหนื่อยอยู่บนโซฟา ดูทีวีด้วยความสบายใจ โดยไม่คิดจะหันมองเหลียวแลเขาสักนิด"ใจร้ายที่สุด" ประโยคตัดพ้อหลุดออกมาจากปากฐานทัพ พอถอดเสื้อดูรอยแนวจากไม้แขวนเสื้อคือเต็มหลังเขาเลย มีภรรยาบ้านไหนบางที่เฆี่ยนสามีแบบนี้ ดูแล้วจะมีแต่บ้านเขา"อยากมาใช้แผนเจ้าเล่ห์กับฉันก่อนทำไมล่ะ สมน้ำหน้า" เจ้าของหน้าเชิดๆหันมาตอบ แค่นี้ก็ทำเป็นสำออย เธอฟาดเขาไปไม่กี่ทีเองนะ"ทายาให้ผมเลย" ฐานทัพทำหน้ามุ่นๆยื่นหลอดยา ก่อนจะหันหลังที่มีรอยไม้แขวนให้ดาด้า"โดนแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ" ดาด้าถึงจะบ่นหน้ามุ่ยๆ แต่ก็ยอมบีบหลอดยา ท่ารอยแนวแดงบนแผ่นหลังให้ฐานทัพ"แค่นี้ผมก็เจ็บมากๆแล้วนะครับ" ฐานทัพพูดเสียงอ้อนๆหญิงสาว "เหอะ..แล้วใครใช้ให้คุณมาทำฉันท้องล่ะ" ดาด้าว่า นิ้วเรียวๆขยี้รอยแนวแดงบนแผ่นหลังแรงๆ "ซี้ด! ด้า!" ฐานทัพร้องเสียงพร่าด้วยความเจ็บกึก!! ดาด้าชะงักมือ ใจดวงเล็กเต้นตึกตัก แค่เขาเรียกพยางค์ชื่อสั้นๆ ทำไมเธอต้องใจเต้นแรงขนาดนี้ด้วยหมับ!! ฐานทัพรีบหันมาคว้ารวบมือเล็กทั้งสองข้างไว้ แววตาคมจ้องใบหน้าสวยที่ในตอนนี้แดงระเรื่อ"...." ริมฝีปากอวบอิ่มเ
38(ผู้ชายที่ชื่อลม)****[Part.Dada]ตั้งแต่กลับจากหาหมอที่โรงพยาบาล ฐานทัพคือคอยดูแลฉันไม่ห่าง เพราะคุณหมอเน้นย้ำหนักมาก ว่าท้องแฝดสามคือเสี่ยงมาก ต้องทำตามคุณหมอสั่งทุกอย่าง อย่างเคร่งคัด ซึ่งถ้าถามตรงๆฉันเครียดไหม ก็ต้องเครียดสิ มีตั้งสามชีวิตอยู่ในท้อง"ผลไม้กับยาบำรุงค่ะคุณดาด้า" ป้าสมใจเดินยกถาดผลไม้กับยาบำรุงมาให้ฉัน ช่วงเวลาที่ฐานทัพไปทำงาน เขาให้ป้าสมใจมาอยู่คอยดูแลฉัน เขาบอกว่าห่วงไม่อยากให้ฉันอยู่ตามลำพัง"ขอบคุณนะคะ..ป้า" ฉันเอ่ยด้วยรอยยิ้มให้ป้าแกอีกเช่นเคย แล้วเอ้าส้อมจิ้มมะละกอสุขทาน ต้องกินเยอะเป็นพิเศษหน่อย กลัวสามจิ๋วในท้องไม่อิ่ม"คุณดาด้าโชคดีมากเลยนะคะ ท้องทีเดียวได้ลูกตั้งสามคน" ป้าสมใจเอ่ย"เฮ้อ..ด้ากลัวลูกจะแย่งนมกันกินล่ะสิคะ.." ฉันยังเป็นกังวลกับเรื่องนี้อยู่ แต่คุณหมอบอกว่าช่วงที่เอาลูกเข้าเต้า ลูกอีกสองคนให้กินนมที่ปั๊มจากเต้าไปก่อน ประเด็นคือกลัวนมไม่พออีก"ไม่คิดมากสิคะ..เดี๋ยวพอลูกๆของคุณเกิดมา..ถึงเวลานั้น คุณเอาอยู่แน่นอนค่ะ" ป้าสมใจกล่าว แกฉีกยิ้มให้ฉันกว้าง ประมาณว่าไม่ต้องคิดมาก จริงสินะ..ลูกยังไม่ทันเกิด ฉันก็คิดจนเครียดจนไปไกลแล้ว"ป้าสมใจเคยมีลู
