บททั้งหมดของ Sequel | พายุรักยัยจอมจุ้น : บทที่ 61 - บทที่ 70

(ZELYN)“พี่พายุยังไม่ไปทำงานอีกหรอคะ”ฉันกลับจากไปส่งเด็ก ๆที่โรงเรียนเห็นพี่พายุยังอยู่ที่บ้านก็เลยเข้าไปถามเพราะปกติเวลานี้พี่พายุไปทำงานแล้ว“รอซีรีน”“รอทำไมคะ”“ไปทำงานด้วยกัน”“หะ ห๊ะ!!”อีกแล้ว!! อาการแพ้ท้องกลับมาอีกแล้วหรอตอนนี้ฉันท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้วนะแล้วพี่พายุก็ไม่ได้เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้วอยู่ ๆกลับมาเป็นซ่ะงั้นช่วงที่พี่พายุแพ้ท้องแทนฉันเป็นอะไรที่วุ่นวายสุด ๆเพราะพี่พายุติดฉันมาก ๆต้องอยู่ใกล้ฉันตลอดเวลาห่างหน่อยก็อ้วก ทำให้ฉันต้องไปกับพี่พายุทุกที่และนั่นก็คือต้นเหตุของปัญหาเพราะฉันมีลูกเล็กที่ต้องดูแลไหนจะลูกไหนจะผัวตอนนั้นทำฉันเกือบแย่โชคดีที่คุณย่าคุณ

(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุกลับมากินข้าวกลางวันฉันก็แอบเดินไปดูพี่ขวัญบ่อย ๆเพราะไม่ค่อยไว้ใจกลัวพี่ขวัญเวียนหัวอาเจียนอีกแต่ระหว่างที่ฉันเดินไปเดินมานั้นอยู่ ๆก็ได้รับสายจากทางโรงเรียนว่าพี่วายุไข้ขึ้นให้รีบมารับกลับบ้านเพราะเดี๋ยวจะเอาไปติดเด็ก ๆคนอื่น“ทำไมอยู่ ๆก็ไข้ขึ้นล่ะครับ”ฉันอุ้มพี่วายุแนบอกตอนนี้เราขึ้นมาบนรถแล้ววาโยก็กลับมาด้วยเพราะอยู่บ้านเดียวกัน“หนาว!!!”พี่วายุส่ายหน้าแล้วบอกว่าหนาวฉันเลยกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ไม่รู้ว่าคนในท้องจะอึดอัดไหมนะ!!แต่ฉันก็ยังงงอยู่ทั้ง ๆที่เมื่อเช้ายังดีอยู่เลยเพราะฉันเป็นคนวัดไข้ให้ลูกเองที่บ้านและวัดอีกครั้งกับพยาบาลที่หน้าโรงเรียนก็ยังไม่มีไข้ทำฉันไม่สบายใจพาลูกไปตรวจที่โรงพยาบาลเลยถ้าเป็นโรคฮิตขึ้นมาจะได้รักษาเลย

(PHAYU)วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อจับดูท้องซีรีนว่าตอนนี้เจ้าแฝดในท้องขยับขึ้นไปบ้างหรือยัง ตอนอยู่โรงพยาบาลพี่หมอสอนวิธีจับมาคร่าว ๆแล้วซึ่งผมก็ทำไม่ค่อยเป็น แต่เท่าที่พี่หมอตรวจล่าสุดคิดว่าวันนี้น่าจะขยับขึ้นไปนิดหน่อยพอที่ผมจะแทรกตัวตนเข้าไปหาได้บ้าง“อื้อ พะ พี่พายุทำอะไรคะ”ซีรีนลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียสุด ๆเพราะโดนปลุกเช้ามาก ๆในวันที่ลูก ๆไม่ต้องไปโรงเรียน“ซีรีนยืนขึ้นหน่อยสิพี่อยากดูว่าท้องซีรีนอยู่ระดับไหน”“หือ ทำไมคะ”“ยืนขึ้นก่อนเดี๋ยวพี่บอก”ผมช่วยประคองซีรีนที่พึ่งตื่นนอนกำลังงัวเงียให้ลุกขึ้นยืน ท้องใหญ่ใกล้คลอดปกติมันต้องเลื่อนต่ำลงมากว่านี้แต่วันนี้มันกลับดีดขึ้นไปอยู่ในระดับปกติ“ขึ้นไปอยู่ข

(ZELYN)ฟู่วว!! ไตรมาสสุดท้ายนอนยากที่สุด ท้องใหญ่จนไม่สามารถนอนแบบธรรมดาได้ต้องหาหมอนมาหนุน แต่หนุนไปหนุนมาก็กินพื้นที่ทั้งเตียงพี่พายุเลยโดนย้ายไปนอนที่พื้นแทน“ไปนอนห้องรับแขกไหมคะ”ฉันเอนตัวไปคุยกับพี่พายุที่กำลังจัดที่นอนบนพื้นข้างเตียง ดูสิแค่ปูที่นอนให้สามีฉันยังทำไม่ไหวเลย“หึ ไม่เอา!!”“แต่พื้นมันแข็ง พี่พายุนอนไม่สบายหรอก”“พี่นอนได้”“งั้นก็ตามใจค่ะ”ในเมื่อห้ามไม่ได้ก็คงต้องปล่อย แต่ก็นั่นแหละฉันก็ยังอดสงสารไม่ได้ เพราะนอกจากงานที่หนักมาก ๆแล้วพี่พายุยังต้องดูแลเจ้าแฝดแทนฉันด้วย“อ๊ะ!! อื้ออออ”ฉันกำลังจะเอนตัวลงนอนบ้างแต่อยู่ ๆท้องก็แข็งปั้นขึ้นมาเป็นก้อนจนฉันเกร็งไปทั้งตัว“ซีรีนเป็นอะไร”“ท้องแข็งค่ะ”“เจ็บหรอ”พี่พายุรีบขึ้นมานั่งข้าง ๆและจับมือฉันไว้แน่น“ไม่เจ็บเท่าไหร่”ฉันมองที่นาฬิกาเพื่อจับเวลาไม่รู้ว่าท้องแข็งครั้งนี้ลูกๆแต่จะเตือนหรืออยากออกมาแล้วจริง ๆ“ไปหาหมอไหม”“ยังค่ะ ซีรีนขอรอดูก่อนอาจจะแค่เจ็บเตือนก็ได้”ฉันบีบมือพี่พายุเพราะมันเริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้ว ขอร้องละอย่าพึ่งออกมาตอนนี้เลยนะเด็ก ๆ“ถ้าเจ็บซีรีนบีบมือพี่แรง ๆได้เลยนะ”“อื้อ”ฉันพยักหน้ารับรู้แต่ค

(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่