01 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่

บทนำ

(ซวยต้อนรับเบญจเพส!!)

****

"พี่เอมมี่คิดยังไงพาด้ามาดูไพ่ยิปซีเนี่ย" ฉันถามผู้จัดการส่วนตัวด้วยสีหน้าหงึกๆคือง่วงหนักมาก โทรปลุกฉันตั้งแต่เช้า และที่ต้องมาเช้าคือคิวแม่หมอคนนี้ยาวมาก กว่าจะจองได้ตั้งเป็นเดือน

"คุณน้องขา เช้ามา คุณพี่บอกให้ทำหน้าให้มันสวยๆไงคะ เดี๋ยวคุณพี่จะหยิกให้"

^~^ ในชีวิตฉันก็มีแต่ผู้ชาย เอ้ย! พี่สาวคนนี้แหละที่เป็นห่วงเป็นใยฉันมากคนนึง

"ด้าไม่ชอบดูดวงเลย" ฉันเบะปากคว่ำ ทำตาปริบๆเดินตามหลังพี่เอมมี่ที่ลากแขนฉันให้ตามเข้ามาในสำนัก กลิ่นธูป กำยานคือแตะจมูกมาก

"ไม่ได้ค่ะ..ปีนี้คุณน้องอายุยี่สิบห้าเบญจเพส ต้องมาดูดวงค่ะ ถ้าดวงไม่ดีจะได้หาทางแก้แต่เนิ่นๆ" พี่เอมมี่นางตวัดหน้ามาพูดเชิดๆใส่ฉัน นางเป็นคนรักการดูดวงและเชื่อเรื่องมูเตลูมาก เอาเป็นว่าที่ฉันยอมมาก็เพื่อความสบายใจของนางก็แล้วกัน

"มาถึงกันแล้วหรอ.."

"...." น้ำเสียงดูเหมือนคนแก่? แล้วฉันก็ต้องมองตกตะลึงพูดไม่ออก ผู้หญิงหน้าตาคมสวยออกแนวแขก สวมใส่ชุดโบฮีเมียน บนหน้าผากห้อยเครื่องติกะ เธอสวยจัง สวยมากขนาดนี้ทำไมถึงไม่ไปเป็นดารา?

"ไม่อยากเป็น ฟ้าลิขิตให้เป็นแบบนี้" น้ำเสียงโทนเย็นตอบ แล้วจ้องหน้าฉัน 

"...." คือฉันคิดในใจเขารู้ได้อย่างไร?

"งงเก่งเสียจริงๆ แม่ดาราคนนี้ ฮะๆ" เธอพูดแล้วหัวเราะกันกับพี่เอมมี่

"คุณแม่นี่ไง น้องดาด้าที่อยากให้คุณแม่เช็คดวงให้คร้า" พอพี่เอมมี่ว่าจบ แววตาคมสวยดูดุเหมือนมีพลังตวัดมามองฉัน

"เข้ามาใกล้ๆสิหนู" เธอกล่าวเรียกฉัน โดยในมือเธอมีลูกแก้วสีแดงเล็กๆหมุนอยู่ตรงกลางมือ

"..." ฉันค่อยๆสาวเท้าเดินไปหาแม่หมอ ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่ ฉันรู้สึกขนลุก เธอเหมือนแม่มดจังไหม? อย่าบอกนะว่าแม่มดมีจริงอะ 

"หนู..เลิกคิดในใจเถอะ เหนื่อย" เสียงเย็นๆโพล่งขึ้นมา น่ะแล้วจะไม่ให้ฉันคิดไปไกล 

"แบมือยื่นมาสิ" เธอเอ่ย

ฉันยื่นส่งมือไปตรงหน้า ยิ่งเข้าใกล้เธอก็ยิ่งสัมผัสได้ ว่าเธอไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วๆไป

"ปีนี้อายุยี่สิบห้าเต็มสินะ" เสียงโทนเย็นๆเหมือนคนแก่เอ่ย ตาคมๆจ้องฉันก่อนจะหลับตาลงต่อ

"ที่ผ่านมาชีวิตยุ่งเหยิง โชคร้ายปะปนกันไป พึ่งผ่านเรื่องหนักมาคือเรื่องพ่อ?"

"...." ใช่เธอพูดถูก พ่อฉันถูกจับติดคุกไปเมื่อปีก่อน ฉันในตอนนี้เลยเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เพราะคุณแม่เสียไปได้ห้าปีกว่าๆแล้ว 

"ใช่ รู้ได้ไงคะ?" ฉันโพล่งถามขึ้นมา เรื่องคุณพ่อของฉัน มีแค่พี่เอมมี่ที่รู้แค่คนเดียว เรื่องที่พ่อฉันถูกจับเป็นข่าวดังมาก แต่ไม่มีนักข่าวคนไหนรู้หรอกว่าท่านคือพ่อของฉัน

"หึ..ปีนี้เบญจเพสของหนูจะดีมาก จะมีผู้ใหญ่เข้ามา อุปถัมภ์ดูแล เขาจะเปรียบเสมือนพ่อคนที่สองของหนู"

"...?? ฉันนี่ถึงกับงงเลย ใครกันจะเข้ามาอุปถัมภ์ฉันได้ ตลกชะมัดเลย เปรียบเหมือนพ่อคนที่สองซะด้วย ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าต้องเป็นคนแก่ล่ะสิ

"ไม่เชื่อฉันหรอ เดี๋ยวก็รู้" 

"...!" โอ้ย! สะพรึงกับแววตาโตคมดุคู่นี้ทุกรอบเลย ตกใจมาก ฉันไม่ค่อยเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้หรอก หุ้!