39(ดื้อ+สุดท้ายก็ใจอ่อน)****Per."ใครส่งมึงมา!" ลมกระชากคอเสื้อชายฉกรรจ์ขึ้นมา หลังจากโดนกระทืบจนสะบักสะบอมปึก!! ผัวะ!!"เอามันให้ตายเลย ขับรถจะชนคุณผู้หญิงคนนี้ชัดๆ ไอ้เลว!""ใช่ๆ..ขับรถเข้ามาในตลาดแบบนี้ได้ยังไง!" พวกแม่ค้าและพ่อค้า เข้ามารุมต่อว่าอย่างโมโห "ดาด้า!" เสียงตกใจของฐานทัพวิ่งเข้ามา สายตาคมดุ มองชายฉกรรจ์ที่ถูกลมกระชากคอเสื้อ มันต้องมีส่วนกับด้าแน่นอน"เป็นอะไรหรือเปล่า?" ฐานทัพดึงหญิงสาวมาเช็คตามร่างกายด้วยความเป็นห่วง"ผะ..ผู้ชายคนนั้นเกือบขับรถชนฉัน..ดีที่ลมช่วยไว้ทัน" ดาด้าบอกฐานทัพ ในสีหน้ายังคงตกใจ เมื่อกี้ทุกอย่างมันรวดเร็วมากแล้วถ้าลมช่วยเธอไว้ไม่ทันล่ะกรอด! ฐานทัพขบกรามแน่นด้วยความโมโห กำลังจะพุ่งตัวเข้าไปทางลม"...!!" ดาด้ายืนมองในใบหน้าเริ่มซีดเผือด อาการร้อนบวกกับคนเริ่มเข้ามามุงกัน รวมทั้งเมื่อกี้พึ่งผ่านเหตุการณ์ตกใจมาด้วย ร่างบอบบางเริ่มโซซัดโซเซจะทรงตัวไม่อยู่"เฮ้ยๆ ห่างจากตรงนี้ก่อนอย่ามุ่ง..มีคนเป็นลม" เสียงพ่อค้าคนขายปลาทูตะโกนบอก"ฐะ..ฐาททัพฉันร้อน เวียนหัวมากเลย" เสียงแผ่วเบาเอ่ยบอก ก่อนจะหลับตาปิดลงฟรั่บ!! ฐานทัพรีบตวัดอุ้มร่างหญิงสาวมาแนบอก
40 (มีความสุขแบบหารสาม) ***** [Part.Dada] หลังจากร้องไห้เหมือนโลกถล่ม เคลียร์กับฐานทัพจนเข้าใจกันแล้ว จากนั้นฉันก็ขอมานอนพักต่อด้วยความเพลีย ตั้งแต่ท้องฉันเพลียบ่อยๆ แล้วก็รู้สึกจะมีอารมณ์ขี้น้อยใจหนักมาก อย่างเช่นก่อนหน้านั้น ที่ได้ยินฐานทัพคุยกับลม จะให้ฉันไปอยู่กับคุณย่าที่จีน ฉันน้ำตาแตกทันที คือรู้สึกติดเขาไม่อยากแยกไปไหน รู้ไปถึงไอ้โซ่กับณิชานะ ฉันโดนล้อยับแน่ แอ้ด!! ประตูไม้เรือนไทยผลักเปิดเข้ามา คงจะเป็นฐานทัพมาตามฉันไปทานข้าว นี่ก็เย็นมากแล้ว "ไหน..ภรรยาผมหายงอแงแล้วยังครับ" ฐานทัพลงมานอนกับฉันด้วย ลำแขนหนากอดเอวฉันไว้หลวมๆ นี่เขาคงจะคุยธุระกับลมเสร็จแล้วล่ะสิ “ไม่ได้งอแง..แค่น้อยใจคุณ” ฉันพลิกตัวหาร่างตัวโต มองเขาด้วยหน้ามุ่น ฉันรู้ว่าตอนนี้มีคนจ้องเล่นงานเขา และฉันก็เป็นจุดอ่อนของเขา แต่ไม่ว่ามันจะน่ากลัวหรืออันตรายแค่ไหน ฉันก็ยังอยากอยู่ข้างเขาอยู่ดี “ก็ไม่ให้ไปแล้วไงครับ” มุมปากหยักเอ่ยยกยิ้มบางๆ มือหนายกลูบหัวฉันเบาๆ “ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ขอแค่ให้ฉันกับเจ้าสามจิ๋วทั้งสามได้อยู่กับคุณก็พอ” ฉันกล่าวในสีหน้าจริงจัง และฉันเชื่อว่าอยู่ข้างฐานทัพ
Special(Thanthap โรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่ง.."เอาของไอด้าคืนมาน้าาาา" เสียงโวยวายของเด็กหญิงตัวเล็กยื้อแย่งตุ๊กตาหมีจากเด็กผู้ชายตัวใหญ่กว่ากันอยู่ตรงสนามหญ้า"ไม่ให้หรอก..ไอได้เอาอุลตร้าแมนของเราคืนมาก่อนสิ" เสียงเด็กชายเพื่อนร่วมชั้นเรียนพูด ไม่ยอมคืนตุ๊กตาให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มง่ายๆ "ไอด้าไม่ได้เอาของมิกไป" ริมฝีปากเล็กเบะปากคว่ำ มองเด็กชายตรงหน้าพร้อมย่นคิ้วหากันยุ่ง ได้! ไม่คืนพี่หมีให้ไอด้าดีๆใช่ไหม"วี้ดดดด!! กรี๊ดดด เอาพี่หมีของไอด้าคืนมาน้า วี้ดๆ" หนูน้อยกรี๊ดเสียงแหลมใส่เด็กชายสุดเสียง สองเท้าเล็กกระทืบพื้นหญ้าเร้าๆ "อ่า มิกหนวกหูนะ!" เด็กชายตะโกนใส่หน้าเด็กหญิง ในมือก็ยังไม่ยอมปล่อยตุ๊กตาคืนให้"วี้ด!! กรี๊ดๆ!" เสียงกรี๊ดแหลมแสบหูดังเข้ามาถึงในห้องเรียน เด็กชายที่กำลังต่อเลโก้เล่นกันอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น มองหน้ากันตาประมาณว่าใช่..ใช่ไหม เสียงกรี๊ดแหลมๆนั่น?"เสียงของไอด้า!" นำทัพพูดกับกองทัพน้องชายฝาแฝดของตัวเอง "ไปดูน้องกันเร็ว" กองทัพพยักหน้ากับพี่ชายของตัวเอง เด็กชายทั้งสองพากันวิ่งกระโดดตัวข้ามโต๊ะ ออกไปด้วยความเร็ว!"เอาพี่หมีข
THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ (Thanthap กำเนิดเจ้าสามจิ๋ว) [Part. Dada] กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูกฉันถึงหน้าห้องเลย แสดงว่าคุณป้าสมใจมาแล้ว ดีใจจังววันนี้จะได้ทานอาหารอร่อยๆฝีมือแกแล้ว เดินลงมาก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทะเล้นขี้เล่นของลม “ป้าครับ ผมว่าใส่หัวหอมด้วยอร่อยเหาะเลย” ลมกำลังปอกหัวหอมลูกใหญ่ โดยข้างๆมีป้าสมใจกำลังปรุงแกงอยู่ “แกงเขียวหวานสูตรบ้านไหนกันเขาใส่หัวหอมกันลูก” ป้าสมใจแกว่าแล้วหัวเราะลม “แล้วป้าให้ผมปอกหัวหอมทำไมล่ะคร้าบ” ใบหน้าทะเล้นหันไปถาม “หัวหอมป้าจะเอามาใส่ซุปให้คุณดาด้าแก ส่วนแกงเขียวหวานของท่านผู้กำกับเขา” “อ้าว..แล้วของผมล่ะ?” ลมทำหน้ามุ่น แววตาน้อยใจป้าสมใจสุดๆ “แล้วพ่อหนุ่มอยากทานอะไรล่ะ” น้ำเสียงใจดีถาม ดูท่าแกจะเอ็นดูลมด้วยนะ คงโดนลมตกให้เข้าแล้วล่ะ “ไข่เจียวลูกครึ่งครับ” “...?? ฉันล่ะงงแทนป้าแก แล้วไอ้ไข่เจียวลูกครึ่งที่ลมว่านี่มันเป็นยังไง “เอ๊ะ..ป้าไม่เคยได้ยินชื่อเมนูนี้เลย” “ไข่เจียวลูกครึ่งไข่ดาวครับ เอาไข่ลงไปตีในกระทะแล้วใส่ไข่แดงลงไป” “อ้อ..” ป้าสมใจฉีกยิ้มทันที พร้อมกับส่ายหัว “นี่แหละครั