"ดวงได้ดิบได้ดี อนาคตเป็นถึงคุณหญิงคุณนาย" เธอกล่าวพูดออกมาต่อ เป็นถึงคุณหญิงคุณนายเชียวหรอ อะ..จะทำเป็นเชื่อก็ได้

"โอ้ย..คุณแม่ขา~ ได้ดิบได้ดียังไงละคร้า พูดให้กระจ่างออกมาเลย" พี่เอมมี่โพล่งด้วยความอยากรู้ อยากรู้จะยิ่งกว่าตัวฉันเสียอีก

"ได้ผัวดี กระจ่างพอไหม?" แม่หมอตวัดดวงตาดุพร้อมเอ่ยตอบพี่เอมมี่ 

"อุ้ปส์ ผัวดีเหรอคะ" พี่เอมมี่เอามืออุดปาก ยิ้มดี๊ด๊าขยิบตาให้ฉัน ดูท่าจะเชื่อเรื่องดวงซะเหลือเกินนะ ในโลกนี้ยังมีผู้ชายดีๆอยู่อีกหรอ ฉันไม่เชื่อ ไม่เชื่อในรักแท้ ไม่ศรัทธาอะไรกับเรื่องรักๆใคร่ๆพวกนี้หรอก

"แต่ดูแม่หนูนี่ จะไม่เชื่อนะ เขาจะเข้ามาเร็วนี้แหละ หนีเขาไม่พ้นหรอก เพราะเขาเป็นเนื้อคู่"

"อร้าย เนื้อคู่ด้วยหรอคะ อร้ายดีใจอ่า" พี่เอมมี่นั่งกรี๊ดกร๊าดบิดตัวไปมาราวกับเป็นตัวเอง 

"สรุปฉันจะไม่เจอเรื่องร้ายๆในวัยเบญจเพสใช่ไหมคะ" ฉันถามแม่หมอ ถามไปอย่างนั้นแหละไหนๆก็ไหนแล้ว ถือว่าตามน้ำก็แล้วกัน แต่ยอมรับตรงที่เธอทักเรื่องคุณพ่อคือใช่ แต่เรื่องเนื้อคู่ ดวงคุณหญิงคุณนายฉันไม่เชื่อ

"วัยเบญจเพสของหนูดี มีแต่สิ่งดีๆเข้ามา"

"อืม..ค่ะ" ฉันพยักหน้าให้แม่หมอ ที่มาก็เพื่อความสบายใจของพี่เอมมี่ นางเป็นห่วงหวังดีกับฉัน ฉันจึงยอมมาในที่แบบนี้

วี๊~ หว่อ~ 

"...?? นั่นมันรถเสียงไซเรนตำรวจหนิ เสียงเหมือนมาจอดอยู่ตรงข้างหน้าสำนัก 

"อุ้ย เสียงรถตำรวจนี่คะคุณแม่" พี่เอมมี่อุทานตกใจตวัดหน้ามองแม่หมอที่กำลังลุกยืน กำลังสาวเท้ายาวเดินออกไป

ปรึบ!! ถุงผูกกำมะหยี่สีดำหล่นมาบนตักฉัน 

"แม่หมอของ..." ไม่ทันที่ฉันจะได้ส่งถุงกำมะหยี่ให้ แม่หมอก็วิ่งออกไปอีกทางแล้ว 

"คุณแม่..คุณแม๊..จะรีบวิ่งไปไหนคร้า" พี่เอมมี่ส่งเสียงตะโกนเรียกตามหลัง ซึ่งเธอก็ไม่หันมาขานรับกับวิ่งออกไปเลย

"หยุด ทุกคนอยู่ในความสงบ" เสียงเข้มของตำรวจนอกเครื่องแบบ ทีฉันรู้เพราะที่คอห้อยบัตรตราสัญลักษณ์

"...!" ฉันกับพี่เอมมี่หันหน้ามองกันอย่างตกใจ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย

"อะไรอยู่ในมือ ขอผมตรวจด้วยครับ" ตำรวจอีกท่านนึง เดินเข้ามาแล้วคว้าถุงกำมะหยี่จากมือฉันไปเปิดดูกัน

ฟรับ ฟรึบ!!

"พะ..พี่เอมมี่ผงอะไรขาวๆอะ" ฉันถามพี่เอมมี่ที่จ้องมองซองใสที่มีผงขาวเหมือนกับผงแป้งในมือตำรวจที่เปิดหยิบออกมาจากถุงกำมะหยี่

"ยาเค" ตำรวจท่านนึงตอบเสียงเข้ม พร้อมกับจ้องหน้าฉันเหมือนมีความผิด ซึ่งฉันไม่ได้รู้อะไรด้วยนะ

พรึ่บ!! ฉันยืนขึ้นกอดอกจ้องตำรวจพวกนี้เรียงคนอย่างเอาเรื่อง

"ยานี่ไม่ใช่ของฉัน เป็นของยัยหมอดูลวงโลกนู่น ไปตามจับสิ ฉันกับผู้จัดการแค่มาดูดวง!" 

"เชิญไปให้ปากคำที่โรงพักดีกว่าครับ"

"จิ้!" ฉันขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ทันที ซวยต้อนรับอายุเบญจเพสของจริงอันนี้ ในชีวิตฉันไม่เคยยุ่งเกียวกับยาเสพติดเลยนะ! อย่าให้ฉันได้เจอนะ ยัยแม่หมอลวงโลก! 

***********************