48(น้องด้า&พี่ทัพ+ตัวหาร)*****[Part.Dada]"จะไม่หายโกรธดาด้าจริงๆหรอคะ..พี่ฐานทัพ" ฉันแสร้งทำหน้ามุ่นเหมือนเด็ก จ้องใบหน้านิ่งดุของเขา แต่เอ๊ะ! โกรธฉันแต่มือคือรัดเอวฉันแน่นเลยน้า"พี่หรอ?" ฐานมองใบหน้าฉันพร้อมกระพริบตาใส่แล้วเบือนหน้าหนีมาอีกทาง ^^ แอบเห็นน้า..ว่าใบหูก็แดง ฉันจึงขยับวางหน้าลงในแข็งแรงของเขา"ขอโทษค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้ว" น้ำเสียงโทนอ้อนของฉันเอ่ย นี่คืออ้อนเขาสุดฤทธิ์สุดเดชเลยนะ ถ้ายังไม่ยอมหายโกรธ สงสัยคงต้องกราบเขาแล้ว"สำนึกผิดจริง?" น้ำเสียงขรึมดุถามออกมา"ค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้วค่ะพี่ทัพ" ฉันเงยหน้า ทำตาปริบๆใส่เขา ฉันควรจะเรียกเขาแบบนี้มาตั้งนานแล้วเนาะ"หึ.." สุดท้ายเขาก็ยิ้มกว้างออกมาให้ฉัน กรี๊ด..สำเร็จแล้วอ่า "หายโกรธด้าแล้วใช่ไหมคะ?" "ครั้งนี้จะยอมยกโทษให้..ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก มันอันตรายรู้ไหมครับ" ^^ เย้ ในที่สุดโทนเสียงอ่อนโยนของเขาก็กลับมาแล้ว พ่อเจ้าสามจิ๋วน่ารักที่สุดเลย"เข้าใจแล้วค่ะ..สำนึกผิดแล้วนะคะคุณสามี" พูดเสียงอ้อนจบ ฉันยื่นหน้าไปจุ้บปากหนาเบาๆ"หึ..จะโกรธนานได้บ้างไหม" เจ้าของมือหนาลูบหัวฉันเบาๆ หลงรักความอ่อนโยนของพ่อเจ้าแฝดมากๆเลยอ่า
47(เมื่อผู้กำกับงอนเมีย + ไม้ตายของดาด้า)****[Part.Dada]ทำไงดี ฐานทัพโกรธฉันมากตอนนี้ และดูเขาโกรธฉันหนักมากกว่าโกรธคุณย่าและคุณพ่ออีก ตอนนี้ก็ได้แต่มานั่งทำหน้าเครียดรอเขากับบ้าน "ขึ้นไปนอนเถอะลูกดาด้า มันดึกแล้ว" คุณย่าท่านกล่าว ตอนนี้ท่านก็นั่งคอยฐานทัพอยู่เป็นเพื่อนฉันด้วย รวมถึงคุณพ่อที่นั่งทำหน้านิ่งๆอยู่ด้วยเหมือนกัน "ด้าอยากรอคุยกับฐานทัพก่อนค่ะ" ฉันแค่ไม่อยากให้ค้างคาใจนานก็เท่านั้นเอง มันไม่สบายใจเลยตอนนี้"แล้วนี่ทำไมมันไม่รีบกลับ.." เสียงดุของคุณพ่อโพล่งขึ้นมาสีหน้าดุ"เดี๋ยวแม่..ลองโทรตามดู" คุณย่าว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร เวลาตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้วด้วย "ฮัลโล..นี่แกอยู่ในฮะฐานทัพ!" เสียงของคุณย่าแว้ดใส่คนในสายทันที และเสียงแหลมแว้ดๆของคุณย่าแอบทำคุณพ่อเผลอสะดุ้งด้วยนะ"อะไรนะ..เลี้ยงฉลองอะไรของแก แกเป็นเซลล์หรอไงฮะ!" เสียงแว้ดแสบแก้วหูของคุณย่าดังขึ้นอีกหนึ่งดอก "รู้ไหมว่าเมียแกนั่งรออยู่..พ่อแกกับฉันก็นั่งรออยู่ ทำไมถึงไม่รีบกลับ!" "แก่แล้วนึกว่าเสียงนกหวีดจะหายไปแล้ว" คุณพ่อท่านเอามืออุดหู คุณย่าบทเวลาท่านวีนดูน่ากลัวกว่าฉันอีก"ฮึ้ย! มันตัดสาย!" คุณย่า
46(จบภารกิจ)****สามวันถัดมา.."ท้องโตเร็วเหมือนกันนะลูก" ช่อฟ้าลูบท้องหลานสะใภ้คนโปรดอย่างปลื้มปริ่มใจ ในท้องมีหลานถึงสามคน"เริ่มดิ้นแล้วด้วยค่ะคุณย่า" ใบหน้าสวยกล่าวด้วยรอยยิ้ม ช่อฟ้าบินมาถึงไทยได้สองวัน เธอรู้สึกได้พูดคุยได้ทุกเรื่อง ต่างจากอยู่กับฐานภพเป็นอย่างมาก"หึ ย่าไม่คิดว่าเชื้อมันจะแรง ถึงขนาดได้มาตั้งสามคน เห็นบางบ้านอยากได้ลูกแฝด ก็ต้องพากันไปปรึกษาคุณหมอกันให้ยุ่งยาก""ฐานทัพเขาเจ้าเล่ห์ ร้ายกับด้ามากด้วยนะคะ..เขาแอบเอายาคุมด้าไปทิ้งด้วย" ใบหน้ามุ่นฟ้องช่อฟ้า "ตระกูลนี้ร้ายทั้งบ้านลูก" ช่อฟ้าว่าเหน็บฐานภพที่เดินผ่านมาพอดี"คุณแม่ไม่เอาคำนี้ ไปว่าหลานคนโปรดของตัวเองบ้างล่ะ" ฐานภพตอกกลับ แล้วนั่งลงบนโซฟามองหน้าช่อฟ้าทำตีมึนใส่"ชิ! แกเป็นพ่อน่ะร้ายสุด!" เสียงจิกกัดว่า แล้วหันมายิ้มกับดาด้า"เดี๋ยวผมจะไม่อยู่..คุณแม่คอยดูแลหลานสะใภ้ด้วยแล้วกัน""แกจะไปไหน?" ใบหน้าเชิดๆของช่อฟ้าเหลือบถาม "เอ่อ.." ฐานภพกำลังอ้าปากจะตอบ ซึ่งเป็นจังหวะลูกน้องตัวดีวิ่งเข้ามาพอดี"นายครับ..ตอนนี้ทีมตำรวจของท่านฐานทัพลงพื้นที่แล้ว""นี่แกจะไปช่วยลูก?" ช่อฟ้าถามขึ้นมา ส่วนดาด้าก็เริ่มใจหวั่น
45(คำสัญญาของฐานทัพ..)****[Part.Dada]เช้านี้ตื่นมาได้อยู่ในอ้อมกอดของคุณพ่อเจ้าสามจิ๋ว เป็นเช้าที่สดใสสำหรับฉันมาก และก็คงเป็นเช้าที่ฉันกำลังจะกลายเป็นแมวหงอย เมื่อฐานทัพกลับไปทำงาน"ฐานทัพ..เช้าแล้วนะคะ" ฉันส่งเสียงเรียกเขา เวลาหลับคุณผู้กำกับเขาเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย นี่ถ้าสามจิ๋วเกิดมาเวลาหลับต้องน่าเอ็นดูเหมือนพ่อแน่ๆ ^^"ครับ.." ดวงตาคมเปิดตาง่วงๆมองหน้าฉัน เขาขานตอบเสียงง่วงๆ กระชับกอดร่างฉันแล้วโน้มจมูกโด่งมาหอมหน้าผากฉันเบาๆฟรื่ด!! "เป็นเช้าที่ชื่นใจจังเลยครับ" ฐานทัพยกยิ้มให้ฉัน แม้แต่แววตาของเขายังดูยิ้มได้เลย"แต่เป็นเช้าที่ฉันกำลังจะหงอย.." ฉันพูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ฐานทัพ พอได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขาทุกวันกลายเป็นว่าฉันติดเขาไปแล้วอ่า"หึ.." มุมปากหนายกยิ้มอีกเช่นเคย เขาเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากของฉัน เสียงทุ้มพูดขึ้นมาเบาๆ "ดาด้าของผมเก่งอยู่แล้ว..อดทนหน่อยนะครับ..ไม่กี่วันเราทั้งห้าคนพ่อแม่ลูกก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว" "...." ใจฉันรู้สึกฟูกับคำพูดของเขามาก มากจนตอนนี้จะเขินแล้วนะ ฉันรีบตวัดหน้าแดงๆหนีทันที หมับ!! หน้าฉันถูกจับให้หันไป ดวงตาคมกริบจ้องหน้าฉันเรียบนิ่ง"ผมสัญญา..ว่
44(คิดถึงร่างหอมๆ)(NCกรุบกริบ)****Per."หยุด..กลับไปซะ..ถ้ายังทำไม่สำเร็จก็ไม่ควรมาเจอเมียแก" ฐานภพเดินมาดักหน้า กล่าวเสียงดุใส่ลูกชาย "...." ฐานทัพทำสีหน้ามึนใส่ฐานภพ ไม่ยอมขยับตัว หรือทำท่าจะเดินลงบันไดสักนิด "ไอ้ฐานทัพ" ฐานภพด่าลูกชาย รู้ว่าทันทีว่าฐานทัพกำลังทำมึนใส่ ไม่ต่างจากตอนเป็นเด็กเลยสักนิด "มีอะไรกันหรอ?" เสียงหวานปนง่วงของหญิงสาว เปิดประตูออกมา ถามบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง "...." ฐานทัพคลี่ยิ้ม เมื่อได้ยินเสียงที่คิดถึง ต่างจากฐานภพที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ นี่ตนจะสั่งอะไรฐานทัพได้บ้าง 'มันขัดใจพ่อมัน ตั้งแต่ไปตำรวจแล้ว'"คุณพ่อ..มายืนทำอะไรตรงบันไดคะ" ดาด้าชะโงกหน้าถาม คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นร่างตัวโตที่ใส่หมวกสีดำยืนอยู่หน้าฐานภพ แค่เห็นแววตาเธอก็จำได้แล้ว"ฐานทัพ" ริมฝีปากบางเรียกชื่อสามี แล้วยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ สองเท้าเล็กวิ่งลงมาทันที "ดาด้าอย่าวิ่งสิครับ" ฐานทัพรีบสาวเท้ายาวๆขึ้นไปอาแขนรอรับร่างหญิงสาว"...." ฐานทัพเหลือบตาดุมองคนทั้งสอง สองเท้าหนักเดินเบี่ยงตัวหลบขึ้นห้องนอนไปทันที ในเมื่อห้ามอะไรไม่อยู่แล้ว ก็ปล่อย!หมับ!! ดาด้าโผล่กอดร่า
43(คิดถึงใจแทบขาด..)*****บ้านเงียบสงบลงในที่สุด ดาด้าหยุดโวยวายหลังจากปรับจูนอารมณ์ของตัวเองได้เป็นที่เรียบร้อย คุณแม่สามจิ๋วก็รีบลงมานั่งทานข้าวอย่างหิวโซอยู่บนโต๊ะอาหาร ที่จัดเรียงจานเมนูไว้มากมายหลากหลาย"เมนูนี้อร่อยมากเลย" ดาด้าชื่นชมอาหาร เอื้อมตักปลาราดพริกมาใส่จานอย่างโปรดปราน โดยมีสายตาของฐานภพคอยรอบมองเงียบๆ สงบลงก็ดีแล้ว ไม่นั้นพวกบอดี้การ์ดของตนหูแตกตายแน่ "ขอข้าวอีกได้ไหมคะ" ดาด้าตวัดหน้าบอกบอดี้การ์ด ข้าวในจานหมดเกลี้ยงอีกแล้ว"...." ฐานภพที่นั่งอยู่ตรงหัวมุมโต๊ะรีบหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ยืนทำหน้ามึน ไม่รู้จะอึนอะไร เดี๋ยวดาด้าก็โมโหหิวโวยวายบ้านแตกขึ้นมาอีกหรอก "ได้ครับ" บอดี้การ์ดรีบหยิบโถข้าวมาเติมในจานให้ดาด้าอย่างกระตือรือร้น"อีกทัพพีนึงค่ะ..ทัพพีเดียวไม่อิ่ม" ดาด้ากล่าว พลางฉีกยิ้มให้บอดี้การ์ดหนุ่มที่ดันเผลอสะดุ้งตกใจ อะไรเธอก็ไม่รู้"หึ" ฐานภพแอบหันไปส่ายหัวยิ้มๆคนเดียว ที่ตนได้พูดไว้ ว่าฐานทัพเลือกเมียได้เหมือนแม่ตัวเองนั่นคือความจริง พอเห็นก็คิดถึงแม่ของฐานทัพ ป่านนี้ ไปวีนแตกอยู่บนสวรรค์ชั้นไหนแล้วก็ไม่รู้"ท่านคะ.." น้ำเสียงโทนเล็กเอ่ยเรียก ฐานภพท
42(คุณพ่อสามี?..)*****Per."ท่านไปทำแผลก่อนไหมครับ?" นายตำรวจหนุ่มถามฐานทัพที่นั่งเงียบมาสักพักใหญ่ หลังจากรถของฐานภพขับออกไปได้ไกลแล้ว "ยัง..ขับรถกลับไปเรือนไทย" ฐานทัพสั่งนายตำรวจ ไม่ได้สนใจแผลถูกยิงที่แขนของตัวเองสักนิด ตอนนี้เขาต้องรีบจบ จบทุกอย่างให้เร็วที่สุด เขาต้องเห็นดาด้าต้องตกอยู่ในอันตรายแบบนี้อีก"แต่ตอนนี้ เลือดท่านไหลออกมามากแล้วนะครับ" "ไม่ต้องสนใจ..รีบทำตามที่สั่ง" เสียงขรึมดุของฐานทัพกล่าว "ครับ" สุดท้ายนายตำรวจหนุ่มก็ต้องก้มหัวให้ ทำตามที่ฐานทัพสั่ง ไม่เกินยี่สิบนาที รถก็ขับมาจอดบริเวณหน้าเรือนไทย ที่มีเหตุปะทะดุเดือดมาก่อนหน้า แววตาคมมองปอกกระสุนจำนวนมากที่เกลื่อนเต็มพื้น "ท่าน" เสียงลุงคมตะโกนลงมาจากเรือนไทย ก่อนจะเดินลงมากับเด็กในบ้านอีกสองสามคน"คนของเรา..มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าลุง?""บาดเจ็บกันแค่เฉียดครับ" ลุงคมว่าพลางมองหน้าเคร่งเครียดของฐานทัพ ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาดาด้า"ดาด้าอยู่กับพ่อ" ฐานทัพบอกลุงคม ซึ่งน่าจะรู้ดีว่าดาด้าต้องปลอดภัยมาก มีบอดี้การ์ดระดับฝีมือดีคอยอารักขาตลอดยี่สิบชั่วโมง "น่ะ..นี่คุณท่าน..?" ลุงคมโพล่งเสียงเหมือนตกใจบางอย่าง ฐานภพป